agressie vanuit de bench

Wij hebben bij Djago er voor gekozen om toen niet meer te voeren vanuit de bench juist vanwege de voernijd. Djago heeft het ook gehad.
We hebben lieten hem zitten en zetten de bak neer en gaven toestemming om te gaan eten.
Dan weglopen en hem gewoon rustig laten eten.
En de bak pas weghalen als hij er geen interesse meer in toonde.

Toen dat goed ging zijn we aan het einde van de gang zitten en dan niet zijn kant opkijken.
Gewoon laten eten en dan ook pas weer halen als hij geen interesse meer toont.

Pas als hij weer op zn gemak was weer iets dichterbij gaan zitten.

Nu kunnen we er gewoon naast zitten. Ik mag het afpakken (ruilen voor iets lekkers).
Ik mag er in rommelen en alles mee doen.

Dit kost natuurlijk heel veel tijd.

Ik wens je succes en hopelijk komt hij ervan af en leert hij je te vertrouwen.

Jammer genoeg kan ik nog niet werken zonder bench, omdat ik ook Met pebbles zit he
Ik wil niet dat zij aangevallen wordt omdat ze naar hem kijkt of in de buurt komt.
Je kan hier op letten maar je hebt het niet altijd helemaal in de hand.

Ik ben inderdaad eerst z'n vertrouwen aan het winnen, en wil pas later écht aan de voerneid gaan werken, maar het leek me hier best al wel 'n probleem, gezien hij zelfs aanvalt als je in de buurt van de bench komt.

bedankt voor de goede tips die ik hier toch van enkelen gekregen heb

Ook dit is iets wat je gewoon kunt oefenen.
Nu weet je dat hij reageert op deze afstand, dus kun je dat voortaan voorkomen.

Wat je kan doen is beginnen met bijvoorbeeld twee meter bij hem vandaag op de grond te gaan zitten met je rug naar hem toe. Het is de bedoeling dat hij nog niet reageert op die afstand, daar ga je gewoon een tijdschrift lezen. Alleen langzame bewegingen maken, geen oogcontact. Voor je opstaan bij de bench vandaan bewegen en langszaam opstaan met je zij of rug naar de hond toe.
Zo kun je hem vertrouwd maken met dat je in de buurt zit, maar niets doet. Niet met hem bezig bent, maar in de buurt bent en geen enkel gevaar vormt.
Zo kun je steeds wat dichtbij gaan zitten.

Als hij gromt, zou ik inderdaad niet de afstand vergroten, maar wel je positie. Je keert rustig je zij toe, schouders omlaag, hoofd omlaag, hele kalme rustige bewegingen. Ook weer zonder hem aan te kijken. Je maakt je dus klein, laat zien dat je absoluut geen kwaad in de zin hebt. Als hij blijft grommen kan je de afstand heel langzaam iets vergroten tot het punt waarop hij zich beter voelt en dus stopt met grommen en begint met eten.

Het heeft niets te maken met winnen of verliezen. Het heeft te maken met laten zien dat je te vertrouwen bent.
Het eerste wat een andere hond had gedaan in dit geval was heel langzaam gaan bewegen, niet wegrennen, maar eerst rustig de zijkant toekeren en de afstand rustig vergroten, maar alles langzaam en voorzichtig. De andere hond had zich misschien uitgerekt, of was gaan liggen, alles om te laten zien: geen zorgen ik wil niets van je!

Verder kun je eten uit de hand gaan geven door truukjes te oefenen. Je kunt de oefening 'plat' gaan oefenen. Een oefening die ook gebaseerd is op vertrouwen. Alles uiteraard zonder dwang, heel rustig.

Succes!

nou biko en mekje! daar heb ik écht wat aan!!
Heel erg bedankt voor de leerzame reactie, ik ga morgen beginnen zo te oefenen. telt het als ik in de zetel zit en op deze manier oefen? of is dit 'valsspelen' en telt het bed eerder als echt volledig verwijderd? moet ik dus, op de grond of op het bed gaan zitten?

Miorra je moet echt op de grond zitten, ik zou dat wel doen met wat voer. Zoals ik al in een eerdere reactie heb geschreven voer uit je handen laten eten, of telkens iets in zijn bak leggen Je werkt dan aan 2 zaken tegelijk vertrouwen en voernijd.

Het oefenen met eten uit de hand geven en in zijn bak leggen, lijkt me een stap te ver op dit moment, dat zou naar mijn mening Stavros alleen maar meer stress geven. Persoonlijk zou ik dat niet doen en ook niemand in deze situatie aanraden. Eerst moet de hond weten dat zijn eten voor hem is, dan zal hij ook geen baknijd meer vertonen.

Zelfs het op de gornd zitten lijkt me nog teveel op dit moment. Ikzelf zou dus wel in de zetel gaan zitten lezen oid. Of gewoon je ding doen ergens ver van zijn bench af. Zodat hij vertrouwen krijgt dat niemand zich ermee bemoeid.

Pas dan (en dat kan wel een paar weken of langer duren), en dan nog eventueel, zelf zou ik het niet doen...kan je gaan oefenen met voer erbij geven.

Dobry ben ik in het geheel niet mee eens. Als je dat op een rustige manier doet, op een afstand die voor deze hond 'veilig' is. Is het voor de hond zeker niet meer stressvol. Ook op deze manier leert hij dat het eten van hem is en zeker niet meer stressvol dan de manier die ik van jou lees die mijn inziens veel langer gaat duren. De hond leert zo vertrouwen te hebben en dat het niet eng is om bij zijn baasje te zijn maar juist een feestje!!

Te vroeg gedrukt, bovendien heb liever 1 maand stress als 3 maanden stress. Ik heb ooit een asiel hond gehad die pas na drie maanden in de kamer durfde te komen. Dat zou mij dus nooit meer overkomen. Met voer werken tussen hond en baas kan het vertrouwen veel eerder bewerkstelligen als de hond het op zijn tempo uit te laten zoeken want dat kan maanden duren voor een hond dat door kan hebben zowel langer.

Normaal ben ik er zeker voor om een hond rustig te laten eten. Maar in deze situatie ben ik daar niet voor.

Hoezo 3 maanden stress? Als je gewoon niet in de buurt komt gebeurt er niets

Ik ben het dan ook geheel met Dobry eens.

Miora woont in een studio toch!! Open ruimte geen mogelijkheid tot apart zetten dus er is altijd wel iemand in de buurt zowel Mioara als Pebbles.

Maar je hebt gelijk als je niet in de buurt komt gebeurt er werkelijk niets!!

Ik dacht te lezen dat Pebbles in de keuken at en Stavros in de bench.

Ieder zijn eigen mening en oplossing overigens hoor

Dat klopt ook maar het wel in dezelfde ruimte Pebbles. De keuken aan de ene kant en de bench staat aan de andere kant, Dus mijn inziens wel uitklaar maar wel in dezelfde ruimte.

Sammy ik begrijp heel goed wat jij en andere adviseren hoor en de manier hoe dat bedoelt wordt. Alleen zie ik het in deze situatie net even wat anders dat is alles

Ik snap dat je het gevoel hebt aan de slag te willen, maar ik denk dat door gewoon een rustig en min of meer vast dagschema, rustige wandelingen, wat spelletjes zonder druk, hem met rust laten met eten, dat je dan de beste basis legt. Allereerst rust in de hond krijgen en vandaaruit verder gaan.

Door "niets" (ik zou het liever omschrijven als de hond vertrouwen in jou te laten krijgen) te doen, krijg je denk ik de beste basis, de hond ontspant, de situatie ontspant, ik noem dat juist een heel belangrijke ontwikkeling waar je naar zou moeten streven.

blijkbaar zijn de meningen toch verdeeld

Mioara de meningen zijn niet zo heel veel verschillend alleen we zien het net even wat anders

Ik ben het in zeker eens dat je met een hond die nog maar net bij je is heel rustig aan moet doen,geen training, geen druk op een hond leggen, de hond de eerst tijd laten wennen aan zijn nieuwe omgeving, de mensen en eventueel de honden die in datzelfde gezin behoren, op een rustige manier het vertrouwen te winnen. De manier die Margje en ik beschreef voor jou hondje is eveneens om vertrouwen in jou te krijgen op een hele positieve en rustige manier. Daar komt ,als je het goed doet geen stress bij kijken. Het uit jou hand laten eten schept een band met jou die mijn inziens eerder werkt als de andere methoden die zoals ik gelezen heb een paar maanden duurt. Aangezien jij in een kleine studio woont zonder afzonderlijke ruimtes en zoals ik begrijp Pebbles vrij rondloopt ga je op 1 van je honden wel druk leggen of je moet pebbles ook in een bench zetten of apart houden zolang Stavros aan het eten is en tot jij de bak weg gehaald hebt en er geen enkel redenen voor Stavros is om maar iets te verdedigen. Het eten uit je hand kan heel subtiel en rustig gebeuren zonder een spoortje van stress.

Je moet echt op de grond gaan zitten.
En eerst op een afstand die nog geen reactie uitlokt.

Overigens kan het dan heel snel gaan dat het beter gaat. Alleen het kwartje moet even vallen dat je echt geen kwaad in de zin hebt.
Doordat je reageert op zijn signalen zoals hij die ook begrijpt, krijgt hij door dat je hem respecteert en begrijpt.
In een paar sessies kun je echt al heel ver komen, maar het is wel belangrijk dat je de signalen goed begrijpt en er altijd in alle kalmte op reageert. Zelf moet je echt rustig zijn. Dat kan ook omdat hij in de bench zit. Je loopt dus geen enkel gevaar en kan heel rustig en heel duidelijk reageren door je klein te maken, weg te kijken enzovoorts.
Ik zou dus juist niet op een stoel gaan zitten, dat maakt je groter en dus bedreigender.

Daarnaast zou ik dus inderdaad uit de hand gaan voeren, waarbij heel belangrijk is dat je hand NOOIT leeg is. Want eerst gaat een volle hand naar de lege bak, dan gooi je er iets in. En meteen daarna is het een lege hand bij een iets gevulde bak.. dat kan mis gaan. Dus zorg altijd dat je iets in je hand overhoudt en dan weer nieuw pakt uit je bakje wat je bij je hebt.
Met angstige honden is dat heel belangrijk. Want juist die lege hand bij die bak is wat ze angstig maakt.

Je bent ondertussen volgens mij aardig bekend met stresssignalen en kalmerende signalen en je hebt ook al aardig wat aan ervaring nu met de honden die je hebt. Gebruik dat en gebruik je gevoel bij het oefenen. Wat voelt goed, wat niet?
Kijk goed (niet de hond direct aankijken) wat de reactie is. Stopt hij met eten, dan zet je teveel druk, dan moet je met je lichaam wat meer afwenden, meer afstand creëren.

We maken allemaal 'fouten' bij zo'n proces, maar daar leer je van. Je hond leert daar ook van. Soms ga je een stapje te snel, dan weet je dat. Soms wacht je te lang met een volgende stap, dat merk je dan ook.
Het is geen exacte wetenschap, geen 1 hond reageert precies zoals de andere. Het is proberen, waarbij je zoveel mogelijk uitsluit dat mis kan gaan. Maar het is een proces wat je samen met je hond doormaakt en dat gaat er ook voor zorgen dat jullie band steeds hechter wordt.

Wat betreft hem gewoon met rust laten, dat kan. Maar daar leert hij mijns inziens weinig van. Te weinig. Hij leert dat hij rustig kan eten. Maar je wilt toch dat hij leert dat je langs kan lopen. En we blijven mensen, we pakken net even dat tijdschrift wat in de buurt van de bench ligt en doordat het al een tijdje goed gaat vergeet je even dat hij nog aan het eten was.
Het is iets waar je wat mee kan en waar je juist de band sterker mee kan maken.

Baknijd is ook iets wat erger kan worden als je er niets mee doet. (kan he.. moet niet) De hond kan de ruimte die hij om zich heen wil steeds groter gaan maken.

Als ik bij honden kom waarbij het uit de hand gelopen is, kost het mij als vreemde tussen een kwartier en drie kwartier om het vertrouwen tussen mij, de bak en de hond oke te hebben. Maar dan kom ik vreemd binnen en heb geen historie met de hond, maar begin meteen met opbouwen van vertrouwen.
Voor de baasjes duurt dat dus wat langer. Omdat je al 'in de min staat' zeg maar.
Toch kan het heel snel gaan, want honden zijn heel vergevingsgezind. Ze willen liever vertrouwen dan wantrouwen.
Ieder klein stapje wat je maakt is helemaal goed. Je moet ook weten wanneer je je oefening moet stoppen en later weer op moet pakken.

Kan het daar zeker mee eens zijn Margje!!

mooi en begrijpelijk verwoord biko & mekje. bedankt.

Ik denk (weet wel zeker) dat ik het vertrouwen buiten de eetmomenten al heb ontvangen.
Ik lig hier nu als het ware gesandwished tussen mijn twee bullen,
en als er op wandeling iets is waar ie niet helemaal vertrouwen in heeft, komt ie me echt om hulp vragen, (achteruit lopen, naast mij komen staan, ...)

Probleem is dat als ik niet 100 % vertrouwen uitstraal, dat hij dan in de aanval gaat (bv, ik ben niet gerust in het donker alleen op straat, als er dan van de andere kant een luguber type voorbij komt, krijg ik het toch wel ff benauwd. stavros gaat dan in de verdediging).

als hij bij mij ligt en ik aai hem, gaatie meteen op z'n rug liggen (ik leg hem daar niet zelf op en zie dit niet als onderdanigheid, ==> geen fysieke correctie) en begint ie helemaal te knorren en met z'n mond open helemaal vrolijk te doen.

als ik thuis kom en ik hurk naast hem (na boodschoppen oid) dan komt ie echt helemaal m'n gezicht aflikken.

de relatie zit dus goed, enkel tijdens het eten vertrouwt ie me niet.

Miora dat is echt nog maar het begin van het vertrouwen. Maar goed dat laat ik aan een ander over om dat uit te leggen.

Ik bdoel dat Margje dat veel beter uit kan leggen dan ik aangezien ik meer iemand van de praktijk ben als het verwoorden op papier in dit geval op een scherm

Nou dan heb je de eerste stap al bereikt en dat kan dan alleen maar groter groeien!
Maarrr zoals een bekend gezegde luidt: vertrouwen moet je verdienen!
Dus daar aan werken en dan komt het helemaal goed

Ik ben ook niet goed met woorden helaas, en schrijf meestal vanuit gevoel en de ervaring die ikzelf opgedaan heb, en de dingen die ik op hp en bij anderen gezien heb,ik moet zeggen dat je van een herplaatser heel veel kan leren, meer dan ik haar geleerd heb, heeft Lola mij geleerd

Wat voor mij ook tegenspreekt om nu al aan de slag te gaan met ruilen en uit de hand voeren is dat Stavros in de bench eet, wat zijn eigen rustige plekje zou moeten zijn dan zou ik het liever doen op de manier die Bianka met Djagos gedaan heeft, alleen in deze situatie gaat dat denk ik niet.

hem uit de bench laten eten durf ik de eerste tijd nog niet aan, niet zozeer voor mezelf, maar wel uit angst voor Pebbles.
Ze zijn echt vriendjes aan het worden,
waar ze in het begin aan de andere kant van de studio sliepen, liggen ze nu samen op bed te snurken. 'poep tegen poep'
ze beginnen samen te spelen en zeggen ook hallo tegen elkaar als ik eventjes met een van de twee ben weggeweest.

maar, rond eten is het een ramp, die twee bij elkaar.
en ik wil hun band niet verprutsen door het toch aan te durven.

Ik zou ook buiten de bench beginnen met ruilen en uit de hand eten.
Dat dus los van het voergedeelte, in de bench.
Waar je alleen maar op een goede afstand gaat zitten.
Dus niet de twee combineren. Kan later wel.

Ik ben het helemaal eens met wat hierboven wordt gezegd.

Maar voor de momenten dat je er niet mee aan het trainen bent (we hebben allemaal wel eens van die momenten), is het een idee om iets over de bench te hangen?
Zodat hij je niet ziet en jij toch gewoon in je studio kan rondlopen.

Ben ik het helemaal mee eens, ruilen daar moet geen sprake van zijn. Moet als het goed is ook niet nodig zijn.

Als ik bij honden kom waarbij het uit de hand gelopen is, kost het mij als vreemde tussen een kwartier en drie kwartier om het vertrouwen tussen mij, de bak en de hond oke te hebben. Maar dan kom ik vreemd binnen en heb geen historie met de hond, maar begin meteen met opbouwen van vertrouwen.


Ik was dan vast een heel onbetrouwbaar iemand in Lolas ogen , ik had ook geen historie met haar en ging er niet van uit dat ze iemand die haar haar eten voorschoteld wil afschrikken, maar toch gromde ze en viel tegelijkertijd uit met een flink afschrikwekkende snauw , niet alleen bij het eten trouwens, aaien kon ook niet bijv. en ze had in het asiel al bewezen dat haar tanden flink scherp zijn dus dan heb je vanzelf wel respect voor een hond van dat formaat .

Gelukkig is het goed gekomen, en komt ze zelfs haar botje naast me opknabbelen

Ohhh maar dat zou ik echt niet willen beweren hoor!! Dat jij heel onbetrouwbaar was in Lola haar ogen. Zeker niet.
Ik denk dat Lola gewoon hele slechte ervaringen had. En dan zou ik niet willen beweren dat ik er in 20 minuten doorheen was gekomen.
Het is ook anders als je ergens op bezoek komt, weet wat hond voor gedrag vertoont het ziet bij de baasjes en dan kan ik zelf het anders aanpakken en weer naar huis gaat. Dat is dan het enige stukje waarop je gericht aandacht geeft.
Heel anders dan met mijn eigen hond(en) hoor..

Sorry maar ik wil hier toch even op ingaan. Ik voel me nu net als Arina toch ook onbetrouwbaar terwijl ik heel goed weet dat niemand het in een uurtje had kunnen doen.

Bij beide honden met baknijd was ik namelijk zeker gebeten. Denk dat m'n Rottie mijn keel had doorgebeten en dan overdrijf ik niet eens zo als die was de eerste dagen.

Buiten dat heb ik betreft dit onderwerp van Flex bevestigd gekregen dat ik het goed heb gedaan. Klinkt natuurlijk gek maar bij Faya ging het als volgt.

Week 1: Flex at in de gang met de deur dicht. Ik zat op de bank en nog at Faya grommend met haar staart tegen haar buik geplakt.

Week 2 & 3: Precies hetzelfde alleen ze gromde niet meer.

Week 4 & 5: Faya at rustig met haar staart laag zonder te grommen of te bijten, inmiddels liep ik ook gewoon rond en zette een vers gevulde waterbak naast haar neer.

Vanaf toen stond de deur van de gang gewoon open dus Flex kon er uit. Dit deed hij dan ook en ging richting etende Faya. Daar kreeg hij een gigantische snauw en wat deed hij? Weglopen. Hij ging niet op een wat gepastere afstand staan om te laten zien dat hij niets deed.

Hij heeft zich toen een hele tijd niet met Faya bemoeit als ze at. Inmiddels is er helemaal geen probleem tijdens etenstijd en willen ze soms nog wel eens van bak ruilen of bij elkaar gaan eten.

Gek genoeg want om de rest maken ze ruzie.