Nog steeds veel verdriet om doodgebeten pup

Wat een nachtmerrie is dit, echt verschrikkelijk om dit mee te moeten maken.
Ik denk dat er niet veel ergere dingen zijn dat dit om mee te maken met een huisdier.
Het is helemaal niet raar om met iemand hier over te praten als je er mee zit.

Ik heb dit niet mee gemaakt, maar wat ik wel heb mee gemaakt is dat ik een zieke pup bij een broodfokker had gekocht. En heb haar zien leiden van diarree tot braken, pus, stuiptrekkingen, kreunen aan toe. Binnen een week was het gedaan, ik zag mijn pup langzaam wegglijden zonder dat ik er ook maar iets aan kon doen. Ik zat elke dag minimaal 1x bij de dierenarts, maar het mocht niet baten. Het was werkelijk de verschrikkelijkste week van mijn leven, om zo'n klein kwetsbaar pupje te zien overlijden. Ik was er zo kapot van, kon niet slapen, niet eten van verdriet, kon niet eens douchen want de pup gilde het uit. Maar dit is natuurlijk niet zó afschuwelijk als wat er met jou pup is gebeurt.

Ik droom wel eens over de hond die ik nu heb, dat er iets met haar gebeurt, dat ze bijvoorbeeld uit de auto valt en een klap maakt op de grond. Heel de dag al krijg ik flashbacks van die droom. Het is echt onverdraagbaar als er iets gebeurt met de gene waar je het meest om geeft.

ach.. wat verschrikkelijk.
ik kan me heel goed voorstellen dat je er nogsteeds nachtmerries van hebt!
het is natuurlijk helemaal niet raar om medische hulp te zoeken!
misschien helpt het wel om met een psycholoog erover te praten?

Natuurlijk het is een vreselijke ervaring en je zal het niet zomaar kunnen vergeten, maar je zal misschien wel een beetje kunnen loslaten van die gebeurtenis.

ontzettend veel sterkte, en succes!

Hoi Marleen,

Wat erg om dit mee te maken! en ik vind het ook heel knap dat je het hier durft neer te zetten dat was vast wel een opluchting! en al die lieve berichtjes van iedereen! en ik zal het heel knap vinden dat je de huisarts gaat bellen! laat me het weten hoe het ging!

Veel sterkte!

Groetjes Mandy

Afgelopen vrijdag is onze pup van vier weken oud doodgebeten. Wij zijn zombies nu. Machteloosheid, angst. Het is pas twee dagen geleden, dus we hebben nog een traject voor ons. Wat gaat er nog meer komen? De beelden, het gejank en zijn zachte mummeltje op de tafel bij de dierenarts.

O o o wat vind ik dit vreselijk voor het hondje en jou
Jemig wat dat hondje wel niet heeft moeten doormaken
En jij
Maar je moet nooooit je hond laten staan als er een malootige hond aan komt rennen en je hond bang is want een hond voellt zo iets aankomen
Ik kan nu echt wel janken
ik zou dit anders aangepakt hebben
Maarja veel sterkte nog

Ja, en je ziet natuurlijk ook van een afstand dat het een 'mallootige' hond is..
Daarnaast kwam hij er niet 'op af rennen' maar was hij heel rustig, snuffelde een keer, en greep hem. Maargoed, je zal wel een jaar of 16 zijn en denken dat je alles weet, daarom ga ik me ook niet druk lopen maken om je reactie.. Ik hoop voor je dat het jou het nooit zal overkomen, want dan wéet je dat je niet altijd alles in kunt schatten en het niet altijd goed kunt doen.

En Anita, wat verschrikkelijk voor je zeg. Ik leef met je mee. Heel veel sterkte en ik hoop dat je het sneller een plekje kunt geven dan ik. Maar hoe kom je aan een pup van 4 weken? Of had je een nestje ofzo? Mijn advies (maar dat is natuurlijk ieder zijn eigen keuze) is om het eerst goed te verwerken voordat je aan een nieuwe hond begint. Achteraf denk ik dat we Noa te snel hebben genomen, waardoor ik veel angst/bezorgdheid, maar ook een stukje angst om van hem te gaan houden (bang om hem ook kwijt te raken) heb gehad. Maar aan de andere kant heeft het me ook weer veel afleiding gegeven. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte in deze klotetijd!! Liefs, Marleen

Hoi Marleen

Nee, Dirk was vier weken bij ons. Hij was 12 weken. Ben niet helemaal bij de tijd momenteel. Het was onze eerste pup. Dank je voor je gedachten en advies. Ik snap het. Toen ik je verhaal las, drong dat ook pas goed tot me door. Durf ik nog wel aan een pup te beginnen?
Maar het is nog te vers, net 2 dagen, we leven als zombies.

Liefs Anita

hoii marleen
wat een vreselijk verhaal zeg ...ik heb een golden retrieverpup die de laatste tijd steeds gebeten word ...gelukkig steeds goed afgelopen al word ik steeds banger om met hem naar buiten te gaan !...met m,n andere 2 honden heb ik dit probleem nooit meegemaakt en hoop dat ,t voor ben ( zo heet m,n pup ) nu ook is afgelopen is !.... wens je veel sterkte
gr kay

Sorry wist niet dat je mn reactie zo op zou vatten
Sterkte,

Laura,

Na jouw reactie heb ik weer vreselijk gehuild. Je hebt het ongetwijfeld goed bedoeld, maar het kwam er bij mij in als een bom. Onze Dirk was op zijn eigen grasveld. De "dader" was zijn vriend, had hij al een paar keer mee gespeeld. En deze hond is een lieve hond van 10 jaar, opgegroeid met kinderen en andere huisdieren. Nog nooit een vlieg kwaad gedaan.
Niet alleen wij zijn nu zombies, maar ook het baasje en vrouwtje van de "dader". Voor ons is het beslist, zij gaan na het weekend naar de dierenarts en moeten dan misschien een hele moeilijke beslissing nemen.

Anita, heel veel sterkte gewenst. Zo plots word je lieve pup uit het leven gerukt. En uit jullie levens, dat is heel zwaar, en dat zal tijd nodig hebben om het te beseffen en er vervolgens mee om te kunnen gaan.

@Laura; Dit soort opmerkingen vind ik zeer ongepast, blijkbaar heb je totaal geen besef dat mensen hiermee ontzettend kan kwetsen. Schrijf dan gewoon niets, want hier help of steun je niemand mee.

och vreselijk heel veel sterkte zowel voor jullie als de mensen waar van hun hond het heeft gedaan wat ze ook nooit hadden verwacht.

Ik heb altijd gedacht dat zulke dingen nooit gebeurde ,,dat honden dat niet deden bij elkaar ..maar nu dat ik zelf een hond heb die andere honden niet zo leuk vind en ik steeds meer zulke dingen lees ..word ik ook steeds en steeds voorzichtiger en vind ik het opeens niet meer zo belangrijk dat elke dag de honden maar met elkaar moeten spelen .
Ik ga nu meer en meer in zien dat het contact tussen hond en baas heel belangrijk is en tuurlijk mag je hond ook wel eens spelen maar denk nooit dat ze maar met elke hond kunnen spelen .

dit is zeker niet bedoeld voor Anita ..waarschijnlijk hebben jullie dit beide abslouut niet aan zien komen . en ook in de dieren wereld kan een ongeluk in een klein hoekje zitten ..

Nogmaals heel veels sterkte voor beide partijen

ik heb niet het hele draadje gelezen en reageer dan ook spontaan op het eerste bericht:

Niemand gaat er vanuit dat een een pup doodgebeten wordt: dat is ook gewoon onnatuurlijk en dus ook totaal onverwacht!
Pupjes worden gewoon in principe niet doodgebeten... niet door volwassen honden en niet door welke hond dan ook; dat is gewoon tegennatuurlijk en is dan ook totaal onlogisch en onverwacht.
Als zoiets tòch gebeurt dan kun je wat mij betreft (vanwege de totaal onvoorspelbaarheid en tegennatuurlijkheid) spreken van een traumatische gebeurtenis...

Psychische hulp bij een deskundige, hetzij binnen de honden-wereld (honden-gedragsdeskundige) of binnen de geestelijke gezondheidszorg (psychiatrie e/o andere therapeut) lijkt mij dan ook totaal niet misplaatst..

Dit is gewoon een ervaring die niet hoort en niet klopt: en dat kun je niet vaak genoeg bevestigd krijgen denk ik: waar en van wie dan ook..

Dankjewel allemaal, fijn dat er zo word meegeleefd. En nu snap ik het anita, dat hij 12 weken was. Het is verschrikkelijk, je leest ook overal dat een volwassen hond nooit een pup zal pakken, maar ga hier dus niet vanuit! En het is gewoon heel lastig, want ik merk nu de laatste tijd dat ik zelfs een beetje bang word dat Noa (mijn hond) een ander hondje pijn zal doen. Hij is heel lief met andere honden, maar ik ben dan ook weer zo bang dat mijn hond iemand anders zoveel verdriet zou kunnen doen, dat ik daar zelfs voorzichtiger mee ben geworden.
Maar mensen, laat je niet teveel leiden door deze nare verhalen, 99 van de 100 keer gaat het gewoon goed, dus geniet ook van de leuke momenten met 2 honden!! (dit kan ik zelf nl niet meer, mijn vriend gelukkig wel en ik zie hoeveel goeds hem dat doet) En Laura, het was inderdaad vast niet zo bedoeld, maar het is kwetsend omdat het een beetje verondersteld dat ik (eveneens Anita) iets niet goed zouden hebben aangepakt, terwijl dit niet het geval is. (in ieder geval alles vanuit de beste bedoeling, nl om de pup te socialiseren e.d.) En vergeet inderdaad niet dat de baasjes van de 'dader' hier vaak ook een trauma van overhouden, zij hebben dit ook niet gewild. Anita, ik hoop dat het snel weer beter met je gaat, het is verschrikkelijk voor jullie! Maar bewaar ook de leuke herinneringen, zet een foto van hem neer ofzo.. Hebben wij ook in de woonkamer staan.

Liefs, Marleen

Ik vind het heel erg dat zoiets kan gebeuren !! Echt verschrikkelijk voor de baasjes ! Ik leef dan ook enorm met jullie mee !

En natuurlijk kan je zoiets niet voorzien, is toch ook geen goed idee om je hondje bij elke hond te gaan optillen, want dan geef je ook weer verkeerde signalen.

Maar Anita, heel eerlijk...als mijn hond al 10jr bij me was en nog nooit iets misdaan, dan zou ik die toch niet laten inslapen omdat hij jouw hondje had doodgebeten hoor. Ik zou me verder informeren hoe dit gekomen is, de hond is al ouder en misschien was er lichamelijk wel iets mis, kon hij niet meer tegen het jonge geweld of wat dan ook en zijn er wel degelijk mensen die kunnen helpen. Maar inslapen zou ik alleen doen als hij ziek is en niet meer kan geholpen worden. Hij is immers 10jr al hun beste maatje, dan ga je toch niet over een nacht ijs denk ik zo. Ik zou het niet doen, hem wel niet meer bij andere honden laten tot ik wist hoe het kwam, maar inslapen neen.

Voor de rest heel veel sterkte met het verlies !!

Daar ben ik het ook wel mee eens. Hoe erg ik het ook vond, die andere hond hoefde van mij niet per see ingeslapen te worden.. Die mensen houden ook van hun hond, dus ik wil hun die pijn dan ook niet aandoen. Wel vind ik inderdaad dat zo'n hond nóoit meer los mag met andere honden, of met een muilkorf o.i.d. En kan inderdaad iets lichamelijks zijn.. Maar ik zou mijn eigen hond niet meer vertrouwen denk ik als hij zoiets heeft gedaan, ook niet bij bv een baby, dus het is wel ieders eigen keus daarin. Maar ik ga er vanuit dat de baasjes van die hond een dergelijk risico ook niet meer zullen nemen! Liefs

Jeetje wat een verschrikkelijk traumatisch verhaal! Vind het helemaal niet gek dat je daar nog steeds slapeloze nachten van hebt En met iemand gaan praten ook helemaal geen gek idee hoor, zeker nu je een nieuwe hond hebt is het belangrijk dat je het achter je kan laten. Ik heb 2 incidenten gehad waarbij m'n honden bijna wat was overkomen en zelfs dat zie ik vaak nog steeds voor me! Dus zo'n ingrijpende ervaring blijft dan wel even hangen, dat is zeker niet raar. Ik hoop dat je snel met iemand kan gaan praten en wat troost kan vinden.

Is trouwens de 'dader' nog gestrafd? Want het is voor geen enkele hond normaal om een pup aan te vallen!

Marie-Rose,

Je hebt volkomen gelijk (wat mij betreft). En gelukkig zijn het verstandige mensen die dat niet zo maar doen. Wel hebben ze meteen zaterdag een band voor om de bek gekocht. Zij vertrouwen hun hond buiten niet meer. Bovendien zijn ze gisteren (of vandaag) naar de dierenarts geweest om te zien of er wellicht iets lichamelijks aan de hand is.

Wij hebben zelf gisteren ook met onze dierenarts gesproken. Het is inderdaad niet normaal dat een volwassen hond een pup "pakt" (bij ons was er geen sprake van aanvallen). Toch komt het 3 tot 4 keer per jaar voor in de dierenartsenpraktijk hier.

En Marleen, ik meen dat ik gelezen heb dat je er toch over dacht contact op te nemen met je huisarts. Heb je dat gedaan? Is daar iets uitgekomen?

jeetje wat vreselijk om mee te maken, ik zou er ook de rest van mijn leven last van houden denk ik.
er over praten is juist heel goed want daarmee verdun je het sterke gevoel dat je nu hebt.
Hoe meer je erover praat hoe beter.
En wellicht kan wat hulp jou helpen ermee om te gaan, het een plek te geven want ik begrijp hoe ontzettend trautamisch dit is.
Ook naar je hondje toe nu is het belangrijk want anders projecteer je jouw angst op hem en dat kan dan voor je hond weer problemen geven.
Sterkte.

maar om daar de -dader- nu meteen voor te laten inslapen...poeh...nee...idd band om zijn bek..

Vanavond gebeld. Ja ze laten hun hond inslapen. Zij zijn zelf erg bang geworden. Daar komt bij dat de hond last heeft van zijn heupen en de hond de laatste tijd wel eens ontlasting heeft verloren.
Ik vertel wat mij is verteld.

Het is zo verdrietig allemaal.

Jeetje wat een narigheid! Maar ik snap het aan de andere kant ook wel, dat je je eigen hond ook niet meer vertrouwd. Maar voor hetzelfde geld had dat diertje hardstikke veel pijn, en deed hij daarom zo.. Dus dan is het ook beter voor de hond zelf..
Maargoed.. Nooit leuk natuurlijk dat er door zo'n situatie nu 2 hondjes minder op de wereld zijn..
Liefs

We zijn een week of wat verder. Het wordt moeilijker. Inmiddels kennis gemaakt met een pup, die erg veel lijkt op ons Dirkje. Maar wat nu.......nog steeds zo verdrietig en iedere keer weer dat beeld voor me.

Hallo Anita!
Ja, heel lastig. Een nieuwe pup is natuurlijk heel leuk, en zorgt ook voor afleiding.
Aan de andere kant heb ik bij mij heel erg gemerkt veel dingen (angst) over te dragen op de nieuwe pup.
Al heb ik hier vooral zelf veel last van gehad, dat ik schrik/schrok van elke hond en alles ontweek.
Ik praat in het verleden, maar eigenlijk doe ik op de dag van vandaag nog precies hetzelfde..
Het is voor ieder een eigen keus, je moet doen wat je denkt dat goed is, en dit weet je zélf het best.
Luister verder niet naar wat andere mensen er van vinden, maar kijk naar jezelf.

Liefs, Marleen

hallo marleen,ik begrijp hoe jij je voelt.ook wij hadden 1 jaar geleden een hondje gekocht.
daar waren wij stapel op.2 maanden geleden is hij doodgereden door een stoomtreintje
in het recreatie gebied het valkerburgsmeertje, bij valkenburg.het was erg mooi weer en wij liepen iedere dag daar te wandelen en kon rakker zo spelen met andere honden.
heerlijk vond hij dat.die bewuste dag was het erg druk.moeders met spelende kinderen in het water
en honden lekker zwemmen en rakker spelen met andere honden.toen kwam het treintje eraan.
ik liep snel naar rakker toe maar de trein was al voorbij en geen rakker meer te bekennen.
ik roepen want wij zagen hem niet en toen hoorden wij gillen.rakker lag 100 meter verder.
nou,de zenuwen gierde door mijn keel.rakker was aangereden.snel de ambulance gebeld
maar wij zagen dat rakker niet meer te helpen was.het duurde nog een half uur voordat de ambulance kwam.toen was rakker net overleden.wat hebben wij gehuild.wat een verwijten
heb ik mijzelf gemaakt.had ik hem maar niet los laten spelen.maar ik gunde hem zo dat hij lekker kon spelen met andere honden.en mijn hond moest het overkomen. mijn man is een paar dagen later terug gegaan om te zeggen dat het nu een hond is en straks een kind.als die rent achter een bal
of hond loopt die ook onder het treintje.zij hebben niks gemerkt dat mijn hond eronder liep.
en zij doen er niks mee om het veiliger te maken.ik kan nog moeilijk over rakker praten.
schiet steeds vol.hoopt dat het met de tijd slijt.gr elly

Wat een vreselijk verhaal. Ik wens je heel veel sterkte. Ook ik heb schuldgevoelens: had ik maar eerst dit en dan dat. Dan was ik die hond niet tegengekomen. Was ik maar bij mijn zusje blijven eten, dan was ik die hond niet tegengekomen. Maar ja, je hersens weten wel dat je jezelf niets hoeft te verwijten. En, jouw verhaal lezend, begrijp ik je zelfverwijten zo goed. Ik denk dat die zelfverwijten te maken hebben met het feit dat je met je verdriet geen kant op kunt.

Ja, bij ons is een nieuwe pup op komst. En ik huil als ik er aan denk, want ik wil gewoon mijn eigen Dirkje terug. Dat ga ik niet vinden in een nieuwe pup. En toch zet ik door, ik moet over de angst heen en ik wil heel graag een hond als huisgenoot. En zo'n jolig hondje in huis, laat je ook weer lachen.

Maar ik heb me ook voorgenomen om in een achtbaan te gaan zitten en dan ongelooflijk te gaan gillen.
Al moet ik 10x achter elkaar in die achtbaan: gillen van verdriet en onmacht.

Liefs Anita

Hallo Elly. Wat een verschrikkelijk verhaal zeg, sterkte ermee!
Anita, wat leuk dat er een nieuwe pup komt, dat gaat je zeker weer meer plezier en afleiding bezorgen.
En je gaat ook net zoveel van dat hondje houden als dat je van Dirkje hield, maar je kunt ze niet met elkaar vergelijken (al doe je dat toch wel hoor..)
Ik wens je heel veel geluk en plezier met je nieuwe pup!

xx