De hond weg doen..

Hallo allemaal,

ik weet dat ik heel veel commentaar ga krijgen, maar ik wil toch om advies vragen.

Het zit zo..
Jip kocht ik bijna 2 jaar geleden (december) als pup. Ik woon op mezelf, alleen, in een klein appartementje en ben honden gewend in mijn leven. Ik heb me van te voren goed ingelezen en wist waar ik aan begon toen ik Jip kocht en in huis haalde. Jip mag mee naar mijn werk (van te voren geregeld) en zit alleen op de dagen dat ik naar school ga (maandag en donderdag) +- 5 uur alleen.

Er is niks mis met Jip, hij is lief en wil graag aandacht en spelen. Ik vind hem nu leuker dan als pup, moet ik eerlijk bekennen. Ik ben altijd de persoon die het hardste roept dat je een hond voor je leven neemt en niet zomaar, dat je je daarom van te voren goed moet bedenken of je het echt wilt. Dit heb ik allemaal gedaan, echt waar. Het probleem is ook niet de hond, het probleem ligt bij mezelf.

Sinds ik Jip heb, voel ik mij de hele dag schuldig. Ik bezoek mijn vrienden/vriendinnen minder, ik ga bijna nooit meer een avond/dagje weg. Als ik de deur uit ga, voel ik me constant gehaast en de donkere schaduw van dat ik op dat moment Jip alleen laat zitten. Ik voel me schuldig als ik die dag niet met hem gespeeld heb, omdat ik bv. nog een project moet afmaken, eigenlijk de hele dag. Constant het gevoel dat ik tekort schiet, geen leuke baas voor hem ben en daarnaast fit ik soms ook best op hem, omdat ik zelf een gewoon overloop.


Nu ga ik aankomend jaar waarschijnlijk mijn diploma halen en daarna gelijk op zoek naar een nieuwe baan. Komende half jaar zal ik heel hard aan school moeten werken (scriptie) en nog minder echte tijd voor Jip hebben. De ouders van een goede vriendin van mij (ken ik al 20 jaar) zijn echte hondenliefhebbers. Ze hebben altijd 6 honden gehad, langzaam aan is er daar nu 1 van over. (de rest is erg oud geworden). Ze doen van alles met de honden, leven voor de honden en oppashonden en zorgen goed voor de hondjes. Het is er gezellig en ze krijgen vollop liefde en aandacht.

Nu ben ik op dit moment in twijfel, om Jip aan hun te geven. Ze zijn erg enthousiast ovver Jip, hij is daar al eens een dagje geweest, en ik heb gewoon het gevoel dat hij daar een leuker leven gaat krijgen dan bij mij. Dat hij er meer aan heeft en daar de aandacht krijgt die hij verdient. Daarnaast ben ik bang voor de toekomst, als ik een andere baan krijg waarbij Jip niet mee mag en misschien lange dagen alleen thuis moet blijven (met uitlatservice maar dan nog).

Is het gek / gemeen / belachelijk als ik Jip daadwerkelijk aan hun zal geven?

Ik ga steeds van stemming op een neer, dan denk ik ja, en als ik ja denk dan denk ik gelijk weer nee. Het doet me echt pijn maar ik gun hem ook een goed leven en een leuk leven. Is het zielig om een hond na 2 jaar ergens anders te laten wennen? Er is daar nog wel 1 ander hondje (jip is gek van andere hondjes ) en er komen veel kindjes (jip is gek van kindjes).

Ik kom er niet uit. IK begrijp het als mensen nu harde reacties gaan geven, toch waag ik de gok, en deel ik mijn dilemma en twijfel en gevoel hier.

Ik vind je hartstikke eerlijk, jammer dat je er alleen niet eerder over hebt nagedacht.
Ik wilde vroeger een paard en mijn ouders zeiden nee! Ze konden het wel betalen maar zeiden straks heb je een vriendje en school dat werkt niet zielig voor het paard.
Ik baalde als een stekker maar nu snap ik het want het ging ook zo eerst zat ik hele dagen bij de paarden en toen ineens steeds minder en minder.

Als je denkt dat de mensen Jip willen en ze hem een goed leven kunnen geven zou ik het doen.
Nu ben je op hem aan het fitten en hij voelt je stress dat is niet eerlijk tegenover je hondje.
Goed dat je het eerlijk hebt verteld en je hart hebt gelucht.

Doe wat je hart je ingeeft meer wijsheid kan ik je niet geven.

Je krijgt van mijn geen harde reactie, je geeft zelf al aan dat Jip je teveel is in deze fase van je leven en dat hem beter gunt.
Misschien is het voor zowel jou gerustheid en voor jip wel heel goed als zij hem in huis nemen, en je kan contact houden, ook belangrijk!
Maar ken het wel, ik zit ook weleens op de schopstoel en heb minder tijd voor vrienden en familie door mijn honden, maar ik vind dat niet erg.
Ik weet dat ik voldoende tijd aan de honden besteed en de schopstoel heb ik laten varen.
Waarom moet ik heel de dag/avond thuisblijven als ze voldoende zijn uitgelaten en toch liggen te slapen??Heeft wel lang geduurd eer ik dat los kon laten.

Bedankt voor je reactie.

Ik wil er wel bij zeggen dat ik 26 ben en al een baan heb en eerdere studie gedaan.
Ik heb er wel over nagedacht maar ik had van te voren nooit kunnen bedenken dat ik zo met een schuldgevoel zou zitten de hele dag, misschien ook eigen onzekerheid.

Je hebt gelijk dat het fitten en de stress niet eerlijk is voor hem, dat is één van de redenen waarom ik het gevoel heb dat hij het bij de ouders van mijn vriendin beter zal hebben. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het echt wel heel moeilijk. Het is geen beslissing van een dag.

Nogmaals bedankt voor je reactie!

@ Helma, dat heb k inderdaad ook. Ik blijf dan thuis omdat ik het zielig vind als hij alleen zit, terwijl hij gewoon de hele avond in een hoekje aan het slapen is. Maar als ik wel wegga zonder hem, dan knaagt er toch de hele avond een rotgevoel aan me en denk ik steeds aan dat "hij zo zielig alleen zit" en ga ik toch naar huis.

bedankt voor je reactie!

Zoals ik het lees kun en wil je de verantwoording niet aangaan. Jij zou hem ook een leuk leven kunnen geven als je niet geplaagd werd door het gevoel dat hij je eigenlijk in de weg zit in je eigen sociale leven. Het schuldgevoel als je hem even alleen laat is aan te werken, maar kun en wil werken aan het gevoel dat hij op 1 staat en dat je dus bepaalde dingen tav je sociale leven moet inleveren?

Zoals je er nu in staat denk ik dat hij het daar leuker krijgt. Meer dan welkom en een warme plaats voor hem. Ik ben er helemaal niet op tegen dat jong mensen een hond nemen. Heel mensen uit deze groep is ook bereid die consessies te doen die de verantwoording van een hond met zich meebrengt. Maar er is ook een groep, zoals jij, die van te voren deze consequenties niet heeft overzien en dan kan een lust (hond) een last worden. Daar mag je je hond nit mee opzadelen.

Ik zie twee opties, of jij maakt een omslag in waar je prioriteiten liggen of je plaatst hem bij deze mensen die hem kunnen bieden wat hij verdiend.

Wat je ook kiest ik veroordeel je er niet om, maar ik hoop wel dat het een wijze levensles voor je is.

Eerst en vooral zie ik er niets slechts in dat je hem zou weg doen... je zou hem nog regelmatig kunnen zien, etc. Maar kan je daar werkelijk mee leven??

Ik ben zelf 24 en dus jonger dan jou, momenteel zoek ik werk, maar normaal zit Jolie vaak alleen thuis. Wat ik heel jammer vind, ik maak het dan weer min of meer goed door ze overal mee naartoe te nemen. Ik zie mijn vrienden minder... maar in mijn geval is dat ook normaal: ze zijn allemaal gaan samenwonen of gaan trouwen en dan kan ik niet verwachten dat ik als single al te vaak over de vloer verwacht wordt.

Het hangt écht af van je prioriteiten. Ik kan mijn hond absoluut niet weg doen (ik wil het niet) ook al moet ze soms even alleen thuis zitten... ook al heb ik niet altijd de tijd die zij verdient. Ik probeer mijn verantwoordelijkheid te dragen en ga er heel vaak mee wandelen en (zoals ik al zei) ik neem ze overal mee naartoe. Als hobby doe ik alleen nog maar hondenschool, ik heb iedereen hier ontmoet dankzij Jolie (ik kende niemand in deze regio) en dat helpt ook, want dan kan ik samen met hun + hondjes gaan wandelen.

Mss is het ook een optie om hem tijdelijk daar te laten "logeren"? Dan kan je de beslissing uitstellen tot na deze drukkere periode, wanneer je weer in een "normale" regelmatigere situatie bent? Ik ben gewoon bang dat je hier ongelofelijk veel spijt van zal krijgen.

Ik ga je ook zeker niet veroordelen want ik vind je uitleg heel aanvaardbaar en je wil ook alleen maar het beste voor je hondje. Ik wou gewoon even schetsen hoe ik het aanpak met die van mij.

Denk er heeeeeel goed overna, als je Jip daar eenmaal hebt afgezet, denk ik niet dat je hem zo gauw gaat terug krijgen.
Ik zou het niet doen, maar het is jouw leven...



(Doe het alsjeblieft niet!!)

Het klinkt mij eerder in de oren dat jij een probleem hebt met zelfvertrouwen dan dat Jip het slecht heeft. Het zou toch zonde zijn dat Jip onnodig de stress van herplaatsing moet ondergaan omdat jij jezelf een schuldgevoel aanpraat? Ik denk dat je beter aan jezelf kan gaan werken, want door Jip te herplaatsen word de kern van het probleem niet opgelost.

Als je Jip nu herplaatst gaat het hebben van een schuldgevoel niet weg, en kan het bij een volgende hond zomaar weer de kop opsteken. Dat wil je al helemáál niet lijkt me.

Vergeet ook niet, niet iedereen heeft iedere dag even veel tijd voor de hond. Je móet niets (behalve uitlaten en eten geven dan), alles wat je extra doet is hartstikke leuk en fijn. Desnoods alleen samen even bankhangen en knuffelen. Een handje snoepjes door de kamer smijten is ook een zoekspelletje. Het hoeft niet allemaal perfect, en je mag best af en toe iets voor jezelf doen.

Het getuigt van dierenliefde dat je dit overweegt, want makkelijk zal die beslissing zeker niet zijn. Ook moedig dat je het hier durft te plaatsen, want je weet dat je ook vervelende reacties zult krijgen van mensen die het niet met je eens zijn.

Allereerst natuurlijk heel vervelend voor Jip dat hij misschien ergens anders naartoe moet. Jullie hebben nu eenmaal een band opgebouwd en het zal zijn vertrouwen aantasten als hij naar een andere baas zal moeten. Maar honden zijn daar ook weer gemakkelijk in; er komen daar andere hondjes, er komen kindjes op bezoek en er is volledige aandacht voor hem. Zoals jij het beschrijft zal het een stuk gezelliger zijn dan bij jou.

De zorg voor een hond wordt helaas regelmatig onderschat zeker als mensen alleen zijn en de volledige zorg over een hond krijgen. Een hond is immers een gezelligheidsdier die mensen om zich heen wilt en het niet fijn vindt om dagen achter elkaar alleen te zijn. Ik weet dat sommigen daar anders over denken, maar je neemt geen hond om hem veel alleen te laten zijn.
Ik vind persoonlijk dat je dan dus ook bepaalde dingen zal moeten opgeven, dat hoort erbij. Ik kan ook bepaalde dingen niet meer doen nu ik Bink heb, maar ik krijg daar zoveel voor terug dat het mij niet eens opvalt. Jij daarentegen hebt daar last van, zowel voor jezelf als voor de hond, en dat betekent dat het niet oke is.
Wellicht is het voor Jip een stuk gezelliger als hij naar die andere mensen gaat.

Maar neem alsjeblieft een weloverwogen beslissing, want een hond verdient het niet om mee gesold te worden. Het is een volwaardig lid van een gezin en alleen uit echte dierenliefde mag je een hond herplaatsen.

Succes bij het nemen van je beslissing.

Weet je ik denk dat je het volgende moet doen, voor jezelf de balans op doen of jij vind dat je genoeg tijd en aandacht hebt voor jip. Is je antwoord ja, kom dan van je schopstoel!!!
Ik heb een ander nodig gehad om mij dat te laten inzien. Ik vond mezelf altijd tekort doen, maar naar een helder gesprek denk ik daar anders over. Honden gaan altijd voor, daarna de rest en als je dan balans daar in hebt is het alleen nog maar genieten. Eerlijk waar
Ik ben vadaag de dag blij dat als ik ze voor ikwegga een lage wandeling heb geven en ze ligge allemaal comateus te wezen. Kan ik tevreden van huis want hoef niet teblijven kijken hoe het stel ligt te slapen.Jij zelf kan alleen bealen of je inderdaad tekort doet of dat dat niet zo is en tussen je oren zit

Dat gevoel van schuld hebben we allemaal wel eens.Ik denk dat het voor je hond alleen maar geweldig is. De hond houd van de gene die hem voed ,zeggen ze wel eens,dat komt wel goed.
Het is jammer dat je nu af en toe op hem fit ,het arme beetje kan er ook niets aan doen dat jij je een beetje verkeken hebt op het houden van een huisdier.
Het beestje krijgt het alleen maar fijner.
Als je het zelf aan kan, zou ik in het belang van je hond doen.
Lijkt me wel heel moeilijk voor je.....

Als ik probeer een beetje met je mee te denken...

Probeer echt eerlijk te zijn in je beoordeling. Eerlijk... dus ook niet té hard voor jezelf.

Heb of maak je te weinig tijd en zie je dat Jip aandacht te kort komt ?

Kun je dat veranderen door je tijd anders in te delen ? 'k Zeg maar wat : Zaterdag vriendendag, zondag Jipdag... Vakantie : Jip mee...

Als het fout zit : Wil je dat ook veranderen of zie je dat als een plicht waar je weinig plezier aan beleeft ?

Als je tot de slotsom komt dat je jezelf niets wijsmaakt en dat je Jip echt te weinig aandacht en plezier geeft dan is dat heel spijtig, want dan is dat eigenlijk hetzelfde wat bij veel mensen gebeurt. Met dit verschil dat jij een van degenen bent die zich er zelf echt ellendig onder voelt.

Natuurlijk zou het het beste zijn dat je door je levensstijl aan te passen Jip kunt houden zonder dat het je moeite kost en zonder dat hij teweinig aandacht krijgt. Maar als je na er goed over nagedacht te hebben zeker bent dat het niet goed komt dan zou ik zeggen : Je hebt nu de kans om Jip naar mensen te brengen die er goed voor zullen zorgen, volgens wat je vertelt... Als je over een half jaar of een jaar beslist om Jip te herplaatsen kan dat door omstandigheden misschien niet meer... (andere hond erbij waar Jip niet zo goed mee opschiet bvb)...

Denk er wel ook aan dat je Jip niet kunt wegbrengen en als hij daar gelukkig is weer terughalen. En als de ouders van je vriendin Jip in huis nemen moet je wel beseffen dat hij vanaf dan hun Jip is die ze ook niet meer zomaar moeten teruggeven. Ik zou het zelfs afraden om hen te zeggen dat je hem terug komt halen als je leven anders verloopt, want ergens zullen ze Jip dan niet 100% als hun Jip "forever" beschauwen, waardoor hij ook tekort gedaan wordt, want dan is hij zo'n beetje niemands hondje, enkel een logeetje.

Ik wens je heel veel sterkte in het overdenken en heel veel wijsheid in het beslissen.

Ik heb er wel begrip voor dat het niet zo makkelijk is om jong te zijn en contacten te onderhouden, te gaan werken en genoeg tijd te maken voor je hondje. Ik geef grif toe dat ik ook vaak blij ben dat we er met 2 zijn voor Kylie zodat ik met een gerust hart eens een dag wat langer weg kan blijven... Zeker als het onverwacht is. (En m'n vriend ook). Maar misschien kun je dat wel regelen door je tijd anders in te delen en opvang te voorzien.. ?

Groetjes.

Net dit topic nog gezien en dat zegt ook veel. Ongelukkig zijn heeft niet altijd de reden die we voor de handliggend vinden. Ik kan me best voorstellen dat quality-time vaak belangrijker is dan hoeveelheid tijd en niet voor elk mens of dier hetzelfde betekent. Zoals hier Mooi toch ? :

http://www.hondenpage.com/hondenforum/88198/gelukkig..php

Het is onzin als mensen zeggen dat het stresvol is voor een hond om deze te herplaatsen. Ik heb veel honden van eigenaar zien veranderen of het nu direct bij de eigenaar vandaan is of uit een asiel zelfs een pup word als het waren bij de moeder vandaan herplaats. Ik heb nog nooit een hond zien treiren als ze maar eten krijgen en aandacht is het al gauw goed. Maar hoe sta je er zelf achter. Ik denk maar ik mag niet voor een ander denken dat je studio en je werk in de toekomst voorop staat want zo goedkoop is het leven niet. Nu is je hond nog jong en gezond en zal zich makkelijk aanpassen.
Let wel erop dat je een contract maakt waarin staat dat de hond bij herplaatsing terug moet komen naar jou en laat haar helpen voordat je haar weg doed zodat er niet mee gefokt kan worden.

Succes met je beslissing

Je hebt er kennelijk goed over nagedacht. Ik zou Jip een weekje op proef bij die mensen brengen. Zo kun je zien of jij kunt leven met deze beslissing, en hoe het allemaal voor Jip gaat werken. Hoe dan ook, je zou ook een oppas kunnen zoeken voor Jip. Je ouders misschien? Zodat jij weer een keer met vriendinnen weg kan etc.

Dat schuldgevoel maakt je juist een goede baas. Wij laten eigenlijk ook veel omwille van de honden. Een opoffering dat ik er graag voorover heb.
Maar af en toe denken we toch eens aan onszelf en gaan we op reis of zoals overlaatst naar Tomorrowland. En dan zoeken we gewoon goede opvang.
Ik denk dat het probleem meer in je hoofd zit dan dat er echt een probleem is. Als je lieve mensen hebt gevonden, waarom kan je dan niet af en toe beroep doen op hun?
En afspreken met vrienden doe je toch vaak op zaterdagavond? Dan slaapt je hond toch. Overdag ligt moeilijker vinden we zelf.
Er zijn zoveel minder drastische oplossingen.
Ook je leeftijd is een pluspunt. Nog even en je bent 30 en hebt misschien dan een vaste relatie.
Dan veranderd ook je sociale leven. Stel je vriend heeft al een hond, dan heb je Jip helemaal voor niets weg gedaan.
Nee, ik zou er toch nog eens goed overna denken hoor.

Max krijgt ook op sommige dagen veel minder aandacht.. de volgende dag is een compensatiedag en maak ik superlange wandelingen en speel ik lekker.
Tijdens je studie zou het toch ook een goede afleiding zijn om eens 10 minuutjes pauze te nemen en met Jip te spelen? Bedoel.. je hoeft niet echt de hele tijd met Jip te spelen.
2 uurtjes scriptie, 15 minuutjes Jip. Zo heb je zelf ook even pauze en af en toe een aai over z'n bol is super voor hem.

Veel succes met je beslissing!

Iemand gaf de tip geef hem een week of twee weken op proef zo kan jij ook zien hoe het voelt zonder je hond.
Je bent nog jong maar niet te jong om gebonden te zijn en verantwoording te nemen.
Ik had op die leeftijd ook een hond maar heb een fantastische moeder die vaak oppast zo was er altijd iemand die voor mijn hond zorgde als ik aan het werk was.
jou hondje is klein die kan toch rustig mee naar vriendinnen? Ik nam mijn Hond overal mee naar toe het was mijn kind als ze een keer niet mee kon dan was dat ook niet zo'n punt.
Er zijn zat mensen die werken en een hond hebben, het is je eigen gevoel en je onzekerheid die aan je knaagt.

Maar wat ik al eerder zei de hond verdiend een stressloos leven dus denk goed na over je beslissing niet dat je mega spijt gaat krijgen en dat je thuiskomt alleen! Er is dan niemand die jou meer opwacht.

Succes met je beslissing laat je het nog even weten.

Bedankt voor jullie reacties, erg eerlijk en lief.

Mijn moeder woont een uur rijden van mij vandaan. Tot nu toe ging Jip steeds naar haar als ik op vakantie ging of wanneer ik voor mijn werk een paar dagen weg moet of als ik iets heb wat in haar woonplaats is. Hij vindt het erg fijn bij haar, sterker nog, als ik bij haar ben dan laat hij mij compleet links liggen en huilt als zij de deur uitgaat. Mijn moeder heeft ook een tuin waar hij uren kan snuffelen etc. Zij vindt het niet erg om op te passen maar ze wil zelf geen hond meer.

Het is ook niet zo dat ik elke avond de deur uit wil, mijn vriendinnen wonen ook samen en hebben ook hun eigen leven. Het is denk ik gewoon meer mijn eigen onzekerheid en constant het gevoel te hebben dat hij het niet fijn vindt bij mij of dat ik het niet goed doe. Dat wordt dan weer bevestigd wanneer hij bij mijn moeder is en daar helemaal happy en blij is en lijkt alsof hij dan niet weg wil. Ik weet het niet zo goed meer. Misschien ken ik hem wel emoties toe die er helemaal niet zijn en hij heeft hij het hier prima.

Als ik besluit hem weg te doen, dan weet ik wel dat ik nooit meer een hond zal nemen. Het is niet alleen de beslissing hem weg te doen maar ook de verplichting aan mezelf om nooit meer een hond te nemen, dat zou ik niet meer over mijn hart kunnen krijgen.

Ik ga het straks nog eens goed met mijn moeder bespreken en daarna er nog maar eens goed over nadenken..

Het is denk ik gewoon meer mijn eigen onzekerheid en constant het gevoel te hebben dat hij het niet fijn vindt bij mij of dat ik het niet goed doe. Dat wordt dan weer bevestigd wanneer hij bij mijn moeder is en daar helemaal happy en blij is en lijkt alsof hij dan niet weg wil. Ik weet het niet zo goed meer. Misschien ken ik hem wel emoties toe die er helemaal niet zijn en hij heeft hij het hier prima.

Ik denk niet dat dat wat zegt hoor, mijn honden vinden het ook geweldig bij mijn moeder, soms moeten we ze zoeken om mee naar huis te nemen
Ik zou zeggen denk er goed over na, want het is zonde als je het je zelf ontzegt, en zoals je beschrijft nooit meer een hond wil nemen.
Succes iig!

Mijn broer heeft in dezelfde situatie gezeten en ook besloten de hond weg te geven.
Ook een bekende gelukkig dan kan hij hem toch nog zien,
ik vind je heel eerlijk en je denkt goed over de toekomst van Jip dat zie je niet altijd.
Mensen kunnen makkelijk zeggen oww dat moet je niet doen,
maar ik zou zeggen ga op je gevoel af.
Doe wat voor jou goed voelt hoe moeilijk het misschien ook zal zijn..
Je kan Jip toch blijven zien en dat is ook wel erg prettig.
Sommige mensen willen hun hond wegdoen maar dan gaat het beestje naar een wild vreemde,
dat zou ik wel erg moeilijk vinden.
Ik zou zeggen doe wat je denkt dat oed is voor jou EN voor Jip.
Vind het al super dat je zo erover nadenkt.
Succes met het maken van de keuze!
Groetjes Daisy en een poot van Milo

Allereerst dat je nadenkt over een huisje te zoeken op om deze redenen betuigd alleen maar je liefde voor Jip. maar je schrijft ook al zelf dat je je onzeker voelt. en dat is ook denk ik het hele probleem. je schrijft al dat je hem 3 dagen mee neemt naar je werk, je bent er in het weekend en 2 dagen is hij even alleen. ook maar kort. je doet het heel erg goed echt waar. en ik geloof eigenlijk dat je hondje niet zo veel te kort komt. als Jip nu 5 dagen alleen zou zitten en je was ook s'avonds nog eens weg dan zou ik zeggen van dit kan niet maar jip krijgt zijn aanspraak van jou en zijn knuffeltje. kan jip niet mee als je op bezoek gaat bij vrienden ? vaak als ik even weg ben naar vrienden dan gaat Dusty hier lekker mee. ga ik een avondje stappen of niet mee kan, kan ik hem brengen bij me ouders daar mag hij dan lekker slapen. inderdaad klopt het dat je wat moet opgeven voor je hond maar denk dat je het goed kan compenseren hoor door op de dagen dat je hem mee neemt naar je werk, en dan s'avonds hij even alleen zou zijn als je er op uit gaat. hoef jij je niet schuldig te voelen want hij is immers al de dag lekker bij je geweest.
mijn advies: je doet het echt niet slecht, je doet het juist heel erg goed, denk er goed over na voor je die beslissing neemt, want eenmaal genomen is deze niet meer terug te draaien. heel veel succes

Ik heb ook eerder het gevoel dat je een heel goed baasje bent, maar dat je het kapot maakt door, wat mij lijkt, een onterecht schuldgevoel.

Ik snap dat schuldgevoel wel, merk dat ik het nu ook veel meer heb, dan toen ik 14 was en mijn eerste hond kreeg, maar je mag dat niet laten overheersen. Als ik je verhaal lees zou ik dus zeggen: Pull yourself together!

Enkel wanneer je diep van binnen weet dat je Jip eigenlijk liever kwijt wilt omdat het een last voor je is en dat je schuldgevoel daar mee te maken heeft, zou ik hem wegdoen. Denk ook niet dat hij er een trauma zal aan overhouden.

Zoniet is dit de ideale kans om aan jezelf te werken. Zo'n overdreven schuldgevoel lijkt mij niet zo handig moest je later kinderen hebben. Nu is het moment om te oefenen

Succes ermee

Hoi Cynthia,

Je hebt er goed over nagedacht!

Bekijk het eens van de andere kant : Friso is zo'n herplaatser, die weg moest omdat zijn vrouwtje tijd en geld te kort kwam.
Hij is helemaal gelukkig bij mij en ik met hem.

Het is fijn voor jou te weten dat JIP welkom is bij mensen die je kent en die zelf ook veel ervaring met honden hebben.
Dus als JIP daar naartoe gaat zijn zij blij, JIP blij en jij hoeft absoluut geen schuldgevoel te hebben.

Ik vind het een prima oplossing!

Groetjes, Jantien

Dit is een beslissing die je helemaal zelf moet nemen.
Als je je laat leiden door wat wij vinden kun je achteraf spijt krijgen.
Je bent al goed op weg om overal goed over na te denken, nu alleen nog de conclusies eraan verbinden.

Sterkte !

Praat er maar eens lekker over met je moeder, mijn moeder is ook favoriet hoor bij mijn hond, ze krijgt lekkere snoepje etc etc dat is net als met kinderen die willen ook graag naar oma Het heeft niets met jou te maken.
Hey kop op je hoeft jezelf niet zo te straffen met ik neem nooit meer een hond.

Je moet eerst van je onzekerheid af en groeien in het leven.
Het komt allemaal wel goed hoor.

je hebt een kleine hond.
kun je hem niet vaker mee nemen dus mee je sociale leven in. die van mij gaat ook mee uit naar de bios hoor!
maar snap je wel.
ik had dat eerst ook een beetje. eerst had ik een mooi plan maar toen wisselde in van baan dus weg plan.
dus nu zit hij vaak alleen. als ik moet werken. maar ik maak dit goed door hem overal bij te betrekken aar dat wel kan.
bijv. huiswerk maken kan ook gezellig samen op de bank... met als beloning voor iedere gemaakte opdracht ff spelen met de hond.
en als ik naar vrienden/familie ga gaat ie mee.
hond niet welkom... tja dan ben ik er ook niet.

en ik train heel veel met mijn hond en loop vaak wedstrijden in het weekend.
(4 keer per week trainen en dan nog het weekend)

en mijn hond kan goed alleen thuis blijven.
toch twijfel ik nog wel steeds voor een vriendje er bij zodat hij minder alleen is.

Ik ben zelf begin twintig, woon alleen in een appartementje zonder tuin of balkon en lang niet al mijn vrienden en familieleden wonen om de hoek. Ik herken het gevoel wat jij beschrijft wel, en daarom heb ik regels voor mezelf gemaakt. Ik laat Rody op een dag nooit langer dan 4/5 uur alleen, ongeacht hoe het loopt of waar ik zin in heb. Aangezien ik vanuit huis werk is dat voor mij vaak goed te doen. Daarnaast zorg ik dat ik Rody altijd meeneem als dat een mogelijkheid is. Hij is niet overal welkom, en dat respecteer ik ook van vrienden, maar dat betekent ook dat ik af en toe een afspraak afzeg. Ik vind dat zelf niet erg. Rody is een herplaatser die best wat problemen had toen hij bij mij kwam wonen. Ik weet dat hij het goed heeft bij mij doordat ik mijn uiterste best doe om zo goed mogelijk voor hem te zorgen en hem zoveel mogelijk te laten ontwikkelen. Als hij dan af en toe een paar uur alleen zit omdat ik een eenpersoonhuishouden heb, so be it. Hij heeft aan mij een geweldige baas.

Jij kunt net zo goed een geweldige baas zijn voor je hond. Zie het als een les voor jezelf. Er valt heus te werken aan je onzekerheid ten opzichte van Jip. Of je dat ook wil en of je ook een ander op de eerste plaats wil zetten, dat is jouw keuze. Als je echter blijft zorgen voor je hondje uit plichtsgevoel, dan is het misschien beter om hem aan die andere mensen te geven. De keuze is aan jou.

Ik zie er helemaal geen reden toe om je een harde reactie te geven, dat is ook niet mijn plek...
Je zit ergens mee en vraagt je af of je daar goed aan doet.
Als jij je voortdurend zorgen maakt en je schuldig voelt dan voelt je hondje dat ook en is het misschien idd beter om dit hondje te herplaatsen bij mensen die er ruim te tijd voor hebben etc etc..
Je kent de mensen erg goed zeg je dus ik neem aan dat Jip ook voor een deel in je leven blijft en dan bedoel ik dat je zo nu en dan contact hebt om te zien hoe het met kleine Jip is. Ik vind je een supereerlijke meid en ik kan je alleem maar mijn mening geven. Je zult zelf de keuze moeten maken , maar als je zelf je hondje niet kunt geven wat hij nodig heeft dan is het een hele goede beslissing om er voor te zorgen dat je hondje ergens terechtkomt waar hij wel krijgt wat hij nodig heeft..
Je kunt ook proberen je hondje vaker mee te nemen als je bv met je vriendinnen weggaat, hij is namelijk niet zo groot, zou voor Jip en voor jezelf ook erg leuk zijn, dat is een ander optie, maar het is helemaal aan jou...
Ik wens je veel sterkte bij je beslissing, dit is altijd heel erg moeilijk.