nieuw hondje

Recent heb ik mijn oude vriend (19,5 jaar)moeten laten inslapen
Tam was een supermooie kruising tussen een sheltie en een border , had eigenlijk ook wel wat weg van een australian sheepdog en zelfs wat icelandic sheepdog , zijn ouders heb ik nooit gekend.
Ik ben nog wel eventjes bezig met alle oude foto's in te scannen maar bij het zien van al die leuke tijden die we hebben meegemaakt verlang ik toch al naar de aanschaf van een nieuw hondje. Tam kwam uit het asiel en was al anderhalf jaar toen ik hem adopteerde maar ditmaal zou ik toch wel eens graag een echte pup vinden. Ik heb inmiddels 2 kindjes (5 en 10) en ben dus op zoek naar een sociale,sportieve en vooral lang levende hond (dus liefst kruising), 'tzou ook wel leuk zijn moest hij niet te bang zijn van water want ik woon aan het strand en Tam had het zo niet begrepen met die nattigheid. Moest er iemand een ideetje hebben of zelfs iemand een tof nestje zitten hebben mag je mij altijd contacteren (e-mail kan ik niet posten want anders sluiten de moderators dit weer af ).
Het zal wel pas voor eind augustus of september zijn want we gaan dus nog eerst op reis (dogotel afbellen was een pijnlijke zaak).

o ja aan alle mensen die reageerden dat je moet oppassen met kruisingen en dat sheltie X border kruisingen veel problemen hebben : ... Tam is 19,5 jaar geworden ... je kan echt niet generaliseren!

huh?? dubbel gepost zeker.

neen , ik had mijn e-mailadres in de vorige post gezet en werd zo geweerd , ergens de kleine lettertjes niet gelezen, hihi

kruising of geen kruising een hond kan net zo oud worden.
Ik zou als ik jou was het asiel in de gaten houden, daar komen vaak genoeg kruising pups langs en wie weet zit er wel wat voor jou tussen.

zal ik zeker doen , ik gaf sowieso de voorkeur voor een asielhondje maar mijn vrouw zou echt wel een pup willen dus tegelijk ben ik ook daar wat aan het uitkijken.
In belgië zitten er wel niet zoveel pups in de asielen en als er dan toch zijn dan zie je er nogal veel tussenstaan vanuit het buitenland (bulgarije en spanje is hier welgekend).
Nu ja we zien wel er zit echt geen haast bij.
Over die kruisingen daarin geloof ik je wel graag maar je hoort zoveel van mensen die bij broodfokkers terechtkomen en waarvan hun hondje na 9 jaar komt te sterven aan een of andere genetische aandoeningen, en meestal gaat het dan wel over zogenaamde "zuivere" rashondjes het is als leek (tenslotte als je maar eens om de 19 jaar een nieuwe hond nodig hebt dan ben je niet echt in de gelegenheid daar veel ervaring over op te doen ) soms moeilijk om het onderscheid te maken tussen een nestje die in huiselijke kring is ontstaan en iemand die het ene na het andere nestje tracht te verkopen.
Ach time will tell denk ik, ik houd mijn ogen intussen open en mijn hart nog wat gesloten.

Jah dat is haast niet te zien idd maar je mag blij zijn als een broodfok hond 9 jaar wordt.
Hoevaak ik niet lees dat broodfok hondjes de 3 maanden niet een halen en op latere leeftijd tig probemen krijgen.
Als je in belgie geen pups heeft moet je het zoekgebied een beetje uitbreiden naar nederland bijvoorbeeld.
Je moet dan even een stukje rijden maar heb je wel een pup/jonge hond.
Als je zeker wil weten dat je niet met broodfok te maken hebt zul je toch echt bij een goede fokker moeten wezen die op het moment van augustus september een nestje heeft die weg mag maar dat kost wat meer geld.

I.v.m. met het strand verhaal en 2 kinderen zou ik een kleine of middelgrote hond adviseren met een korte vacht. De beroemde boomers (de meeste marktplaats hondjes) die regelmatig naar de trimsalon gaan en erbij lopen alsof ze zijn aangevallen door een tondeuse en heggenschaar hebben van nature een langere vacht die absoluut gaat klitten als je het niet regelmatig goed onderhoud.

Heb je in de buurt al gekeken bij supermarkten, dierenwinkels of andere plekken waar wellicht advertenties kunnen hangen? Misschien is jouw dierenarts wel op de hoogte van een recent nestje.
Succes!

Bedankt voor de tips
ik had inderdaad nog niet aan mijn dierenarts gedacht misschien kan ik het hem ook wel eens vragen.
Ik ken ook een fokster van border collies (maar die werkt op een andere afdeling in mijn ziekenhuis , misschien moet ik haar eens gaan opzoeken).
Heeft er eigenlijk iemand een idee wat je de dag van vandaag betaalt voor een kruising of bijvoorbeeld een border collie bij een erkende fokker , op het internet liggen de prijzen zo enorm uiteen.
Zal misschien inderdaad wel eens ook mijn licht gaan opsteken in de asielen in nederland .
Ik volg je idee van een korte of halflange vacht , Tam had "cowboybotjes" en die moesten bijna dagelijks gekamd worden als hij op het strand liep.

Ik heb zelf ook een kruising border collie X sheltie en ik geniet ontzettend van mijn beide honden. Het is natuurlijk voor mij echt super om te lezen dat de jouwe 19,5 jaar is geworden!

Je kunt natuurlijk op marktplaats kijken, maar dat vertrouw ikzelf niet zo. Al zijn er genoeg mensen, hier op HP en uit mijn directe omgeving die hun hond via marktplaats hebben gevonden en er ontzettend bij mee zijn.

Ik heb voor Django, mijn kruising, 300 euro betaald, met chippen. Wellicht dat je daaraan wat hebt. ALs je een goede border collie wilt, van een erkende fokker dan zit je al snel tegen de 800-900 euro aan te kijken. Heb je al eens op de rasvereniging van de border collie gekeken? Dan kom je zo terecht bij een erkende fokker.

Ja, was een stevig hondje had wel al redelijk vroeg last van wat hartgeruis maar is nooit erger geweest en zelfs op het einde zei de dierenarts dat hij een heel sterk hart had (dat was niet enkel letterlijk zo).
Verder nooit problemen gehad enkel wat ouderdomstumoren op het einde dus ga je er waarschijnlijk wel voor een eindje tegenaan.
Waar heb jij je hond gevonden ?

Een vriendin van mijn moeder had zich bij een boer zo'n hondje gekocht. Toen mijn moeder zei dat ik opzoek was naar een hondje heeft ze me een link gegeven naar een site. VBK. Nu weet ik dat mensen meteen broodfok gaan schreeuwen, maar ik heb die man zijn terrein gezien. zijn 4 honden. en de twee nestjes die hij had. 1 nestje waren border collies, slechts 5 weken oud, mochten nog niet bij mama weg en het andere nestje de kruising tussen sheltie en border collie, die waren 9 weken. Toen ik voor een tweede hond wilde kijken heb ik weer met die boer gebeld. Hij ging stoppen met fokken. Zijn teefjes waren 6 (de sheltie) en 7 (border collie) nu een 3 maand geleden. Dus hij vond het onverantwoord om er nog puppies mee te nemen. Ook de reuen beginnen aardig op leeftijd te komen, vandaar dat hij ze beide wilde laten casteren. Hij heeft me daarna het telefoonnmummer van Nero's fokker gegeven. Waren geen kruising sheltie/ border, maar de schotse collie heeft ook een blijvende indruk op me gemaakt.

Maar even voordat mensen heel hard broodfok gaan krijsen. Ik heb met die man een koopcontract. Daarin staat onder andere dat als ik de hond niet meer kan of wil verzorgen ik hem eerst aan de fokker moet aanbieden voor herplaatsing. Er staat ook in dat ik de dierenartskosten voor verwijtbare gebreken op hem kan verhalen. Beide ouder dieren waren getest op diverse erfelijke aandoeningen zoals HD, ogentest en nog een aantal andere. Dus verantwoorde fok. Er stond ook in dat mijn hond zowieso 2 jaar gezondheids garantie heeft. Het was een ander koopcontract als hetgeen dat het VBK aanbied. De fokker vond dat contract te beknopt. Wel staat in mijn contract, dat als de hond door slechte verzorging/verwaardlozing komt te overlijden, de garantie vervalt. Elke dierenarts binnen Nederland mag ik bezoeken, ik ben dus niet gebonden aan de dierenarts van de fokker. Voor vragen, of advies mag ik tot de dag van vandaag nog altijd gewoon bellen.

Ik kan je dus helaas niet helpen met het geven van Django's fokker gegevens. De man heeft duidelijk gezegd dat 6/7 jaar echt de maximale leeftijd is voor te fokken met een teefje, doorgaan zou slecht zijn voor moeder en pups.

Maar even voordat mensen heel hard broodfok gaan krijsen

mensen kunnen niet hard genoeg krijsen toch, tegen broodfok? Zo lijkt het alsof mensen dat onterecht doen.

Een goed gefokte rashond gaat ook lang mee hoor...
Voor een raszuivere border (met stamboom, geen broodfok) betaal je zo'n 500-750 euro. Voor asielhonden betaal je veel minder. In het asiel zitten zat kruisingen, ook pups. Ik zou niet veel geld neertellen voor een kruisingpup, omdat de ouderhonden vaak niet zijn getest op erfelijke aandoeningen en je daardoor extra risico loopt op hoge medische kosten.

Als jij een kruising border collie x sheltie kan vinden waarvan beide ouderhonden een officiele hd-test, jaarlijks een ecvo test, en een dna test voor cea& mdr1 hebben ondergaan, en de lijnen van beide honden vrij zijn van epilepsie dan hoor je mij niets zeggen.

Echter meestal lenen de eigenaren van zulke honden hen niet voor kruisingen.

Ik heb echt een geweldig teefje. Superstabiel karakter en een weerstand waar je u tegen zegt, dus wat dat betreft een enorme aanwinst voor het ras. Mochten er bij de ecvo en patella luxatie test geen vreemde dingen naar voren komen en zij is DNA vrij van prcd PRA dan hoop ik, als ik een geschikte reu kan vinden, 1 of 2 nestjes met haar te krijgen. De lange wachtlijst en het vangnet van de rasvereniging zorgen ook voor een goede toekomst van de pups. Om het cru te zeggen, waarom zou ik mijn en haar energie verspillen aan een leuke kruising met een ander ras? Ik weet nu precies wie haar voorouders zijn en wat er speelt. Bij een kruising ben je dat overzicht met de 2e generatie eigenlijk al kwijt. Ook is er geen vangnet en belanden ze vaker in het asiel.

Tuurlijk zijn er ook foute rashonden fokkers, veelal de grote broodfok kennels die look-a-likes fokken, maar helaas ook stamboomfokkers die helaas soms zelfs bij de rasvereniging zijn aangesloten Toch blijf ik erbij dat als je een zorgvuldig gefokte hond wilt je het beste een rashondje met stamboom kunt kopen van een verantwoorde fokker. Het kost tijd en geld, maar het is het meer dan waard.

Je hebt de vorige keer geluk gehad, de volgende keer heb je misschien een hond met een oogafwijking, epilepsie die na een hap paardenpoep doodneervalt. En dan heb je alleen jezelf te verwijten!

even over de VBK en het mooie koopcontract.

VBK is eigenlijk een soort organisatie voor beroepsfokkers.
Is is voor mensen die beroepsmatig fokken (voor het geld), veel nesten, veel honden en alleen minimale regels aanhouden die opgesteld zijn volgens de wet (bv afmetingen kennels en beschikking over voer + water etc).

En dan kijken we even naar een stukje van het koopcontract:
het garantiegedeelte:
Artikel. 6 Garantie

Lid 1.

In beginsel worden gekochte pup(s) niet door de kennelhouder teruggenomen en de koopprijs wordt niet terugbetaald.

De koper heeft echter recht op terug gaaf van de koopsom of het recht op een andere pup van de zelfde waarde tot 5 weken na in ontvangst name van de pup als:

Overlegt kan worden een verklaring af gegeven door een dierenarts, waaruit blijkt dat de pup(s) een of meer aangeboren afwijking en/of zichtbaar- of verborgen gebrek heeft. Met uitzondering van afwijkingen welke horen bij het ras dan wel terug te voeren zijn op het type kruising.
Dus als je hondje een erfelijke afwijking krijgt die voorkomt bij het ras krijg je geen geld terug!?! Lekker ingedekt..

Welke van zo een aard en zwaarte zijn dat een redelijke behandeling niet mogelijk is.

Overlegt kan worden een verklaring af gegeven door een dierenarts, waaruit blijkt dat de pup(s) reeds een ernstige ziekte had(den) bij aankoop.
De wet zegt dat iemand 6 maand garantie heeft op een hond aangezien het onder de producten valt. Daarbij zegt de wet ook dat als de verkoper iemand is met verstand van zaken (dus geen particulier maar zoals bij de VBK een beroepsfokker) en de koper een leek (dat zijn dus de particuliere kopers), dat de VERKOPER moet bewijzen dat de ziekte/aandoeningen er NIET was bij d everkoop. En niet andersom zoals hier zo leuk staat beschreven.

De pup in de periode van 5 weken volgend op het in bezit krijgen van de pup overlijd ten gevolge

van een ziekte of aangeboren afwijking welke niet te verwijten zijn is aan tekortkoming van de wederpartij.

De wederpartij dient aan te tonen dat de pup binnen de garantietermijn een gebrek vertoont waarvoor deze garantie geldt
de meeste erfelijke aandoeningen komen pas tussen 6 maand en 12 maand leeftijd naar voren. Dus met 5 weken dek je jezelf lekker in op dat vlak.

De kennelhouder kan een seconde opinie laten uitvoeren op kosten van ongelijk door een dierenarts van zijn keuze.

De wederpartij (of evt. kennelhouder) kan op kosten van ongelijk een beroep doen op de geschillen commissie.

Dierenartskosten en andere bijkomende kosten worden door de kennelhouder niet vergoed.

Alle rechten op vergoeding of aansprakelijkheid in welke vorm dan ook vervallen indien de wederpartij haar pup ter behandeling aan zijn/haar dierenarts aanbiediedt zonder voorgaand overleg en toestemming met/van de kennelhouder.
Je mag dus niet naar de dierenarts met je pup zonder toestemming van de fokker??

De koper zal bij vragen of vermeende problemen over de gezondheid gedurende garantieperiode te allen tijde eerst de kennelhouder consulteren. Indien naar mening van de kennelhouder behandeling dan wel een diagnose door een dierenarts noodzakelijk dan wel wenselijk is, kan de wederpartij op kosten van de kennelhouder gebruikmaken van de dierenarts welke verbonden is aan de kennel van de kennelhouder. Indien de wederpartij hier geen gebruik van wenst of wil maken vervalt voor de kennelhouder alle aansprakelijkheid.
Je moet dus eerst toestemming vragen om naar de DA te mogen met je pup als hij ziek is EN dat moet ook de DA zijn die samenwerkt met de kennel (handig als je 2 uur rijden verder woont), anders vervalt de garantie.

Dus je krijgt geen geld terug als:
-het hondje een afwijking heeft die voorkomt bij het ras,
-je geen bewijs kan leveren dat hij het al had toen hij bij je kwam binnen 5 weken na aankoop (de wet zegt trouwens dat je 6 maand garantie hebt en aangezien de koper de leek is en de verkoper de persoon met kennis, dat de verkoper moet bewijzen dat de hond het niet had bij verkoop)
-je naar je eigen DA gaat of een DA die niet hun DA is EN je moet eerst toestemming vragen.

Je kan dus beter geen contract tekenen bij dit soort fokkers. Want de wet geeft je namelijk een betere garantie. Door dit te tekenen teken je eigenlijk voor een bijna 4,5 maand kortere garantie waarbij nagenoeg alles nog uitgesloten wordt ook.

Maar Jennifer je hebt helemaal gelijk hoor, de VBK is echt een toppertje...

MEXX heb jij als eens een hond gekocht die je veels te vroeg heb moeten laten inslapen? Waar je 1500 gulden aanschaf voor heb betaald? Waar je allerlei testen op heb laten doen? Waar je zelf mee gefokt hebt? Waar je ziels veel van hield? En die uiteindelijk niks meer was als een zielig hoopje op de vloer? JIJ generaliseerd. Want ik had zo'n hond dus lees het volgende met uiterste aandacht en print het heel goed op je netvlies, want jij hebt zwitserse witte herders, dus ik weet wat voor een ontzettend lieve honden jij hebt! En ik hoop dat jij hetgeen wat ik nu ga typen van je leven nooit hoeft mee te maken!

Even waarom ik nooit meer een "premium" hond wil. dwz: stamboom, gesteste ouders, en 600+ euro.

Mijn moeder heeft zelf Zwitserse Witte Herders gefokt. Allemaal geteste dieren. Reuen werden zorgvuldig uitgezocht op karakter, gezondheid en natuurlijk op rasstandaard De pups moesten namelijk een aanwinst voor het ras zijn. Na enkele jaren was het dan zo ver, wij gingen een eigen reu aanschaffen! Bij voorkeur een pup, van een "goede" fokker. Zo gezegd zo gedaan. Na lang zoeken kwamen wij bij een geprezen fokker uit. De naam van mijn kruising is Django, omdat de vader van reu waarover ik nu ga typen ook Django heette. Dit is het verhaal van Amigo from Yorkies' Palace, inmiddels opgeheven zwitserse witte herder kennel.

Op 18 oktober 1998 omstreeks 8 uur 's avonds ging de telefoon. Bij de fokker waar wij een reu wilde aanschaffen was een nest van 7 puppies geboren 2 reuen en 5 teven. Sinds wij de eerste waren op de lijst mochten wij ook als eerste kijken welke pup dat we wilde.

We stapten de volgende dag in de auto. Stukje gereden en eenmaal daar, grondig ontsmet. We mochten niet te dicht bij komen. Van een afstandje kijken. De fokster toonde ons de twee reutjes Arrow en Amigo zouden op de stamboom komen te staan, nu was de vraag welke van de twee wilden wij hebben. De reden dat ik erbij was, was omdat ik zojuist een vriendin aan leukemie was verloren, ik was nog maar een kind en het huilen was zelfs naar enkele dagen nog erg. Dus ik mocht mee, ik mocht onze reu uitzoeken, mijn hond zou het worden.

Als kind zijnde kijk je niet naar een puppy zijn raskenmerken. Ik wees de pup aan die van die rare smak geluidjes maakte. Amigo werd het dus. Elke week gingen we wel even naar hem toe. Kijken hoe het met hem ging, hoe hij groeide. En na 8 weken was het dan eindelijk zo ver, Amigo ging mee naar huis.

"Man's best friend" dat was idd de beste omschrijving voor Amigo, mijn Amigo. Hem heb ik van alles geleerd. "Vragen, apporteren, pootje en nog veel meer. Wat die hond voor mij betekende kan ik met geen pen beschrijven. Hij was vriendelijk naar mensen naar andere honden. Hij stond elke dag op me te wachten tot ik thuis kwam van school.

Met 8,5 jaar begon het, een vreemde hink beweging met zijn rechter achter poot. Eerst dachten we dat hij met spelen zich bezeerd had. Maar de hink bleef. Toen we naar de DA gingen toen zei die in eerste instantie dat het niks ernstig was. De hond kon zijn poot alle kanten uitbewegen en geen teken van pijn. Gaat wel over. Het ging niet over...

Na 1 maand was het hinkje er nog, en telkens terug naar de dierenarts, totdat de hoofddierenarts zei, we gaan verder kijken. Amigo moest een nachtje daar blijven. Die blik in zijn ogen toen ze hem daar naar de hokken brachten doet me nog pijn, want alle spuitjes, alle onderzoeken hebben zijn toestand namelijk verergert. Hij kwam de dag erna terug, en sleepte met de rechter achter poot en hinkte met de linker achter poot.

De diagnose: De rechte rug van de hond knelde op de bloedbanen die de zenuwen richting de achterpoten van zuurstof deed voorzien. Hij was aan het verlammen, en we konden niks voor hem doen. Een operatie kon goed gaan, maar de kans was vele malen groter dat het verkeerd zou aflopen. UIteindelijk kon Amigo niet veel meer als met zijn poten slepen. Hij at bijna niet meer, en wilde ook niet meer spelen. Ik wist toen dat het tijd was en zei tegen mijn moeder dat ik dit niet langer kon aanzien. Amigo hebben we laten inslapen op 23 augustus 2006 omstreeks 16.00u.

Sinds ik weet Mexx dat jij niet goed gelezen heb wat ik in de tweede post in dit topic heb geschreven, maar ik dit al vaker heb gezien op dit forum, zal ik me niet nogmaals herhalen. Lees de eerdere post nog maar eens. En om te andwoorden waarom die twee ouder dieren getest waren, want ik vond dit vreemd, bleek dat hij zijn BC reu als dekreu aan iemand in de buurt zou uitlenen, en die zijn Sheltie reu voor zijn sheltie teef. Helaas had de tweede partij wegens ernstige ziekte bij zijn reu afgezegd, dus is het toen een kruisings nest geworden.

Hetgeen wat ik hierboven heb geschreven heeft niks te maken met gezonde, of niet gezonde ouder dieren. Dit kan iedereen gebeuren. Amigo zijn vader (Django, waar mijn houdige kruising naar vernoemd is) is ruim 14 jaar geworden. En Amigo's moeder is ook 13 jaar geworden. Dus waarom is mijn hond nog geen geworden? Wil mij iemand dit eens uitleggen, want dit snap ik niet helemaal. Alle puppies die Amigo in zijn leven heeft voortgebracht zijn allen nog gezond. Één is doodgegaan omdat die is overreden door een traktor, maar de rest is gezond en hun eigenaren genieten nog elke dag van hun witte herder. Maar de mijne is vroegtijdig gestorven....

Ik had een premium hond, in alle opzichten, en begrijp me niet verkeerd hij was elke cent waard, voor mij zelfs nog meer. Maar het mocht niet zijn. Rust zacht Amigo.

Even een correctie, zag t achteraf pas. geboorte jaar van amigo was 1997. Heb een foto van hem in mijn albums geupload voor diegene die willen weten of ik echt zo'n heb gehad.

amaai wat een negativisme zeg hier, , een mens zou bang worden om een hondje te adopteren.
Zoals ik al zei , Tam komt uit een asiel , niets van testen, niets van ouders te zien, zelfs geen vaccinaties had hij en het eerste anderhalve jaar van zijn leven heeft hij in 1 gezin en later in een kennel met een dominante duitse scheper vertoefd, hij was in een erbarmelijke staat , had een urineweginfectie en zat onder de vlooien. Uiteindelijk ben ik voor zijn heldere ogen gevallen en is hij de volgende 18 jaar mijn loopbuddy en trouwe vriend gebleven.
Het is een lange tijd voor een hond en als ik nu de foto's herbekijk waar hij met mij, mijn vrouw en mijn kindjes poseert dan zie je pas wat een leven hij doorgemaakt heeft.
Er zitten hier nogal wat specialisten die blijkbaar veel meer weten over de gevaren van erfelijke aandoeningen dan ik maar uit het verhaal van Jennifer kan je ook wel zien dat je nog zoveel testen en controles kan doen , echt waterdicht is het nooit. Ik werk zelf als IZ verpleegkundige en eigenlijk is het bij mensen net zo , eerlijk gezegd kan je ook eens gewoonweg pech hebben.
Ik vond een paar reacties nogal wat kwetsend ook want eigenlijk wilde ik gewoon maar wat handige tips en ideetjes opdoen voor de aankoop van een nieuw hondje als de tijd er rijp voor zal zijn. Nu ben ik nog eventjes alle foto's aan het doorzoeken waar mijn beste vriend ooit op staat en pink ik af en toe een traantje weg.

Moet je eens broodfok teef of puppymill bitch googlen en dan naar de afbeeldingen kijken, dan snap je onze reactie denk ik wel!

Mijn moeder is meegeweest toen ik voor Django ging kijken en daarna ook nog toen ik voor Nero ging kijken. Sinds zij zelf gefokt heeft vind haar mening van belang. Ik ben namelijk bij meerdere fokkers geweest. En bij de meeste zei mijn moeder hier niet kopen omdat: -of de hondjes lagen in hun eigen viezigheid. -De moederhond zag er slecht uit. -Geen foto's of papieren of wat dan ook over de vader hond. -puppies die angstig waren. -etc.
Bij Django zag de mamahond er heel goed uit. Zat niet zo heel goed in de haren, maar dat had Shiva ook altijd als ze net een nestje puppies had. Ook de pups zaten in een schone ruimte, opgesplitst in twee delen. Op de ene helft lag een soort van zeer grote deken en aan de andere kant lynoleum. De puppies waren niet bang, ook niet voor het boederijkabaal. Ookde mamahond was uiters vriendelijk naar ons. Die man heeft ons verteld over zowel de sheltie als de border collie. En zei me nadat hij zijn verhaal had gedaan dat hij wilde dat ik heel goed deed nadenken of ik wel zo'n hond wilde. Hij liet ons een dik halfuur met de puppies spelen. Om echt te kijken welke dat het zou worden. UIteindelijk ben ik gevallen voor die kleine rakker die mijn broer heeft verscheurd.

Alleen al aan het gedrag van de fokker merkte je dat dit geen broodfokker was. Die geven je een puppy in de hand en laten je kort daarna betalen. Die zijn niet geïnterreseerd wie hun hondje koopt. Die vertellen niet uitbundig over de voors en tegens van hun honden. Die laten niet trots zien hoe de papahond op de schapen let. En ze raden je al zeker niet aan om er goed over na te denken voordat je bij hun een puppy neemt.

Dus vandaar dat ik eerder even zo emotioneel reageerde. Mensen zijn zo snel met hun oordeel te vellen dat ze niet verder kijken dan dat hun neus lang is. Een stamboom, tests, etc zijn geen garantie dat jij een hond krijgt die 12 jaar bereikt. Sinds ik dit met Amigo heb moeten meemaken is stamboom voor mij niets meer als een papiertje waar je extra voor betaald.

Ik weet dat er talloze fokkers zijn, die ontzettend hun best doen om zo gezond mogelijke hondjes op de wereld te zetten, maar ik hoef geen stamboom meer. Ik heb na Amigo's dood met zijn fokker gebeld, om haar in te lichten dat hij dood was. Al zijn zusjes en zijn broertje zijn gestorven op een mooie leeftijd (varierend tussen de 11 en 14 jaar). Alleen de mijn Amigo niet. Hij was altijd zo gezond en zo speels en ik snap tot op de dag van vandaag niet hoe dit heeft kunnen gebeuren. Hadden we maar meer tijd samen gehad...

Ik heb al die jaren gedacht dat ik Amigo lang zou hebben. Een leven zonder heb leek nog zo ver weg, maar opeens was hij weg. Hij lag niet meer op zijn vaste plekje. Zijn voerbak bleef leeg. En er stond geen lief wit koppie meer op me wachten.

Broodfok is slecht, dat klopt. Maar je kunt broodfok veelal aan de moederhond zien. Er zijn hier te veel mensen op het forum die door hun eigen ego niet meer fatsoenlijk kunnen reageren. Ze lezen maar de helft, of gewoon slecht en schrijven dan een heel stuk. Nou hoop ik dat jullie aan mijn ervaring kunnen zien dat egaal welke hond je koopt, je gewoon pech kunt hebben.

Ach begrijp ik natuurlijk wel en er is zeker heel wat degoutants te vinden op het internet maar daar ging het eigenlijk niet over, dus daarom moet je het niet noodzakelijkerwijs negatiever voorstellen dan het is.
Ikzelf besef natuurlijk wel dat we geluk hebben gehad , de dierenarts zei dat 19jaar voor zijn ras overen zou komen met 97 mensenjaren en hij is daar dan nog over gegaan dus ik zat zeker met een eeuwelingetje in huis.
Hij heeft wel altijd veel gesport dus als het bij mensen de regel is dat het goed is om in beweging te blijven dan zou dat wel eens bij hondjes ook kunnen zijn.

Filip, mijn commentaar is ook niet naar jou gericht. Jij hebt een geweldige hond gehad en wil weer graag zo eentje. Ik kan dat zeer goed begrijpen. De enige reden waarom ik geen witte herder meer wilde was omdat ik bang ben dat ik hetzelfde nogmaals moest meemaken. Nu kan het natuurlijk ook met de huidige twee honden gebeuren, maar ik hoop van niet.

Amigo heeft ook altijd veel beweging gehad, maar het heeft hem niet aan een lang leven geholpen. De enige troost die ik heb is dat ik altijd veel met Amigo heb ondernomen, en dat zijn leven een verijking was voor het mijne. En dat ik hem zo heb moeten laten inslapen brengt me nu tranen in de ogen.

Ik wens je veel succes.
Ik hoop dat je wat verder kijkt dan alleen je eigen geluk, maar ook naar het geluk van zowel de pup als de moederhond.
Ik hoop ook dat je verder kijkt dan alleen je eigen ervaring maar de feiten, zoals het vele voorkomen van CEA, HD, MDR1 en epilepsie bij zowel de Sheltie en de BC ook laat meewegen.

Zoals je zelf zegt heb je je gelukkig niet hoeven verdiepen in de aanschaf van een hond omdat je zo lang van je hond hebt mogen genieten. Ik heb mij wel degelijk ingelezen en verdiept.

Maar het is duidelijk dat mijn inbreng niet gewenst is, omdat de realiteit niet overeenkomt met wat gewenst is. En dan ga je natuurlijk gewoon de realiteit ontkennen! Nou, ik verspil mijn energie hier niet meer aan.

Ik hoop echt dat je voor de welzijn van zowel pup als moederhond kiest...

Succes!

Misschien een harde reactie, maar je doet je uiterste best voor mensen, en je krijgt stank voor dank.

Sorry dat ik om dierenwelzijn geef, ook als dat het gemak niet dient.

Het komt niet "af en toe" voor, zoals je beweert. Het is niet zo dat je een kans hebt op 1 op 1000! Nee, als je niet test heb je meer als 50% kans dat jouw hond die ERFELIJKE ziekte krijgt! Wat is het voor een moeite om een nestje uit te zoeken van de rasvereniging? Dan heb je meteen een krantenzindelijk en gesocialiseerd hondje wat een goede puppentijd achter de rug heeft! Dan bespaar je weer het leed van een ongeteste pup en zijn moeder! Bovendien heb je dan sowieso geen kans om in de broodfok terecht te komen!

Lees dit maar eens, is geschreven door organisatie die zowel Shelties met als zonder stambomen herplaatst.

http://www.sheltierescue.nl/broodfok/pagina-1.htm

Helaas komt dit op heel grote schaal voor. en zijn de verkopers slinks!

@ Fanny
Ja hoor , ik begrijp je wel en ik zal er zeker proberen voor op te letten zoals ik eerder trouwens al zei, niet ongerust zijn , ik denk niet dat er iemand is die een hondje zoekt die zulke toestanden kan goedkeuren, helaas zijn de verkopers inderdaad slinks en is het niet altijd zeer evident om het kaf van het koren te scheiden.
Ik denk dat het zo een beetje zoals met alles is , denk goed na en kijk goed uit je doppen vooraleer je een dergelijke toewijding aan iets geeft , zoals zoveel mensen al jaren zeggen , een hond is voor het leven en mag geen impulsieve koop zijn.

Ik zal zeker ook wel de erfelijke ziektes in mijn achterhoofd houden , toch wel als ik een rashondje zou kopen maar zoals ik al zei dan zal het ook wel bij een erkende fokster zijn en dan denk ik wel dat daarmee rekening reeds wordt gehouden.
Maar eerlijkheidshalve verwacht ik dat het een asielhondje of via de dierenarts of zo wordt, met Tam wist ik dat ik de goede keuze maakte van zodra ik hem zag (zeg maar liefde op het eerste gezicht ) , ik hoop dat ik ook ditmaal dezelfde "klik" zal voelen.

Jennifer: Als jou moeder fokte dan weet ze ook dat bij een stamboomhondje het mis kan gaan of verliep het bij haar allemaal als rozegeur en maneschijn?

Dat hier gewaarschuwd wordt voor broodfok is heel normaal en te veel mensen denken hier nogal makkelijk over met alle gevolgen vandien. Ik lees hier namelijk meer over broodfok en ziekte van puppy's die uit de broodfok komen dan dat ik lees over de problemen van een goed gefokt hondje van een goede fokker....

Flip: Als je voor deze kruising gaat dan wil dit absoluut niet zeggen dat dit hondje 19 jaar gaat worden. Bovendien vindt je deze kruisingen helemaal terug bij de broodfokkers. Er is geen een goede fokker die een stamboom Border Collie en een stamboom Sheltie die alle testen hebben gehad samen brengt voor deze kruising.

Filip, ik hoop ook dat je weer een heel speciaal hondje met klik zal vinden. Heel veel succes!

Klopt, het gaat niet altijd goed. Tweemaal hebben we een hond terug gekregen. De ene had zijn baas gebeten, hoe dat is gekomen is tot op vandaag onduidelijk. Ma heeft hem toen zorgvuldig getest op allerlei situaties, maar hij gedroeg zich voorbeeldig. Hij was succesvol herplaatst. En toen was er nog Lady "Diana"(de stamboomnaam). De eigenaren gaven aan niet meer voor haar te kunnen zorgen. Wij hebben haar toen terug genomen en een 4 maandjes later succesvol herplaatst.

Toen was er nog een zeer groot nest 14 pups. 5 dood geboren, 2 afgestoten, die het dus ook niet gered hebben, ondanks alle moeite om ze er toch door te krijgen. De andere 7 waren allen wel kerngezond.

Ik geloof dat ik dit al eens eerdeer heb gezegd, maar om de kwaliteit hoog te houden zal ik herhalen. Broodfok, puppymills, etc zijn gewoon slecht. Maar na alle ellende met Amigo betekent een stamboom voor mij nog maar bar weinig. Zoals ik, kun je gewoon pech hebben.

Wat met Amigo gebeurt is, komt ook niet veel voor. Ouders waren gezond, broertje en zusjes, alleen hij heeft dit gekregen. UIt het eerste nest van Dewi, die gedekt was door Prince von Beates ambt is een puppy voortgekomen met epilepsie, Men heeft dit pas opgemerkt toen de hond echt vaker en langere aanvallen had. Die hond heeft toen een andere voeding gekregen en daarmee zwakte de aanvallen af, maar soms had hij toch een aanval. Ook hier was er sprake van een zorgvuldige selectie, maar er is toch ergens iets mis gegaan.

Ik heb gewoon pech gehad. Maar deze gebeurtenis heeft wel een blijvende indruk op me gemaakt. Een stamboom is geen garantie. Je hond kan toch ziek worden, en zelfs vroegtijdig overlijden.

Dat Filip zijn hond 19 jaar is geworden is een unicum. Veel komt het niet voor, maar als een hond die gemiddeld 11-12 jaar worden en dan de 9 nog niet haalt dan weet je dat er iets goed fout zat.