nieuw hondje 
"
Ik heb gewoon pech gehad. Maar deze gebeurtenis heeft wel een blijvende indruk op me gemaakt. Een stamboom is geen garantie. Je hond kan toch ziek worden, en zelfs vroegtijdig overlijden.
Dat Filip zijn hond 19 jaar is geworden is een unicum. Veel komt het niet voor, maar als een hond die gemiddeld 11-12 jaar worden en dan de 9 nog niet haalt dan weet je dat er iets goed fout zat. "
Ik heb gewoon pech gehad. Maar deze gebeurtenis heeft wel een blijvende indruk op me gemaakt. Een stamboom is geen garantie. Je hond kan toch ziek worden, en zelfs vroegtijdig overlijden.
Dat Filip zijn hond 19 jaar is geworden is een unicum. Veel komt het niet voor, maar als een hond die gemiddeld 11-12 jaar worden en dan de 9 nog niet haalt dan weet je dat er iets goed fout zat. "
Honden zijn en blijven natuurlijk levende wezens, dus ze kunnen altijd ziek worden, in heel veel van de gevallen is erfelijkheid niet de oorzaak!!
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "nieuw hondje" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Ook selecteer je nog zo zorgvuldig, honden zijn en blijven levende dieren, ze kunnen ziek worden!
Maar veel van de ziektes (ook waar ze aan kunnen overlijden) hebben geen erfelijke oorzaak. Dus kunnen net zo goed voorkomen bij kruisingen als bij rashonden. Natuurlijk is een stamboom geen garantie, het geeft hooguit aan uit welke ouders een hond komt!!
Veel succes bij het vinden van een hondje wat goed bij je past 
heb je deze al gezien?
http://www.pets.be/dierenasiel-blauwe-kruis-wommelgem-x-border-collie-stoffel-78970
link doet het niet?
och, ik zie nu op de nederlandse site van dierenasielen dat Stoffel geplaatst is.
was een leukerdje.
"
Even waarom ik nooit meer een \"premium\" hond wil. dwz: stamboom, gesteste ouders, en 600+ euro.
Mijn moeder heeft zelf Zwitserse Witte Herders gefokt. Allemaal geteste dieren. Reuen werden zorgvuldig uitgezocht op karakter, gezondheid en natuurlijk op rasstandaard De pups moesten namelijk een aanwinst voor het ras zijn. Na enkele jaren was het dan zo ver, wij gingen een eigen reu aanschaffen! Bij voorkeur een pup, van een \"goede\" fokker. Zo gezegd zo gedaan. Na lang zoeken kwamen wij bij een geprezen fokker uit. De naam van mijn kruising is Django, omdat de vader van reu waarover ik nu ga typen ook Django heette. Dit is het verhaal van Amigo from Yorkies\' Palace, inmiddels opgeheven zwitserse witte herder kennel.
Op 18 oktober 1998 omstreeks 8 uur \'s avonds ging de telefoon. Bij de fokker waar wij een reu wilde aanschaffen was een nest van 7 puppies geboren 2 reuen en 5 teven. Sinds wij de eerste waren op de lijst mochten wij ook als eerste kijken welke pup dat we wilde.
We stapten de volgende dag in de auto. Stukje gereden en eenmaal daar, grondig ontsmet. We mochten niet te dicht bij komen. Van een afstandje kijken. De fokster toonde ons de twee reutjes Arrow en Amigo zouden op de stamboom komen te staan, nu was de vraag welke van de twee wilden wij hebben. De reden dat ik erbij was, was omdat ik zojuist een vriendin aan leukemie was verloren, ik was nog maar een kind en het huilen was zelfs naar enkele dagen nog erg. Dus ik mocht mee, ik mocht onze reu uitzoeken, mijn hond zou het worden.
Als kind zijnde kijk je niet naar een puppy zijn raskenmerken. Ik wees de pup aan die van die rare smak geluidjes maakte. Amigo werd het dus. Elke week gingen we wel even naar hem toe. Kijken hoe het met hem ging, hoe hij groeide. En na 8 weken was het dan eindelijk zo ver, Amigo ging mee naar huis.
\"Man\'s best friend\" dat was idd de beste omschrijving voor Amigo, mijn Amigo. Hem heb ik van alles geleerd. \"Vragen, apporteren, pootje en nog veel meer. Wat die hond voor mij betekende kan ik met geen pen beschrijven. Hij was vriendelijk naar mensen naar andere honden. Hij stond elke dag op me te wachten tot ik thuis kwam van school.
Met 8,5 jaar begon het, een vreemde hink beweging met zijn rechter achter poot. Eerst dachten we dat hij met spelen zich bezeerd had. Maar de hink bleef. Toen we naar de DA gingen toen zei die in eerste instantie dat het niks ernstig was. De hond kon zijn poot alle kanten uitbewegen en geen teken van pijn. Gaat wel over. Het ging niet over...
Na 1 maand was het hinkje er nog, en telkens terug naar de dierenarts, totdat de hoofddierenarts zei, we gaan verder kijken. Amigo moest een nachtje daar blijven. Die blik in zijn ogen toen ze hem daar naar de hokken brachten doet me nog pijn, want alle spuitjes, alle onderzoeken hebben zijn toestand namelijk verergert. Hij kwam de dag erna terug, en sleepte met de rechter achter poot en hinkte met de linker achter poot.
De diagnose: De rechte rug van de hond knelde op de bloedbanen die de zenuwen richting de achterpoten van zuurstof deed voorzien. Hij was aan het verlammen, en we konden niks voor hem doen. Een operatie kon goed gaan, maar de kans was vele malen groter dat het verkeerd zou aflopen. UIteindelijk kon Amigo niet veel meer als met zijn poten slepen. Hij at bijna niet meer, en wilde ook niet meer spelen. Ik wist toen dat het tijd was en zei tegen mijn moeder dat ik dit niet langer kon aanzien. Amigo hebben we laten inslapen op 23 augustus 2006 omstreeks 16.00u.
Sinds ik weet Mexx dat jij niet goed gelezen heb wat ik in de tweede post in dit topic heb geschreven, maar ik dit al vaker heb gezien op dit forum, zal ik me niet nogmaals herhalen. Lees de eerdere post nog maar eens. En om te andwoorden waarom die twee ouder dieren getest waren, want ik vond dit vreemd, bleek dat hij zijn BC reu als dekreu aan iemand in de buurt zou uitlenen, en die zijn Sheltie reu voor zijn sheltie teef. Helaas had de tweede partij wegens ernstige ziekte bij zijn reu afgezegd, dus is het toen een kruisings nest geworden.
Hetgeen wat ik hierboven heb geschreven heeft niks te maken met gezonde, of niet gezonde ouder dieren. Dit kan iedereen gebeuren. Amigo zijn vader (Django, waar mijn houdige kruising naar vernoemd is) is ruim 14 jaar geworden. En Amigo\'s moeder is ook 13 jaar geworden. Dus waarom is mijn hond nog geen geworden? Wil mij iemand dit eens uitleggen, want dit snap ik niet helemaal. Alle puppies die Amigo in zijn leven heeft voortgebracht zijn allen nog gezond. ���©n is doodgegaan omdat die is overreden door een traktor, maar de rest is gezond en hun eigenaren genieten nog elke dag van hun witte herder. Maar de mijne is vroegtijdig gestorven.... :\'(
Ik had een premium hond, in alle opzichten, en begrijp me niet verkeerd hij was elke cent waard, voor mij zelfs nog meer. Maar het mocht niet zijn. Rust zacht Amigo. "
Even waarom ik nooit meer een \"premium\" hond wil. dwz: stamboom, gesteste ouders, en 600+ euro.
Mijn moeder heeft zelf Zwitserse Witte Herders gefokt. Allemaal geteste dieren. Reuen werden zorgvuldig uitgezocht op karakter, gezondheid en natuurlijk op rasstandaard De pups moesten namelijk een aanwinst voor het ras zijn. Na enkele jaren was het dan zo ver, wij gingen een eigen reu aanschaffen! Bij voorkeur een pup, van een \"goede\" fokker. Zo gezegd zo gedaan. Na lang zoeken kwamen wij bij een geprezen fokker uit. De naam van mijn kruising is Django, omdat de vader van reu waarover ik nu ga typen ook Django heette. Dit is het verhaal van Amigo from Yorkies\' Palace, inmiddels opgeheven zwitserse witte herder kennel.
Op 18 oktober 1998 omstreeks 8 uur \'s avonds ging de telefoon. Bij de fokker waar wij een reu wilde aanschaffen was een nest van 7 puppies geboren 2 reuen en 5 teven. Sinds wij de eerste waren op de lijst mochten wij ook als eerste kijken welke pup dat we wilde.
We stapten de volgende dag in de auto. Stukje gereden en eenmaal daar, grondig ontsmet. We mochten niet te dicht bij komen. Van een afstandje kijken. De fokster toonde ons de twee reutjes Arrow en Amigo zouden op de stamboom komen te staan, nu was de vraag welke van de twee wilden wij hebben. De reden dat ik erbij was, was omdat ik zojuist een vriendin aan leukemie was verloren, ik was nog maar een kind en het huilen was zelfs naar enkele dagen nog erg. Dus ik mocht mee, ik mocht onze reu uitzoeken, mijn hond zou het worden.
Als kind zijnde kijk je niet naar een puppy zijn raskenmerken. Ik wees de pup aan die van die rare smak geluidjes maakte. Amigo werd het dus. Elke week gingen we wel even naar hem toe. Kijken hoe het met hem ging, hoe hij groeide. En na 8 weken was het dan eindelijk zo ver, Amigo ging mee naar huis.
\"Man\'s best friend\" dat was idd de beste omschrijving voor Amigo, mijn Amigo. Hem heb ik van alles geleerd. \"Vragen, apporteren, pootje en nog veel meer. Wat die hond voor mij betekende kan ik met geen pen beschrijven. Hij was vriendelijk naar mensen naar andere honden. Hij stond elke dag op me te wachten tot ik thuis kwam van school.
Met 8,5 jaar begon het, een vreemde hink beweging met zijn rechter achter poot. Eerst dachten we dat hij met spelen zich bezeerd had. Maar de hink bleef. Toen we naar de DA gingen toen zei die in eerste instantie dat het niks ernstig was. De hond kon zijn poot alle kanten uitbewegen en geen teken van pijn. Gaat wel over. Het ging niet over...
Na 1 maand was het hinkje er nog, en telkens terug naar de dierenarts, totdat de hoofddierenarts zei, we gaan verder kijken. Amigo moest een nachtje daar blijven. Die blik in zijn ogen toen ze hem daar naar de hokken brachten doet me nog pijn, want alle spuitjes, alle onderzoeken hebben zijn toestand namelijk verergert. Hij kwam de dag erna terug, en sleepte met de rechter achter poot en hinkte met de linker achter poot.
De diagnose: De rechte rug van de hond knelde op de bloedbanen die de zenuwen richting de achterpoten van zuurstof deed voorzien. Hij was aan het verlammen, en we konden niks voor hem doen. Een operatie kon goed gaan, maar de kans was vele malen groter dat het verkeerd zou aflopen. UIteindelijk kon Amigo niet veel meer als met zijn poten slepen. Hij at bijna niet meer, en wilde ook niet meer spelen. Ik wist toen dat het tijd was en zei tegen mijn moeder dat ik dit niet langer kon aanzien. Amigo hebben we laten inslapen op 23 augustus 2006 omstreeks 16.00u.
Sinds ik weet Mexx dat jij niet goed gelezen heb wat ik in de tweede post in dit topic heb geschreven, maar ik dit al vaker heb gezien op dit forum, zal ik me niet nogmaals herhalen. Lees de eerdere post nog maar eens. En om te andwoorden waarom die twee ouder dieren getest waren, want ik vond dit vreemd, bleek dat hij zijn BC reu als dekreu aan iemand in de buurt zou uitlenen, en die zijn Sheltie reu voor zijn sheltie teef. Helaas had de tweede partij wegens ernstige ziekte bij zijn reu afgezegd, dus is het toen een kruisings nest geworden.
Hetgeen wat ik hierboven heb geschreven heeft niks te maken met gezonde, of niet gezonde ouder dieren. Dit kan iedereen gebeuren. Amigo zijn vader (Django, waar mijn houdige kruising naar vernoemd is) is ruim 14 jaar geworden. En Amigo\'s moeder is ook 13 jaar geworden. Dus waarom is mijn hond nog geen geworden? Wil mij iemand dit eens uitleggen, want dit snap ik niet helemaal. Alle puppies die Amigo in zijn leven heeft voortgebracht zijn allen nog gezond. ���©n is doodgegaan omdat die is overreden door een traktor, maar de rest is gezond en hun eigenaren genieten nog elke dag van hun witte herder. Maar de mijne is vroegtijdig gestorven.... :\'(
Ik had een premium hond, in alle opzichten, en begrijp me niet verkeerd hij was elke cent waard, voor mij zelfs nog meer. Maar het mocht niet zijn. Rust zacht Amigo. "
Beste Jeniffer,
Ik verbaas me eigenlijk over wat ik hier lees ivm Amigo.
Amigo ( en de rest van het nest) zijn super gezonde honden geweest uit weloverwogen ouders die beide gekeurd en getest waren.
Je hebt eigenlijk geen pech gehad met je hond aangezien hij 8 1/2 jaar kern gezond is geweest en je waarschijnlijk ook nog met hem gefokt hebt. Je zou immers niet met hem fokken als de hond niet goed en gezond was.
Over de rest van het nest kun jij geen oordeel vellen daar je de honden niet kent, 1 van hen ( Aquila) zit namelijk in Surabaya. Dat de hond blijkbaar zenuwen klem had in zijn rug en daardoor verlamd raakte heeft NIETS met de fok te maken. Dus zonder je ook maar op enige wijze aan te vallen vind ik het kolder dat je zegt geen witte meer te durven kopen uit angst dit nog es gebeurt. Elke hond van elk ras kan op latere leeftijd iets krijgen wat je niet hoopt , dit heeft niks te maken met de fok, ook dat Amigo \"maar\" 81/2 jaar is geworden heeft niks met de fok te maken, de ene hond haalt die leeftijd en de andere die.Mensen worden ook niet allemaal even oud. Ik raadt toch altijd aan een hondje te kopen bij een ERKENDE fokker en niet zo goedkoop mogelijk van marktplaats af met het risico je bij een broodfokker terecht komt. En wat prijs betreft, in die tijd ( 1997) wat 1500 gulden dood normaal voor een goeie witte herder, je betaald er nu ook gemiddeld 750 euro voor , dus bijna hetzelfde.
Het klopt dat jullie regelmatig naar de pups zijn komen kijken, maar het klopt NIET dat jij gebeld hebt toen Amigo overleden is. Ik zie nu eigenlijk je naam pas goed ,je moeder heet die MARIAN?? En woonde jullie niet op Daalhof?
En hoe wil jij weten hoe oud Ronja ( moeder van de pups) geworden is??
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "nieuw hondje" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Volgende forumvraag:
Wandelplaats Nieuwegein
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?
^