Voor alle mensen met een herplaatser mensen met puppy mogen ook reageren hoor

Dit schrijf ik naar aanleiding van het topic een pup of herplaatser
Nu lees ik in dat topic dat sommige mensen een herplaatser nemen om dat dat makkelijker is
Nu wil ik graag ervaringen uit delen met mensen die ook een herplaatser hebben
Hoe zei dat ervaren hebben
Ik zelf vind het beslist niet makkelijker
Het karakter zie je pas naar maanden
Ook met een herplaatser ben je ontzettend druk vind ik
Je moet het vertrouwen weer terug winnen van de hond
OOk Taat heb ik nog veel moeten leren
Ze kon niks
En dan moet je dat bij een oudere hond leren
Lijkt mijn dat je daar toch veel meer geduld bij moet hebben dan bij een pup
Want een oudere hond begrijpt het toch wat moeilijker
En dan de vraag wat is er in het verleden gebeurd dat je hond ergens bang voor is
Waar je altijd maar naar moet gissen
EEn herplaatser laat zijn waarde aard pas zien vind ik als die maanden bij jou is
En je het vertrouwen gewekt is
Ik zelf heb het idee dat je geen herplaatser moet nemen omdat het makkelijker is
dan een pup
Want ook met een herplaatser ben je vreselijk druk mee
Dat is mijn ervaring met Taat
Ik heb zelf nooit een pup gehad hoor
Dus kan er niet zo over mee praten
Vandaar dit topic
En ook een herplaatser kan gebeuren dat je die weer zindelijk moet maken
Want vaak hebben ze maanden in een kennel gelegen


Nou ik ben benieuwd naar jullie ervaringen
Waar je nu drukker mee bent
Met een pup of herplaatser waar je het vertrouwen weer van moet winnen
Groetjes Joke

Het ligt aan je herplaatser. Als jij een volwassen hond in huis neemt die nooit iets te kort heeft gehad en weg moet door bv overlijden of scheiding of dergelijke is het niet zo´n moeilijke hond en juist makkelijker dan een pup.

Maar mocht je een herplaatser hebben waar weinig van bekent is en een vervelend verleden heeft gehad, tja dan heb je je handen vol.

Herplaatsers zijn niet per definitie moeilijk of makkelijk. Het verschilt zeer per hond en situatie, en mensen.

Mijn herplaatser was moeilijk, in het begin vooral. Nu is ze erg gevoelig en moet ik op een hoop letten zodat ze niet te veel stress heeft. Maar al met al is ze nu een stuk stabiler dan dat ze was..

Ik heb nog nooit een pup gehad, dus hoe dat is weet ik niet, al heb ik wel zo´n gesprek gehad met Raili Halme van ´t weekend, en die zij dat volwassen honden makkelijker zijn dan pups.

Onze oudste hond is hier gekomen als pup en was een berg werk de jongste hond is een herplaatser maar was net zo veel werk, ik ben actief voor een stichting die windhonden herplaatst (www.voordewindhond.eu) en heb regelmatig opvangers waar ik behoorlijk druk mee ben, vaak zijn ze wel zindelijk maar is er iets anders aan de hand waar je erg druk mee bent, dus een herplaatser nemen omdat het makkelijker is dan een pup nee. Er zijn mensen die denken zaterdags een hond op te halen en maandag weer te kunnen gaan werken want hij kan alleen zijn, ook een herplaatser heeft tijd nodig om te wennen aan zijn/haar nieuwe omgeving. vaak hebben herplaatsers het een en ander mee gemaakt en zijn dar door iets beschadigd.

Ik heb zowel een pup ooit eens gehad, als diverse herplaatsers. Persoonlijk vind ik een pup veel zwaarder om te doen dan een herplaatser. Een pup moet alles leren, en een herplaatser, moet je soms op sommige punten wat "bijschaven". Persoonlijk vind ik dat ook veel boeiender, en ik haal daar heel veel voldoening uit, zeker wanneer ik zie dat ik ze weer helemaal zie opbloeien of wanneer ik haar iets duidelijk krijg gemaakt, na maanden oefenen/corrigeren, of zelfs na jaren.

Ik heb 2 keer eerder een hond gehad die als pup bij me kwamen. Het was veel werk maar zo leuk om de hond te zien opgroeien.
Ik heb nu een herplaatser van 4,5 jaar, ik zag een pup niet zitten omdat het zindelijk maken toch wel heel intensief werk is.
Van Rocky heb ik in het begin 2 keer een plasje en 1 keer een hoopje gevonden 's morgens. Ook het alleen thuis zijn als ik boodschappen moet doen ging al heel snel goed.
Veel dingen heeft hij nooit geleerd en daar ben ik nu in een rustig tempo mee bezig.
Jammer genoeg weet hij niet wat spelen is, misschien komt dat nog, hij is nu pas 3 maanden hier.
Thuis is hij al veel meer ontspannen, gewoon heerlijk om te zien als hij languit ligt met zijn achterpoten naar achteren gestrekt, net een wollig zeehondje . Ook droomt hij nu heel duidelijk, met trekkende pootjes en soms grommen en keffen .
Dat hij een voedselallergie heeft is natuurlijk heel vervelend en het gaf flink wat zoekwerk wat betreft voer. Maar het lijkt dat we op de goede weg zijn wat dat betreft.
Het enige nadeel van Rocky is het hevige blaffen en uitvallen naar andere honden. Wat dat betreft heb ik al veel opgestoken van HP en hopelijk komt dat op de duur nog goed. Ben er in ieder geval mee bezig, met vallen en opstaan (figuurlijk dan) van mijzelf.

Maar één ding is zeker: ik ben reuze blij met Rocky en zou hem voor geen miljoen meer willen missen.

Onze Jongste afghaan hebben we nu 2 jaar en die zie ik nog steeds verbeteren, wordt steeds zekerder van zich zelf en ook steeds vrijer. De meeste honden die herplaatst worden hebben een "verleden" zijn maar enkele honden die probleemloos zijn.

Onze eerste hond Lucky was een pup toen we hem kregen.
Zita was 2 jaar toen we haar kregen begin mei van dit jaar.

Het is inderdaad zo dat Zita de eerste weken zeer rustig was.
Nu is het vertrouwen er en ik merk inderdaad dat pas nu haar ware aard naar boven komt...
vb. In het begin stal ze eten uit de keuken. Ze wist natuurlijk niet beter, in Spanje moest ze ook eten stelen, ze dacht vast niets van ons te krijgen. Nu weet ze dat ze allerlei lekkers en eten van ons krijgt, en stelen doet ze niet meer.
vb. In het begin was ze nogal terughoudend naar mijn vriend toe. Nu ligt ze lekker bij hem omdat het vertrouwen er is.
vb. In het begin dacht ze echt dat ze er alleen voor stond, maar nu weet ze dat onze liefde onvoorwaardelijk is.
(dit is allemaal van 'negatief' naar positief
Ik heb eigenlijk (gelukkig) weinig problemen met haar gehad

Lucky is natuurlijk bij ons opgegroeid en is socialer dan Zita. Lucky is opgegroeid tussen andere honden en kinderen. Hij heeft altijd een goed leven gehad. Ik merk wel dat Lucky daardoor iets minder respect heeft voor me. Het lijkt wel of Zita dankbaarheid toont. Terwijl het voor Lucky allemaal veel vanzelfsprekender is.

Maar: Voor mij maakt het allemaal niet zo veel uit, pup of herplaatser. Je moet met alle honden veel bezig zijn en dat heb ik er met plezier voor over

Waar ik een beetje op doelde
De mensen denken vaak
Zo ik neem een herplaatser
en ik hoef er verder niks aan te doen
Maar hoe vaak gebeurd het niet dat een herplaatser weer terug gebracht word
Want het ging niet
Taat bijvoorbeeld heeft een maand bij mensen gezeten
Werd terug gebracht ze deed lelijk tegen de visite en blafte
Jongens naar een maand
Alles is nieuw voor haar
De visite kent ze niet dus moet je aan slaan
En daar moet je dan als nieuwe eigenaar aan gaan werken
De mensen die Taat nu kent vind ze geweldig en is blij als ze komen
Nieuwe mensen blaft ze nog tegen
Maar de tweede keer gaat dat ook goed
Kinderen ging echt niet goed
Nu gaat dat al stukken beter
En heb vertrouwen in haar ook met kinderen
Ofschoon ik altijd allert blijf
Maar in onze vakantie waren er zoveel kinderen op de canping en het ging geweldig
En nu naar vier jaar
Ja jullie lezen het goed naar vier jaar kan ik zeggen ja het gaat goed met kinderen
Wat kikt dat wat je allemaal over wint met zoon hond
Vind het alleen jammer dat sommige mensen het zo gauw opgeven en de hond er weer een trauma bij heeft

Ik denk dat het er aan ligt wat je wilt. Wil je een hond die absoluut zindelijk is, ja, dan kan je een herplaatser als makkelijker ervaren, mits de herplaatser ook zindelijk blijft.

Ik heb een herplaatser gehad waar geen problemen mee waren, en een herplaatser waar ik nu 2 jaar later nog zware problemen mee heb. Niet goed alleen thuis kunnen blijven, niet los kunnen, hinderlijk enthousiast naar vreemde mensen toe ook op straat enzovoorts.

Beter gezegd: hij kan wel alleen thuisblijven, maar maakt een kabaal als we weg gaan: je vergeet me. Het is ook niet te trainen, dat blijft zo. Soms heeft hij een goede dag, soms niet. Het lijkt niet iets waar ik wat mee kan.

Er zijn ook herplaatsers zonder problemen, maar als je de verkeerde keuze maakt heb je toch wel een probleem. Met een pup lijkt me dat makkelijker, tenzij je een pup hebt die véél te moeilijk voor je is. Dan nog heb je op lange termijn een voordeel, denk ik.

Reken maar mijn herplaatser.

Ik noem hem 'mijn grote pup met gewoontes'.
Hij heeft gewoontes, maar niet mijn gewoontes.
Hij kende geen regels en moet nu mijn regels leren kennen.

Hij kan lopslopen, maar niet op mijn voorwaardes.

Een pup is blanco, die kent nog geen regels. Die leer je je eigen regels.
Een pup leer je op jouw voorwaardes hoe het loslopen werkt.

Een pup leer je spelenderwijs jouw manier van trainen.
Leer je nadenken.

Mijn herplaatser is een 'commando-hond'. Kan commando's opvolgen, maar niet zelf nadenken. Een 'domme' hond.

Mijn puppen leer ik aan een normale riem te lopen. contact met mij te maken.
Mijn herplaatser kende een rolriem en liep 7 meter voorop op zijn eigen eilandje.

Mijn puppen leer ik dat ik situaties oplos, dat ze mij kunnen vertrouwen en het niet zelf hoeven uit te knokken.
Mijn herplaatser is aan zijn lot overgelaten en moest het zelf uitzoeken.

En nog zoveel meer..
Gewoontes, ingesleten gedrag. Voordat dat omgebogen is..
Gewoontes en gedrag dat ik bij mijn puppen anders conditioneer.
Dat ik bij mijn puppen direct kan ombuigen tot iets wat wel wenselijk is.

Al zou ik het zo weer doen hoor

ja, dat denk ik inderdaad ook.
Mensen denken, 'ah, laten we gaan voor een herplaatser, daar hebben we geen werk mee'
terwijl dit vaak honden zijn met een rugzakje.
We hadden Zita 2 weken en ze had AL onze meubels opgegeten... En toen dacht ik ook: 'Aaargh, ik breng haar terug'
De gedachte was er, maar ik zou het nooit over mijn hart krijgen hoor
We hebben flink met haar gewerkt en nu gaat het beter.

Inderdaad, vele mensen zullen het te snel opgeven. Ik denk ook omdat ze, op voorhand, niet stilstaan bij wat de honden misschien meegemaakt hebben.

Ik heb een herplaatser.
En ik heb het geluk dat alles heel gemakkelijk ging.
Hij was hier zo gewend.
Geen probelemen.
Hebben alleen wat moeten trainen met niet trekken aan de riem en loslopen en komen.
Maar als zo de andere verhalen lees heb ik echt geluk gehad met zon gemakkelijke herplaatser

@Marit: Dat merk ik ook. De pup die bij mij opgroeide weet inderdaad dat hij mij moet vertrouwen en het niet zelf moet uitvechten. Terwijl onze herplaatser het wel durft uitvechten... Omdat ze gewoon niet anders kent.

max: uit asiel, met 3 maanden binnengekomen, hevig verbrand dus veel pijn en vond alles eng. met een half jaar oud bij mij gekomen, pittig maar makkelijk hondje. bang voor mannen maar gelukkig had hij goed vertrouwen in me dus dat was snel opgelost. door hem blijf ik bij de asiel honden.

job: uit asiel, met een half jaar herplaatst bij eigenaar 2, met 8 maanden in het asiel gekomen hiervanuit 2 weken geplaatst geweest en 2x een dag. alle eigenaren konden hem niet de baas.
met 10 maanden met mij mee, pfff wat een klus. niet zindelijk, sloopte me hele huis, kon behalve zit en poot geen ander commando. zelfs het woordje NEE kon hij niet. jatte me aanrecht leeg, eten uit mijn mond, kilde me katten.sloot m 2 uur op in de bench zodat we beide rust hadden. heb 2 maanden gehuild omdat ik het niet meer wist. een jaar lang gevochten met en voor hem. ook door voedsel allergie natuurlijk vervelend. na een jaar ging het beter er kwam vertrouwen in ons beide. helaas blijf ik problemen houden waar we nu dus weer een oplossing voor gaan zoeken.
het is echt een super hond aan het worden, ben er nog steeds niet. 10 maanden lang heeft hij altijd zn zin gehad dat haal je er blijkbaar in 2 jaar niet helemaal uit. natuurlijk is hij een pittige kruising maar door hem weet ik niet wat ik over 10 jaar zal nemen. wil/hoef geen pup maar t lijkt me soms toch makkelijk.

Het ligt er idd maar net aan waar je je hond vandaan haalt.
Wij hebben Bella sinds eind mei, we hebben nu pas echt haar vertrouwen. Ze kan nu alleen blijven met Dobby, en luistert naar haar naam. We hadden het geluk dat ze zindelijk was, dat scheelde wel heel veel werk. Bovendien is ze 'alleen maar verwaarloosd ' en niet mishandeld, ze vind dus iedereen leuk.
Maar loslopen? Ze komt mooi niet terug, is ze niet gewend. Dobby komt na 2 keer roepen aangehuppeld.
Een hond uit het asiel is zeker niet makkelijker dan een pup, maar het ligt er een beetje aan wat je wilt en wat de hond gewend is.

oh, nou ik kan me echt wel voorstellen dat er honden zijn die je weer terug naar een asiel brengt hoor! zoals mijn job, echt wel zelfs ik heb getwijfelt. ik krijg nog vaak commentaar dat ik m niet aankan. en moet helaas soms gelijk geven, maar weet ook hoe hij was en nu is.
jammer idd dat mensen er te makkelijk over denken maar in sommige gevallen kan ik het mij zeker voorstellen.

ik denk dat mensen heel vaak die fout maken,ik denk inderdaad ook dat het van de herplaatser afhangt. maar er zijn nou eenmaal heel veel herplatser met een rugzakje. benji was ook gewoon mijn grote pup met als voordeel dat hij zindelijk was.

hij heeft moeten wennen aan van alles, vrachtauto's, auto's,sirenes van alles was hij onder de indruk. in het begin was hij al bang als ik de krant pakte. hij was onzeker in het contact met vreemde mensen.hij was panisch van kinderen. kon niet aan en slappe lijn meelopen etc.


we zijn nu 3jaar verder en hij heeft een hele hoop bijgeleerd, is zelfs 8juli geslaagd voor een basiscurses.tuurlijk zijn er dingen die blijven angst voor storm of het vel eerder problemen met soortgenoten uit willen knokken. maar aan zulke dingen blijven we werken en het kost gewoon veeel tijd.

hij zou niet met katten kunnen woont er nu met 1 in huis.
ik kan nu in de buurt van kinderen zijn zonder dat de paniek uitbreekt, ik ben zeer voorzichtig hierin niemand duikt zomaar boven opmijn hond
hij kan netjes mee lopen.
hij weet dat opgewonden standjes niet in zijn burt komen en dat ik het dus wel voor hem regel.

voor mij is benji echt mijn goude hondje, hij kost soms veel werk maar wat we allemaal bereikt hebben geeft mij een zeer voldaan gevoel.

iedere hond kost gewoon tijd. mensen die per defenitie een makkelijke hond willen moeten gewoon even langs de intertoys voor 20,00 euro 1 en als je hem beu bent haal je de baterijen eruit.
ik ben namelijk van mening dat ook heel veel mensen bj een pup gewoon niet weten war ze aan beginnen.natuurlijk kun je geluk hebben zowel met een pup, als met een herplaatser,mar ik hoor iets te vaak verhalen van mensen die er in beide gevallen te weinig voor doen.

en de hond is dan natuurlijk de gebeten hond aan het einde van het verhaal.

Sita was een herplaatser. Oorspronkelijk kwam ze van een beruchte broodfokker vandaan (werd vanuit polen illegaal geïmporteerd) en kwam daarna bij een familie terecht.
Sita zag alleen de gang en de bench, en moest haar behoefte doen in de tuin. Lopen deden ze niet met haar.

Toen kwam ze bij mijn vriend terecht. En door haar opvoeding e.d. had zij gedragsproblemen. Ze is heel erg gefixeerd op de mens (baas), en doet alles voor je. Maar ze kan dus iets te obsessief zijn. Ze wordt snel hysterisch. Het probleem was dat ze dingen sloopte, waarschijnlijk uit verlatingsangst. Ze was bang voor alles wat buiten was, omdat ze nog nooit uitgelaten was.
Mijn vriend in met haar naar een gedragstherpeut gegaan.

Sita is nu een heel andere hond, sloopt heel af en toe, maar moet daarom de bench in als we weggaan. Ze kan nu wel lang alleen blijven zonder iets uit te halen of alles bij elkaar te blaffen. Ze is minder hysterisch. Ze loopt netjes naast de riem. Is heel zeker geworden en niet meer bang. Heeft de cursus sociale huishond afgemaakt en heeft haar diploma hier ook voor gehaald!


Maar makkelijk was het niet. Er is veel energie en tijd ingestoken om Sita weer her op te voeden.

Ik weet het ook zeker hoor ik doe het ook weer zo
Zal Taat niet meer kunen missen
Maar er zijn wel een paar dingetjes dat ik mij afvraag zou ze dit ook gedaan hebben als ik er als pup gehad had
Want Taat kan helaas niet goed met alle honden
En dit krijg ik er niet uit helaas

Goed topic joke!, want als de tendens is om een herplaatser te nemen vanwege het 'gemak', lijkt me dit een gevaar vor honden die riskeren van hot naar her geplaatst te worden met alle gevolgen vandien.

Ik denk dat het verstrekken van juiste en objectieve informatie en extra kritisch zijn bij een herplaatser van grootst belang is voor het welzijn van de hond.

Ik wil hier nog even een opmerking aan toevoegen:

TEL

Tijd Energie en Liefde in een hond steken heeft een ongekend hoog rendement en loont altijd, zowel bij een pup als bij een herplaatser.

Via de Collieclub worden bv ook herplaatsers aangeboden. Vaak honden van fokkers die een goed adres zoeken of mensen die wegens omstandigheden een nieuw adres zoeken. De honden zitten nog bij de eigenaar of leden van de club die herplaatsers tijdelijk opvangen. Men weet dus veel over deze honden.Met zo'n hond kom je vaak in een 'gespreid bedje'. De honden in een asiel zijn naar mijn mening vaak een heel ander verhaal. Een verleden en als je dat niet weet als nieuwe eigenaar en je krijgt te maken met bepaalde gedrag in welke vorm dan ook, je naar mijn mening veel drukker hebt dan iemand zo als ik, die een pup heeft. Dit is mijn 6e pup en heb nooit herplaatsers gehad dus ik kan niet vergelijken.

Kobus kregen we toen hij bijna 4 was, wij zijn zijn derde baasjes.
Ik heb de indruk dat Kobus heel veel mocht en geen regels kende. Het is natuurlijk sowieso wel een eigenwijsje (raseigen), maar hij probeert heel erg vaak om zijn zin door te drammen. Vooral in het begin deed ie dat heel erg. Hij luisterde totaal niet, kende geen commando's, trok als een gek aan de riem, kon niet loslopen.... Hij kende niet eens zijn eigen naam!
Zoals ik al zei: hij is wel eigenwijs, maar voor eten doet ie toch behoorlijk wat. Dus als ze er wat meer tijd in hadden gestopt, was het een hartstikke makkelijk, goed luisterend mannetje geweest (uiteraard met af en toe nog wat eigenwijze buien ). Hij is wel goed gesocialiseerd, met kinderen, mensen en honden is ie super! Andere dieren vindt ie soms wel nog wat eng en katten moet ie niks van hebben
We hebben er best veel werk aan gehad (en nog steeds), om hem goed te trainen. Een paar maanden geleden ging het eigenlijk perfect, maar sinds kort kan ie opeens niet meer loslopen. Heel vreemd, wat dat ging echt helemaal super, ondanks dat het een jachthondje is. Maar helaas, ik vrees voor een (langdurige) eigenwijze bui

Toen Kobus hier net was, had ie totaal geen respect voor ons. Ja, hij was wel lief. Maar hij wilde alleen geaaid worden als hij daar zin in had ('s avonds), anders kreeg je een snauw. Spelen wilde hij wel altijd, maar ondertussen hapte hij daarbij constant in je armen en handen. 'Los' kende hij niet. Hem aanraken mocht alleen op bepaalde plekken, hammetjes, oren, tanden en pootjes waren verboden terrein!
Hij keek je alleen aan als hij iets van je wilde (spelen), tijdens trainen of als je hem riep keek ie je niet aan en zodra hij z'n koekje had gehad, was ie er meteen weer vandoor. Hier heeft hij af en toe nog steeds last van, maar is al aan de beterende hand...

Van mijn herplaatser wist ik alleen: kan niet alleen thuis zijn en kan niet met katten. Ik heb 4 katten. Met de nodige begeleiding gaat het inmiddels prima.

Veel dingen die mensen zeggen over een te herplaatsen hond, blijken anders. 'Dominante' honden, die vaak onzeker blijken. Mijn herplaatser kon bij zijn eerste eigenaar prima alleen zijn.

Dat je dus kan zeggen 'je weet hoe de hond is', is niet juist. Je kan een inschatting maken, maar hoe de hond werkelijk is, zal na verloop van tijd blijken. Er zijn maar weinig eigenaren van te herplaatsen honden die verstand van hondengedrag hebben. Wat de hond nou daadwerkelijk aan gedrag laat zien. Onderschat een herplaatsing ook niet, wat voor effect dat op een hond heeft, dat doet iets met een dier. Bovendien is dat sterk afhankelijk hoe jij zelf bent en je hond begeleidt. *Net als met een pup*

Onze eerste hond was een herplaatser, schotse collie van 1.5 jaar met toch wel wat gedragsproblemen.
Ze was vals naar andere teefjes 1 in het bijzonder deze leefde ook bij die mensen dus de situatie was onhoudbaar.
Ze had een kijkje op mannen en zeker met pet op, en heel erg de drang om het ons te beschermen zeker toen we kinderen kregen is dat wel eens uit de hand gelopen.
Op een camping rende een man achter kinderen aan tikkertje Angel breekt los en bijt die man in z'n kont, er werd dus niet achter kinderen aangezeten volgens haar.
Ook thuis alle kinderen konden in de tuin komen geen probleem maar als je asl ouder je kind kwam halen kwam je mooi de tuin niet in.

Hier hebben we best een hoop werk aangehad maar met een positief resultaat heb zelfs tot GG2 met haar gelopen.

Nu hebben we een pup en moet toegeven (mischien is Diesel makelijk) het valt me 100% mee.
Ik wilde graag weer een herplaatser maar mijn wilde graag voor 1x een pup ik heb veel beren op de weg gezien maar tot nu toe nog niet 1 echt tegengekomen.
Tuurlijk hebben we veel werk met een pup maar hij is nu 9 maanden lekker druk maar draait goed mee in het gezin.

Maar ondanks alles als Diesel tzt niet meer is of als hij iets ouder en stabieler is en m'n man zo ver krijg wil ik er graag nog een hond bij en dat wordt zeker weer een herplaatser.

Joke ben het volledig met je eens, dat je een herplaatser neemt omdat het makkelijker is dan kun je nog wel eens van terugkomen. Dat lijkt misschien zo maar is het lang niet altijd!

Het ligt er helemaal aan hoe de socialisatie en opvoeding is geweest en wat er in het verleden gebeurd is. Mijn 2 laatste herplaatsers zijn Bobby en Bo. Bobby was erg goed opgevoed en gesocialiseerd en had al een erg plezierig leventje achter de rug. Daar heb ik weinig werk mee gehad, hier en daar beetje 'bijschaven' en vertrouwensband opbouwen. Bo daarin tegen is het tegenovergestelde, was niet gesolicaiseerd, had zo goed als geen opvoeiding/training gehad, en een verleden met veel mishandeling e.d. al met al een behoorlijk volle rugzak. Was zeer angstig en onzeker en kende in principe weinig/niks. Met hem heeel veel werk gehad, belangrijkste voor mij was zijn vertrouwen te krijgen hier erg hard aan gewerkt met veel geduld, energie en nog meer liefde heb ik zijn veolledige vertrouwen weten te krijgen. Toen ik dat had wezen trainen, trainen en nog eens trainen. Met heel veel tijd, geduld en veel hulp van onze hondenschool is hij een mooie vrolijke en enthousiaste hond geworden die minder en minder angstig en onzeker is. Wel zal ik altijd in mijn achterhoofd houden wat je wel en niet moet doen bij Bo, want er zijn dingen die voor de één normaal zijn en waar Bo volledig bij de angst in schiet. Nu dik 2 jaar verder bereiken we nog steeds mijlpalen die voorheen ondenkbaar waren met hem. En moet zeggen dat ik hier enorm veel voldoening uit haal, ben zo bere trots op hem. Velen hadden hem waarschijnlijk al lang weer terug gebracht naar het asiel, maar ik niet ik geef niet zo snel op. Bo heeft ook wel gedragingen die ik er nog niet uit gekregen heb, dat blijf ik proberen maar als dit blijft dan is dat zo en accepteer ik dat.

Ik vindt het echt super dat er mensen honden uit het asiel halen, maar denk dat sommigen er niet bij stil staan wat voor werk het kan zijn. En dan wordt de hond weer terug gebracht en deze is weer een trauma rijker. En hoe makkelijk een hond weer terug gebracht wordt verbaas ik me ook wel over. Ik ben zelf na overlijden van Bobby weer op zoek naar een 2e hond, een herplaatser en las gister bij een asiel dat een hond na een week terug gebracht is omdat deze achter de kat aanging. Een week! Kom op zeg, dat is een periode van 3x niks, hond moet nog zo wennen aan iedereen en de omgeving, omgaan met een kat heeft ook tijd nodig en kan prima getraind worden. Ik snap dat gewoonweg niet, maar misschien ligt dat ook wel aan mijn gedrevenheid om herplaatsers een gouden mandje te gunnen...
Voor mij persoonlijk is het wel overduidelijk, niks liever dan een herplaatser die ik een gouden mandje kan bieden en van kan genieten hoe happy die is bij ons, en hoeveel werk het ook is dat heb ik er graag voor over...

Joke, Taat kan niet met alle honden.
Ik kan niet met alle mensen, dat ligt aan mij en aan de andere mensen. Zou dat bij Taat ook zo kunnen zijn?