The good, the bad and the ugly.

*zucht*

Ging het net zo goed in het bos, Dobby speelde met een hond en er kwamen twee paarden aan. Ik riep hem, en hij brak het spel af. Ik heb even een bal gegooid om de focus op mij te versterken, laten apporteren en zitten. De paarden liepen langs en Dobby had er geen belangstelling voor. We zijn de paarden achterna gelopen en hij had geen interesse. Ze gingen "maar" in stap, maar het trainen de afgelopen maand heeft zijn vruchten afgeworpen. Niet meer enthousiast er naartoe rennen en dan kijken naar mij met een blik van "kijk eens wat leuk?!".

We liepen door, kwamen bij een veld en ik gooide de bal. Leuk, los zo. Bij een splitsing kwam een herder uit een paadje en... Dobby peert hem dat pad in, langs zware veeg/bestratings machines en een sloot in.

Hij is weer 15 minuten kwijt geweest. Helemaal uit het zicht. Ja, hij kwam uit zichzelf weer terug, toen HIJ klaar was met zwemmen/ jagen, maar ik ben dit zoooo zat. We lopen al 2-3 maanden los in het bos daar en ineens verziekt hij het weer. We liepen expres al nooit langs die sloot, maar hij wist dat hij er lag. In het ergste geval is er dadelijk dus geen enkele plek waar hij normaal los kan lopen.

Ik kan hem wel wat, zo stom is hij wat dit betreft. Ik geniet er van als hij lekker los kan lopen, dubbel genieten omdat het bijna nergens kan (overal ligt water), maar hij verziekt het weer. Mijn plezier en dat van hem. Ik ben zo teleurgesteld, want de tigste manier om het probleem op te lossen (loslopen is leuker dan water) is ook weer een faal verhaal.

Waarom loop je dan door? Je had ook naar huis kunnen gaan. Ik denk dat je moet genieten van kleine succesmomenten en niet te lang moet doorlopen tot het een keer misgaat. Zeker als hij al heeft gespeeld; dan kan hij hyper worden en niet meer luisteren. Hij 'verziekt' het niet, hij is dan gewoon niet meer in staat om te luisteren.

Wilma kan je niet gewoon accepteren dat Dobby nou eenmaal zo is? Je kan wel blijven trainen en trainen maar acceptatie is ook een middel. Ben je ook niet elke keer zo teleurgesteld in hem.. Gewoon het water vermijden..

Helemaal eens met Angela,probeer het voor te zijn,hij had al lekker gespeeld als je hem dan had aangelijnd dan was dit niet gebeurt,misschien denk je ;makkelijk praten,maar zo werkt het echt,het is niet anders.

Ik dacht vroeger ook als ik naar een losloopgebied ga dan moet ze lekker los lopen,maar soms kan een hond gewoon net te veel prikkels hebben gehad en dan houdt het luisteren gewoon op.
Dan kan je 2 dingen doen: irriteren/boos/gefrustreerd raken of proberen de volgende keer hem eerder aan te lijnen en voor jezelf te gaan inschatten wanneer het te veel voor hem zal zijn om nog te kunnen luisteren.

'Nooit de kat op het spek binden'...
Dat spreekwoord ken je toch wel..??

Wees blij met kleine succes momenten en houd het daarbij hoepla terug naat huis..
De volgende keer - afhankelijk van de spanning in de hond -neem je een volgende stapje, of niet..

Als Sterre vroeger had laten zien dat ze vol spanning zat omdat ze wilt had geroken ging ik ook geen apport overeen grote afstand doen..
Kleine stapje...
En wees niet zo teleurgesteld in je hond..
Dit voelt hij aan ..

Wow! Hij heeft zich SUPER!! gedragen Hij liet de paarden met rus, heeft lekker met jou gebald, super!

Jammer van je afsluiter..
Jammer voor Dobby en jou dat je zulke gedachtes hebt..

Dat van de paarden is al zo'n overwinning, de trots daar op zou bij mij zegevieren
Dat kost bovendien toch inspannening op dat moment van Dobby om er niet door getriggerd te worden.

Ik was na zo'n super ervaring naar huis gegaan. Liever 10 stapjes 'te traag' dan 1 stapje teveel en een verkeerde 'succes' ervaring. Voortbouwen op die kleine succesmomentjes.

Nu blijkt maar weer hoe weinig Dobby nog aan kan. De paarden gingen goed, het ballen ging goed. Daarna werd het hem teveel en was hij onbereikbaar. Zwemmen kan bovendien een goede ontlading van stress zijn he..? Net zoals markeren/plassen of zich uitschudden.

Ik sluit me aan bij wat al geschreven is.

Wat me vaker opvalt in je posts over Dobby is dat het bij mij een beeld schetst dat hij moet voldoen aan het plaatje wat jij van de ideale hond in je hoofd hebt. Het jammere is dat je hiermee voorbijgaat aan de unieke eigenheid en mogelijkheden van Dobby. Als je hier naar durft te kijken en hierin een acceptatie kunt bereiken, met hem samenwerken vanuit zijn kunnen, zal het genieten veel meer een samenspel worden ipv van een verwachting en vele teleurstellingen.

Je teleurstellingen zetten zo triest de toon in je topics, laat staan hoe dit irl moet zijn tussen jou en Dobby.

Ik kan met Jip van alles willen doen en bereiken, maar als ik hiermee voorbijga aan zijn kunnen doe ik zowel hem als mezelf tekort. Vanuit acceptatie en inzicht (hierin verkrijgen) en op geleide van zijn tempo is er dan veel meer mogelijk. Maar bovenal vooral veel meer plezier en het vieren van grote kleine overwinningen.

Als hij echt zo hyper was geweest, had hij die paarden ook niet met rust gelaten. Ik had hem expres maar een minuutje met de andere hond laten spelen zodat hij niet té hyper was als de paarden passeerden en dat was dus duidelijk goed gelukt. We liepen achter de paarden en hij keek er niet naar om. Om juist te zorgen dat hij niet alsnog de fout inging zijn we het bos weer ingelopen, weg van de paarden. Hij was rustig in het bos. Nam de tijd om uitgebreid te snuffelen en wachtte me op bij de kruising.

Hij was juist niet hyper en opgewonden, hij bleef netjes zitten tot de bal geland was bij het apporteren van de bal en ging pas op commando achter de bal aan en bracht hem terug. Hij ziet die herder, er komt een vlaag wind uit de richting van het water, hij peert hem, ik hoor machines loeien en ik denk "waarom gaat hij naar die machines toe?!". Ze zijn bij de manege aan het bouwen, dus ik had al visioenen van Dobby onder een zwaar beladen vrachtwagen, dus ik ga er achter aan. Toen bleek dat het om het water ging.

Sorry, maar dat ik moet anticiperen op waaiende wind en uit welke richting die komt is nieuws voor me. Dat wéét je niet voor het gebeurt. Voor zijn doen was hij juist rustig, anders had ik ook niet het plan gehad om nog even langs de manege te lopen om te kijken of er nog een paarden trainingsmoment te vinden was.

Gewoon het water vermijden? Dat is het énige gebied hier zonder veel water, vandaar dat ik hem dáár losliet. Ik was niet aan het trainen met water, ik was in het enige gebied hier aan het wandelen waar hij los kon. We hebben het dan over een "enorm" stuk van ongeveer 300m bij 500m omdat ik op sommige paden niet kan lopen wegens het water wat daar in de buurt ligt. En nog krijgt hij het voor elkaar om het water te vinden, want hij loopt gewoon 50-100 meter over een pad, dwars door het bos en plons. Het is niet alsof ik op een pad naast het water loop en dan verbaasd ben dat hij erin duikt.

Serieus, kijk eens op Google Earth en tel de losloop gebieden of parken in en om Rotterdam waar het niet sterft van het water. Of het nou een klein slootje is, een singel of een vijver. Overal ligt water. Bergse Bos? Eilanden in het water. Vroezenpark, park bij de Euromast, Beatrixpark in Schiedam, Zuiderpark, Prinsenpark, , overal is er water. Zevenhuizer plas spreekt voor zichzelf, daar liggen ook sloten bij het losloopgebied en de plas is "om de hoek". Schollebos, water. Hitland, water. Rhoonse grienden, langs een rivier. De bult bij Barendrecht? In het zicht van de rivier. Strand? Nog meer water, en daar word hij dan bovendien ook nog ziek van. Nederland waterland. En hoe. Je merkt het pas als het een probleem is/ word.

Als hij dit permanent voor zichzelf verziekt heeft, kan hij nergens meer los. Misschien in een andere provincie, maar hoe realistisch is dat?

Als hij dit permanent voor zichzelf verziekt heeft, kan hij nergens meer los. Misschien in een andere provincie, maar hoe realistisch is dat?

Je blijft alle verantwoording en schuld bij hem leggen

Hij moet voldoen aan verwachtingen waar hij niets van weet, die hij ook niet in volle verantwoordelijkheid aankan en dus niet aan kan voldoen en zijn straf is teleurstelling en terleurstelling is afwijzing. Ik vind het niet fair zoals jij er over praat, waar past jouw verantwoording in het plaatje, jouw zorg, jouw liefde...

Dat snappen wij ook wel.. Maar wat de andere bedoelen is juist dat je genoegen had kunnen nemen met dat goede moment bij de paarden en terug naar huis had kunnen gaan.. Dus voordat er weer andere nieuwe prikkels zouden komen..

Ik wil je niet aanvallen en misschien is het je manier van schrijven maar ik persoonlijk vind dat je soms echt naar schrijft over Dobby..Dat hij het voor zich zelf verziekt en hoe stom die is.. Dat bedoel ik met accepteren dat hij zo is..het is en blijft een hond he..

Een hond kan niets verzieken.. een hond is een hond en geen mens. Mensen kunnen dingen verzieken.. honden niet.. wees trots op de dingen die wel goed gaan en laat dat aan je hond merken. Stapje voor stapje, niet te veel ineens willen.

Hier heb je overigens wel veel bossen, zonder water..

Hij heeft zichzelf er mee. Natuurlijk wil een hond liever los lopen. Het is ook veel leuker met de bal spelen zonder lijn, zowieso al omdat als hij toevallig de bal verder stuitert hij een snok in zijn nek krijgt omdat de lijn tekort is.

Hij doet het niet expres, daar hebben honden de benodigde redenatie capaciteiten niet voor, maar door zijn acties is de consequentie dat hij niet meer kan wat hij wil en leuk vind. Daarom, hij verziekt het voor zichzelf. Dat heeft niets met mij te maken, maar alles met hem. Hij doet iets waardoor hij niet meer kan krijgen wat hij leuk vind. Net zoiets als een hond die een bot heel in zou slikken en daardoor zichzelf in gevaar brengt, die verziekt het ook voor zichzelf (al kan je als baas in zo'n geval het bot nog vasthouden). Niet bewust, niet middelvinger naar baas, niet ingenieus gepland voor maximaal effect, maar gewoon door te doen wat ze doen is de consequentie dat het niet kan. Dat bedoel ik ermee. Net zoals een kind, die kan dat ook niet. Die stopt ook een kraal in zijn neus en denkt er niet over na. Ik schrijf dit niet met een beschuldigende vinger, maar gewoon omdat een hond een hond is en niet de benodigde intelligentie heeft om te zien wat het beste voor hem is. En dat is frustrerend.

Het is zoiets als "hee, ik heb het koud, laat ik een vuurtje stoken in de woonkamer." ---> huis brand af.

En dit is dus wel een hond die me verkocht is als "kan loslopen" en die al 2000 euro heeft gekost aan cursus en training. Daar mag ik best gefrustreerd en verdrietig over zijn. Iedereen die iets anders vind is of een heilige, of niet realistisch.

Wilma, nee, ik ben geen heilige en of ik niet realistisch ben..?
Een hond nemen zoals hij is. Aan jezelf werken en aan je hond werken.
Hij verziekt het? Dat is je eigen frustratie.
Een hond laat heus geen gedrag zien om een mens te pesten. Heeft niet het vermogen te weten dat hij het nu verpest voor zichzelf. Dat is je eigen frustratie.

Misschien even doorgaan met leuke dingen.
Adem in, adem uit. Blijf niet hangen in je baalmoment.
Mensen kijken op een of andere manier vooral naar wat fout gaat, terwijl er al zo ontzettend veel dingetjes zo ontzettend goed gaan.

Als jij je frustreert, als jij teleurgesteld bent, dat komt jouw band met Dobby niet ten goede.

Neem hem zoals hij is, zet je eigen frustratie aan de kant.

En wat betreft dat hij afwijkt van de koop: het is een herplaatser. Die zetten je altijd voor verrassingen. Elke hond zet je voor verrassingen en leermomenten, maar een herplaatser zeker.

Heb je de mogelijkheid overwogen om eens te kijken of je iemand kan vinden die wel overweg kan met zijn gedrag? Dobby is een goudeerlijke hond. Ik vind het heel erg jammer voor hem hoe je over hem schrijft. Hoe gefrustreerd en geïrriteerd je ook mag zijn, hij doet het niet om jouw dwars te liggen. Hij verdient ook respect voor wie hij is..

Wilma, wat is jouw bezwaar tegen het zwemgedrag van Dobby.
Er zijn nu eenmaal honden die gek zijn op water.
Dobby lijkt mij er zo eentje, dat hoort dan gewoon bij hem.

Ik vind het al zo knap van hem dat hij niet op de paarden reageerde.
Wees daar blij mee en gun Dobby zijn waterduik.

Het bezwaar is dat hij jaagt terwijl hij zwemt en vogelbroed- en rust plaatsen verstoort. Daar kun je ook nog een boete voor krijgen. Zou hij normaal luisteren bij het zwemmen dan mocht hij van mij iedere dag zwemmen (mits er geen blauwalg in het park was).

@Marit: dat zeg ik net. Ik geef er het woord verziekt aan, en mensen in dit draadje geven daar een menselijke emotie aan. Expres doen, mij pesten. Ik zie het helemaal niet zo. Hij heeft de mentale capaciteit niet om te zien dat hij daardoor ook de leuke dingen niet meer kan/ mag doen. Geen lange termijnvisie. Ja, want het is een hond.

En accepteren vind ik opgeven. Hij word over 19 dagen 3. Zou jij zomaar de beslissing nemen dat zo'n jonge hond nooit meer los kan? Nooit meer normaal met honden kan spelen? Nooit meer voluit rennen achter een bal aan? Honden die loslopen rennen altijd verder weg dan mijn lijn is (ik heb een 20m lijn gebruikt), Dobby krijgt snokken als de lijn strak trekt, leuk met een bal spelen gaat niet normaal, ik heb aanvaringen met fietsers en bromfietsrijders door die lange lijn. Of het alternatief: dat hij dieren opjaagt, dood en je boetes krijgt?

Als jij niet meer kan lopen ga je ook eerst alle opties af voor je accepteert dat het niet kan. Je gaat ook niet spreekwoordelijk achter de geraniums zitten als een aantal dingen je niet helpen, maar je blijft zoeken.

Ik schrijf dit niet met een beschuldigende vinger, maar gewoon omdat een hond een hond is en niet de benodigde intelligentie heeft om te zien wat het beste voor hem is. En dat is frustrerend.


En dit is dus wel een hond die me verkocht is als "kan loslopen" en die al 2000 euro heeft gekost aan cursus en training. Daar mag ik best gefrustreerd en verdrietig over zijn. Iedereen die iets anders vind is of een heilige, of niet realistisch.

Ik kan het niet lezen zoals jij het leest. Ik lees namelijk wel die beschuldigende vinger. Zoals ik daarnet al schreef moet Dobby voldoen aan een belaad beeld, bnepaalde eisen waar hij niet van de hoogte is en kan zijn op deze manier. Juist omdat hij niet kan zien wat het beste voor hem ligt de verantwoording bij jou om hem niets dan het beste te bieden! Dat is niet hem laten 'zwemmen' in een verwachtingspatroon van jou waar hij niet aan kan voldoen, maar jouw verwachtingspatroon terugbrengen naar de capaciteiten van Dobby.

Nu heb je dus 'een kat in de zak' gekocht ... puur en alleen omdat jij een verwachtingspatroon hebt waar hij (nog) niet aan blijkt te voldoen. Een verwachtingspatroon waaraan hij maar niet lijkt te kunnen voldoen. Hoe lang wil je in die teleurstelling blijven hangen en dit projecteren op Dobby? Dat is toch niet eerlijk?

Kijk eens naar wat je al wel bereikt hebt! Kijk naar en koester al die kleine overwinningen van de grote kleine pup. Hij heeft je nodig Wilma, kom hem tegemoet.

Ik accepteer dat Jip nu niet los kan. Ik zie meteen de resultaten als ik mijn verwachtingspatroon terugbreng naar zijn kunnen. Ik zie en ervaar hoe goed het hem doet. Ik weet het, ander verhaal maar toch. En wie zegt dat nu niet nooit niet is? Vanuit vermogen opbouwen werkt beter dan vanuit onvermogen. Dat laatste gaat namelijk niet.

Hij wordt pas 3 !!

Ik vind Mila pas op haar stabielst sinds haar 3e jaar,misschien wordt ze nóg stabieler(de tijd zal het leren),maar voor het 3e jaar deed ze ook nog zo nu en dan iets anders dan ik op een bepaald moment had gewild.(en dat ik had ik evt zelf kunnen voorkomen,maar soms moet je gewoon ervarend leren)


Dus nu ik lees dat hij pas 3 jaar wordt,denk ik helemaal waar maak je je druk om,niet oneerbiedig bedoeld-ik heb al je moeite en actie's gevolgd-maar hij is nu eenmaal een hond,een jonge hond,die doen gek,die luisteren weleens niet enz enz.Het zijn geen kant-en-klare-op-de-mens-afgestelde-robotjes.Jij hebt je suf getraind met hem,en dat gaat er echt wel uit komen.En is er al voor een heel stuk uit gekomen,nu mag jij dat alleen nog leren waarderen,dat jij én Dobby al zover zijn gekomen.

Maar soms krijg ik zelf wel het gevoel dat je het persé op een bepaalde manier in je hoofd hebt en het dan ook zo verwacht dat het zó gaat gebeuren,dat is ook wat men bedoelt met laat hem in zijn waarde.
Ik geloof ook zeker in ,hoe meer de 'baas'achter de hond 'aanzit'(bepaald gedrag persé op korte termijn willen zien)dat dat zeker averechts werkt.
Zo'n hond raakt overwerkt/overprikkeld,doet te veel voor zijn kunnen.

Iemand met een VMBO niveau kun ook niet naar de Universiteit sturen,omdat de vader en moeder dat zo graag hadden gezien voor het kind.
Dat is ook wat we bedoelen met in zijn waarde laten,accepteren zoals hij is.

Is het anders geen idee om hem te herplaatsen??Want baasje en hond zijn in deze situatie's beide contant gefrustreerd.Dobby voelt dat hij niet aan jou maatstaven voldoet.

Ik snap wel degelijk wat Wilma bedoeld en ik vind eerlijk gezegd dat er wat negatief op wordt gereageerd.

Het gaat niet om haar verwachtingen, maar om wat zij voor Dobby zou willen.
Ze wil dat hij gewoon luistert, zodat hij de vrijheid kan hebben die hij volgens haar verdient.
Dit heeft niks te maken met dat zij niet de hond heeft die ze wil, maar dat zij hem niet kan geven wat zij hem zou willen geven.

In dat opzicht verpest hij dit wel degelijk voor zichzelf.
Niet bewust, niet opzettelijk, niet om haar te pesten, maar omdat hij niet inziet dat hij veel meer vrijheden zou kunnen hebben, zou hij gewoon luisteren.

Ik snap heel goed dat je daar gefrustreerd over kan raken, zeker na al de moeite die erin gestopt is.

@Wilma
Probeer even rustig adem te halen en te focussen op wat wel allemaal goed gaat.
Geef hem een lekkere knuffel en begin opnieuw.

Ik wil nog graag iets met je delen.

Ik hou van Jip, maar belangrijker nog ik accepteer Jip in wie hij is, met al zijn waanzinnig mooie kanten en met zijn moeilijke kanten. Ik houd me niet bezig met wat hij allemaal zou 'moeten' kunnen als hij later 'groot'is. Het enige wat ik hem uit het diepst van mijn hart wens is wat meer stabiliteit, vertrouwen en vooral rust in dat mooie koppie van 'm. Dat is waar ik niet in opgeef. Ik ga door in mijn speurtocht door zijn gebruiksaanwijzingen en vooral ook in mijn eigen ontwikkeling, aanpassing en groei hierin. Hij hoeft van mij helemaal niets te kunnen wat hij niet kan zijn, hij heeft een hartje van goud waar menig maal op getrapt is. Hij verdient het gewoon om te mogen zijn wie hij is en verdiend mijn onvoorwaardelijke steun, begeleiding en liefde hierin. Dobby verdient dit ook!

Ik heb juist het gevoel dat ik dat aan het doen was. De eerste les, oktober vorig jaar. Zelfde gebied als vandaag. Ja, hij was toen heel hyper, maar we zijn er sindsdien vaker geweest en nu al een paar maanden gemiddeld 2x per week. Altijd goed gegaan qua water. Hoe erg kun je je verwachtingspatroon bijstellen als het al maanden goed lijkt te gaan? Dat heeft niets met projecteren te maken.

Als ik zo moet terug rekenen naar wat hij misschien wel of niet kan, kan hij alleen in de tuin. Maar wie weet ook dat niet, want hij zou wel eens over het hekje kunnen springen, bij het hotel naar binnen, door de voordeur naar buiten, de straat op en naar de rivier rennen.

Je kunt alleen rekening houden met wat je weet, logisch kunt beredeneren, en een beetje kans gokken. De kans dat Dobby inderdaad over het hekje gaat om in de rivier te zwemmen is minimaal. De kans dat hij nu niet meer los kan in dat stukje bos is behoorlijk, maar ik moet het proberen en niet opgeven. De kans dat hij de fout ingaat als ik aan de plas staat is groot.

Goed zo wilma dat is de spirit.Ik snap best dat je baalt is ook menselijk denk ik,slaap er een nachtje over en misschien zie je morgen weer mogelijkheden.Ik snap alleen niet wat is er zo erg aan dat hij in het water springt??

En mag je hond misschien ook een `foutje`maken?Ik wens je toch nog veel plezier met je hond en is er geen gezegde van de aanhouder wint.

Mmm... wilde eigenlijk niet reageren, maar doe het toch...
Ik heb aanvaard dat ik een Golden heb... een hond die graag in water gaat, het liefst modderslootjes! Wil ik dit echt niet, dan doe ik haar vast langs het water, maar gaan we lekker naar het bos dan mag ze overal in duiken waar ze wil! Ik zie haar graag gelukkig zoals ze is, ook al is ze smerig... mag ze lekker retriever zijn

Ik snap Wilma heel goed, iedereen wil een hond die gewoon lekker los kan rennen, die komt als je roept, niet los kunnen beperkt een hond in zoveel leuke dingen, en als je dan al zoveel gedaan heb als zij kun je hier behoorlijk van balen.

Natuurlijk kan ze hem aan de lijn houden, probleem opgelost, maar is dat leuk voor de hond, nee dus, die wil rennen, spelen, zwemmen.
En precies dat gunt ze hem, daarom doet ze zoveel moeite, en als dat dan niet lukt, ja, dan denk je, eigen schuld dikke bult, zo bedoeld ze het natuurlijk niet, maar zo voel je dat wel op zo'n moment.
Zelf ben ik een keer zo kwaad geweest op Diesel dat ik hem 3 maanden niet meer los heb gelaten, eigen schuld dacht ik, maar zo werkt het natuurlijk niet, dus ben alweer een half jaar bezig met trainen, en ga net zo lang door tot het wel lukt, maar ook ik kan me er kapot aan ergeren als hij hem weer een keer peert.

Marje schreef:
Natuurlijk kan ze hem aan de lijn houden, probleem opgelost, maar is dat leuk voor de hond, nee dus, die wil rennen, spelen, zwemmen.
En precies dat gunt ze hem, daarom doet ze zoveel moeite, (knip)

Precies. Hij snijd zichzelf in de vingers. Zonder mes, en zonder vingers, en toch doet hij het.

Als hij niet zou jagen en redelijk zou luisteren als hij zwemt of met toestemming het water in zou gaan (ivm algen of dode dieren in het water) dan mag hij tig keer per dag zwemmen van mij. Uitschudden naast me zodat ik klets word, vieze poten in het huis, zand wat eraf komt... maakt me eigenlijk niet uit. Het gaat voornamelijk om het jagen, want dat houd hem bezig in het water.

Het is jammer dat een muilkorf niet zou werken, want alleen al door zijn aanwezigheid worden de dieren verstoord, en dat is ook al "strafbaar". Zowieso vanwege de dieren, maar ook voor het niet onder appèl staan. Nu zijn er zoveel ongeleide projectielen, maar die gaan niet obsessief zwemmend jagen. Als hij nou alleen rondjes in de vijver zou doen zou je mij niet horen. Zijn er algen, dan zou ik hem in die paar weken aan de lijn kunnen houden. Als ik dan een keer een afspraak zou hebben en daarvoor de hond uit moest laten, liet ik hem gewoon niet los om te laat komen te voorkomen, zoals bij mijn vorige hond.

Het gaat hier ook niet om normaal gedrag, maar extreem obsessief probleem gedrag. Mijn trainster doet dit werk al 14 jaar en die heeft ook nog nooit zo'n geval gehad. We hebben het dus ook niet over het gemiddelde Golden of Labrador gedrag (heb een Golden gehad en mijn beste vriendin een Lab). Het gemiddelde "tja, ze houden van water hè?" gaat hier niet op.

Het is ook geen kwestie van leuker zijn dan de rest, want ik kan Dobby dus wegroepen als hij speelt met een andere hond. Natuurlijk is dit ook een kwestie van timing (dat heb je nou eenmaal als je aan je 3e hond zit) maar toch. Als er in Nederland geen open water was geweest, dan had ik een hond gehad die het beter doet dan gemiddeld. Helaas sterft het hier van het water, zeker in het westen. Als men zou voorstellen al het open water te dempen, tuurlijk, totaal akkoord. Geef me een schep en ik help mee. Zouden ze in iedere wijk een groot grasveld ombouwen tot omheinde hondenspeelveld, is mijn probleem ook opgelost. Maar ik geloof niet dat dat een oplossing is waar ik op moet wachten.

Wilma, hoe lang was je onderweg tot dat hij wegliep?

30 minuutjes ofzo, waarvan 20-25 los. Normaal lopen we een uur los, zonder problemen.

Lopen: Eerst 5-10 minuten vast (langs een sloot ), toen een pad in verder van de sloot af, naar een veld. Stilstaan: balletje gegooid, rusten. Praatje gemaakt met een mevrouw met een herplaatser die voor de eerste keer een spelboog maakte en een spelend hupsje deed, bal gegooid, rust moment, andere hond gespeeld,daarmee twee rondjes gerend. Spel afgebroken, bal gegooid, Dobby zit, paarden kwamen voorbij. Dobby bleef netjes zitten.
Lopen: Vrij gegeven. Stukje achter de paarden aan en toen het bos weer in. Veel snuffelen, markeren, en andere relaxte bezigheden.

Hij was dus zo'n 20 minuten los geweest, waarvan 5-10 minuten met rust momentje op een zelfde plek. We hadden juist een redelijk relaxed tempo en veel minder indrukken en andere honden gezien dan normaal (3). Veel minder mensen en fietsers als normaal. Ook rust momenten. Echt wachten tot hij onderuit zakte op zijn kont bij het liggen. Even zo laten en dan weer verder.

Hij heeft ook wel eens 5 kwartier losgelopen in hetzelfde gebied, op zondag ochtend. Gigantisch druk, heel veel honden. Toen is hij niet weggelopen. Alle elementen zoals stilstaan, rust, balletje hebben we vaker gedaan, en niet altijd op dezelfde plekken om de boel divers te houden.

Als hij een "slechte dag" had gehad, hadden de rustmomentjes ook niet goed gegaan. En ook de paarden niet.

Het enige verschil wat ik kan ontdekken is dat de wind op het moment voornamelijk uit het westen stond, en de laatste tijd niet als we gingen lopen. Toen het zo warm was kwam de wind uit het oosten, met dat noodweer op komst uit het zuiden. De sloot lag ten westen van waar we stonden, met een vijver aan het eind waar de wind vrij spel heeft. Het waaide ook nogal behoorlijk vandaag, dus wie weet.

Hoi Wilma,

Zo te lezen zie ik idd geen problemen maar Dobby besliste anders. Vaak zijn dingen niet te voorspellen en dat is zijn gedrag ook.

Persoonlijk zou ik gaan voor lange lijn, niet meer los. Honden kunnen dit best accepteren en dan is iedereen tevreden, jij ook. Het is accepteren dat het niet meer kan, hier heb ik dat ook. Prima cavaliertje, luisterd erg goed, heb prijzen gewonnen met wedstrijden maar o, 1 geurtje en weg is ze. Dan maar aan de lijn prima hoor. Geen conflicten meer en geen ergenissen meer.

Als je in dit topic van Petra leest http://www.hondenpage.com/hondenforum/83917/jip-en-het-effect-van-ogenschijnlijk-simpele-keuzes.php dan lees je ook dat Jip beter af is aan de lijn. Meer rust in het koppie en daar gaat het om.

Geniet van de fijne kanten en misschien ooit (hij is nog maar 3 jaar) kun je hem wel weer loslaten.

Hartelijke groetjes van Esther

Misschien heb je dat ook al geprobeerd wat ik nu ga zeggen...

Maar heb je al eens een tijd volgehouden hem standaard eerst te laten zwemmen aan de lange lijn,zodat je er controle over hebt.Als hij goed kan aporteren,dat juist te doen in het water,dan komt hij ook nog het water uit om het aportje te brengen.
En zo hoef je ook niet heel gespannen alle watertjes te ontwijken,en is de kans veel kleiner dat hij het voor zichzelf "verziekt'want hij is al lekker 'los' gegaan in het water

Je gaat eerst voor het water en daarna nog een stukje wandelen,dan is in 1 keer alle spanning eraf,bij hem en bij jou(waarschijnlijk).