The good, the bad and the ugly.

Ik vind het erg dat je Dobby stom noemt ! Het is een hond hoor !! Hij gaat gewoon voor iets dat hij leuk vindt en dat is water ! Mijn vorige hond was net zo, maar ik heb nooit op hem gevloekt. Zat die in het water, nou ja, pech dan, had ik maar beter moeten opletten of hem aanlijnen !

Heb ooit een uur op hem staan wachten en nog was ik enthousiast dat hij gewoon terug kwam !

Ik vond het geweldig hoe braaf Dobby vandaag is geweest, dat ging toch allemaal prima ! Mijn vorige hond had achter die paarden aangegaan hoor ! Je weet wat ze zeggen met trainen, stoppen op een hoogtepunt, zodat jij en Dobby met een goed gevoel naar huis kunnen ! Na die paarden etc, had je hem kunnen aanlijnen en rustig doorwandelen, want je wist dat het water in de buurt kwam. Tibo wandelt altijd aan de leiband, hier in België is er maar weinig losloopgebied en Tibo zou ook durven weglopen als hij bijv een andere hond ziet. Ik houd gewoon rekening met wat kan en niet kan ! De perfecte hond bestaat niet en ik vind dat je gewoon moet kijken naar de positieve dingen !! Hij is al een heel eind gekomen, niet te veel willen !!

Dit las ik op een ander forum over de Golden en was niet de enige die dat schreef...dus je hebt toch een echte Golden hoor ! Ik ken nog mensen die net hetzelfde hebben als jij met Dobby, water in de buurt en geen oren meer. En daar komen ze dan na een tijdje terug...onder het slijk, maar toch zo veel plezier gehad ! Abnormaal is Dobby zeker niet
Je kan er ééntje hebbben, zoals ik, die water niet moet, maar er zijn er vele anderen !

Maar over het algemeen zijn het gewoon top honden, ontzettend vriendelijk en aanhankelijk, die graag een actieve baas hebben Goldens werken namelijk graag!! Oja, zwemmen hoort automatisch bij een wandeling Dus een meer, zwemplas, zee of gewoon de eerste de beste smerige sloot die hij kan vinden en weg is hij....

Wilma, ik heb een herplaatser Golden, en volg vaak jouw verhalen over Dobby hier.
Ik vind het knap dat je zoveel getraind hebt en al veel bereikt hebt.
Wees niet teleurgesteld!
Dobby kan al zoveel!
Maar zoals onze trainster zei, 5 stappen vooruit, 4 achteruit.
Deze week is de onze ontzettend vervelend aan het doen, ik pieker me suf waar het aan ligt, maar kan het niet verzinnen. Vanmorgen was hij tijdens de boswandeling ontzettend aan het trekken, terwijl dit al weken vrijwel verdwenen was.
Ik moet dan ook even mezelf bij elkaar pakken en vertrouwen hebben, want je hond voelt ook aan je dat jij teleurgesteld bent.
Ik ben nu al gelukkig dat hij in de achtertuin loskan, sinds een paar weken, zonder een dolle stier te worden.
Loslopen in het bos, ik droom ervan, echt.En het gaat ons lukken!!
Succes hoor!!

Sorry hoor Marie-Rose, maar dieren zijn gewoon stom vergeleken bij mensen. Ik ben niet emotioneel aangelegd, ik bezie alles vanuit de wetenschap en logica. Vergeleken met mensen zijn dieren dus gewoon minderwaardig qua bepaalde mentale capaciteiten. Ik geef daar het woord stom aan, want het dekt de lading uitstekend. Ja, zo zijn dieren, maar daarom mag het wel frustrerend zijn.

Eerst laten zwemmen en dan verder is ook geen optie, want door het zwemmen raakt hij zo hyper dat hij daarna nog meer ongecontroleerd gedrag gaat vertonen. Zelfs als hij me kwijt is geweest vervaagd die angst herinnering snel. Je moet het ook niet zien als zwemmen, maar als jagen. Hij jaagt in het water. En dat doe je nou eenmaal zwemmend. Een hond die op het land jaagt laat je ook niet eerst even jagen om zijn energie kwijt te raken, simpelweg gezegd.

Ik heb dit al vaker meegemaakt. Als hij eenmaal doorheeft dat er ergens water is (en waar water is zijn vogels, altijd vogels), kan hij daar vervolgens nooit meer los. Of alleen als ongeleid projectiel. Hij liep nu ook 50-100 meter naar het water, en dat doet hij hier in het park ook als ik hem loslaat. Het park hier, het Bergse Bos, westkant van het bos, en nu oostkant van het bos. Misschien heb ik nu geluk. Waarschijnlijk niet. Het gaat niet om het in de fout gaan, het gaat om het in de fout gaan en dat het vervolgens steeds vaker voorkomt. Als ik 3x per dag naar het park zou gaan hier en hem los zou laten, zou het 3x per dag fout gaan. Idem in het Bergse Bos, en de kans is behoorlijk dat het hier nu ook problemen gaat geven. Als hij in de oostkant van het bos niet meer los kan, kan ik het loslopen met zo min mogelijk kans op fout gaan zelfs nergens meer normaal oefenen. En dan kun je niets meer. A deadend. Game over.

Het is gewoon extreem obsessief gedrag, waarschijnlijk omdat de vorige baasjes hem dit zijn eerste 10 maanden zonder restricties hebben laten doen. Vergelijk het maar met een hond die in zijn jeugd gestimuleerd is om uit te vallen naar andere honden. Of een geval wat ik hier wel eens gelezen heb van een Galgo: terug zonder prooi = slaag. Zie dat er maar eens uit te krijgen. En dan is dit gedrag uit zichzelf ook nog eens zelf belonend, zowel door de ingefokte liefde voor water, als het jagen zelf.

Echt, als ik die vorige eigenaars in handen zou kunnen krijgen.... grrrr. Die mensen mogen nóóit meer een hond nemen. Oh ja, ze hebben dingen goed gedaan, maar ook zo veel fout. Je hoort vaak van mensen die hun dier ophitsen, slaan/schoppen of mishandelen. Ik heb een exemplaar wat op die gebieden geluk gehad heeft, goed gesocialiseerd, niet angstig, sociaal met mensen en honden, en toch (onherstelbaar?) beschadigd is. Hoeveel van dat soort honden ken je? We kennen allemaal de verhalen van negatieve eerste jaren, maar té positieve zonder restricties, alles mag? Ik ken er een: Dobby. Het jagen/ zwemmen is een veel voorkomend probleem, maar door de unieke achtergrond waar letterlijk niemand ervaring mee heeft is het een hel. Echt, ik had nog liever een angstige hond gehad, dan ben je een van velen. Nu sta ik alleen, met een uniek probleem waar niemand kaas van gegeten heeft. Een roepende in de woestijn.

Heb je hem dan echt het water zelf ingestuurd(eerst laten zitten-eerst aandacht hebben voor jou),het aportje in het water gooien en terug laten brengen.
Aan de lange lijn,dan heb je toch die controle hem terug te halen en hem op nieuw alleen het aportje te laten op pikken.
Dan jaagt hij op zijn aportje.

Ja, maar daarna is hij ook onrustiger dan normaal, alleen omdat hij het water in geweest is. Toen het zo warm was die twee dagen voor het noodweer had ik me verkeken op de temperatuur toen ik in het park was gaan wandelen vroeg in de ochtend. Het bleek al 28 graden te zijn. Ik liep naar de waterkant, zit, even rustig zitten, "ga maar zwemmen". Hij kwam er vrij snel alweer uit, want hij zat aan een lange lijn en had de ruimte niet om te jagen. Uit het water begon hij meteen te rennen, springen, met takken te slepen, takken "doodschudden" enzovoorts. Het was nog steeds bloedheet, maar hij ging tekeer als een gek. Dat doet hij altijd na het water.