Frustraties...

Inderdaad typische HP reacties, ik verbaas me daar ook steeds over maar het begint te wennen.. Had me profiel laatst al op inaktief gezet ik was het ff helemaal zat zo hysterisch als sommige mensen reageren.. Maar ik ging het toch missen..

Hahahah! Tsja, zodra je íets doet, of lijkt te doen wat niet goed is in hun ogen dan ben je haast een dierenbeul...
Mensen die hier geen vers voeren lijken haast criminelen soms

Inderdaad! je mist het snel!

Het heeft bij Jip heel lang geduurd voordat ik met hem wat traindingen kon oppakken. De clicker was in zijn geval al teveel. Hij werd er onzeker van, keerde zich af, liet veel signalen van ongemak zien. Ik ben op geleide van 'toevalligheden' spelenderwijs gaan trainen. Dat duurt allemaal wat langer, maar het resultaat is hetzelfde. Nu heb ik hem leren zoeken en apporteren en dat gaat goed. Wel houd ik de momenten heel kort.

Het ligt eraan wat jij wilt en of dit aansluit bij je hond. Ik sluit me bij Angela aan dat je je hond niet kunt vergelijken met een hond met een goed ontwikkelde basis.

Toen ik je berichtjes las kon ik me ook niet aan de indruk onttrekken dat het overkwam als "ik wil dit en dat en mijn hond wil het niet" frustratie. Ik hoop dat je die los kunt laten en de weg vind naar de insteek die bij jou individuele hond werkt. Ook dan evengoed nog heel veel plezier samen.

Hahahah, nee, tuurlijk. Ik hou enorm veel van mijn hond, maar ik vond het gewoon jammer dat ik hem nauwelijks iets kan leren. En dan is zoiets net gebeurd en dan komt het je spuigaten uit. Je bent teleurgesteld omdat je teveel verwachtte.
Schijnbaar is 5 minuten toch nog te veel inderdaad. Maar om dan mijn hond met een robot te vergelijken gaat me ietsjes te ver...
Maar dat kan je vast wel begrijpen denk ik.

Mag ik je er dan wel op wijzen dat niet elke herder geschikt is voor training? En zeker niet (en dat had ik genist) een herder met een niet zo'n leuke achtergrond in zijn leven. Of al een rugzakje heeft.
Misschien wordt hij nu overdonderd doordat hij een goed leven heeft gekregen en dat hij daar van wil genieten, maar dat de trainingen voor hem nog te zwaar zijn. Zoals mijn naamgenoot al zegt, soms lijkt 5 minuten weinig, voor een hond kan dat al te veel zijn.

Om even een ander voorbeeld te geven, mijn eerste Bouvier kwam uit een goed nest en ik wilde graag met haar trainen (lees werken!) . Ik ben op een Bouvierclub gegaan maar het bleek dat mijn hond wel de EG en zo kon doorstaan (wat ze ook gedaan heeft) maar voor verdere training was zij ongeschikt. Ze kwam uit een nest die gefokt waren op pure huishond. Had ik een Bouvier willen hebben die voor training (lees werken!) geschikt was, had ik een andere lijn uit moeten zoeken. Wat ik later ook gedaan heb en bij een van de beste fokkers van Nederland en de wereld een pup gekocht, alleen voor de training (werken).
Daarmee zat ik op de duur in de IPO training toen ik reuma kreeg, weg droom...........weg mijn droom om met een Bouvier het hoogste haalbare te halen wat kon. Een echte huishond was het niet en dus heb ik hem terug gegeven aan de fokker. Omdat ik hem niet kon bieden waar hij goed in was.......trainen, trainen en nog eens trainen, of te wel werken, werken en nog eens werken.

Zo ook met herders. Je hebt herders die uitsluitend gefokt worden om te werken. Als je hond dan al een rugzakje heeft, lijkt het mij moeilijk om daar mee te bereiken wat jij eigenlijk wilt. Met heel veel geduld misschie, maar zoals eerder gezegd kunnen die 5 minuten al te veel zijn.

Sorry dat ik een deel gemist hebt van je verhaal. Anders was mijn eerdere bericht gelijk dit bericht geweest.
Mijn excuses.

Ik denk dat jij je hond zeker niet als robot ziet . Denk alleen wel dat je je verwachtingen iets moet gaan terugschroeven en en de gulden middenweg vinden waarbij hij de aangever is van haalbaarheid. Ik snap je gevoel als jou wens is om lekker samen aan de slag te gaan en dat het tegenvalt als dit anders uitpakt. Maar er frustratie of volharding opzetten levert alleen maar meer falen op.

Zie hem als een kleine pup, neem kleine stapjes en koester ieder stapje. Focus je niet op wat zou moeten kunnen, maar focus je op wat is

Nog iets wat ik net niet schreef. Houd voor ogen dat je hond groeit in zelfvertrouwen van succeservaringen! Juist daarom is het van belang om zijn tempo en mogelijkheden als uitgangspunt te nemen en hem succes te laten hebben. Hier groeit hij van. De druk van jouw willen presteren en het Falen daarin (en daarmee geconfronteert worden met jouw frustratie) zorgt ervoor dat hij waarschijnlijk steeds minder zal presteren. Geef hem zijn sucsesjes op zijn niveau, die zorgt voor meer lol, zelfvertrouwen en progressie.

Ik denk dat je dat anders moet zien. Je kunt alleen afgaan op wat iemand schrijft, maar dat is meestal beperkte informatie. Je bent al gauw geneigd - terecht of onterecht - om de ontbrekende informatie zelf in te vullen of op basis van eigen ervaringen conclusies te trekken.
Beter is het om door te vragen, maar conclusies zijn gauw getrokken natuurlijk. Daar moet je als TS doorheen lezen. In wezen moet je kritiek zien als een vraag, waar je gewoon antwoord op kunt geven. Adviezen zijn namelijk altijd goed bedoeld; iedereen leeft mee met het welzijn van de hond. Daarom wordt er soms te snel gedacht 'De TS zal wel dit... of zal wel niet....'. Lees door die emotie heen, dan zul je merken dat er soms best nuttige informatie en nuttig advies tussen zit. Jij kunt bijvoorbeeld denken dat je niet teveel traint met de hond, omdat 5 minuten per dag niet veel is. Maar 5 minuten kan voor jouw hond wel teveel zijn. Toen Bodhi nog klein was, dacht ik soms: 'Hoezo overprikkeld? Hij is net 5 minuten uit de bench'... Maar toch was hij overprikkeld; van 1 takje, 1 hondje aan de overkant van de straat en de buurman in de lift... Heel raar, maar ik moest toch leren om beter te kijken naar mijn hond en accepteren dat hij idd na 5 minuten overprikkeld kon zijn. Ik wil niet zeggen dat het bij jouw hond zo is; het kan van alles zijn... Maar het loont voor jezelf wel om te kijken naar hetgeen waarvan je denkt dat het dat niet is of niet kan zijn omdat het zo vanzelfsprekend is dat het dat niet is of kan zijn... Want misschien is het dat dus toch.... Ik zou met Bodhi ook wel veel willen clickeren en de meest fantastische trucjes die ik op You Tube zie willen nabootsen. Maar daar is het de hond niet voor, of ik ben daar wellicht ook het baasje niet voor. Ik denk dat dat is wat de mensen je willen meegeven; geniet van je hond, laat hem hond zijn, bouw samen een band op en kijk van daaruit wat er mogelijk is en in welk tempo... Iets waar jullie beiden niet gefrustreerd van raken, maar plezier aan beleven.

Een hond mag je geen robot noemen, maar we raken wel gefrustreerd omdat we de hond niet zoveel trucjes kunnen leren, of omdat we geen geduld genoeg hebben?
Bij een hond en de baas zul je eerst de basis er in moeten 'trainen', de relatie baas/hond moet eerst goed wezen, als deze basis goed is dan wil een hond pas werken voor zijn baasje.
Zolang de basis niet goed is doet de hond zijn eigen ding op zijn tijd en als hij er zin aan heeft, en dus ook wel eens niet.
Dat een hond de bal na de derde keer niet meer terug brengt heeft niets te maken met de spanningsboog, dit heeft alles te maken met de relatie baas/hond, een hond die voor een ander wil werken zal de bal altijd weer terug brengen, dus de basis moet goed wezen. Hoe concluderen we dat de relatie tussen de baas en de hond goed is? Of doet de hond de dingen uit conflict vermijding of uit respect? En hoe weten we dat?
(en trouwens een Teckel wil ook wel graag voor een baasje werken )

Pubertijd En die duurt meestal t/m het derde levensjaar. Wat je omschrijft klinkt inderdaad als ontwijkend/kalmerend gedrag. Op dat moment zou ik even de riem pakken en lekker het dier buiten laten uitrazen. Als die overtollige energie eruit is kan er weer getraind worden.En voel het niet als een persoonlijke aanval aan. Frustratie bij de mens uit zich naar de hond toe, via onze lichaamstaal. Die signalen kunnen hem onrustig maken.