Welkom in de wereld van de Malamutes! :(

Mensen doe eens even rustig,
zij is ook een kat kwijt geraakt hoor?!
Denk je dat ze zich zelf niet is rotgeschrokken?!
Dit is niet de voorkomen,
dit is dus het diet dat wij HOND noemen.
Vergeten mensen mooi dat het van een WILD DIER afstamt?

Ugh, ik kan me ziek maken om de walgelijke reacties van mensen hier, als men nu een beetje begrip toonde..?

Mijn moeder had het ook met een konijn en teckel,
ze leefden al járen samen alleen.
En op een avond was het konijn op gegeten,
dit kwam door opkomend instinct, dat kan gewoon voorkomen en niet iedereen is er goed op voorbereid. Natuurlijk is het verschrikkelijk, maar ook voor de persoon die het overkomt.

Sterkte met je verlies,
ik zou inderdaad wel aan de gang gaan met Joy.
Helaas is er niks aan te doen.

Mijn zus had het hier ookal geplaatst over de teckel van mijn moeder,
maar ja het is nooit te veel om te laten zien dat dit wel vaker voorkomt..

Ik vind je berichtjes ook wel een beetje tegenstrijdig:

Het is wel degelijk een ras dat erom bekend staat om zulke dingen te kunnen doen. En dat jullie allemaal "lieverds" hebben die nooit iets fout doen dat zal dan wel.

En:

Na een tijdje zou je kunnen proberen om ze vertrouwen te geven.

Als je weet dat het ras erom bekend staat en meerdere gevallen hiervan kent, waarom probeer je het dan toch uit? Dat snap ik dan niet. Kijk, als het nou ging om: dit ras staat bekend om dingen te slopen, maar het ging zó goed de laatste tijd, ik kan het wel proberen. Tja, dan zijn misschien je spullen kapot. Daar leer je van en het is even balen, maar dat is het dan. Om zoiets gevaarlijks te proberen met een levend wezen, een diertje dat zich totaal niet kan verweren, vind ik heel erg ondoordacht. Je wéét dat dit kan gebeuren en toch neem je het risico....

Ik hoop van harte dat je zoiets dan nooit meer zult uit proberen, want het blijven wel dieren.

Huh wereld van de Malamute? Eerder welkom in de wereld van de mens, die niet even de moeit nam om haar kitten te beschermen. De Malamute kan er niks aan doen, maar jij had het kunnen voorkomen.

Ongelooflijk.

Arm kitten. Wat heb je haar aangedaan..
Hoe kan je nu een nieuw EN jong kitten bij hond laten die EN onstabiel is (onstabiele roedel) EN jong EN jachtinstinct heeft EN waarvan jij weet dat het ras bekend is met dit soort dingen.

Ik heb nu een week kittens thuis. Mexx is een hond die als pup als katten om zich heen had EN geen greintje kwaad in zich heeft EN stabiel is EN volwassen is EN een herderinstinct heeft.
En al likt hij ze schoon, houdt hij ze bijeen, pakt hij ze zachtjes op in hun nekvel> NO WAY dat ik hem alleen laat met ze!
Nog niet eens als ik naar de wc of naar boven ga.
Je bent verantwoordelijk voor al het leven in je huis. Dus je hoort objectief naar de hond en situatie te kijken en niet iets doen omdat jij wil dat het goed gaat of denkt dat het goed gaat.

En het ras heeft hier geen schuld aan. Een verantwoordelijke eigenaar die het ras kent zou het risico nooit nemen..

Trouwens je geschreeuw in dit topic is niet echt netjes..

Pfoeh heftig als je opeens pootjes van je kitten vindt, moet er niet aan denken..
Ja, misschien had je het kunnen voorkomen, maar daar hebben we nu niks meer aan!
Je zult in het vervolg waarschijnlijk beter opletten of je ze al alleen kan laten of niet.
Voor nu, veel sterkte met het verlies van je kitten

Getsie, ik heb gelijk een raar gevoel in mijn maag. Ik hoop dat het beestje niet geleden heeft. Mijn hond(en) hebben ook wel eens een (wild) dier doodgebeten, en dat was hap, schudden en dood. Ik hoop oprecht dat het bij het katje hetzelfde was.

Ik denk wel dat je nu met twee probleemhonden zit. Een normale stabiele hond herkent meestal dat een mens of dier zwak en zielig is, en doet dan extra voorzichtig. Althans, dat is mijn ervaring. Zoals Mexx reageert op de kittens die Loes momenteel verzorgt (zie boven). Zo'n beestje doden en opeten is naar mijn mening toch een teken van een probleem, of op zijn minst een toekomstig probleem. Denk aan loslaten en jagen op wild, of erger nog, katten buiten. Als een dier op zo'n jonge leeftijd al dat gedrag vertoont ben ik eerlijk gezegd zelfs bang voor kleine honden.

Ik hoop dat je dit allemaal in goede banen kan leiden, want dit is wel heel extreem.

Ik loop al de hele namiddag met je verhaal in mijn maag...
Ik vind het héél erg van je kitten.
Maar met beschuldigingen naar je hoofd te slingeren ben je ook niet geholpen...gedane zaken nemen geen keer.Laat dit alles een les zijn...
Ik kan me inbeelden dat het voor jou ook een schok moet geweest zijn om dit mee te maken
Nogmaals ,spijtig van je kitten , sterkte

Echt kl*te dat dit heeft kunnen gebeuren, maar wat kun je er nu nog aan doen. Hopelijk heb je hier iets van geleerd, weet bijna zeker van wel. Je moet jezelf ook niet te gek maken, mensen maken eenmaal fouten (hoe erg het ook is), dat hoort bij het ''mens zijn'. Het is nu aan jou om deze fout niet nog eens te maken.

Veel sterkte met het verlies

Uhm wil tofu nog even reageren...

Over het gedeelte waarin jou vriend zegt dat hij of heeft bekeken en Geen malamute's zag...
Wij hebben hiervoor een malamute gehad en ik heb nergens gezegd dat hij een lieverdje is...
en dat was hij op sommige momenten ook echt niet, met andere dieren (lees kippen)

En ze hebben een jacht instinct maar daar moet jij o letten.

Yukon (de malamute) Mocht niet alleen bij andere dieren! om te voorkpmen dat hij ze wat aan deed.
En daardoor is dat ook (maar) een kees gebeurd toen hij ontsnapt was door de domheid dat een kennis alle deuren open heeft laten staan.
Niet dat ik dat wel goed keur!

dus het was Geen lieverdje, maar ALS je weet dat je hond zo is doe je er alles an om het te voorkomen.
Dus ook met je eigen Katten. Hond in ene ruimte kat in de andere en dat gebeurde heir ook.

Het It in het ras.. Maar
Voorkomen is beter Dan genezen!

( en ik wil het ras hurtled echt niet in een kwaad daglicht stellen want gnat het eengeweldig ras)

Sorry voor alle typfouten komt door ingebouwd woordenboek.

Ohjah en sterkte het met verlies van de kitten, het is een harde les maar hopelijk heb je wel geleerd.

ik snap niet dat mensen het goedkeuren en zeggen dat wij niet hard mogen zijn

Lieve claudia....
Ik vind t heel erg wat er gebeurd is...
Zowel voor de kitten,
Joy... Wat ze heeft nu al een x succes gehad waardoor instinkt toch wel aangewakkerd is.
En voor jou..

MAAAAR.....
Als jij nu zo opkomt voor "een fokker" die toevallig ook wat dieren is verloren, waardoor je jou fout probeerd "verbloemen" .. Vind ik dat niet ok..

Jij wist van het instinkt af.. Desondanks kies je er toch voor..

Ik vind het wel schandalig dat je t maar een ras fout noemt.. Voor nu iid niet leuk.. Maar het is en blijft een ras dat zelfstandig is en moet kunnen overleven......

Jeetje sorry voor het typgebrek.. Telefoon doet raar, maar je snapt me wel

@ Ilse: Enigszins begrip tonen voor Claudia's gevoel is totaal iets anders als het goedkeuren...
Zelf is ze ook enorm geschrokken en voelt ze zich ontzettend schuldig; ze weet dondersgoed dat het een verkeerde actie was. Wat er gebeurd is, dat is verschrikkelijk, maar het is nu toch niet meer terug te draaien. En mensen mogen best hun mening geven, maar kom op... er staan meer dan 4 pagina's vol met alleen maar negatieve reacties, waarbij ze vol de grond in wordt geboord. Daar heeft ze helemaal niks aan, behalve dat ze zich alleen maar nóg rotter gaat voelen en straks nooit meer haar verhaal durft te doen.

Ik heb met Claudia afgesproken haar te gaan helpen met trainen; met Rens, maar ook vooral met Joy. Omdat Joy nu in haar pubertijd zit, is het belangrijk dat ze op een goede manier 'begeleid' wordt; haar instinct blijft hetzelfde, maar ik denk dat als Claudia Joy beter leert begrijpen en op haar in leert te spelen (en Joy ook meer aandacht voor Claudia krijgt) door op de juiste manier te trainen, het een stuk makkelijker wordt voor haar om alles te blijven overzien. Wat ik heb ervaren is dat ze vaak té lief is voor de honden en daardoor niet altijd even consequent reageert, wat Joy nu wel nodig heeft. Maar ze is absoluut bereid eraan te gaan werken, daar heb ik alleen maar respect voor.

Bah, wat een walgelijke en schokkende gebeurtenis. Je zal het maar aantreffen Arme dieren.....

Ik denk dat het een heel goed idee is dat je echt op hel korte termijn doorzet met Nelis en jezelf heel eerlijk en kwetsbaar durft open te stellen bij hem over ALLE problemen die er spelen. Dat hoeft hier niet, maar kijk jezelf in de spiegel aan en spreek dit alsjeblieft met jezelf af.

Ik heb met Claudia afgesproken haar te gaan helpen met trainen; met Rens, maar ook vooral met Joy.

Met alle respect voor jou en ook bewondering dat je haar zo wilt bijstaan, hoop ik toch dat Claudia zo wijs is zich te wenden tot Nelis, waar ze al mee in contact is. Dat is niet gratis...maar ik denk dat het echt dringend tijd wordt voor inzicht, zelfreflectie, spijkers met koppen en een gedegen plan met ondersteuning bij de uitvoering.

@Inge, goed dat je haar gaat helpen. Echter, en dat meen ik oprecht en zonder kwetsend te zijn: ik denk dat ze niet de juiste persoonlijkheid heeft voor deze honden. Ik ben echt van mening dat ze niet genoeg kaas heeft gegeten van de samenstelling van deze roedel, de malamute ansich en leiderschap.

The key word zit 'm in leiderschap en opvoeding.
Niet in het ras, niet alleen in opvoeding. Voornamelijk in leiderschap.

Het werd hier al meer aangekaart, ze heeft geen controle. Sneu voor de honden, onwijs misselijkmakend zielig voor de kitten, maar ook heel vervelend voor haar.

Claudia, ik wil je niet kwetsen, ik wil je wel heel eerlijk je ogen openen, en duidelijk aangeven zoals ik het zie; kies aub nooit geen Malamute o.i.d. meer. Maar een meer hanteerbaarder ras, met minder behoefte aan duidelijkheid. Alhoewel elke hond dat nodig heeft

Het één hoeft het ander niet uit te sluiten.

Nee, inderdaad. Maar ik denk wel dat een plan van aanpak eenduidig moet zijn. Zowel voor Claudia als voor de dieren. Jij zal vanuit jouw visie mogelijk een andere insteek hebben dan Nelis voor ogen heeft, het is niet de bedoeling dat dit verwaring of onrust gaat geven lijkt me..

@ Petra: ik ben het volledig met je eens dat een aanpak eenduidig moet zijn. Als Claudia hulp krijgt van Nelis vertrouw ik daar ook volledig op en 'trek ik m'n handen ervan af' (om het even zo te zeggen); het enige wat ik in eerste instantie graag wil is observeren hoe haar omgang met Joy is op alle vlakken en kijken of ik daarin misschien iets voor haar kan betekenen; al is het maar haar dat duwtje in de goede richting geven.

@ Choice: Op dit moment geef ik je gelijk dat haar persoonlijkheid nog niet volledig aansluit bij de behoeften van een ras als de Alaskan Malamute. Zoals ik in een eerdere post ook al schreef, heb ik ervaren dat ze vaak niet consequent genoeg is en daardoor op een verkeerde manier met Joy omgaat. Joy is haar eerste eigen pup, dus het is ergens wel logisch dat ze niet altijd de juiste keuzes maakt als 't gaat om de opvoeding van Joy. Maar ik ben van mening dat je, met de juiste hulp, heel veel kunt leren. Het is niet zo dat ze zegt dat ze alles al weet en geen hulp wil aannemen, integendeel... En ik geloof er nog steeds in, dat als je hart ergens ligt en je wil je voor de volle honderd procent inzetten om iets te bereiken, er vrijwel altijd een oplossing is.

Getsie... wat is dit erg. We hadden vroeger een clumber spaniel met een enorme jachtinstinct. Zo'n lieve hond was dat, geduldig, zacht en betrouwbaar met kinderen... maar zodra ze een ander diertje zag, was het opeens een heel ander beest. Mijn vader heeft een keer de deur naar de tuin laten open staan en ze rende en pakte de cavia's (van de kinderen) van het konijnenhok. (We durfden hun niet in huis hebben en toch...). Ze was er steeds bewust van dat ze daar waren en wachtte op een kans. Toen legde ze hun heel trots voor ons (dood idd.). Wat had ik toen moeite met haar, ik heb haar voor de eerste keer echt gestraft, ik ben daar niet trots op, maar ik voelde me zo machteloos. Wat een tegenstrijdig gevoel. Maar ik dacht, gelukkig heeft ze hun niet opgegeten, dat zou ik nog erger vinden. Het was een jachthond, we zien dit verschil ook met onze puppy, hij is gewoon anders.
Maar dit verbaast me hier enorm, dat het zo brutaal ging. Heb je het echt niet zien aankomen? Wat apart dit allemaal. Ik ben het met veel reacties eens. Maar verder sterkte.

Verschrikkelijk wat er gebeurd is, dit zal voor jullie zeker ook een schok zijn en iets waar je niet van uit gaat het maar zo even gebeurd. Al dan niet is het gebeurd en is het absoluut niet goed te praten, ondanks ik er van uit ga het geen kwade opzet is geweest om ze bij elkaar te laten.

Wat ik alleen niet begrijp is het volgende en coorect me if i'm wrong. Demon moest weg want het hele dorp sprak kwaad over hem hij zou vals zijn enzovoorts.........demon is volgens mij weg geweest en weer teruggekomen, rensje heeft tig problemen die wilde je herplaatsen want die kon je niet aan.........en dan toch een jonge hond/ pup er bij nemen dat snap ik totaal niet.Ergens werd aangehaald een puberende Joy, dit vind ik absoluut geen excuses voor wat is gebeurd, zou nog al makkelijk zijn om het daar op te gooien...mijn hond puberd dus, ik geloof totaal niet in het puberen van een hond, wel geloof ik dat mensn hun aandacht laten verslapen waarop de hond toch gaat proberen zijn grens te verlegen, meer een oorzaak/gevolg dus. Ik neem aan de problemen bij rens niet van het een op het andere moment ontstaan zijn namelijk, waarom niet gewacht tot je rens stabiel had en de problemen voorbij waren, want naar ik begreep trekt die kleine rens demon mee en begint hij ook weer ander gedrag te vertonen, Je had dus wat dat betreft 2 vliegen in 1 klap kunnen slaan. Nu de derde hond Joy weer met problemen, 2 honden van een moeilijk ras met problemen.......eerlijk gezegd ben ik heel blij dat ik niet in jou schoenen sta.
Ik zou niet alleen de problemen van Rens aanhalen maar die van je complete roedel bij Nelis Verhoeven en dan de hulp van inge die je kan krijgen samen laten smelten met de handvaten die je van Nelis krijgt en er vooral keihard mee aan de slag gaan

De reacties komen denk ik vooral door de manier waarop ze het schrijft. Natuurlijk is het feit opzich ook heel erg, maar als ze met wat gevoel dit topic had geopend had het al heel anders geweest. Ook de topicnaam werkt niet echt mee.

Hoe dan ook, wij hebben ook een kitten van 9 weken, en breng ik altijd naar mijn kamer als er niemand thuis is. Wij zijn er altijd bij als de kitten bij Cody of onze andere kat is. Pas als de kitten echt volwassen is durven we het aan om hem onbeheerd achter te laten bij de andere 2.

Nog een vraag: Hoe weet je dat het Joy was?

nog een toevoeging:
Ik schreef het was een jachthond..., dat klopt. Maar als ik zie hoe we nu bewust met socialisatie, ras, opvoeding etc. van onze puppie zijn, vooral vergeleken met het verleden... vind ik het echt jammer, want we konden het toen toch een beetje beinvloeden. Alleen het is een te harde les.