Valium protocol

Hoi

ons hondje heeft sinds een dikke maand ook epilepsie.
We zijn er in het weekend achter gekomen en toen zijn we s'nachts om 3uur nog met hem naar de dierenarts geweest.
hij had van zaterdagavond 4-6 t/m 7-6 8.45uur 15 aanvallen gehad. en nu is het eigenlijk goed gegaan tot afgelopen donderdag morgen hij heeft t/m vandaag alweer 30 aanvallen gehad vanaf donderdag morgen nu blijft hij de ene naar de andere aanval houden, gister met hem terug geweest bij de dierenarts daar hebben ze hem zwaardere medicatie gegeven, sávonds om kwart voor 5 hebben besloten om hem toch maar een spuitje gegeven om hem tot rust telaten komen valium spuitje.
gizmo heeft van kwart voor 5 tot half 10 geslapen en toen begonnen de aanvallen weer tot vanmorgen kwart over 6 weer 8 aanvallen gehad, vannacht contact gehad met de dierenarts hebben we besloten om hem vanmorgen om 8uur te brengen en nu wordt hij waarschijnlijk tot morgenvroeg aan het infuus gelegt met valium erin dat hij ook op rust kan komen.
Hopelijk komt onze gizmo er goed uit want dat is zo helemaal niks als hij er zoveel heeft.
ik mis hem heel erg kan de hele dag nu wel huilen.

ikzelf heb epilepsie totaal iets anders ivm medicijnen maar ik heb stesolid daar zit een kleine hoeveelheid valium in, nou alsik dat gebruikt heb, soms moet ik er 2 van nemen dan lig ik echt nok out in bed of op de bank, lijk zelf zo stoned als een garnaal, als ik naar de wc moet lopen voel ik me benen amper, nu dan weer ontopic, snap ik wel wat de honden mee maken dat ze zo sloom worden en door hun poten zakken.

Heel veel sterkte

Hoi Pauline,

Ik zou graag willen weten hoe het nu met gizmo gaat. Ik had zelf een boerenfox die plotseling epileptie kreeg. Ik heb een scan laten maken in utrecht en daaruit bleek dat hij een hersentumor had. Ik heb hem nog enkele weken op medicijnen gehad maar heb hem helaas 17 juli in moeten laten slapen. Met die tumor had hij geen enkele kans. Ik ben kapot van verdriet en ben erg geinteresseerd hoe het bij anderen is vergaan. Een hersentumor is zeldzaam maar mijn hondje had het en daardoor kreeg hij epileptie. Ook hij heeft er veel in korte tijd gehad. Als ik de verhalen hier lees lopen de tranen over mijn wangen. Als er andere lezers zijn die willen reageren, graag.
Alvast bedankt.
saskia

Hallo allemaal,
Mijn hond, een boxer van 3 jaar, heeft epilepsie, vrij ernstig ook. We gingen met onze honden naar Texel, op vakantie, maar hij werd er helemaal gestresst van. Hij kreeg in 2 dagen ongeveer 15 aanvallen. Hij plaste en spoot -erg stinkende- vloeistof uit zijn anaalklieren (geloof ik, weet er vrij weinig vanaf). Toen zijn we naar een 'vreemde' dierenarts gegaan, waar hij ''Stesolid'' heeft gekregen. Toen dat ingebracht was bleef hij op de grond liggen en kon, hoe hard hij het ook probeerde, niet overeind komen. Toen is mijn vader met hem naar huis gegaan, in de hoop dat zijn vertrouwde omgeving hem weer uit de shock zou krijgen. Het gaat thuis wel iets beter, maar hij loopt overal tegenaan, heeft moeite met opstaan/zitten, plast en poept in huis en reageert totaal niet op een stem of bevel. Nu las ik hier dat dit na verloop van tijd over gaat, met verschillende tijden wanneer de valiumbehandeling is uitgewerkt. Ik zal hier regelmatig proberen jullie op de hoogte te houden.

Ben je bij thuiskomst naar je eigen DA geweest? Dat zou ik zeker doen, vaak heeft epilepsie een oorzaak en als hij zoveel aanvallen heeft gehad kun je dat onderdrukken met medicijnen.(fenobarbital bv) Eventueel kan je DA onderzoeken doen of heb je dat al laten doen? Helaas had mijn hondje een hersentumor die de epilepsie veroorzaakte. Ik heb hem uiteindelijk in moeten laten slapen om hem verder lijden te besparen. Jouw hond is nog jong maar als hij zoveel aanvallen krijgt zou ik hem zeker goed laten onderzoeken. Soms vinden ze ook geen oorzaak en kan een hond met epilepsie gewoon oud worden. Ik hoop het beste voor jou en je hond en ja, ik blijf graag op de hoogte

We hebben onze dierenarts hem laten onderzoeken, een tijdje geleden. Maar daar kwam niet heel veel zinvols uit. Het gaat nu inmiddels iets beter, maar hij loopt nog steeds tegen van alles aan, en heeft moeite om uit hoekjes etc. te komen als hij er eenmaal staat.

hou hem goed in de gaten. Het zou misschien wel iets neurologisch kunnen zijn. Ik wil je niet bang maken alleen een stukje van mijn ervaring vertellen. Mijn hondje, Jay, had een tumor in zijn hoofd, die tumor zat vlak bij zijn gezichtszenuwen. De kans was groot dat die tumor zijn gezichtszenuwen kon aantasten waardoor hij slechter ging zien of blind kon worden. Ook zijn gehoor kon aangetast worden. Soms was het ook of hij me niet hoorde als ik riep of iets zei. Ook was het net of hij soms slecht zag, zeker als ik hem wilde benaderen. Het leek of hij geheugenverlies / dementie had. Herkende mij soms niet. Allemaal heel naar en erg, heel erg voor Jay. Ik wil maar zeggen; hou je hond goed in de gaten en ga bij twijfel zeker terug naar je DA. Dat dit niet helemaal goed is is wel duidelijk. Sterkte en hou me op de hoogte aub.

Dankje, we hebben ons zelf ook al voorbereid op het ergste. Hoe jammer het ook is voor ons, we moeten toch uitgaan van hoe de hond zich voelt. Als hij niet zonder pijn kan leven, en vol angst etc. dan is het niet meer redelijk om hem voor jezelf in leven te houden. Morgen gaan we met hem naar de dierenarts zodat we horen wat te doen.
Hopen dat het goedkomt.

Niet zomaar opgeven hoor.... Ik hoop dat je er achter kunt komen waarom de hond zo doet. Wellicht dat ie toch geholpen kan worden. Mijns inziens moet je altijd denken en handelen in het belang van je hond, maar ik weet uit eigen ervaring hoe verschrikkelijk moeilijk dat toch kan zijn. Ik hoop echt dat je meer duidelijkheid kan krijgen morgen en weet dat je altijd voor een second opinion naar een andere DA of specialist kan gaan. Ik duim voor je.

Het gaat weer wat beter, hij is nog steeds niet de oude, maar hij kwispelt al weer (al heel wat in vergelijking met hoe het eerst was) en hij loopt al wat minder tegen dingen aan. Hopen dat hij snel weer de oude is.

We zijn vandaag met hem naar de dierenarts gegaan, en we moeten een scan laten maken. Het lijkt erop dat hij een hersentumor heeft, maar natuurlijk hoop ik dat dat niet zo is. Ik hou jullie op de hoogte.

och jee....nee toch.....de rillingen lopen me over mijn lijf....
Ik ken jou en je hond niet persoonlijk maar de tranen staan in mijn ogen.
Waar ga je naartoe om een scan te laten maken? Ik ben zelf in Utrecht geweest in het UKG, daar zitten toch de specialisten. Maar ik hoop echt uit mijn hart dat het niet zo is.....
Persoonlijk ben ik blij dat ik de scan bij mijn hondje heb laten maken, toen wist ik wat hij had en dat verklaarde zijn epilepsie en zijn gedrag. Toen het slechter met hem ging wist ik waarom ik de meest vreselijke beslissing van mijn leven heb moeten maken. Ik kon hem nog laten behandelen maar wilde hem de ellende besparen, bovendien zouden ze de tumor niet helemaal wegkrijgen en zou deze weer aangroeien. Ik wilde mijn Jay niet weer alle ellende door laten maken. Maar wanneer maak je een goeie keuze? Nogmaals hoop ik echt dat jouw hond geen hersentumor heeft en ik duim voor jullie. Laat je iets weten? Succes en geluk gewenst,
Saskia

Ik ga naar utrecht voor de scan. Hopen dat het niets ernstigs is, hij word namelijk wel steeds vrolijker. Bedankt voor de steun, en ik zal berichten blijven posten.

Heb je al een afspraak in Utrecht? Ben zo benieuwd hoe het nu met je hond gaat. Ik duim voor je hoor.

gr saskia

Ik ben met hem naar de specialist in Utrecht gegaan, het ging opzich heel goed. Alleen vrezen zijn ook voor een tumor, dus moeten we terugkomen voor een scan. Op dit moment duimen en het beste ervan maken.

oh mijn god......
Je hebt mijn verhaal gelezen, en ik hoop echt uit het diepst van mijn hart dat jouw hond dit niet heeft. Wanneer kan je terecht voor een scan want meestal wachten ze daar niet al te lang mee. Mijn Jay had een tumor van het hersenvlies, dus niet van de hersenen zelf, waarschijnlijk was dit een menigioma, dat is een goedaardige tumor. Maar hij zat op een moeilijke plek vlakbij zijn gezichtszenuwen. Daarom heb ik hem niet laten behandelen, ik was bang voor nog meer schade en meer ellende voor mijn hondje. Als jouw hond wel een tumor blijkt te hebben hoop ik voor je dat het behandelbaar is, mits je dit zelf zou willen. Het welzijn van je hond moet voorop staan. Maar godsamme, je hondje is nog zo jong. Ik duim voor je hoor, veel sterkte en laat wat weten aub.

ben zo benieuwd hoe het nu met je hond gaat? En wanneer kan je terug naar utrecht voor een scan? Heeft je hond nog epileptische aanvallen gehad? Ik hoop zo dat het beter gaat. Laat je iets horen?

Ben ook zeer benieuwd hoe het afgelopen is
Mijn beagletje heeft sinds een maand of 2 ook epileptishe aanvallen
Hij is in Okt 6 jaar oud geworden,er zijn al bloedonderzoeken gedaan en er is een hartecho gemaakt omdat ze ook een ruisje hoorde.
De hartklep vertoont voor nu nog lichte slijtage gelukkig,maar het is natuurlijk niet best als hij veel aanvallen krijgt.
We hebben afgelopen Do samen met de DA besloten te gaan starten met anti-epileptica.(vrij lage dosis)Hij had in de afgelopen week zo'n 4-5 aanvallen gehad.Voor nu is hij weer het hele weekend aanvalvrij,maar erg onrustig,zeurderig en hongerig.Krijg weinig vat op hem.
Ook wat wiebelig van de medicatie als hij net wakker is,maar voor nu blijft het even afwachten.
Vind het erg slopend voor zowel hond als baasjes.

Goed nieuws! Even iedereen hoop geven dat het dus niet altijd slecht af hoeft te lopen, want hij heeft GEEN hersentumor en wordt weer helemaal de oude
Ben helemaal blij met deze uitslag

Nou ik ben superblij voor je hond en voor jou dat ie geen hersentumor heeft, super.....
Heeft ie ook geen aanvallen meer gehad? Weten ze niet wat de epilepsie veroorzaakt? Soms kunnen ze geen oorzaak vinden en kan een hond met epilepsie gewoon oud worden.... hopen dat dat voor jouw hond zo is. Maar ik ben echt heel blij voor je hond en jou, geef maar een dikke knuffel van mij.


Nikki,

Mijn dierenarts zei dat een hond in principe van een aanval zelf niks weet, maar ook ik vond het zo verschrikkelijk zielig en beangstigend om te zien. Ik voelde me zo hulpeloos, ik wilde mijn hondje graag helpen maar kon op zo'n moment niet veel voor hem doen. Het is echt heel naar die aanvallen, verschrikkelijk.....

jammer dat ik geen reactie meer krijg.......

Sorry voor het niet-reageren. Helaas hebben wij onze hond in moeten laten slapen, en ik ben hier erg kapot van. Daarom heb ik niets laten weten. Ollie bleef steken in een aanval en kon er niet meer uitkomen. Ik wilde dit even melden.

Jeetje.....wat ontzettend naar.......
Ik vind dit echt verschrikkelijk voor je hondje en jou.
Ik was, en ben nog steeds erg geïnteresseerd, vandaar mijn reactie. Maar ik begrijp heel erg goed dat je niets liet weten. Dat neem ik je ook echt niet kwalijk.
Als ik vragen mag......Kreeg Ollie een epilepsie aanval en is hij daardoor overleden? Of begrijp ik dat verkeerd? Ik heb nl. mijn Jay in laten slapen omdat ik zo bang was dat hij zo'n aanval zou krijgen en er inderdaad niet meer uit zou komen.
Misschien heb je er wel niks aan, maar ik leef enorm met je mee. Wat een vreselijke manier om zo je hondje te moeten verliezen. Heel veel sterkte en kracht, ik weet hoe het is..........

Bedankt voor de steun,
Ollie kreeg een aanval, maar sterker dan ''normaal''. Hij rende heel hard overal heen, overal tegenaan. Toen zijn we met hem naar de dierenarts gegaan, waar onze arts alles heeft geprobeerd om hem rustig te krijgen. Maar niets hielp, dus toen moesten we hem laten inslapen. Het helpt wel erg om het te zien vanuit het perspectief van de hond. Het was erg egoïstisch geweest om hem te laten lijden omdat 'wij hem wilden laten leven'. Het maakt het verdriet natuurlijk niet heel veel minder, maar toch.

dankjewel voor je reactie,
De rillingen lopen over mijn lijf, werkelijk waar...en nogmaals, wat verschrikkelijk om je hondje zo te moeten verliezen. Jay had hetzelfde..... we zaten buiten in de tuin.....ineens begint hij keihard te rennen, wist zelf niet waarheen, hij vloog over het dek van het zwembad, sprong met een noodgang over de zandbak heen, liep onze dochter bijna ondersteboven......uiteindelijk kon ik hem te pakken krijgen en hield ik hem vast om te proberen om hem zo te kalmeren. Zijn hartslag was enorm hoog, hij hijgde heel erg, zo moe was hij van het rond racen. Dan kwam hij wel weer tot rust. Ik kan me dus levendig voorstellen hoe het bij jou en je hondje moet zijn geweest. Ik voelde me dan zo machteloos, je wil hem graag helpen maar weet niet goed hoe. De laatste dagen kreeg hij weer een paar aanvallen. Ik had van de dierenarts spuiten gekregen met een soort valium, die moest ik dan tijdens een aanval in zijn anus leegknijpen. Probeer dat maar eens als een hondje zo hysterisch heen en weer vliegt...... Die spuit moet een volgende aanval voorkomen. Maar hij kreeg eerst 's avonds een aanval, spuit erin......'s nachts weer 2 aanvallen, weer spuiten erin.....'s morgens weer een aanval, spuit erin......toen dacht ik; de spuiten voorkomen geen nieuwe aanval en hij krijgt er nu zoveel vrij snel achter elkaar en ook allemaal heel heftig dat ik bang was dat hij ook niet meer uit zo'n aanval zou komen, dat zou ik mezelf nooit vergeven. Toen heb ik de beslissing genomen om hem in te laten slapen. Maar echt.....de zwaarste die ik ooit in mijn leven heb moeten nemen......nogmaals, heel veel sterkte. Ik weet verder ook niet goed wat ik moet zeggen want ik heb zelf ook nog steeds veel verdriet en weet ook niet hoe ik hiermee om moet gaan.