Het gemis blijft!

Zoals sommige wel weten is mijn hondje Diva 20-januari-2011 overleden, Dit is meer dan een maand geleden.

Vandaag voel ik me even zo rot, mis Diva nog steeds. En heb er nog weleens verdriet van. Dit moet toch onderhand over zijn? In me omgeving snapt men er niet veel van. Het is gewoon dat ik me soms zo rot voel als ik er aan denk dat ik haar eigenlijk nooit meer zal zien, voelen of horen.

Het is niet zo dat ik elke dag zit te huilen en verdrietig zit te zijn, maar heel af en toe dan komt het er gewoon uit. Dat kleine hondje doet mij zo veel Maar ik heb het gevoel dat ik er soms te veel in blijf hangen. En het is natuurlijk niet niks dat je lieve schat overlijd, maar vind het gewoon een rot gevoel.

Het voelt wel even lekker om het helemaal van je af te schrijven! Maar hoe gaan jullie met het verdriet om?

Het is heel normaal dat je je zo voelt hoor !
Ik heb hier een riem en halsband liggen van Hunter, de liefste bouvier ooit...Ik pakte de halsband er laatst even bij voor de grap bij mijn pup om te doen (is veeel kleiner)...toen zag ik nog een haar van Hunter in de riem zitten. Dat is wel even slikken hoor !
Ik heb het met mijn man nog wel eens over Hunter en de hond die we daarvoor hadden, Nero. Soms is het heel fijn om die mooie gedachten op te halen maar soms laat je een traan. Hoe je er mee om moet gaan ? Ik weet het niet hoe ik je dat kan vertellen...je gaat gewoon door ?

Heel veel sterkte !

Dankje voor je reactie!

Soms voelt het gewoon niet normaal omdat niet veel mensen mij snappen in me omgeving. Me vriend vond dat ik al naar een paar dagen niet meer moest huilen. Tja dat vind ik dan wel weer te hard. maar je hebt gelijk, die mooie herrineringen heb ik nu ook wel. Alleen soms wordt ik er even verdrietig van. En dan is het toch wel fijn om het even van je af te schrijven, zeker hier op HP als mensen je begrijpen.

Oeps mail uit

De band die je opbouwd met je hond is heel speciaal. De hond verliezen is erg aangrijpend. Vervelend dat je vriend je niet begrijpt. Probeer een beetje afleiding te zoeken, klinkt erg stom maar je moet jezelf toch bezig houden. Je kan hier altijd terecht om te praten !

heel moeilijk om Diva te moeten missen,denk aan de mooie momenten,heel veel sterkte

Het is wel normaal denk ik,mijn jongen is er van mei
niet meer,en af en toe heb ik ook nog traantjes,maar ik probeer zoveel mogelijk aan de mooie momenten te denken.Veel sterkte

Je zit in een rouwproces. En of de rouw nu om een mens of een dier gaat, het gaat erom dat je afscheid van je dierbare hebt moeten nemen. Niet voor even, maar voor altijd. Je mag van jezelf niet verwachten dat je na 1 maand al geaccepteerd hebt dat je lieverd er niet meer is en nooit meer zal zijn. En ook je omgeving dient hier met respect mee om te gaan. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je het nare gevoel gauw een plekje kan geven!!!!!

Liefs, Jacq

Er is niks mis mee om af en toe nog een traantje erom te laten hoor!
Het is niet niks natuurlijk!

Iedereen gaat anders om met het verlies van een hond.
De een heeft er wat meer moeite mee dan de ander.

Praat erover en denk vooral aan de leuke tijd!
Het komt allemaal goed
Ze verdwijnd nooit uit je hart en je gedachte.

Ach het went nooit denk ik.
Mijn poepie is nu bijna een jaar dood(27-03)en echt ikmis haar elke dag nog evenveel.
Het huilen enz. word wel minder uiteraard,maar toch heb ik nog wel eens momentjes van: kon ik der nog maar ruiken/voelen/kroelen.
of hoe zou het zijn als ze er nog was, maar als ik dan zo terug denk moet ikook weer lachen om haar.
hoevaak ik boos was omdat ze weer eens mijn brood had gepikt, mijn bed overhoop had gegooid of weer voor de zoveelste keer een riem of halsband kapot trok omdat ze haar hondenvriendjes in de verte zag grrr hihi.
Als je dat koesterd geloof me dan kijk je met een lach terug die liefde die je dan voelt(na bijna een jaar)laat mij mijn verdriet vergeten.

sterkte met je verlies

Igor is bijna 5 jaar overleden en ik mis hem nog steeds, hij blijft steeds op de achtergrond aanwezig. Maar het doet steeds een beetje minder pijn, al zijn er af en toe nog eens traantjes om wat geweest is. Jou verlies en verdriet is nog heel vers, het zal beteren dat gaat langzaam maar zeker.

Het is waar, de dingen waar je je ooit boos voor hebt gemaakt op hem komen nu af en toe langs en toveren een glimlach op je mond. En de goeie dingen worden nog mooier.

Dan kijk ik naar mijn 2 meiden die hem nooit kunnen vervangen maar waardige opvolgers zijn die ik wel kan knuffelen en alle zorg geven die ze nodig hebben.

En dan moet je tegen jezelf zeggen we leven NU. Honden zouden langer moeten leven maar dat is nu eenmaal niet zo,je kan van meerdere honden houden in je leven en die er geweest zijn voor altijd koesteren in je hart. Sterkte.

ook ik mis mijn mmurdoch tot op de dag van vandaag nog en die is op 15-8-2009 overleden, af en toe huilbuien en dan moet ik ineens weer lachen omdat ik dan bij tank trekjes zie die murdoch ook had.
ik neem het er maar bij, hoort bij het proces denk ik dan maar en ik vergeet hem nooit.

Het is pas een maand geleden, geen wonder dat je nog verdriet hebt! Rouwen kan lang duren hoor en ook om het verlies van een geliefd huisdier rouw je gewoon.

Ik wil je sterkte wensen, weet wat het is.........

Dankje voor de reacties, Fijn dat er hier mensen zijn die je tenminste begrijpen.

Moet echt nu niet in me omgeving aankomen dat ik er nog verdriet van heb, dan staan ze me raar aan te kijken.

Vandaag heb ik er minder last van, ben gewoon vrolijk alleen gisteren was even weer rotdag. Maar dat zal ik wel vaker hebben. Ze heeft een mooi leventje gehad, en als ik de fotos terug kijk kan ik er echt met een glimlach naar kijken!

Dat is het belangrijkste!
Het heeft allemaal tijd nog en bij de een wat langer als bij de ander.
Het is geen schande ofzo. Het is duidelijk dat je veel om je hond gaf! En dat is best iets om trots op te zijn!

19 februari gezien dat mijn hond anders was,koel stil,vermagerd,dikke buik ,benauwd misschien.
Ik heb de DA gebeld om 13u langsgek.,ZE zei,hond heeft geelzucht.water in de buik,vermagerd.Ik had ook al wormpjes gezien in de stoelgang de dagen ervoor met wat bloed en een pilletje gegeven 18 febr.
De DA zei dat ze graag had dat we gingen naar haar huis voor bloedopname,er is iets niet juist.
om 16u gingen ik en de kinderen met snoepy.
eerst echo gedaan,dan ofwel bloedopn. of opereren missch. kist kunn.weghalen,niet goed dan lat. inslapen
zij stelde voor operen. En natuurl. was het niet goed.
Lever slecht met uitzaaii. ader ook al wat getroffen.
dus laten inslapen.alles gebeurde in haar huis in een half uur.
Dan weer naar huis,achteraf met schuldgevoelens,(ze liep nog rond de hond thuis)
Had ik beter toch bloed lat. nemen???
Heb haar dan nog gehaald en begraven
Had ze wel al pijn????ik vraag me vanalles af
IK voel me nu nog niet goed,geen afscheid kunn.nemen
Groeten

Beste Annick,

Je hebt nou al heel veel topics geopend over Snoepy.
Ik denk dat er genoeg over gezegd is.

Het is niet netjes om dit bericht in een topic van iemand anders te zetten.

Demi,
ik begrijp je zo goed dat je Diva nog steeds mis,wat is een maandje ,op die tijd kun je er gewoon nog niet over zijn,
en je omgeving vind natuurlijk dat je er al lang moet over zijn,maar mensen die een vriendje verloren begrijpen je zeker wel,zo'n verlies daar ben je niet zo vlug over
je bent er elke dag mee samen deel veel dingen en dan opeens is je vriendje er niet meer,en ja er aan denken van NOOIT MEER is vreselijk en doet pijn,geef jezelf tijd en als je zin hebt om te huilen huil,doe ik ook
bij mij is het nu de 12 deze maand een jaar en het gemis de pijn en de traantjes zijn er ook nog elke dag van mij,want ik ben een deel van mezelf kwijt,zo voelt het bij mij!
denk niet dat je niet normaal bent of zo,het is heel normaal na een maand,wat is één maandje
,daarom wens ik je veel sterkte en schrijf het gewoon hier van je af,als je je daar beter bij voelt
sterkte

Hallo Demi,

Begrijp heel goed dat het verdriet over je maatje nog niet over is, dat kan toch ook niet ,wat is een maand.Nog maar zo kort geleden en het lijkt of het verdriet steeds erger wordt ook dat is normaal .je gaat je steeds meer realiseren dat je ze nooit meer zal zien ,niet voelen en niet ruiken en niet kan knuffelen.Op zo,n moment slaat het verdriet weer in alle hevigheid toe.En eens word dat wel weer minder en denk je weer meer aan alle leuke dingen die er waren. Maar het moet slijten, en dat duurt bij de een wat langer als bij de ander.
Maar hier kan je er over praten al moet ik zelf nu ook weer even huilen.

Dankjewel voor jullie reacties!

Jullie schrijven echt percies op wat ik denk, dat gevoel dat ik haar nooit meer kan zien ruiken en knuffelen. En inderdaad het is maar een maand, maar heb het dat het gevoel dat ze er al lang niet meer is. Ik herriner me haar nog goed hoor alleen het lijkt zo lang geleden dat ik haar geknuffelt heb. Dat ze smorgens me wakker maakte en dat ze zo vrolijk was. Ik mis zelfs haar gesnauw en dat ze altijd haar tanden liet zien als ze haar zin niet kreeg haha. t was eigenlijk een klein lief krengetje! Maar dat maaktte voor mij niks uit.

inderdaad,s'morgens zijn lieve natte neus tegen die van mij voelen,en als hij met zijn koppie tegen me aan duwde om goed gekrab te worden ,daaraan denken doet echt nog veel pijn bij mij

Inderdaad en dat mis ik.
Ook mis ik dat er geen hond in huis is, soms komen de honden van me stiefmoeder langs en dan voel ik me gelijk een stuk fijner. Maar zelf zou ik nog geen hond willen, zou ik nog niet aankunnen.

Ik ken mensen die na een paar weken een andere hond nemen, soms komen ze gewoon op je pad en bij sommige mensen verzacht het verdriet een beetje. Maar ik zou hetzelf denk ik nog niet kunnen. Ik vind er niks mis mee hoor dat bedoel ik niet!

Maar er komt zeker nog een hond! Ik heb altijd gezegt er is maar een nadeel aan honden en dat is dat ze niet heel je leven bij je kunnen zijn, en dat je ze af moet geven.

Is een heel normaal gevoel , je hecht je zo erg aan die lieverds dat je op bepaalde momenten nog wel eens traantje laat .

Sterkte met het verwerken van je verdriet Demi .

inderdaad Demi,toen mijn eerste hondje gestorven was heb ik zes maanden geen hond gehad,maar toen wilde ik er terug ééntje
nu met sloebertje heb ik er na een jaar nog geen,ik ben een paar weken terug eens gaan zien bij een fokker,maar weet nog niet of ik er nu al eentje neem,ik twijfel of ik het aan kan want het doet nog veel pijn ,maar het was wel plezant die hondjes daar moet ik eerlijk in zijn,ik weet het niet
bij jou is het nog zo recent ik zou in jou plaats het ook niet kunnen,al zijn er mensen die onmiddellijk om een nieuw gaan,wij kunnen dit blijkbaar niet
sterkte

Een lach en een traan,
waarom moest jij gaan.
Niemand zal jou vervangen,
ben nog naar je terug aan het verlangen.
Het verdriet zal niet weg gaan,
maar je kan het wel in iets moois omslaan.
Loop naar buiten in het duister,
hoor de wind en het gefluister.
Een zachte stem zal je zeggen,
'het is goed je moet je er bij neer leggen'.
'Vergeet mij niet',
'maar heb ook niet teveel verdriet'.
Die zilveren tranen van verdriet,
daar in zit geluk vergeet dat niet!
Niemand kan die liefde wegpakken,
niks zal het beleefde geluk laten zakken!
Al die sterren daar zo geweldig klein,
laat dat het plekje voor jou hond zijn.
Niks kan die herinneringen wegpakken,
niemand zal het laten zakken.
Pak jezelf op en ga door met het geluk,
dan gaat kan niemands dag meer stuk.
Ooit komt er een dag,
dan word die traan een lach.
Je hond zal je beschermen en verwarmen,
jullie sluiten elkaar eens weer in de armen!

Tuurlijk mis je haar!
Het is ook nog allemaal zo vers en net gebeurt, dat is heel normaal hoor!
Maar geloof me...de scherpe kantjes slijten er in de loop van tijd wel af.
Boy is 1,5 jaar geleden overleden en ik mis hem nog iedere dag.
Toen ik hem vorige week op de videofilm zag kreeg ik het er zelfs nog even weer moeilijk mee.
Maar ik kan nu wel inzien dat onze keuze goed was en dat kon ik dus in het begin niet.
En jouw verdriet om Diva krijgt ook wel een plekje.
Maar dat kun je nu nog niet verwachten, dat heeft tijd nodig...
Veel sterkte!!!

sterkte hoor

sterkte hoor

Kan heel goed begrijpen hoe jij je voelt, wij hebben vorige week onze lieve Ravel moeten laten inslapen, ik vind het zo erg dat vergeet je niet zo maar.
Hij ligt in de tuin in een mooi grafje en ik ga hem elke dag even gedag zeggen, zo is hij toch nog een beetje bij ons.

Ik wens je heel veel sterkte

gr Ilse

Oo zo erg ik wens je echt heel veel sterkte want het is vreselijk om je hond te verliesen!