Het gemis blijft!

ik kan het me goed voor stellen dat je je diebare mist
trek van anderen niet veel aan ik heb altijd gezegd als je geen hart voor dieren hebt heb je het ook niet voor mensen het is nu 4 maanden geleden dat wij Sam moesten laten in slapen in een tijd van 8 weken werd Sam zo van de een op de andere dag heel ziek da geweest alle onderzoeken laten doen waar eigenlijks nix uit kwam maar sam alleen maar mager werd Sam kon niet meer maar om die beslissing te nemen is niet nix heb twee nachten bij Sam geslapen om dat ik wist dat het vrijdag ging gebeuren ik zou en moest nog bij hem zijn mis nog alle dagen zijn reuk en dat ik niet meer met hem kan knuffelen dus ik begrijp je heel goed wens je dan ook heel veel sterkte Sam is wel bij ons thuis

Heel veel sterkte! Heb ook afgelopen vrijdag afscheid moeten nemen van mijn beste maatje. Het valt niet mee

Het helpt mij ook als ik verdriet heb om mijn grote vriend Rosco(overleden 9-3-2011)om over hem te schrijven en af en toe een flink potje te brullen, soms bij of om de gekste dingen of momenten.
Ik wens je heel veel sterkte toe

Dit is zo herkenbaar voor een ieder die ooit zijn hond heeft verloren! Ik heb ook regelmatig last van het feit dat Eppo er niet meer is. Is overigens al meer dan 3 jaar geleden. Ik kan naar zijn grafje gaan want Eppo is in de tuin begraven en ik heb binnen handbereik een fotoalbum van mijn grote vriend en die kijk ik dan steeds weer opnieuw in. Ja, ik mis Eppo ook heel erg net zoals jij Diva mist!!!

Ik weet precies wat je voelt ik heb mijn Berner Sennen Mac Ghandor op 9 maart moeten laten gaan nog geen 3 jaar en 9 maanden jong.. Het is een vreselijk gevoel en je gevoelens na het overlijden zijn niet te beschrijven.. Ik kijk bij mooi weer naar de sterrenhemel en denk Mac waar zit je.. Bij ieder stap en wat ik ook doe denk ik aan mijn kanjer.. Ik zie hem liggen in de tuin, ik zie hem naast mij in de keuken.. maar dit alles is er niet meer.. je voelt je hond nog om je heen... Zal het ooit nog slijten.. ik ben bang van niet.. Schrijven en met hem bezig zijn doet mij goed.. Kijk veel foto's en heb zijn website in ere gehouden ter nagedachtenis aan hem.. Maak veel animatie's voor hem, ga gewoon nog af en toe naar de dijk waar hij zo graag kwam en tuur naar het weiland waar ik hem vaakak uitliet.. Brand een kaarsje voor hem en heb een plekje gemaakt in huis waar zijn foto's staan.. Zijn spullentjes(speeltjes) schoon gemaakt en in zijn bak onder de tafel terug gezet...Net of alles er nog is....
Maar missen doe ik hem iedere dag.. Schrijf gedichten en plaats deze op zijn site..
http://www.mac-ghandor-easy-living.jouwweb.nl




Dus ben er mee bezig dit verzacht de pijn