Vertel eens over vroeger:je eerste hond

Vertel eens over je eerste hond, bijvoorbeeld toen je nog bij je ouders woonde, of de hond van je opa die jou beste maatje was, of je hond die je eindelijk mocht na lang zeuren. (of pas toen je uit huis was). Vertel eens over de band met die hond !

Mijn eerste hond kreeg ik van mijn man toen we 2 weken getrouwd waren, een rode langhaar standaardteckel van 10 weken.

Zij was een hele gemakkelijke hond, hadden thuis geen honden, dus 0 verstand van opvoeden. Toen we onze zoons kregen was zij niet meer weg te slaan bij hun, als de kids lagen te slapen lag zij voor hun deur, ze paste super op, als er al eens een viel blafte ze even zodat ik dat ook wist. Onze jongste zoon is veel ziek geweest toen hij klein was en als hij ging slapen bood zij zich aan als kussen (zoon lag dan op de grond/bank op een deken)Zij stond ook niet eerder op als dat hij wakker werd. Onze Wally was echt een supermeisje, vriendelijk voor iedereen en o zo aanhankelijk. Toen de kids naar school gingen was ze altijd in mijn buurt, was net mijn schaduw.
Ik hoefde haar ook nooit veel te zeggen, we keken elkaar aan en zij wist precies wat ik bedoelde. We hebben haar bijna 15 jaar gehad en ik ben nooit kwaad op haar geworden, zij heeft ook nooit wat uigespookt.

Dat was echt wel zo'n super lief dier, we hebben meerdere teckels gehad en onze andere honden ,ik had en heb ze allemaal even lief, maar zo als Wally was, zo is er geen tweede geweest. Voor het niet meer zo'n pijn deed dat ik haar niet meer had, heeft echt heel lang geduurd, dat was toch wel mijn speciale vriendin.

Mijn eigen eerste hond was een engelse cocker spaniel,JOY
Ik ben haar op een vreselijke manier kwijt geraakt ,te lang om dit hier te plaatsen.
Het is inmiddels 12 jaar geleden en ik weet niet wat haar leventje is geworden want ze werd verkocht.
Mijn gevoel zei toen al dat het niet goed was en dat kwam ook uit.
Ze was direct doorverkocht!!
Mijn ex man dacht een goed huisje voor haar gevonden te hebben ,was mij ook beloofd,maar niet dus.
Ik heb ze nog geprobeerd op te sporen maar nooit gelukt.
Dat verdriet zit er diep van binnen bij mij nog steeds.
Ik zal haar nooit vergeten mijn eerste eigen hondje JOY

Hallo Sima,ja ik weet nog heel goed dat ik mijn eerste hond kreeg.Ik ben was het enige kind in huis en bij een vriend van m*n ouders was een nestje puppies geboren.Elke dag ging ik kijken en vroeg ook elke dag om een hondje.Maar mijn ouders wilden het niet,ik moest het maar met een stel parkieten doen.En op een vrijdagavond zouden ze worden gebracht.Er werd gebeld en ik mocht niet meelopen,toen werd de deur geopend en stond er een heel klein zwart puppewuppie voor mijn neus!Wat was ik gelukkig,ik noemde hem Dennis en was stapelgek op hem.Ik wandelde elke dag met hem en was heel serieus in zijn opvoeding.Dit in tegenstelling met die ouders van me.Onze band was heel goed alleen omdat het met m*n ouders absoluut niet meer ging ben ik weg gegaan,en hij bleef jammer genoeg.Maar het kon niet anders ik was pas 18jaar en had werk en moest huur betalen.Ik heb Dennis helaas nooit meer kunnen zien maar ,ik zal hem nooit vergeten dieschat.

Mijn eerste eigen hond.
( heb vroeger thuis ook altijd honden gehad, maar vind ik toch iets anders )

Was een kruising Jack-russel / sharpei uit het dierenasiel, vresselijk lief heel pittig.
Maar ik was hellemaal weg van hem

Mijn eerste eigen hond is Sasha, Wij hebben haar gekocht toen we net samen gingen wonen..Bij de ouders van een goede vriendin van me kregen ze een nestje, daar hadden wij eerste keus en dat is dus Sasha geworden.

onze eerste hond was een Rotweiler bij mijn ouders ik weet nog dat ik nooit alleen mocht zijn met boris omdat ze vaak onvoorspellbaar zijn vond het ook vreselijk toen hij ingeslapen moest worden...

van huis uit hadden we honden toen ik opmezelf ging was mijn eerste eigen hond Kelly een schat van een beest was mijn maatje.Ze was lief altijd in voor een spelletje vooral met tennisballen.
Heb 13jr van haar mogen genieten

Onze eerste hond was DEmpsey, doordat mijn vader auto monteur was en de hond niet luisterde naar zijn naam noemde mn pa hem demper, en daar luisterde hij dus wel naar
DE tweede was voor mijn verjaardag. Helaas zo vals als maar kan beet waar hij kon en is dan ook naar oudere mensen gegaan die geen kinderen over de vloer hadden en is daar oud geworden.
ons derde lievie was echt mijn hond PAfke, koosnaampje Malle ouwe poohtje. Deze hond heeft op mij gewacht ik kwam terug van vakantie en toen is ze in mijn armen overleden aan ouderdom ( 17 jaar mocht ze bij mij zijn) Daarna kwam Lucky Daarna CAsper en toen ging ik het huis uit........... tot december 2009 geen hond jeetje veel te stil zo in huis. DUs in december kwam BAs in ons leven En afgelopen zaterdag hebben mijn ouders ook weer een hondje Bobby

Naast alle deze honden hadden we ook nog waakhonden bij de zaak maar die namen ken ik niet allemaal meer.

groet
Baasje van BAs

Mijn eerste hond was Blacky!!! Ik moest nog geboren worden toen hadden mijn ouders Black al. Blacky was een schippershondje, helemaal zwart met een klein wit befje aan zijn hals. Black was een mannetje. Toen ik geboren werd was hij heel waakzaam. Hij lag altijd naast het ledikantje in de woonkamer. Niemand mocht maar zo even bij me kijken, hij moest zijn goedkeuring geven hahaha.... Toen ik groter werd kon ik dan ook alles met Black doen. Ik deed hem als klein meisje vaak kleertjes aan en in de poppenwagen. Mijn zus en broer (die 11 en 12 jaar ouder dan mijn zijn) konden veel minder met hem beginnen. Hij gromde regelmatig naar hen. Black en ik waren de dikste vrienden. En mijn vader, daar was Black ook heel gek mee. Ik was 12 jaar toen Black 18 jaar was. Hij was op, had zijn leven volledig opgeleefd. Toen hebben mijn ouders hem in laten slapen. Mijn lieve, mooie, oude vriend Blacky. Ik zal hem nooit vergeten. Ook al is hij inmiddels alweer 28 jaar bij ons vandaan!!!

Mijn eerste eigen hond was Bobby ,kruising border collie met wat dat weet ik niet .Ik heb hem van mijn man gekregen toen hij 7 weken was .We hebben hem in Arendonk gekocht .Hij was de allerliefste hond die je je maar wensen kunt .Waar ik was ,was Bobby ook .Ik mis hem nog steeds .We hebben een grote foto van Bobby in onze slaapkamer hangen .Bobby is bijna 15 jaar geworden .

Onze eerste hondtje was PINO een papilon (langharige vlinderhondtje)Hij was 6 jaar oud toen hij bij ons in huis kwam,nooit ziek geweest en op 15 jarige leeftijd is hij van ouderdom in zijn slaap overleden.

Wat leuk om te lezen zeg
Ik kan hier (jammer maar helaas) niets over vertellen.

Onze eerste eigen hond was een Bordeaux dog, ze heette Kay.
Was een hele lieve hond voor ons, helaas niet voor andere mensen.
Toen onze dochter werd geboren was ze vreselijk beschermend als ik met de kinderwagen liep mocht er niemand inkijken of ze begon al te grommen..
We hebben haar moeten laten inslapen toen ze 4,5 was omdat ze een hersentumor had, waar geen behandeling voor mogelijk was .

Mijn eerste hond was Schoffie, een kruising kees/chow chow. Mijn ouders hadden hem meegenomen toen ze een weekend in Brussel waren geweest, inmiddels meer dan 40 jaar geleden. Deze hond overleed op 9 jarige leeftijd aan een hartkwaal. Ik was toen inmiddels 13 en we waren thuis met 5 kinderen. Mijn vader vond het zo zielig voor ons zodat we al snel een nieuwe hond mochten uitzoeken. Hij had een poster met een groot aantal hondenrassen en daarvan mochten we er elk 5 uitkiezen. Het werd een bobtail! Een kennel vlakbij Rotterdam had een nest ingevoerd uit Engeland en daarvan was er nog 1 pup van inmiddels 4 mnd. over, Beer. Hoewel we met 5 kinderen waren, waarvan ik de op 1 na jongste werd Beer algauw mijn hond. Ik zorgde voor zijn eten, liet hem overdag het meeste uit en verzorgde hem samen met mijn moeder. De manier waarop we de hond hadden uitgekozen was natuurlijk helemaal verkeerd, we wisten niets van het ras en hoewel ik af en toe op mijn manier een borstel over hem heen haalde zat hij binnen een jaar totaal in de klit met het gevolg dat hij kaal geschoren moest worden. Vanaf dat moment ben ik (inmiddels 15 jaar) me meer op de vachtverzorging gaan storten met het uiteindelijke gevolg dat ik hondentrimster ben geworden. Beer was niet voor iedereen even gemakkelijk maar voor mij was het een schat van een hond. Hij kon niet mee toen ik het huis uitging want mijn moeder was net zo aan hem gehecht maar ik had mijn trimsalon bij haar thuis zodat ik hem nog dagelijks zag en tussen de middag gingen we altijd samen een heel stuk wandelen. Beer is op een maand na 15 jaar geworden, een heel mooie leeftijd voor een grote hond.

mijn (onze) eerste hond was bij mijn ouders thuis, Mijn ouders hadden altijd gezegd als we ooit gaan verhuizen naar een huis met grotere tuin, dan gaan we voor een hond kijken.

Nou toen het eindelijk zover was, (ik was nog net 9 jaar) zijn we voor een hond gaan kijken. Ik weet nog goed dat mijn ouders de keus hadden op een middenslag schnauzer of een dalmatier......
Na veel gezoek en geinformeer van hun( ik denk dat ik dat dus van mijn ouders heb, het goed uitzoeken waar een hond vandaan komt) is het een dalmatier geworden. Waldo............ een prachtdier, voor mensen erg leuk, voor andere dieren een ware terrorist
Heel veel plezier van Waldo gehad, maar als ik nu terug denk aan hem, en kijk naar mijn eigen hond.....kan ik echt nog heeeeel veel tranen om hem laten, jeetje wat deden wij veeeeeeel, heeeeeeeel veeeeeel fout met hem. Wat heeft hij eigenlijk een niet zo'n leuk leven gehad, niet dat hij veel alleen was, absoluut niet, maar qua opvoeding om een stabiele hond te krijgen, en mee te kunnen nemen naar andere mensen of op vakantie, dat was gewoon niet te doen.
Nu heb ik mijn eerste eigen hond, ze is nu bijna 6 jaar en ook met haar heb ik in het begin veel fouten gemaakt (en nu maak ik die ook nog steeds) maar wat had ik veeeeeel anders willen doen met Waldo. Ik hou me maar vast aan het feit dat we toen niet beter wisten, de hond echt van het gezin was, 4 mensen, en we echt ons best voor hem gedaan hebben altijd, maar nu ik zelf opleidingen heb gehad, heel de dag met dieren bezig ben, hun taal veel beter lees en spreek, hadden we veel anders moeten doen.
Ook zie ik het als eerbetoon aan mijn eerste grote vriend, om het met Chanel veeeel beter te kunnen doen, omdat ik veel meer weet en begrijp van een van de geweldigste wezens op aarde.
liefs Ellen

Mijn eerste hond kwam uit een Rotterdams asiel. 1 jaar en 10 maanden oud was hij, hij had de naam Marco en die hebben we zo gelaten.
Mijn broer en ik mochten een niet te grote hond uitkiezen en kwamen met een reus met schurft thuis. Mijn moeder stuurde ons terug voor een kleinere hond. De hond die we kozen verkocht zichzelf, elk hok had een buitenkennel. Zowel binnen als buiten kwispelde hij het hardst. Hij was koddig, een soort schapendoes/ airdaleterrier. Vol trots lieten mijn broer en ik hem aan een vriend van mijn broer zien, mijn broer aaide hem op zijn rug en werd gelijk gebeten door hem. Voor onverwachte bewegingen is hij altijd onbetrouwbaar gebleven, verder was hij een lieverd. Hij is 18 jaar geworden en heeft een goed leven bij ons gehad.

Onze hond was een Duitse Staander lief hondje maar we moesten hem helaas weg doen omdat hij toen onze oudste zoon niet accepteerde meer nadat hij e3en maand in het ziekenhuis had gelegen.Hij was jaloers geworden en dat ging helaas niet meer.We hebben gelukkig toe een heel fijn baasje gevinden die erg goed was voor hem.

Al voor ik geboren werd hadden mijn ouders een Sint Bernard, Barry. Toen ik baby was, kon mijn moeder rustig de kinderwagen even laten staan om een boodschap te halen. Barry ging er naast zitten, zo groot dat hij boven de wagen uitstak en niemand die in de buurt hoefde te komen. Zelf kan ik me hem niet zo goed meer herinneren.

Teon ik een jaar of 11 was, kwamen mijn ouders met een klein, wit broodfok hondje dat als Westie verkocht werd. Ze waren er helemaal voor naar België gereden en hadden nog niets tegen mijn broer en mij gezegd, tot het zeker was.
Ik weet het nog heel goed. Ik kwam nietsvermoedend thuis en zag als eerste een speelgoedje liggen. Eerst dacht ik nog dat mijn kleine neefje langs was geweest, maar nee, het bleek een hondje te zijn. Kleine Sientje, die al gauw onze harten veroverde en ons hele huishouden op zijn kop zette. Sientje, die als pup van acht weken verkocht werd, maar achteraf veel jonger geweest moet zijn. Sientje, die haar eerste dagen in een klein kooitje had doorgebracht en naarmate ze ouder werd helemaal niet in orde bleek te zijn.
Ze kon ontzettend lief zijn, vrolijk spelen, meehelpen in de tuin door alle pas geplante viooltjes weer op te graven. Al was je maar vijf minuten weg geweest, Sientje begroette je alsof je uren was weggegaan, altijd met een speeltje als kadootje in haar bekkie. Maar ze kon ook heel lelijk doen. Zo had ze een plekje onder aan de trap, we moesten 's avonds altijd goed opletten dat ze er niet heenglipte, want iedereen die maar in de buurt kwam of de trap op wilde vloog ze dan aan. Soms leek het ook wel of ze ons niet eens meer herkende, zelf mijn moeder, die echt haar baasje was, beet ze dan.
Toen ze een half jaar was, is ze op vakantie afschuwelijk ziek geworden en overleden. De dierenarts waar we naar toe gereden waren, dacht aan parvo, hoewel ze daarvoor was ingeënt, maar het ziektebeeld klopte ook niet helemaal. Misschien vergiftiging, misschien was ze al veel langer, uit het nest al niet in orde. We hebben het nooit zeker geweten.
Achteraf was het misschien ook het beste, er zat al iets niet goed in haar koppie wat misschien alleen maar erger was geworden. Maar toch, we zullen haar nooit vergeten. Kleine Sientje, die zo kort als ze bij ons was alles overhoop haalde en die ondanks haar buien zo makkelijk een plaatsje in ons hart wist te krijgen.

Als ik aan mijn eerste hond denk heb ik niet anders dan mooie en goede herinneringen en krijg ik een glimlach op m'n gezicht!
Wat was dat een geweldige hond!

Ik was 13 toen hij in mijn leven kwam. We vonden hem via marktplaats en achteraf bleek hij pas zo'n 5weken oud te zijn toen we hem meekregen.

Maylo was een kruising Airdale terrier x Labrador en volgens vele mensen was hij mooi van lelijkheid, maar voor mij was het de mooiste hond op de wereld.


Helaas is hij slechts 6,5jaar geworden en heb ik hem verloren aan een vreselijke ziekte
Maar wij zijn die 6,5jaar onafscheidelijk geweest.
Ik mis die lieverd nog elke dag

Mijn 1e hond kreeg ik toen ik een jaar of 8 was. En het heeft erg veel indruk gemaakt destijds.

Mijn vader heeft veel contact gehad met de fokker om een pup uit te zoeken die goed bij ons paste.
Hij wou graag een pekinees, aangezien mijn moeder en hij die eerder ook hadden voor ze getrouwd waren.
Eindelijk na lang zeuren en veel wachten was het dan zover.
De fokker belde dat op 31-12 een nestje was geboren, waar een pup voor ons bij zat.

Na zo'n 9 weken mochten we hem ophalen. Wij zijn toen zo'n 2,5 uur onderweg geweest naar Pesse, waar de fokker woonde.
Daar aangekomen mochten we kennis maken met de ouders, ooms en tante's van onze pup, die ik nog niet had gezien.
Deze mensen liepen veel shows, en ik als klein kind was erg onder de indruk dat ze allemaal in een bepaalde houding stonden als ze aan werden geraakt.

Vervolgens gingen we bij hun naar binnen om wat te drinken, ik was heel ongeduldig want wou toch wel graag mijn pup zien.
De bazin vroeg of ik even met haar mee wou lopen naar een andere kamer.
Daar aangekomen stond er een ledikantje MET hemeltje waar een klein bolletje wol in lag.
Ze deed me voor hoe ik de pup vast moest houden en moest tillen.
Dit was onze pup Kwei.

Van het begin af aan was het mijn grootste maatje, en moest ik van mijn ouders zoveel mogelijk met hem doen om verantwoordelijkheid te krijgen.
Zindelijk maken op een hoekje in de achtertuin, later lopen naar het park, veel spelen en natuurlijk veel knuffelen.
Ik weet nog dat Kwei altijd voor het raam op de vensterbank stond als ik terug kwam van school.
Ook is hij regelmatig mee geweest de klas in, want het was echt een allermans vriendje.

Helaas hebben wij hem op 4 jarige leeftijd in moeten laten slapen. Hij bleek HD te hebben, hartfalen en een nierziekte.
We hebben de fokker gebeld en deze vertelde dat ze gestopt waren met fokken omdat het ras blijkbaar te ver was doorgefokt.
Ze vonden het heel erg dat het ons moest overkomen, en zijn zelfs nog bij ons geweest met vader en moeder.

Tot op de dag van vandaag hangt zijn foto nogsteeds in huis, en zit zelfs in mijn portemonnee.
En (hoe stom het ook klinkt) met oud en nieuw gaat er elk jaar 1 vuurpijl voor onze Kwei de lucht in.

Mijn eerste hondje is eigenlijk een stiefhondje... Mischa (Maltezer). Mijn man had haar al toen ik hem leerde kennen.
Mischa en ik zijn twee handen op één buik, gelijk al na de eerste ontmoeting.
Volgende week mag ze 12 worden! (na Mischa zijn Tessa en Bo gekomen

Mijn eerste hondje is eigenlijk een stiefhondje... Mischa (Maltezer). Mijn man had haar al toen ik hem leerde kennen.
Mischa en ik zijn twee handen op één buik, gelijk al na de eerste ontmoeting.
Volgende week mag ze 12 worden! (na Mischa zijn Tessa en Bo gekomen

Mijn eerste hondje is eigenlijk een stiefhondje... Mischa (Maltezer). Mijn man had haar al toen ik hem leerde kennen.
Mischa en ik zijn twee handen op één buik, gelijk al na de eerste ontmoeting.
Volgende week mag ze 12 worden! (na Mischa zijn Tessa en Bo gekomen

Oja...toen wij gingen trouwen kwam Mischa ons de ringen brengen (wisten we niet)...zo speciaal!

Mijn eerste hond kreeg ik toen ik nog geen 1 jaar oud was. Het was een maltezer & echt superlief!
Je kent het wel.. Kleine kinderen.. Hondjes meenemen in de koets, per ongeluk eens aan zijn haren trekken en zulke toestanden. Maar toch deed hij helemaal niets!

Er was 1 keer (toen ik al wat ouder was) een gevecht tussen deze hond & onze andere hond. Ik wou ze uit elkaar halen, waardoor de maltezer mij per ongeluk beet. Hij begon me toen meteen te lekken aan mn hand, om zich te verontschuldigen.
SUPERLIEF!

WIJ HADDEN jOEPIE,IK WAS 5 ,HIJ IS 13 GEWORDEN. BELLO DE BUURHOND KREEG JONGE ,EN MIJN OUDERS VONDEN HET ERG LEUK.MIJN OUDERS HEBBEN HEEL WAT KILOMETER MET HEM GEMAAKT. JOEPIE MAAKTE ME ALTIJD WAKKER DOOR BOVEN IN TE SLUIPEN,BENEDEN OM TE KEREN EN NAAST MIJN HOOFD MET EEN DIEPE ZUCHT ZICH NEER TE VLEIEN.
IK HOOP DAT DE FOTO ER OPSTAAT,ANDER STAAT HIJ OP MIJN PROFIEL.

Mijn eerste hond is Quincey en die heb ik nog steeds.
Mijn vriend en ik hebben hem nu al 7 jaar(ik was toen 16)

Vroeger toen ik een jaar of 2 was, hadden we een dobermann.
Ik heb hem zelf niet echt gekend, of in ieder geval herriner me er niks van. Maar hij had een gezwel aan zijn poot, en toen hebben me ouders hem in laten slapen.

Daarna kregen we een hond Diva, deze kregen we gratis en was niet echt een sociale hond. Ze is ong 3 weken geleden overleden. Ze had veel herseninfarcten.

We hebben nog wel 2 andere honden maar die zijn van me Stiefmoeder. Een Shi-ztu en een pup kruising Chiuahua/jack russell.

De eerste hond (van mijn zus) die bij ons in huis woonde was een Rotweiller. We kregen hem als pup en was gelijk verliefd op hem (ik was ongeveer 9 jaar denk ik) Dacht dat ik hem kon optillen met doos en al.. maar neej ik rolde gewoon om met een pup op mijn buik. Met hem had ik een mooie band. Toen hij opgroeide zag je echt dat toen ik hem vast hield, hij niet hard trok en bij mn zus toch wel wat harder. Vond dat altijd wel vet.

Wou ook altijd mijn eigen hond hebben. Dus na lang zeuren en toen mijn ma toegaf dat ze een poedel wou. Hebben we nagedacht over een hond in huis nemen. Ik mocht een kleine hond uitkiezen met korte haren (mijn moeder wist toen niet onwijs veel over honden) aangezien ik eczeem had. Na lang zoeken kwam ik bij de Jack Russel uit. Chailoo die nu 9 jaar is (ik was toen 11 toen ik hem kreeg) was echt MIJN hond. Ik moest hem verzorgen wat ik onwijs gaaf vond. Met chailoo heb ik een mooie band. We beschermen echt elkaar. Een keer kwam een vreemde naar me toe op straat en ik vertrouwde het niet, en mijn kleine chailoo heeft me toen beschermd door fel tegen hem te grommen (doet ie anders nooit!!) Voel me echt op mn gemak als ik met hem op straat loop ookal is ie zo klein.

Nu inmiddels ook 2 husjes maar dat is weer een ander verhaal haha