eindelijk het tegenbewijs van de gevaarlijke stafford

Bo is een Chinese vechthond. Dat gelooft ook niemand met die flappenkop :p.

Evi vind ik ok een deels, maar somige honden zijn door gefock met genen die voor verkeerd doeleinden zijn gemaak.

Maar die gene kan je onder drukken en opwekken en de hond voerd het uit, en met uitzondering dat somige (alle rassen) uit het niets in eens een klik hebben dat ze dominant worden en somige baasjes zien dat niet en dan is het te laat en zet dominantie zich uit in agressie of angst.

Sharpij vallen ok onder vecht honden was op animal planet.

nou ik heb geen vooroordelen hoor
ik kijk alleen naar de feiten
boedha is een kruising amerikaanse staffie met een mechelse herder
die hebben allebei een bepaalde reputatie laten we maar zeggen
maar boedha is echt de grootste sul die je kan bedenken hoor
die rent weg als een andere hond lelijk tegen hem doet
en hij wil altijd en met iedereen spelen
maar eerlijk gezegd
ken ik helemaal geen gemene staffords of bordeaux doggen ofzon soort
boedha heeft vrienden gemaakt met ALLE honden waar die ooit mee heeft kennisgemaakt, behalve duitse herders
ik denk datdat komt omdat ie als kleine pup in zijn hoofd is gebeten door een DH en daarbij loopt hier iedereen die met een DH loopt 10 meter om je heen dus zo kan die er ook niet mee snuffelen en vrienden worden
oja en een keer een boomertje wouw hem bijten maar dat maakte niet veel indruk op hem hij rende wel weg haha maar is er nie bang van geworde

nou als je even googelt zie je wel dat sharpei's oorspronkelijk echt geen vechthonden zijn

Maar ze werden wel vorger degelijk er voor gebruik, want bij de meeste honden met zulk hang vellen waren als doel het bloed uit de ogen te houden.

ja maar ze moesten wel eerst gedrogeerd worden voor ze uberhaubt wouden vechten
ze zijn pas gaan vechten toen de westerlingen kwamen met vechthonden, en de sharpei was de enige die groot genoeg was om terug te vechten

ja maar ze moesten wel eerst gedrogeerd worden voor ze uberhaubt wouden vechten
ze zijn pas gaan vechten toen de westerlingen kwamen met vechthonden, en de sharpei was de enige die groot genoeg was om terug te vechten

Dan heb ik goed nieuws voor iedereen: ik ben niet van plan Bo te drogeren, dus kan ik lekker zijn flapjes blijven knuffelen!!

Staffords heb ik ook nooit eng gevonden. Af en toe loop ik met een Bordeaux Dog die Meissie heet en dan neem ik de Chihuahua Angel ook wel eens mee.

Meissie staat bij iedereen te springen om aandacht en toch lopen ze naar Angel toe. Angel begint direct te grommen en te blaffen. Dan doe ik het echt bijna in mijn broek...

Zeg nou zelf, zo'n snoetje kun je toch niet weerstaan...

Wat een heleboel mensen vergeten is de achtergrond van staffords en waarvoor ze zijn gefokt en voor welke omgeving.

Enige wat ze weten is dat ze vechthonden zijn, en dus moordmachines die niet gesocialiseerd kunnen worden.
Helaas weten deze mensen NIETS maar dan ook echt NIETS van het ras, waarschijnlijk zelfs NIETS van honden ook nog eens, maar ze zullen jou daar wel ongewildt en ongezouten even over adviseren hoe je zo killerdog eventjes moet behandelen, liefst meteen in laten slapen..

Staffords van orgine Vechthonden voor de arbeidersklasse die geen dure kennels en trainers hadden en dus gewoon bij het gezin in huis werden gehouden, en dan werden ingezet bij het Bullebijten.
Een grote vereisde van dit ras was ondanks dat het Vechthonden waren, ze totaal slaafs waren aan mensen, je wilde toch niet dat je hond je kinderen aanviel, en meeste stafford in die tijd moesten ook eerst op wordengejut voordat ze de stier aanvielen.


Nadat deze "sport" werdt verboden, ik meen ergens rond 1935, werden meeste staffords verder gefokt voornamelijk als gewone gezinshond, maar hun bullebijters verleden speelt eigenlijk hun al 75 jaar op. Ik ben zelfs van mening dat het steeds erger wordt door moderne media als Internet, vroeger had ik niet eens benoel van dat er gevaarlijke rassen bestonden, tuurlijk er waren wel honden die ik liever niet zag, zoals bv een bouvier, dat vindt ik verschrikkelijk enge en nare honden, omdat ik hun ogen niet goed kan zien door het haar ervoor, mijn zus had rottweilers waar ik als klein jongetje mee speelde, m'n broer een mechelse herder die wel agressief kon zijn, maar verder heel lief.

Laaste jaren is er internet en websites als dit, en ik lees eigenlijk alsmaar angverhalene, gemierengeneuk over normaal hondegedrag en geklaag over honden door mensen waarvan je aan de klacht al kan lezen ze NIETS van dieren snappen, of zelfs deze aankunnen.

Tuurlijk is er ook veel goeds over de sites te noemen, maar zoals met alles voor elk goeds is er ook iets slechts, en een van de slechte dingen is wel hoe broodjes aap op internet een geheel eigen leven gaan leiden en soms zelfs al waarheid wordt aangenomen..

een stafford is van nature een hond die de neiging heeft om later niet goed om te kunnen met soort genoten,ondanks een goede socialisatie en een sterke hand in de opvoeing kan je dit terug dringen,
maar dan nog is de kans groter dan je met andere rassen zult hebben dat ze later toch niet goed met soort genoten overweg kunnen,
is daarom een amstaff een agressive hond???
ik spreek pas van arggresie als er een gevaar is naar mensen toe,honden onderling die niet over een komen vind ik opzich vrij natuurlijk,ik koop in de eerste plaats ook geen hond voor een andere hond maar wel voor mezelf,dan moet mijn hond in de eerste plaats ook goed met mij omkunnen en met mijn medemens,
hoe het contact met andere honden zou zijn is voor me bijzaak,als het goed gaat dan is dat oke zou het slecht gaan dan is dat ook maar zo,en is het gewoon simpel dan hoor ik mijn hond bij te houden en niet met andere in contact laten komen,
zou ik een hond hebben die aggresief naar mensen zou zijn dan zou die hond er niet meer zijn.

Nogmaals ze zijn gefock voor die verkeerde dingen, en hebben dus die genen maar die bepaal je zelf of je ze opwek on onderdruk. Je kan ze wel degelijk na je eigenhand zetten.

Nogmaals ze zijn gefock voor die verkeerde dingen, en hebben dus die genen maar die bepaal je zelf of je ze opwek on onderdruk. Je kan ze wel degelijk na je eigenhand zetten.
als je er niks van weet dan zwijg je beter...
een amstaff is niet gefokt om in de pit te vechten
een american pitbull wel,
een amstaff is er net gekomen omdat ze ze een american pitbull wilde voor de show maar door hun vecht geschiedenis waren ze niet welkom,
vandaar ook op een gegeven moment de naamsverandering naar american stafford,
de american pitbull is men toen in der tijd wel blijven doorfokken om te vechten en met de amstaff werd er meer en meer naar de uitelijke kenmerken en karakter gekeken omdat men een show versie ervan wilde waarbij vechten totaal was uitgesloten

Ik ben van mening dat je niet vechthonden kan fokken, je kunt er een vechthond van maken, en daar zijn bepaalde rassen gewoon geschikter voor, wel kunnen ze natuurlijk bepaalde karakter eigenschappen bij elkaar zetten en daar zal een bepaald karakter uit komen maar dan nog moeten ze getraind worden om te vechten. Ik denk namelijk dat een hond geboren wordt als een sociaal dier die conflict vermijdende karakters hebben. Ze worden namelijk geboren met meerdere broertjes en zusjes, en als dit vecht honden zouden zijn zou je ze gelijk moet scheiden in het nest.

We zien ook vaak dat als de dieren politie weer eens een vechthonden-boerderij heeft gevonden dat de puppen weer herplaatst kunnen worden en de ouder dieren niet.

Ik ben van mening dat de hele commotie rond de vecht rassen neer gelegd moet worden bij de verantwoordelijkheid van de eigenaars en niet de honden, de honden zijn alleen maar een product van de opvoeding.

Zinno volgens mij weet ik we degelijk van dit ras heb ze zelf tog gehad of niet hou lkkr dat voor je je kent me niet

de liefst pitjes en stafford worden in eens moordmachines dan worden ze wel degelijk op gefock en dit een is forum en mag ieereen zijn mening uiten en als je daar niet tegen kan dan kan je zelf beter je mening voor je houden

van mij mag iedereen zijn mening uiten
heb ik niks op tegen maar iedereen mag ook op een ander zijn menig regearen...
leer het onstaan van de amstaff er eens op na,dan zal je te weten komen dat ze niet gekokt zijn op vechteigenschappen meer zelfs ze hebben niks te maken met vechten enige wat ze gemeen hebben met vechten is het ras american pitbull waar ze zijn vanafgesplitst in 1936

Sorry voor de typfout.

Ik bedoel eigenlijk dat de ras speciaal gefock wordt om te vechten, maar mensen weten dat ze die eigenschappen bezitten voor hun dan de perfect vecht hond. Maar je kan ze echt wel naar eigen hand zettem.

Ja maar wat ji doet is niet mening uiten, jij wild dat ik met (ander woorden me mond hou). En nog iets ze gebruike eerst bulldoggen maar omdat die minder in conditie waren dan de pitbull en staffords hebben ze maar dat ras steets meer gefock om te vecht. Ik hoef echt niet iets leren om te kunnen weten.

De Staffordshire bullterriër (kortweg "Stafford", "Staff", "Staffie" of "Staffy" genoemd) is een middelgroot, kortharig hondenras, dat OORSPRONKELIJK GEFOK werd voor het stieren- en berengevecht. Honden die zich in het hondengevecht bewezen hadden werden met elkaar gekruist. Uiteindelijk ontstond zo de huidige Staffordshire bullterriër. Na het verbod op honden- en stierengevechten (1835) is de Staff tot een gewaardeerde metgezel uitgegroeid, zijn bloederig verleden heeft hij achter zich gelaten. De Staff wordt vaak omschreven als 'een grote hond in een kleine verpakking'. De Staffordshire bullterriër dient niet te worden verward met de bullterriër, Amerikaanse Staffordshireterriër ("amstaff"), of de Amerikaanse pitbullterriër: deze zijn op geheel andere wijze gefokt. Als de vergelijking met deze twee andere terriërs dan toch gemaakt wordt, dan is de Staff in elk geval de kleinste van deze drie. De Staffy is ontstaan uit een kruising tussen een Old English bulldog en een terriërsoort. De hond werd in 1935 door de Engelse Kennel Club (KC) als apart ras erkend en in 1974 door de Amerikaanse Kennel Club (AKC). Het ras wordt verder door de Australian National Kennel Council (ANKC), de Canadian Kennel Club (CKC), de Kennel Union of Southern Africa KUSA, de New Zealand Kennel Club (NZKC) en de United Kennel Club (UKC) erkend.

van wikipedia

En ik heb er zo in verdiep Omdat die staffords werden somige gekruist met old english bulldog, en lady is een old english.

Wist je dat iedereen informatie kan toevoegen op wikipedia? Dus dat er altijd een grote kans is dat het niet klopt?

Ja dat kan maar als het op meerder info site staat dan lijk het me stug dat het onzin is. En op zulke site's als wiki wordt er echt wel gecontroleerd en geen sprookje neergezet, dit verhaal klop wel degelijk.

van wikipedia
juist ja lol daar kan elke idioot op typen wat die wil

hhahaah jij bent grappig dus jij wil mij zeggen dat dit ene onzin site is wat 90%klop.

Als dit in de genen zit hoe kan het dan dat deze honden vreedzaam in een roedel honden kunnen leven hun leven lang?

Wat ik bedoel ze wouden een hond focken die meer conditie had en beter in vorm dat bedoel ik er eigenlijk mee een gefock ras voor gevechten ze wouden een rashond fokken die er beter op deed dan zij voortganger

Lady,,,Melissa,,,Rocco
jij zegt een ast is gefokt om te vechten en ik zeg je dat dit niet waar is een amstaff is onstaan als show hond enige wat die met vechten had was het ras waar hij van is afgesplist in 1936 de american pitbull
maar zelf vechten nee daar is een ast nooit voor gefokt

De Bulldog Terrier werd gefokt voor honden- gevechten. Tot op heden worden honden benoemd naar de functie waarvoor ze dienen. Bij de Bulldog Terrier was dat niet het geval. Zeker, ze werden wel eens “Pitdogs”
(vechtringhonden) genoemd, maar de meer gebruikelijke benamingen waren: Bulldog Terrier, Bull-and-Terrier (later Bull Terrier).

Met het succes van de Bulldog Terrier als vechthond nam de populariteit van de sport toe en kon deze rekenen op de belangstelling van de hoogste tot de laagste kringen van de gemeenschap. Het werd al spoedig nodig een zekere vorm van organisatie in het leven te roepen om te voorkomen dat er rellen zouden ontstaan bij de hondengevechten. Daartoe werden bepaalde regels vastgesteld. Het zwaarst werd getild aan het gewicht van de hond en de eigenaar wiens hond niet voldeed aan de gestelde eis verspeelde zijn inleggeld.

De regels van de hondengevechten wezen als winnaar aan die hond die weigerde op te geven- niet noodzakelijk de beste vechter. Dit ondersteunde de meest gewaardeerde eigenschappen van de Stafford: onbedwingbare moed en vasthoudendheid.


De Bulldog Terrier bleef de hond van de werkende klasse en werd gebruikt voor
gevechten met de das en voor het doden van ratten. Afbeelding: Lancaster-rattenring 1912.



Ontstaan van de Bull Terrier
Na het verbod op bullenbijten en hondengevechten ontstond er een nieuw ras uit de wortels van de Bulldog Terrier en dat was de huidige Bull Terrier. Het doel was een witte hond te fokken met een langere voorsnuit; zo min mogelijk lijkend op de Bulldog en de Bulldog Terrier. Tijdens de ontwikkeling van dit nieuwe ras ontstond er ook een verschuiving in waardering. De Bulldog Terrier was voor het merendeel te vinden bij de gewonde man en het nieuwe ras (de Witte Bull Terrier) vond aftrek bij de hogere klasse en ook nu nog wordt door sommigen de Stafford meer beschouwd als een hond voor de gewone arbeider. Gelukkig was het de betrokkenheid van de werkende klasse met de Bulldog Terrier (de Staffordshire Bull Terrier) die de Kennelclub ertoe bracht het ras in 1935 te erkennen.

Terwijl de Witte Bull Terriers zich ontwikkelden als tentoonstellingshonden, ging de Bulldog Terrier gewoon door met zijn alledaagse bezigheden; dassen opgraven, ratten vangen en zo af en toe een illegaal hondengevecht. In 1935 kon ook de Stafford meedoen aan tentoonstellingen (als Staffordshire Bull Terrier) zij het onder protest van enkele hondenfokkers.

Het was onvermijdelijk dat er bij het ontwikkelen van de Witten ook geregeld gekleurde Bull Terriers werden geboren. De fokkers van de gekleurde Bull Terriers hadden de mogelijkheid om terug te grijpen op de Bulldog Terrier om hun fokmateriaal te verbeteren. Net als bij de Witte afdeling werden fokproducten die niet aan de verwachting voldeden verkocht als huishonden.

Gedurende de gehele opbouw van het ras is bij zowel de witte als de gekleurde varieteit steeds weer Bulldog Terrier (Stafford)-bloed gebruikt om bepaalde punten te verbeteren.

Het is duidelijk dat er voldoende honden van het Staffordshire Bull Terrier-type beschikbaar waren in 1935. Vele waren geen zuivere nakomelingen van de Bulldog Terrier zoals vaak beweerd wordt; integendeel, vele hadden Bulldog-, Terrier-, Dalmatiner-,Whippet- en Greyhoundbloed in zich; al deze rassen waren gebruikt om de Bull Terriers te perfectioneren.

Desondanks waren er nog steeds honden van het zuivere Bulldog Terrier-type bewaard gebleven. Zij hadden alle lotgevallen van het ras doorstaan en zij zijn de ware stamvaders en moeders van de Staffordshire Bull Terrier. Zulke honden zijn te herkennen omdat ze bulldogkenmerken tonen. Deze kenmerken werden door de opbouwers van de Bull Terrier asl onaanvaardbaar beschouwd. Van de fokproducten die niet in aanmerking kwamen voor de verbetering van de Bull Terrier werden er vele als Stafford beschouwd. Hiermee kwamen er ongewenste eigenschappen het ras binnen als: amandelvormige ogen, gebrek aan stop, lange spitse voorsnuiten, ontbreken van goed ontwikkelde kauwspieren, staande oren en nauwe fronten.

Het heeft jaren gekost om deze eigenschappen eruit te fokken dan wel te verbeteren.



Toenemende aandacht
De Bulldog Terrier leefde voort in onveranderde vorm. Over het algemeen hadden de mensen één of twee honden (in de kleine overbevolkte arbeidershuisjes zouden het er niet meer kunnen zijn) Hun onderkomen en voedsel zal niet ideaal geweest zijn maar ze hadden één groot voordeel: ze werden beschouwd als deel van de familie. De Bulldog Terrier moest zich zo gedragen dat hij paste in de huiselijke kring zonder zijn bekwaamheden te verliezen. De manier waarop de Bulldog Terrier met mensen omging moest onberispelijk zijn. Hoe zou hij zich anders kunnen handhaven in de grote gezinnen die toen heel gebruikelijk waren. Hetzelfde karakter zien we nog in de Staffordshire Bull Terrier van vandaag, die furieus kan zijn wanneer hij aangevallen wordt of wanneer het nodig is, maar die onvoorstelbaar zacht is voor kinderen.


Het was het goede, op mensen gerichte karakter van de Bulldog Terrier
dat zorgde voor zijn behoud als ras. (foto Mike Homan)


Het temperament en de aard van de Bulldog Terrier waren hoog gewaardeerd en dit is later samengevat in de rasstandaard van de Staffordshire Bull Terrier:

“Traditioneel onbedwingbaar moedig en vastberaden”.

“Buitengewoon intelligent en lief, vooral voor kinderen”.

“Dapper, onverschrokken en zeer betrouwbaar”.



De stafford verschijnt
We hebben de Bulldog Terrier gevolgd als vechthond en als voorouder van de Bull Terrier en nu komen we tot zijn verschijning als Staffordshire Bull Terrier.

We hebben ondervonden hoe hij, toen de waardering voor hem op het laagste pitje stond, door liefhebbers bewaard is gebleven doordat ze hem in hun huizen haalden als speelkameraad voor en waker over hun kinderen en voor zichzelf voor het ratten vangen of voor een beetje jacht in het veld.

Het is interessant om te beseffen dat het verbod op hondengevechten is 1838 werd ingesteld en dat de Staffordshire Bull Terrier pas in 1935 als officieel ras werd erkend. Dus, voor zijn status als rashond moest hij een eeuw lang zien te overleven als huishond. Één van de belangrijkste dingen die hij moest leren was hoe hij met mensen om moest gaan iets waar hij vandaag de dag nog in uitblinkt!





De geschiedenis van de Staffordshire Bull Terrier in Nederland

De Stafford werd eind jaren '60 geintroduceerd door Arie van Herpen van de kennel “Melmar's” en Nicolai Grishkov.

Martyrs Dutch Joe, eigendom van Nicolai Grishkov en Sevenoaks Slenkge, eigendom van Arie van Herpen, waren de eerste Staffords die uit Groot-Brittannie werden geimporteerd. Uit een paring van deze twee honden werden twee pups geboren, waarvan één, namelijk Melmar's Admiral Avalanche, Nederlands en internationaal kampioen werd.


Arie van Herpen en Nicolai Grishkov

Zowel Arie van Herpen als Nicolai Grishkov gaven bekendheid aan de Staffordshire Bull Terrier in Nederland, maar het was vooral Arie van Herpen die na het overlijden van Nicolai Grishkov in 1979 verantwoordelijk was voor de verdere introductie van de Stafford.

In 1975 werd de Staffordshire Bull Terrier Club Nederland opgericht met 53 leden. Door de jaren heen steeg de populariteit van de Stafford en stijgt nog steeds.


Bron:

DE STAFFORDSHIRE BULL TERRIER
Het ultieme naslagwerk

ok een site zal wel weer ozin zijn volgens een aantal van jullie