Kennelsyndroom

Gaande een vraag voor vriendin van me, bij haar hond hebben ze geconstateerd dat deze lijd aan een zware vorm van kennelsyndroom, de hond kan geen rust vinden, hij is constant in beweging en is overal bang voor, hier is ze al 7 maand mee bezig om hem kalm te krijgen van dierenarts naar homeopaat en weer naar andere dierenarts, en dan naar gedragsdeskundige, en weer naar andere gedragsdeskundige, het is inmiddels gezegd het is beter voor de hond om in te slapen.

Het dier is 10 kilo te licht omdat die door de stress niet aankomt, ze kan voeren zoveel ze wil, het enige wat er gebeurd is dat het dier vreselijk aan de dunne raakt en zichzelf van de stress versmeerd.

Ze zit met de handen in het haar, ie heeft hier ervaring mee.

Even een kant tekening, alle kalmerende middelen zowel van de dierenarts als van de homeopaat zijn gebruikt, de hond blijft zenuwachtig.

hallo fay,

wat is het voor ras? teef of reu?

afschuwelijk zeg
iedegeval veel sterkte met de hond

Pfff het is een mix van iets het is wel een grote hond, maar zeker weten dat het een teefje is.

Jeetje, zware vorm van kennelsyndroom.
Wat is de achtergrond?

In de meeste gevallen is bij zware vorm van kennelsyndroom de kwaliteit van leven zo beroerd dat inslapen vaak de beste optie is. Deze honden ervaren amper kwaliteit van leven.

Dit is iets wat zelden tot niet te genezen is.

Zelf heb ik een hond met mildere verschijnselen.
Hij is nu 3 jaar bij me en pas sinds een maand of 3 leeft hij wat minder iedere dag op het randje van overspannenheid.

Een hond met kennelsyndroom heeft een prikkelarme omgeving nodig met veel voorspelbaarheid.
Iedere dag dezelfde structuur, geen veranderingen.
Geen lange prikkelrijke wandelingen en vermijden van teveel confrontatie met de angsten.
Iedere dag opnieuw balans aanbrengen tussen prikkelrijk en prikkelarm en vooral uitzoeken hoe de hond tot rust en verwerking kan komen en hem heel veel laten slapen.

Tja wat is er verder over te zeggen?
GT's , DA's, (klassiek??) homepaat? Ik kan er weinig over zeggen omdat ik de hond en de situatie niet ken en kan inschatten.

Ervaart de hond nog wel iets van kwaliteit in z'n leven?

Kom regelmatig bij haar en als ik binnenkom, plast de hond van zich af, probeert zich zo laag mogelijk te houden, likt je handen, blijft niet stil zitten constant heen en weer lopen en maar hijgen, oren plat staart tussen de poten, negeren heeft geen zin, ze heeft hem nu al buiten lopen omdat binnen het hele huis naar de urine begon te ruiken, buiten plast hij ook constant van zich af, steeds onrustig, hijgen de gele dag hijgen, de enige manier om hem rustig te krijgen is het arme dier opsluiten in een bench in de schuur dan lijkt het zich iets te ontspannen, maar goed je koopt geen hondje om in de schuur op te sluiten.
Zelf word je ook helemaal naar van de hond als je erop let zo onrustig is het dier, je word er zelf ook zenuwachtig van om zo maar te zeggen.

als je een hond hebt met deze klachten kunnen wij niet zomaar een kant en klaar antw. geven ik denk dat deze hond helemaal back to basic moet, ik bedoel veel onder andere honden zodat ie weer een beetje hond kan worden, met veel onder andere honden bedoel ik heel veel hé. waarschijnlijk zijn mensen de oorzaak van dit gedrag dus is het voor ons mensen heel erg moeilijk om dit op te lossen, honden kunnen veel meer.

ik heb een keer een hele zenuwachtige en bange hond naar een pension gebracht, dit was wel een goed pension hoor deze man wist waar ie mee bezig was, en de hond heeft er een paar weken gezeten en was de hele dagen los tussen andere honden, stuk of dertig, op een groot los loop veld, toen ik de hond weer ophaalde was hij compleet verandert, zelfverzekerd, opgewekt en blij.

Grappig, net als hopeanddreams dacht ik ook aan een verblijf in een grote roedel. Misschien en hopelijk voor tijdelijk, maar misschien zou de hond beter af zijn door permanent onder de honden te zijn.

Bij Jip heeft het niets geholpen hope en dreams.

Jip is al 3 jaar onder bejandeling van klassiek homeopaat. Ik heb er nooit enig resultaat van gemerkt.
Tot hij 3 mnd geleden een middel kreeg wat hem daadwerkelijk in beweging heeft gezet.

Ook TTouch en het thundershirt helpen hem momenteel verder.http://www.hondenpage.com/search/index.php?cx=partner-pub-3238850696831745%3Ayvnf2matshb&cof=FORID%3A9&ie=UTF-8&q=thundershirt#919

Maar dan heb ik het over 3 jaar verder.

De stress, de zenuwachtigheid, de schrikreacties, onderdanigheid, is inderdaad heel intensief.

Maar nogmaals, wat ervaart de hond zelf nog voor kwaliteit van leven? Het is wezelijk anders dan welke andere hond ook. Het is iedere dag opnieuw zoeken naar de balans.

En in een kennel wel slapen en tot rust komen. Dat is goed. Dan kan hij/zij in elk geval slapen en opgedane prikkels verwerken. Het is pappen en nathouden.

Wat is kennelsyndroom?
.
Bij puppy's die in de inprentingsfase weinig of geen sociaal contact met mensen hebben gehad, is de inclusiebehoefte ten opzichte van mensen afwezig of zeer slecht ontwikkeld. We spreken dan van kennelsyndroom, een verschijnsel dat veel wordt gezien bij honden die van broodfokkers afkomstig zijn. Het is een syndroom van emotionele inflexibiliteit, dat zich voordoet wanneer honden tijdens de eerste maanden van hun leven in omstandigheden worden gehouden waarin zij onvoldoende in contact komen met mensen. Deze kennelhonden vertonen gedrag dat zich kenmerkt door extreme en volhardende onderdanigheid en angst, en soms in angstbijten wanneer zij in een onbekende omgeving worden geplaatst. Zij zullen altijd bang voor mensen zijn. De gevolgen van slechte socialisering zijn echter voor een deel afhankelijk van het ras. Een Labrador Retriever is hier minder gevoelig voor dan veel andere rassen, waarschijnlijk ten gevolge van zijn natuurlijke "will to please", zijn behoefte om het de baas naar de zin te maken.
.
In het algemeen kan een hond met kennelsyndroom niet of nauwelijks omgaan met veranderingen in zijn dagelijkse routine en omgeving. Hij is buitengewoon schuchter en is bang om te worden aangeraakt. De indrukken die hij in de inprentingsfase heeft opgedaan blijven hem zijn leven lang parten spelen. Wat er tijdens deze periode is misgegaan kan nooit meer ongedaan gemaakt worden. Zonder de juiste training en behandeling door een ervaren hondentrainer zal hij chronisch gestoord, antisociaal gedrag vertonen.
Een hond met kennelsyndroom moet leren om mensen te vertrouwen en met hen om te gaan. Hij is buitengewoon zenuwachtig en zeer op zijn hoede voor onze welgemeende zorg. Wanneer hij wordt benaderd zal hij zich proberen te verwijderen, en wanneer dat niet lukt zal hij zijn staart tussen zijn benen doen. Zijn ogen zijn glazig, zijn oren liggen plat in de nek, en hij laat vaak wat urine vallen of rolt zich op de rug. Hij is doodsbenauwd voor het geluid van de televisie of verkeer op straat, en hij zal proberen weg te lopen. Dit gedrag vertoont hij ker op keer, zelfs wanneer de televisie de hele dag aan staat en het verkeer de hele dag door gaat.
Het spreekt voor zich dat een hond met kennelsyndroom ontzettend ongelukkig is. Hij leeft in een wereld die gewoonweg angstaanjagend is. Elke poging van jou om hem te helpen, hoe vriendelijk ook, wordt ervaren als beangstigend en hetzelfde geldt voor alle andere indrukken die hij tijdens de inprentingsfase heeft moeten ontberen.
.
Hoe wordt kennelsyndroom behandeld?
.
Om te beginnen: een hond zal nooit genezen van het kennelsyndroom. De schade die in de inprentingsfase is toegebracht kan niet ongedaan worden gemaakt. Het enige wat je kunt doen is zijn leven (en jouw leven met een hond die eraan lijdt) wat aangenamer maken.
Routine is in dit opzicht heel belangrijk. Omdat een hond met kennelsyndroom niet in staat is om met veranderingen in zijn routine om te gaan, moeten we die routine omschrijven, om te weten waar we zijn begonnen. Probeer de volgende vragen te beantwoorden:
.
1. Is de hond bang voor jou?
2. Is de hond bang voor andere mensen in jouw gezin?
3. Is de hond bang voor mensen in het algemeen?
4. Is de hond bang voor geluiden (stofzuiger, verkeer, enz.)?
5. Is de hond bang voor andere honden?
6. Bijt de hond als hij bang is?
7. Is er een situatie waarin de hond tamelijk tevreden en ontspannen is?
.
Zodra je de laatste vraag met “ja”, of “ik denk het wel” kunt beantwoorden, mag je gaan denken aan een aantal doelen die je wilt bereiken, maar wees niet te optimistisch. De methode die wij gebruiken om de hond te trainen wordt “shaping” genoemd (vorming via successieve benaderingen). Deze methode wordt gebruikt wanneer bepaald gewenst gedrag niet in één keer kan worden geleerd. Bij het shapen komen wij telkens een stapje dichter bij ons doel en wordt de hond gradueel gevormd.
.
Dit zouden dus onze doelstellingen kunnen zijn:
.
1. Ik wil dat de hond mij vertrouwt en bij mij op zijn gemak is.
2. Ik wil dat de hond mijn partner vertrouwt en bij hem op zijn gemak is.
3. Ik wil dat de hond mijn buren vertrouwt en bij hen op zijn gemak is.
4. Ik wil met de hond kunnen wandelen.
5. Ik wil de hond mee naar de dierenarts kunnen nemen.
.
Zodra je deze doelstellingen hebt bereikt, kun je aan volgende doelen gaan denken, maar nogmaals: wees niet te optimistisch.
.
Geef de hond zelfvertrouwen. Zet geen druk op de hond, geef hem de tijd om jou te leren vertrouwen. Beloon hem elke keer wanneer hij het gewenste gedrag vertoont. Wanneer jij bezig bent een band met de hond op te bouwen, laat je dan door niets en niemand afleiden, niet door de radio, niet door andere honden. Dring jezelf niet op aan de hond; laat hem naar jou komen wanneer hij daar klaar voor is. Beloon hem wanneer dat gebeurt. Bestraf de hond nooit! Negeer ongewenst gedrag.
.
Zodra (of als) je in staat bent om met de hond om het huis te lopen, en zodra (of als) dit een routine is geworden waar de hond redelijk aan gewend is, kun je de cirkel vergroten, beetje bij beetje, totdat deze nieuwe cirkel een routine is geworden.
Zodra (of als) het in de buurt wandelen geen probleem meer is, kun je proberen naar drukkere buurten te wandelen, maar overdrijf het niet. Vergeet niet dat het moeilijk voor de hond is om van zijn routine af te wijken en zijn vertrouwde omgeving te verlaten.
.
Wees niet bang om het op te geven. Dit is geen wedstrijd en je hoeft niet te winnen. Na alle pijn en moeite die je erin hebt gestoken, na al jouw geduld en frustratie, komt er een tijd dat je moet toegeven dat dit alles is wat er uit te halen valt, althans voorlopig.
.

bron http://labradornet.com/angstig.html

natuurlijk werkt het niet altijd, je kunt nooit een pas klaar antwoord geven op een probleem, maar je moet bepaalde dingen proberen en heel veel observeren en soms krijg je ineens een idee wat wel werkt en daar bouw je dan verder mee. en het is natuurlijk wel zo dat je de hond wel onder andere honden kan doen maar dit moet wel onder hele goede begeleiding want anders kan het net zo goed een tegengestelde uitwerking hebben. maar je kan ideeen opperen en misschien werkt het. wij hebben niet zo'n groot erf anders had ik deze hond wel eens willen zien en er proberen iets aan te veranderen want dit gedrag heeft een oorzaak, deze hond is waarschijnlijk niet zo geboren, en eerlijk gezegd,als een hond medisch gezond is, geloof ik niet zomaar in een verloren zaak.

Dan weet je misschien onvoldoende van kennelsyndroom.
Als er dingen misgaan in de inprentingsfase geeft dit blijvende veranderingen in de hersenen.
Dit is de fase waarin de hersenen in ontwikkelingen zijn. Als deze ontwikkeling door ontbreken van prikkels afwezig blijft , zullen bepaalde verbindingen in de hersens niet gelegd worden. Dit is niet herstelbaar.

De theorie van de hond tussen honden zetten kan inderdaad voor de hond zelf een kalmerende omgeving zijn MITS hij hier op ingeprent is.
Maar uiteindelijk moet de hond het doen in de situatie waar hij/zij in zit. En veranderingen zijn funest, dus ook tijdelijk ergens anders onderbrengen kan alweer een terugval bewerkstelligen.

Ik heb begrepen dat er al meerdere deskundigen naar deze hond gekeken hebben.
Dus wat kunnen wij nog toevoegen, we kennen de hond niet en weten niet exact in hoeverre de ellende waar deze hond in leeft strekt.

Als deze hond ingeprent is op andere honden zou hij/zij misschien het beste af zijn in een roedel voor de rest van z'n leven, n een verder prikkelarme omgeving met weinig menselijk contact.

Als ze hier is met de hond en ze liep met mijn twee hondjes hingen die van mij constant in haar kraag om haar rustig te krijgen om haar te kalmeren, de laatste keer met de kangal was niet zo'n succes die werd er ook helemaal nerveus van, andere honden reageren enorm op haar, door haar rare gedraai en gedrag, en ze is al 7 maand bezig met de hond, ze heeft elk pilletje tabletje enz enz al gehad en aan het eind van het jaar gaat ze verhuizen, weer terug de woonwijk in, ze is al heel bang dat dit de hond aardig de das om zou doen, de dierenarts was hier ook al bang voor en zei dat meestal dit soort honden eindigen van baas naar baas en asiel.

Maar als ik dat stuk zo lees, nee deze hond heeft niet echt kwaliteit van leven, de angst voor het onverwachte is zo aanwezig, alsof de hond constant bezig is van wat er wel niet kan gebeuren, ze heeft hem ook periodes aan de fiets gehad en daar werd die zo nerveus van dat het dun tussen zijn achterpoten liep, deze tip kreeg ze om de hond moe te maken, een vermoeide hond kan immers niet aktief bezig zijn met wat er allemaal om zich heen gebeurd gevolg dat het dier nog zenuwachtiger werd totdat ze hem opsloot in de schuur.

Ik heb dit zelf nog nooit eerder gezien, wel eens slecht gesocialiseerde honden, of angstige honden, maar dit, wat ik zeg hier word ik zelfs heel nerveus van, terwijl ik niet het type ben wat me snel van mijn stuk laat brengen.

een slecht of niet gesocialiceerde hond kan inderdaad dit gedrag gaan vertonen maar ik geloof niet dat dit onherstelbaar is. een hond is een overlever en geeft bijna nooit op, als dit niet medisch is. Een interactie met andere honden kan wonderen verrichten en dan bedoel ik niet voor een paar weken maar mischien wel voor een aantal maanden of mischien voor altijd....

Ik denk dat ze echt veel minder moet gaan doen met de hond.
Waarschijnlijk overprikkelt ze hem nog meer waardoor herstel bijna niet mogelijk is.
Deze honden hebben in eerste instantie meer baat bij 3x hetzelfde saaie rondje, dan aan de fiets of ondernemende wandelingen. Alles geeft stress alles is bedreigend. En zo'n verhuizing naar een woonwijk zou inderdaad wel eens heel ingrijpend kunen zijn.

Jip is ook voortdurend op z'n hoede, vaak alert op "gevaar". Het gaat steeds beter, maar ik moet echt iedere dag balans aanbrengen.
Verandering kan hij erg slecht mee omgaan, bij andere thuis is een drama. Er zit echt verbetering in , maar gaat tergend langzaam.

de dierenarts was hier ook al bang voor en zei dat meestal dit soort honden eindigen van baas naar baas en asiel. Dan is inslapen een betere optie

Ik zeg overigens niet dat kwaliteit van leven niet meer mogelijk is en ook doe ik geen uitspraken over wel of niet inslapen. (behalve dan in bovenstaand voorbeeld wat je noemde).

Vergeet niet Hope en dreams dat deze honden nu niet bepaald het beste naar boven halen in een instinctief dier als een hond.
Deze honden zijn stress, ruiken naar stress, brengen onrust in een bestaande roedel.
Zijn de honden nog erg verbonden aan hun oerinstinct zullen ze zelfs een hond als deze kunnen doden, omdat hij anders is een te onrustige factor in de roedel.

Ik heb een vreselijk stabiele hond, maar Jip kan zich absoluut niet aan haar optrekken in zijn angsten en stress. Hij moddert er in z'n eentje mee.
Zij negeert hem grotendeels, haar manier om niet ten onder te gaan aan zijn dagelijkkse stress en onrust.
Ze buffert als ze zin heeft, maar laat hem gerust 'stikken' als ze geen zin heeft.

hier in heb je helemaal gelijk petra zenuwachtig gedrag stress gedrag enz. wordt niet geaccepteerd onder honden ook niet onder stabiele honden lichte vormen wil nog wel eens goed gaan maar als een hond flipt wordt er op gereageert en niet positief, daarom zei ik ook dat als je dit doet dat dit wel onder hele goede begeleiding moet gebeuren door iemand die weet waar ie mee bezig is en die zeeen van tijd voor de hond heeft.....

Uiteindelijk denk ik dat de enige juiste vraag in dit topic is, of de vriendin van TS met al deze informatie en de informatie van reeds geraadpleegde deskundigen kan inschatten of zij deze hond de juiste begeleiding kan bieden.

Het betekent een proces van jaren met vallen en opstaan, van stapjes vooruit en terugvallen, van 100% commitment en van kennis en achtergronden van honden met deze problemen. Veel lezen en praten met mensen die je verder kunnen helpen.
Niet schuwen buiten de geijkte paden te gaan en te accepteren dat een heel groot deel van je leven om deze hond draait.

@Fay, en ze is al 7 maand bezig met de hond,

Ik vertelde je al dat ik al drie jaar bezig ben he.
Ik denk echt dat het een life time commitment is.

Het vergt hel wat creativiteit en uitzoekwerk wat deze specifieke hond een stapje verder kan helpen.

Maar laat haar dit maar eens lezen, met name de tips in het artikel wat ik hierboven plaaste.
Zoals ik het nu beluister doet ze momenteel meer met de hond dan ze aankan.

wij hadden een border in de groep die dit had, ze functioneerde nauwelijks, alleen bij zeer rustige bedaarde sociale oude(re) honden, verder was het trillen, angst angst angst.

deze mensen, die er heel heel veel pijn van hadden, hebben haar uiteindelijk laten inslapen omdat ze het niet langer konden aanzien.

eerlijk gezegd (en dat is misschien hier en daar tegen het verkeerde been) vond ik het het meest genadige en had het al eerder gedaan.

denk je maar eens in de plaats van de hond in?
is dat leven?
zou jij zo willen leven?

echt kennelsyndroom kan je als het heel diep zit, niet zo goed krijgen dat het leven kwaliteit is en deze mensen waar ik het over heb waren het ook zat dat er "ge-expirmenteerd" werd. ze zagen de border lijden (en dat was ook zo) en hebben gedaan wat ze vonden dat ze moesten doen.

nu hebben ze een heerlijke goed gefokte ondeugende golden dame, waar ze zo mogelijk nog meer van genieten, juist omdat dit meiske zo open, vrolijk en ronduit hond is.

moeilijk hoor, zo'n hondje te zien wat geestelijk leidt

Hoi fay,

Ik ben het met Petra eens.

Heel veel rust in een prikkelarme omgeving en veel voorspelbaar heid kunnen helpen.

Bv. hoelang is de hond in de ruimte als jij er bent? Zelf zou ik beginnen aan de lijn de eigenaar heeft de lijn vast en er wordt voer gestrooid op de grond. Heeft de hond dit op? Dan weer terug in de bench. Dit kun je opbouwen per minuut. De hond moet weer in de bench voordat het plassen, likken, trillen etc. begint.

Daarbij moet ze groeien qua gewicht. Wat voor voer krijgt de hond?

Diarree is idd een uiting van stress. Onze pup was in de vakantie (toen haar zusje hier ook was) ook aan de diaree en zij heeft toen bijna 4 dagen in de bench gezeten. 10 min. eruit en dan weer 4 uren in de bench. Maar het eruit was alleen in de tuin zonder extra prikkels. Ik heb de diarree toen overgekregen met finidiar en haar gewone eten dus zonder dierenarts bezoek.

Die gt's die ze heeft geraad pleegt werken die met kalmerende signalen?

Ik hoop dat je hier alvast wat aan hebt.

Groetjes van Esther

hoi,

Ik heb net een vriendin gesproken die laatst een hondje heeft opgevangen met het kennelsyndroom, die heeft ze weer doorgeplaatst omdat het bij haar te druk en dat ze bij die vriendin heel veel geprikkeld word. Waar ze nu mee bezig zijn (die vriendin is met begeleiding met de nieuwe eigenaar aan het trainen), als ze het stress en kennelsyndroom gedrag vertoont, afleiding en heel rustig met haar bijvoorbeeld praten/aaien. heel rustig en zorgen dat ze langzaam rustiger word. Ze zijn dit nu aan het trainen en het gaat steeds een beetje beter het heeft wel veel aandacht en liefde nodig en kan ook lang duren. En als ze het goed doet uiteraard belonen en nooit straffen maar dat lijkt me duidelijk.

@Hope and Dreams,

Ik heb je reacties nog eens gelezen.

Je trekt onder meer vergelijkingen met een angstig , bange hond en met socialisatieproblemen.

Kennelsyndroom is wel een wezelijk verschil met bovenstaande problemen.

Hier onstaat het probleem in de inprentingsfase.
De inprentingsfase is essetieel omdat in deze fase in zeer korte tijd de hersenverbindingen worden aangelegd.
Door gebrekkige inprenting gaat het mis met de aanleg van die verbindingen. Door een prikkelarme omgeving, worden bepaalde verbindingen simpelweg niet gelegd.
Deze fase kan nooit overgedaan worden, hersenverbindingen kunnen niet later alsnog aangelegd worden en dus zullen deze honden altijd anders zijn dan honden die wel een goed inprenting hebben doorlopen en bv in de 2e socialisatie door mishandeling angstig voor mensen zijn geworden.
Je kunt dus niet simpelweg spreken van een angstig bange hond, veroorzaakt door de mens en die weer op de rit zien te krijgen met een grote portie vertrouwen. Deze honden zullen dus ook tussen andere honden gehinderd worden door de gebrekkige ontwikkeling in de hersenen. Het is geen kwestie van goed voorbeeld doet volgen als er simpelweg verbindingen ontbreken om te kunnen volgen.
Daarom is dit ook niet te genezen.
Je kunt hooguit door de goede begeleiding en de juiste omgeving en randvoorwaarden een bepaalde mate van kwaliteit van leven aan de hond teruggeven.

@Gucci, wat goed van je vriendin. Het klinkt alsof zich terdege bewust is van de problemen van een hond met kennelsyndroom en de begeleiding daarvan. Top

hoi,

Is ze ook en haar vriend traint en werkt al 40 jaar met honden dus ze heeft wel verstand van honden. Ze zeggen altijd wel we weten niet alles maar ze geven altijd hele goede tips en toen ik dit las moest ik ook gelijk aan hun denken.

Als er iets is waar hun niet veel ervaring hebben zeggen ze altijd wel we weten niet of het echt werkt maar als je het niet probeerd dan weet je het ook niet. En het zijn vaak gewone huis tuin en keuke ideetjes. Dus niet directe dure kosten ed.

Misschien de hond intern ergens onderbrengen om hem te helpen?
Ik heb veel positieve verhalen gehoort over Nelis Verhoeve.....

Er schiet me iets te binnen.

Ik heb een hele rustige stabiele roedel, ze mag de lieverd hier ook wel een keer brengen om te kijken of het zo gaat lukken. het is maar een idee.

gr

Ben vandaag bij mijn vriendin geweest en ze hebben besloten om toch de hond in te laten slapen, dit omdat er gewoon te grote veranderingen aan zitten te komen, verhuizing naar woonwijk, een kleiner woonoppervlak, vaker visite omdat ze dichter bij familie dan woont, kinderen.

En ze willen de hond niet langer pesten, ze heeft de dierenarts gebeld en ze mag de hond brengen zodra ze er klaar voor zijn.

Persoonlijk denk ik ook dat het beter is, de dierenarts had ook nadrukkelijk gezegd dat dit niet beter zou worden, het zou door de verhuizing en dergelijke alleen maar kunnen verergeren.
E dat heeft het hondje gewoon niet verdiend, dus ze maken de laatste paar week dat ze in dit huis zitten er nog een zo´n leuk mogelijke tijd van, zonder verplichtingen en medicijnen en dan gaat het hondje lekker slapen

hoi Fay,
Wat een nare beslissing maar als ze er zelf achter staan is dat alleen maar goed. Tuurlijk een hond of dier inslapen is nooit leuk maar soms is niet anders.

Wil hun dan ook heel veel sterkte toewensen en nog een hele mooie tijd die hun rest met hun lieverd.

gr van ons

Het is jammer, maar ik kan me de beslissing voorstellen.