Kennelsyndroom

Ja vind het heel sneu voor ze, want een hond koop je niet voor 7 maand, maar toch wel voor 10, 12 jaar of liever nog langer, en weet dat ze van alles heeft geprobeerd.

Goede beslissing. Dat beestje kan je niet jarenlang laten leven in angst.

Ik zie hier de naam van Nelis Verhoeven verschijnen.
Dat is een hele goede gedragsdeskundige, heeft meer
ervaring dan een gewone therapeut en ook langer
gestudeerd op honden.
Honden kunnen daar ook intern.
Hij werkt met de zogenaamde kalmerende signalen.
Ik ken hem persoonlijk en ook zijn methodes.
Heeft mijn twee vechtende boys bij elkaar gebracht,
terwijl ook iedereen zei dat ik er eentje weg zou moeten doen.
Kijk maar eens op : www.calmingsigns.com
Hij komt aan huis, niet alleen in noord limburg,
en bekijkt de hond in huis, buiten, hoe jullie
met hem omgaan. Maar de hond kan ook intern
bij hem zelf bekeken en geobserveerd worden.
Mijn jongens zijn ook bij hem intern geweest,
de eerste week mijn Romeo, de tweede week Luca
en de derde week samen.
Hij observeert.
Heeft de twee artikelen geschreven bij mijn profiel:
honden twitteren ook en dominantie in de volksmond.
Heeft samen met zijn dochter de hondenopvang en school
en heeft problemen opgelost, die anderen niet konden realiseren.
Echt, ik zou hem eens bellen.
Nelis zegt altijd, er zijn weinig honden die niet
heropgevoed, gecorrigeerd kunnen worden of geholpen
worden met trauma's, terwijl baasjes vaak alleen
nog een spuitje als oplossing zien.
Ik leef met jullie mee.

als de hond echt de inprenting goeddeels gemist heeft is dit een hele wijze (en moeilijke) beslissing.

want dit is niet op te lossen met heropvoeding, de hond kan daar helemaal niet voor open staan en leeft in een wereld die zo eng dat ze continu in doodsangst verkeren.

ik vind het heel verdrietig voor je vriendin en hoop dat de mensen om haar heen haar steunen dat laatste te doen wat nodig is.

en ..... ik hoop dat zel net als de mensen van de Bordercollie moed kunnen verzamelen een hond te zoeken die haar veel plezier en liefde kan geven.

Tja haar vriend zei ook, je koopt een hond om er plezier mee te hebben, lekker mee naar het strand te gaan, mee de bossen in, het park in, dat die je in de ochtend vrolijk begroet, of als je thuis komt.

Er was ook al iemand geweest die zei, kleine uitstapjes, en dan in de bench met een deken eromheen dat die naar maar 1 kant op kan kijken, maar altijd in de bench is ook niet gezond, en dat is niet echt de bedoeling van een hondje kopen.

Soms als ze hier is dan ploffen de twee zwartjes van me bij haar op de bank en dan zegt ze ook, kijk dit is gezellig dat wou ik ook, ja en dan word ze helemaal sneu ervan, want als ze haar hondje roept word het hondje zenuwachtig en kan ze beginnen met dweilen.

De eerste tijd willen ze dan geen even geen hondje meer, daar kijken ze wel naar als ze verhuisd zijn en gesetteld zijn, dan kan de pup meteen wennen aan de die omgeving en drukte.

Kennelsyndroom is echt iets voor broodfokhonden.
Hopelijk laten ze zich de volgende keer goed informeren.

lees dit nu pas en het is zo herkenbaar..one vorige hond hebben wij hierdoor moeten laten inslapen,het is zo zielig,de van ons werd op den duur zelfs suicidaal!
ik wens het baasje van het hondje heel veel sterkte doe in deze moeilijke tijd maar zeg maar tegen haar dat e haar best heeft gedaan en dat het beestje nu rust verdient.
sterkte

Tja haar vriend zei ook, je koopt een hond om er plezier mee te hebben, lekker mee naar het strand te gaan, mee de bossen in, het park in, dat die je in de ochtend vrolijk begroet, of als je thuis komt.

Ja maar van een hond met kennelsyndroom kan je zoiets natuurlijk niet verwachten en dan gaat het ook niet meer over wat JIJ wilt maar wat goed is voor de hond.

Ik heb het idee dat je vriendin veel te veel met de hond gedaan heeft wat hij helemaal niet aankon en daardoor het nog veel moeilijker voor de hond gemaakt heeft.

Ik las van een vrouw die een hond met kennelsyndroom in huis gehaald had. Zij had de eerste tijd deze hond in een kamertje tot rust laten komen. De hond hoefde niets en zij heeft het aan de hond overgelaten of hij eruit wilde komen of niet. Af en toe ging de vrouw ook de kamer in en ging gewoon in een hoekje een boek lezen, een paar minuutjes maar. Na een dag of drie werd de hond toch nieuwsgierig wat er buiten de kamer gebeurde en stapje voor stapje werd het huis verkend en er toch een band opgebouwd met haar nieuwe bazinnetje. Nog steeds kan de hond geen drukte aan en gewoon lekker wandelen is al teveel. Deze hond komt alleen op het erf en in huis, maar lijkt het wel naar de zin te hebben.

Nika als je iemand de grond in wil trappen open dan lekker je eigen topic, denk je dat hun op dit soort opmerkingen zitten te wachten, en het is wel verdraaid makkelijk he gillen broodfok, denk eens na, tuurlijk hebben hun verder gekeken dan hun neus lang is, hun hebben gewoon pech met dit hondje, want als hun dit hadden geweten hadden ze het hondje niet eens meegenomen, dit gedrag vertoonde het hondje niet toen hun 2 keer zijn wezen kijken, pas toen het hondje bij hun kwam begon dit gedrag en werd het steeds erger.

Dus voor je weer zo´n domme opmerking plaatst, gebruik dan eerst eens je hersenen.

Nee Dobry ze heeft niets meer of minder gedaan wat ik of jullie met de pups doen, alleen die van ons passen zich aan, en deze werd alleen maar banger en steeds nerveuzer, de hond heeft geen nare ervaringen opgedaan, weet gewoon dat die vriendin van me een heel zachtaardig persoon is, en anders had ze de afgelopen 7 maand niet constant hulp gezocht.
ze was begonnen met puppy cursus maar na 3 lessen begon de hond al te plassen in de auto als ze heen moesten van angst.
Dan heeft het gewoon weinig zin meer om heen te gaan want de les joeg de hond enorm op stress, dus rustiger aan gedaan thuis dierenarts enz enz enz.´

Het is zonde maar denk dat ze de juiste beslissing neemt.

Een waarschuwing is wel op z'n plek dat dit een steeds meer voorkomend probleem is door de broodfok etc.

Ik denk dat je vriendin inderdaad de hond niet kon bieden wat zij nodig had. Mogelijk had iemand anders dit wel kunnen bieden.
Daarmee doe ik geen uitspraak over terecht inslapen of niet, want ik kan daarvoor onvoldoende in de situatie kijken.
Heel erg triest is het wel, zo leven is een hel maar op deze manier je leven beeindigen ook.

Wat me wel heel erg raakt is dat het in je laatste posts vooral gaat om de treurnis van je vriendin en haar vriend, om hun gemiste kans op een leuk leven met een hond. Dat raakt me omdat het hier dus helemaal niet gesproken wordt over het welzijn van de hond.

Natuurlijk wil ik ook wel een dagje naar schiermonnikoog met mijn honden. En neem ik liever ontspannen mijn honden mee naar vrienden. Loop ik met minder stress voor de hond door de straten.
Maar het is zo als het is en ik heb daarin concessies gedaan en een comittment gemaakt.

Ik heb geen oordeel over mensen die dit niet kunnen opbrengen, maar wel dat het alleen maar gaat om wat zei willen, leuk hadden gevonden etc. Natuurlijk dat staat buiten kijf. Maar je hebt deze hond dan is het minste wat je kunt doen kijken wat je in het welzijn van het dier het beste kunt betekenen en je eigen verlies dragen.

Oeps, mijn reactie was zeker geen aanval. Sorry als dat zo overkwam.