Oude hond met verlatingsangst

Hey Ellij,

Ik vind dat je gelijk hebt, dit is geen hondwaardig bestaan. Niet kunnen lopen en liggend zijn behoefte doen :(
Ik wens je heel erg veel succes.

Lieve groeten,

Margje & Biko

Hoi Ellij van Rikki,

we horen het idd graag van je. Dat soort dingen raakt je toch, ook van een afstand.

Groetjes,

Linda.

Hoi Ellij,

Ook van mij veel sterkte gewenst. Kijk naar je hond en geef hem zijn laatste rust. Als hij niet meer kan lopen, is het echt geen hondwaardig leven meer en mag je niet meer egoïstisch zijn om hem in leven te willen houden en moet je jouw kanjer helpen.... Hoe moeilijk deze beslissing ook zal zijn...Ik kan er over meepraten....

een steunknuf van Monique

Hallo Ellij,

Och, hij kan helemaal niets meer... :-(

Het leven moet ook nog qualiteit hebben...
Misschien moet je toch afscheid nemen van de maatje...

Heel veel sterkte vanavond...

Lieve groet, Ilja

hallo,

even het laatste bericht over rikky.
vanavond dus naar de dierenarts,en die zag aan zijn ogen dat hij niet meer wilde.hij vond ook dat we zo niet meer verder mochten gaan,wij hebben gelukkig heel goed kontakt met de dierenarts.dus toen was de beslissing voor mij genomen,na flink gesnotterd te hebben,heeft hij een verdovingsinjectie gekregen,en toen een grote dosis slaapmiddel.het was eigelijk zo gebeurd,maar ach wat is dat moeilijk.morgen halen we rikky op en brengen hem naar het crematorium.en dan strooien we zijn as over het terrein hier.dit was ons laatste bericht van rikky en ellij,we hebben met zijn allen héél véél verdriet

Hoi Ellij!

Heel moedig van je,dat je je kleine,grote vriend het laatste stukje hebt meegeholpen.Nu is hij vrij en zonder pijn en zal altijd aan je zijde zijn,waar je ook bent.
Tuurlijk is het heel erg verdrietig,Rikky was heel erg lang bij je...wens jullie allemaal heel veel sterkte komende tijd en maak er vandaag iets moois van voor hem,maar ook voor jezelf en weet dat je het goed hebt gedaan.Uit liefde voor Rikky...

Ik denk aan jullie en zal een kaarsje branden...

dikke knuf van Ingrid en haar honden vanuit Frankrijk

Hallo Ellij,

Wat een vreselijk besluit, al lag het in de lijn van verwachting...
Op het moment dat het uitgesproken wordt komt het als een bom binnen...

We zullen aan je denken, we weten dat je hart breekt op zo'n moment, velen van ons hebben door de jaren heen meerdere honden verloren. Maar het is iedere keer even pijnlijk.
Weet dat Rikkie nu geen pijn meer heeft en voor altijd bij je zal zijn en ooit weer kwispelend op je staan te wachten...

Heel veel sterkte de komende tijd..

Lieve groet, Ilja

Hoi Ellij,

Ik wil je veel sterkte wensen met het grote verlies van jouw kanjer. Je hebt gedaan wat je kon en moest nu die vreselijke beslissing nemen. Zo is het goed....Rikky heeft nu de rust die hij verdient. Dit is het laatste wat je uit liefde voor je kanjer kan doen....Nogmaals veel sterkte voor nu en de komende tijd....

Een steunknuf van monique

Hey Ellij,

Heel veel sterkte.
Moedige beslissing.

Succes en veel liefs,

Margje

Hallo allemaal,
bedaqnkt voor al jullie mailtjes,heeft me echt geholpen.het is héél moeilijk om hier mee om te gaan,maar we hebben voor rikky gekozen,dat hij uit zijn lijden verlost is.
veel knuffels van ellij

hallo,
Mijn hond (border colli boris)is pas 5 jaar en ik denk dat hij verlatingsangst heeft. Ik ben uit werken gedurende de dag, maar 's ochtends en 'savonds vermoei ik hem. Hij blaft de buurt in rep en roer, ze zijn begonnen met een soort petitie. Zolang ik thuis ben blaft hij niet. Ik heb tips gevonden op de onderstaande site. Een aantal die hier al vernoemd werden, ik ga met hem op therapie
http://www.causus.be/vrij.cfm?Id=12
groeten

Ik heb een jack russel van 14 jaar oud. Het laatste jaar is zijn gehoor en zicht sterk verminderd en wil hij niet meer alleen blijven. Hij is nu ook bang voor onweer en vuurwerk, zo erg dat hij na 15 minuten nog steeds zit te bibberen. Hij wil het liefst bij mij zijn. Wij hebben zijn bench (zonder deurtje) bij ons op de slaapkamer staan en dat werkt erg goed. Hij moet soms wel 2 a 3 keer per nacht naar buiten maar dat is niet erg. Voor de angst en het niet alleen kunnen zijn ben ik een bachremedie gaan geven. Ik gebruik heather en mimulus en geef hem dit nu 3 weken 2x per dag en het lijkt beter te gaan. Hij huilt/jankt niet meer als wij weg zijn, is nog wel idioot blij als we weer terug zijn en lijkt minder bang te zijn. Ook lijkt hij tijdens het wandelen weer meer op de hond die hij vroeger was. Vroeger gromde en blafte hij naar elke hond en hoe groter de andere hond was, hoe harder. Dobermann of rotweiler hij ging er direct op af, geen enkele angst bij mijn hond. Het afgelopen half jaar durfde hij niet meer langs andere honden en werd ook direct (zonder enige reden) aangevallen door andere honden. Sinds het toedienen van de bachdruppels loopt hij weer naar andere honden en gromt en blaft ook weer naar andere (grote) honden die achter het hek staan te blaffen als wij voorbij komen. Er zijn 36 bachremedies, die helpen bij gedragsproblemen van de hond. Ze zijn eigenlijk 'uitgevonden' voor mensen maar werken ook bij honden. Een informatief en fijn boekje hierover is: bach-remedies voor honden & paarden. Geschreven door Margriet Dudok van Heel. Zij gaf in het verleden ook cursussen hierover.

graag zou ik willen weten hoe het ondertussen met jullie hondje gaat?
ik zit hier namelijk met identiek hetzelfde probleem
onze chow heeft nooit iets kapot gemaakt vroeger kon zonder één enkel probleem gemakkelijk 8uurtjes alleen blijven
nu is ze 11jaar oud en kan opeens nietmeer alleen zijn
ze sloopt iedere keer opnieuw de trap en de deur
s'nachts wil ze gewoon nietmeer binnen slapen terwijl ze altijd binnen sliep
ik ben echt ten einde raad en doodmoe van iedere nacht te moeten opstaan ,ondertussen kreeg ik van de dierenarts ook clomicalm ,dus ik zou graag vernemen hoe het bij jullie verliep na toediening van dit produkt

Ik herken jullie probleem heel duidelijk!
Mijn Vizsla is zijn vrouwtje en zijn baasje binnen 5 jaar verloren.Daarom hangt hij nu heel erg aan mij!
Dit is soms heel leuk omdat de knuffels van beide zijde gemeend zijn.
Maar ik werk overdag en ben dan 4 uren weg.Tibor heeft een tijdje die hele tijd geblaft maar nu wordt hij wat rustiger.
Hij is nooit alleen geweest en dat maakte het voor hem zo moeilijk!
Nu heb ik het probleem dat hij 'snachts en overdag als ik te lang uit zicht ben,hij dan ook zijn plas laat lopen.
Tibor is 13 jaar oud en ik beloon hem goed met runderstaafjes waar hij gek op is.
Als ik thuis aankom en hij is stil dan begroet ik hem heel enthousiast en laat blijken hoe blij ik ben met zijn goed gedrag.
Meer tips weet ik niet.Het blijft een kwestie van tijd.
Succes verder
Groeten van,
Ilse

Hallo,
ik heb de info over je hondje doorgelezen, en als ervaren hondeneigenaar denk ik (maar je kunt het ook bij je dierenarts navragen) dat hij aan het dementeren is. Ook al is hij nog redelijk jong, zeker met rashonden komt het op jongere leeftijd al voor.
De eerste tekenen zijn dingen kapot maken, nesten maken (of op een andere manier een vertrouwde plek zoeken/maken). Daarbij is het zo dat als hij dement is hij ook erg heftig reageert als jullie de deur uit zijn. Bij dementerende honden zijn de baasjes vaak op een gegeven moment nog het enige bekende, en daarom het enige vertrouwde. Op het moment dat je de deur uit stapt is het voor een dementerende hond alsof je hem in een gevangenis gestopt hebt. Ik hoop voor je dat je hondje geen dementie heeft maar als dat wel het geval is veel sterkte.

Wat een verdrietige en intense verhalen in dit topic.
Ik wilde iedereen even een hart onder de riem steken en iedereen veel wijsheid en liefs toewensen.

Hallo,

Ik maak me ook zorgen om onze vizsla reu Sandor. Hij is nu 11 jaar en heeft nu ca. 4 keer (de 1e keer was 1 1/2 jaar geleden) echt een paniekaanval gehad. Hij heeft de laatste 2 keer (gisteren nog) echt alles gesloopt. Hij heeft de kasten opengetrokken en alles wat hij kon vinden kapotgemaakt. Ik had laarzen staan en hij heeft van mijn laarzen schoenen gemaakt... zelfs de voering er uitgetrokken. Overal ligt dan urine en er zit allemaal bloed aan de deuren van het krabben. Als ik thuis kom dan hijgt hij heel erg en heeft zijn ogen strak in zijn hoofd staan heel zielig. Een paar weken geleden heeft zo'n aanval bijna zijn leven gekost want 's avonds stonden we bij de dierenarts omdat hij een maagkanteling had, we waren echt net op tijd! Waarschijnlijk toch de combinatie van alles.

Waarschijnlijk, daar kwam ik nu vanavond dus achter, is het toch een vorm van verlatingsangst. Hij is echt maar 2 uurtjes alleen. We hebben ook nog een vizsla teefje van 11 jaar, daar gaat het tot nu toe heel goed mee.

Hallo iedereen...

Mijn oudste hond van 13 jaar, een kruising van een Beagle en Teckel begon een jaar geleden enorme extreme angst te vertonen. Het gebeurde op een nacht. Samen met haar 8 jaar jongere 'zus' sliep ze in de woonkamer. Plots wou ze tot bij mij komen door de trappen op te lopen (wat ze wel kan) maar halverwege liet ze zich er van afglijden, veel gehijg, smakken, rondlopen, janken, trillen en beven. De nacht daaropvolgend hetzelfde gedrag, de volgende nacht weer. Dan ben ik naar de dierenarts gegaan, maar die kon enkel weten wat ze had bij een autopsie zei hij. Die arts wou ik dus vanzelfsprekend niet meer. Haar angsten zijn toen nog erger geworden; Plots wou ze niet meer in de woonkamer zijn en sliep ze in de kamer bij mij, dit duurde enkele dagen en toen was ze ook bang in de kamer, en kreeg ze dus een plek in de keuken. Ook daar zat het snel mis en wou ze vanuit haarzelf weer in de woonkamer. Dit bleef zich maar herhalen en de angsten werden zo erg dat ze er ook overdag waren. Ik heb toen alles uit de kast gehaald waar ik maar aan dacht. Periodes van negeren hielpen niet. Periodes van gewoon reageren hielpen niet, periodes van heel veel liefde hielpen niet. Ik heb zelfs de nachten met haar doorgebracht op verschillende ruimtes in huis, wat niet hielp. Uiteindelijk is ze meer en meer symptomen gaan vertonen die me deden denken aan dementie; verwarring, desorientatie, depressie, weinig initiatiefneming, dwangmatig gedrag, rondjes lopen (éénmaal en reeds maanden geleden stond ze vast in een hoek en wist ze niet waarheen), begroeten of kwispelen doet ze nauwelijks nog, haar slaappatroon ligt door elkaar, af en toe onzindelijkheid, ze heeft geen interesse meer in de andere hond, en heel af en toe gedraagt ze zich weer als een pup, maar dan heel extreem. Ondertussen heb ik 7 dierenartsen gezien, maar niet 1 kan me werkelijk zeggen wat en hoe. De meesten weten het niet (lees: ze zijn onverschillig). Een ander noemt het 'aandachtstrekkerij' van haar kant, en weer anderen willen haar meteen laten inslapen ook al weten ze niet waarom. Pijn heeft ze (denk ik) niet en lichamelijk is ze onderzocht waarbij ze tip top in orde is. De enige dierenarts die haar niet meteen wou opgeven daar klamp ik me aan vast, ook al heb ik meer en meer de indruk dat ie maar wat aan het gissen is. Hij begint zichzelf tegen te spreken en ik voel heel duidelijk dat ik er alleen voor sta. De jongere hond snapt er ook niks van en kruipt vaak bang weg als haar 'zus' weer extreem vreemd doet.
De laatste 14 dagen is de intensiteit enkel maar zwaarder geworden; Waar de slechte periodes indertijd nog werden afgewisselt met een korte goede periode, blijven nu enkel nog slechte over. Wandelingen maken is ondertussen ook al even uit den boze, want buiten 'kruipt' ze bijna met de staart tussen de poten over straat. Haar behoefte doen durft ze niet meer en waar ze vroeger steeds zonder leiband kon lopen, moet ik haar nu vastriemen want anders gaat ze gegarandeerd lopen. Op de volgende hoek blijft ze wel weer wachten, maar enkel tot ze mij ziet om dan weer te kunnen gaan lopen. De meest rustige momenten zijn als ze 'slaapwaakt', maar die duren nauwelijks 5 minuten, en bij elk geluid of beweging veert ze recht. Ik durf haar nauwelijks nog aankijken op die momenten. Soms zie ik letterlijk haar ogen volledig zwart worden, wat er op wijst dat er een volgende extreme angstaanval aankomt. Ik hou het ondertussen ook enkel maar vol omdat ik steeds geloofde dat het zou beter gaan. Ik sta vrij 'alleen' in het leven, dus ik krijg zelden feedback hierover. Ik weet nu totaal niet meer welke kant ik op moet. De gedachte die ik nu al een tijdje hierover heb doet me blokkeren...
Is er iemand die me iets kan zeggen hierover, om het even wat...

(deze tekst had ik een week geleden reeds op een andere site geplaatst. Sindsdien heeft mijn oudste hond weer mogen genieten van 2 super goede dagen. Het lijkt alsof de intensiteit van het probleem enkele graden verminderd is, maar merendeel van de tijd merk ik dat ze zich niet zo 'gerust' voelt...

Bedankt alvast!

Hallo ,

EINDELIJK EEN FORUM GEVONDEN WAT LIJKT OP MIJN HOND MET VRIJ WEL DE ZELFDE PROBLEMEN

wIJ HEBBEN EEN KRUISING DUITSESTAANDER/LABRADOR VAN 14 1/2 JAAR OUD.

SUPER LIEVE HOND (ALS WE ER ZIJN) MAAR SINS EEN PAAR MAANDEN SNACHTS ZEER ONRUSTIG LIGT ZE BIJ ONS OP DE SLAAPKAMER ALLEEN MAAR HIJGEN EN RONDJES LOPEN,KASTEN LEEG TE TREKKEN EN TASSEN MET WAS OM TE GOOIEN.

PROBEER JE HAAR WAT AANDACHT TE GEVEN ZIT ZE GIGANTISCH TE BIBBEREN.

OM DAT WE ZELF OOK OOK AAN ONZE NACHTRUST TOE ZIJN BESLOTEN OM HAAR IN DE WOONKAMER TE LATEN,
ALLES UIT DE VENSTERBANK PLANTEN OM DE HELE KAMER ZEIK NAT VAN HET GEHIJG EN DE OMGEGOOIDE WATERBAK
MET AF EN TOE EEN PLASJE ER BIJ ,EEN GROTE RAVAGE.

ALS WE AAN HET WERK ZIJN MOET ZE NET ALS ANDERS EVEN ALLEEN ZIJN EN ALLES HERHAALD ZICH DAN WEER.

HEEL ZIELIG EN JE WILT OOK NIET BOOS OP HAAR ZIJN OF AAN HAAR ERGEREN.

ONDANGS HAAR LEEFTIJD IS ZE NOG HEEL BEWEGELIJK EN ZIET ZE ER NOG GOED UIT.

HELLAAS DOOF EN BLIND AAN EEN OOG.

DE DIEREN ARTS GAF AAN DAT HET ONRUSTIGE MET HET WEER TE MAKEN HAD (ONWEER) DAT VOELEN ZE EEN DAG VAN TE VOREN AAN . MAAR JA HET ONWEERT NIET 365 DAGEN PER JAAR TOCH.

EEN ANDERE DIERENARTS GAF HET ADVIES OM HOMOPATISCHE PILLEN TE GEBRUIKEN ,MAAR OOK DIT IS GEEN SUCCES.

JE WIL ER ALLES AAN PROBEREN OM ER WAT AAN TE DOEN

WIJ WETEN HET NIET MEER ...

ZIJN ER VANUIT DEZE KANT NOG ADVIEZEN.

IK HOOR ZE GRAAG..

VRIENDELIJKE GROETEN EDWIN

Hallo
Onze hond jake russel 11 jaar oud heeft zins we een weekend weg zijn geweest dat hij angstig lijkt .Trillen kruipt wat inelkaar maar hij eet goed en drinkt goed uitlaten gaat als altijd vrolijk en rent maar zodra je thuis komt begint het weer dit is nu een week aan de gang .Kijk je hem aan gaat hij onwijs trillen en zielig doen .We hebben het idee dat hij wat minder ziet en kan horen.Je wilt helpen en als hij bij me op schoot ligt dan stopt het trillen en gaat lekker slapen en zodra je hem op de grond zet begint hij weer
We hebben het met onze dierenarts besproken om het tril gedrag te negeren en naar zijn mand te sturen wel aai ik hem en zeg dat het goed is en dat hij moet blijven in zijn mand..Hij gaat naar zijn mand trilt nog wat en valt en slaap en gaat het goed .Wel dat als ik opsta dat hij mee loopt ,Boven naast mijn bed slapen doet hij een aantal jaren .Vinden we niet erg .onweer is hij bang voor geworden dit is gekomen dat er in het donker een rotje is af gestoken en daar is hij van geschrokken.is een paar jaar terug gebeurd
Hoop dat je wat hebt aan deze info.Groetjes Babette

Mijn vraag is : hoe kan je verlatingsangst voorkomen? Ik overweeg een hondje te adopteren die altijd in een roedel heeft geleefd. Daardoor ben ik bang dat ie moeilijk alleen zou kunnen zijn. Hij is 2 jaar. En als het doorgaat heb ik een aantal weken vrij voor hem genomen.

Lees eens bij encyclopedie onder benchtraining/verlatingsangst. Misschien heb je daar wat aan?

..zou bijna zeggen fijn om te lezen dat er meer honden, en dus ook mensen, zijn met deze problemen - maar wat een ellende he! :-/
Ben op dit forum gekomen omdat ik een hond heb die we 12,5 jaar geleden gevonden hebben, en die sinds enkele weken ook plots heel ander gedrag vertoont, en met name ineens 's nachts totaal niet alleen kan zijn, dan echt helemaal in paniek raakt. Hij is altijd al wel erg op mij gericht geweest, duidelijk 'een hond met een verleden' en dus vroeger ook al wel verlatingsangst, maar daar hebben we hem eigenlijk goed overeen kunnen helpen, en de laatste járen was hij heel probleemloos en sliep alleen in de kamer.
Met hem begon t heel plotseling, dat hij nu ruim 4 weken geleden ineens 's nachts onrustig was, en de volgende dag liep hij ineens veel slechter, viel zijn achterhand weg, maar vooral is hij sindsdien als de dood om alleen te blijven! Zolang ik bij hem blijf is er niks aan de hand, en ook zijn achterhand is (ook dankzij medicijnen waarschijnlijk) al weer een stuk beter. Ik heb zelf het idee dat hij die nacht iets als een beroerte gehad heeft, en als gevolg daarvan 'uitval', zowel in zijn achterhand als ook in zijn hoofd, en daardoor nu ineens ook 'dement' is.
De eerste 2 nachten heb ik nog geprobeerd het eerder te negeren, maar ben wel regelmatig even naar beneden gegaan om hem heel rustig naar zijn mand te sturen. Hoe ik hem dan aantrof was echt zielig; volkomen overstuur, trillen en hijgend en gespannen, in huis gepoept en soms zelfs ook geplast, totaal overstuur! Als ik hem dan in zijn mand stuurde was het wel weer even rustig, maar na half uur begon het weer.
Na een paar zo nachten zo ben ik maar beneden op de bank geslapen, en daar slaap ik nu dus al bijna een maand! Omdat hij totaal rustig en normaal is verder, zolang ik dus bij hem ben, heb ik het een paar maal wel weer geprobeerd, maar zodra ik hem alleen laat 's nachts, gaat het weer helemaal mis! Het gekke is, overdag kan ik hem wel even alleen laten, dan is hij wel wat onrustig, maar kan het prima aan.

Als ik jullie verhalen zo lees, valt het met mijn hond dus eigenlijk nog best mee, maar ik zit er toch enorm mee.... Ik kan het gewoon nauwelijks opbrengen nog zo, ben echt geradbraakt, maar ik kan hem niet mee naar boven nemen, hij is te groot en te zwaar om te dragen, en hij kan zelf de trap misschien nog wel op, maar heel slecht af (en ben bang dat ook wel heel erg slecht voor zijn achterhand zal zijn, riskant)
Ik heb meerdere goeie ervaringen gehoord en gelezen dat dit soort honden valium (diazepam) kregen, wat goed zou helpen! (met enorm hoge dosis trouwens, vergeleken met mensen, daar was ik heel verbaasd over) Ik heb dat nu ook een tijdje uitgeprobeerd, beginnend met heel lage dosis, dan steeds hoger – maar eerlijk gezegd lijkt mijn hond hier niet op te reageren, al zou het dan dus misschien toch gewoon wel nóg hoger moeten, maar dat vind ik beetje eng..
Ik ben ook best vertwijfeld hoe nu verder, en kan ook niet echt een dierenarts vinden die me echt verder kan helpen. Het idee om hem nu in te moeten laten slapen vind ik nog echt te vroeg, kán ik gewoon niet, maar ik denk toch ook dat ik het niet echt veel verder mag laten komen dan dit voor hem..

Als ik heel eerlijk ben, als ik sommige verhalen hierboven lees, denk ik toch eigenlijk ook wel dat het voor de hond misschien beter zou zijn om hem maar in te laten slapen.. Niet om je er makkelijk af te maken, integendeel!, maar gewoon omdat ik het zo zielig voor ze vind, en als je alles al geprobeerd hebt maar er dan echt niets tegen te doen is, ..ze zijn zo zichzelf kwijt, en snappen niet wat er aan de hand is, dan krijg ik wel twijfel in hoeverre je de hond nog echt een plezier doet met zijn leven..?

Wat een verhalen op dit Topic, sterkte allemaal met jullie oude huisgenoot! Wat naast dementie ook het geval zou kunnen zijn mn bij een plotselinge gedragsverandering is een hersenbloedinkje, dan is er nog wel weer verbetering mogelijk. Bij dementie hebben de medicijnen die worden gegeven een remmende werking, geen genezende... Je zult je hond weer moeten behandelen als een jonge pup

hallo Marieke,
bij mijn hond denk ik zelf eigenlijk ook eerder aan een hersenbloeding oid (al zag mijn DA dat geloof ik nog niet zo..), maar dat lijkt mij gewoon het meest logische, omdat het zo plotseling is gegaan! Ook heeft hij verder eigenlijk heel veel symptomen van gewone dementie niet echt, zoals desorientatie en ander gedrag verder, behalve dat hij misschien net nog iets nerveuzer is. Maar ja, dat lijkt me ook niet zo raar, als je merkt dat je toch wat controle aan t kwijt raken bent, en dat nou net zo belangrijk voor je is..!
Heb jij ervaring mee, dat er dan nog wel verbetering mogelijk is? En misschien tips, wat ik wel niet kan doen, en kan verwachten...?

Misschien een reactie uit een verkeerde hoek , maar zou het kunnen zijn dat hij aanvoelt dat hij ziek is??

Mijn kat die dus nooit aanhalig was en altijd afstandelijk was opeens in zijn laatste maanden ( wij wisten dat nog niet ) vreselijk aanhankelijk, wilde niet meer alleen zijn en ging opeens bij ons op schoot zitten, iets wat hij in die 13 jaar nog nooit had gedaan...
Het is gewoon een gedachte hoor want heb dit nog nooit met een hond meegemaakt. Maar het was wel een opmerkelijk gedrag bij mijn kat Dopey.

Hoi Karina,
Ik heb idd de ervaring dat het na een hersenbloedinkje nog wel weer kan verbeteren. Het betse verhaal is van een Jack Russell die na behandeling door de dierenarts weer helemaal op en top is en nog steeds leeft en heel vrolijk en alert is (nu inmiddels 16 en toen 14!). Qua tips, je hond weer gaan behandelen als een jonge pup, dus vaker kortere stukje uitlaten, meer aandacht en geduld, veilige slaapplek evt. dicht bij de baas, veel stimuleren met makkelijke spelletjes en veel rust en regelmatig, weinig(geen) dingen veranderen. Goed kijken of de hond verder geen pijn of fysieke ongemakken heeft. En, last but not least, de kwaliteit van leven in de gaten houden, heeft ie er nog wel lol in.....!!

Wij hebben voor onze hond toch maar moeten beslissen om hem in te laten slapen .

Het werd alleen maar erger en erger ,wat een moeilijke beslissing.

wat is het stil,,

Mensen succes met de honden

op een goede afloop ...

rip shiela 24-11-2010

Hallo allemaal,

Ons hondje Andre is nu 13 jaar.
Hij is dement en ziet niet zoveel meer.
Als we weg gaan blaft hij ( volgends de buren ) 3 uur achter elkaar.

We beperken het om zo min mogelijk weg te gaan. Maar soms moeten we er aangeloven en moeten we weg.

Wij zijn ten einde raad.
Wat moeten we aan dat geblaf doen?

Liefs,
Anjola

Mijn vorige hond had de zelfde problemen,ik heb toen een gedragstherapeute erbij gehaald ,en zij werkte met bachbloesem,
Zij heeft de hond geobserveert en aan de hand daarvan heeft ze de druppels samen gesteld ,en na een week of 3 merkte ik verandering ,en met 6 weken was het helemaal weer goed,
Ze was een rustiger en kon weer alleen zijn,en zat ze een stuk lekkerder in haar velletje.