Een hond aanschaffen is je leven aanpassen.

Heel veel mensen zien niet in dat wanneer je een hond in je gezin opneemt. Je daar heel je leven voor moet aanpassen. Al zijn het maar de momenten die je thuis moet zijn om hem uit te laten, de tijd die je moet nemen om hem te verzorgen of met hem te spelen & te knuffelen. En natuurlijk niet te vergeten de financiële aspecten die aan een hond gebonden zijn.

"Natuurlijk" ben je daar wel op voorbereid wanneer je eindelijk een hondje vind die bij jou in je gezin past. De meeste mensen hebben wel een indicatie van hoeveel tijd, aandacht en geld een hondje kost. Maar ik vroeg me toch iets af.
Wat vond jij het moeilijkst om aan te passen?
Waar moest jij het meest aan wennen?
Stond jij nog voor grote verrassingen?

hihi, helemaal met je eens!

Wij kregen Yori vrij 'plotseling' om het zo maar te noemen. We hadden toen al wel partime (al was het meer fultime) de hond van mijn schoonouders bij ons in huis, dus waren wel aan het "hondenleven" gewend. MAar toch, die kon je wegbrengen als het even niet goed uitkwam. Dat is nu natuurlijk heel anders!

Eigenlijk doe ik alles graag voor de hond. Wat ik nog steeds vervelend vind, is hem alleen achter laten. Hij heeft er geen problemen mee, maar soms word ik er gewoon echt verdrietig van!
Wat ik 'lastig' vind, is dat als we een dagje weg willen, je iets moet regelen voor de hond, of hem mee nemen. Maar natuurlijk kan Yori niet overal mee naartoe, want niet overal zijn honden welkom! Gelukkig heb ik lieve ouders en een lief zusje die heeeeel graag oppassen op Yori, maar toch.. Je voelt je "lastig", en er bestaat natuurlijk niemand die net zo goed voor Yori zorgt, als ik zelf!

Grote verrassingen?? Nee... Misschien wel als het echt een baby-pup was geweest...

En jij Mandy??

hmmmm moeilijk.
ik ben opgevoed met honden, dus ik heb het nooit anders gekend en heb dus altijd geweten hoe ik mijn leven moest aanpassen met mijn honden.
Ik heb er 3 en het gaat hier erg goed binnen en buitens huis.
ze gaan overal mee naartoe met hun 3en en gedragen zich perfect, dus ik zou er zo nog eentje bij nemen hihi
groetjes mandy missy molly en butch

Maar voor hondeneigenaren is het vaak lastiger andersom. Als een hond helaas overlijd krijgen ze het niet voor elkaar om uit het ritme van het hebben van een hond te komen en voelen ze zich compleet verloren.

Het enige lastige van het hebben van een hond zijn 2 dingen: een dagje weg is altijd extra belastend, want ik moet een flinke ochtend wandeling doen. En aangezien Dobby thuisblijven niet leuk vind... maar ik ga niet zo vaak een dagje weg, dus dat moet dan maar kunnen. Ik kan niet 365 dagen van het jaar rekening houden met Dobby. 355 dagen per jaar moet maar genoeg zijn.

Het tweede wat ik lastig vind is als ik een hele erge slechte dag heb en toch moet met de hond. Dan ga ik meestal maar een uurtje en compenseer ik dat later. Maar ja, als je ziek genoeg bent... kan het je ook eigenlijk amper schelen.

Mwa, ik heb tot nu toe niet echt dingen wat ik niet verwacht had.

Bram is mijn allereerste hond, dus ik moest het hebben van de verhalen & ervaringen van anderen. Plus de gelezen informatie op/in internet, fora & boeken.
Ik ben zo'n half jaar gaan researchen voordat de beslissing weloverwogen is genomen. Ik vond wel een hoop verrasinkjes, maar die zijn heel erg klein.

Waar ik me erg op verkeken heb is dat niet iedereen het fijn vind om mijn hond zomaar over de vloer te krijgen. Bij sommige mensen (en dat zijn er enkele) is Bram niet welkom omdat hij zou krassen over het tapijt met zijn nagels, en vuil mee zou nemen in huis.
Dit veroorzaakt dus dat je eerder weg moet op verjaardagen, of alleen even een borreltje kunt komen doen.

Ook verkeek ik me op de mensen die je als jehova hun opvoedwijze proberen op te dringen of mensen die 'te hard' spelen met je hond. Of hem zelfs stiekem dingen voeren die hij helemaal niet mag hebben.

Gelukkig ben ik nog thuiswonend en kan ik met een gerust hartje lekker uitgaan of een weekendje weg, zonder steeds te hoeven denken "heeft Bram het wel goed".
Ik was gewoon benieuwd hoe dit bij andere mensen heeft gespeeld.

Ik moet wel zeggen dat ik binnen 2 weken compleet gewend was, en hij niet meer weg te denken is. We zijn echt een twee eenheid. Een voor allen, allen voor een!

( jehova is overigens niet beledigend bedoeld. Met alle respect. Ik bedoel hiermee dat zij ook erg overtuigend en onderbouwt hun verhaal kunnen doen. )

Dat is niet meer zo veel weg kan met mijn zoontje om leuke dingen te doen.
Bv pretpark...want wil noa daar niet mee naar toe nemen maar ook niet langer als 4 uur alleen laten

het is wel zo je leven aan passen maar is ook met kinderen ja zo zie ik het
als mensen het niet aan kunnen moeten ze het niet doen nee toch ik zou me hondjes niet kunnen missen je heb ook vaak mensen denken ah leuk een hondje en naar een tyd doen ze zo weg vaak genoeg gezien doe je met je kinderen toch ook niet ik hou heel veel van me beesten zijn me alles
gr jolanda

Wilma@Dobby schreef: Maar voor hondeneigenaren is het vaak lastiger andersom. Als een hond helaas overlijd krijgen ze het niet voor elkaar om uit het ritme van het hebben van een hond te komen en voelen ze zich compleet verloren.

Ja, dat klopt helemaal. Wij hebben met z'n 3tjes genoeg hobby's, maar we zitten alleen maar ingezakt op de bank. Er komt niets uit de handen

Ik ben ook opgegroeid met honden dus wist ook niet beter dan dat een hond erbij hoort en dat je daar ook mee moet gaan wandelen en cursussen mee doen etc.

Toen ik mijn eerste eigen hond had vond ik het verantwoordelijkheidsgevoel wel erg overweldigend. En dan alle adviezen, ze moet dit anders......ze moet dat anders..........daar werd ik weleens onzeker van indertijd.

Nu met Lola hebben wij besloten het blanco aan te pakken. We nemen haar zoals ze is en passen ons aan haar tempo aan, heel relaxend is dat.

Ik heb niet veel wat ik niet kan doen ik heb er voor gekozen en dan weet je dat er wel een beperking aan zit.Ze kunnen goed alleen.En wij zijn hoog uit met een vrjaardag 4 uurtjes weg langer gaan wij nooit.

hoi wij hebben 15 jaar een kruising gehad tussen een malthezer/snautzer nu dan een schafpudel dit is een wereld van verschil zo wie zo weer een pup ik was toch wel weer dingen vergeten maar pas me wel weer aan hebben bewust gekozen voor een pup.
het moeilijkste vind ik het alleen laten van de hond bij de andere was ik overdag thuis nu werk ik is toch weer anders ,maar het leukste vind ik toch lekker wandelen naar de bossen dan is ze helemaal in haar element onze andere hond werd natuurlijk ook uitgelaten maar toch is het ander deze heeft energie voor 10 de andere hield toch meer van rustig in zijn mandje liggen logisch gezien zijn leeftijd.
oh ja het belangrijkste verschil altijd reutjes gehad ook toen ik nog thuis oonde en dan nu een teefje ben benieuwd wat voor verasssingen we nog krijgen
carla en cyra

Wij hebben gelukkig ouders met honden...waarmee onze fredje heel leuk kan spelen en wat ie erg leuk vind. dus als we weg willen kan fred daar heen. wij passen in de vakantie ook op de hond van mijn moeder. ideaal als je elkaar zo kunt helpen.


en verder weinig verandereing met hond erbij eigenlijk aleen maar gezelligheid! en van het uitlaten maken we altijd een feestje....deken mee pickniken ondertusen kikkervisjes vangen en fred lekker zwemmen en rennen. heerlijk

en ook de kleine wandelingen vind mijn zoon altijd erg gezellig dus geen probleem.
Gelukkig heb ik met dit hondje nog geen medische problemen gehad.

Ik heb van huis uit ook altijd al honden gehad, en wist dus wat het inhield. van dat hebben mijn ouders altijd al heel goed laten merken dat je er iets voor over moet hebben.
Toen ik 6 jaar geleden met jan ging samenwonen hadden we vaak Donna (mijn poedeltje die kwam toen ik 7 was) in huis. gewoon omdat ik haar zo miste omdat ik niet meer thuis woonde. Jan had nooit honden gehad.. maar nam meteen ook zijn verantwoordelijkheid.
iets meer dan 3 jaar gelden hebben we zelf zzoef in huis gehaald. Zzoef had toen al heel wat meegemaakt in zijn korte leven dus het was ook meteen geen makkelijke keuze... maar achteraf is alles heel erg meegevallen. we hebben toen we zzoef aan het bespreken waren van te voren met mijn moeder en de moeder van jan goed afgesproken dat wanneer er iets aan de hand mocht zijn, dat ook zij op zzoef kunnen (en willen!) passen. zoals elk jaar laatste week van Juni gaan we een week naar Assen, de TT motorrace. nou.. daar kan zzoef natuurlijk niet mee naartoe en is hij een weekje bij mijn moeder.

Het is niet zo dat ik dingen mis omdat ik een hond heb, maar alles moet gepland worden. en daar moet rekening mee gehouden worden! maar nee, de hond(en) brengen zelfs meer vrijheid in je leven want je loopt heel veel buiten en bent zeker 4 keer per dag lekker op pad haha

en financieel.. ja ach.. daar moet je absoluut rekening mee houden maar als je zorgt dat je een goed potje voor onverwachte uitgaven heb, moet dat ook wel goed komen

ohja.. en werk.. ja je kan geen hond hebben als je allebei fulltime werkt... maar dat ijkt me vanzelfsprekend
tenzij je oppas hebt natuurlijk.. maar dat is ook weer iets dat gepland moet worden

oh en met mijn moeder bedoel ik eigenlijk mijn ouders haha ik vergeet mijn vader altijd
zal ie leuk vinden hihi

Het moeilijkste is toch wel dat knagend schuldgevoel als je niet thuis bent.
Ik heb zelfs mijn werkuren wat aangepast.
Verre reizen is onze passie, we gingen onze hondjes wel "even naar familie brengen"...
Maar niets is minder waar hahaha... mijn zus komt in ons huis wonen omdat ik ze hun vertrouwd huisje niet wil afnemen. En er ligt een handboek klaar met allerhande infomatie en weetjes over Bas en Mini. Van de ochtend tot de avond
En er speelt zelfs al de gedachten om volgend jaar in Europa op reis te gaan zodat we ze kunnen meenemen.
Nooit gedacht dat we zo'n softies gingen worden
Ja, voor ons is er wel wat veranderd met honden. Maar alleen in de positieve zin hoor.

Ik heb ook voordat ik een hond nam gekeken naar de voor en nadelen van het hebben van een hond.

Wat ik soms dus wel moeilijk vond is dat het veel geduld van me vraagt, en ben best ongeduldig. Dus werd flink op de proef gesteld

Maar tot nu toe gaat het me gelukkig erg goed af(ff afkloppen )

De enigste grote verassing waarvoor ik stond was die ene keer toen beer een grote verrassing/boodschap op mijn bed had gelegd hihi

Wat ik het lastigst vind is: is dat hondenloze mensen niet begrijpen dat je rekening houdt met je honden

Bijv. we zijn volop aan het verbouwen en als ik dan wegga om de honden uit te laten en even wat aandacht te gaan geven komt mijn schoonmoeder ze kunnen toch wel een keer wat langer alleen zijn.
Ja dit kunnen ze maar wij werken allebei en al mijn vrije tijd gaat in mijn honden zitten en als ik er niet ben is mijn vriend er en andersom. Bij langere uren in het weekend zoek ik oppas. En dat is volgens sommige mensen ook al zo raar.

Ik doe al 35 jaar niks anders als rekening houden met de honden. Zou niet weten hoe ik moet leven zonder!! Kan het me niet voorstellen, dat ik er geen rekening meer mee hoeft te houden. Alles wordt gepland op de hond!! We worden nu een dagje ouder en vragen ons af of we na Déru toch weer een hond nemen. Ik denk van wel!!! Misschien geen kuvasz meer maar wel een Puli. Ik denk nu al aan de tijd dat we misschien een tijd zonder zullen zitten als Déru er niet meer zou zijn en we nog geen puppie zouden hebben. God, wat moet ik dan???????

Dat ben ik zeker met joy eens!
als mijn werk belt of ik onverwachts koopavond kan werken, en ik zeg dat zzoef dan te lang alleen is (als jan niet thuis is) doen ze ook soms alsof dat belachelijk is

gelukkig hebben 2 van mijn 3 collega's ook een hond

Ik ben het ook met Joy eens! Mensen die niet begrijpen dat je rekening houdt met je hond.. Grrr.... En ach, soms is het ook wel een goeie smoes om ergens op tijd weg te gaan... hihi!

geen moeite om aan te passen hoeft niet de honden passen zich aan ons aan
wennen dat ze kleiner zijn dan onze vorige hond
Grote verrassingen ja dat ze zo gemakkelijk zijn,rustig,lief etc

Ik heb altijd honden gehad en weet niet beter. Mijn man heeft postduiven dus we kunnen zowiezo nooit hele dagen weg vanwege de beesten. Charlie kan wel makkelijk wat langer alleen zijn dus verjaardagen etc. zijn nooit een probleem. We hebben hem vanaf het begin eraan gewend om een paar uur alleen te zijn en als we dan thuiskomen ligt hij lekker te slapen. Zijn we echt een keer een hele dag weg wat niet zo vaak voor komt dan is er altijd wel een buurman/-vrouw of zus die Charlie even uit wil laten. Ik laat hem dan in de tuin met de deur van de trimsalon open zodat hij daar naar binnen kan als hij wil.
Ik neem Charlie nooit mee als ik ergens op visite ga, ik denk dat hij meer op z'n gemak thuis is dan bij anderen over de vloer.

Promise is mijn eerste hond, Duuk mijn tweede. Ik hoop ze nog lang bij me te hebben, maar ik weet nu al dat er honden zullen blijven komen.

Ja, ik moet me aanpassen, want ik ben een groot gedeelte van de week alleen met ze. Maar dat doe ik graag. Ze zijn heel belangrijk voor me en ik wil dat ze het goed hebben bij mij. Natuurlijk heb ik ook mijn eigen dingen en dat vind ik ook gezond, en ja, dan zijn ze wel eens alleen. Toch draait het leven hier thuis voor een groot deel om hen en dat hoort ook zo. Ik geniet er met volle teugen van.

Wat ik wel verwacht had, maar toch graag anders gezien, is dat mijn vriend veel en veel minder met ze doet en wil doen. Sowieso is hij veel weg voor werk, maar ook als hij er wel is, is hij veel lakser met de honden. Vindt bijvoorbeeld een wandeling al heel snel lang genoeg en zo komt bijna alles op mij neer. Dat vind ik soms jammer. Liefde en aandacht krijgen ze genoeg van hem, maar als ze het alleen van hem moesten hebben zou ik het arme hondjes vinden.
Begrijp me niet verkeerd, het was van het begin duidelijk dat het zo zou gaan omdat Patrick gewoon dingen eerder goed genoeg vindt. Prima, maar soms zou ik ze gewoon graag even aan hem over laten, zonder meteen het idee te hebben dat ze dan tekort komen. Ik ga dus liever maar weer zelf met ze dan dat ze het met een blokje om moeten stellen.

Daar staat natuurlijk wel tegenover dat ik alles voor Promise en Duuk ben en Patrick een leuk persoon op de achtergrond. Zelf zou ik deze achtergrondfiguur NOOIT willen zijn. Ik heb dus de lasten, maar ook heel zeker de lusten.

Nu ben ik ook terug gegaan naar huis van een BBQ die erg gezellig was. Maar helaas, de honden zitten thuis te wachten en die laat ik geen uuuuren wachten. Patrick is nog wel daar

Ik wil wel even zeggen, voor ik eventuele opmerkingen krijg over rotvent ofzo, Patrick is hartstikke gek op ze, maar ziet dingen toch wat 'ouderwetser'. Hij gaat niet vanalles en nog wat met ze ondernemen zoals ik. Voor knuffelen en teken opsporen (!) zijn ze bij hem echter helemaal aan het goede adres

Ik erger me ook dood aan sommigen die overduidelijk laten blijken hoe belachelijk (vinden zij) veel ik met de hondjes doe. Helaas heb ik een paar 'vriendinnen' die het nog niet kunnen opbrengen om ook maar een paar minuten naar een verhaal over P&D kunnen luisteren. Zelfs niet nadat ik het uur daarvoor non stop naar verhalen over hun kinderen geluisterd heb.
Maar goed, dan halen we de schouders maar weer op en tellen we even tot 10, uiteindelijk zegt het meer over hun dan over mij.

Ik ben hartstikke gek op simmie, maar de druk die het me geeft als hij alleen thuis is, is erg vervelend te noemen!

ik vind het het leuk/goed om dit te lezen! waar jullie evt tegenaan gelopen zijn...en dat idd mensen het raar vinden dat je zoveel rekening houd met je hond (het is maar een hond hoor ik vaak zeggen)
wij hebben nog geen hond, maar zijn al geruime tijd aan het kijken, lezen etc voordat na de grote vakantie de echt zoektocht naar een pup gaat beginnen.
dus heir inlezen is ideaal, ik ben er zelf van overtuigd dat in onze situatie het nu juist een goed moement is, we hebben 3 kinderen van 10 -9 -4 dus regelmaat zit er nu toch al in, gebonden zijn ze toch al wat is er dan leuker om er een lieve hond bij te hebben, kan niet wachten moet ik zeggen!!!! en als er dan toch dingen zijn die ik niet verwachtte, horen jullie het, hihi

groetjes

Diane

helemaal mee eens dat je leven verander, je kan minder op vakantie of je hond gaat mee of hij mag niet mee, dit is maar 1 ding. Ze zeggen niet voor niks als je een kind wil, neem maar eerst een hond.
Er komt veel veantwoording voor kijken, het is aan jou hoe die hond wordt, een hond vormt zich naar jou net zoals een kind dat doet. Vaak denken mensen er veel te makkelijk over en als ze het niet meer trekken dan doen ze hem weg, maar ze zeggen dan; wat is die hond moeilijk zeg...niet te handelen. Er is veel zelfvertouwen voor nodig om een goede leider te zijn..elke dag kom ik weer voor nieuwe verassingen te staan dat maakt het ook zo leuk. Soms leuke soms minder leuke maar dat hoort er allemaal bij