Een hond aanschaffen is je leven aanpassen.

hoi
ik ben op gegroeit met honden
en voor Rocky hebben we 2 cane corso reuen gehad
zijn 3 jr geleden over leden (9 en 8jr oud geworden)
We hebben toen wel bewust zo lang gewacht met weer een hond nemen we hadden inmiddels 2 kinderen gekregen
dan is het toch een stuk drukker en onderneem je ook veel meer bv naar het buitenland,pretparken enz
maar eigenlijk merkte we dat we een hond in huis heel erg miste
dus zijn we gaan zoeken voor een hond uit het asiel bewust omdat ik vind dat die ook een plek verdienen
(mijn vorige honden had ik wel vanaf pup)
en zo kwamen we bij Rocky toen 6 md oud nu 11 md
weg gedaan omdat hij verlating angst had vind je het gek voor dat hij in het asiel kwam had hij al 2 bazen gehad
de eerste 2 md niet alleen gelaten voor zijn vertrouwen tewinnen en aan ons tekunnen hechten
,en daarna op gebouwt gaat nu super goed
de eerste 2 md was best zwaar want hij moest overal mee naar toe en het is natuurlijk geen klein hondje haha
maar het voelt weer zo vertrouwd
zal hem niet meer kunnen missen

Om eerlijk te zijn had ik niet verwacht dat er zoveel zou veranderen,ook al lees je erover van te voren en hoor je het van andere mensen toch geeft dat niet echt goed een beeld van hoe het bij jou zal gaan.
In het begin voelde ik me gewoon op visite in mijn eigen huis,zat ik op de bank die hond in de gaten te houden haha

Ik moest het meest wennen dat je een pup zo in de gaten moest houden,heel vermoeiend af en toe.
Ik kan niet echt lekker mijn gang meer gaan zoals voorheen. Ik moet steeds Lilly ergens vandaan plukken.


Dit is ook onze eerste hond,ik had er vroeger een als kleuter maar dat is alweer 35 jaar geleden

Waar ik het moeilijk mee heb, zijn mensen in de omgeving (vooral van mijn vriend) die niet van honden houden. We mogen dan ook niet langskomen met de hond, of de hond moet in de bench de hele tijd. Ook als ze hier op bezoek komen, dan willen ze de hond niet in de buurt hebben. Mijn vriend wil geen conflicten en ik wil er niet tussen gaan staan. Dat vind ik wel lastig.
Alleen laten vind ik niet zo erg, maar het moet ook niet te lang zijn. Dus ik houd wel rekening met de hond qua tijden. Dat is erg lastig als anderen vinden dat je maar gewoon de hele dag weg moet kunnen gaan of dat de hond maar de hele tijd bij hen in de tuin moet als wij op bezoek komen. Ruw omgaan met de hond vind ik niet fijn, maar anderen hebben er geen problemen mee. Die tips van de hond op de neus tikken en zo, ben ik niet van gediend.

Wat fijn dat ik zoveel reacties heb gekregen. Het aanpassen lijkt allemaal zo vanzelfsprekend. Maar ik was helemaal geen honden gewend. Had alleen de wens zo'n lieve schat een warm huis te geven. Ik vind dat wel eens moeilijk wanneer je nog thuis wonend ben. Iedereen heeft zo'n verschillende zienswijze over opvoeden. Aangezien ik degene ben die hem borstelt, traint, cursussen doet, en het meeste aandacht aan hem schenkt, ziet hij mij als baas. Dit is logisch natuurlijk, ik ben tevens degene die hem optilde uit zijn werpkist om hem mee te nemen naar huis.

Na mijn werk en studie, gaat daar veel tijd in zitten, die ik met liefde schenk aan Bram. Moeilijk vind ik het soms dat ik van mijn vriend reacties krijg van:
"Als ik nu eventjes naar de sportschool ga vanmiddag, kun jij wel eventjes een uurtje met je hond gaan spelen."

Mijn schoonvader is nog erger. Die vind het allemaal zo'n onzin. Een hond is een hond. Die eet brokken, word 3x uitgelaten, heeft een bot en een balletje, en daar blijft het bij!
Het verdrietigst was ik toen hij tegen me zei:
"Als je nu moest kiezen tussen Paul (mijn vriend) en Brammetje (m'n hond) wie zou je dan kiezen?!"

Gelukkig krijg ik vanuit mijn gezin, familie & vrienden heel veel steun en vind iedereen Bram geweldig. Wanneer wij een weekje met vakantie staan hebben er letterlijk 3 gezinnen ruzie, omdat ze allemaal graag op Brammetje zouden willen passen. Brammetje hort nu eenmaal bij mij, en wil je dat ik langer op je verjaardag kom als een uurtje of 4, dan moet je Brammetje meevragen. Gelukkig is dit bijna altijd wel het geval!

Hoi!

Ik ben echjt door de jaren heen samengegroeid met mijn hond(en)

Toen ik Jacko kreeg, was ik 23 en stond ik nog vol in het feest en uitgaansleven. Woonde op mezelf.
Ik was gewend om te gaan stappen en of ik thuis sliep of ergens crashte was van te voren nooit echt duidelijk. Toen ik jacko eenmaal had was dat een hele schakel. Ik kon niet meer wegblijven niet een nacht maar ook niet langer dan 6 uur! Ik heb hier heel vaak strijd met mezelf over gehad en uiteindelijk mijn verantwoordlijkheid genomen. Nu weet ik niet meer beter, gelukkig
Maar dit was voor mij wel echt de grootste verandering/aanpassing

als er skaters, een muziekcorps, vuurwerk of andere evenementen zijn, ka ik niet met famke naar buiten wanneer ik dat wil, ik moet dan de tijden aanpassen, is wel grappig van de ene kant, famke heeft het voor het zeggen wanneer ze uitgelaten wil worden

precies je hebt helemaal gelijk.
Sommige mensen staan er niet helemaal bij steel jammer.
Ik heb ook mij leven aangepast maar je krijgt er zoveel voor terug dat ik het zo weer zou doen.

@ Mandy: ik heb ooit een vriendje gehad, die zei "je moet kiezen; mij of Annemarie (op dat moment mijn verzorgpony, de moeder van mijn huidige verzorgpony)" Nou, die keuze was natuurlijk heel makkelijk: mijn pony. Alleen al het lef dat je als vriendje hebt om me voor die keuze te zetten! Nah, pfff daar had ie ff niet van terug...
En toen ik verkering kreeg met mijn huidige vriend, zei ik: ".. maar mijn pony gaat voor!" Zo, dat t ff duidelijk is..
Met andere woorden: beetje jammer, zo'n opmerking van je schoonvader.. Zulke mensen begrijpen het echt niet...

Nee, en mijn vriend is echt een hele lieve schat. Die heeft zelf een hond waar hij heel erg veel van houd dus hij begrijpt me volkomen. We gaan vaak lekker met onze honden erop uit, geen enkel probleem. Maar sommige mensen... Grr..

Toen wij besloten hadden een hondje te nemen ging ik er helemaal in op. Toen we Mika uiteindelijk gevonden hadden, moesten we nog even wachten voor hij bij ons kwam, hij was nog te jong. Toen sloeg de twijfel toe, kan ik dit wel? Een hond opvoeden. Echt onzeker werd ik er van (wat ik niet van mezelf gewend ben).
Ik vind het zelf niet erg om mijn leven op Mika aan te passen, maar het onbegrip van andere is wel moeilijk. Dan willen mensen om 17.00 uur ergens afspreken, hoe doe ik dat dan met Mika eten geven? Dan vragen vrienden of we komen eten, en dan zeg ik ja dat is goed maar wel als Mika mee mag. Ooh, dan komen wij wel bij jullie eten. En Mika is echt onwijs lief, maakt niets kapot ofzo.

Waar ik nu weleens tegen aan loop is dat ik te moe of te ziek ben om Mika uit te laten. Ik doe het wel maar het kost me wel moeite. Mijn vriend laat Mika nu ook iets vaker uit. 1 keer per week gaat Mika naar de opvang omdat ik dan de hele dag moest werken. Maar sinds kort wek ik geen hele dag meer. Ik zit er toch aan te denken om Mika wel naar de opvang te laten gaan, dan heb ik ook een middagje voor mezelf. Voel ik me wel schuldig over, maar aan de andere kant hij vindt het wel erg leuk bij de opvang.

groetjes
Dineke

ik laat me lieverds ook niet langer dan hoog uit 4 uur alleen dan voel ik me nog schulidig erg he ja me kindjes zijn me alles

Ik had mij goed voorbereid, veel boekjes gelezen en alle spullen stonden klaar toen mevrouw in huis kwam.
Toch moet je het echt meemaken en ben je nooit helemaal voorbereid.

De eerste week was moeilijk, elke nacht werd ze continu wakker, moest plassen/poepen, bleef piepen in de bench die naast mijn bed stond etc.

Dan komt het zindelijk maken, dat heeft een hele tijd geduurt voordat dit goed ging.

En ja hoor, dan staat de puberteit al voor de deur!
Ze werd loops toen ze uit logeren was, toch een moment wat ik een beetje gemist heb.

Ik heb veel obstakels en moeilijke periodes met haar meegemaakt maar dat heeft mij een prettige hond en een hele hechte band met haar opgelevert.

Aanpassen met honden.
Ik weet niet beter.
Oke je moet er soms zeker ook wel eens wat voor laten.
Maar nu ik ouder wordt wil ik ook wel eens iets leuks gaan doen.
Nu de kinderen de deur uit zijn en we hebben nog 3 honden nu.
Zeg ik wel van wil geen roedel meer hebben.
Freddy is bijna 16 en als freddy er niet meer is nemen we geen nieuwe voor hem in de plaats.
Dan houden we het op 2 honden die zijn makkelijker te plaatsen bijv bij me zoon als we ooit op vakantie willen naar buitenland.
Onze honden laten we trouwens ook nooit de hele dag alleen.
Dus ze zijn gewent mensen om zich heen te hebben.
Maar na Pluto die is pas anderhalf of we naar hem nog honden nemen dat weet ik niet.
Want dan ben ik ook rond de 65 jaar

Wij wilden al heel snel een hondje dat we samen waren.

Helaas was dit niet mogelijk omdat we allebei in amsterdam werkzaam waren.

Pas nadat ik in de buurt (5 min van huis af) ging werken hebben we de knoop doorgehakt om een hondje te nemen.

Dat werd onze Angel, en hier hebben we het zwaar mee gehad.
Dit hondje als eerste hondje, was een zware pil.
In alles, zindelijkheid, alleen thuis blijven, eten, luisteren, hondenschool (ze zagen ons liever gaan dan komen).
Al met al is het een super hondje geweest om als eerste hond te hebben. We hebben door hem zoveel geleerd dat we het echt wel aandorsten om een border collie in huis te nemen.

We konden alles met hem echt alles. Een wereldhond.

Helaas veel te vroeg van ons weggekaapt.

tja wij kregen tysom ook in ons schoot geworpen en omdat hij 5 maanden was, met een enorme energie. en ik er heel veel in moest steken om hem zo te krijgen zoals hij nu is. was het wel meer dan ik ooit had gedacht. ik heb zeker 4 maal per dag gelopen sochtens om 6 uur me man een half uurtje dan ik om 9 tot heel vaak 12 dan om 5 nog een keer tot 7 en dan van 10 of 11 nog een uur me man weer. maar resultaat hij heeft maar twee keer een paar schoenen stuk gebeten maar voor de rest niks rust in huis nu nog steeds nu is het drie keer per dag sochtens half uur smidags 2 uur en savonds nog een uur
wat ik nu oeilijk vind is als ik me echt niet lekker vind om me er toch aan te zetten om weg te gaan. gelukig is het nu wel dat als ik echt niet kan zoals met me werk of ziek dat hij met een half uur ook de genoegen neemt en lekker rustig blijft idiaal

ik bedoel smidags he dus wel die van sochtents en savonds er bij

Ik ben vroeger opgegroeid met een hond, eenmaal zelfstandig en de ruimte en de middelenen ervoor hebben we zelf een hond aangeschaft. Toen pas merkte ik hoeveel tijd en aandacht mijn ouders in de hond hebben gestoken. Dit koste ons wel even tijd. Gelukkig houden we erg van de honden en maken we ons leven nu zo dat de honden er tussen kunnen maar ook wij dachten in het begin dat de hond zo in ons leven zou passen.