Onze droopy 
Helaas hebben wij een dinsdag ons allerliefste schatje droopy in moeten laten slapen. We hebben heel veel meegemaakt met hem. Was echt een zorgen hondje. De laatste paar weken wilde hij niet op het rechter voorpootje lopen. De arts dacht aan een nekhernia of tumor. Pijnstilling ervoor. Maar was niet genoeg . Pijnstiller bovenop de pijnstiller. Dat ging. En hij begon zelfs weer wat te lopen op het pootje. Een dinsdag waren we bij de dierenarts voor een morfine pleister. Toen ging droopy opeens liggen. Op de tafel. Ik zei tegen hem, tis goed schatje, ik zie het. De dierenarts zei, hij is op he. En droopy deed zijn koppie naar het baasje toe. En mijn man zegt na mijn aangekeken te hebben, laat maar gaan, droopy wilde niet meer. Ik zei toen tegen de arts, hij geeft het zelf aan. Dus ging ze het eerste spuitje klaar maken. Het slaap middel.ze was nog aan het spuiten en droopy was al weg. Ging zo enorm snel. Het lastste spuitje heeft ze maar heel weinig van nodig gehad. Over 4 maanden zou hij 14 zijn geworden. Ik mis hem enorm. Weet niet hoe ik nu verder moet. Zijn zusje, zo noemen wij haar heeft ook afscheid genomen gisteren. Een dinsdag mogen we hem weer ophalen. Maar ik was zo volop met hem bezig elke dag, dat ik nu in een groot gat val. Ons andere hondje zoekt hem ook veel. Hij heeft zoveel gehad, allergieën. Cistenurie ziekte, 2 x in 4 weken geopereerd aan rechter achterpootje. Hernia in de rug. Verlamd achterzijde. Toen dubbele hernia. Maar ook daar kwam hi doorheen. Daarna operatie aan zijn rug. Door een hernia zat een zenuw vol met ontstekingen. En toen ging het opeens een hele tijd goed. Tot onlangs. En in dit gevecht had hij geen zin. Wij hebben altijd naar droopy gekeken, hoe hij was, en of hij nog wel wilde. En steeds weer vechte hij. Nu hebben qe onlangs te horen gekregen dat mijn broer terminaal is. Maar ook dat mijn man uit behandeld is. En toen wilde droopy niet meer. Het was enorm moeilijk om dat te zien. Maar qe hebben altijd gezegd, als hij niet meer wil, laten we hem gaan. En nu was dat moment er.tis zo moeilijk om hem hier niet meer te zien. Het was mijn kindje, mijn alles, mijn hele leven draaide om hem. Ook lana mis hem enorm. Tis te vroeg en te zwaar.
3 doggies
Ik weet het nog zo goed, jouw zorgen hondje, je lieve Droopy, zoveel meegemaakt en nu….rustig ingeslapen, voor jou zoveel verdriet, heel veel sterkte…. En wat ontzettend verdrietig, je broer en je echtgenoot…zoveel sterkte voor je.
Ja ben zo lang niet geweest, hij vroeg zoveel aandacht. Tis nu ook zo stil. Zo wennen. Maar huil dag en nacht. En kan hem nog niet loslaten. Maar hij vroeg het zelf. Het was zo duidelijk voor mij en mijn man. Die oogjes zeiden genoeg. De dierenarts zei het ook. Maar wat het nu precies was. Of een nekhernia of een tumor of toch het schoudertje. Een operatie kon hij al niet meer aan. En hoe moeilijk het ook voor ons was, we moesten hem laten gaan. Dat verdiende hij ook. Hij was het vechten moe. En we kunne echt zeggen dat hij steeds gevochten heeft. Ja, mijn broer heeft nog hooguit 2 maanden. Mijn man is afwachten hoe lang zijn lijf het red. Ik had ons droopy nog zo nodig. Maar hij besliste anders.
Dit topic gaat over het hondenras Yorkshire Terrier
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?