Advies gevraagd

Hallo, dit zal voor sommigen een heftig verhaal zijn maar ik weet oprecht niet meer wat ik moet doen. Ik heb een gezin met een man, 2 kinderen en 3 honden, 2 kleintjes en 1 grote. Mijn man is autistisch. Hij is ondertussen erg verbeterd maar af en toe krijgt hij nog meltdowns. Dit zijn zware woedeaanvallen waarbij er wel eens iets stuk gaat.

Normaal raakt hij dan niemand aan, enkel gooit hij wel eens met iets. Daarna is het ook klaar en is hij een totaal ander persoon, super lief en zorgzaam, en super met de honden. Ik zorg er altijd voor dat de honden en kinderen weg zijn van hem als dit gebeurd.

Nu is het ondertussen 2x gebeurd dat de grote hond de oorzaak was van zijn frustratie omdat die iets 'stouts' deed (waar oprecht, de hond niets aan kon doen) met een meltdown met de hond als middelpunt tot gevolg. Ik plant mij fysiek tussen hem en de hond maar hij heeft toch de hond 2x kunnen raken (zonder gevolgen, maar het was wel raak). Dit is iets wat er bij mij echt niet inkan.

Vorige keer had ik al gezegd dat ik de hond ging herplaatsen, om hem te beschermen, maar dit wilde mijn man niet omdat zij voor de rest echt alles samen doen en een hele goede band hebben. Nu is het weer gebeurd en ben ik terug aan het nadenken wat ik moet doen in belang van de hond.

Onze hond weet heel goed wanneer mijn man boos is en blijft dan ver uit de buurt. Als mijn man oke is, is de hond ook ok en doet vrolijk alles samen met mijn hond. Er is absoluut niks mis met het gedrag van de hond, dit is echt mijn man die zichzelf niet kan controleren met momenten.

Nu is mijn vraag, wat is het beste voor de hond? Dat ik een lief gezin vind maar dat hij het trauma moet meemaken van herplaatst te worden? Of dat er af en toe iets gebeurd waardoor hij weldegelijk in mijn ogen 'in gevaar' is? Ik weet dat mijn man zijn best doet en ik weet dat hij hem absoluut niet wilt herplaatsen. Maar ik wil echt weten, wat is het beste voor de hond? Hoe traumatisch is een herplaatsing?

(De twee kleine honden zijn ok, die zijn eigenlijk van mij en ik doe alles voor hen dus mijn man is daar niet mee bezig. Ook naar mij of de kinderen is er niets gebeurd. Het lijkt alsof de grote hond soms een trigger is en dus ben ik bang dat dit nog een keer gaat gebeuren, hoe hard ik het ook probeer te vermijden)

Mijn man werkt aan zijn problemen, dat is een andere kwestie, de vraag die ik echt heb is, haal ik de hond uit deze situatie, ja of nee? (De hond gaat mee werken met mijn man en de aanvallen zijn 2x gebeurd in 1,5 jaar ongeveer)

Ik zou de hond absoluut herplaatsen, die hoeft geen slachtoffer te worden.

ook al is het niet zo bedoeld, daar heb je geen boodschap aan als je in de klappen moet delen en een hond ondergaat het helaas maar allemaal. 

Je man heeft autisme en woede aanvallen die de dan op de hond botviert…..hond herplaatsen, niet wachten tot er wat gebeurd als jij er niet bij bent…hoe erg het ook is je hond mag geen doelwit zijn van je man die dan uitvalt naar de hond…..en blijf altijd ook bij de kinderen en anderen honden laat je man er niet mee alleen….

Bedankt voor je oprechte reactie

Een agressieve meltdown waarvan de hond de dupe is, nee, dat kan niet. Een hond verdient een veilig nest, hij kan zo'n zware woedeaanval niet plaatsen en al zeker niet als hij zelf ook fysiek wordt aangevallen en op andere momenten weer terug lief wordt behandeld. Die tegenstrijdigheden hebben emotioneel een grote impact, de betrouwbaarheid in de relatie is weg. En ja, een hond is loyaal dus hij doet zijn best om elke keer weer inschikkelijk te zijn, maar het is onveilig en onstabiel voor hem. 

Dus ofwel vindt je man vanaf nu een manier om zijn meltdowns buiten zijn gezin te houden (wat jullie ongetwijfeld al veel geprobeerd hebben), ofwel schenk je de hond een veilig en betrouwbaar onderkomen, waar hij dit niet moet ondergaan.

Ik snap dat het voor jullie allemaal heel verdrietig is en niemand hierom gevraagd heeft, maar woede uitwerken op een hulpeloos wezen, dat kan écht niet. 

" Een agressieve meltdown waarvan de hond de dupe is, nee, dat kan niet. Een hond verdient een veilig nest, hij kan zo'n zware woedeaanval niet plaatsen en al zeker niet als hij zelf ook fysiek wordt aangevallen en op andere momenten weer terug lief wordt behandeld. Die tegenstrijdigheden hebben emotioneel een grote impact, de betrouwbaarheid in de relatie is weg. En ja, een hond is loyaal dus hij doet zijn best om elke keer weer inschikkelijk te zijn, maar het is onveilig en onstabiel voor hem. 
Dus ofwel vindt je man vanaf nu een manier om zijn meltdowns buiten zijn gezin te houden (wat jullie ongetwijfeld al veel geprobeerd hebben), ofwel schenk je de hond een veilig en betrouwbaar onderkomen, waar hij dit niet moet ondergaan.
Ik snap dat het voor jullie allemaal heel verdrietig is en niemand hierom gevraagd heeft, maar woede uitwerken op een hulpeloos wezen, dat kan écht niet.  "

Alaska's Finest!

Dankje voor het anwoord. Ik denk dat ik dat even moest horen

Ik vraag me dan wel af of het probleem dan niet verschuift. Als de hond een grote steun is en die ineens weg valt, wat doet dat met je man? Wie loopt er dan gevaar?

Ik zou toch inzetten op extra training met man en hond, dat hij leert op tijd een time out te nemen.

" Ik vraag me dan wel af of het probleem dan niet verschuift. Als de hond een grote steun is en die ineens weg valt, wat doet dat met je man? Wie loopt er dan gevaar?
 
Ik zou toch inzetten op extra training met man en hond, dat hij leert op tijd een time out te nemen. "

Kees

Dankje voor dit perspectief. Dat is ook iets waar ik al heb over nagedacht. Vooral dan omdat hij dan 'gefaald' gaat hebben en dit een enorme mentale klap is. 

De hond is inderdaad een grote steun, en een grote bron van trots voor mijn man. Ik ben aan het overwegen om met hem te bespreken dat we dit nog 1 kans geven, en als het nog 1x gebeurt, we doen wat het beste is voor de hond, namelijk herplaatsen.

Wat een in trieste situatie voor jullie allemaal!

Herplaatsen? Maaar hoe groot is de kans dat je man op  zo,n moment dan een andere hond neent om af te reageren? Dan is het eind zoek. Woede aanvallen ken ik, ben ook autist, geen zware overigens, en juist mijn hondje beschermt mij hiervoor en haalt mij er uit.

Die aanvallen kunnen voor sommige mensen zo erg zijn dat ze dus niet meer weten wat ze doen.

Ik richt het bijna altijd op mezelf of gooi met dingen,  mijn hondje heeft al heel wat blauwe plekken bij mijzelf voorkomen.

gaat jouw hond niet zelf weg dan? Want ga ik vloeken en gooien dan verdwijnt mijn hond en weet ik, rustig worden. Dat weglopen van haar werkt voor mij perfect. 

Een hond vergeeft altijd weer.

Ik moet er niet aan denken mijn hondje kwijt te raken.mijn steun is ze. En dat is de hond voor jouw man ook! Herplaatsen dan kon dat wel eens erg averechts werken voor jullie allemaal. Overleg eens met je huisarts?

Kan je je man op zo,n moment, het zijn secondes, dat weet ik,  iets geven van een zachte bal waar hij mee kan smijten?

Dankje voor je antwoord. Ik ga alles vanavond uitgebreid bespreken met mijn man. Hij is momenteel niet thuis.

De hond loopt inderdaad normaal weg. Het probleem nu was dat mijn man het harnas van de hond aan het proberen aandoen was. En de hond voelde aan dat mijn man uit zijn doen was en wilde wegkomen maar dit lukte niet. En dan heeft hij een onderdanigheid of angstplasje gedaan op mijn man zijn voeten en dat was de laatste trigger (mijn man heeft een vorm van smetvrees). Hij is dan wel kunnen weglopen maar het kwaad was al geschied.

Ik moet nu met mijn man bespreken dat als de hond op een bepaalde manier reageert, hij dan eigenlijk de situatie al moet loslaten.

Ja, zoiets dus. Stoppen waar hij mee bezig is. Maar ik weet dat dat ook niet lukt want het is een soort kortsluiting, een 100ste van een seconde en je bent te laat.

Omdraaien en naar buiten lopen kreeg ik als advies, maar 100 % voorkomen is hier nog niet gelukt.

Joke, je kunt de situaties die spanning oproepen in kaart brengen, die moet je dan eerst samen oefenen tot het geen spanning meer op roept.

Samen met jou of met begeleiding.

Ja klopt, het is altijd wel een evenwichtssituatie, het is soms moeilijk voor mij om te zien dat hij zijn limiet aan het bereiken is en het is voor hem moeilijk om dit aan te voelen en/of aan te geven, en inderdaad nog moeilijker om weg te gaan uit de situatie.

Er zijn wel enkele dingen dat ik nu in mijn hoofd heb van afspraken om deze situatie te vermijden, omdat ik achteraf wel zie hoe de situatie is ontstaan. Maar mijn man moet ook weten dat hij naar buiten met iets mag gaan smijten maar dat hij naar de hond echt niks mag doen. Maar zoals je zei, het is een kortsluiting, en hij heeft het niet onder controle

Ik heb je pb gestuurd, zie bovenaan in de balk, naast je naam, een envelopje. 

Ik heb je geantwoord, hopelijk heb je het antwoord gekregen 

Idem

Beter in pb.

Wat een lastige situatie. Er is geen kwade wil, maar een hond kun je dat niet uitleggen, en het is voor de hond natuurlijk alsnog een behoorlijk schadelijke situatie. Het is belangrijk voor een hond om op de baas te kunnen vertrouwen en jullie hond zal dat nooit kunnen doen, want de baas kan zomaar heel onvoorspelbaar uit de hoek komen. Daar snapt de hond natuurlijk niets van. Of ik wel of niet zou herplaatsen zou enorm afhangen van hoe snel jouw man in staat is grip te krijgen op zijn gedrag, want dat verschilt natuurlijk nogal per persoon. Als jouw man in staat is om op redelijk korte termijn inzicht te krijgen in wanneer de spanning oploopt en wat hij dan het beste kan doen om een meltdown te voorkomen, zou ik het best nog een kans geven en er zelf enorm bovenop blijven zitten. Maar ik zou absoluut niet te lang gaan lopen aanmodderen ten koste van de hond, zo'n dier verdient dat niet.

Begin eens bij ... is er voldoende ruimte voor jullie en de honden? Lijkt me nogal druk en dat werkt bij sommige autisten averechts. Eigen ruimte wanneer boilling punt komt is op zijn plaats. Dat gezegd ken ik geen autisten die de boel kort en klein meppen behalve een deur te hard dicht slaan of iets gooit waar het zelf mee bezig is geweest te ontladen.

Dat lijkt misschien zo maar eigenlijk valt dat goed mee. Ik ben zelf prikkelgevoelig dus we hebben ons leven zo ingericht dat we elk ons ontprikkelingstijd hebben. De garage is de ruimte van mijn man waar hij naartoe kan om zijn ding te doen. Ook onze jobs zijn zo gekozen dat we tijd voor onszelf hebben en onze honden zijn eigenlijk nooit echt alleen thuis, behalve op het moment dat ik de kinderen naar school breng en terug ga halen.

Dus we hebben er wel wat aan gedaan om overprikkeling te voorkomen en de druk laag te houden. Maar soms komt het door omstandigheden toch tot een punt te veel. Het is ook eerder zeldzaam, daarmee dat ik ook twijfel over de herplaatsing.

En jah, autisme is een heel ruim begrip en heeft verschillende uitingen en symptomen. Meltdowns komen weldegelijk vaak voor.

Om heel erg forward te zeggen? Klinkt als een hele slechte relatie. Als jij en hem nog irritatie hebben met een garage in wat ie het liefste zou doen of zijn?

Rare opmerking en volledig off topic en voegt niets toe.  Ts heeft een serieuze vraag over haar hond en vraagt geen oordeel over haar relatie.

Tjah, je kunt ook geen volledig beeld hebben van onze relatie door enkele schetsen op een forum. Er staat nergens dat zijn uitbarsting getriggerd wordt door onze relatie. Wij hadden helemaal geen irritatie met elkaar. Dat heeft er ook niets mee te maken. De hond deed iets fout terwijl mijn man gehaast was en gestressed over iets dat totaal niet met mij te maken had en dat heeft hem getriggerd. Iedereen wordt toch wel eens gefrustreerd over iets? Alleen kan hij daar niet zo goed mee omgaan als een ander. Uitbarsting heeft hij altijd gehad omdat hij niet goed met bepaalde emoties kan omgaan, ongeacht hoe zijn leven eruit ziet. Hij kan zelf niet altijd herkennen dat hij over zijn grenzen aan het gaan is en best even naar de garage vertrekt. Ik help hem daarmee maar ik kan ook niet in zijn hoofd kijken en soms had ik het niet door. Op het moment van uitbarsting zit hij in een black-out dus kan hij niet meer loslaten. Maar de uitbarstingen zijn ook eerder zeldzaam dus soms ben ik er ook niet op bedacht. Hij heeft al zo zijn best gedaan en hij is al zoveel gebetert maar dat is niet zomaar iets dat gemakkelijk te veranderen is. Mijn vraag gaat dan ook over de hond in deze situatie en niet over mij, ik weet waar ik sta.

Je hebt het niet begrepen.

Je hoeft idd je relatie niet te verantwoorden, Joke. En dat jullie je best doen, daar twijfel ik niet aan. Maar zoals je schrijft: bij een uitbarsting kan je niet meer logisch nadenken, het neemt je helemaal over. Net omdat het, ondanks alle goeie voorzorgen, toch opeens kan gebeuren, is het zo een grote onzekerheid voor de hond.

Dus bespreek het met je man, als ie weer thuis is. Maar probeer er beiden zo verantwoord mogelijk mee om te gaan, want het gaat niet alleen over hem, of jou, wat jullie graag zouden wensen. Ook de hond is erbij betrokken en ook aan die z'n veiligheid en behoeften moet gedacht worden.

Ik hoop dat jullie een oplossing vinden. 

" Je hoeft idd je relatie niet te verantwoorden, Joke. En dat jullie je best doen, daar twijfel ik niet aan. Maar zoals je schrijft: bij een uitbarsting kan je niet meer logisch nadenken, het neemt je helemaal over. Net omdat het, ondanks alle goeie voorzorgen, toch opeens kan gebeuren, is het zo een grote onzekerheid voor de hond.
Dus bespreek het met je man, als ie weer thuis is. Maar probeer er beiden zo verantwoord mogelijk mee om te gaan, want het gaat niet alleen over hem, of jou, wat jullie graag zouden wensen. Ook de hond is erbij betrokken en ook aan die z'n veiligheid en behoeften moet gedacht worden.
Ik hoop dat jullie een oplossing vinden.  "

Alaska's Finest!

Dankjewel, wel zullen alles zeker grondig bespreken. Alles wat ik wil is dat de hond veilig en gelukkig is.

Zou de EMDR bokstherapie verlichting kunnen brengen in de agressie aanvallen?

https://www.sandysmit.nl/emdr-bokstherapie

Autisme of geen autisme, je man hoort zich niet af te reageren op de hond, jou of evt je kinderen.

Neem aan dat hij verder verstandelijk oke is?

Je kan hem een keuze stellen, iets doen met zijn meltdowns, therapie bijvoorbeeld, of zijn woede uiten op een oud kussen buiten in de schuur.

Bedenk dat je kinderen en je honden wel angstig kunnen worden van zijn gedrag. 

" Autisme of geen autisme, je man hoort zich niet af te reageren op de hond, jou of evt je kinderen.
Neem aan dat hij verder verstandelijk oke is?
 
Je kan hem een keuze stellen, iets doen met zijn meltdowns, therapie bijvoorbeeld, of zijn woede uiten op een oud kussen buiten in de schuur.
 
Bedenk dat je kinderen en je honden wel angstig kunnen worden van zijn gedrag.  "

UkkePuck

Als je het stukje leest van ts lees je ook,

Hij is al veel verbeterd en

hij werkt er aan. 

Ik denk ook, als je zelf niet van uit jezelf, weet hoe de bliksem in kan slaan bij je zelf, je hier ook niet te makkelijik een oordeel over kan geven. Kijk ben je laddrzat en mep je er op los, dan is er een oorzaak die je kan vermijden, nl niet drinken. Maar autisme is er en heb je en ja je kan er therapie voor volgen, maar over zal het nooit gaan.

(alcohol)verslaving is eveneens een aandoening die er is en nooit overgaat.