Advies gevraagd

Dit is ook helemaal waar. Dan moet er worden afgekickt en echt geen druppel meer drinken; de verslaving blijft namelijk. 'Een beetje' of 'af en toe' drinken kan niet meer.

Het belangrijkste nu, is denk ik, ziet je man in dat dit zo niet verder kan. Ik hoop zo dat jullie een goed gesprek hadden.

Is het niet zo dat voor een meltdown een overload komt? Al is dat misschien niet helemaal duidelijk wanneer het overslaat, ook voor degene zelf niet. Anders zou hij tijdiger kunnen ingrijpen.

Maar heel eerlijk, een hond die zo gestressed is, dat hij bij degene die hij zou moeten kunnen vertrouwen een deemoeds/angst plasje doet. Is dat al niet veel te ver gegaan? Niet alleen deze keer dat het tot een uitbarsting kwam van je man. Maar ook alle andere keren dat er stress is, maar niet zover gegaan is. Een hond is heel gevoelig, voelt alles aan.

Het is geen teken van zwakte als je man voor de hond opkomt en hem een veilig plekje kan bezorgen, ook als dat plekje bij andere mensen is. Het vereist juist veel zelf kennis en inzicht.

Blijft natuurlijk het punt dat hij dan ergens anders zijn frustratie gaat uiten. Dus er moet zeker iets veranderen. Het boxen lijkt me goed, maar ook bepaalde yoga, meditatie, zelfbeheersing leren. En niet te vergeten een goed voedingspatroon is voor autisten heel belangrijk. Aangezien daar een relatie is. 

Ja maar bij alcohol kan je de oorzaak van de agressie, namelijk het drinken, weghalen (ook al kost dat veel moeite en lukt dit niet bij iedereen), bij autisme ligt dat toch heel anders. Begrijp mij niet verkeerd, ik zoek geen excuses voor mijn man, ik ben gewoon realistisch

" Het belangrijkste nu, is denk ik, ziet je man in dat dit zo niet verder kan. Ik hoop zo dat jullie een goed gesprek hadden.
 
Is het niet zo dat voor een meltdown een overload komt? Al is dat misschien niet helemaal duidelijk wanneer het overslaat, ook voor degene zelf niet. Anders zou hij tijdiger kunnen ingrijpen.
 
Maar heel eerlijk, een hond die zo gestressed is, dat hij bij degene die hij zou moeten kunnen vertrouwen een deemoeds/angst plasje doet. Is dat al niet veel te ver gegaan? Niet alleen deze keer dat het tot een uitbarsting kwam van je man. Maar ook alle andere keren dat er stress is, maar niet zover gegaan is. Een hond is heel gevoelig, voelt alles aan.
 
Het is geen teken van zwakte als je man voor de hond opkomt en hem een veilig plekje kan bezorgen, ook als dat plekje bij andere mensen is. Het vereist juist veel zelf kennis en inzicht.
 
Blijft natuurlijk het punt dat hij dan ergens anders zijn frustratie gaat uiten. Dus er moet zeker iets veranderen. Het boxen lijkt me goed, maar ook bepaalde yoga, meditatie, zelfbeheersing leren. En niet te vergeten een goed voedingspatroon is voor autisten heel belangrijk. Aangezien daar een relatie is. 
 
 
  "

Dobry

Bedankt voor je antwoord, ik denk dat jij de situatie wel goed begrepen hebt. Komt inderdaad door een overload, de grens is gewoon soms moeilijk te bewaken. Maar daarom dat ze nu ook zeldzaam zijn, de meltdowns, omdat we op de goede weg zijn. Maar inderdaad gaat het dan om de hond die in de situatie zit.

'Ergens anders zijn frustratie uiten' is normaal op voorwerpen, dus dat is al een stuk beter. Hij gaat normaal ook zelf van mij en de kinderen weg als hij boos wordt.

De kinderen zien zijn boosheid nooit, hoogstens het begin, en hij raakt mij met geen vinger aan. 

Dingen waarin hij zich fysiek kan uiten heeft hij al, een vorm van meditatie dat werkt voor hem ook. Voedingspatroon vind ik interessant, daar weet ik niets van? Kun je daar meer over vertellen?

Nee dat klopt niet. Dat is even simpel als maar te zorgen dat je man geen reden hoeft te hebben dat hij niet woedend wordt. Dus hond weg zodat het arme ding niet nog eens per ongeluk van schrik voor je man een plasje doet om vervolgens daarvoor klappen te moeten krijgen. Even cru gezegd. 

maar goed, het gaat hier niet over welke ziekte erger is dan een ander.

Ik noemde geen verslaving!,!!! Dat is heel wat anders,  ik noemde je laddrzat drinken, dat is toch echt wat anders. En zoals gezegd alcohol kan je vermijden. Dan is de oorzaak weg. 

Ik denk dat we daar nog erg aan het begin van staan. Maar dat er een relatie is tussen dat wat je eet en hoe je je gedraagt, hoe je je voelt, lijkt toch duidelijk.

Dr. Michael Greger bijv. heeft een site waar hij studies aanhaalt over alle mogelijke (voedings) onderwerpen

Fighting Autism Brain Inflammation with Food (nutritionfacts.org)

Why Broccoli is the Best Food for Autism (nutritionfacts.org)

The Causes of Autism and Treating it with Diet (nutritionfacts.org)

Het schijnt wel zo te zijn dat sommige autisten erg "moeilijk" zijn met hun eten. Maar volwassenen zouden moeten inzien dat het logisch is, dat voeding en hoe je je voelt, met elkaar te maken hebben.

Dit is ook een interessante link, over koemelkprodukten

Autism and Casein from Cow’s Milk (nutritionfacts.org)

Goed dat je erover nadenkt en een oplossing probeert te zoeken. Is het een makkelijke hond? Dat scheelt veel in de opties die er zijn voor herplaatsing.

Misschien kan er ook iets geregeld worden dat jullie eigenaar blijven en dat de hond bijvoorbeeld bij iemand in de buurt woont/familie/vrienden. Dan kunnen jullie de hond op afspraak bezoeken en misschien in een later stadium, wanneer dat verantwoord is, weer gedeeltelijk bij jullie logeren/wonen. Er zijn denk ik best wat mensen die geen volledige verantwoordelijkheid willen voor een hond omdat ze bijvoorbeeld de financiële middelen niet hebben maar wel graag een hond in huis hebben. 

Ik ben meestal hier een meelezend lid maar ik vind dit toch heel heftig. Autisme of niet moest mijn man mijn hond slaan zou ik mijn man herplaatsen en niet de hond. En ja ik weet wat autisme inhoudt van mijn dichte omgeving. Je hebt kinderen ik zou eieren voor mijn geld kiezen en kiezen voor de veiligheid van mijn huisdieren en kinderen. Waarom zou je in godsnaam bij zo iemand willen blijven?

Tjah, en ik ben ik en jij bent jij. Met alle respect maar met antwoorden als dit ben ik dus niet echt iets. Ik heb gelukkig ook al veel antwoorden gehad waar ik wel mee aan de slag kon/kan. Het is niet omdat je mensen kent met autisme in je nabije omgeving dat je weet wat autisme inhoudt. Je zou eens moeten weten wat mijn man al heeft meegmaakt in zijn leven. 

Zou het kunnen dat ik mijn redenen heb om mijn man bij te staan? Ik heb een man die 99,99% van de tijd een fantastisch persoon is, die klaar staat voor iedereen en de meest fantastische partner en vader is.  0,01% van de tijd komen zijn demonen naar boven omdat de wereld hem te veel wordt en krijgen we een situatie waar sommige mensen zeker niet tegen opgewassen zouden zijn. Ik toevallig wel. Ik begrijp hem, ik maak de omgeving veilig en ik hou hem veilig. 

Zeg ik dat ik wil dat mijn hond geslagen wordt? Neen, daarom dat herplaatsen op tafel ligt. Ik verdedig zijn acties NIET. Maar ik laat ook mijn man niet in de steek die LIJDT (trust me, degene die het meeste lijdt is hijzelf) als die er voor de rest ook altijd voor mij is geweest. 

Dit was een uitzonderlijke situatie, zeldzaam, zoals ik heb gezegd, maar wel 1 dat ik wil dat nooooit meer gebeurd. Dus we zijn aan het kijken naar oplossingen. Het afdoen als 'man slaat hond, man weg' is een beetje makkelijk.

Joke, ik ben groot gebracht met een van mijn ouders met autisme, veel varianten zijn er natuurlijk, jij kent je man als niemand anders, je schrijf dat je het aan ziet komen , mooi dan kan je ingrijpen, kinderen en hond de kamer uit sturen, maar wanneer als je er niet bij bent ? Kan je dan hulp inroepen als je eens alleen wegmoet ? 

" Joke, ik ben groot gebracht met een van mijn ouders met autisme, veel varianten zijn er natuurlijk, jij kent je man als niemand anders, je schrijf dat je het aan ziet komen , mooi dan kan je ingrijpen, kinderen en hond de kamer uit sturen, maar wanneer als je er niet bij bent ? Kan je dan hulp inroepen als je eens alleen wegmoet ?  "

Willemijn _ baasje van Ogin (Ozjin) _ Bams ¥ .

Goh, ik ben er meestal bij, aangezien ik 's nachts werk, deeltijds, wat neerkomt op 2 nachten per week. Kinderen liggen dan meestal in bed dus het is rustig in huis. Weinig prikkels. Als ik thuis aan het slapen ben word ik wakker zodra ik iets hoor van lawaai dat anders is dan anders. Voor de rest ben ik er gewoon. Als hij eens alleen is voor het huishouden merk ik al van 's morgens als het niet gaat lukken. Dan hebben wij een uitgebreid netwerk en gaat hij meestal naar zijn ouders of mijn ouders.

Dat kan hij zelf normaal ook wel aangeven, als hij het even niet kan, en dan hebben wij een vrij groot netwerk aan potentiële babysitters én dogsitters.

Moest ik gedacht hebben dat kinderen en honden hebben met hem niet ging gaan was ik er niet aan begonnen. Ben een beetje verschoten van het feit dat de situatie is kunnen gebeuren, maar dat is denk ik omdat hij zich zo verantwoordelijk voelt voor die ene hond.