Puppy blues 
"De eerste keer dat ik het had wist ik niet wat me overkwam, ik vond het een beangstigende ervaring om zo intens verdrietig te zijn over iets dat me volgens de rest van de wereld zo blij zou moeten maken."
Inderdaad Octavia, dit is zo ontzettend herkenbaar. Wij dachten echt dat we goed voorbereid waren, maar dit stukje hadden we nergens aangetroffen. Dus je voelt dat je op een roze wolk MOET zitten, maar ineens heb je allerlei verdriet, slaaptekort die dat versterkt en enorm schuldgevoel tegenover dat lieve pluizige bolletje wol. Want de waarheid is: mijn vriend en ik hadden even oprechte spijt van deze levenskeuze. En hoewel we nu helemaal verliefd op haar zijn, hebben we ook eerlijk tegenover elkaar uitgesproken: we gaan dit niet nog een keer doen (waarschijnlijk, haha, zien we dan wel), want we willen onze vrijheid terug en we zijn naïef geweest en hebben het onderschat.
Met de rest van je bericht ben ik het ook helemaal eens ;-). Dit is een forum om elkaar een hart onder de riem te steken. Iedereen is anders en heeft een andere belastbaarheid. Jammer dat sommige mensen daar laatdunkend over moeten doen omdat ze zichzelf zo graag vertellen dat zij beter zijn. Geen idee wat "hondenmensen" zijn, maar blijkbaar zijn dat de übermenschen onder ons 
. Het zal allemaal wel.
N, ik hoop dat het met jullie hond helemaal goed komt, maar dat je ook goed op jouw eigen grenzen let. Blijf goed met je gezin communiceren wat dit allemaal met je doet en zorg goed voor jezelf, daar hebben jij en de pup (en de rest van het gezin) het meeste aan. En je mag wel degelijk dingen van je man en kinderen verwachten. Jullie hebben samen gekozen voor deze gezinssamenstelling en voor wie er wel en niet werkt. Dus ja, je mag wel zeker dingen van hen verwachten en volgens mij doe je dat hartstikke goed als je verhaal zo lees :-)
de pup wordt zeker niet geparkeerd ik doe mijn uiterste best voor hem. Maar met minder energie is dat wel moeilijk. Vandaag voelde ik me weer iets beter dan de laatste tijd, dus hopelijk gaat dat weer de goede kant op en die balans die komt dan zeker wel goed. ????????
verder maak ik aan verdere opmerkingen van anderen over dat het “vermakelijk” is maar niet te veel woorden vuil. Fijne avond. "
Hallo N ,
Het woord puppy blues is vermakelijk bedoel ik ,
Bij blues denk ik aan blues muziek niet aan pups ,er staat ook {goed lezen dus} dat ik het vermakelijk vond toen ik er de eerste x over las.En ik zag in mijn verbeelding { die erg rijk is }een rijtje pups die blues speelde ,dus erg vermakelijk.
Waarom staat ‘niet lekker in je vel zitten en niet veel kunnen hebben’ bij jou gelijk aan ‘geen hondenmens zijn’? Volgens jouw logica zou iemand als ik dus nooit een hondenmens kunnen zijn en had ik eigenlijk ook nooit een hond kunnen aanschaffen. Krijsende puppyblues, bij elke pup, allang jaren in therapie geweest om aan mezelf te werken en met succes, maar ja, bepaalde dingen zullen nu eenmaal niet overgaan. Puppy’s zijn voor mij een ‘moetje’, het woord ontspanning is er voor mij geen moment bij geweest. Puppyblues kan voortkomen uit een aantal verschillende redenen, bij mij ligt het simpelweg aan het feit dat het hebben van een pup aanvoelt als een enorme verantwoordelijkheid en ik bang ben niet goed genoeg te zijn voor de pup, en aan het feit dat er tegelijkertijd veel verandert in mijn leven. Dat zijn tijdelijke gevoelens en dat gaat gewoon weer over, net als bij de meeste mensen die last hebben van puppyblues (als het niet overgaat, speelt er een ander probleem en dat behoeft een andere oplossing).
Dat wil dus ook niet zeggen dat iedereen met puppyblues zijn pup in een bench gooit, en zelfs als dat wel gebeurt, is dat in de meeste gevallen niet omdat ze de pup niet om zich heen willen, maar gewoon uit pure wanhoop. Begrip, duidelijke uitleg en alternatieven aanbieden werkt in veel gevallen goed. Verreweg de meeste mensen met puppyblues willen het beste voor hun hond, alleen weten ze het soms even niet meer. Dat is ook een dingetje met puppyblues: je moet het een keer meegemaakt hebben voordat je ermee kunt leren omgaan. De eerste keer dat ik het had wist ik niet wat me overkwam, ik vond het een beangstigende ervaring om zo intens verdrietig te zijn over iets dat me volgens de rest van de wereld zo blij zou moeten maken. De tweede keer wist ik wat er gebeurde, wist ik zelfs van tevoren dat het komen ging en kon ik er veel beter mee omgaan. Leuk was anders, maar het was gewoon even wat het was en het was het allemaal waard, en dit keer wist ik dat van tevoren.
Ik denk dat we af moeten van het veroordelen van mensen die puppyblues hebben, of van het maken van onderscheid tussen ‘de sterke mensen die dat niet hebben en de mensen die minder kunnen hebben die het vaak wel hebben’, of van het idee dat puppyblues gelijk staat aan 'wil eigenlijk niet voor een pup zorgen'. Puppyblues is er gewoon, en puppyblues gaat ook weer over. En in de tussentijd moeten mensen die het hebben er inderdaad zodanig mee omgaan dat de pup er geen last van heeft en dat die gewoon fijn kan opgroeien. Ze daarbij een handje helpen doen we het beste door ze niet uit te lachen, maar door ze advies te geven over hoe ze er het beste mee zouden kunnen omgaan, zodat ze over een x aantal weken/maanden vanzelf merken dat de situatie went en er licht aan het eind van de tunnel was. "
Je haalt veel dingen door elkaar ,platte tekst he?
Nergens staat dat mensen die blues hebben geen hondenmensen zijn en ook dat begrip is voor iedereen anders.
Ook dat je in mijn ogen geen hond aan zou moeten schaffen zeg ik nergens ,al neem je er tien tegelijk ,
Maar nogmaals platte tekst die ieder voor zichzelf leest hoe men wil lezen.
Een forum is er om te leren ,om mee te leven,ervaringen te delen ,maar ook om niet iedereen naar de mond te praten ,wat voor iedereen waarheid is mag ook gedeeld worden lijkt mij,en daar komen dan weer vaak reacties op wat een topic levendig houdt,Een topicstarter pikt eruit waar ze wat aan hebben en niemand zit hier om een ander af te zeiken,maar soms is de een zijn waarheid niet de ander zijn waarheid .
Sluit ik me helemaal bij aan.
Net als dat na 9 maanden eindelijk je baby is geboren en je zit niet op de 'welbekende' roze wolk, wat nog altijd een taboe is. Dat betekent niet dat je niet van kinderen houdt, dat je mentaal instabiel bent, incapabel bent of wat dan ook.. maar dat je leven een flinke verandering doormaakt waar je aan moet wennen, waar je je weg in moet gaan vinden.
Oh wat goed omschreven Danielle! Dankjewel!
@N niets van aantrekken hoor, Joop zit er al een tijdje net als ik en die komt alleen kijken voor de ammok, anders hoort je ze niet. Heleen is een hobbyfokker dus het aantal heeft daar niets mee te maken.
Gewoon lekker pupperblues hebben, 90% van ons herkent zich daar feilloos in, komt vanzelf goed als je het ritme onder de knie hebt.
Dankjewel maar hoop er snel vanaf te zijn haha. Heb het idee dat het heel langzaamaan wat beter gaat met me. 
Laten we het zo zien, dat je een leuke rakker hebt en het belangrijkste is "JIJ" in dat leven. Geloof me, ooit ga je dat missen die storm.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?