Even met jullie delen

Het is toch niet zo moeilijk, je hond is ziek, maar hersteld, dan gaat hij hard rennen en dan heeft hij dus teveel gedaan, en dat merk je de volgende dag doordat hij geen puf meer heeft, dus wat korter spelen, of misschien langzaam opbouwen. ik bedoel het niet slecht heh..

en hij heeft al jaren niet z’n eten uit gespuugd

Ik haal dit even uit je tekst, al jaren? 

Je hebt het steeds over, eten spugen, opboeren enzv. Dus dat speelde niet recent maar jaren geleden? Ik snap er nu niets meer van. En ja ik weet hoeveel je gedaan hebt hoor. Maar om dan iedere keer iets van jaren geleden op te halen? Ik dacht dat dat ook recent was.

Verder volledig eens met Yoop. 

Pancreatitis is niet zomaar over. Hij krijgt nu even veel meer energie van en door  de b12, maar niets overhaasten.

Ik heb het woord herstel nog bij niemand gehoord hoor..-_- en ik ga er ook zeker niet vanuit dat hij hersteld ze hebben z’n alvleesklierontsteking 4 jaar over het hoofd gezien nou denk dat hij al het eea aan schade heeft aan z’n alvleesklier, ga over 9 weken weer prikken kijken of het gezakt is en z’n vitamines en foliumzuur gestegen.. 

Klopt zo snel na het eten niet, normaal kotst hij ‘s morgens om 08:00 uur wat hij om ‘s avonds om 20:30 gegeten had, en ja opboeren deed hij echt, maagzuur denk ik of iets? Hij heeft al in jaren niet zo snel binnen 10 min na z’n maaltijd alles er alweer uit gekotst.. maar andere klachten had hij zeker! Ga me ook niet te druk meer maken, heb besloten als hij misselijk is dan een cerenia, en verder zal ik het na 9 weken wel ff bekijken wat de vervolg stappen zijn als we hier niet genoeg winst mee behalen!:)

Met herstel bedoel ik, dat hij zich beter voelt door wat je nu doet, dus dat is herstel in mijn ogen, ik snap ook wel dat het niet te genezen is. Zijn lichaam heeft wat meer energie, zoals je verteld over het spelen, en juist dat zou je een beetje in de gaten moeten houden, een hond gaat snel over zijn grenzen, en mens ook trouwens.

Dus ik bedoel niet letterlijk herstellen, maar dat hij minder ongemak voelt, dat noem ik dan herstel, misschien verkeerde benoeming, maar daarom leg ik het even uit.

Aan jou de taak dat hij niet over de grens gaat en teveel van zijn lichaam vraagt, voorlopig...

Op basis waarvan is eigenlijk de chronische pancreatitis vastgesteld?

Ik snap er namelijk voor jou ook geen hout meer van.

Hier een tekst over TLI waarden: Een duidelijke verlaging van de TLI waarde past bij de diagnose EPI. Verhoging van TLI waarde past bij acute alvleesklierontsteking (kortdurende verhoging in eerste fase van pancreatitis), of de eerste fase van chronische pancreatitis.

Was de TLI nu verhoogd of juist verlaagd. Je schrijft nu namelijk dat ze al 4 jaar de aandoening over het hoofd hebben gezien volgens jou. 

Ik wilde het eigenlijk niet benoemen, maar Ineke2 gaf het ook al aan dat haar hond bij Chronische Pancreatitis compleet andere voeding en behandelingen krijgt dan bijvoorbeeld een hond met diagnose EPI.

En bij EPI is het dus noodzakelijk om die pancreaspoeder (of verse alvleesklier te geven) over voedselinname toe te voegen, en dat kan ver gaan, dat een hond niets kan innemen (ook geen kluifje of koekje, of worstje) zonder dat er poeder over zit.

Die vitamine B12 is nodig om de darmflora weer beter te laten werken, waardoor de hond zich beter zal gaan voelen het heeft niets met een vitamine boost van doen waardoor hij nu energieker is geweest. Pillen werken niet omdat bij problemen met de alvleesklier het darmstelsel niet goed genoeg werkt om het op te nemen, vandaar de injecties.

https://mcvoordieren.nl/kennisbank/bloedonderzoek-hond-kat/foliumzuur-vitamine-b12/ 

Nogmaals, laat je aub nog eens goed informeren door de DA, en waarom hij de enzymen heeft voorgeschreven. Want over 8 weken weer bloed laten prikken terwijl je die enzymen als supplement tot die tijd blijft geven gaat geen nut hebben, ik kan die waarden van onze hond ook niet meer laten checken omdat ik dus speciale voeding geef op dit moment en ik er niet meer durf te stoppen omdat ik vrees dat ze dan direct alles er onverteerd uit gaat gooien, aan de voor- en achterkant en dan ook direct extreme buikpijn gaat krijgen.

Zou ook even checken of je dat middel tegen misselijkheid wel mag geven. Bepaalde medicatie kan ook averechts werken bij honden met alvleesklierontsteking.

De waarde van de alvleesklier is 606

de tli is >50 staat op papier.. 

hij heeft hele heftige aanvallen gehad x aantal jaren terug, hele dag eten op boeren, bloed poepen, braakneigingen zonder dat er wat uit kwam, elke ochtend misselijk! Heb toen aan de bel getrokken bij de dierenarts hebben toen echo gemaakt z’n organen na gekeken zeiden ze, ontlasting onderzocht en daar is toen niks uit gekomen.. zeiden ze 

Reticulocyten hemoglobine 23.2

staat er ook in mag tussen de 24,5 en 31,8 zijn.. 

Dit gaat volgens mij over bloedarmoede, vandaar de B12 denk ik?

Denk ik ook, hb waarde gaat over bloedarmoede, tenminste bij de mens wel. Te kort aan b12 geeft een vorm van bloedarmoede.

Ieder geval is anders. Ik werd meteen doorverwezen naar een internist en daar heb ik veel gehoord en geleerd.  Maar dat ging over mijn hond. En ik heb de adviezen die daarbij gegeven werden over voeding, vetarm, en medicatie,  opgevolgd. Nu een jaar later zijn dd bloeduitslagen nog niet goed, maar diki doet het wel goed. En daar moet ik naar kijken. Bloedonderzoek kan iets aangeven. Maar hoe het klinische beeld is, is nu doorslaggevend zegt mijn da.

Natuurlijk kan ik meedenken, maar ik kan niet oordelen over bloeduitslagen, of behandeling, anders dan op internet opzoeken. 

Tis indd een mooie kak zooi zo, ik laat hem nog optimaal genieten van z’n laatste jaren, ik merk ook dat ik heel erg met z’n leeftijd bezig ben ik voel me een soort van “verplicht” dat hij 13 of 14 wordt.. maar denk dat ik dat los moet gaan laten en kijken wat er deze weken gebeurt.. a.s dinsdag halen we spuit 3 op! Je doet je best en meer kan je niet doen.. financieel kun je het allemaal zo gek maken als dat jezelf wil alleen is de drang om de hond weer beter te krijgen zo ontiegelijk groot bij mij.. en het voelt ook alsof je faalt als je niet alles doet wat anderen zeggen.. verlies alleen de kijk naar hem omdat je nog wel het eea kan doen voor hem op ten duur, maar wie doe ik er dan een plezier mee? Mezelf of hem.. ik laat hem genieten van z’n ouwe dag en we zien wel waar het schip strand.. hij heeft ook overal bulten 2 weet ik zijn vetbulten maar die anderen weet ik niet kan er wel biopten van laten nemen en naar het lab  laten sturen, z’n tanden zijn niet meer goed omdat ik heel lang z’n eten heb moeten weken ivm dat opboeren en toen zat hij nog aan de brokken, maar ze willen hem niet onder narcose brengen.. er komt uiteindelijk meer bij kijken als ze ouder worden en ouder zijn als ze dit kwaaltje krijgen! En nee ik ga zelf ook dood denk ik als ik afscheid van hem moet nemen, maar ik weet dat meneer een fantastisch leven heeft gehad voor hij ziek werd! Ik haal alles er nog uit wat op deze leeftijd mogelijk is en haalbaar is voor hem,, maar diep van binnen weet ik dat we dichter bij het eind zijn als bij het begin.. :(

Ik snap het! Ik hoop dat hij zich indd uiteindelijk beter gaat voelen en ook weer lekker mee kan wandelen ipv achter me aan sjokken.. en de ballen is op dit moment een verbod :p ik geef hem wel wat in zn snuffelmat of in z’n wobbel dan kan hij ook lekker spelen.. :) 

Volgens mij ben je gewoon teveel aan het denken, is het bij jou zwart of wit? Dat kan heh, sommige mensen hebben dat, soort zelfbescherming.

Nu praat je alsof je het op geeft, en een paar dagen geleden wilde je er nog alles aan doen.

Zoek gewoon een middenweg, het ging de goede kant op, en daar hoort een terugslag ook bij, het is ook warm buiten, mijn hond sjokt ook nu.

Gewoon goed overleggen met de dierenarts, en als je iets niet goed begrijpt, vragen, vragen vragen, ik denk dat je je dan wat minder druk maakt, dit voelt je hond ook moet je maar denken.

Zoals de bloeduitslagen, bespreek het uitvoerig, dat geeft rust in je hoofd.

M’n gedachtes gaan alle kanten op, maar moet wel realistisch blijven! Uiteindelijk zal ik iets moeten vinden waar we beide baat bij hebben en als er iets gebeurt ik in kan grijpen optijd.. ik wil ook alles voor hem doen echt waar maar als het weer een keer niet goed gaat zit ik echt in zak en as ben dan zo bang, doe ik dan iets niet goed? Ligt het aan mij dat ik me te druk maak.. en ik ben ook niet bekend met dit probleem hè.. het is me verteld en toen had de arts vakantie, ze belde me vrijdag ( had maandag te horen gekregen) )hoe gaat het, ja lastig zeggen binnen 3 dagen:p en hoe weet ik wanneer hij buikpijn heeft? Hij smakt en gaapt sws altijd best heel veel met periodes.. 

Talitha, ik denk echt dat je er je van bewust moet worden dat je doemgedachten niet noodzakelijk representatief zijn voor wat er werkelijk speelt (en dat bedoel ik met de beste intenties).

Het is erg moeilijk om een negatieve gedachtenstroom te stoppen, maar je kan je wel voor ogen houden dat het louter gedachten zijn. Als, als, als... een mens kan zich gek maken over de toekomst, maar die is er niet. De toekomst bestaat alleen in ons hoofd. In realiteit is er alleen het 'nu'. En momenteel leeft je hond. Punt. 

En nee, je weet niet altijd wat je hond voelt, of zal voelen, of heeft gevoeld. Maar je weet wel hoe jij je voelt, en als die emoties in het rood gaan dan is het aan jou om jezelf hierin een halt toe te roepen. Want je hond heeft niets aan al je doemgedachten. En jijzelf ook niet (en opnieuw: dat schrijf ik met de allerbeste bedoelingen).

Probeer je te focussen op wat bekend is over zijn gezondheid en daarnaar te handelen, en afstand te houden van je doorrazende brein.  Succes! 

" Talitha, ik denk echt dat je er je van bewust moet worden dat je doemgedachten niet noodzakelijk representatief zijn voor wat er werkelijk speelt (en dat bedoel ik met de beste intenties).
Het is erg moeilijk om een negatieve gedachtenstroom te stoppen, maar je kan je wel voor ogen houden dat het louter gedachten zijn. Als, als, als... een mens kan zich gek maken over de toekomst, maar die is er niet. De toekomst bestaat alleen in ons hoofd. In realiteit is er alleen het 'nu'. En momenteel leeft je hond. Punt. 
En nee, je weet niet altijd wat je hond voelt, of zal voelen, of heeft gevoeld. Maar je weet wel hoe jij je voelt, en als die emoties in het rood gaan dan is het aan jou om jezelf hierin een halt toe te roepen. Want je hond heeft niets aan al je doemgedachten. En jijzelf ook niet (en opnieuw: dat schrijf ik met de allerbeste bedoelingen).
 
Probeer je te focussen op wat bekend is over zijn gezondheid en daarnaar te handelen, en afstand te houden van je doorrazende brein.  Succes!  "

Alaska's Finest!

Trek me ook heel erg aan wat andere mensen van me vinden hoe ik alles doe… maar ik kan hem op dit moment indd niet anders helpen als dat we al doen en wat de dierenarts ons adviseert om te doen.. misschien is wat meer m’n telefoon weg leggen want zodra ik ga googlen gaat mn brein weer overuren maken.. na het spuugen donderdag heeft hij niet meer gespuugd, gisteren heeft hij bij mn ouders geslapen ging ook goed ( man en ik gingen even uit eten en terrasje pakken) het heeft me goed gedaan even uit de sleur merk dat ik nu minder op hem let.. mn man is gelukkig een stuk nuchterder en die heeft ook bijna vakantie! Dus lets go:D