Castratie: hoe lang voordat er verandering is

Ook wij hadden een angstige hond buiten mensen,fietsen,auto’s alles was eng.. wij zijn op advies van iemand juist de drukte op gaan zoeken. Een zaterdag de stad in hond kort naast me en lopen lopen lopen
Eerste kwartier was er complete paniek maar genegeerd en nar dat kwartier liep hij dapper tussen de mensen en fietsen door !na 3 uur weer naar huis en het gaat nu zoveel beter! Hij is nog wel bang voor schreeuwende kinderen en drukke mensen buiten maar hij loopt er wel langs
Weet niet of jou hond er iets aan heeft maar wie weet

Wat lief dat jullie in de verdediging schieten . Dit soort commentaar zegt altijd meer over degene die het plaatst dan over de persoon of situatie waarop gereageerd wordt, dus ik had er niet eens aandacht aan willen besteden. (Ik zie dat het inmiddels al verwijderd is trouwens)

Ik had even willen afwachten op iets meldenswaardigs voordat ik zou reageren (anders wordt dit topic 400 pagina's lang). Ik had de comment over het voer nog gelezen, dat is zeker iets waar we in de toekomst nog mee aan de slag gaan. De enige reden dat het nog niet gebeurd is, is dat we elke keer maar 1 ding tegelijk kunnen veranderen om te kijken wat het voor effect heeft. En gezien de puinhoop duurt dat wel even.
Het uitval gedrag is trouwens ook echt het probleem niet, maar lief dat je probeert mee te denken lilly. De stappen die we daarin gemaakt hebben lijken niet voor niks geweest te zijn, maar dat gaat gewoon in de ochtend beter dan in de avond omdat zijn emmertje dan nog niet overloopt.

We geven hem nu sinds woensdag (ongeveer 4 volle dagen) een homeopathisch middel. Als hij officieel Hyperkinesie (beter voor te stellen voor ons als ADHD) heeft dan wordt het daar beter van. Heeft hij het niet, dan zijn we hem de natuurlijke variant van Amphetamine aan het geven en dan merken we dat hopelijk snel genoeg. Nadeel aan homeopathie is dat er maar weinig ervaringen over specifieke middelen te vinden zijn dus we weten weer heel even niet zo goed waar we aan toe zijn. Enige houvast is dat "we binnen 3 weken eigenlijk duidelijk verschil zouden moeten merken" aldus de arts. Chester zet de boel nog niet op stelten, dus so far so good. Misschien dat er zelfs stiekem al wat positieve dingen aan te merken zijn, maar vaak wil je ook graag dat het wat doet dus dat wachten we nog even af.

Ik zal de komende weken even blijven updaten. Voor ons is het het belangrijkste dat die prikkelgevoeligheid wat minder wordt, dan redden we ons wel weer.

Topic opgeschoond. Bij vervelende activiteit graag een modmelding maken en de plaatser negeren. 

Ja. Excuses. Had niet door dat dit d.e was. Ik reageer nooit op hem of haar.

Heel eerlijk gezegd Chester? Of je nu de voeding veranderd, chemisch, gecastreerd of iets meer moedeloze(hihi snap het helemaal hoor ) training input geeft erbij? Blijft het er ingebakken zitten bij sommige. Heb er hier ook eentje zitten, ballen zijn weg maar heeft nog steeds dat kerelse gedrag.

Ik doe veel trainnen erop om zo snel mogelijk een situatie te negeren en is het weer loopsheid tijd? Doorsleuren met die riem Vaak helpt het om een beetje weg te lokken met wat lekkers, ff de focus op wat anders, kan ook een bal zijn of zoiets.

Nou ons hondje was ook redelijk onzeker en bang buiten maar gaat nu goed. Ook hij word woensdag gecastreerd maar alleen omdat hij erg pijn heeft in zijn testikels. Dierenartsen weten niët wat het is. Hij piept heel hard en kan er ook niet goed bij. Het is iets van de laatste weken van alles al geprobeerd anaalklieren , antibiotica, schacht nagekeken en gespoeld maar het komt echt van zijn testikels af dus helaas….. ik hoop ook dat hij niet terug valt naar zijn onzekerheid

Chemisch gecastreerd? Het teruggroeien doet veel pijn.

Nee niet chemisch gecastreerd niet door ons iig en hij was 8 maanden toen we hem kregen

Succes met de operatie.

Inderdaad, soms is het inderdaad ook meer een kwestie van "aangeleerd gedrag". Een beetje het non-stop gras eten van Chester, waar we langzaam aan beginnen te twijfelen of dat nog wel een maatstaf is van hoe t met hem gaat, of ondertussen gewoon aangeleerd gedrag is. Maar ik kan het niet helpen om ook de dingen te zien waar wel verandering in zit afhankelijk van wat we doen. De jeuk en het kapot knabbelen van pootjes en dergelijke bijvoorbeeld. Ik heb dan een beetje moeite met loslaten , ook al drijft het me soms tot wanhoop. Voor ons is het best te doen, maar Chester is er de dupe van dat hij amper wat mag eten want allergie, hij constant honger heeft waarvan we nog steeds niet weten wat het is, hij niet te ver kan wandelen want zijn emmertje stroomt over en noem maar op.

Hoe vaak ik al niet gedacht heb, "misschien is het ook wel gewoon goed zo". Maar ik kan het gewoon niet over mijn hart verkrijgen om hem er dan maar mee te laten zitten.

Dankjewel ??

Bij castratie en wat het doet is het altijd heel erg afhankelijk van waar het probleem ligt in het gedrag van de hond. Als hij de extra zekerheid die hij nu heeft haalt uit het testosteron in zijn lichaam, dan heb je kans dat je er wat van gaat merken. Echter merk ik bij Chester dat het testosteron op dat vlak weinig voor hem heeft gedaan. Twee dagen geleden kwam hij nog redelijk kort in de buurt van een auto najagende Border Collie die ook nog op hem blafte zonder te reageren, terwijl als er één ras was dat permanent van hem van de aardbol mocht verdwijnen dan is dit het wel. In de onzekerheid heeft het blijkbaar niks gedaan bij hem, enkel in zijn prikkelgevoeligheid.

Maar dat is voor iedere hond natuurlijk verschillend. Ik hoop voor jullie dat het niks doet in zijn onzekerheid in ieder geval!

Ja hij was echt heel bang het eerste jaar nu nog onzeker hij loopt met staart omhoog lekker door maar als er mensen aankomen zie ik dat hij niet zo goed weet wat hij er mee aan moet en dan gaat hij toch in de ik wil er niet langs stand. Ik ga er wel langs maar geef hem wel de ruimte zodat hij er met een boog omheen kan. Ik hoop dat hij in e toekomst mensen nog leuker gaat vinden

Met een boog om iets of iemand heenlopen is ook normaal voor een hond, better safe than sorry, voorzichtig zeg maar. Op die manier kunnen ze de lucht opnemen van iets of niemand of een hond en zo inschatten is het veilig. Mijn hond doet dat bij andere honden of mensen ook. Is ze bang, nee, maar wel voorzichtig. Ik heb dit gedrag liever dan uitval gedrag uit onzekerheid . Ik geef haar ook de ruimte hiervoor, dwing haar niet. 

Ik dwing hem zeker niet maar na een jaar niet eens naar buiten willen heb ik hem echt wel een x moeten dwingen en eerlijk gezegd is hij daar wel van opgeknapt hij kreeg door dat er helemaal niets gebeurd. Nu laat ik hem lopen en als hij opzij wil prima

Even een updateje met betrekking tot Chester.

We geven hem nu bijna 5 weken de homeopathische medicatie voor de mogelijke ADHD. Het gedrag waarvoor ik het topic geopend had is gelukkig verdwenen. Hij hangt niet meer bij de avondwandeling in de mouw van degene die hem niet vast heeft, ongeacht wat we de rest van de dag wel of niet met hem gedaan hebben. Voor iedereen dus weer leefbaar. Of dit helemaal aan de medicatie toe te schrijven is, dat weet ik niet. Hij wordt er in ieder geval ook niet drukker van. Ook heb ik het gevoel dat hij minder aan zijn poten knabbelt, maar dat is moeilijk te beoordelen.

Wel heeft hij sinds een week of twee a drie weer last van zijn maag. Twee weken geleden heeft hij drie keer in één week overgegeven, vaak midden op de dag en dan gras of gal. Dat gras eet hij nog steeds alsof zijn leven er vanaf hangt en hij lijkt nog altijd honger te hebben. Ook blijft hij een soort van hikken, maar dan zonder de samentrekking van het middenrif. Ook het obsesief water drinken (als hij drinkt, dan drinkt hij vaak ook per direct een halve liter water weg als niet meer), en het idioot lang plassen wat daar mogelijk een gevolg van is dat doet hij nog. Dat obsessieve was ook onderdeel van het ADHD vermoeden, dus ik geloof dat de dierenarts verwacht had dat dit weg zou gaan. Ondertussen krijg ik eerder het vermoeden dat dit samenhangt met honger/de lege maag.
Op advies van de dierenarts-assistente zijn we hem nu 4x per dag eten aan het geven zodat hij in ieder geval niet om de paar dagen overgeeft. Ze vermoedde dat een lege maag het probleem is.

Blij in ieder geval dat het weer leefbaar is, maar we zijn er qua gezondheid nog niet helemaal.