Moedeloos worden van commentaar

Drie maanden geleden heb ik een hond uit Roemenië geadopteerd: Josja. De eerste weken was ze best angstig, maar inmiddels gaat het hartstikke goed. Josja is een vrolijke en lieve hond. Maar wat ik even vergeten was (vóór Josja heb ik een aantal jaren geen hond gehad), is dat je met een hond best vaak commentaar krijgt van mensen die je tegenkomt. Soms lijkt het alsof op elke hoek van de straat iemand klaarstaat met een negatieve opmerking. Ik zal drie voorbeelden noemen.

1. Ik liep met Josja aan de lijn, toen een grote loslopende hond op haar af stormde. Josja schrok en schoot met de staart tussen haar benen naar achteren. Zegt het baasje van de andere hond: ‘Dat is zeker weer zo’n bange hond uit het buitenland? Nou, jullie hebben nog een lange weg te gaan.’

2. Josja komt uit een plattelandsregio en om haar te laten wennen aan de stad, oefen ik geregeld met haar op rustige momenten op het station. De stationshal heeft vijf ingangen naast elkaar. Ik stond met haar in de deuropening van één van die ingangen en probeerde haar over de drempel te lokken met brokjes. Hoewel de andere vier deuren vrij waren (er was verder helemaal niemand), komt er een man op ons af, wurmt zich langs ons en bromt: ‘Handige plek om je hond te voeren.’

3. Een paar weken later durfde Josja mee in de stationshal. Ze durfde nog niet ver de hal in, we bleven in de buurt van de ingang, maar ik vond het een hele prestatie van haar en was heel blij. In de hal wilde een man haar aaien, maar omdat ze de omgeving nogal spannend vond, deinsde ze achteruit. Die man zei: ‘Je moet je hond wel socialiseren, hoor.’

Dit zijn kleine dingetjes, maar het gebeurt zo váák. En er zijn natuurlijk ook veel mensen die heel enthousiast en belangstellend op Josja reageren, maar de negatieve dingen lijken zwaarder te wegen, die blijven me beter bij. Ik baal er ook van dat ik altijd traag reageer: op het moment dat het gebeurt, reageer ik vriendelijk of een beetje beduusd, ik kom nooit met een ad rem antwoord. Pas later, als ik weer thuis ben, begin ik me erover op te winden. En ik merk dat ik er tegenop begin te kijken om met Josja te gaan oefenen op plekken waar geregeld voorbijgangers zijn, omdat ik geen zin heb in commentaar.

In het kader van ‘gedeelde smart is halve smart’ wil ik jullie vragen of jullie dit herkennen. Zeggen mensen weleens irritante dingen tegen jou over je hond? En hoe ga je daar dan mee om?

Oh ja ik snap het helemaal. Zo vinden hier vaker mensen dat ik mijn hond maar gewoon los moet laten lopen. Uhm nee, dat gebeurt dus niet want ze stuitert alle kanten op, gaat blind achter vogels aan. Er presteerde er 1 om te zeggen ' als je dat niet toelaat wordt het nooit wat en loop je volgend jaar nog met de hond aan de lijn!' Pardon, waar bemoei je je mee. Ook zeggen mensen dan ' de hond blijft altijd bij je hoor' nou de mijne niet! Of ' er kan hier niks gebeuren' ...pardon?? we lopen langs een weg!!! Nou goed, genoeg voorbeelden dus. Ik vind dat mensen zich tegenwoordig te vaak willen laten horen. Gewoon je eigen ding doen,laat maar kletsen al is dat makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik merk overigens wel dat ik dan altijd ga toelichten maar eigenlijk moeten mensen zich niet bemoeien met jouw hond en jou. Als iemand vraagt mag je hond niet los of durf je het niet aan? En ik geef antwoord zeggen ze ook nog 'ja maar .....' zucht! Bemoeizucht!!!

Dat valt hier reuze mee, ik wandel nu ook wel niet bepaald op tijdstippen waar ik veel mensen tegenkom.

werkgerelateerd wel soms dingen waar ik mijn wenkbrauwen bij frons. Zo werd ik zaterdag gecommandeerd om een hond te strelen haha. Ga toch weg, ik heb helemaal geen behoefte om andermans hond te strelen  

Ik begrijp je zeker, 

probeer het te negeren, mensen zijn zo …ik heb een standvastige hond, maar dan nog komen mensen naar me toe om hun bevindingen met mij te delen , vreemden…er stopte een man met een fiets pal voor m,n neus, Ozjin had ik net aangelijnd, ben niet echt groot maar wel met een grote hond, vragend keek ik de man aan……kan u dat beest houden ? tja, inplaats dat ik netjes een antwoord geeft, liep ik geirriteerd door, en thuis wist ik van alles wat ik zou zeggen….niet in discussie gaan met deze mensen, gewoon lekker je eigen zin en gevoel doen hoor.   

Ik heb een hulphond (in opleiding), dus ik herken het wel ja. Verrassend veel mensen kunnen hun klep niet houden en denken altijd alles beter te weten, ze denken ook altijd dat ik iets heb aan of wil met hun commentaar. Eigenlijk wordt dat met de tijd alleen maar erger, want toen ze nog een pup was snapte iedereen wel dat ze geen robot was. Als ze nu een keer blaft of ergens een keer van schrikt, krijg ik veel sneller commentaar. Terwijl mijn hond een prima hulphond is, ze heeft nog haar instabielere pubermomenten, maar het is vrij duidelijk dat ze echt gewoon geschikt is voor haar taak. Dus dat Jan van de straathoek daar iets anders van vindt negeer ik ondertussen maar gewoon. 

Maar ook met mijn huishondje ben ik het wel gewend. Zij is heel klein en doodsbang voor honden. We komen niet vaak andere honden tegen, maar als dat wel zo is til ik haar vaak op. Moet je mensen dan eens horen. Ik ben echt selectief doof geworden door de jaren heen. Ik weet dat veel mensen wat te zeggen hebben maar ik luister gewoon niet meer. Ik geef ook vaak gewoon überhaupt geen antwoord. En weer door, doei.

Ik heb trouwens ook best andere gesprekken hoor. Veel mensen zijn ook gewoon nieuwsgierig en dan wil ik best tijd nemen om even een praatje te maken, zolang ik daar tijd voor heb en ik daar op dat moment voor in de stemming ben. Maar dit soort opmerkingen doe ik geen moeite meer voor.

Octavia top dat je er zo in staat. Ik weet dat ik dat ook zou moeten doen maar ben wel geneigd me te ' verdedigen' terwijl dat natuurlijk helemaal niet hoeft. Ik begrijp die mensen ook echt niet, hou je commentaar gewoon voor je.

Dat had ik in het begin ook hoor. Mijn oudste is nu zes en ik til haar al zeker vijf jaar lang op als ze losloopt en er komt een grotere hond op ons af, en zeker de helft van de keren heb ik daar iets over te horen gekregen. Ik denk dat je er gewoon aan went, ik kan me niet voorstellen dat ik vijftien jaar lang de behoefte was blijven voelen om me te verdedigen. 

Heb ook een oude hond maar die krijgt niet zoveel commentaar meer;) ik weet nog als pup dat ik ook mijn hond weleens optilde als er een mega hond wild eropaf kwam rennen omdat ik wist dat mijn pup dat heel spannend vond. Kreeg ik ook te horen dat ik dan angst creëerde. Het moet niet gekker worden, zi' n puppy van 5 kilo die bang is gewoon laten bespringen door een groot wild beest.Nee dank je!

Heel herkenbaar, ik krijg ook veel commentaar. Buddy is niet gediend van opdringerige grote honden, maar als er een confrontatie met een grote loslopende hond is, is het altijd mijn schuld omdat ik mijn hond aan de riem heb, op plaatsen waar dat officieel ook zo hoort. Er zijn een aantal honden waar het gewoon echt niet mee klikt, en die baasjes weten dat ook donders goed, maar doen dan geen moeite om een confrontatie te voorkomen Extra irritant in mijn geval, aangezien ik ook nog eens minder goed ter been ben. Er zijn zelfs mensen die het commentaar hebben gegeven dat ik in mijn situatie nooit een hond had moeten nemen....Waar bemoeien ze zich mee

" Heel herkenbaar, ik krijg ook veel commentaar. Buddy is niet gediend van opdringerige grote honden, maar als er een confrontatie met een grote loslopende hond is, is het altijd mijn schuld omdat ik mijn hond aan de riem heb, op plaatsen waar dat officieel ook zo hoort. Er zijn een aantal honden waar het gewoon echt niet mee klikt, en die baasjes weten dat ook donders goed, maar doen dan geen moeite om een confrontatie te voorkomen Extra irritant in mijn geval, aangezien ik ook nog eens minder goed ter been ben. Er zijn zelfs mensen die het commentaar hebben gegeven dat ik in mijn situatie nooit een hond had moeten nemen....Waar bemoeien ze zich mee "

Karin, Lucky*, Duke* en Buddy

Dat meen je niet!!! Dat je geen hond moest nemen?!  Wat een verschrikkelijke mensen bestaan er toch die menen te kunnen bepalen wat jij wel of niet moet doen. Oef je zou ze toch!!

    Gelukkig nooit geen problemen met de allerkleinste, er wordt hier veel gevraagd mag mijn kleine even kennis komen maken……ik heb een heel rustig ras en een die lief en gemoedelijk is, nooit toegestaan om zelf naar kleine honden af te gaan, juist als je een grote hond hebt moet je toch de allerkleinste beschermen tegen een grote hond, doet een klein hondje, die zijn er natuurlijk , lelijk dan is mijn hond geleerd weg te gaan…vaak krijg ik wel eens een vervelende opmerking, van wat een softy hond…..zou eens andersom moeten zijn…toch leer ik mijn honden heb altijd een groot ras om rustig te zijn bij de kleine honden.

    Ik vind het altijd goed als men mij vraag, mag mijn hond even kennis maken…de eigenaars zijn toch snel op een afstand voor een grote hond, ik pusch nooit, men moet dat zelf willen natuurlijk….wanneer de kennismaking goed gaat durf de eigenaar de hond los te laten…,komen we elkaar weer eens tegen dan is het altijd okee….

Geweldig die hond van jou Willemijn. Als ik die foto zie wil ik in het beeld springen om te knuffelen haha.

Beter een 'softy'  dan een fel kefhondje toch! Haha.

Mijn oudere hond vindt bazen leuker dan andere honden maar de jongste is een spring in het veld. Laat als ze erom vragen altijd kennismaken en dan is de mijne springerig maar altijd lief en vriendelijk. Heeft een andere hond daar geen zin in, ook prima, lopen we weer door.

Laatst een pupje van 8 weken, een jack russel, werd gedragen door een eigenaar, bij benadering van Ogin vroeg de man of mijn hond met kleine hondjes om kan gaan…….en na even gepraat, zette de man het hondje op de grond…ik let altijd op dat mijn hond nooit een poot opzij zet of naar voren, zo,n kleintje is heel kwetsbaar, een poot en er kan zo maar wat gebeuren…en anders even kennismaken op de arm van de eigenaar.

    Is ook een kwestie van opvoeden natuurlijk, ik heb echt geen softy honden maar je zal met een grote hond altijd rekening moeten houden met de kleintjes die ook er volop zijn.

Zo hoort het toch ook, niet willen spelen dan mooi doorlopen….ik heb geen hond die speelt met andere honden, wel even willen kennismaken maar daar blijft het wel bij.

"     Is ook een kwestie van opvoeden natuurlijk, ik heb echt geen softy honden maar je zal met een grote hond altijd rekening moeten houden met de kleintjes die ook er volop zijn. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Ja zeker weten, het is nogal een gewicht. De mijne weegt rond de 37 kilo en een verkeerde beweging en een puppie kan daar de gevolgen van voelen.Is echt een lieverd en doet geen vlieg kwaad maar hij is wel groot!  Mijn jonge hond is ook niet heel klein maar nogal springerig en wat lomp dus ook altijd goed uitkijken! 

Och, ik had onlangs wel een situatie waarbij ik spontaan hard heb moeten lachen.

Zaterdagochtend, rond 6u30. ik kom het park uit en moet dan oversteken. In de verte komt een auto met overdreven hoge snelheid aan, maar goed, ik steek over (op het zebrapad uiteraard).

Runar wandelt nu niet meer zo enorm snel (kleutertempo zoiets) en net toen wandelde hij nog net dat ietsje trager. Auto nadert veel te snel en stopt uiteindelijk belachelijk dicht bij.  Een BMW met een jong macho knulletje in.

Macho mannetje stapt uit en begint tegen me te roepen dat ik moest maken dat die rotte hond van dat zebrapad weg was, wat ik wel dacht te zijn om dat bezet te houden.

Ik begon spontaan te lachen om zijn frustratie haha en vroeg hem hoe het met zijn leven gesteld was dat hij op zaterdagochtend terwijl bijna de ganse wereld nog slaapt, even tegen een oude hond moet gaan schreeuwen.

Hem vriendelijk gevraagd terug in zijn autootje te stappen, want zo buiten de geblindeerde ramen van zijn auto was hij helemaal een slappe vertoning. 

Ik denk dat iedereen met een hond dit wel (gedeeltelijk) herkent. Hier ook een buitenlands hondje dat heel angstig was in het begin daar heb ik de meest bizarre adviezen over gekregen. De kunst is denk ik om het luchtig te houden en niet te verbitteren, al weet ik uit ervaring dat het heel irritant kan zijn wanneer je je hond rustig probeert te begeleiden dat mensen zich ermee gaan bemoeien. Mijn reacties waren wisselend, soms gewoon heel duidelijk: "sorry meneer/mevrouw, ik ben even met mijn hond bezig en heb geen tijd voor ongevraagd advies". Ook weleens een willekeurige bemoeizuchtige opmerking teruggegeven over wat zij aan het doen waren. Het hing meestal een beetje van mijn eigen humeur af en de angst van mijn hond op dat moment. Ik ben in die periode een stuk assertiever geworden, zowel door dit soort opmerkingen maar ook mensen die zomaar je hond willen aaien en dergelijke.

Ik kan me ook nog herinneren dat er lang geleden een keer iemand naar buiten kwam om te zeggen dat ze me elke dag langs zag lopen en dat ze vond dat ik zo fijn en geduldig met mijn angstige hond omging. Dat vond ik dan weer erg sympathiek en leuk om te horen dus misschien moeten we dat allemaal wat meer doen, wanneer je iemand leuk bezig ziet met de hond dat een keer benoemen.

Inmiddels vindt vrijwel iedereen haar trouwens altijd leuk en zo goed getraind dus uiteindelijk, ondanks het negeren van al die adviezen, is het toch nog goed gekomen. 

Ik heb al jaar en dag geen opmerkingen meer gekregen, of het moet de vraag zijn: 'luistert die goed?' Dan antwoord ik: 'even goed als ik' en dan kijken de mensen een beetje raar.  Meestal krijgen we eerder complimenten (mooie hond) of dé vraag 'Is dat een Husky?' Nee, dus  

In de puppytijd kreeg ik meer commentaar. Sommige opmerkingen waren ronduit belachelijk.

Zoals een hardloper die ons op een bospaadje opeens voorbijschiet (naderde langs achter), puppy schrikt en maakt een sprongetje en vervolgens roept ie: 'je moet je hond onder controle houden!' Terwijl hij diegene was die de pup haast omver liep. Pfff. Onbeleefderik!

Of de dame die boos kwam roepen dat mijn hond niet op het voetpad mocht lopen omdat dat enkel voor mensenvoeten was bestemd. Duh! 

Of toen ik met Nanu (als pup) afstand nam van een andere hond omdat ze anders te opgewonden werd, de opmerking kreeg: 'je moet ze wel meteen breken, dan zijn ze een leven lang tam'. Ja, koekoek! 

Omdat zulke opmerkingen ook aan me gingen plakken, heb ik dan een soort opdeling gemaakt: bij wandelen om de wandeling zocht ik gebieden uit waar het rustig was en we gewoon ontspannen konden genieten van natuur en elkaar. Geen mensen-gezeik aan ons hoofd. 

En als het om socialisatie en training ging, dan probeerde ik te anticiperen en mensen zelf als eerste aan te spreken: Bijvoorbeeld bij het naderen van een andere hond vroeg ik of ze bereid waren even mee te trainen omdat mijn hond dat nog niet gewoon was. En of ze even tijd hadden om stil te blijven staan zodat ik mijn hond kon laten wennen. Het is verbazend hoe bereidwillig de meeste mensen zijn als je hen om hulp vraagt, haha! 

 Ah ….dat is toch wel heel erg zeg , het is me wel opgevallen dat de mensen de laatste twee drie jaar een heel kort lontje hebben…

" Ik heb al jaar en dag geen opmerkingen meer gekregen, of het moet de vraag zijn: 'luistert die goed?' Dan antwoord ik: 'even goed als ik' en dan kijken de mensen een beetje raar.  Meestal krijgen we eerder complimenten (mooie hond) of dé vraag 'Is dat een Husky?' Nee, dus  
 
In de puppytijd kreeg ik meer commentaar. Sommige opmerkingen waren ronduit belachelijk.
Zoals een hardloper die ons op een bospaadje opeens voorbijschiet (naderde langs achter), puppy schrikt en maakt een sprongetje en vervolgens roept ie: 'je moet je hond onder controle houden!' Terwijl hij diegene was die de pup haast omver liep. Pfff. Onbeleefderik!
Of de dame die boos kwam roepen dat mijn hond niet op het voetpad mocht lopen omdat dat enkel voor mensenvoeten was bestemd. Duh! 
Of toen ik met Nanu (als pup) afstand nam van een andere hond omdat ze anders te opgewonden werd, de opmerking kreeg: 'je moet ze wel meteen breken, dan zijn ze een leven lang tam'. Ja, koekoek! 
 
Omdat zulke opmerkingen ook aan me gingen plakken, heb ik dan een soort opdeling gemaakt: bij wandelen om de wandeling zocht ik gebieden uit waar het rustig was en we gewoon ontspannen konden genieten van natuur en elkaar. Geen mensen-gezeik aan ons hoofd. 
En als het om socialisatie en training ging, dan probeerde ik te anticiperen en mensen zelf als eerste aan te spreken: Bijvoorbeeld bij het naderen van een andere hond vroeg ik of ze bereid waren even mee te trainen omdat mijn hond dat nog niet gewoon was. En of ze even tijd hadden om stil te blijven staan zodat ik mijn hond kon laten wennen. Het is verbazend hoe bereidwillig de meeste mensen zijn als je hen om hulp vraagt, haha! 
  "

Alaska's Finest!

Waar ik wandel zijn weinig honden, vakantie tijden dan zijn er campers die de nacht daar doorbrengen en dan smorgens de hond uitlaten, verder zie ik bijna niemand…..toch ben ik alert en als ik iemand aan zie komen hou ik wat afstand, heel veel mensen zien mijn beren als heeeeel groot, terwijl ik dat zelf helemaal niet heb….wanneer ik een loslopend hondje ziet vraag ik altijd , niet bang ?  Dan hou ik ogin los , aanlijnplicht is daar nergens….     Beetje rekening met elkaar houden is toch altijd veel plezierige toch….

Begrijp je heel goed, maar blijf mooi zo met je hond optrekken, dan neem je de vervelende opmerkingen maar met een korrel zout, en ga er niet mee in discussie, zijn altijd wel aardige mensen die met jou rekening houden…zou ik wel doen als ik je tegen zou komen.

Tja, welkom in de wereld van hondhebbend. Dit is een groot irritatiepuntje van veel mensen. Ongevraagd adviezen, dolle honden die op jouw hond afrennen, oordelen van domme lui. 

Mijn advies: studeer wat oneliners in die op zulke momenten eruit rollen. Ik ben er één die met een glimlach iemand heel hard kan beledigen met heel nette woorden en vrij sarcastisch. Op een gegeven moment ben ik er de sport maar van inzien. Maar gelukkig, hoe langer je de hond heb, hoe beter je de mensen met honden gaat kennen en dan is er misschien nog een enkeling die iets doms zeg. 

Een tijdje geleden liep ik met mijn uiterst vriendelijke hond pluto, naar een man met een hond aan de lijn. Deze hond schoot, zonder enige aanleiding, met de staart tussen de benen weg

Het toeval wilde dat ik deze combinatie wederom tegen kwam, echter nu in een deuropening van het station. Zij stonden precies net in die ene deur die geopend was. Ik zei nog: dit geen slimme locatie om een hond te voeren, en gaf direct de tip, waarom niet gewoon de hond optillen en naar binnen gaan?

Een paar weken later liep ik door de stationshal en zag ik deze twee midden in de stationshal staan, en besefte dat zij er er ook niets aan kunnen doen, ging met goede bedoeling op het duo af. Toen ik de hond wilde aaien deinsde hij ineens heftig achteruit en keek mij wantrouwend aan. Waarop de eigenaar zei: ik heb geen zin in commentaar, en ik zag in zijn ogen dat het hem allemaal een beetje te veel werd. Duidelijk niet beseffende wat het is om een hond met een rugzak, een enigszins leefbaar leven te bieden

Ik snap dat wel, want deze honden hebben vaak gedragsproblemen. Ze blijken bijvoorbeeld angstig te zijn, niet zo gek als je bedenkt wat ze allemaal hebben meegemaakt. Die angst kan leiden tot problematisch gedrag als verlatingsangst, agressie, weglopen, onzindelijkheid of sloopgedrag. De meeste eigenaren voelen in eerste instantie medelijden en doen van alles om het dier over zijn angst heen te helpen. Ze vragen om hulp bij vrienden/kennissen, geven homeopathische middelen, bezoeken een hondenschool, schakelen de dierenarts of een gedragstherapeut in en/of proberen reguliere medicatie. Als niks helpt, is herplaatsing of euthanasie voor sommigen nog de enige oplossing

In het kader van ‘gedeelde smart is halve smart: Gelukkig dat er nog meer mensen zijn die dit soort problemen hebben

Dat moet je dus nooit doen, met je hond naar een hond toegaan die aangelijnd is……ook al heb je nog zo,n vriendelijke hond, je kende de hond toch in het geheel niet ? en een vreemde hond aaien, ook niet doen, de hond kent je niet ….dus nooit doen.  Je kwam deze twee weer eens tegen je wist dat de hond toen terug deinsde waarom dan je deze hond wilde aaien gaat mijn begrip te boven. Ik heb een vriendelijke hond maar wil ook niet dat vreemde mensen haar zomaar komen aaien, nergens voor nodig… Ik heb respect voor deze eigenaren die een hond met een rugzak een beter leven proberen te geven.   

Dat moet je dus nooit doen, met je hond naar een hond toegaan die aangelijnd is……ook al heb je nog zo,n vriendelijke hond, je kende de hond toch in het geheel niet ? en een vreemde hond aaien, ook niet doen, de hond kent je niet ….dus nooit doen.  Je kwam deze twee weer eens tegen je wist dat de hond toen terug deinsde waarom dan je deze hond wilde aaien gaat mijn begrip te boven. 

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Dat is waar. Iedere hondeneigenaar zou dat moeten weten, zeker als ie zelf ziet dat het dier angstig is.

Ongevraagd toelopen op een vreemde en duidelijk angstige hond en eraan gaan zitten pulken, dat hoort thuis in het topic: 'Dit moet je vooral niet doen'. 

Huh jij schrijft nu zo dat het lijkt of jij de man bent die ts tegenkwam. Waarom doe je dat?

Bedankt voor jullie reacties, allemaal. Het is heel herkenbaar. Dat het optillen van een hond een enorme trigger is voor commentaar was me ook al opgevallen; hier in de straat woont een man die zijn hond weleens tilt omdat die heel oud is en soms niet meer kan, en die krijgt ook veel commentaar. En Karin, dat jij te horen krijgt dat je in jouw situatie geen hond had moeten nemen, vind ik echt heel erg.

De manier waarop jullie ermee omgaan vind ik heel bewonderenswaardig en ik hoop dat ik dat ook ooit onder de knie krijg.

Pluto, er zijn inderdaad buitenlandse honden die vreselijke dingen hebben meegemaakt en getraumatiseerd zijn. Maar er zijn ook een heleboel buitenlandse honden die angstig zijn omdat ze hier nog aan de omgeving moeten wennen. Mijn hond begreep bijvoorbeeld niets van grote glazen oppervlakken; ze was bang voor de weerspiegeling. Ze kende dat gewoon niet en daardoor was ze bang voor winkeletalages en in gebouwen met veel glas. Maar toen ze eenmaal het concept van glas begreep, was ze niet angstig meer, en zo ging het met een heleboel dingen.

Het advies van Chantal van de oneliners is een heel goede tip. Ik ga iets bedenken wat vriendelijk is, maar ook gewoon echt goede repliek, zodat ik me achteraf niet meer hoef te ergeren aan mezelf.

En wat Hannah zegt, het benoemen als je iemand leuk bezig ziet met de hond, ga ik ook doen.

Het is op zich wel nuttig dat Pluto reageert, want zodoende krijgen we een inkijkje in het hoofd van iemand die dus de hele tijd commentaar geeft.