Castratie reu

We komen er steeds maar niet uit wat we met Boyko zouden willen, castreren, steriliseren of chemisch castreren. Nu komt het er op neer dat hij dus nog intact is. We wonen in Bulgarije en hier lopen al meer dan genoeg straathonden rond dus we neigen er wel naar om hem in ieder geval onvruchtbaar te maken. 

Boyko is best een felle hond met een lastig en soms wat onberekenbaar karakter. Zeer waarschijnlijk zit er een flinke scheut kuddebewaker in en in combinatie met, zeer waarschijnlijk, een moeilijke start is het geen eenvoudige hond. Wanneer hij teveel energie heeft kan hij enorm gaan bijten (in het begin was dit constant nu alleen nog met momenten). Hij is dan heel moeilijk te corrigeren, hij gaat dan gewoon door en wanneer we hem fysiek begrenzen neigt hij naar angstbijten (gelukkig zelden maar het zit er wel in). Zolang je hem niet overvraagd/klemzet is hij juist weer heel lief en zachtaardig (tenzij hij dus hoog in zijn energie zit). Zijn onzekere maar ook zachtaardige karakter is steeds meer naar boven gekomen. Het zachtaardige is heel fijn maar het onzekere in combinatie met zijn felle kant baart ons wel wat zorgen. Hij reageert bijvoorbeeld ook erg angstig op slangen, wat denk ik instinct is, maar slaat wel wat door. Ook hagedissen en kikkers zijn eng en laatst moest ik hem zelfs redden van een spin in zijn drinkbak. Bij castratie kan dit meer op de voorgrond komen wordt er gezegd, stof tot nadenken dus. 

Boyko kan niet loslopen omdat hij direct weg is, hij kent en begrijpt het commando 'hier' maar gaat er direct vandoor (en wij kunnen er dan achteraan om te voorkomen dat hij geen teefje dekt). Ik heb niet de illusie dat castratie dit probleem direct oplost maar als hij onvruchtbaar is hebben we er wat minder moeite mee aangezien de omgeving relatief veilig is en het hier sociaal geaccepteerd is om je hond er alleen op uit te sturen. We denken dat hij heel veel baat kan hebben bij het loslopen. 

We overwegen ook chemische castratie om te zien hoe hij dan verandert maar daarna moeten we ook weer wat. Het voelt ook weer dubbel om eerst rotzooi te injecteren en daarna ook nog eens te opereren. Anderzijds is een castratie ook weer erg definitief. Ik heb me ook zeker ingelezen over de nadelen van castratie op de gezondheid en ook daarin vind ik de keuze ook al lastig...

Dan is sterilisatie misschien de beste optie maar dan blijft hij op zoek gaan naar loopse teefjes en ook voor hem lijkt me dat onrustig. Hij is nu heel veel bezig met geurtjes en plasjes etc. Voor onszelf is dat niet zo'n probleem maar voor hem geeft dat ook veel onrust. 

We blijven steeds maar in cirkels redeneren en moeten toch een keer de knoop door gaan hakken. Dus wat zouden jullie doen?Castreren, steriliseren, chemisch castreren of niks en hem altijd aan de lijn houden? Ik hoor ook graag ervaringen over de gedragsverandering bij reu en na castratie. 

De hond is al volwassen toch, grote veranderingen zullen er dan niet zijn,  testaron neemt af je hond zal rustiger worden…. Wat ik doe is niet aan de orde, maar zou castreren, geen chemie dat valt altijd anders uit…..

" De hond is al volwassen toch, grote veranderingen zullen er dan niet zijn,  testaron neemt af je hond zal rustiger worden…. Wat ik doe is niet aan de orde, maar zou castreren, geen chemie dat valt altijd anders uit….. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Hij is inderdaad volwassen (ongeveer 2 jaar). Waar ik vooral huiverig voor ben is zijn onzekerheid, nu bluft hij daar ontzettend doorheen maar het zit er wel. Waarschijnlijk denk ik er ook veel te ingewikkeld over, elke stichting/asiel castreert reuen ook gewoon. Gevoelsmatig vind ik het ook best sneu om zijn ballen eraf te hakken. De fysieke problemen ben ik bereid voor lief te nemen als zijn karakter erop vooruitgaat waardoor hij meer kan ontspannen, maar die garantie is er natuurlijk nooit. Ik denk/hoop dat hij dan wat makkelijker los kan lopen en zodoende wat meer ontspannen is. 

Als hij puur en alleen rustiger wordt zou dat prima zijn, hij kan zeker wat energie missen. Meer eetlust zou ook welkom zijn want hij eet nu vaak wat moeizaam maar uiteindelijk altijd wel net genoeg. Het lijkt me ideaal om hem met voer te kunnen trainen, helemaal in het begin kon dat, toen had hij duidelijk honger. 

Bedoel je trouwens dat chemische castratie vaak een andere uitkomst geeft dan een operatie? Dat wist ik niet en als dat zo is valt die optie af...

Het blijft chemie. Mijn hond is er jaren terug van die chip,  behoorlijk ellendig van geweest, heel veel drinken, incontinent, bijnierproblemen, addison leek het op, was het niet, cushing was het ook niet, Gelukkig was dat omkeerbaar, een bijwerking die wel degelijk vd chip komt maar niet genoemd wordt. Mijn da heeft heel wat afgezocht voor ze er achter kwam.  Heel veel geld gekost de onderzoeken ernaar. En doordat het chemisch blijft wil het nog niet zeggen dat het het gedrag geeft als bij een echte definitieve castratie. Daarnaast hoorde ik dat het teruggroeien van de ballen, bij het uitwerken vd chip, enorm pijnlijk is. Want ja de ballen krimpen bij die chip tot erwtjes zo groot.

Ik heb overigens nooit iets negatiefs in karakter ontdekt bij mijn gecastreerde honden, zowel teef als reu. Mijn reu was zes jaar en bleef dezelfde goedzak met her en der een onzeker randje. Dit randje is nooit erger geworden. Inderdaad wat je zegt, je zit in het buitenland. Maar alles wordt daar gecastreerd, en hebben al die honden dan giga problemen?

Mijn teefjes werden alleen maar zelfstandiger en stabieler, maar teefjes is anders dan reuen omdat je een op en neer gaan de cyclus doorbreekt,

Wat ik bij de reu een enorm voordeel vomd was dat de puspiemel eindelijk verdween, geen vlekken meer, heerlijk.

Hier heb ik ook alles op alles gezet om niet tot castratie over te hoeven gaan. Het schuimbekken en alle vieze vlekken overal was nog tot daar aan toe, maar bij Bailey leidde het uiteindelijk ook meermaals tot een Spaanse kraag. Waarbij we echt werkelijk van alles hebben geprobeerd om niet te hoeven snijden en om exact de reden die jij noemt: de angst / onzekerheid op bepaalde gebieden. Hij was ruim twee toen we meermaals met spoed naar de dierenarts moesten en toen hebben we toch de knoop doorgehakt om de castratie door te zetten.
Nou is geen hond hetzelfde en wil het natuurlijk geen garantie bieden dat het bij jullie hetzelfde resultaat geeft, maar hier achteraf blij dat we tot deze keuze over zijn gegaan. Hij is wat rustiger geworden en ik vind hem zelfs een stuk stabieler dan voorheen. Wellicht heeft dit ook met leeftijd te maken, maar hier heeft het uiteindelijk goed uitgepakt. Dingen waar hij voorheen bang voor was, zoals het lopen over steigers aan het water of langs containers, doet hij nu zonder problemen. Wellicht is dat ook gewoonweg een kwestie geweest van blijven oefenen, maar de angst heeft in onze situatie niet toegenomen. Desondanks ben ik wel blij dat wij het hebben weten te rekken tot na zijn tweede levensjaar, zodat hij tijdens de groei nog intact was. 

Stabieler, ja, veel reuen hebben alleen maar last vd geslachtshormonen, continue snuffen, waar is de loopse teef, nergens meer aandacht voor! Loopse teef in de buurt? Dan alleen daar nog aandacht voor, dag en nacht.m. Voor de reu niet fijn en voor de baas niet fijn.  Ik ben noch voor noch tegen castratie. Maar een hond die veel last heeft van de geslachtshormonen, nig maar aan een ding denkt, ja dan ben ik voor castratie om de reu rust te geven.

Begrijp je volkomen, maar als een hond goed gesetteld is hoef je daar niet zo bang voor te zijn, onzekerheid is bij jonge honden, zijn nog niet volgroeid en gesetteld…twee jaar, je zou nog een half jaartje kunnen wachten, jij kent je hond het allerbeste, wat onzekerheid betreft.

Gaat hij er vandoor om een loopse teef te zoeken, of gaat hij er gewoon vandoor om luchten en avontuur op te zoeken. Daar zou bij mij al een verschil in zitten om castratie te overwegen.

Heb nu pas mijn tweede reu, maar beide reuen leefden een lange periode met intacte teven in huis en ik heb daar nooit dusdanig last of moeite meer ervaren, en ook buiten met loopse teven niet, dat ik het nodig vond om de reu te moeten castreren.

Nu is jouw leefomgeving niet te vergelijken met hier, en ook de afkomst van jouw hond niet.

Reden dat ik niet snel aan castratie denk is dus puur dat als het medisch niet noodzakelijk is (of psychisch/medisch dat een hond (reu) over de top gaat bij het ruiken van loopse teven) dat ik het niet logisch vind om daarin in te gaan lopen snijden.

Ik zou in jouw geval vanwege je twijfel op de uitwerking dus wel eerst Chemisch castreren. Puur omdat je een aantal dingen benoemd waarvan je twijfelt of het te maken heeft met zijn hormonen of niet. En dan doel ik met name op zijn soms heftig kunnen reageren of willen happen, ik denk namelijk zelf dat dit ingesleten gedrag is, of puur hoe hij is en reageert vanwege zijn opgroeien. Daar gaat castratie geen verandering in brengen denk ik. 

----

Eerder dat hij juist wat aanvaringen met "echte of intacte" loslopende reuen zal gaan krijgen als je hem castreert.

Ik krijg dat wel vaker te horen…en zijn ballen worden er niet afgehakt hoor, hahaha ……en wat eten betreft, ik heb hier door een medische reden moeten castreren , laroscopisch laten doen, met drie jaar, probeerde het tegen te houden,     En nooit een gram extra aangekomen, hou etenstijden aan en geef niet te veel, de maag zal dan echt niet meer gaan vragen als je conseqwent ermee bent…neem wat van zijn eigen eten om te belonen, en wacht met loslopen tot zijn testaron gezakt is…    Ook een jonge hond zit toch in een soort pubertijd, en dan is het geen goed moment om een hond te castreren…eerst goed laten uitgroeien en settelen en dan met een gerust hart als het echt nodig is castreren.

Goede vraag over het weglopen, ik weet niet zeker of hij wegloopt voor een loops teefje maar hij eindigde wel steeds bij een teefje (gelukkig lieten die het dekken op dat moment niet toe en was ik er snel bij). Ik denk dat hij anders ook wel wegloopt, gewoon omdat dat in zijn karakter zit maar hij komt dan misschien makkelijker terug, en dekt op zijn avontuur in ieder geval geen teefjes. Ik hoop stiekem dat hij dan iets trainbaarder gaat worden, hij is nu steeds heel snel afgeleid. 

Het bijten is inderdaad aangeleerd (of nou ja, meer bijna afgeleerd) gedrag daar werken we nog steeds aan. Eigenlijk was het een periode over maar afgelopen weken is het hier enorm warm geweest en al de opgespaarde energie moet er nu uit. Ik ga er niet vanuit dat castratie hier veel invloed op heeft maar maak me er wel een beetje zorgen over dat zijn bijtdrempel heel laag is. Dan bedoel ik niet alleen de speelse manier van bijten maar ook uit verzet/angst. Hij kan soms best een beetje onberekenbaar zijn misschien juist door zijn hormonen maar stabiel durf ik hem niet te noemen, het kan veel erger maar dus ook een stuk beter. 

De meeste honden worden hier inderdaad gecastreerd ik moet zeggen dat er best veel honden zijn met gedragsproblemen maar ik denk dat dat meer aan opvoeding, slechte fok of achtergrond als straathond ligt. 

Dat lees ik heel vaak inderdaad. Het is absoluut geen voorspeller voor hoe het gaat na een operatie. 

Hier zijn alle adoptie honden gecastreerd, ik weet dus niet hoe ze voor die tijd waren.

Paddy heb ik laten castreren en ik heb er geen dag spijt van. Hij is veel rustiger geworden, zachter. Hij was altijd wat onzeker, dat is niet erger geworden maar dat weet je nooit van te voren.

Mijn grootste drive om hem te laten castreren was dat baasjes vaak hun loopse teefje op hem af stuurden want het is zo'n mooie hond. Terwijl hij crazy werd van alle geurtjes.

Ik kan mij voorstellen dat je ook castratie overweegt. Met 2 jaar heb je de testosteron piek al gehad.

Ik heb dat ook vaker gelezen dat het gedrag van chemische castratie anders is dan na gewone castratie. Toch hoor ik in het echt van veel eigenaren dat de reactie op beide gelijk was en dus voor hun een goede voorspeller van het gedrag na de castratie. Voor mijzelf zou (als ik zou twijfelen over castratie) het toch veiliger voelen om eerst chemisch te castreren omdat dat tijdelijk is, eenmaal gecastreerd kan je niet meer terug. Met het risico op bijwerkingen inderdaad. 

Ik lees dat je je vooral zorgen maakt of hij onzekerder/angstiger wordt na castratie? Dat komt voornamelijk door het wegvallen van de testosteron. En juist dat zou je kunnen testen d.m.v. een tijdelijke chemische castratie. Natuurlijk geeft het slechts een indicatie en zou een definitieve castratie weer iets anders kunnen uitvallen, maar... als hij helemaal geen gedragsverandering (qua toename van angst en onzekerheid) zou vertonen bij een chemische castratie zou ik met een gerustiger hart overgaan op een definitie castratie dan helemaal zonder. Dan is het echt een blinde gok.

Bij Zeno ben ik ook voor een chemische castratie gedaan - toen hij een jaar of drie, vier was - en hij vertoonde geen gedragsverandering. Hij tilde alleen zijn poot minder vaak op. Hij werd er niet minder zelfverzekerd door. Hij werd er niet zachter of rustiger door. Andere honden vielen nog even vaak naar hem uit. Wel veranderde zijn vacht van structuur en nam hij toe in gewicht. Ik zag meer nadelen dan voordelen, dus ik ben niet overgegaan op definitieve castratie.

Hij vertoonde verder geen bijwerkingen.

Ik heb ook alleen gecastreerde jongens gehad (2 maar hoor) maar de meeste honden in mijn buurt die ik ken hebben nergens last van, en ontstoken piemels en onrust was wel weg, de meeste worden rustiger, geen beklimmingen meer, niet zo als kip zonder kop...

Tja, ik ben er heel zeker in, zeker met het ook op voortplanting in jouw land, dan zou ik me zelfs verplicht voelen om het te doen.

Dus ja, ik denk dan ook, stel hij word wat onzeker, je hebt al zoveel hindernissen overwonnen met hem, dat lukt dan ook nog wel.

Maar ja, ik ben echt (tenzij je wilt gaan fokken) voor castratie. Dus aan mij heb je niet veel.

Precies dezelfde twijfel hier. En die cirkel waar je in zit is zo lastig. Ik heb ook een chemische castratie overwogen maar las ook dat als dit uitwerkt de testikels weer groeien (want testosteron komt terug) en dat dit pijnlijk is voor de hond. Geen idee of dit ook echt zo is, heb het gelezen toen ik alle opties aan het overwegen was. Chemisch is voor mij sowieso afgevallen als optie omdat ik zo vaak hoor dat het zo anders kan uitpakken als een definitieve castratie. De bachbloesemmix haalt hier wel het hypere weg en geeft hem een stuk meer rust. Over de onzekerheid waar ik ook bang voor ben zegt men tegen mij dat dat te managen is en hij idd volwassen is dus ik dat kan trainen. De gedragstherapeut echter zegt dat het zijn laatste optie zou zijn voor mijn hond. Lastig. Ik heb het om die reden dus nog niet gedaan. 

Dubbel

Bedankt voor alle reacties. Voor nu neigen we het meeste naar castratie, dan is het in één keer klaar. Chemisch voel ik me niet helemaal goed bij, zeker omdat het tijdelijk is en er daarna alsnog geopereerd moet worden dat voelt een beetje dubbelop. Ook de eventuele bijwerkingen en soms andere uitwerking maakt dat ik deze optie het minst aantrekkelijk vind. 

Het klopt inderdaad dat hij al heel veel verbeterd is en dat we de volgende problemen vast ook wel weer door komen maar we staan er niet om te springen om weer terug bij af te zijn/andere problemen met hem te krijgen. Stiekem hopen we dat hij wat minder intens wordt, dat zo heel fijn zijn, ook voor hem denk ik. Het rondlopen als kip zonder kop is ontzettend herkenbaar. We werken veel aan het verbeteren van zijn focus en zelfdiscipline maar het resultaat is vrij minimaal alsof het allemaal niet echt blijft hangen, ik kan me goed voorstellen dat hormonen hier een grote rol in spelen. 

Verbetering is geen must maar zou wel leuk zijn, verslechtering zou wel erg zonde zijn...

Het is trouwens niet zo dat we hem nu teefjes laten dekken, in het begin heeft hij losgelopen met June en volgde haar overal en kwam zo ook direct terug naar ons. Na een paar maanden volgde hij June niet meer de hele tijd en is hij er een keer of drie echt vandoor gegaan. We zijn erachteraan gegaan en hij heeft toen geen teefje gedekt. Sindsdien zit hij altijd aan de lijn. Verder lopen er veel intacte reuen rond dus vrijwel elk teefje wordt hier helaas gedekt tijdens de loopsheid. Dat neemt niet weg dat we absoluut niet willen dat Boyko zich voortplant dus castratie zou ons wel meer rust geven maar dat is bij een sterilisatie ook zo...

Hier wel voor de chemische optie gekozen. Juist omdat het een angstige onzekere reu was. Geen bijwerkingen gehad, ook niet veel gemerkt van pijn bij het teruggroeien (en het is best een pieperd). Het teruggroeien ging ook eigenlijk heel geleidelijk en duurde maanden.  Qua angst en onzekerheid werd het inderdaad erger in de periode dat de chip werkte. Daarom de keuze gemaakt om niet te castreren. Ik vind een intacte reu hebben zeker niet ideaal. En in jouw situatie lijkt het me ook lastig. Wel merk ik dat mijn hond eigenlijk pas bij 4/ 5 jaar steeds meer volwassen en stabiel wordt. Bij sommige reuen duurt dat gewoon wat langer. Dus achteraf ook wel blij dat hij intact is gebleven en nu zijn zijn angsten echt een stuk minder. 

ik heb mijn reu gecastreerd omdat hij last kreeg van terugkerende cyste op de prostaat (zonder symptomen, gelukkig per toeval ontdekt bij afname sperma). Ik heb een intacte teef in huis die om de 5 maand loops wordt en dat zou alleen maar een vergrootte prostaat in de hand werken dus daarom gekozen voor castratie (op bijna 8 jarige leeftijd). 

Hij heeft nooit gedragsproblemen gehad dus natuurlijk niet te vergelijken. Ik heb wel voor chemische castratie gekozen om te kijken of hij incontinentie problemen zou krijgen. Wanneer de chemische bijna uitgewerkt was gelijk de definitieve gedaan omdat zijn ballen dan ook klein waren en de snede dus minder groot moet zijn. 

Bij zowel de chemische als de definitieve heb ik geen verandering van gedrag gezien. Het enige waar ik moeite mee heb is de kwaliteit van zijn vacht. 

een chemische castratie werkt in op de Hypofyse en een definitieve uiteraard rechtstreeks bij de hormoonproductie dus uiteraard heb je niet 100% hetzelfde effect. Maar je kan wel nagaan of hormoongestuurd gedrag veranderd of niet. En je kan ook nagaan of ze incontinentie problemen krijgen want bij zowel definitieve als chemische verkleint de prostaat enorm. Chemische castratie kan je vergelijken met de pil/prikpil bij vrouwen. 

wees er u wel bewust van dat castratie ook veel nadelen heeft. Universiteit in Gent (als ik me niet vergis) heeft er eens een webinar over gegeven en is misschien ook wel interessant om eens te bekijken. 

Incontinentie problemen bij castratie kan jaren later toch optreden, hormonen vallen weg , blaasspanning dito, en bij sommigen bemerk je het eerder en bij anderen veel later…..in het verleden twee teven laten castreren, medische gronden, en na jaren incontinent, niet door ouderdom maar doorfat de hormonen wegvallen….en de blaasspanning steeds minder wordt.

" Incontinentie problemen bij castratie kan jaren later toch optreden, hormonen vallen weg , blaasspanning dito, en bij sommigen bemerk je het eerder en bij anderen veel later…..in het verleden twee teven laten castreren, medische gronden, en na jaren incontinent, niet door ouderdom maar doorfat de hormonen wegvallen….en de blaasspanning steeds minder wordt. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Maar dat is toch ouderdom, bij ons dames vallen de hormonen ook weg, de overgang noemen ze dat, mannen hebben dat ook blijkbaar.

Ik hoor heel vaak dat oudere honden incontinent worden, gecastreerd of niet, dus ikzelf denk dat het net zoals bij mensen is, tja wij hebben tena lady's daarvoor.

Dat heb ik nog nooit meegemaakt bij mijn intacte teven…en die zijn toch heel oud geworden….castratie hoeft de teef niet gelijk incontinent te worden….de mens en de hond kan men toch niet met elkaar vergelijken….   De een krijgt wel urine verlies de ander niet. 

" Incontinentie problemen bij castratie kan jaren later toch optreden, hormonen vallen weg , blaasspanning dito, en bij sommigen bemerk je het eerder en bij anderen veel later…..in het verleden twee teven laten castreren, medische gronden, en na jaren incontinent, niet door ouderdom maar doorfat de hormonen wegvallen….en de blaasspanning steeds minder wordt. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Klopt er zijn 2 belangrijke redenen (bij reuen uiteraard):  

door het verkleinen van prostaat zit je blaas “minder stevig” + hormonen hebben invloed op de blaasspier. Maar je ziet dit vaak wel “snel” optreden hoor aangezien prostaat heel snel kleiner wordt. 

" Dat heb ik nog nooit meegemaakt bij mijn intacte teven…en die zijn toch heel oud geworden….castratie hoeft de teef niet gelijk incontinent te worden….de mens en de hond kan men toch niet met elkaar vergelijken….   De een krijgt wel urine verlies de ander niet.  "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Het gaat hier om een reu, maar ik ken van beide geen verhalen van incontinentie, het zal vast wel eens voorkomen, dat geloof ik zeker. Maar na al die jaren denk ik dat het bewijs van castratie niet meer te doen is, als het snel is, ja dan is het logisch dat het daardoor komt. Zoals Sheltieduo zegt, maar dan gaat dat snel.

Ze zeggen ook van bevallen worden teefjes incontinent, ik ken er geen 1. Nu weet ik dat sommige vrouwen daar wel last van hebben.

Bedankt weer voor alle reacties. Ik merk dat we toch het meest naar volledige castratie neigen. Chemisch heeft als voor- en nadeel dat het tijdelijk is maar als de uitwerking anders kan zijn dan bij volledige castratie voelt dat een beetje als een onnodige extra tussenstap. 

Sterilisatie vind ik een mooie optie maar dan zal het er voor Boyko op neer komen dat hij niet vaak los kan omdat hij teefjes lastig gaat vallen.

We hebben denk ik toch stiekem de hoop dat hij iets minder afgeleid gaat zijn als hij zijn hormonen kwijt is. Soms hangt hij nu zodanig geurtjes op te zuigen dat hij echt totaal onbereikbaar is, dan moet ik hem er echt uittrekken aan zijn tuig, of optillen, wil ik hem meekrijgen. Hij mag veel snuffelen hoor maar soms kan het net even niet of vind ik dat het genoeg geweest is. Verder hebben we ook de hoop dat zijn felle randje misschien ook afneemt. Vorige week had ik een armband omgedaan, die kende hij niet. Ik aaide hem en ineens zag hij de armband, schrok en beet in mijn arm, niet hard gelukkig en direct daarna realiseerde hij dat het fout was maar toch geen fijn gedrag. Dat reactieve randje mag echt wel wat minder en mocht castratie daarbij helpen zou dat natuurlijk een hele fijne bijkomstigheid zijn. Als het erin resulteert dat hij angstiger wordt en meer van dit soort momenten krijgt zou dat wel vervelend zijn maar als hij wat angstiger wordt, zonder overal direct zelf op te duiken zouden we dat wel weer oké vinden. Aangezien hij zeer waarschijnlijk een deel kuddebewaker in zich heeft, kan ik me helemaal voorstellen dat dit handelen naar eigen inzicht er nou eenmaal gewoon inzit. 

Ik denk dat vooral het los kunnen lopen echt zou bijdragen aan zijn welzijn, de rest is vooral mooi meegenomen voor ons. Ik denk dat ik bij sterilisatie me toch bezwaard ga voelen als hij steeds naar dezelfde teefjes/huizen loopt om ze lastig te vallen dus dat dat het dan geen echte meerwaarde voor hem heeft. 

Ik heb me inderdaad ingelezen over alle nadelen en dat vind ik dan ook een triest iets. Ik snij liever niet in gezonde dieren en nu is hij een fitte hond met een vacht die steeds beter is geworden en hij zit inmiddels ook mooi in zijn bespiering. Toch hoop ik dat zijn welzijn omhoog gaat als hij los kan lopen, daar zullen we dan ook nog heel veel mee moeten oefenen natuurlijk maar dan heb ik wel hoop dat het kan lukken.

Bij reuen heb ik er nog nooit van gehoord.

Maar onze Spot is wel degelijk door haar castratie incontinent geworden en niet door ouderdom.

Ze was 5 toen ze werd geholpen en met 7 jaar was het net een kraantje wat liep, heel erg, je kon dat geen wat urineverlies meer noemen. Gelukkig hielp propolin erg goed bij haar. Maar goed, zij is 14 jaar geworden, dus om het met 7 jaar door ouderdom te noemen. Volgens DA toch ook echt door castratie, 2 jaar later

Reuen heb ik ook nog nooit gehoord, en teven, ja dat lees ik hier, maar ken niemand met een teef die het wel heeft. Wel veel buitenlandse honden die ik ken, en die zijn allemaal vroeg gecastreerd, geen idee of dat uit maakt? Maar ook gewoon honden van een fokker, soms (vaak) broodfokkers.

Ik zeg ook niet dat het niet bestaat, misschien ben ik daar niet duidelijk in geweest, maar als je het nooit hoort en ziet, dan denk ik, het komt niet veel voor.

Want hoeveel komt het voor? 1 op 10, of minder of meer?

Net zoals mijn angst om Sam onder narcose te moeten gaan brengen om zijn tanden te doen, daar hoor je veel over, gevaarlijk, maar mijn dierenarts zegt zelf, ikzelf heb het nog nooit gehad, mijn vorige zei dat ook, en toch hoor je het regelmatig, oeeehhh narcose gevaarlijk. Ik vind het dood eng, maar binnen 1 jaar moet het denk ik gebeuren, de dierenarts houd het in de gaten, die kijkt er altijd naar.

Geen idee hoe vaak het voorkomt, van de 3 gecastreerde teven hadden wij er eentje. Maar om dan gelijk aan te nemen dat het 1 op de 3 is, ja bij ons wel, haha. Maar ik haakte er eigenlijk op in dat incontinentie niet altijd direct hoeft te ontstaan. Wat ik al vertelde, bij Spot zat er 2 jaar tussen (castratie en incontinentie). En dat was nog echt een jonge drukke hond.