Soms nerveus in nieuwe omgeving 
Hi allemaal,
Pupje (cocker spaniël) is inmiddels 9 maanden oud en ze zit echt in de piek van haar puberteit, denken we tenminste. Ze is nog steeds prima handelbaar en doet geen gekke dingen, behalve dat ze hormonaal lekker zichzelf in de weg zit. Soms gaat alles goed (alleen zijn, aandacht, wandelen) en soms gaat alles minder goed. Maar, we komen er wel sneller weer bovenop dus ik zie absoluut verbetering en groei in onze hond 
Nu wat ik nog wel lastig vindt. Ze kan wel eens nerveus zijn, vooral tijdens een wandeling die nét wat verder is dan we normaal lopen. Dus echt één blok of straat verder vindt ze dan ineens superspannend (ik wissel routes regelmatig af, dus het is niet zo dat ze altijd maar hetzelfde 'blokje om' loopt). Ze laat echt stress zien, probeert snel weg te lopen en neemt geen voer aan (gekookte kip, worst). Dan neem ik haar rustig mee naar een bekend stuk en dan gaat het weer beter. Is geen ramp, maar ik vind het wel vervelend voor haar... Het is ook niet altijd, maar wel regelmatig.
Het gekke is dat ze 9 van de 10 keer wel helemaal op haar gemak is als we naar een nieuw wandelgebied gaan, of de laatste keren naar het terras ging ook ontzettend goed. Ik was eerst bang dat we haar niet goed gesocialiseerd hebben, maar ze doet het altijd prima in zo'n setting. Het is dus vooral als ik vanuit huis met haar aan de wandel ga en op een nieuwe plek kom.
Wat denken jullie? :)
Soms gaan honden op die leeftijd nog opnieuw een soort van angstfase door.
Ga dan voor je idee terug naar hoe je met haar omging als pup.
Rustig aan doen, ga ergens zitten zodat ze kan rondkijken, keer naar het bos, centrum etc
Beetje opnieuw alsof je gaat socialiseren, dan komt ze er vanzelf weer doorheen.
Ga dan voor je idee terug naar hoe je met haar omging als pup.
Rustig aan doen, ga ergens zitten zodat ze kan rondkijken, keer naar het bos, centrum etc
Beetje opnieuw alsof je gaat socialiseren, dan komt ze er vanzelf weer doorheen. "
Okay dankje! Zo'n vermoeden had ik al. Ze is erg gevoelig voor prikkels, geluiden, wind (waait ook aardig nu). Vandaag even rustig aan ook met deze warmte en later in de week maar weer even op pad. :)
Haha doet me denken aan Puck vroeger.
Containers, toen ze pup was, liep er maanden zonder problemen langs en ineens waren die containers eng, ik liep er dan gewoon met Puck weer opnieuw langs, keer op keer tot ze het niet meer eng vond.
Heeeeeel af en toe heeft ze nog eens dat ze er ineens van schrikt vaak zijn het vlaggetjes die ineens beginnen te wapperen, dan doe ik hetzelfde als vroeger toen ze pup was.
Containers, toen ze pup was, liep er maanden zonder problemen langs en ineens waren die containers eng, ik liep er dan gewoon met Puck weer opnieuw langs, keer op keer tot ze het niet meer eng vond.
Heeeeeel af en toe heeft ze nog eens dat ze er ineens van schrikt vaak zijn het vlaggetjes die ineens beginnen te wapperen, dan doe ik hetzelfde als vroeger toen ze pup was. "
Ja ik dacht dat het bij ons wel over zou zijn inmiddels hihi! Ze heeft nog wel eens dat ze schrikt, maar ze is al zo veel zelfverzekerder dan eerst en herstelt een stuk sneller. Alleen soms in nieuwe situaties/omgeving dat ik aan ons ging twijfelen of we haar tekort hebben gedaan... Maar als ik zie hoe ontspannen ze op een terras kan (niet altijd) zitten en op een druk strand helemaal op haar gemak is, denk ik dat het wel goed zit :)
Toch fijn om even bevestiging te krijgen hier.
En ze zal ook echt nog wel eens weer schrikken hoor of eens iets eng vinden. Dat heb je zelf toch immers ook wel soms.
Schrikken mag best, maar daarna wel weer een snel herstel.
Hoe vaak Puck en ik wel niet schrikken van een vogel die plots langs je heen vliegt uit een bosje.
Daarna weer snel herstel en weer normaal verder lopen.
Schrikken mag best, maar daarna wel weer een snel herstel.
Hoe vaak Puck en ik wel niet schrikken van een vogel die plots langs je heen vliegt uit een bosje.
Daarna weer snel herstel en weer normaal verder lopen. "
Daar heb je ook helemaal gelijk in. Schrikken hoort er ook gewoon bij!
Vond alleen met de wandeling in een nieuwe straat dat ze gewoon continu niet op haar gemak was en stress ervaarde. Maar ja, we gaan eraan werken en houden vol :)
Daar heb je ook helemaal gelijk in. Schrikken hoort er ook gewoon bij!
Vond alleen met de wandeling in een nieuwe straat dat ze gewoon continu niet op haar gemak was en stress ervaarde. Maar ja, we gaan eraan werken en houden vol
"Als t kan, elke dag een ander straatje erbij pakken, proberen dat zo normaal mogelijk te maken.
Ik kan me ook voorstellen dat er in nieuwe straten hele andere geurtjes hangen. Andere honden of andere dieren lopen en markeren daar etc. Wij missen in die zin heel veel qua geur en gehoor wat honden wel oppikken.
Een strand of terras is voor weinig honden echt eigen gebied dus mogelijk is dat neutraler? Wel druk met veel prikkels maar dat lijkt het probleem niet te zijn.
Inderdaad rustig eraan blijven werken, niet forceren.
Een strand of terras is voor weinig honden echt eigen gebied dus mogelijk is dat neutraler? Wel druk met veel prikkels maar dat lijkt het probleem niet te zijn.
Inderdaad rustig eraan blijven werken, niet forceren.
"
Ja zo is het ook! Ze is vaak overweldigd door de nieuwe geurtjes en prikkels. Normaal kan ze daar goed mee omgaan en is ze wel heel druk, maar deze keer was ze echt gestresst.
Ik ga haar regelmatig weer meenemen naar een nieuw straatje en omgeving
Sorry late reactie!
Soms wel soms geen verbetering, dus dat is denk ik een ja dan ;)
Regelmatig naar nieuwe straatjes/plekken mee en het gaat op zich oké. Ik geef haar vooral de tijd om dingen te verwerken en dan gaat het een stuk beter. Niet te snel, maar gewoon stilstaan en alles in haar op laten nemen. Dan trekt ze ook iets minder en héél soms neemt ze zelfs wat lekkers aan :)
Onlangs wel een dagje gaan varen en ging ze voor het eerst mee op een boot. Dat vond ze erg spannend, logisch ook. Ze kon heel hysterisch doen, dat begon op de parkeerplaats van de haven al. Vreselijk irritant, piepen en trekken. En dan staan we gewoon stil.. Hopen dat dat ook iets is wat met de tijd beter gaat.
Op zich dus positief, wandelen gaat weer beter (meer focus) en ze was wat chaotisch de laatste weken, maar dat is al minder (ze is bijna 10 mnd dus loopsheid zal er wellicht ook aan zitten te komen). Daarintegen weer een terugval met alleen zijn. Ach, zo blijven we bezig 
Waar komt je pup vandaan?
Heb je gezien waar ze in het nest opgegroeid is?
Heeft de fokker iets aan socialisatie gedaan (bv dat ze in de tuin konden, gewend aan geluiden etc)
Wat voor karakters hebben de ouders van je hond?
Deze dingen kunnen ook nog meespelen in hoe je hond zich in zijn leven ontwikkelt.
Als je pup in de eerste 8 weken van haar leven bijvoorbeeld niets heeft gezien en ze had een angstige moeder, dan kan dat later nog meespelen.
Heb je gezien waar ze in het nest opgegroeid is?
Heeft de fokker iets aan socialisatie gedaan (bv dat ze in de tuin konden, gewend aan geluiden etc)
Wat voor karakters hebben de ouders van je hond?
Deze dingen kunnen ook nog meespelen in hoe je hond zich in zijn leven ontwikkelt.
Als je pup in de eerste 8 weken van haar leven bijvoorbeeld niets heeft gezien en ze had een angstige moeder, dan kan dat later nog meespelen.
"
Pup komt van een ontzettend goede fokker vandaan, een van de besten van het ras. Pups groeien op in huis met alle geluiden van dien, autoritjes, volop in de tuin, andere dieren en honden, mensen, kinderen. Ouders zijn ontzettend lief, goed gesocialiseerd. Ik durf 1000% zeker te zeggen dat daar de oorzaak niet ligt, maar bij onszelf. Instructrice van de hondenschool zei ook dat ze erg gevoelig is voor prikkels, dus ik kan me zo voorstellen dat wij/ik gewoon te snel willen gaan met haar..
Aanvulling; ons huishouden is erg rustig. Geen kinderen, geen drukke bedoening, rustige buurt. Haar dagelijkse leven is dus heel rustig. Als pup wel meegenomen naar nieuwe omgeving en ons best gedaan haar te socialiseren en laten wennen in allerlei situaties, maar nu merken we dat ze er moeilijk mee om kan gaan. Zal misschien ergens wat mis zijn gegaan in onze begeleiding van haar, denk ik nu even hardop. Maar goed, we zijn ons bewust van 't feit dat ze wat moeite heeft. We hopen dat het puberteit is en we haar met voldoende geduld de goede kant op krijgen. :)
Nog een aanvulling haha!
Het is ook niet zo dat ze áltijd zo is (geweest). Het is echt iets van de laatste weken. Er zijn ook momenten dat we haar meenemen naar een terras en dat ze dan hartstikke rustig is. Of bij vrienden op bezoek en ze de hele avond ligt te slapen. We denken daarom ook dat ze een beetje zichzelf in de weg zit met alle veranderingen en hormonen 
Nou, mooie vooruitgang dus.
Dat hysterische ken ik van Puck ook wel. Die doet dat al 12 jaar lang als we ergens aankomen
.
Ik doe Puck zsm uit de auto en loop er eerst even mee rond zodat ze kan ontdekken. Daarna is het rust.
Met bijzondere dingen zoals bij jou een bootje varen, neem ik altijd voldoende lekkers mee en ook wat te kluiven en een kleedje wat Puck haar plaats is.
Meestal is haar plaats in het wandelkarretje, maar die kan niet altijd mee natuurlijk.
Dat hysterische ken ik van Puck ook wel. Die doet dat al 12 jaar lang als we ergens aankomen.
Ik doe Puck zsm uit de auto en loop er eerst even mee rond zodat ze kan ontdekken. Daarna is het rust.
Met bijzondere dingen zoals bij jou een bootje varen, neem ik altijd voldoende lekkers mee en ook wat te kluiven en een kleedje wat Puck haar plaats is.
Meestal is haar plaats in het wandelkarretje, maar die kan niet altijd mee natuurlijk. "
Ja we zetten 3 stappen vooruit en 2 achteruit. Al met al stap voor stap dus haha 
Oh ja nog steeds dus! Dat ga ik ook doen vanaf nu; echt de tijd nemen om even de omgeving te ontdekken en haar plek te vinden. Kleedje, kluifje, knuffel, snoepjes heb ik altijd mee naar bijzondere dingen. Uiteindelijk vindt ze d'r plekje wel op haar matje dan gelukkig. Dat oefenen we ook thuis. :)
Geeft niks, je gaat vooruit.
Ja, nog steeds
. Wel soms irritant hoor, maar t is niet anders.
Dat we vooruitgaan moet ik soms echt even tegen mezelf zeggen ook. Even stilstaan bij wat we al wél bereikt hebben. En goede insteek ook; het is niet anders. Soms maak ik me veel te druk.. 
Soms is 't ook gewoon niet anders.
Ik heb het heel lang verschrikkelijk gevonden dat Puck een vreselijke hekel had aan wandelen.
Ik had immers een hond genomen om er heerlijk samen opuit te gaan. Maar mevrouw verzette buiten geen poot.
Vanaf het moment dat ik mij erbij neerlegde dat Puck geen wandelhond was, maar een snuffelhond, ging het beter.
Ze liep mee door het bos, we waren er wel meer dan een uur mee bezig, maar goed, zij had plezier en kon lekker op haar tempo door het bos. Ik had toen ook de rugzak aangeschaft en als ze niet meer wilde, dan moest ze daar maar in. Sinds een paar jaar een wandelkarretje waar ze in gaat, soms zit ze er vlot in, de andere keer loopt ze een eind. Ook in het karretje zie je haar genieten van de omgeving en is ze actief luchtjes aan het snuiven.
Minder druk maken en soms je ergens bij neerleggen dat iets nou eenmaal is zoals het is.
De ene keer zal iets goed gaan, de andere keer iets minder goed. Nouja, wat is het probleem? Niks toch?
Ik heb het heel lang verschrikkelijk gevonden dat Puck een vreselijke hekel had aan wandelen.
Ik had immers een hond genomen om er heerlijk samen opuit te gaan. Maar mevrouw verzette buiten geen poot.
Vanaf het moment dat ik mij erbij neerlegde dat Puck geen wandelhond was, maar een snuffelhond, ging het beter.
Ze liep mee door het bos, we waren er wel meer dan een uur mee bezig, maar goed, zij had plezier en kon lekker op haar tempo door het bos. Ik had toen ook de rugzak aangeschaft en als ze niet meer wilde, dan moest ze daar maar in. Sinds een paar jaar een wandelkarretje waar ze in gaat, soms zit ze er vlot in, de andere keer loopt ze een eind. Ook in het karretje zie je haar genieten van de omgeving en is ze actief luchtjes aan het snuiven.
Minder druk maken en soms je ergens bij neerleggen dat iets nou eenmaal is zoals het is.
De ene keer zal iets goed gaan, de andere keer iets minder goed. Nouja, wat is het probleem? Niks toch? "
Dank voor je verhaal! :) En ik herken het; hondje om te wandelen. Onze hond is ook echt een snuffelhond (wisten we van tevoren wel), maar ik denk als ze wat ouder is we wel lekker wat kilometers kunnen maken Prima oplossing zo dan toch met een karretje. Als hondje maar gelukkig is!
Ja, klopt helemaal; hoe erg is het allemaal nou echt.. :) Relativeren is ook een kunst. Het voelt alleen nog steeds alsof je een ontzettend rebelse hond hebt haha, maar dat valt allemaal wel mee.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?