Stelling 2: favoriete hond

Nog een stelling 

Verboden vraag om aan ouders te stellen over hun kroost. Honden kunnen echter niet lezen en zijn erg vergevingsgezind, dus brandt vooral los.

Stelling: Ik heb een favoriete hond. 

Ja of nee? En waarom? 

Ja natuurlijk. De ene ligt je nu eenmaal beter dan de ander. Ik vind het ook helemaal niet erg dat een ouder een favoriet kind heeft, dat zegt niets over de behandeling of kansen dat een ander kind krijgt m.i.

Ik zie mijn honden supergraag, maar ik zou ze omwisselen om een leven lang enkel met mijn 1ste hond te kunnen doorbrengen.

J.  Ja daar kan ik van meepraten….favoriete hond …en nog…..is en was Bams….   Ook al hou ik van al mijn anderen honden Bams is en was heel bijzonder….

Hier ook mijn eerste hond Dagmar! 

Wat maakt jullie favoriete hond favoriet? Bijzondere eigenschappen, bepaalde gebeurtenissen? 

Om te beginnen honden kunnen lezen.... of tenminste tekens begrijpen, menig eerdere keren getest in zoogdierenrijk door mensen die er studies op gedaan hebben. Ik durf best stellig te zeggen dat dit ook bij vogels aan de orde is.....

Heb geen favoriet ras meer. Ze zijn zo anders allemaal en kunnen ze nog verkopen..... dit karakter, dat karakter. Karakter kun je niet moderniseren lauter dat het opvalt. Genetische manipulatie blijft op uiterlijk staan maar ook daar zijn defecten in te vinden. Dus jou vraag of je dna kunt bijwerken? Nope.

Tgoch, dat is moeilijk uit te leggen. Ik denk echt puur het gevoel, de mega sterke band, het feit dat ze mijn 1ste was, ik heb er zoveel mensen door leren kennen, ze was zo geliefd bij iedereen, een hoop mensen hebben geweend om haar dood... Ze bezat een leuke dosis humor, ze kon en deed zoveel, ze begreep je zonder een woord te moeten zeggen... 

Van mijn huidige 3 is Runar de favoriet, puur omdat hij zo braaf, lief, makkelijk en sociaal is. Daar mag al eens een voordeur blijven openstaan, of een loslopende hond afkomen etc. Als hij mee gaat werken loopt hij ook gewoon rond te scharrelen bij mij of staat te socializen bij klanten als ik de bestelling ga halen 

Ik kan niet kiezen...

Ik heb niet echt een favoriet. Mijn oudste is me heel dierbaar en ik kan me geen leven zonder haar voorstellen (en hopelijk hoeft dat de eerstkomende tien jaar ook nog niet), ik kan met haar lezen en schrijven en het is een geweldig hondje. Maar mijn jongste is dag en nacht bij me en we beginnen nu al een ijzersterke band te krijgen. En een leven zonder haar kan ik me ook niet voorstellen omdat zij me letterlijk door de dag heen helpt. Het is gewoon anders, maar de een is niet meer favoriet dan de ander, denk ik.

Wat mooi om te lezen 

" Ik kan niet kiezen... "

Kees

Dat hoeft gelukkig niet  

Wat fijn om met beide zo’n sterke band te hebben. 

Aah dus stiekem zitten hier ook honden te forummen 

Heb je ook geen favoriet tussen je eigen dieren?

Nee dat kan ik echt niet zeggen dat ik een favoriet heb. 

Mijn eerste eigen hond Inga daar heb ik elke minuut van genoten, zo`n leuke hond waar je een boek over zou kunnen schrijven. Onze joggingtochtjes samen, de streken die ze uithaalde, haar vrolijke eigenwijze karakter

Lola was de eerste herplaatser, vanaf het begin ook al was ze heel wantrouwig, voelde ik een soort verbondenheid met haar. Zij was een wijze hond, heel slim en snel lerend, maar hield ook vast aan haar eigen principes.

Jenna is weer heel anders, veel geslotener, maar ook heel slim nu ze eenmaal los gekomen is en durft te laten zien wat ze wil. Ze is de zachtaardigste hond die ik ooit heb meegemaakt, ze heeft wel een gebruiksaanwijzing, maar dat maakt haar zo speciaal.

Alle drie dus heel anders, maar allemaal de favoriet, ik kan dus ook niet kiezen.

Bams was drie maanden oud, ik kwam alleen te staan ze heeft me door een zware periode heen gesleept, door haar zag ik het leven weer zitten…en al die jaren dat ze bij me was, zo,n geweldige fijne leve vriendin door dik en dun aan mijn zijde…..heb er nog steeds veel moeite mee dat ze er niet meer is…..ze was echt mijn grote liefde.

Ik heb maar één hond (gehad), maar als ik er twee zou hebben (gehad), vermoed ik dat ik wel degelijk een favoriet zou hebben. Het geldt bijvoorbeeld ook voor mijn katten. Met één van mijn katten ben ik echt twee handen op één buik, met die ander heb ik ook een goede band, dat is ook echt zo'n lieverd, maar het is anders.

" Bams was drie maanden oud, ik kwam alleen te staan ze heeft me door een zware periode heen gesleept, door haar zag ik het leven weer zitten…en al die jaren dat ze bij me was, zo,n geweldige fijne leve vriendin door dik en dun aan mijn zijde…..heb er nog steeds veel moeite mee dat ze er niet meer is…..ze was echt mijn grote liefde. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Willemijn dat zeg je mooi

mijn eerste hond was ook mijn grote liefde... heel speciaal. Maar idd nog steeds moeite met het verlies. Slijt dat ooit helemaal? Vast niet. Mensen en dieren waarvan je erg hield die er niet meer zijn, dat blijft zwaar.

maar ik geloof in meerdere grote liefdes in het leven, en ieder dier heeft z'n eigen unieke karaktereigenschappen waar ik uiteindelijk weer van ga houden (nou ja, de meesten dan )

Mowgli was mijn favoriet, ik mis haar na zes jaar nog steeds ze was bijzonder voor mij. Mowgli en ik begrepen elkaar voelden elkaar aan.

Als je aan Mowgli had kunnen vragen wie haar favoriete mens was was dit zeker mijn dochter geweest Mowgli was gek op haar en anders om net zo. Mowgli was van mijn dochter maar bleef toen mijn dochter met haar vriend ging samen wonen bij mij. Ze haalden haar regelmatig een weekend op om te logeren en mijn dochter kwam regelmatig langs om met Mowgli te wandelen.

Mijn dochter heeft nu een hond van dezelfde kruising Duitse herder x Berner Sennen, die is socialer dan Mowgli was. Mowgli was wat terughoudend naar vreemden.

Ik heb na het overlijden van Mowgli besloten dat een kleine hond makkelijker voor mij zou zijn en een geschikter speelmaatje voor Balou. Al waren Balou en Mowgli gek op elkaar het bleef uitkijken als ze speelden.

Van mijn huidige honden is Lotus mijn favoriet. Ik houd van ze beiden maar Balou is een moeilijk hondje met een missende gebruiksaanwijzing. Die er niet voor terug schrikt om als hij zich op wat voor manier dan ook bedreigd voelt mij te bijten. Soms lijkt het als of hij geaaid wil worden maar als ik dit dan doe dan gromt hij, ik begrijp hem dus ook niet helemaal. Ook buiten valt hij uit naar alles en iedereen en dit maakt hem geen makkelijke hondje waar je veel mee kunt. Dit klinkt allemaal negatieve maar toch ben ik gek op hem.

Lotus is sociaal wat een stuk makkelijker is in de omgang en ze trekt erg naar mij toe. Haar kan ik rustig meenemen en iedereen zou haar kunnen aaien zonder de vingers kwijt te zijn. Voor mij is zij het ideale hondje.

Lastige vraag. Ik heb 2 honden. En ik kan niet zeggen dat ik een favoriet heb. Ze zijn beide héél anders. Kahlúa, de oudste, is mijn eerste eigen hond, heeft mij zó veel geleerd, alles wat ik weet over honden komt door haar. Zij heeft me kennis laten maken met het Hollandse herder ras, en samen hebben ze heel veel verschillende workshops en sporten gevolgd. Ze is zó ontzettend lief en oprecht volledig te vertrouwen. Iedereen is altijd helemaal weg van haar. Gisteren was er een verjaardag en ze was mee. Heb meerdere keren gehoord: Ik hou normaal écht niet van herders maar zij is wel héél leuk! En dat is ze. Ik kan met haar lezen en schrijven en voel haar perfect aan. Zij mij ook, dat is vaak heel fijn maar soms lastig. 

Willow is een hond die ik heel zorgvuldig gekocht heb, kijkend naar bepaalde combinaties en wat bij mij zou passen. 2 jaar op gewacht. En zij is ook echt een hond waar ik ontzettend veel mee kan. Ik geniet van de sport die we doen en de hoge drift die ze heeft. Niet altijd makkelijk, ook zij heeft me heel veel geleerd. Alles wat bij Kahlúa hielp, hield niet bij Willow. En waar Kahlúa behoorlijk gevoelig is, steekt Willow nog net niet haar middelvinger op als ze op d'r flikker krijgt haha. Ze is een pittige hond, maar wel heel lief naar mensen die ze kent en ik kan geweldig met haar werken. Wat ik wilde. 

Ze hebben dus beide exact wat ik nodig heb. Als Kahlúa er niet meer is komt er wel weer een werkhond uit werklijnen. Want zo'n hond als Kahlúa krijg ik nóóit meer en daar ga ik ook niet naar op zoek. Dus favoriet? Nee.. wat de 1 mist heeft de ander en vise versa. 

Ik heb er maar 2 gehad en geen favoriet. 

Ik heb voorlopig nog maar 1 (eigen) hond gehad, dus of ik een favoriete hond heb kan ik nog niet helemaal zeggen, maar ik heb wel nog een kat, en vraag mezelf regelmatig of ik nou echt meer van de één hou dan van de ander... En een beetje zoals sommigen al zeggen.. niet echt. Ik hou anders van allebei, want ze zijn allebei anders. Zo kan ik met Scotty heerlijk op avontuur en samen trainen, terwijl ik met Charlie de hele nacht kan knuffelen, iets waar Scotty weer een hekel aan heeft. Ik weet wel dat Scotty voor altijd een speciaal plekje zal blijven houden wat honden betreft, als mijn eerste en wat hij voor me heeft betekend, en dat ik er nooit nog zo een zal vinden.

Interessante stelling. Ik probeerde het lang glashard voor mijzelf te ontkennen, maar ik heb wel degelijk een favoriet. Ook bij honden heerst er toch een soort taboe op.

Met de één heb ik sinds ik haar heb continue cursussen gedaan, we volgen nu wekelijks zowel detectie als agility lessen en ik kan lekker gek met haar doen tijdens het spelen en wandelingen. Ik kan alles met haar, ze is nergens bang voor, leert snel, is heel communicatief, grappig en we dagen elkaar regelmatig uit. Ze is echt mijn maatje.

Floris is heel rustig, heel stabiel in alle opzichten behalve in zijn angst voor vuurwerk en onweer. Hij is tijdens onze wandelingen vaak in zijn eigen wereldje en slaapt de rest van de dag. Hij is gek op knuffelen, maar eigenlijk is er op zijn initiatief weinig interactie. Hij is dan wel weer de favoriet van mijn vriend .

Ik hou niet meer van de een dan van de ander, maar door de klik door overeenkomende interesses, energie en communicatiestijl is er dus toch een favoriet. De hond die ik in mijn tienerjaren had was echt een gezinshond en had ik weer een heel andere band mee. 

Als ik nu nog daarover nadenk.. Mijn grootouders en ouders hadden ook honden: 2 teven en een reu. De reu was dan duidelijk mijn favoriet. Super lief, intelligent, zorgzaam, geduldig. Als kind had ik er niks liever dan met hem te spelen. De teven waren een totaal ander verhaal. Ze konden soms echt vals doen als er iets niet naar hun zin was. 

Dat is moeil8jk. Als ik terugkijk zeg ik altijd dat mijn tollertje maar ook mijn spets echte maatjes waren, maar ja toen had ik Diki nog niet.

De toller Misty, een zachter en liever hondje was er niet, en toch zat er een kop op. Zij beschermde me ooit toen er een man achter mij uit de struiken kwam op een heel stil stuk, die man had daar niets te zoeken.......

Spets Gaabo, een stevige kerel, maar zo erg mijn vriendje. Hij had hemolitische anemie, een ziekenhond daar krijg je zomeen band mee.

Diki zit qua karakter tussen hen in, het hele lieve van Misty heeft ze, maar niet de zachtheid, ook,op haar zit gelukkig een kop. . Maar een vriendinnetje is ze zeker.  Waar ik ben is zij. 

Ik denk dat iedere hond iets eigens heeft, iets waar je van houdt en niet te vergelijken is met een vorige hond. Ik noemde nu niet de heidewachtel en de picardische herder. Ook hele fijne honden, maar zij hebben toch minder een plekje in mij gehouden.

Nee alles met vacht is favoriet.

Door de jaren heen heb ik een aantal jong volwassen asiel- of herplaatsingshonden in huis gehad.

Hoewel ik bepaalde criteria hanteerde voordat ik tot adoptie overging, hadden een paar toch net dat beetje meer om als "favoriet" aan te voelen.

Wellicht heeft dit te maken met het feit dat na de aanpassingsperiode het een perfecte matc bleek te zijn. Het gaat onder meer om een kruising Duitse herder x Siberische Husky en een kruising Labrador x rottweiler.

Ik heb geen favoriet, alle 3 honden die ik tot nu toe in mijn leven heb gehad zijn me alle 3 even lief.

Het blijft heel erg dat je ze allemaal na jaren weer moet laten gaan. 

Maar ook als ze er niet meer zijn hebben ze een plaats in mijn hart, voor altijd.

Ik heb nog maar 2 honden gehad in mijn leven dus ik kan er voor mezelf nog niet zoveel over zeggen. Maar ik denk dat het haast onvermijdelijk is dat je 'favorieten' hebt, zeker als je er al meerdere gehad hebt. Dat betekent niet dat de andere honden daar onder lijden. Ik kan me goed voorstellen dat je terugkijkt op de honden die je al gehad hebt, en dat er een is die er gewoon het meest uitspringt. Dat wil niet zeggen dat de andere honden je niet dierbaar zijn of waren.

Bink was onze eerste hond als gezin. Mijn "jeugdhond" en hij was in heel veel opzichten perfect. Hij kon veel dingen zelf al. Beer is geen makkelijke hond en ik moet me veel aan hem aanpassen,  maar het is wel echt 'mijn' hond. We hebben al zoveel meegemaakt dat dat onze band enorm sterk heeft gemaakt en hij is me enorm dierbaar. Of er ooit nog zo een zal zijn, geen idee, maar ik sluit het niet uit. 

Ik vond Mowglii ook bijzonder, ik zie haar foto en "herken" haar direct weer.

Wat leuk dat jij Mowgli ook bijzonder vond.

Het voelt wel een beetje oneerlijk naar de andere honden om een favoriet te hebben maar zo was het wel, de band was bijzonder. Natuurlijk houd ik ook heel veel van Balou en Lotus, en heb ik alles wat binnen mijn macht ligt voor ze over. 

Nee oprecht niet. Ik heb in hele moeilijke situaties gezeten in het verleden waarbij ik heb moeten nadenken of het niet beter was een of twee honden elders onder te brengen. Ik kon het niet. Ik kon niet kiezen ze hebben allemaal een stukje van mijn hart en ik heb echt wel per hond een onderdeel dat hij/zij doet waardoor mn favoriet per dag wel eens verschilt  maar echt een keuze welke van de vier ik het leukst vind dat kan ik niet.