Stelling 2: favoriete hond

Bram is onze 2e eigen hond maar we hebben ze niet tegelijk gehad en Bram is nog jong, de vorige hond kregen we toen hij al 10 was dus dat is moeilijk te vergelijken. Ik denk dat ik uiteindelijk net zo'n sterke band met Bram kan krijgen maar nu heeft de 1e nog mijn voorkeur. Bij de katten (die hebben we altijd per 2 gehad) hebben mijn man en ik wel echt een voorkeur. En ieder een ander dus dat is altijd de grap geweest van bij een scheiding weten we in elk geval hoe we de katten verdelen. 

Nee, ik heb geen favoriete hond.

Ik merk wel dat de honden waar ik meer mee heb moeten werken, dat ik die ook het meeste mis nu ze er niet meer zijn.
Zo heb ik met Odi echt een boel meegemaakt en ook veel leuke mensen leren kennen door hem. Een pak aan hondenkennis opgepakt. Hij was zeker de moeilijkste hond die ik heb gehad, maar ik mis hem nog steeds enorm.

En Aiden, die pas is overleden, was een eigenwijsje van de bovenste plank. Daar heb ik enorm veel trainuren, tranen en frustratie in zitten. Maar ook een heleboel liefde en een heleboel trotse momenten wanneer we elkaar wel snapten en weer dichter tot elkaar kwamen.


De twee meiden die ik nu heb zijn ook geweldig, maar weer een pak makkelijker.
Net als de honden die ik vóór Odi had.
Maar echt favoriet? Nee, ik zie/zag ze allemaal even graag.

Wel merk ik een verschil in wie van de twee ik die dag het beste kan hebben. Anna is een jonge wolfhond en zit dus vol met kattenkwaad, waarbij Abby met haar 6 jaar rustiger is en weet wat er verwacht wordt.
De ene dag vind ik Abby doodsaai en de andere dag verlang ik naar 10 Abby's omdat het dan lekker rustig is.

Ik heb dit zelf niet maar je hoeft je echt niet schuldig te voelen als je een favoriet hebt hoor!

Luna is mijn eerste eigen hond en dus favoriet  maar ik moet zeggen dat ik de inmiddels allang overleden labrador van mijn schoonmoeder ook een heerlijke hond vond. Die luisterde perfect, kon je zonder riem uitlaten, zou het niet overwegen om een drukke straat over te steken zonder commando 'toe maar'. Als ik op haar paste nam ik haar zonder riem of halsband mee naar het bos. Ze hield niet van andere honden, maar wel enorm van apporteren en zwemmen (Luna dus totaal niet). En je wist zeker dat ze mee liep, niet achter andere honden aan zou gaan. Luna krijgt altijd een halsband om naar het bos en de riem gaat ook mee. Niet alleen vanwege de hondenetiquette  maar ook omdat ze, hoewel ze super goed luistert, soms toch na een potje stuiteren met andere honden nog 3x terug kan rennen om verder te spelen. En soms wil je gewoon even doorlopen.