Ik snap het wel hoor, ik trok me ook heel erg aan wat mensen van ons denken. Mijn hond is hulphond in opleiding en ik heb het afgelopen jaar bakken vol "en dat moet dan een hulphond worden" over me heen gekregen van wildvreemden die er niks mee te maken hadden (terwijl ze echt een heel brave hond was die voor dit doel geheel geschikt was bevonden en verder helemaal geen vreemd gedrag vertoonde voor een hond van die leeftijd). Ik ging op een gegeven moment ook echt geloven dat ze het dus wel nooit zou kunnen en dat ze vast wel gelijk hadden, terwijl het commentaar voornamelijk kwam van mensen die vermoedelijk helemaal geen hond hadden. Anders hadden ze niet gedacht dat (dit soort) honden zichzelf opvoeden. Ik heb echt moeten leren dat naast mezelf neer te leggen, anders werd ik knettergek en dat hielp helemaal niet. Gelukkig gaat het inmiddels beter en het helpt ook zeker dat ik dat pubergedrag elke week een stukje minder zie worden. Maar het beste wat ik voor mezelf kon doen was mezelf echt afsluiten voor de angst over 'wat anderen zouden denken'. Focus je maar op je hond, dan zien ze over een jaar vanzelf wel hoe ver jullie gekomen zijn!
Sorry een hele late reactie, maar heel goed om te lezen zeg! Kan me voorstellen dat het veel met je doet. Mensen zien 1 moment en niet hoe een hond verder is en doet. Je weet het zelf het beste :)
Bij ons gaat het ook weer echt stukken beter. We kunnen nu mensen (laten) passeren zonder dat ze er wat mee doet! Ze kijkt ernaar en komt vervolgens bij mij. Vandaag een hele stoet kinderen vlak langs ons gelopen zonder dat ze opstond, ze bleef rustig zitten en checkte in!! Zo blij en trots
Pubergedrag is zeker nog niet over (als het al echt begonnen is), want alleen zijn weer een stapje terug en ze blaft meer als ze ergens van schrikt (iemand komt thuis, gestommel bij de buren). Maar veel vertrouwen dat het allemaal goedkomt :)
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?