Kan niet wennen aan pup

Goedemiddag,

wij hebben nu sinds 3,5 week een pup. Een kruising tussen een poedel, labrador en een klein beetje Friese Stabij. Deze hond is in principe aangeschaft voor onze dochter die autisme heeft . Ze wordt dan tot een soort van Buddy gemaakt en als het lukt een hulphond. Ze doet het op zich wel echt goed.Slaapt van 22.30 tot 4.15 nu daarna een plasje en slaapt ze nog tot uiterlijk tot 7. Ze is bijna op een paar ongelukjes na zindelijk. En kent echt al wel de nodige commando,s

maar moet met het schaamrood op mijn wangen bekennen dat ik er niet aan kan wennen. Ik wil iedere dag huilen. Het gevoel van bijna constant in dienst staan van de puppy maakt mij “gek” het is echt een bewuste keus en ik ga dit ook gewoon doen maar het vliegt mij soms zo aan.

ze bijt nu ook zoveel dus moet echt zoeken naar de leuke dingen maar zie ze nu gewoon even niet????

Heeft ze wat lekkers om op te kauwen? Hier deed runderkophuid het altijd goed.

Ik ken het gevoel dat je beschrijft niet zo, ik smelt altijd van pups. Het is ook gewoon wennen denk ik. Heb je een oppas zodat je er eens uit kunt?

Die runderkopheid heb ik vaker gelezen en zal ik zeker meenemen als ik de volgende keer naar de winkel ga. Ikzelf ben denk ik ook lichtelijk autistisch en heel mijn “normale” routine is weg nu. Ik vind het fijn om uit te slapen en dat kan nu ook (even) niet 

ik denk zelf dat het daar aan ligt en dat ik over een paar weekjes hopelijk aan haar gewend ben

Het kost vaak wel even tijd om te wennen aan een pup in huis.

De eerste weken sta je ook letterlijk in dienst van de pup want hij kan nog niks.

Het kost tijd om zindelijk te maken, socialiseren etc

En jijzelf moet wennen aan het leven met een hond.

Maar veel mensen vinden dat moeilijk in het begin, het gaat vanzelf beter.

Over een paar maanden voegt je hond zich vanzelf in je leven en gaat alles makkelijker.

Hoe oud is je dochter?

Hoe gaat je hond getraind worden tot hulphond?

Wat moet ze kunnen straks?

Ik denk dat het kan helpen om het onderscheid te maken tussen de pup zelf als individu, en hoe jij je voelt in haar aanwezigheid.

Je pup klinkt haast voorbeeldig.  Kent al de nodige commando's, schrijf je. Het is nog een hele jonge, kleine puppy, dan hoeft er helemaal nog niet zo veel. Dus misschien leg je te veel druk en verwacht je al heel veel waar dat niet hoeft? Omdat je zelf zoveel druk ervaart? 

Probeer het eens helder te krijgen (bespreek met je gezinsleden, of schrijf het op) waarom je voelt dat je constant ten dienste staat. Komt die eis om te dienen van de pup zelf, of leg jij die jezelf op? Als je hierin het verschil ziet, dan kan je je misschien wat vrijer gaan voelen, omdat je dan beseft dat een pup in werkelijkheid helemaal niet veel vraagt, buiten een warme, geborgen thuis. 

Dus probeer jezelf ruimte te geven, en tijd. Die heb je. Er hoeft helemaal niet zoveel. Wees vriendelijk voor jezelf, komt goed! 

"  
Ik denk dat het kan helpen om het onderscheid te maken tussen de pup zelf als individu, en hoe jij je voelt in haar aanwezigheid.
Je pup klinkt haast voorbeeldig.  Kent al de nodige commando's, schrijf je. Het is nog een hele jonge, kleine puppy, dan hoeft er helemaal nog niet zo veel. Dus misschien leg je te veel druk en verwacht je al heel veel waar dat niet hoeft? Omdat je zelf zoveel druk ervaart? 
Probeer het eens helder te krijgen (bespreek met je gezinsleden, of schrijf het op) waarom je voelt dat je constant ten dienste staat. Komt die eis om te dienen van de pup zelf, of leg jij die jezelf op? Als je hierin het verschil ziet, dan kan je je misschien wat vrijer gaan voelen, omdat je dan beseft dat een pup in werkelijkheid helemaal niet veel vraagt, buiten een warme, geborgen thuis. 
Dus probeer jezelf ruimte te geven, en tijd. Die heb je. Er hoeft helemaal niet zoveel. Wees vriendelijk voor jezelf, komt goed!  "

Alaska's Finest!

Ik leg idd mijzelf en dus dan ook de pup erg veel druk op. Heeft ook te maken met het feit dat de hond echt meer zal “moeten” zijn dan een gezinshond. Het gaat heel erg slecht met onze dochter en hier hopen we haar mee te gaan helpen en te ondersteunen 

Ja het kan best dat het dan daardoor wat lastiger is. Gun het wat meer tijd en probeer dan een dagprogramma te maken die voor jullie beide werkt. 

Uitslapen kan voorlopig even niet, maar een middagdutje zou voor jullie beiden misschien wel kunnen.

Dank je wel voor deze reactie.

fijn om te lezen dat dit “normaal” is.

de opleiding tot buddy zal gebeuren op de zorgboerderij waar mijn dochter een aantal dagen per week is.

opleiding tot hulphond zijn we aan het onderzoeken. Is nogal een lastig verhaal en vooral een groot kosten plaatje

" Ja het kan best dat het dan daardoor wat lastiger is. Gun het wat meer tijd en probeer dan een dagprogramma te maken die voor jullie beide werkt. 
 
Uitslapen kan voorlopig even niet, maar een middagdutje zou voor jullie beiden misschien wel kunnen. "

Kees

Dat gaan we zeker af en toe doen.

dank voor je reactie 

Alles op zijn tijd. Het diertje is zelf nog maar een kleine ukkie, die nog geen verantwoordelijkheid kan dragen.

Ik snap dat je tijdsdruk voelt omdat je snel je dochter wil helpen, maar druk en spanning helpen nooit. Integendeel.

Soms gaan de dingen sneller, als je zelf vertraagt. 

Succes!

Die druk moet je hond niet voelen, dat er veel van haar verwacht gaat worden.

Je hond moet wel alle tijd krijgen om rustig volwassen te worden.

Wat verwacht je op den duur van je hond ten op zichte van je dochter?

Dat ze haar uit een paniekaanval kan krijgen.

kan troosten als ze verdrietig is.

dat ze haar geheimen mag delen. Een maatje voor het leven zeg maar

ze komt een beetje in een sociaal isolement dus daarom hopen we dat ze tot hulphond opgeleid kan worden zodat ze bijvoorbeeld meekan naar een winkel oid 

Een hond die steun en toeverlaat wordt voor een mens, is een hond die blaakt van zelfzekerheid, standvastigheid en betrokkenheid. Een rots in de branding.

Dat wordt ie alleen als hij daar zelf in zijn jongste momenten in gesteund is. Dat hij weet wat geborgenheid en vertrouwen is omdat hij dat zelf ervaren heeft.

Dus veel meer dan commando's e.d., denk ik dat je nu vooral dit aan de pup kan bieden binnen jullie familiale kring. Zodat hij het later zelf kan doorgeven. 

Probeer dus de druk wat los te laten, stress maakt niemand zelfzekerder. 

 Het zal mooi zijn als je hond dit kan leren.

Maar het is wel wat Alaska zegt.

Eerst moet je pup zelf alle tijd krijgen om uit te groeien tot een stabiele hond.

Is dit jullie eerste hond?

Vroeger wel honden gehad.

maar nooit zelf een pup.

ben ook bang dat ik dingen fout doe. Wil het te goed doen.

loslaten is het devies idd. Zelfverzekerd is ze wel hoor ????

Beste Ayla,

Je bent echt niet de enige hoor, die er even doorheen zit met een pup in huis. Ze noemen het wel 'the puppy blues'.

Het is aan het begin ook heel erg vermoeiend. Zeker met het zindelijk maken en de gebroken nachten. Ik denk dat het al een stuk beter zal gaan, wanneer je pup de hele nacht doorslaapt en juliie samen een fijn ritme hebben gevonden.

En wees niet te streng/veeleisend voor jezelf . Het zal heus niet allemaal perfect volgens het boekje gaan en dat hoeft ook niet.

Vanaf welke leeftijd kan je pup de training tot buddy volgen? Onze jongste dochter vond het hoge piranha gehalte van een pup maar niets en inmiddels (nu 10 maand oud) is hij haar maatje waar ze alles aan kan vertellen (hij kan heel goed geheimen bewaren). Ik vond dat eerste pup gedeelte ook pittig en eigenlijk niet leuk. Langzaam zul je merken dat de leuke aspecten die er nu ook vast al zijn een steeds groter deel van de dag innemen. 

Wij zijn vele jaren terug een keer puppy pleeggezin voor het kngf geweest. Wat ik mij daarvan herinner is dat ze dat eerste jaar vooral verwachten dat er veel tijd besteed wordt aan socialiseren. Dus wennen aan alle dingen die ze daarna ook tegen zullen komen. Daarnaast ook wel wat basis commando's. Maar de echte training tot hulphond begon pas na dat jaar. Als dat voor buddy ook zo is dan heb je nog tijd zat, misschien kan dat de druk wat verminderen die je nu ervaart. 

Iedereen voelt wat hij voelt, dus als jij je momenteel wanhopig voelt, dan is dat helemaal ok.

Ik vind het echter niet fair dat de pup nu al een 'taak' krijgt toebedeeld. Het is nog een baby, weggetrokken uit de volledig veilige omgeving en moederziel alleen tussen een hoop vreemden geplant en die moet zijn plan maar trekken.

Bedenk dat ook de pup die wanhopige gevoelens heeft, maar pups zijn gelukkig zo enorm vol vertrouwen dat ze zich direct volledig hechten aan de nieuwe gezinsleden.

Verlang nog geen taken of commando's of trucs van je pup. Laat het rustig opgroeien in een tempo passend bij de pup. Tenslotte heeft de pup niet voor jullie gekozen, maar jullie voor de pup.

En leg vooral ook niet de lat te hoog voor jezelf. Wil je even weg van de pup, prima, laat iemand anders er voor zorgen of geef puplief beweging, aandacht en voeding en ga daarna lekker iets voor jezelf doen. Jij telt ook nog!

@dagmar

die taak heeft ze uiteraard nu nog niet maar wel de reden waarom de hond er is. Daar ben ik wel heel eerlijk in.

 De commando’s heeft ze geleerd van mijn dochter. Ze leert echt onwijs snel maar heb dit voor dit moment even beperkt omdat ik ook wel het idee had dat het haar overspoelde.

ik ga veel met haar lopen en ben er veel mee bezig . Zoveel dus dat het mij overspoelt. 

Ze start in januari met de begeleiding op de zorgboerderij. Is meer om mijn dochter er gewend mee te maken en een band samen op te bouwen.

het is echt een piranha. Maar van de week even met haar naar het bos geweest en dat is dan ook echt wel weer leuk

Had je dan wel bewust voor een pup uit dit nest gekozen?

Ik bedoel, als je zo specifiek een hond zoekt met een bepaalde taak.

Dan zoek je een ras of in dit geval een kruising waarvan je denkt dat het geschikt is.

Ja dat klopt. Had het ook nagevraagd en dit ras is er ook geschikt voor.. het gaat ook niet  om het ras. We hebben ons goed ingelezen, maar er zit een verschil tussen goed inlezen en iets ervaren. En de ervaring vind ik pittig en heb ik er moeite mee om te wennen.

Ayla, ook jouw ritme wordt in de war gegooid, je beschrijft dat je ook autistisch bent al is het anders dan bij je zoon... een pup gooit alles dan voor jou in de war dat je zo gesteld bent op een vast ritme en dan is daar de pup die jou wat opbreekt, heel normaal, je gaat wandelen met de pup , daar vind je blijheid in, hoef helemaal niet al te lang te zijn, net wat de behoefte is en wat jij wilt.....en kom je thuis, geef de pupp een goed bot en doe dan even fijn wat voor jezelf, iedere week gaat het beter en na een paar maanden ben je ook het ritme van je pup gewend en je pup ook....is het opeens wat te veel, dan vraag je eens aan een goede vriendin of die eens komt oppassen zodat jij ook eens aan jezelf kan gaan denken...daar is niets mis mee...op een gegeven moment is daar opeens voor jullie allebei een fijn ritme..en ga je inzien dat een hond heerlijk is, ondanks dat die een goed maatje voor je zoon wordt ben jij er ook voor de pup en andersom...

Het allerbelangrijkste is toch ook de 8 - 10 weken in het nest..

Kon je vaak op bezoek komen, was moederhond sociaal en vriendelijk?

Wat voor karakter heeft de vaderhond?

Wat hebben vader en moeder hond gedaan qua sport, trainingen, etc.

Zijn ze in huis opgegroeid of in een stal?

Heb je pb gestuurd Ayla. Kijk boven in bij je naam

of je hond ooit geschikt is, zal pas later blijken, het belangrijkste is dat er een enorme band is tussen de hond en je dochter. En die kan je niet afdwingen op wat voor manier dan ook,  maar die moet al dan niet groeienl

Naja sta even stil dat bij dat een kind kreeg en dat hoeft niet eens met autisme te zijn. Deze regel komt zomaar binnen wandelen en dan doe het er maar mee. Komt wel goed, je moet alleen de weg nog vinden. Bv tussen je dochter en de "opvoeding" van jullie pup.

En onderschat niet wat weinig slaap kan doen als je veel nodig hebt. Dit had ik ook heel erg. Maar geloof me, dat komt goed. En gaat sneller dan je denkt. Dat ritme moeten jullie samen vinden, en de pup gaat zich naar jullie ritme voegen. Maar inderdaad, hoe meer druk hoe langer dat duurt. Ik ging ook af en toe even slapen als hij sliep overdag. Lekker samen met de pup tegen me aan, dat zijn de fijne momentjes die zo snel voorbij zijn als het een puber wordt, maar waar ik achteraf zo van genoot. En nu hij geen puber streken meer heeft komt ie nog net zo lief tegen me aan liggen als dat ie deed als pup ;-). Komt goed! 

Goedemorgen.

we zijn nu 10 dagen verder .

de nachten zijn al wel iets gebeterd. We hebben het nu iets opgerekt naar 5u betekend dus van 22-5. Plasje doen en vaak nog slapen tot 7.

dat gaat goed.

verder vind ik het nog steeds lastig. Vind het heel erg om te zeggen maar voel niks voor het beestje. Ik doe wat ik moet doen. Maar voel er niks bij. Vind dit ecbt heel erg om zo weg te zetten want ze doet het echt heel goed. Ze is nu ruim 13 weken en vandaag 5 weken bij ons.

het voelt als een indringer en voelt niet als eigen. Ik vind haar stinken ( gaat dit weg trouwens?) misschien is dit iets van puppy’s.

mijn gevoel is niet meer zo heftig als eerst maar had wel gehoopt dat ik meer zou gaan voelen maar is gewoon niet zo 

Dat vind ik wel heel erg, ook voor het hondje.

Ik snap wel dat je het niet kan helpen,

Je kan de fokker bellen zodat je haar  terug kan brengen. 

De fokker kan dan een goede plek voor haar vinden.