The road to... Dialga 1 jaar oud en zijn avonturen in 2024!

Persoonlijk denk ik dat het ras nog wel meer gepromoot zou kunnen worden, maar nieuwkomers worden enthousiast binnengehengeld als ze zich aandienen  

Ik doe ondertussen ook mijn best mensen te enthousiasmeren. Mijn zusje, waar Mike nu woont, liet weten over een aantal jaren ook een zoi te willen  Meer daarover straks, want de eerste ontmoeting met Mike is geweest! 

Ik vind ze wel heel gaaf, maar ik heb mijn twijfels bij jachthonden in het algemeen (voor mezelf dus) en dan ook nog een die fysiek zo groot is, oef!

Ik vind het ook hele mooie honden maar geloof oprecht dat het het beste voor een ras is om vooral niet populair te worden. Ik heb bij mijn ras (Australian shepherd) gezien wat dat doet. Gedragsproblemen, meer erfelijke ziektes, mensen zonder verstand van zaken die gaan fokken, steeds meer bijtincidenten. Je wordt er niet blij van. Laat ze maar lekker zeldzaam blijven en gefokt worden door mensen met een echte passie voor het ras. Ik vind ze prachtig. Ooit kwam ik er eentje tegen toen mijn hond nog een pup was. Mijn pup vond hem doodeng maar deze reus stelde mijn pupje zo mooi op zijn gemak. Prachtig om te zien, net een wijze opa. 

Ik denk dat de angst van grote formaat (mensen afschrikt) er vooral in zit omdat mensen denken dat ze hun hond dan niet kunnen houden? Of nergens mee naartoe kunnen nemen?

Ondanks dat Dialga aardig aan de maat is, lijkt een Barzoi me niet het type hond dat enorm aan de lijn trekt of ineens een andere kant op schiet tijdens het wandelen. In mijn verbeelding zijn greyhound-achtige honden heel goed in geweldige sprintjes trekken (los) en ook goed in het switchen naar rust. Maar ik kan er natuurlijk helemaal naast zitten

Misschien is het jachtinstinct wel heel sterk.

Zou een Barzoi trouwens goed met katten kunnen? En dan bedoel ik 'eigen' katten. Of is het echt een hond die je nooit samen met andere kleinere dieren zou kunnen vertrouwen?

Ah foto's met Mike gezien, wat lijkt dat relaxed te gaan zeg!!!

Ik ben het ras o.a. n.a.v. dit topic gaan volgen op FB. Ook omdat ik vermoeden heb dat in Chara ook iets van windhond zit, dat zie je nu vaak niet meer af van de foto's omdat ze beharing heeft van (ook gok) (Oud) Duitse herder, maar haar kop heeft echt die andere vorm en onder die vacht zit een andere bouw dan van de herder, op sommige foto's zie je echt windhond Barzoi twijfelde ik, maar zij heeft niet die kromming in haar neus.

Ze hebben elkaar ontmoet zeker 

Dat niet kunnen houden is iets waar ik over in zit bij berghonden en grote molossers  Die zou ik persoonlijk niet nemen vanwege de combinatie van waaksheid/scherpte met kracht/zwaar gewicht. Ik vind het prachtige honden maar ik zou dat risico niet willen. 

Borzois zijn heel hoog, maar voor hun hoogte niet persé heel zwaar. Wel sterk, maar niet zoals een berghond sterk is. Ze zijn ook rustig en vriendelijk, niet waaks, niet scherp. Jachtinstinct is aanwezig, in sommige lijnen sterker dan in andere lijnen. Ik heb net de welkomstbrochure van de Barsoi Club binnen en daarin staat dat fokkers in Europa nu al decennialang bezig zijn met een zachter karakter en verminderd jachtinstinct. Dat heeft als resultaat dat er dus zois zijn met weinig jachtinstinct. Ik kan me voorstellen dat er zois zijn die enorm kunnen trekken als ze een prooidier zien. 

Dialga heeft ook jachtinstinct. Maar tot nu toe laat hij zich daarin goed begeleiden en zijn wandelingen heel ontspannen. Hij wil graag achter eenden aan gaan, maar vliegt niet meteen weg als hij er eentje ziet. Je ziet aan zijn houding dat hij wil gaan jagen; zijn hoofd gaat omlaag, hij is gefocust, staat stil en begint langzaam dichterbij te sluipen. Hij is dan nog steeds bereikbaar en laat zich ook weg roepen. Pas op het moment dat hij de sprint in zet, hangt hij in de lijn. Tot dat moment heb je dus mogelijkheid genoeg om in te grijpen. 

Maar dat is dus tot nu toe onze ervaring. Hij is nog maar 5 maanden oud natuurlijk. 

Je hebt gelijk dat windhonden over het algemeen sprinters zijn: rustig en kalm, even racen, en weer rustig en kalm. Een hele goede off-switch.  Door hun rust kun je ze juist best heel goed overal mee naartoe nemen. Het enige wat je misschien tegenhoudt is of het past in je auto 

Zois kunnen vaak prima met katten, mits ze daarmee zijn gesocialiseerd of opgegroeid. Je hoort ook wel dat ze onderscheid maken tussen 'eigen' katten en vreemde katten, waarbij de eigen katten helemaal goed zijn, maar vreemde katten op hetzelfde niveau staan als hazen en eenden. Er zijn in ieder geval genoeg barsoi eigenaren met katten, dus ik weet zeker dat het goed kan gaan.  Dialga vindt katten tot nu toe prima. Wel interessant, en hij heeft al bijna een keer een klap op zijn neus gehad omdat zijn idee van personal space niet echt overeenkomt met dat van de kat. 

Met kleinere dieren zoals konijnen en cavia's en ratten zegt mijn gevoel dat dit niet een goed idee is. Wij hebben een tam konijn hier op het terrein en die vindt Dialga héél interessant... Op een manier van dat het goed is dat er een hek tussen zit. In de dierenwinkel was hij ook niet weg te slaan bij de konijnen. Misschien komt zoiets ook helemaal goed als je daarmee zou socialiseren, dat weet ik niet. Maar ik zou er persoonlijk niet op gokken. Een kat is een roofdier en staat vaak wel zijn mannetje, en er zijn genoeg zois die vriendjes zijn met de kat des huizes. Maar konijnen enzo zijn prooidieren en vluchtdieren en dat lijkt me een slechte combinatie met een jachthond als een barsoi.

We hebben hier ook kippen op het terrein en die vindt Dialga ook interessant, maar de kippen zijn brutaal en niet bang en pikken gerust door het hek in zijn neus, dus tot nu toe is het gewoon interessant en niet meer dan dat. Zouden de kippen loslopen dan was het denk ik een ander verhaal, net zoals met de eenden. 

Jaaa klopt!  Jullie houden de foto's goed in de gaten! Leuk al die reacties!  

Ja dat ging heel relaxed!  

Is Chara een mix? Is altijd lastig te zeggen natuurlijk wat er in zit qua rassen. Je zou misschien zo'n Embark test kunnen doen! 

Mike en Dialga hebben elkaar deze week ontmoet. Sommigen hebben al foto's gezien! Het was een drukke week dus ik schrijf nu pas het verhaaltje. We zijn net terug van puppycursus, wat zoals altijd weer heel erg goed ging met complimenten van de trainer. Dat doet goed  

Eerst maar een kort wandelingetje buiten met de oude heer Mike. De ontmoeting ging boven verwachting goed. Mike is 13 jaar, doof en grotendeels blind, dus hij vindt andere honden ontmoeten eigenlijk helemaal niet leuk. Maar wij vonden het belangrijk dat ze elkaar toch gingen ontmoeten. Het is een soort fakkel die wordt doorgegeven van de ene generatie op de andere. En ik wilde ze gewoon graag nog samen op de foto hebben. 

Dialga is bijna even groot als Mike...!  Qua hoogte dan. Maar ook dat is bizar, want Mike was altijd 71 cm hoog. Krimpen oudere honden, net zoals mensen als ze oud worden? 

Dialga probeerde Mike uit te dagen tot spelen, maar ja die hoort niets en ziet ook bijna niets dus ging er ook totaal niet op in. Geen reactie dus, nou oké dan niet dacht Dialga. Hij ging heel respectvol met Mike om--alhoewel hij binnen wel een piepspeeltje van Mike heeft gejat. Maar Mike had niets door, ook niet toen Dialga heel luid met het piepspeeltje ging spelen. Voordeel van doof zijn.  

Hier zitten ze dan met zijn tweetjes. Het was lastig om ze naast elkaar neer te zetten, want Mike kun je eigenlijk geen instructies meer geven en Dialga wilde niet zover van ons af zitten... maar ja wij probeerden foto's te maken zonder dat wij erbij op stonden. Lastig!  

Maar toch uiteindelijk gelukt!  Ik ben heel erg blij dat ze samen op de foto staan! 

Mike ging boven verwachting goed met Dialga om. Hij ruikt natuurlijk wel dat de kleine man in zijn buurt is, maar hij was heel vriendelijk en geduldig en tolerant. Echt fantastisch.  

Met Mike gaat het helaas niet heel erg goed. Hij is incontinent en je kan dus moeilijk contact maken want hij hoort je niet en ziet je bijna niet. Hij is stijf, zijn bespiering wordt slecht, slaapt heel veel, en zijn buik lijkt langzaamaan harder te worden. Maar hij is blij, eet en drinkt goed, wil nog graag aandacht en speelt nog graag met zijn knuffels. 

En als afsluiting: Dialga heeft ondertussen een nieuwe halsband gekregen: 

Chara is inderdaad een mix uit Rusland. Maar ik vind Embark vrij duur en daarbij is ze niet meer intact dus vind ik het zonde geld om geld te spenderen om te weten te komen welke rassen er in zitten. Als het wat goedkoper gaat worden wil ik het gaan overwegen, voor nu gewoon te duur om voor de leuk te achterhalen wat er in zit vind ik zelf.

Begrijpelijk. Maar het blijft leuk om over te fantaseren 

Een kijkje in Dialga's etensbak: butternut met appel. Eén van de drie porties op een dag. Naast alle brokken die hij krijgt. Deze meneer eet bijna een kg aan eten per dag. 

Loslopen gaat eigenlijk best goed nu. We oefenen op veilige plekken waar hij nergens heen kan. Hij houdt ons verrassend goed in de gaten en als hij ons 'kwijt' is gaat hij ons zoeken. Hij doet regelmatig zijn eigen ding, hier snuffelen en daarheen rennen, maar komt snel terug om te checken hoe het met ons is, waar we heen gaan, en of er nog wat lekkers te bietsen is  

(Voor wie het zich afvraagt: het bordje geeft een vogel rustgebied aan, waar wij uiteraard niet lopen. De andere kant op loopt een dijk tussen een meertje en een sloot, waar honden wel mogen komen en nergens heen kunnen) 

Het konijn hier op het terrein lijkt gewend te raken aan Dialga, want hij rent niet meer weg als hij hem ziet. Perfect om te oefenen op rustig blijven bij zo'n interessant diertje. 

Als hij niet weg rent is de lol er gauw af, vindt Dialga. 

Morgen komt de buitendienst medewerker van de Raad van Beheer langs om Dialga te registreren! 

Leuk weer!   Wat een superlange staart heeft Dialga.  En dan die witte punt (een soort spatbord) eraan. Enig.

Officieel geregistreerd bij de Raad van Beheer! 

Bijkomen van spelen met Kayan de Aussie en het bezoekje van de buitendienst medewerker. Zojuist heeft hij een hoektand verloren, dus het was een bloederige boel  ik hoop dat we het tandje nog vinden. Tot nu toe nog niets teruggevonden van zijn melktanden. 

Dat jachtinstinct is dus wel duidelijk merkbaar. Ik vind dat stiekem wel heerlijk: dat ik met Zeno langs konijnen kan lopen zonder dat hij er interesse voor heeft. Ik heb zelf trouwens geen konijnen. Maar zelfs met een niet-zo-in-konijnen-geinteresseerde-hond zoals de mijne zou ik ze nog niet zonder toezicht alleen laten. Met mijn katten durf ik dat trouwens wel. Dat gaat probleemloos samen.

Als ik naar de foto's van Dialga kijk, is hij wel geinteresseerd, maar dat kan echt nog wel erger/intenser. Het feit dat hij nog steeds bereikbaar is bevestigt dat wel. Hopelijk blijft het goed beheersbaar. Anders wordt los lopen ook een heel stuk moeilijker.

Gefeliciteerd met de officiele registratie bij de Raad van Beheer!

Met de grote kleine filosoof gaat het goed. Hij weegt ondertussen ongeveer 27 kg en is 72 cm hoog. De fokker zegt dat hij de komende 2 maanden een grote groeispurt gaat krijgen. Hij is volgens mij (bijna) uitgewisseld en we hebben twee hoektandjes kunnen verzamelen, de rest heeft hij allemaal zelf doorgeslikt (jammer ). Dialga's oren staan alle kanten op, maar meestal draagt hij ze als rozenoor. Let maar eens op alle verschillende oorstanden in de foto's in deze update...

Hij heeft een goede vriend in Kayan de Australische herder, die nu nog een buurhondje is, maar over een paar maanden niet meer, want wij gaan verhuizen...! Over een maand of twee gaan we over, is de verwachting. 

Hij doet het nog steeds heel goed op de hondenschool. Wel is hij een enorme luxepony want hij houdt van comfort. Dus we nemen voor hem een vetbed mee en daarop wil hij wel af. Op de harde grond hoeven we dat niet te verwachten. Ook het gras is zacht genoeg om op te liggen, vindt Dialga. 

Dit hierboven en hieronder is trouwens een rozenoor. 

Dit is een hangoor: 

En dit is... tja, wie het weet mag het zeggen: 

Heb ook een paar mooie foto's kunnen maken waar ik erg blij mee ben. Mijn telefoon is al oud dus de meeste foto's die ik maak zijn niet zo goed haha  

Wat leuk dat jullie gaan verhuizen hebben jullie een huis met tuin gekocht 

Dat klopt, en met vrij uitzicht! Heel veel mazzel mee gehad in deze tijd, want wij zijn starters en dan is het erg lastig. We hebben een brief gestuurd met een verhaaltje over onszelf en een foto met ons drietjes (Dialga, vriend en ik) en wij denken dat we het op basis van gunfactor hebben gekregen. 

Gefeliciteerd

Dankjewel! 

Wat is hij heerlijk aan het groeien! Hij is al een stuk groter dan Zeno (een mede-filosoof ). Ik heb helaas maar 1 hoektandje gevonden en kunnen bewaren.

Die oortjes Ik noem het een-na-laatste effect altijd 'oortje-flap', wanneer ze binnenste buiten zitten.

Ik vind zelf die rozenoortjes wel erg mooi bij een windhond. Daardoor krijgen ze een 'zachtere' uitstraling. Dialga heeft van zichzelf natuurlijk al een zachte uitstraling. Dus dan wordt het dubbel-zacht. Wat vind je zelf het mooist?

Kijk je uit naar de verhuizing of kijk je er een beetje tegenop?

Geweldig al die verschillende standen van z’n oren, wat gaat het snel zeg met groeien, prachtig ziet hij er uit  Succes met de verhuizing.

" Geweldig al die verschillende standen van z’n oren, wat gaat het snel zeg met groeien, prachtig ziet hij er uit  Succes met de verhuizing. "

***Fientje***Wienske†*** en Djangie†***

Dankjewel! Gaat echt heel snel ja! 

Ik noem ze ook wel klapoor  Ik vindt ze absoluut de grappigste. Welke ik de mooiste vind... volgens de standaard is het helemaal fout, maar ik vindt de collie-oortjes het knapst haha. Dat is de tweede foto. 

Dat van de tandjes is jammer hé, dat ze zo lastig te vinden zijn. Op een gegeven moment zaten meerdere tandjes zo los in zijn mond dat ik ze er wel uit wilde rukken...  Maar ja dat doe je natuurlijk niet. Trauma for life. 

Leuk dat jij ook een kleine filosoof hebt.  

Ik heb het momenteel te druk om me veel bezig te houden met de verhuizing. We willen eigenlijk ook meteen verbouwen want de bovenverdieping is wat onhandig ingedeeld en we willen de woning energievriendelijker maken. Maar ik zit nu middenin een onderzoek en doe straks ook nog mijn allerlaatste tentamen, dus eigenlijk wil ik me daar op focussen. Mijn partner wil graag dat we zelf ook bezig gaan binnen, maar als het aan mij ligt gaan we alles lekker uitbesteden  

Dialga is 6 maanden oud!  

Hij begint langzaamaan stouter te worden... Recentelijk begint hij dingen te pikken en op zijn plaats heerlijk kapot te bijten... Pfff. Heel stout. Hij kiest over het algemeen dingen waar onze geur sterk aan zit, zoals schoenen en pantoffels. 

Wanneer is deze fase ongeveer afgelopen?  

Verder wat updates: 

Een natte hond, want Dialga ging voor het eerst diep het water in! Hij vond het helemaal leuk en sprong met hoge sprongen door het water heen. 

Dialga en de 'grasschildpad' die het gras maait. Dat was eerst een heel interessant ding, maar ondertussen is het al niet meer de aandacht waard. 

En het uitzicht van onze nieuwe tuin. Een weiland vol Friese paarden! In overleg met de fokker hebben we de hoogte van ons nieuwe hek die de tuin moet afsluiten bepaald op 1.60 m. 

Wat een fantastisch mooi uitzicht.

En... met 6 maanden mag je best een beetje stout zijn

Zie hier een prachtige foto onder de vallende bloesem. Ik wilde eigenlijk een tulpenfoto maar daarvoor waren we dit jaar net iets te laat. Maar deze foto mag er ook wezen! 

Helaas ligt onze kleine jongen even in de lappenmand want afgelopen maandag ontdekte ik een fistel vlakbij zijn oksel. Iets van buitenaf is het lichaam ingedrongen, is daar begonnen te zweren, en het lichaam kreeg het er niet zelf uit. De dierenarts moest dus ingrijpen. Gelukkig was het niet een grote ingreep maar hij moest wel onder narcose.  Baby. Ik was wel bang hoor, windhonden en narcose is geen goede combinatie. Maar ik heb een top dierenarts die er goed rekening mee heeft gehouden en alles ging zonder problemen!  

Nu ligt Dialga heel zielig in zijn badpak. Vrijdag gaan de hechtingen eruit en wordt hij bevrijd uit zijn nare situatie. Hij vindt zijn kleding namelijk maar niets. Het is ook niet des honds. Hij kan zich er echt niet in bewegen, aldus Dialga zelf.  Dus hij ligt de hele dag op zijn troon. Voor wandelingen moeten we erg ons best doen, want lopen kunnen we toch niet van hem verwachten nu? Dialga, de prins op de erwt, dramaking, heeft gesproken. 

Ik denk dat we vrijdag weer een hele andere hond zien.  

Hè, wat naar.... Beterschap Dialga.  Laat je maar een beetje vertroetelen hoor...

Ach wat sneu, sterkte hoor.

Wat een prachtige foto! Dialga heeft nog steeds die prachtige, lieve blik.

En: beterschap. Hebben ze het 'vreemde voorwerp' kunnen vinden? Wat was het? Het stukje hout/grasaar?

Dierenarts dacht ook aan een grasaar maar kon niets vinden, behalve littekenweefsel. Misschien een scherpe tak die hem heeft geprikt, een afgebeten teek waarbij de kop is blijven zitten, zoiets. Het is een mysterie, maar de dierenarts heeft het schoongemaakt en gehecht en verwacht dat het zo goed komt. 

Wat jammer dat ze de 'boosdoener' niet te pakken hebben gekregen. Zeno heeft ook vermoedelijk een grasaar in zijn poot gehad die nooit is gevonden (dat was zonder narcose en ik ging van m'n stokkie). Het was toch fijner geweest wanneer hij eruit was gehaald. Dat geeft toch een fijner gevoel.