Inslapen hond

Hallo allemaal???????

Ik ben jullie hondenliefhebbers zo ontzettend nodig op dit moment????

Mijn lieve hond begint echt op te raken. Dit zagen we natuurlijk wel aankomen naar mate ze ouder werd. Nu ze 13 geworden is, gaat het echt achteruit. Als pup bij ons gekomen en getraind tot politiehond/zoekhond/reddingshond dus van alle markten thuis. Na 10 certificaten gehaald te hebben is ze met 9 jaar met pensioen gegaan.

Deze lieve dame is er al vanaf mijn 15de. Dus bij alle belangrijke gebeurtenissen in mijn leven was ze er bij. Behalen van middelbare school diploma, eerste keer samenwonen, bij ons komen wonen( als cadeau gekregen van mijn vader)  en de geboorte van onze zoon. We hebben haar 2 keer voor de dood weten weg te halen maar van de ouderdom gaan we gewoon weg niet winnen..... 

Ze wordt nu rap minder. Ze komt moeilijk omhoog, zakt soms door de poten en krijgt lichte vorm van dementie. Laat sinds een paar dagen ook ontlasting lopen als we niet thuis zijn en trilt dan ook erg. Dit doet ze niet als er iemand thuis is. 

Maar dit is geen leven voor haar. Ze heeft nu geen zichtbaar pijn. Eet en drinkt goed en is altijd in voor een kleine wandeling en nog super lief en vrolijk maar ik wil ook dat ze zo 'heen gaat'.  Ze verdient het niet om op welke manier dan ook te lijden. Maar o wat heb ik het er moeilijk mee. We hebben al een datum afgesproken bij de dierenarts. Over 2,5 week in onze vakantie maar dit ga ik niet redden. Ik ben zo ontzettend verdrietig dat ik niet weet of ik dit zo lang ga trekken. 

Wat zouden jullie doen? Twijfel slaat nu toch toe????

Zo herkenbaar. Ik heb 3 oudjes, waarvan 1 mij zoveel zorgen baart. Een maandje terug stond ik ook op voor die keus. Mijn hond mankeert van alles en niks scheen te helpen. Maar ik zag aan hem dat hij er nog niet klaar voor was. Dus doorgezet en wederom op zoek naar pijnmanagement. Momenteel heb ik de juiste vorm gevonden en gaat het een stuk "minder slecht". Na een break weer terug op de librela (pijninjectie tegen artrose) en het slaat nu aan. Maar ook ik realiseer me dat het een keer over is. De dood is onvermijdelijk en het is de meest onvoorstelbare gedachte. Dat ik die beslissing moeten maken en dat hij er niet meer zal zijn. Het doet al een pijn om eraan te denken. Dus ik begrijp je helemaal. 

Ik heb 1 stelregel: zodra hij het aangeeft moet ik aan hem denken en mezelf wegcijferen. Ik mag niet egoïstisch zijn. En zijn welzijn moet niet in het geding zijn. Maar ik zal er alles aan doen, maar dan ook alles (medicatie, supplementen, buggy s, fysio, hydro, acupunctuur, hollistische zorg wat dan ook) zolang hij zich er goed bij voelt. Eigenlijk wat we voor een mens ook doen. 

Ik weet niet hoe de medische status van je hond is. Wat zegt je dierenarts. Krijgt hij al medicatie. Is er iets gediagnosticeerd? 

Wb het opstaan. Is het hd (heb je een herder?) NSAIDs en librela al geprobeerd? Voor dementie is er ook medicatie. De ontlasting, is dat een fysiek iets of een gedragsding? Bv zoals verlatingsangst. Kan dementie gerelateerd zijn..

Een oudere hond hebben kan echt veel werk zijn. Ik zie om me heen honden ouder worden zonder zichtbare problemen en ik heb 2 zorgenkindjes, waarvan 1 meer dan de andere. En de 3e die heel anders oud wordt. 

Ik kan je niet zeggen wat je moet doen, dan vooral naar je hond kijken en dingen uitproberen. Inslapen is de allerlaatste stap en onomkeerbaar. Zorg er alleen voor dat het geen lijden wordt.

Mij wordt elke keer door vrienden gezegd dat ik het zal weten als het zover is. Met mijn vorige hond wist ik het ook. Zoiets voel je in je ziel. Daar vertrouw ik maar op. 

Heel veel sterkte en hopelijk heb je hier iets aan. 

Bos, mijn Bams heeft bij mij een prachtig leven gehad, ze was mijn alles, bijna 14 jaar oud, niet ziek maar...op...op een gegeven moment kon ze niet meer uit zich zelf staan, ze heeft zo,n fijn leven gehad en ik heb de dierenarts thuis gevraagd en haar in mijn armen gehouden, en haar waardig laten gaan......kijk daar naar, jouw hond heeft een waardig leven gehad, heeft voor jou veel betekend, kijk naar die vragende ogen en geeft je hond zijn rust.....dierenarts vragen of die thuis komt en houdt je hond in je armen zodat tie rustig heen gaat.......ontzettend moeilijk, veel sterkte jij.

Zelf beslissen over leven en dood, het is vreselijk moeilijk. Jij kent je hond het beste om deze inschatting te maken.

Je schrijft dat ze goed eet en drinkt, altijd in is voor een kleine wandeling en nog super lief en vrolijk is. Dat zou voor mij persoonlijk het belangrijkste zijn, dat de hond nog zin heeft in (kleine) dingen en daar van geniet: een lekkere hap, een fijne wandeling, liefhebben,... 

Maar goed, dat is hoe ik het zou zien, en dat is misschien mee ingegeven doordat ik mijn hond heel onverwacht verloren heb, en ik alles had willen geven om haar nog langer bij me te kunnen houden. Puur persoonlijk, dus.

Ik wens je alvast veel sterkte toe, want het is ontzettend verdrietig en pijnlijk om afscheid te moeten nemen van je lieve vriendinnetje. Vertrouw erop dat jij haar het beste kent en jouw beslissing de juiste zal zijn. 

Warme knuffel!

Heel herkenbaar en heel moeilijk,  je wilt ze niet kwijt.

Ik had toen voor mijn oude hondje ook afgesproken om in te slapen. Maar die dag was m'n hondje best weer levendig en wou weer naar buiten.

We hebben toen de dierenarts afgebeld. 

Mijn hondje heeft toen nog 3 maand geleefd tor de dag kwam dat we zagen dat het wet de tijd was.

We hebben het toen per dag bekeken hoe het met hem ging.

En van elke dag genoten dat hij er nog was.

Toen de dag was aangebroken dat hij is ingeslapen,  was het ook goed.

Ondanks dat het ontzettend verdrietig blijft en het gemis heel hard is.

Zo is het bij ons gegaan.

Maar ik wens jullie veel sterkte toe!

Maar dit is geen leven voor haar. Ze heeft nu geen zichtbaar pijn. Eet en drinkt goed en is altijd in voor een kleine wandeling en nog super lief en vrolijk maar ik wil ook dat ze zo 'heen gaat'. Ze verdient het niet om op welke manier dan ook te lijden.

kijk daar geef je zelf het antwoord al.. en als je daarbij bedenkt dat je (als je acht) ook het beeld op je netvlies houd van een hond die eigenlijk afgetakeld is....   Zou ik zelf op een kortere termijn beslissen.

Zeker met het laten lopen van ontlasting erbij, is voor de hond ook niet fijn..

Ontlasting niet onder controle meer hebben zou ik van willen uitsluiten of het medisch is of anders.

Het had voor mij destijds de beslissing geweest om de da te bellen om de afspraak direct te maken, maar mijn herder had een aandoening waardoor hij langzaam verlamt raakte. Het is niet zover gekomen dat hij zijn ontlasting niet kon stoppen in huis, dat had hij verschrikkelijk gevonden namelijk. En hij liep wankel, maar had nog lol. Mijn huis was bezaaid met anti-slip matjes zodat hij grip kreeg bij opstaan, en dat was écht nodig.

Bij hem was het moment dat hij 2 dagen ervoor niet op kon staan met wandeling, en daarna in huis niet naar zijn waterbak kon lopen de grens, zelfstandig kunnen opstaan om te drinken of eten. 

Vanaf diagnose (onofficieel want geen bloedtest gedaan) in Januari waarbij indicatie DM was heb ik wel anabolen in laten spuiten omdat hij nog wel graag op wandeling mee ging, we bleven dus wel in beweging. Het was even rekken want we wisten dat het aflopend zou zijn, maar zijn kop wilde nog zo graag. 2 maanden kon hij nog mee, en daarna gaf hij het dus aan dat het goed was, hij was op. Mooi leven, en goed geweest en toen heb ik ook direct de afspraak bij da gemaakt en is hij 2 dagen later thuis ingeslapen.

Als je denkt dat het dementie is, of beginnend zou je Cholodin kunnen geven. En zien of dat haar gemoed iets verbeterd. Hier hielp dat bij een andere oudere hond, die knapte er echt van op .

Ik ben wel van mening dat als je je hond goed kent dat je in de ogen kunt aflezen wat de beste keuze is. Bij Finn dus (en da destijds ook) nog niet tijd dus even rekken, en bij Jol ook, tot het moment daar was, dan zie en herken je het en moet je accepteren dat ze klaar zijn om afscheid van je te nemen.

Heel veel sterkte!

Hoe is het nu, heb je wat gehad aan de antwoorden?

Iedereen heel erg bedankt voor de reacties.

Het trillen en ontlasting laten lopen doet ze al vanaf afgelopen maandag niet meer. Ze waren hier in de straat bezig met nieuwe waterleidingen leggen dus misschien toch iets van stress geweest door het lawaai wat ze niet kon plaatsen. Van het weekend gaat ze logeren bij mijn vader en die wil ik eens vragen hoe hij haar nu vind. Hij heeft hier al veel ervaring mee en maandag bel ik de da om ook eens te kijken hoe hun haar nu vinden. Vanuit daar met wat ik de aankomende dagen van haar zie ga ik een beslissing maken. Ik hoop dat ze nog even mee kan maar als het niet gaat, moet ik haar laten gaan????

Ik begrijp je heel goed. Heb bij mijn Shep ook lang getwijfeld. Want ja ook goed eten en drinken en nog 3 kwartier mee in bos wandelen. Wel super traag wandelen hoor. Maar mijn verhalen zijn elders terug te vinden op dit forum. Dus ga het niet allemaal weer neer zetten. Maar ik heb dus idd de keuze voor inslapen gemaakt omdat ik het lijden voor wilde zijn. Dat was 3 december en ik huil nog iedere dag. Dus het was echt geen gemakkelijke keuze maar wel de meest eerlijke voor Shep die altijd sportief en zelfstandig was en die ik al een beetje zag vertrekken omdat ze dingen soms niet meer snapte en ze daar ongelukkig bij was.

Veel sterkte