Nog steeds te zwaar

Je doet alleen zoekspelletjes met brokjes. Dat is wel leuk, maar brokje op spelletje klaar. Je kan ook dingen laten zoeken, en je hond bij het vinden daarvan laten zitten en rustig laten wachten tot je naar hem toekomt, brokje. Klaar, zorg dat de kinderen niet storen als hij aan het werk is!.

Begin ook met rustig zitten van je hond voor hij mag gaan zoeken! Rust inbouwen. Zo belangrijk. Laat je de hond alleen zoeken? Of ,lopen de kinderen mee, waarschijnlijk dan aan te moedigen. Daar wordt je hond weer heel opgefokt van.

Het boekje hersengymnastiek voor de hond wat ik noemde vind ik een goed boekje, duidelijke en heldere uitleg.

Daar staan ook hele andere oefeningetjes in waar je hond bij na moet denken,

Je hond is geen pup meer! 

Als ik je zo lees is het niet de bc die te druk is maar gewoon een hond die continue geprikkeld wordt door kinderen die druk zijn. En dan ga je als jonge hond gezellig meedoen, hij is hier inmiddels aan gewend, dus voor joiw hond normaal gedrag.

Ga rust inbouwen door spelletjes te doen, houd dat rustig, geen kinderen er even bij die afleiden, eerst aandaxht vragen, eerst zit en blijf, eerst rust voor de hond aan de gang mag gaan,  wordt hij hyper, dan stop je direct, time out, ga je even koffie zetten of zo. Hond weer rustiger, probeer je het opnieuw.

Je bent hier wel even nog mee bezig wil je een rustige hond in huis hebben . Hoe rustiger de omgeving, hoe rustiger de hond zal zijn. 

Ik herken dat wel, die zoekspelletjes die iedereen altijd aanraadt, ik doe dat ook, maar da's goed voor een kwartiertje en daarna heb je het gevoel dat je weer wat anders moet gaan uitvinden om de hond te entertainen en de dag is lang.

Ikzelf heb 3 oudere studenten, en ik vind de dagen dat ze op kot (kamers) zijn soms echt lastig omdat al die spelletjes spelen, vier keer daags wandelen, buiten spelen, trainen, naar de hondenschool enz. dan volledig op mijn schouders vallen en ook ik heb de indruk dat het precies nooit genoeg is, het houdt nooit op. Ik ben altijd thuis en ik snap gewoon niet hoe mensen een (jonge) hond combineren met een job, laat staan ook nog eens met jonge kinderen. En toch zie je dat zoveel, het typische huisje, boompje, beestje -gezin, geen idee hoe dat lukt bij anderen. En ik heb dan zelfs geen herdershond zoals jouw bordercollie, maar gewoon een gezelschapshond, een poedel.

Weinig praktische tips in mijn berichtje, maar ik wou je gewoon even een hart onder de riem steken omdat ik besef hoe zwaar dat moet zijn. Ook het dilemma waar je mee worstelt.

Hoi Marie,

Dankjewel! Jouw bericht waardeer ik enorm! Het lijkt soms alsof anderen het allemaal lukt, maar ik ben gewoon zo snel moe en overprikkeld. Ik vind parttime werken en twee (drukke) kinderen eigenlijk al meer dan genoeg. Ik had het allemaal zo anders in mijn hoofd. In mijn hoofd lukte het gewoon samen met hond, maar in de praktijk gewoon niet. Het doet me toch veel om te lezen dat ik hierin niet de enige ben en dat het soms ook gewoon heel erg pittig is! 

Dan nog een tip. Het is voor mij ook heel herkenbaar, alleen geen kinderen.

Leer je hond als eerste het woordje klaar.

Jij begint een spelletje, en jij sluit het spelletje af!, dit heeft niets met dominantie theorie te maken, alleen maar duidelijk voor de hond. Hij hoeft niet zelf aan te komen met een bal, want dan heb jij nog geen rust als je daar op in gaat. Doe je dat wel heb je een steeds vragende hond.

Hoe leer je klaar.

 Je bent bezig met een speeltje, beetje trekken in de lucht gooien, de hond vangt. Een minuutje neer niet. En dan zeg jij klaar, pakt het speeltje , legt het weg en laat je lege handen zien! en ga jij wat anders doen. 

Dan leert de hond, er is een tijd van spelen en van niet spelen. Blijft de hond drammen? Geef hem dan na het woordje klaar een lekkere kluif, kalmeert.

Enne hoe meer je met een hond doet, hoe meer hij wil, hoe langer je loopt of fietst, hoe meer conditie, hoe meer hij nodig heeft. Je kan je hond ook te veel bezig houden!  Dat gebeurt de laatste tijd steeds meer. Een hond moet ook zichzelf kunnen bezig houden, zorg voor genoeg knabbel materiaal. Dat is dan van hem en daar komen geen anderen aan. Wil jij de kluif hebben omdat hij bv te klein wordt? Dan ruilen voor een koekje.

Rust inbouwen! , ! 

Hoi! 

Veel dank voor het meedenken en het delen van al jouw tips! Heel fijn! 

Ik denk dat je gelijk hebt. Maar dit lees je eigenlijk zelden. Van zodra je meldt dat je hond druk is of hyperactief of happerig enz. krijg je onmiddellijk de vragen: 'doe je er wel genoeg mee?', 'verveelt die zich niet?' en dan een hele resem zeer goed bedoelde raad ivm bewegen, spelen, denkwerk, training enz. En voor je het weet ben je er echt voortdurend mee bezig. Ik heb bijvoorbeeld niet de indruk dat mijn hond zichzelf kan bezig houden, behalve af en toe even met een kluifje. En soms denk ik dat dit mijn schuld is, ik ben voortdurend aanwezig, er echt heel veel mee bezig... En nog krijg ik bijvoorbeeld als er iets niet lukt in de hondenschool te horen: 'ah ja, je moet daar mee bezig zijn hé, met een hond'. Horendol word ik daar soms van, dat er altijd direct vanuit gegaan wordt dat je niets doet met je hond. Alsof je jezelf op dat vlak altijd maar opnieuw moet verantwoorden en bewijzen.

Toen ik mijn topic over mijn pup opstartte was dat ook wel de conclusie hier: je hond is onderprikkeld. Terwijl ik denk dat het omgekeerde eigenlijk waar was. Je moet je echt soms schrap zetten tegen dat soort vooroordelen.

In een druk gezin met jonge kinderen zoals bij de opstartster kan dat misschien ook wel een probleem zijn: onvoldoende rust voor de hond. En ik raak er steeds meer van overtuigd dat dit toch even belangrijk is dan het voortdurend aanbieden van prikkels.

Klopt Marie. Gehoord van een gedragsdeskundige, dat er tegenwoordig veel mensen aankloppen met honden die gewoon niet meer tot rust kunnen komen, hypergedrag vertonen, een groot probleem.

Iemand met een pup had zoveel gesocialiseerd dat de hond zoveel,prikkels had gekregen dat hij totaal hyper gedrag vertoonde. Door deze hond terug te zetten, tijdelijk, naar even helemaal niets doen met je hond dan een aantal rustige wandelingen, is het goed gekomen met de hond. Maar het kostte meer tijd om de hond te resetten van zijn overactieve leven, dan het aan te leren. Overigens zijn dit zaken die je met een gt moet bespreken, misschien ook een tip voor topicopener,

Alles met mate. En de ene hond kan meer aan dan de andere.

Ik heb nu 45 jaar honden, echt de eerste honden, jaren 70, kregen 1 x per week een uur  gehoorzaamheids cursus, een heidewachtel was mijn eerste hond, enorme jachthond. In de avomd liep ik 1,5 uur met haar, los in het veld en dat was het.

Gewoon de hond los en zelf lopen. De hond was in huis rustig. Was deze hond zielig, zeker niet!

Spelletjes zijn leuk voor baas en hond, maar dat heeft deze hond nooit gehad. De training was ook niet positief, koekjes waren uit den boze. Maar het was mijn beste maatje, mijn meest gehoorzame hond die ik ooit heb gehad, al, benadert diki haar wel. Wil ik terug naar die tijd, die manier van trainen, zeker niet. Wat ik probeer aan te geven dat overal waar te voorstaat averechts kan werken. De laatste jaren is het alleen maar meer, meer, meer, meer geworden wat je met de hond moet doen.maar of dat zo goed is? 

Ja bezig zijn met je hond is leuk, geeft baas en hond voldoening en een band. Maar die band had ik ook met mijn heidewachtel en later picardische herder., jaren 80.

Ik bedenk dan ook, dat veel ouderen enorm veel plezier van hun hond hebben , die ouderen lopen geen uren en van spelletjes hebben ze nog nooit gehoord. Maar baas en hond hebben het fijn en goed. Ik zie dat hier in de straat. Een dame van 80 met een kleine hond. Knettergek zijn ze op elkaar.  En nee de kleine hond is geen worst op pootjes omdat hij geen beweging krijgt..... is deze hond zielig? Nee, zeker niet.

Dankjewel Marie! Soms denk ik inderdaad dat ik niet genoeg doe, dat het allemaal niet genoeg is en als perfectionist maakt dat gevoel het allemaal niet makkelijker. Zo fijn om juist ook dit te lezen!

Ja precies, dankjewel! Ook heel fijn om dit te lezen! 'Less is more' en misschien is het helemaal niet zo erg als ik af en toe niets met haar doe en als ze af en toe gewoon even zichzelf moet vermaken of even moet rusten. We wandelen minimaal vier keer per dag met haar en ze mag ook loslopen. Daarnaast speelt ze met onze kinderen en doen we moeite om snoepjes te verstoppen en haar soms nog te trainen. Misschien is dat inderdaad wel meer dan genoeg en mag ze het daar dan mee doen. Ze komt niets te kort aan aandacht en liefde. 

De quotefunctie werkt weer eens niet, maar ik herinner me dat in jouw topic, Marie, er wel is opgemerkt dat het klonk alsof de pup wel heel veel prikkels kreeg (voor zo’n jonge hond). Volgens mij is het woord onderprikkeling inderdaad ook wel gevallen, maar het is zeker niet zo dat dat de algemene conclusie was. Het was in elk geval niet de mijne.

Maar goed, dit is geen pup, het is een eenjarige Border Collie kruising. Border Collies zijn toch wel een beetje kaliber werkhond, en het klinkt alsof deze hond weinig ‘werk’ aangeboden krijgt. De fixatie tijdens het wandelen op alles wat beweegt klinkt gewoon als drijfgedrag, dat is zulke honden natuurlijk niet vreemd (en ik zou er wel aan werken, het kan wel echt gevaarlijk zijn, mijn Sheltie was in staat om zichzelf voor langsrazende auto’s te gooien toen ze dat deed). Ik zou met deze hond wel echt bezig gaan met een uitlaatklep. Naast wandelen ook echt iets vinden waarmee de hond mentaal aan z’n trekken komt. Je hoeft echt geen schapen te gaan drijven, gewoon iets anders vinden dat de hond leuk vindt. G&G of doggy dance kan ook heel leuk zijn en daar moet de hond ook echt wel over nadenken. En voor die dingen hoef je ook niet per se naar de hondenschool als je weet hoe je dingen moet aanleren.

Ik ben het er absoluut mee eens dat je ook moet inzetten op rust, maar dat kan wel pas als de hond lichamelijk en mentaal voldaan is. Het is heel moeilijk om er echt een beeld bij te krijgen over het internet, maar ik heb het gevoel dat dit wellicht wel een hond is die meer nodig heeft dan ze op dit moment krijgt. Maar goed, ik ben maar iemand op het internet natuurlijk, en je hoeft geen beslissingen te nemen op basis van wat iemand op het internet zegt (ik vind het zelfs verstandig om niet blind op dat soort dingen af te gaan). Als je twijfelt zou ik er zelf toch eens iemand bij halen die er kaas van gegeten heeft en die de hond in het echt kan bekijken. Voor iedereen hier blijft het uiteindelijk gewoon giswerk.

Daarom raadde ik ook de boekjes aan. Thuis, vanuit rust, hond na laten denken.

Als ik het goed begrijp is jullie grootste struikelpunt nu de hond combineren met de kinderen. Jij moet politieagentje spelen en de kinderen mee zeulen op wandelingen en trainingen, en dat loop allemaal niet lekker. Lees ik dat goed? Of zou je de hond ook 'te veel' vinden als je geen kinderen had?

Wat betreft de kinderen: Misschien kan je aanpassingen in huis maken zodat het erg concreet voor je kinderen wordt wat ze wel en niet mogen doen. Je zou bijvoorbeeld een stuk van de huiskamer kunnen afscheiden met een hek. De ene kant is voor de hond, de andere voor de kinderen. En dat betekent voor hen dus ook echt met rust laten. Of je zou je hond een hesje om kunnen doen. Hesje aan betekent met rust laten. Hesje uit betekent dat er gespeeld en geaaid kan worden.

Ik neem even aan dat jouw kinderen overdag naar school gaan. Als dat kan icm met werk, zou ik het zo plannen dat 'de grote wandeling' rond die tijd plaatsvind. Dan neem je je hond lekker mee naar het bos waar zij kan doen en laten wat ze wil, en jij hoeft niet tegelijk je kinderen in de gaten te houden. Dat scheelt al wat ruimte in je hoofd. Wat ik met mijn honden altijd doe (waaronder border collies) is één grote wandeling op een dag (1 uur+), en de rest korte uitlaatrondjes van 10 minuten. Dat is best te overzien toch? En de kinderen meenemen zou ik niet doen. Is hier een weg in te vinden met je partner?

Verder is het commando "klaar" een erg fijne om te leren. Ik weet niet in hoeverre je dat al doet. Maar als je hond om aandacht vraagt, en jij hebt er even geen zin in, dan zeg je "klaar". Dat hoeft helemaal niet streng of boos; zolang het maar ook echt klaar is en er niet meer geaaid en gespeeld wordt. Na een tijdje weten ze echt dat er na dit commando niks meer komt, en dat geeft rust. 

Mijn eigen border collies waren obsessief met speelgoed zoals tennisballen. Zolang deze in zicht waren konden ze ook niet goed rusten. Hier was het dus een gegeven dat alle speeltjes uit zicht, op de hoge kast, opgeborgen werden. Ik weet niet of jouw BC dit ook heeft, maar voor veel is dit wel een puntje. 

En is jouw BC geluidsgevoelig? Als jouw kinderen veel lawaai maken is het ook een idee om een plekje te bieden waar ze zich helemaal kan afzonderen. Mijn BC ging uit eigen beweging in de badkamer liggen, erg fijn voor haar.

Als een hondencursus te veel chaos is zou ik hier ook nog mee wachten tot je kinderen ouder zijn. Het hoeft allemaal niet, en als het je zoveel overprikkeling geeft dat het niet leuk meer is, laat het dan vooral. Heb je toevallig een ruime tuin? Kan je daar zelf een behendigheidsparcoursje maken? 

Verder: 1 jaar is de leeftijd waarop vervelend gedrag buiten echt piekt, dus heel gek is wat je beschrijft allemaal niet. Er valt echt wel aan te werken, maar daar zit tijd en energie in. Op dit forum zijn veel tips te vinden hoe je kan omgaan met een trekkende en jagende hond.

Bedankt voor je reactie! Tsja daar heb je ook wel weer een punt (die fixatie op alles wat beweegt). Ik vond het juist zo'n prettig idee dat ik het ook een beetje los mocht laten. Dat het goed was zo, maar dat lost inderdaad niet die fixatie op. Ons pupje is overigens inmiddels thuis, maar ziek. Na overleg met de dierenarts besloten dat we het een dagje aankijken. Ze werd vanochtend ziek. Ze is hierdoor wel een stuk rustiger dan normaal en de kinderen kunnen ons pupje veel beter met rust laten. Ze zitten elkaar niet in de haren. Hoewel ik me wat zorgen maak, hoop ik tegelijkertijd dat er ooit een moment in de toekomst komt waarin ik dus (net als vandaag) niet continue politieagent hoef te spelen en ze 'gewoon' onderdeel van ons gezin kan zijn zonder al die stress. Is dat meestal wél het geval met volwassen honden? Dat ze dus wat rustiger in huis zijn? Daarbij geef ik wel nogmaals aan dat ik natuurlijk niet wil dat zij zich niet goed voelt! 

Dat heb je inderdaad helemaal goed begrepen! Zonder kinderen (dat is ook wel eens voorgekomen - kinderen waren uit logeren) vind ik het heel goed te doen! 

Wat een goed idee van dat hesje! Dank

Mijn jongste gaat bijna (in het begin alleen de ochtenden) naar school, dus nog heel even geduld. Dat maakt het vast een stuk makkelijker allemaal. Éen grote ronde van een uur klinkt inderdaad heel overzichtelijk en dat combineren met kleine rondjes van 10 minuten moet te doen zijn (in totaal vier keer naar buiten dus). Met mijn partner is dat wel lastig te combineren helaas. We werken afwisselend zodat we allebei voor de kinderen (en uiteraard ons pupje) kunnen zorgen. 

Goed om te weten dat dit gedrag normaal is bij een hond van 1 jaar! Dus nog even doorzetten en dan wordt het echt beter? 

Echt superfijn het meedenken en deze tips!

Ik heb je ook nog een heel verhaal in PB gedaan, als ik eenmaal aan het typen ben.... haha

Voor een hond van 1 jaar is het normaal om veel met de buitenwereld bezig te zijn. Dat hoort bij hun ontwikkeling. Pups die kleven nog aan je. Vanaf een maand of 6 dan wordt al het andere ook interessant. Hierbij gaan ze gedrag proberen en kijken wat wel en niet werkt. Zo leren ze. Hoe dat er in de praktijk uitziet, verschilt van hond tot hond. 

Mijn labrador rende achter mountainbikers aan toen ze 1 was. Dat doet ze nu niet meer (3 jaar). Ik kan natuurlijk niet beloven dat jouw hond ook stopt met het gedrag dat vervelend is. Zoiets hangt ook een beetje af van hoe jullie er mee om gaan (en hoe pittig het karakter van de hond is). Soms kun je ook kleine aanpassingen maken waardoor de wandelingen aangenamer worden. Een lange lijn ipv een korte lijn, opeens wordt het trekken veel minder ;). Voor het najagen heb ik altijd wat lekkers in mijn zak om ze af te leiden. Dit was overigens niet heel boeiend voor de BC's (die mafketels lusten niks). Maar zij hadden beide een obsessie met speelgoed dus als ik dat voor de neus zwiepte was dat ook genoeg om ze bij me te houden. Er valt vaak wel een weg in te vinden. Eén ding dat ik je wel kan garanderen is dat hormonen zullen zakken en hun hersenen zullen groeien. Normaal doen wordt veel gemakkelijker voor ze als ze 2-3 zijn. Maar wel met begeleiding.