Marley heeft iemand gebeten... ik weet het niet meer nu

Maar goed, Danielle bewijst dus duidelijk waarom internet geen plaats is om dergelijke situaties te gaan bespreken.

Zo'n opmerkingen als van haar grijpen me dan ook meteen naar het hart en mijn zin om verder te reageren is dan ook meteen weg 

Doe de hond maar naar Danielle. Die weet er overduidelijk raad mee en bezorgt hem nog een lang en gelukkig leven!

Ik geloof best dat het nog niet werkt bij een tweede thuis met mensen met de beste bedoelingen. Ik ken echter ontzettend veel situaties waarbij de hond in een ander huis helemaal opleefde en nog een fantastisch bijtvrije leven heeft gehad. Ik weet niet waar het aan ligt dat je al 10x anders hebt getroffen. Kan natuurlijk toeval zijn. In mijn ogen verdient een hond meer dan 1 kans op een leven. Wel bij capabele mensen met een strenge selectie uiteraard. 

Wat een kinderachtige opmerking. Ik zou Marley niet opvangen omdat ik mijzelf niet capabel vind om bijtende honden te (her)opvoeden. Los van de reden waarom er gebeten is. Ik heb daar namelijk geen ervaring mee. Heb nooit gezegd namelijk dat ik het wel kan oplossen. Echter in mijn omgeving vaak gezien dat het wel anders kan. Een leven ontnemen is in mijn ogen de allerlaatste optie. 

Ik reageerde op Dagmars persoonlijke keuze dat inslapen altijd een van de  twee opties zou zijn in zo'n situatie maar nooit zou herplaatsen al bij voorbaat. Dat vind ik oneerlijk.

Marley weer een ander verhaal want die is inderdaad al herplaatst. Dat weet ik ook. Maar dit is dus ook weer een andere situatie en wij weten allemaal niet precies wat er is gebeurt. Buurvrouw zei zelf ook dat ze anders had moeten handelen. Dat zegt al heel veel. Ik ben het dus ook eens met Dobry. Dus ik zou nu ook niet gelijk overgaan op inslapen. 

Nee dat vind ik niet. Wel dat het een optie kan zijn.

Ik kan over Lottes situatie verder niet oordelen, ik weet niet hoe het incident gegaan is.

Dit is inderdaad een specifieke situatie en ik verwacht niet dit via het forum op te lossen.. Ik denk dat ik vooral met een schuldgevoel zit en even mn emotie kwijt moet bij mensen die snappen hoeveel ik van mijn hond houd in plaats van de reacties om mij heen : " doe hem weg" .

Marley kwam bij ons met veel problemen, grommen en bijten herkennen de vorige eigenaren echter helemaal niet. Hij is daar wel ernstig verwaarloosd dus de GT koppelt het wel deels eraan.Ik ben vooral bang dat hij een keer een kind grijpt ( mijn nichtje of neefje die nog erg klein zijn) , ik zou mezelf dan nooit vergeven. Ook blijf ik tegen problemen aanlopen ondanks alle moeite en geld die we erin stoppen. Het breekt mn hart om überhaupt te denken aan Marley opnieuw herplaatsen, maar momenteel weet ik het gewoon even niet meer. Het helpt mij wel erg om jullie reacties te lezen en te weten hoe anderen hiernaar kijken. Voor nu wacht ik het gesprek af met de GT morgen.

Trouwens: nadat hij gebeten had, rende hij meteen naar de buurvrouw toe en wilde hij knuffelen. Hij is zo lief en knuffelig, maar hij heeft ook echt een onvoorspelbare kant..

Niks niet voorbarig hoor, dit is mijn mening. Ik kan het bijtincident ook niet los zien van het gehele plaatje. Dat ontbrak er nog aan, dat hij een keer gericht zou bijten. Heb een hond in de familie die exact hetzelfde gedrag vertoont. Ik zou deze hond nooit met een kind vertrouwen. Kinderen die op visite komen kun je de hond wel even apart zetten desnoods. Maar als het kind een gezinslid is ,vind ik het risico te groot. Maar nogmaals, mijn persoonlijke mening.

Heb je al eens kalmerende supplementen geprobeerd?

Dog bite scale

Hierboven een link naar een schaal die de ernst van de beet beschrijft, en wat het perspectief is bij dergelijke gevallen. 

Ik denk dat dit je helpt om iets meer afstand te nemen en objectief te kijken naar welk risico Marley vormt. 

Het is me niet helemaal duidelijk in welke categorie dit bijtincident zit, maar het klinkt als categorie 4. Je kunt het zelf het beste inschatten, want jij hebt de verwondingen van buurvrouw gezien. 

In ieder geval lijkt mij de meest voor de hand liggende maatregel dat je met een muilkorf gaat werken. Hou jezelf en andere mensen veilig, en bescherm Marley voor zichzelf. Stop Marley niet in situaties die hij blijkbaar niet aankan. Bij bezoek blijft Marley in een andere ruimte of in een bench (of in een bench in een andere ruimte). 

Ik snap dat dit niet echt is wat je verwacht bij een Labrador, wat meestal goeie sullen en allemansvrienden zijn, maar er zijn genoeg rassen waar de maatregelen hierboven heel normaal zijn. Onze kennis met zijn Boerboel neemt de hond ook niet overal mee naartoe, daar is het de hond gewoon niet voor. Die gaat bij bezoek in zijn bench in de hal, en die draagt een muilkorf waar nodig. Dat is niet iets raars. 

Bedankt voor de link!!

Ja we weten dit al langer van Marley.. we hebben hele strenge regels. Hij mag niet zomaar worden geaaid, hij word apart gezet van bezoek, gaat niet mee naar verjaardagen etc.. ik houd hem apart van kinderen.. we trainen veel. Lijkt goed te gaan, maar dat grommen kregen we er toch niet uit.

zit op level 4 inderdaad, word erg verdrietig van de beschrijving. 

Ik vind je helemaal niet dramatisch klinken en begrijp heel goed dat je je verhaal en hulpvraag hier kwijt wilt. 

Ik heb geen persoonlijk advies voor je. Wel zie ik, al eerder benoemd in de reacties, dat je veel energie, tijd en geld steekt in alles rondom het gedrag en de gezondheid van Marley. 

Iedereen heeft een persoonlijke visie op wat wel en niet acceptabel is. Ik denk dat je voor jullie zelf de balans hierin op moet maken en daar kunnen ervaringen van anderen en tips wel helpend in zijn maar niet bepalend. 

Ik zou persoonlijk eerst nogmaals iets medisch uitsluiten en eventueel kijken naar andere pijnstilling en het effect daarvan. En in gesprek weer met je gedragsdeskundige, wat je ook al gepland hebt staan. niet heel helpend van mij maar ik heb de ervaring niet om meer mee te denken. 

Ik denk vooral dat het belangrijk is om na te denken over waar jullie grens ligt. Toegeven dat er een grens is kan moeilijk zijn en waar je wel of niet concessies in wilt doen is aan jullie maar er is altijd een grens waarbij genoeg ook echt genoeg is. En dat zou geen schande zijn om toe te geven en maakt je al zeker geen slecht baasje. 

Ik snap hoe lastig het is en hoop dat jullie succes boeken met het begeleiden van dit gedrag. 

Onze eerste hond vroeger, Yuna, was een Engelse cocker spaniel. Allemansvrienden normaal gesproken. Stuiterende blije eitjes. Maar Yuna niet. Zij vond zichzelf een serieuze waakhond en zij beet, tot bloedens toe. Haar moesten we dus ook weghouden van bezoek en goed in de gaten houden. 

Niet leuk, met name als je er niet op berekend bent. Als je een ras neemt met intolerante of felle eigenschappen, dan ben je op bepaald gedrag ingesteld. Maar een labrador? Een cocker? Daar zit je gewoon niet op te wachten. 

Een grens voor jullie zelf bepalen vind ik een heel goed idee. Hoe moeilijk dat ook is. Op een bepaald punt is het helaas klaar. 

Krijgt Marley weleens "nee" te horen. Oftewel worden hem grenzen gesteld? Zoals ik het lees vind hij of alles wat plotseling beweegt bedreigend of het is een aangeleerd vervelend dingetje. Ik ken je gters niet, hoop dat je de juiste te pakken weet. Ik heb zelf een hond in de opvang gehad die alles en iedereen wilde recyclen, ook mijn eigen honden. Ik was in 1 week 10 jaar ouder. Konden niet samen zijn, inderdaad alles moest aangepast worden aan de hond. Als ik geen andere honden had gehad had ik het geweldig gevonden met hem te trainen. Hij was een terugplaatser, liep met een muilkorf buiten. Belde visite aan dat moest hij in de kennel, zat iedereen dan kon hij los, ging de visite opstaan, dan moest hij weer in de kennel. We hebben geBATT buiten, na 2 dagen kon hij zonder muilkorf op afstand naar andere honden kijken. Geweldig. Ging alleen maar beter. Tot hij naar een andere opvang ging, zonder eigen honden. Rondje samen gelopen, hem tips gegeven, vooral dat hij de hond op afstand moest houden van andere honden. Hij nam hond mee, ging meteen naar het strand, andere  honden op hond af en geen muilkorf en hoppa....al het werk ging in rook op...eerste bijtincident daar. Daarna nog een paar mensen in huis gegrepen. En dit was niet de schuld van de hond! Rete irritant dat mensen niet doen wat geadviseerd wordt. 

Hond was gewoonweg zo onzeker naar mens en dier, dat hij de "fight"modus eigen had gemaakt. Nu woont hij al jaren bij de meneer die hem opving. 

@chantal 

Ik heb het gevoel dat we wel grenzen stellen, maar op een kalme en duidelijke manier. Nooit echt boos geworden. Wel hele duidelijke regels en via afleiding en zijn mandje zn veilige plek maken het gedaan.. maar goed het is lastig via internet goed te zien of het op een handige manier gaat.. 

Lastige situatie zeg. Ik ben het eigenlijk volledig bij Dagmar eens. In de zin van dat je iemand anders niet moet opzadelen met een bijtende hond. Ik zou persoonlijk vooral zelf nóg meer met hem aan de slag gaan. Wellicht werken de tips van de GT gewoon niet en dus zul je verder moeten kijken naar een andere aanpak. 

Bang zijn dat het nog een keer gebeurd is volkomen logisch, maar nu het eens gebeurd is, kun je ook gewoon op elke situatie voorbereidt zijn. Gewoon niet meer los in de kamer met andere mensen of met muilkorf. Ik zou niet nu al een beslissing maken over dergelijke met in je hoofd die kinderwens. Hier gaat zoals Dagmar al zei ook al 2 jaar overheen (als alles mee zit) voordat het kind kruipt en loopt, en nog langer eer het vriendjes over de vloer krijgt. Alle tijd dus om er héél intensief mee aan de slag te gaan. 

Daarbij, je was er niet bij toen het gebeurde. Signalen zijn makkelijk te missen en de buurvrouw gaf zelf al aan dat ze het anders had moeten aanpakken. Ik zou dus niet voor herplaatsen / inslapen kiezen oordelend op het verhaal van de buurvrouw. 

Eens. Behalve met het eerste gedeelte, want je zadelt toch niemand met je hond op? Genoeg mensen die met heel veel liefde ook écht intensief met een hond aan de slag willen gaan. En je herplaatst een hond natuurlijk niet zomaar bij iemand, helemaal niet een hond met bijtverleden. Dus 'opzadelen' zo zie ik dat niet.

Hoe dan ook, denk dat de meesten hier wel over eens zijn dat Marley nu nog echt niet herplaatst hoeft te worden en al helemaal niet ingeslapen. Sterkte Lotte. 

Wat heftig. Ik lees in je openingspost dat je Marley geenszins de schuld geeft. Ik kijk er persoonlijk wel wat anders tegenaan; een hond mag van mij zijn grenzen aan geven, maar grommen en bijten om elke poep en scheet is gewoon geen acceptabel gedrag. Er zit een verschil tussen grenzen aan geven en gewoon vals gedrag. Een hond hoort een mens niet te bijten enkel omdat hij aangelijnd gaat worden, punt. Zelf zou ik in deze dus wel de hond “de schuld” geven, voor het uit zijn plaat schieten om iets wat gewoon normaal moet zijn. 

Enige nuttige wat ik er eigenlijk bij kan zeggen is dat áls je hem echt wilt houden, je dit absoluut eerst moet oplossen alvorens er kinderen komen. En als die er eenmaal zijn, nooit maar dan ook nooit die 2 even uit het oog verliezen. Ik heb zelf 3 honden en een dochter van inmiddels 1,5. Ik kan je wel vertellen dat als 1 van de honden hier niet te vertrouwen zou zijn, ik gek zou worden, want dan zou ik er continu bovenop moeten zitten, en dat is echt geen doen met een dochter die alle kanten op rent. 

Mijn vriend is net thuis gekomen. Hij is ook erg geschrokken en verdrietig, maar hij is heel stellig dat de hond niet weggaat en we opnieuw een traject gaan starten. Hij heeft veel vertrouwen in marley Ik moet eerlijk zeggen dat ik merk dat mijn vertrouwen beschadigd is , maar de sterke motivatie van mn vriend om te werken hieraan helpt wel. Morgen gesprek met de GT. We gaan ook de rest van onze familie betrekken zodat iedereen op de hoogte is van de regels. Onwijs bedankt nogmaals voor alle reacties, jullie weten hoeveel een hond voor je kan betekenen. Het is niet altijd makkelijk hoe je met dit soort dingen moet omgaan het blijft een zoektocht

De liefde voor Marley spat van je berichtjes af, ondanks dat dit het vertrouwen heeft beschadigd en impact op je heeft. Ik wens jullie veel succes! 

Oef, ik ga uit van je beste bedoelingen maar dit moet me toch even van het hart. Mensen die 'echt' intensief met een hond aan de slag willen gaan? Wat ik lees wordt er al (lang) hard gewerkt door Lotte en vriend 

Je conclusie is serieus te kort door de bocht. Buiten dat niemand een conclusie kan trekken over de beschreven situatie en wat te doen behalve Lotte zelf, lees ik toch echt verschillende gezichtspunten. Daarnaast zijn er verschillende maatregelen en leefregels om de situatie leefbaar te maken/houden en veel tips gegeven. Of dat ook past in de situatie van Lotte is ook alleen aan haar en haar vriend om te bepalen.

Allerlaatst, de openingspost ging niet over definitief wel of niet herplaatsen of inslapen maar is een hulpvraag in een emotionele en lastige situatie. Ik snap hoe je via via in dit topic op je conclusie komt maar die staat volgens mij los van de hulpvraag van Lotte. 

Edit: ik lees ook echt wel dat je begaan bent met Lotte. juist in dit soort emotionele situaties kan je (vind ik) niet je eigen stempel drukken met zo'n conclusie. Tips? Prima. helpende meedenken? Prima. Een eigen kijk op de situatie voor zover dat kan van achter een computer? Ook prima zolang je aangeeft dat dit jou persoonlijke visie is . Stellig een algemene conclusie trekken? Dat is voor mij een brug te ver. 

Nog even wat anders, is de tetanusvax van buurvrouw nog geldig?

" Nog even wat anders, is de tetanusvax van buurvrouw nog geldig? "

Kees

Als ze die niet recent heeft gehad, moet ze die absoluut even halen. 

Een goede vriend van mijn schoonouders is een paar maanden geleden overleden nadat zijn immuunsysteem plotseling was overspoeld door bacteriën na een hondenbeet. 

" Nog even wat anders, is de tetanusvax van buurvrouw nog geldig? "

Kees

Ze heeft een prik gehaald vanmiddag. De wonden zijn direct behandeld.

We hebben daarna overigens 2u lang thee gedronken en gepraat. Ze is heel begripvol dus dat is fijn

Ja dat is zeker fijn! 

Dat is heftig..... maar aan tetanus? Of andere bacterien? 

Ik zou in ieder geval de buirvrpuw de eerste tijd, maanden niet meer met Marley laten lopen. Zij is gebeten, dat weet Marley heel goed, ze zal nu terughoudend en bang zijn voor Marley,  volkomen logisch. Marley voelt dat aan ,  hij krijgt geen leiding, grenzen van de buurvrouw, en het volgrende bijt incident ligt op de loer.

Ach wat een ontzettend nare situatie. Ik ken helaas heel goed de emoties die hierbij horen, het vertrouwen compleet kwijt zijn, het idee haast verraden te zijn door je hond.

Fijn dat je vriend er zo duidelijk in staat. Misschien al vermeld maar krijgt Marley pijnstilling voor zijn artrose? Hier zou ik zeker naar kijken. Misschien de dosis opvoeren of een ander middel proberen. Succes en veel sterkte!