52 weeks of Joki

Wat een gezellig topic !

Van harte met de nieuwe aanwinst en heel veel plezier met zijn allen ,

Leuk filmpje en mooie foto's!

O, wat fijn, daar is ie! Ze lijken inderdaad Yin & Yang naast elkaar op de foto.

Ik was even bang dat jullie er toch vanaf hadden gezien (na een dag stilte), maar gelukkig zijn jullie toch voor Joki gegaan.

Zo te lezen zijn de eerste nacht en dag heel goed gegaan.

Die piranha-modus is heel herkenbaar. Evenals de veel te zware musketon-lijn combi bij zo'n klein hummeltje.

Haha, "Sharknado" wat een meesterlijke uitdrukking! Ook fijn dat Mochi hem in alle kalmte ontvangt. Die tuigjes zijn idd altijd een probleem bij pups, bij mijn vorige heb gewoon een goedkope gekocht, zoiets link. Ze zijn er toch zo weer uit gegroeid.

Vandaag was een aangename dag met minimaal geklier. Mochi en Joki groeien steeds meer naar elkaar toe. Toch even wennen want als Mochi even zijn snuit onder Joki zet vliegt die laatste al de lucht in bij wijze van spreken.

Niet echt makkelijk zo buiten je gewichtklasse moeten spelen. Alhoewel Joki vind het super om heen en weer te rollen en te tollen om Mochi te plagen. Die krijgt er geen genoeg van en Mochi is best zacht en geduldig met de pup. Voor een zware blinde lomperik speelt hij heel netjes. Ik ben ontzettend fier op hem. Mijn witte wervelwind, de grote broer.

Vandaag ook even wennen aan het autorijden (alhoewel dat nog mee op de achterbank is) en dat gaat best goed. Hij gaat netjes zitten of liggen zonder gepiep. Je merkt wel dat hij het ontzettend spannend vindt.

Vandaag toen m'n vriend achter in de wagen zat met Joki en ons zoontje heeft ie dan ook even overgegeven. Een gevoelige maag in de wagen hadden zijn nestgenootjes ook evenals mama en papa op jonge leeftijd. Doet me aan Mochi denken alleen kreeg hij het op zijn darmen in de wagen als pup. Kots versus spuitpoep. Geef mij het eerste dan maar.

In de winkel nog wat vers vlees en snackjes aangekocht en naar tuigjes gekeken. De Y-tuigjes die ik zo prachtig vond stonden Joki echter niet zo goed. De pasvorm was niet echt geschikt voor een pup. We hebben dus voorlopig een H-tuigje aangeschaft met een lichte lijn om te wennen. Natuurlijk kreeg Mochi ook een leuk speelgoedje van de winkel want dat had hij dubbel en dik verdiend. 

Ik was aangenaam verrast door de mensen die we tegenkwamen. Er heeft eigenlijk niemand zonder het te vragen Joki aangehaald maar ik denk dat mijn vriend daar voor iets tussen zat. Hij droeg Joki rond en zorgde er wel voor dat er niemand omgewenst aan de pup kon. Eens de "aw kijk een puppy!" storm voorbij was heeft hij dapper in de winkel rond liggen paraderen tot groot jolijt van de werknemers.

Ik vind het voorlopig super dat hij zo kalm is tijdens uitstapjes. Hij vliegt niet meteen naar de eerste de beste persoon voor aaitjes en kijkt graag rustig rond. Mochi was op deze leeftijd op topsnelheid de gangen aan het verkennen en moest en zou van iedereen een koekje en aaitje geëisd hebben. Leuk om die verschillen in karakter te zien. Nu moet ik er wel eerlijk bij zeggen dat Mochi als pup veel groter was dus dat oversociale gedrag kan nog komen.

Ook s'avonds weer de wagen in om een bezoekje aan familie te brengen. Geen probleempjes meer met overgeven voorlopig en ook in een vreemd huis heeft hij zich best goed gedragen. Af en toe wat puppystreken want zetels en tafelpoten zijn lekker om op te knabbelen maar uiteindelijk is hij rustig gaan liggen en dutten. Voorbeeldig klein kereltje.

Hij heeft ondertussen ook al z'n naam en het commando zit onder de knie en laat zich gewillig overal checken. Ook borstelen laat hij voorlopig lekker toe. Ook gemerkt dat echt al zijn nageltjes gitzwart zijn dus een levenslijn zie ik er niet in. Zonde want is net wel zo makkelijk bij Mochi die 'witte' nagels heeft. Daar zie ik de lijn netjes zitten.

Nu gaan we de 4e nacht in en meneer ligt lekker in z'n ren in de woonkamer te snurken, Mochi in zijn bench in de gang en wij boven. Heerlijk toch. Nu gewoon zorgen dat ik niet door de wekker heen slaap. Die staat momenteel voor binnen 4 uurtjes. Joki piept en blaft ons flink wakker als het vroeger moet.

Ik ben echt trots op m'n twee bolletjes wol. Wat prachtig om te zien hoe snel iedereen zich probeert aan te passen. Ik wacht voorlopig rustig de zwaardere periodes af. Moet eerlijk zeggen dat ik wel doodmoe ben maar hopelijk went het nieuwe regime snel.

Wat een gezellig verslag ,

Zo te lezen een voorbeeldige pup ,

Wat een mooi hond zijn Finse lappenhond vrienden van mij hebben ook een hond een Finse lappenhond die was ook heel erg rustig als puppy 

Net je ganse topic gelezen.

Wat een mooierd is hij toch, Joki ! Maar Mochi is duidelijk ook een schat van een hond ! 

Vind je topic ook heel leuk en zoals Heleen zegt "gezellig" geschreven. Zo fijn om te lezen 

Heb je al iets over vaccinatie / titeren kunnen beslissen? 

Die pootjes zijn echt te schattig. Mijn hond lag als pup (en ligt nog steeds) altijd plat op zijn zij of gesandwiched tussen kast en bank met poten omhoog, maar dit is toch wel een mooi gezicht.

Leuk dat Joki en Mochi het zo goed met elkaar kunnen vinden! Ook mooi dat hij zo rustig tijdens het uitstapje. Veel succes verder!

Morgen wordt Joki alweer 9 weken. Het gaat zo ontzettend snel. Vanochtend moest ik even denken aan al die topics over de 'verschrikkelijke puppytijd' en nu ik er weer even in zit kan ik er alle begrip voor opbrengen. Dat constant piekeren over het socialiseren en aanleren van dingen, dat gebrek aan slaap, dat ogen-in-je-achterhoofd moeten hebben gedrag. Je kan geen seconde tot rust komen dus ik snap het best als sommige mensen even helemaal hun hart moeten luchten. Gelukkig krijgen we er meestal wel een geweldige vriend voor het leven voor in de plaats.

Joki heeft ondertussen al heel wat in de wagen meegereden en buiten die ene keer heeft meneer zijn eten netjes binnengehouden. Ondertussen heeft hij ook ontdekt hoe leuk het is als de raampjes naar beneden komen voor wat frisse lucht. Dan gaat die snuffelsnuit voluit in de wind. Ik probeer hem iets of wat tegen te houden want kop uit het raam steken is niet echt bevorderend voor de gezondheid. Wel ontzettend grappig om te zien hoe hij de tocht opzoekt.

Vandaag is hij ook voor de eerste keer naar de dierenarts geweest voor controle van de chip, algemene gezondheidscontrole en zijn 9 weken enting. Meneer vond er eigenlijk helemaal niets aan. Hij ging enorm te keer inclusief grommen, snauwen en happen. Heel gek eigenlijk want wij hebben hier veel aandacht aan besteed en hij laat bij ons echt alles toe. Natuurlijk was dit een vreemde persoon én een vreemde omgeving dus ook weer wennen. De seconde dat de dierenarts haar handen van hem af nam stopte het ook meteen. Nog geen 3 minuten later kon ze hem ook meteen lekker knuffelen zonder enige negatieve reactie. Slim en gek kereltje is hij.

De dierenarts hoopt dat de navelbreuk alsnog dichtgroeit, momenteel is het gat zelf nog ongeveer een vinger groot. Momenteel nog controleren geblazen voor het geval er een stukje darm toch verdwaalt omdat Joki zo'n stuiterbal is. Ze vindt hem fijn gebouwd voor een reu dus ze schatten dat hij niet enorm groot zal worden. Ik vond dit eigenlijk een vreemde opmerking, lijkt me wat vroeg om te gokken hoe hij zal uitgroeien. De balletjes zijn op komst maar nog niet volledig ingedaald. We hebben meteen ook even bij haar gepolst of een navelbreuk erfelijk zou zijn maar blijkt volgens haar niets van waar te zijn. Dit is ondertussen al de vijfde persoon met expertise in het veld die weerlegd dat het een probleem is voor toekomstige generaties. We azen niet meteen op een nestje met hem dus het is ook niet meteen aan de orde maar vond het toch belangrijk om weten.

Verder is het ook al heel duidelijk geworden in de laatste week dat het een enorm karaktertje is. Ook de dierenarts heeft dit vandaag nog eens beaamd. Ze wenste ons alvast veel succes. En dan te bedenken dat Joki één van de rustigste in het nest was. Ik ben stiekem wel happy want heb een voorliefde voor koppige ezels met een handleiding. Meneer weet nu éénmaal net als Mochi wat hij wil en dat is niet per se slecht denk ik dan. Alleen hoop ik dat het snel buiten wat afkoelt want het is geen werk om overdag met de honden buiten te komen in die hitte. Natuurlijk niet bevorderlijk voor de socialisatie en het leren wandelen aan de leiband. Mochi is een winterpupje en dat vond ik veel aangenamer qua socialisatie en training.

Momenteel geen foto's maar probeer dit snel goed te maken.

Zo schattig die foto met enkel die achterpoten. 

Een winterpuppy heeft toch ook zijn nadelen hoor. Heb het ondervonden. 

Heb zoveel staan bibberen buiten lol.

Fijn dat het goed gaat met Mochi samen.

En al de rest gaat ook wel goed hè.

Geniet ervan. Het is zo voorbij die cutie-tijd.

Het is wel een knijn ligger hoor en heerlijk dat het autorijden gelijk goed gaat. Soms heb je daar nog wel de nodige probleempjes mee.

Haha! Zo herkenbaar! Ik mocht zelf mijn pupje uitkiezen en ik ben toen ook voor de rustigste gegaan. Klein, lief, rustig.. hij lag in zijn nest al die tijd te slapen. Reeds na een week of 3 werd hij volgens de fokker "de strafste van zijn nest". Toen wij hem kwamen halen, stond hij de grootste en imposantste reu van de fokker aan het afblaffen. Hij was ook de enige die de trap naar boven probeerde te veroveren. En in zijn "evaluatie" van de DA stond "Te dik". Al hoewel hij een perfecte stamboom heeft, zit er toch blijkbaar een labrador tussen van wie hij een typisch vreetgen heeft gekregen 

Tuigjes zijn idd altijd een probleem bij de pups. Wij zijn met een redelijk goedkope begonnen en daarna overgeschakeld naar Haqihana. Oscar zit nu net aan zijn volgende maat. Het is ook zo goed aanpasbaar dat deze maat ook de definitieve zal worden, denk ik.. Dog Copenhagen vind ik ook een heel goed merk.   

Over mijn hond zeiden ze dat z'n poten zo groot waren en hij wel heel erg groot zou worden. Nou, dat viel wel mee. Hij is helemaal niet zo groot.

De tijd zal wel uitwijzen hoe hij uitgroeit.

Hoe gaat het inmiddels met Joki? Hij zal het wel warm hebben gehad de afgelopen tijd.

Sorry voor de afwezigheid hier. Real life durft vaak meer tijd opeisen dan gepland waardoor alle leuke updates dus uitbleven. Jammer genoeg terug met slecht nieuws. We waren (en zijn) zo blij met Joki omdat hij de gaten zou opvullen die Mochi omwille van zijn gezondheid niet meer kon vullen. Eigenlijk hele basic dingen zoals lange wandelingen van uren en hier en daar wat hondensport. Kleine Joki is ondertussen al 14 maanden oud en is absoluut prachtig zowel van uiterlijk als karakter. Het is een duiveltje en een engeltje tegelijkertijd, net als zijn grote broer Mochi. Jammer genoeg is dat niet het enige dat hij van broerlief overgenomen heeft. 

Recent dus ontdekt dat Joki verschillende genetische afwijkingen/kwalen heeft. Voorlopig zijn we 100% zeker van patella luxatie (graad 2 richting 3) van de linkerknie, ongelijkheid en afwijking in de heupen die opgevolgd moet worden en het navelbreukje dat jammer genoeg niet toegegroeid is. Voorlopig zijn we dus aan het worstelen wat we nu met dit nieuws moeten. Vriendlief overweegt hem terug te brengen naar de fokker maar ik zie dit ABSOLUUT niet zitten. Ben momenteel nog even aan het bekomen van het nieuws en alle opties aan het wikken en wegen. 

Voor de rest is het een echte lieverd met bananen in zijn oren als het hem uitkomt. Ik probeer zo snel mogelijk nog eens een leuk fotootje te plaatsen zodat jullie zijn lieve snoet kunnen zien.

Ach wat naar. Maar je gaat een hond na een jaar toch niet terug brengen, wat is dat voor een raar voorstel.

Even alles laten zakken en rustig uitzoeken wat moet. Met rustige training kun je veel doen aan spieropbouw.

Wat een leukerd, veel plezier samen!

Je hebt de update niet gezien denk ik?

Jeetje wat een pech heeft Joki qua gezondheid. Wat moet dat schrikken voor jullie zijn geweest.

Ik neem aan dat je Joki bij een betrouwbare fokker vandaan hebt? Als een hond binnen een jaar bepaalde erfelijke afwijkingen vertoont waar de fokker van dat specifieke ras op zou moeten testen, dan heb je volgens mij wel bepaalde rechten qua tegemoetkoming van kosten. Ik weet echter niet precies hoe dit zit, dus dat zou je na moeten gaan.

Wat triest om te lezen dat het niet goed gaat met Joki, sterkte.

Kosten verhalen op de fokker bij (aangeboren) afwijkingen kan ik heel goed begrijpen maar een hond na hem een jaar om je heen te hebben gehad terug brengen totaal niet.

Nou, ik snap wel waar de opmerking van mijn vriend vandaan komt. Hij is geen dierenmens, absoluut niet. En in dat opzicht is hij een absolute engel want wat hij al allemaal gedaan heeft voor Mochi en nu ook voor Joki is onvoorstelbaar voor iemand die niets met dieren heeft. Hij heeft altijd al de zorg voor hen op zich genomen als ik er door omstandigheden niet ben. En bovenal ook de extra zware medische zorgen met een minimum aan gemor gedaan als ik niet anders kon dan gaan werken. Dan spreken we o.a. over dierenartsbezoeken, specialisten bezoeken, dierenklinieken bezoeken, insuline inspuiten, bloed prikken, bloedwaarden meten en opvolgen, plas en poep in huis opruimen, urine opvangen voor onderzoeken, poepstaaltjes nemen voor onderzoeken, etterende wonden ter grootte van een tennisbal helpen uitkuisen, zalf in open wonden spuiten en inmasseren, oogdruppels toedienen, pilletjes toedienen, teken verwijderen, wassen, borstelen, kammen, honden tillen als ik het even niet meer kan, ...

Het lijstje gaat zo eindeloos verder hier bij ons in huis en dan spreek ik nog niet over die ene keer dat Mochi zijn hand gebroken had en hij nog eerder Mochi aan het troosten was dan kwaad te worden op die witte wervelwind. Nee hoor, lijkt een absolute eikel maar ben dankbaar dat hij er is want zonder hem had ik het niet gered. Ik vergeef hem dus voor het vermelden van het terugbrengen naar de fokker als optie. Wel maar één keertje natuurlijk.  Gelukkig heeft mijn zoon in dat opzicht de liefde voor dieren van mij overgenomen. Zelfs als hem een gezonde hond beloofd werd van hetzelfde kaliber had hij nog liever de 'kapotte' hond. Dikke duim voor hem. En geloof me, stiekem is m'n vriend nog meer verliefd op Joki dan ik. Hij is gewoon erg goed in het 'een steen maken van zijn hart'. Ik ben daarentegen veel te gevoelig. Hij heeft het wel zo'n beetje gehad met al die medische rommel en extra miserie.

Gisteren een kort wandelingetje gedaan met Joki van 30 minuutjes. Meestal laat ik de honden door de week samen uit om tijd te besparen maar vond het iets slimmer om ze even apart te doen nu. Hebben dus netjes het ritme van de zwarte dondersteen kunnen volgen en die 30 minuten leken wat hem betreft zeker voldoende. Is het nu omdat hij pijn heeft of omdat hij gewoon een slechte conditie heeft? Ik probeer hem ook vooral op gras te laten lopen maar meneer verkiest de harde ondergrond. Koppig hoor. Voor de rest een echte pretbek. Zoals beloofd enkele fotootjes die ik gisteren in allerijl genomen heb tijdens de uitlaatronde.