Ich bien kaput

Zo pup is gister even uit logeren gegaan en toen ik haar weggebracht had viel er even zo’n last van mijn schouders . En ik ben echt zo moe. Merk nu ff de gevolgen van de afgelopen 7 weken 24/7 AAN staan. 

Ga haar zo al weer ophalen maar jeetje wat een impact heeft het eigenlijk hè. Wist van te voren wel dat het druk zou zijn maar dit? Heb ik me toch wel beetje in vergist eigenlijk . 

De tijd dat iedereen zegt dat het relaxter wordt wordt ook steeds langer. Eerst hoorde ik mensen zeggen….een paar maanden. Toen een half jaar. Nu zeggen de meeste mensen 1 jaar. Maar hoor ik ook mensen zeggen pas na 2 a 3 jaar. Hahaha help!! 

gelukkig nog een fijne vakantie in het vooruitzicht waarbij ze weer bij mijn moeder gaat logeren (arme moeder haha). Kan ik weer even bijkomen….I need it 

Dit meen je echt?

Ik denk dan dat je zelf al niet in orde was toen je pup nam?

Pups zijn hier  vrolijkheid,gezelligheid, ontspanning ,poep en pies ruimen ,moet er niet aan denken ze uit logeren te brengen ,dan zou ik pas de klachten hebben die jij nu hebt ,en me constant af vragen hoe pup het maakt .

" Dit meen je echt?
Ik denk dan dat je zelf al niet in orde was toen je pup nam?
Pups zijn hier  vrolijkheid,gezelligheid, ontspanning ,poep en pies ruimen ,moet er niet aan denken ze uit logeren te brengen ,dan zou ik pas de klachten hebben die jij nu hebt ,en me constant af vragen hoe pup het maakt .
 
  "

Heleen

Ja zeker! Ben gewoon eerlijk .

Deze gevoelgs ook echt wel bij mijn kinderen gehad toen ze klein waren. Hahah sorry. Is toch niet altijd rozengeur en maneschijn?

Met kinderen niet nee, ofschoon bij mij wel maar wat je soms om je heen hoor ?

Maar met honden wel hoor behalve als ze  ziek worden ,dan is het minder leuk ,maar wellicht geven honden mij ontspanning in het leven en zien andere dat weer anders.

" Met kinderen niet nee, ofschoon bij mij wel maar wat je soms om je heen hoor ?
 
Maar met honden wel hoor behalve als ze  ziek worden ,dan is het minder leuk ,maar wellicht geven honden mij ontspanning in het leven en zien andere dat weer anders. "

Heleen

Lekker als je er enkel ontspanning van voelt! 
Ik ervaar het idd anders. 

Het hangt van de hond af. Mijn hond was een erg makkelijke pup. Volgens mij had ze nog ‘puppystreken’ wel af en toe tot haar loopsheid, maar de loopsheid had ze nogal last van, en daarna de schijndracht, dus ze is 3 maanden ‘uit de running’ geweest (het was net een bejaard hondje). Met 12 maanden, toen de hormonen wegzakte, kreeg ik mijn hond weer terug, en volgens mij was ze toen zoals ze nu is; ze kan uitslapen, had geen behoefte meer aan perse papier (lege wc rollen) verscheuren, wel af en toe nog hyper, maar ach 

Ik snap je ergens wel. Mijn hond heeft verlatingsangst, en het voelt ergens wel fijn om haar wel eens achter te kunnen laten. Ik woon alleen, maar ben nu bij mijn ouders thuis ‘op vakantie’, dus ik kan (na overleg) haar even bij hen laten en gewoon even naar de supermarkt enzo. Erg fijn ja  Geen bijna 8kg meeslepen op de fiets of in een draagzak.
Maar ik heb haar nog maar 1x voor 2 nachtjes achtergelaten eens bij mijn ouders. Dat vond ik ergens moeilijk (leeg bed, geen opgekrulde hond naast me), maar ergens ook wel fijn (bed voor me alleen eindelijk eens ). Maar in 6 jaar tijd heb ik haar dus maar 1x 2 nachtjes niet bij me gehad XD Maar mocht ze over een jaar of 10 pas overlijden, dan komt er even geen hond denk ik. Ik houd het er nu ook bij 1. Even bijkomen en alles om mij even laten draaien 

Al hoop ik al eerder een betere balans te vinden, maar ik vind dat ik me af en toe nu iets te veel wegcijfer voor haar. Dus ik hoop wel nog een leuke oppas te vinden, en buiten de deur te kunnen gaan werken, en wie weet dat dat gaat helpen 

Ik herken dit ook wel hoor. Ik was de eerste maanden ZO moe de hele tijd.

Ik denk dat het heel erg te maken heeft met je eigen persoonlijkheid. Ben je introvert of extravert, hoe gevoelig ben je voor prikkels, hoe flexibel ben je... Om nou te suggereren dat er wat 'mis' met je is als je het zwaar vindt om 24/7 aan te staan, vind ik niet zo zinvol. Iedereen is anders. Voel je niet bezwaard als je soms gewoon even een pauze nodig hebt om op te laden.

Nessa is nu 6 maanden, en het gaat echt al een stuk beter dan in het begin. Ik merk veel verschil in haar gedrag sinds ze klaar is met tandjes wisselen, en nu ze niet zo supersnel meer groeit. Ze is echt al rustiger geworden. Ik kan haar gedrag ook steeds beter voorspellen, dat helpt enorm. Dus hou vol, het wordt beter :)

Het komt alleen zo negatief  over om elke keer topics te openen over hoe zwaar het je valt een pup te hebben, hoe lastig hij is,  dat je er zo moe van wordt etc

Je zal het wel niet zo bedoelen, maar het lijkt alsof  alles je teveel is.

Eens .. al die topics, t overzicht raakt een beetje kwijt ..

Het is ook zwaar etc etc etc, hier is ook uitgebreid gesproken voordat je een pup nam. Iedereen heeft je erg goed proberen voor te bereiden. Helaas nu toch onderschat. Goed dat je je hart lucht hoor, en ook zeker blijven doen. Maar misschien kun je het ook bij jezelf zoeken, en misschien wat handvaten vinden om het voor jezelf ook wat makkelijker te maken ? 

Continue zo druk maken en de nadruk op de negatieve zaken leggen is ook erg vermoeiend! 

En nogmaals, ik zeg niet dat die gevoelens er niet mogen zijn, of dat je je niet zo mag voelen.

maar wat kan er gedaan worden om dit om te buigen?  

Ik heb meerdere honden en ook ieder jaar wel een of twee pups tegelijk en zodra ze snachts doorslapen en dat is meestal als ze 12 weken zijn wel, dan heb ik echt 0 vermoeidheid oid meer.

Ik hen gewoon een heel duidelijk schema wat heel erg goed werkt voor iedereen in huis.

Iedere dag minimaal 2x 5min clicker training en minmaal 1 uur met pup ergens naartoe dus strand, bos, visite, bouwmarkt enz. En daarnaast alleen wat uitlaatrondjes van 5 min.

Thuis in een ruime ren zodat mijn andere honden rust hebben en de pup leert zichzelf te vermaken en 1x per dag een los in huis loop training. Verder dus met voldoende kauwmatriaal en speeltjes in de ren met slaapplek zonder dat ik de pup in de gaten hoef te houden of mijn spullen worden gesloopt.

De tijd die ik dan met pup doorbreng is alleen maar positief en leuk ipv vermoeidheid. 

Ieder mens ervaart het weer anders een pup in huis.

Ik heb het nooit ervaren dat ik "ich bien kaput" was.

Tja, het is in het begin meer werk.

In het verleden, naast jong gezin, ook pup opgevoed.

Zelfs jaren 2 honden gehad geen enkel probleem.

Jack kwam als pup in huis toen de kinderen al uit huis waren, en heb het weer als heel leuk ervaren,met de vorige honden heb ik geen puppy les gevolgd,maar met Jack 3 opeenvolgende cursussen gedaan, samen,ontdekken,leren. 

Tuurlijk zijn er weleens mindere dingen geweest, maar de positieve zijn belangrijker..

En nu nog.... Jack is nu 11, maar samen naar de hei of naar het bos dat blijft genieten "positieve energie".

In je vakantie maar een "beetje opladen", en daarna met POSITIEVE zin weer verder met het opvoeden van je pup.

Dit klinkt alsof je de pup liever kwijt dan rijk bent. Vind jij het (nog) wel leuk om een pup te hebben?

Wat doet de pup precies om je leven zo ondragelijk te maken? Ik vraag het zonder sarcasme, ik snap het echt niet. Ik kan me maar een scenario voorstellen: dat ik weken na elkaar elke nacht 3 a 4 keer moet opstaan. Dan zou ik echt kapot zijn.. Maar voor de rest... Oké, de eerste 4 weken of zo waren heel druk maar nu is het gewoon een leven met een hond wat uiteraard een beetje anders is dan zonder.. Maar daar geniet je toch juist van? Of anders kies je niet om een hond in je leven te hebben..  

Ik vond het hebben van een pup zeker moeilijke momenten hebben en tuurlijk was bij mij soms ook even mijn emmertje vol en zat ik met mijn handen in het haar. Maar eerlijk moet ik zeggen dat dit bij mij maar momenten zijn geweest, over het algemeen van ik het vooral zó leuk.. mijn puppy. En nu hij 2,5 is mis ik het oprecht heel vaak, die puppytijd.

iedereen zal hier anders in staan en het anders ervaren maar het eerste wat ik denk is leg je zelf niet teveel druk op alles? Misschien kan je beter stil staan bij het feit dat je puppy hebt, dat nog niks vanzelf gaat maar het daar echt wel inrolt. Probeer je niet druk te maken om ondeugendheden of ongelukjes maar lach om dat kleine beestje en de streken. En als dat even niet lukt neem even afstand, ga heel even iets voor jezelf doen en relativeer het weer. Puppytijd gaat al zo snel voorbij!!

Eens, pups zijn alleen leuk bij een ander. Hangt van zowel jouw als je pups persoonlijkheid af, hoeveel hulp je hebt, hoe je huis er uit ziet, hoe je omgeving er uit ziet, is de pup gezond, het seizoen, andere honden in huis hebben, kinderen in huis, reacties van anderen etc etc.

Soms kom ik bij anderen met een pup op bezoek en denk ik ja, zo kan ik het ook wel. Met andere honden die het werk uit handen nemen. Een tuin waar ze makkelijk in kunnen. Het zonnetje die schijnt. Een pup die stopt met bijten als je gewoon ‘nee’ zegt. Ruimte in de woonkamer. Partner die er af en toe uit gaat. Man man man. Puppy on easy mode  

Toch nog even een reactie want ik vind niet alle reacties even helpend. 

Iedereen ervaart het anders. Het is mijn eerste hond. Ik ben perfectionistisch en stressgevoelig en in de overgang. Dus ja sommige dagen zit ik er doorheen. 
Dan is dit forum heel fijn om even van je af te schrijven en tips te krijgen. 
Van een aantal reacties wordt het eigenlijk alleen maar erger. Dus ik zal stoppen hier te schrijven. 

Iedereen die een hart onder de riem heeft gestoken of tips heeft gegeven. Super bedankt. Waardeer ik heel erg! 

Ik zou juist niet stoppen met schrijven, ja sommige mensen begrijpen het niet, die vinden pups geweldig, nou...jij niet altijd, dat kan en mag, probeer ook eens de leuke dingen die je mee maakt met je pup te schrijven, mensen leven alleen maar mee met je, dus voel je niet aangevallen, als ze je naar de mond gaan praten is ook niet leuk.

Er zijn mensen hier die wel met je meeleven, die het herkennen en andere niet, kan jou het schelen joh, gewoon lekker schrijven, en vertel wat meer, er vraagt iemand bijvoorbeeld, wat vind je dan zo vermoeiend, dan krijg je misschien weer goede tips.

Soms krijg je een hond waar je heel veel kan leren, jij moet wat meer leren loslaten, het kan nooit perfect, je kan het streven maar dan zit je alleen jezelf in de weg.

Plaats wat foto's, vertel ook de leuke dingen, en ook de dingen waar je tegenaan loopt, en je zal zien dat je genoeg handvaten krijgt die het voor je kunnen vergemakkelijken.

Iedereen had je van te voren toch gewaarschuwd? Ik snap dus niet dat dit een verrassing voor je is.

Gewoon blijven schrijven hoor. Dat je topics opent zie ik alleen maar als een teken hoeveel je om je pup geeft. Leuk je profielfoto trouwens!

Ik heb ook een pup gehad waarvan ik dacht: wanneer -oh wanneer- wordt die dan eindelijk volwassen en stopt deze kwelling! 

Hahahaaaaaa, ik zal je zeggen: ooit gaat dat gebeuren, wordt het je dierbaarste vriend die je geen seconde in je leven wil missen en denk je: waar had ik het toen over?

Komt goed, dus! 

Nee hoor meis, niet stoppen met schrijven. Ik vind grappig om te lezen. Je bedoeld het luchtig toch? Zo een puppert is gewoon enorme inbreuk op je dagelijks ritme.

Weet nog wel dat mijn pup voor 't eerst ging logeren. Was wel ongerust maar man wat rust, heerlijk hihi. Ook driehonderd keer gedacht "Hij moet weg! Ik trek dit niet" Hond is tot zijn dood bij ons gebleven. Mijn schoonzus? Heeft me wel tig keren opgebeld of ik niet een hond erbij wilde hebben. Zat ook met der handen in der haar en is nog allergisch ook! Had zich ook nog verkeken in hoe vaak ze wel niet moest stofzuigen, lol. Hij zit nog steeds lekker bij haar op de bank naast der. Inmiddels zit ze in het ritme en krijg allerlei skattige foto's via whatapp van hem   Dan heb ik een kennis gehad die een oudere relaxte bul had, een kind van 1 en haar vriend besloot een staffy pup erbij te nemen. Die heb ik wat huilend aan de lijn gehad, bull werd ook ineens helemaal energiek. Is ook uiteindelijk allemaal goed gekomen. Dus er zijn best wat mensen die hetzelfde doormaken bij zo een eerste friemel

Goed ook dat je al met uit logeren bent begonnen. Heel belangrijk voor het socialisatie proces, ook te wennen aan andere handen en situaties.

Nee joh niet stoppen met schrijven, ik snap het heel goed hoor wat je zegt , sommige reacties kunnen harder binnenkomen , ik kan ook heel veel vragen, en heb al jaren een hond, en soms moet ik ook even slikken bij sommige reacties , dit kan het juist wat makkelijker maken. En anders mag je mij altijd een berichtje privé doen als je even je ei/ vraag kwijt wilt 

Je kan ook een vervolg topic maken over je hond.

Dan kun je zo vaak of zo weinig als je wilt erover schrijven.

Dat is heel anders, en is het meer logisch te begrijpen zeg maar.

Kun je niet gewoon 1 topic maken waarin je alles deelt omtrent je pup? Leuke en minder leuke dingen? Nu is t net alsof het ene naar het andere klaag topic geopend wordt terwijl dat misschien helemaal niet zo is. Werkt je gezin wel een beetje mee bij de opvoeding van de pup? Of komt alles op jouw bordje terecht?

Ik ken dit persoonlijk echt niet, vind de puppy tijd écht leuk, ja het is veel werk, maar met ritme en regelmaat kom je een heel eind. Ik heb ook nooit het idee gehad constant aan te moeten staan. Is je huis niet hond proof soms?

De overgang, je perfectionisme en dat je nogal stressgevoelig bent ,daar kun je niet zo veel aan doen..alhoewel ik wel van mening ben dat perfectionisme in de zin van een brandschoon huis en een hond simpelweg niet samen gaan...Maar ik lees in een vorig topic van je dat je pup het zo goed doet..Hele nachten doorslapen, in de middag uren tukken..En toch schrijf je nu dat er een last van je schouders valt als ze een dagje weg is en dat je uitkijkt naar de vakantie waarbij je pup weer naar je moeder mag. Als je pup de nachten doorslaapt, hoezo sta je dan 24/7 aan? En waar loop je tegenaan wat je als heel zwaar en vermoeiend ervaart?.Liz was echt een heel actief pupje, donders eigenwijs (is ze nog), mijn wenkbrauwen lagen de eerste weken ook op mijn schoenen. Als ik moest werken in de ochtend bracht ik dr even naar mijn ouders, maar ik was altijd blij dat ik haar weer op kon halen en ze weer gezellig mee naar huis ging..Denk je dat het met je hormonen te maken heeft (wat heel goed kan) of valt het hebben van een pup je gewoon eigenlijk te zwaar? Vandaar ook mijn vraag; Vind je het nog wel leuk om een pup te hebben? 

En daarom begin ik dus niet aan pups, alleen maar volwassen/senior hondjes hier. 

Wat fijn dat je een logeeradres voor haar hebt, hoe is het gegaan daar?