Klopt dit.

Welke kleur labrador is het rustigst?

Veel toekomstige hondeneigenaren zoeken een rustige hond die zich makkelijk aanpast aan het gezinsleven. Labradors zijn wat dat betreft perfecte gezinshonden. Ze zijn makkelijk te trainen, betrouwbaar en gek op alle mensen.

Volgens veel Labrador liefhebbers zou de gele of blonde Labrador het rustigst zijn. Hier konden we echter geen betrouwbare cijfers van wetenschappers voor vinden. Volgens het artikel van Peter van Honk zouden bruine Labradors het minst rustig zijn.

Ook hier geldt weer: de ouders zijn belangrijker dan de kleur. Selecteer je op rustige ouderdieren, dan zal je puppy hoogstwaarschijnlijk ook een fijne rustige hond worden.

Bron: allesoverlabradors.nl 

Dat zou best kunnen.

8n de kleur zit meer dan alleen kleur in de genen.

Zo was vroeger de effen rode cocker een hond die vaak uit het niets iemand kon bijten., het schijnt dat dit in de factor ,,rood,, zat. 

Dus  gerelateerd aan de kleur genen.,

Ik heb weleens een verklaring gehoord.

Dat was dat oorspronkelijk er alleen de zwarte en blonde labradors waren.

De bruine zijn pas veel later gekomen.

En dit was ook niet de bedoeling, maar mensen vonden het mooi dus het is er toch in gefokt.

Maar met als bijkomstigheid die karakters, dat zal wel met de bloedlijnen te maken hebben die toen zijn gebruikt.

Bepaalde karaktereigenschappen vererven ook weer, en dat is dan hierbij ook gebeurd.

Of deze verklaring ook echt klopt weet ik niet zeker, maar dit is wat ik ervan gehoord heb.

Ken alle kleuren van de labradors, zijn allemaal grote stuiterballen die hun kracht niet kennen en overal doordenderen.... vaak zit het karakter ook bij de ouders, en dan heb je een jonge labrador die ook lekker vol energie is...

Van wat voor fokker komt je hond? 

Ik weet het fijne er niet van, maar volgens mij was er een periode dat bruine labradors opeens erg populair werden en er toen iets te soepel mee gefokt is, waardoor vervelende karaktereigenschappen bovenkwamen. Uiterlijk was belangrijker dan karakter. Dus daar komt het verhaal denk ik vandaan.

In jouw geval zou ik me niet te veel vastbijten op de kleur. Ik denk eigenlijk dat andere zaken waarschijnlijk een veel belangrijkere rol spelen. Zoals de fokker waar je hond vandaan komt en je eigen vaardigheden omtrent de omgang met je hond. 

Dus mijn antwoord is: ja er zitten kleine genetische verschillen tussen de vachtkleuren, maar nee dat is niet de reden waarom jouw hond doet zoals die doet. 

Nee de kleur maakt qua gedrag niet uit. Wel hebben ze meer gezondheidsproblemen.

https://www.rtlnieuws.nl/editienl/artikel/4460136/bruine-labradors-leven-korter-dan-blond-en-zwartharige#:~:text=Dat%20blijkt%20uit%20onderzoek%20van,leven%20dan%20hun%20andere%20rasgenoten.

Wat willemijn zegt, voor de gemiddelde labrador loop ik om of roep ik Abel bij me als hij los loopt. Ze zijn lomp en passen zich niet aan aan een in mijn geval 3 kilo hondje. Vind ze over het algemeen niet sociaal naar andere honden. Naar mensen daarentegen vind ik ze over het algemeen goedzakken en knuffels. Echte mensen honden vind ik ze. 
Heb een beetje stil meegelezen met je topics. En lijkt me pittig! Maar, als ik eerlijk ben, een hond voelt je energie. En ik lees de frustratie en de neerwaartse spiraal van het scherm af. Die voelt jouw hond denk ik ook.. begrijp me niet verkeerd ik snap waar het vandaan komt, maar jouw hond kan het niet plaatsen. Die voelt alleen boos en frustratie van zijn baasje en daar wordt ie onzeker van, een onzekere hond is geen pretje in gedrag. En dan was ie van mij maar 2 kilo in zijn puber fase. Ik zou proberen uit deze negatieve (denk) spiraal te komen en te kijken met de gt naar oplossingen en daar aan gaan werken. Ik weet dat dat makkelijk klinkt. Maar met boosheid, frustratie, angst gaat dit alleen maar erger worden. 

Ja, wat ik zeg is dat er vast genetisch gezien lichte verschillen kunnen zijn tussen vachtkleur, maar dat andere zaken een veel en véél grotere rol zullen spelen in het gedrag van je hond. Bruine, blonde en zwarte labradors hebben namelijk nog steeds meer overeenkomsten met elkaar dan verschillen. 

Gedrag op de kleur gooien heeft geen zin, al snap ik dat het misschien een geruststellende werking kan hebben om probleemgedrag buiten je eigen bereik te plaatsen.

Een gelegenheidsnestje schrijf je. Grote kans dat zij niet veel weten over verantwoordelijk fokken. Dus dat zou al een puzzelstukje kunnen zijn.

En je hebt een labrador, die zijn druk. De blonde en zwarte ook. Zeker op die leeftijd. 

Er kan daarnaast nog van alles in de opvoeding gebeurd zijn waardoor het gedrag uit de hand loopt.

Mijn tip is om te kijken wat je kan doen om het gedrag te sturen zodat je een fijn maatje aan je hond hebt. Redenen aanwijzen die buiten je bereik liggen is een reflex van de mens, is namelijk fijn en prettig als dingen niet aan jezelf liggen maar aan iets anders. Maar door op deze manier het probleemgedrag te kaderen kom je niet ver. (En ik zeg niet dat het per se aan jou ligt! Wel dat je zelf met de oplossing zult moeten komen, want je hond gaat het niet voor je doen haha…).

Labradors worden al heel gauw een “Marley”, vooral op deze leeftijd. Het zijn energieke honden. En de moeilijkheid van de labrador is dat beleefd gedrag bij hen absoluut niet automatisch geleerd wordt. Daar is een actieve houding van de eigenaar voor nodig. In hogere mate dan bij andere honden. Op andere gebieden zijn ze dan weer makkelijker, maar fatsoen hebben ze dus niet. Dat het nu erg misgaat zou ik dus niet direct medicaliseren of als extreem zien, want een doorgeslagen labrador heb je nou eenmaal makkelijk. Fijn dat een GT je hierbij komt helpen. Soms kunnen kleine aanpassingen een wereld van verschil maken. Komt goed!

Wat wil je horen? 

het valt of staat allemaal met de opvoeding....

Een stabiele en zelfverzekerde hond voelt juist niet de behoefte om steeds te moeten vechten voor zijn spullen. 

Dit "agressieve" gedrag heeft volgens mij echt helemaaaal niks met het ras, laat staan de kleur van je hond te maken. Heb stilletjes meegelezen. Ik herken echt alle problemen wat betreft de baknijd en het "agressieve". In mand sturen en dan naar je grommen..wat hij eenmaal te pakken heeft beschermen met zijn leven...En het is een kruising shihtzu x malteser. En hij is WIT..

Het heeft echt even geduurd voor ik doorhad hoe wiebelig abel werd van mijn onzekerheid. Soms was ik namelijk zelf onzeker omdat het nog niet lekker liep, we tegen gedragsproblemen aanliepen en je dan ook nog 1000 tips krijgt dus je van alles probeert maar het niet helpt. Hij ging vanuit onzekerheid/angst snappen. Dat onzekere uitte zich bij abel ook door uit zn plaat te gaan op straat ineens, door te grommen als ik in de buurt kwam als hij lag te slapen. Vaak had zijn gedrag niet zo veel met de daadwerkelijke situatie te maken maar met de constante spanning die er onbewust ingeslopen was doordat we niet de beste start hadden. Het had echt een stuk bewustwording bij mijzelf nodig wilde ik de situatie ombuigen. Die verandering bij mijzelf was de grootste stap, daarna kon ik weer gaan trainen. En ja met een gt samen en in het begin met canifelox calm, om hem zo veel mogelijk uit het rood te houden waar hij veel te makkelijk in schoot. Nu begint hij gelukkig bij groen en grijp ik in als het geel/oranje dreigt te worden. 

Dat klopt!

Van ieder ras wordt wel wat beweerd.  De mijne worden opgevoed geboren, maar vallen je wel minstens 1 keer in hun leven aan. In de rug uiteraard. Haha!

Mijn zus heeft een bruine labrador, het 1ste jaar was die een lastpak, krabde veel aan de ramen. Maar goed, zus doet ook wel niet aan opvoeden, wandelen, entertainen. Ondertussen is hij getransformeerd in de standaard veel te dikke domme lompe labrador.

Nou nou dat is ook niet zo netjes uitgedrukt. Ik hoop dat je zus niet meeleest haha. Te dikke domme lompe...doet niet aan opvoeden enz.

Het is gewoon zo. En nee, haar interesse in honden rijkt al helemaal niet zo ver dat ze erover zou gaan lezen/schrijven hahaha!