Agressieve hond

 

Qua signalen geeft Bibi zelf aan wanneer ze wil wandelen en als we dan niet snel genoeg klaarstaan en de deur uit gaan dan beukt ze met haar muilkorf de voordeur er bijna uit. Ze wandelt ook over het algemeen erg ontspannen, lage en kwispelende staart, snuffelen en als de zon schijnt dan gaat ze graag lekker languit liggen of op haar rug liggen om van de zon te genieten. Ze slaat echter totaal om bij mensen of honden die in de buurt komen of bepaalde triggers. En dan als we snel willen omdraaien, oversteken of ontwijken staat ze al vol in de aanval met staart omhoog, haren omhoog, blaffen, grommen en trekkend aan de riem om aan te vallen. En krijg zo'n 31 kg aan adrenaline maar eens omgedraaid.

Het nadeel met natuurwandelingen is dat het dan vaak een losloopgebied is. En wij durven Bibi niet zomaar los te laten lopen. Daarnaast hebben we hier niet echt zo iets dichtbij dus moeten we met de auto gaan, en dat is ook niet zo haar favoriet.

Ik ben aan het kijken naar stichting melief

draagt ze dan in huis ook een muilkorf? Of beukt ze tegen de deur als de muilkorf voor het wandelen aangedaan is? Dan is het misschien eerder de spanning? In elk geval communiceert ze dus wel. Ik zou in elk geval pas naar buiten gaan als ze rustig is, dat scheelt al.

 

Klinkt toch al goed dat ze relaxed kan snuffelen ook.

 

Maar met mensen en andere honden zou het dus mis gaan. Ik vind zelf de hond dan kort naast me nemen en de riem in twee handen nemen zodat er niets kan gebeuren, de hond niet bij je weg kan schieten om uit te vallen wel een fijne taktiek. En dan kan je ook makkelijker afstand nemen. 

Hoe is eigenlijk de methode van de gt die jullie hebben?

 

Nee in huis draagt ze uiteraard geen muilkorf, maar wanneer we klaar staan om te gaan wandelen en op de uitkijk staan of we kunnen gaan. Ik denk niet dat het spanning is want voor de muilkorf op is dan wacht ze gewoon rustig voor de deur. Tijdens het wandelen beukt ze ook steeds met de muilkorf tegen ons aan of drukt hem tussen onze benen of tussen haar eigen poten om hem af te doen. Het is en blijft niet haar favoriete ding. Wanneer de muilkorf op een rustig stuk even af gaat dan is het beuken ook klaar. Ik denk dat als we haar laten wachten binnen voor de deur met de muilkorf op dat we dan geen voordeur meer hebben. We doen hem nu als laatste op en dan zo snel mogelijk gaan want vanaf dat moment wordt ze onrustig. Voordat ze een muilkorf droeg, had ze deze onrust nooit voor de voordeur.

Kort houden en de lijn met twee handen voorlangs doen we inderdaad, maar als er dan iemand aan komt die precies aan Bibi haar kant loopt en je dan snel van kant moet wisselen, waar soms geen tijd voor is, het blijft allemaal wel eng vind ik. De methode van de gedragsdeskundige is leren dan het niet reageren meer belonend is dan het wel reageren en uitvallen naar iedereen. Dus aandacht van haar proberen te krijgen, en dat uitbundig belonen. Maar omdat ze dus zo niet voedselgericht is, vindt ze tot op heden het uitvallen een betere keus. We trainen dus regelmatig met haar op het losloopveldje, zoals de gedragsdeskundige aanbeveelt. Want als ze losloopt dan voelt ze minder spanning (even voor de duidelijkheid, er zit uiteraard een hoog hek omheen, ze kan niemand aanraken). Maar alsnog rent ze achter iedereen blaffend en grommend aan. Enorm zelfbelonend natuurlijk als die persoon dan gewoon doorloopt/fietst/rent. En trots dat ze dan uiteindelijk naar ons komt om haar stukje kip te scoren... Maar dat stukje kip interesseert haar niks voordat ze de persoon heeft 'weggejaagd'. We proberen met oefeningen haar aandacht wel bij ons te houden dus haar laten zitten, liggen, poot geven, rondje draaien, enz maar dan als ze iets in het vizier heeft is ze dus weg.

Och dit maakt meer sense voor mij Om die rede wilde ik altijd een GT vinden die mee keek over mijn schouder maar weinig te vinden hier.

 

Timing is echt cruciaal en wij hebben ook een punt gehad dat die helemaal niet in orde was. Uitslaan en dan netjes terug komen voor een koekie haha. We zijn toen begonnen om totaal niet meer te reageren bij uitslaan. Gewoon stilstaan, uitlaten razen tot de shake off kwam en doorlopen alsof er niets gebeurd was. Pas toen hij weer ging snuffelen en met andere zaken bezig te zijn? Kreeg hij zijn "koekie"

 

Nu heb jij een grote hond dus kan me voorstellen dat het moeilijk omdraaien is of uberhaupt strak stil te blijven staan. Vraag je GT eens naar het gebruik van dubbele riem antitrek. Je hebt dan een tuig met dubbele gespen. Eentje maak je vast aan borst zijde en de andere is op rugkant. Door de gesp aan de borstzijde? Draait je hond lichamelijk automatisch om bij uitslaan of trekken.

 

 

Ik kan je niet helpen met concreet advies. Ik lees dat je je heel erg inzet voor je hond ondanks dat het er onverwachts zoveel probleemgedrag bij kwam kijken, dat doe je goed.

 

Wat ik wat verwarrend vind is dat ik ook lees dat ze inmiddels meerdere honden en mensen aangevallen heeft. Ten eerste geef je aan dat het erg druk is in jullie omgeving en de muilkorf in het begin niet ging. Om eerlijk te zijn vind ik dat niet voldoende excuus om dan de omgeving in gevaar te brengen, maar het is nou eenmaal gebeurt. Ook las ik ergens dat er wat frustratie bij jou zit dat omdat jouw hond toevallig agressief kan zijn (en jullie hier natuurlijk niet zelf voor kozen), het jouw verantwoordelijkheid is om bijtincidenten te voorkomen. Toch is dit wel echt het geval, jouw hond is echt jouw verantwoordelijkheid. Jij kent jouw hond en weet wat je kan verwachten, de toevallige passant heeft geen idee en kiest hier ook niet voor...

 

Het roept bij mij ook wel de vraag op hoe ernstig deze bijtincidenten dan geweest zijn? Als ik alles lees qua agressie en adviezen over inslapen, lijkt het me dat dit om een hond gaat die echt flink aanvalt, maar ik kan me niet voorstellen dat je jouw hond meerdere mensen het ziekenhuis in hebt laten bijten? Gaat het dan meer over af en toe een beet (ook dat moet je absoluut voorkomen, maar is wel een hele andere situatie dan die ik voor ogen had). Als de hond af en toe iemand bijt denk ik dat inslapen een brug te ver is, gaat echt over enorme aanvallen (maar dan lagen er waarschijnlijk meerdere aangiftes en was ze inmiddels ook wel in beslag genomen?) Dan kan ik er eventueel nog inkomen. Ik hoop in ieder geval dat jullie eruit gaan komen en dat het gedrag gaat verbeteren. 

Ah dus ze vindt de muilkorf iets wat je moet proberen af te beuken. Dat is wel sneu en lastig natuurlijk.

Verder, ik ben geen gt, maar ik denk niet dat ze reageert/uitvalt naar mensen en honden omdat dit haar een gevoel van beloning geeft, integendeel. Naar mijn mening wil ze gewoon eigenlijk die mensen en honden niet in haar buurt.

Jenna had buiten ook geen interesse in wat lekkers, bij haar en ook bij Lola die wel lekkers aannam was het toch echt het rust brengen in de wandelingen dat hielp.

 

Ik weet niet of ik het al ergens schreef, maar Turid Rugaas haar boekje Help mijn hond trekt is een fijne methode om die rust in de wandelingen te brengen. Dit icm met behaviour adjustment (BAT2) van Trisha Stewart, en het zelf oordelen per situatie heeft ons heel goed geholpen. Ik zou eens bespreken met de gt wat zij van zo`n aanpak zou vinden voor Bibi en jullie.

 

Uiteraard brengen we de omgeving niet vrijwillig in gevaar. Begrijp me niet verkeerd, dat zij iemand wat aandoet is mijn grootste angst, waar ik bijna iedere nacht van wakker lig. En dat ze niet van de muilkorf hield en houdt dat weegt voor mij ook niet op tegen het gevaar dat ze is voor anderen. Daarom draagt ze hem nu ook gewoon, hoe veel ze ons ook tot blauwe plekken beukt. Onze hond dus onze verantwoordelijkheid.
In het begin wilde ze echter geen stap zetten met dat ding op en trok ze alleen maar terug naar huis en raakte helemaal in paniek. Uiteraard was haar behoeften doen er toen ook absoluut niet bij tijdens het wandelen waardoor ze alles ophield.
Hoe het toch heeft kunnen gebeuren dat ze bijtincidenten op haar naam heeft staan? Tja in eerste instantie onwetendheid. Wij beiden hadden nog nooit een agressieve hond meegemaakt, en ook deze hond zou gewoon lief zijn. Dus daar gingen we, hoe naïef ook, vanuit. Al vaker in dit topic heb ik gereageerd dat er steeds iets bij kwam, in het begin (eerste dagen) ging het ook wel oké. Nou had ze toen ook vrijwel geen prikkels, maar ook toen we eenmaal blokjes om gingen lopen, ging het wel oké. Ze wilde soms zelfs naar mensen toe om geaaid te worden. We dachten dat het alleen mannen op de fiets waren, want dat was het enige waar ze raar op reageerde in de eerste week/weken. Wij waren sinds toen natuurlijk wel wat voorzichtiger. En ik wil niemand de schuld geven, want het is onze hond dus absoluut, logischerwijs onze verantwoordelijkheid, maar wanneer we mensen waarschuwen dat ze kan bijten, lachen mensen vaak en denken dat het een grap is of dat het wel meevalt. Ze ziet er lief uit, is heel rustig en relaxed. Wordt vaak als een oude hond gezien omdat ze sloom is en vaak random ergens op haar rug gaat liggen om van de zon te genieten. Er was iemand voor Bibi geweest die wel interesse in haar had, met een boerderij ergens afgelegen. We hadden duidelijk gezegd dat ze een rugzakje heeft, dat ze altijd buiten eigen terrein een muilkorf om moet en dat ze mensen niet zomaar accepteert, vooral niet in de buurt van haar huis. De man kwam doodleuk naar onze voordeur gelopen waar ik hem opving om te vragen of hij ruimte kon maken zodat we even ergens heen kunnen gaan zodat Bibi op neutraal terrein kon kennismaken. De man was niet zo geïnteresseerd in wat ik zei en vloog meteen naar Bibi toen zij de voordeur uit kwam. Mijn partner probeerde haar gerust te stellen en te aaien en tegelijkertijd kort te houden zodat ze de man niks aan zou doen (uiteraard had ze wel een muilkorf om, maar dan alsnog). Later bleek de man ook nog kleine kinderen te hebben... Ontzettend fijn dat iemand zich aanbied om Bibi een rustiger leven te geven op het platteland, maar dit gaf voor mij wel weer aan hoe mensen vaak denken van 'nou dat valt toch wel mee'. Nou de bijtincidenten vallen tot nu toe niet mee vind ik, mij heeft ze flink doorgebeten, daarvoor moest ik naar de HAP. Uiteindelijk niet gehecht gelukkig maar wel antibiotica gehad. En natuurlijk nu een mooi litteken... De passant die in de hand was gebeten viel gelukkig mee, wat schrammen, we reageerde snel dus ze heeft hem amper kunnen raken. De buurvrouw werd ook vol in het bovenbeen gebeten, twee weken blauwe plek en wond. Toen had ik echt geen ruimte om uit te wijken of Bibi weg te houden, we stonden letterlijk met de rug tegen de muur, en Bibi was vrolijk aan het kwispelen met lage staart dus buurvrouw zag in die milliseconde waarin het gebeurde ook geen gevaar. Dus Bibi kon er vol in happen. De man die ze in de rug/heup beet is eigenlijk mijn schuld en ook de meest recente. Toen had ik Bibi even vast omdat mijn vriendin haar veters strikte, op advies van de GT wandelden we buiten het gebied rondom ons huis en dan zoals zij zei ook zonder muilkorf. Toen de man zo de hoek om kwam werd Bibi wild en sleepte mij mee. Ik kon haar niet stoppen, ze is dan echt te sterk voor mij. En toen wel een flinke beet, paar diepe tandafdrukken en uiteraard bloedend. Hem hebben we toen ook naar de huisarts gebracht. Hoefde niet gehecht te worden, gelukkig. Geen idee eigenlijk of de huisarts daar meldingen van doet, en hoe alert onze gemeente daarin is. we leven wel in de angst dat de politie vandaag of morgen aan de deur staat om Bibi mee te nemen.
Ik heb even geteld, ze heeft naar mijn weten 5 mensen echt gebeten, de overige meer dan tien keer was het uitvallen en poging tot, waarbij we haar dus hebben kunnen tegenhouden. Het gebeurt zo snel en we zijn inmiddels ook wel redelijk gedreven in mensen ontwijken, rustige tijdstippen kiezen, over industrieterrein wandelen in het weekend en vooral veel ogen van voor en achter hebben en alles tien stappen voor zijn om Bibi snel aan de andere kant te houden, haar te blokkeren, of iemands voortuin in te duiken om ruimte te nemen. Zoals ik al zei, het is hier druk en smal, dicht bij het stadscentrum. En uiteraard is dat ontzettend lastig en was ook nooit onze keuze geweest. We wilden überhaupt geen grote hond in de stad en daarnaast natuurlijk geen agressieve, prikkelgevoelige hond. Maar de stichting had van alle gastgezinnen ons gevraagd of we haar wilde opvangen. En zo kwam Bibi in de stad terecht.

 

Misschien wel, maar ze begint vaak al ver voordat ze in de buurt komen of wanneer ze niet eens in haar buurt kunnen komen omdat ze achter een hek zitten. Ook zoals de loodgieter bijvoorbeeld, die was niet eens in haar buurt en was totaal niet met haar bezig, maar toch besluit ze om naar hem toe te rennen en te bijten.

ja ze kunnen dan enorm snel zijn als ze menen dat er ergens ook maar een bedreiging zou kunnen zijn, of als iets anders dan anders is. Vandaar dat werken met afscheidingen zoals in BAT2 ook aangegeven goed kan werken. En de hond leren dat bij bezoek ze op haar eigen afgescheiden plekje gaat.

Jenna heeft nog steeds, als ze maar denkt dat er een andere hond in de buurt is zou ze uitvallen, zodat ze ook zou uitvallen naar een klein kind, of een koffer, ze ziet ook niet goed dus dat maakt haar ook onzeker. 

pik even dit stukje over loslopen in een afgezet veldje.

 

Mijn honden zijn goed sociaal maar werden allemaal heel naar van het loslopen en denken te moeten wegjage van iedereen en waken over het veldje toen ik ze nog op een omheind losloop veldje los liet. 

Ze bouwde zoveel spanning op iedere keer dat ze ook aan de lijn gingen uitvallen. En zelfs naar elkaar in het bos vervelend werden.

 

Toen ik die link legde heb ik ze er nooit meer op losgelaten en mijn honden stopte met uitvallen aan de lijn. 

 

Ik hoop dat jullie haar nu iniedergeval nooit meer aaien als ze zo naar iemand doet.

 

Met aaien bevestig je de angst die een hond heeft en een hond die vanuit dominantie zo reageert moedig je aan in het gedrag door te aaien.

Bedankt voor de uitleg. Om eerlijk te zijn vallen die incidenten dan nog wel mee (niet dat het dan niet erg is natuurlijk). Uit ervaring (met een bange, geen agressieve hond) weet ik dat mensen soms onhandig of ronduit dom kunnen reageren op honden en het echt heel lastig kan zijn om altijd om mensen heen te bewegen. Als de aangerichte schade zo minimaal is, dan zou het ook kunnen dat ze vanuit angst, agressief reageert. In dat geval is er denk ik best nog hoop op vooruitgang. Wel zou ik voorlopig de muilkorf echt niet meer af doen buiten (vind ik ook een beetje een onverantwoord advies van de gt). Hoe hebben jullie de muilkorf aangeleerd? Normaal gesproken doe je zoiets heel stapsgewijs met positieve bekrachtiging maar dat is in deze situatie natuurlijk lastig omdat de muilkorf simpelweg om moet. Wel zou ik daar naast nog blijven oefenen met het wennen aan de muilkorf en veel belonen. 

 

Misschien zou je een hesje kunnen kopen met tekst erop dat men afstand moet houden omdat ze bijt? Verder ben ik door onze angstige hond een stuk assertiever geworden, anders komt de boodschap vaak niet aan bij mensen. Het werkt echt het beste om mensen simpelweg te vertellen dat ze bijt en ze afstand moeten nemen. In het begin vroeg ik mensen beleefd of ze hun hond aan wilde lijnen omdat de mijne het te spannend vond (gewoon in aanlijngebied overigens) maar er waren altijd zoveel redenen waarom het beter was om het niet te doen. Zo kwam het er altijd op neer dat ik met één hand mijn grommende angstige hond vast had (die wilde vluchten maar niet kon omdat ze netjes aan de lijn zat) en met de andere de andere hond bij haar weg aan het houden was. Later ben ik heel simpel en kordaat gaan vertellen wat ik van mensen wilde. Staken ze een hand uit:"niet aaien". Liep de hond los waar het niet toegestaan was: "dit is aanlijngebied, wil je je hond dan even aan de lijn doen?" Inmiddels woon ik niet meer in een stad dus nu ben ik weer heel aardig naar mijn medemensen maar in de stad of drukke omgeving heb je niet altijd de tijd om alles beleefd en rustig uit te leggen. Dus mijn advies is niet te beleefd zijn en gewoon direct zijn.

Weet niet hoeveel kracht jouw hond had, ik krijg het idee van TS dat ook vanwege de lab erin de hond ook de nodige kracht in het lijf heeft zitten. En wat ik er nu van lees deze domweg zich niet laat sturen, maar als ze beslist dat ze andere mensen of honden ook al zijn ze nog op ruime afstand niet zint, ze domweg haar kracht inzet en ook daadwerkelijk inbijt.

 

Ik vind dat niet meevallen, denk dat veel meer bijtincidenten zijn voorkomen omdat TS er bewust van werd.

Bij het omheinde veld snap ik niet helemaal de voerbeloning, het lijkt alsof je die nu geeft op het moment dat ze eindelijk terug komt nadat ze voorbijgangers al flink heeft uitgekafferd.

 

Snap dat je zo 1,2, 3 geen andere plek voor de hond hebt, en sjappoo dat je haar niet aan de man hebt meegegeven die jullie waarschuwingen negeerde én kleine kinderen thuis bleek te hebben.

 

Gezien je haar niet zomaar weg doet en moet "dealen" met haar gedrag, zou ik op dat omheinde veld waar ze energie kwijt kan haar toch aan de lange lijn doen, zodat als ze andere mensen wil gaan opjagen of aanblaffen de lijn kunt pakken. Of bij tegendruk komt ze jullie dan opzoeken om negatief te reageren?

Zo niet, dan zou ik kijken of ze te motiveren is met bal en spel, ik heb nu weer piepbal in mijn zak om de aandacht van onze nieuweling te krijgen.. zij heeft erge focus op vogels. 

 

Maar eerlijk, en tot die conclusie ben je zelf ook al. Jullie omgeving is te druk voor deze hond. Je krijgt de tijd niet om haar te leren wat je van haar wenst, omdat ze niet te bereiken lijkt en ook daadwerkelijk de aanval zoekt en bijt als ze de kans krijgt. Dat is geen lopen meer.

Ik zie dat hier nu ook, wij hebben niet eens te maken met (angst) agressie. Maar de drukte hier, mensen die zomaar aanhalen in voorbij gaan, hoeveelheid andere honden die niet leuk reageren tijdens aanlijnwandelingen in de buurt. Dat had hier absoluut niet goed gegaan met een hond die die prikkels niet aankon en aanval als de beste verdediging zou zien.

Met het idee dat ze een kettinghond is geweest? Komt dat niet ten goede met de energie die jullie hebben bij het zien van mensen. Ook dat is heel herkenbaar voor mij.... Toen we hem net hadden? Heeft hij uitgehaald naar kinderen, volwassen en honden(daarvan hele happen haar in zijn bek) Nu was hij toen 15.5kg dus makkelijk wegtrekken voor mij om bijtincidenten te voorkomen. Al gauw kregen we door dat hij die riem kon doorbijten en uit zijn tuig kon ontsnappen, oeps....

 

Verzin iets waardoor je het gevoel hebt dat je haar kan houden. In mijn geval was dat een tuig op de juiste maat met hendel en een normale korte loopriem die je eigenlijk voor xl honden gebruikt, super dik nylon touw. Zo kon ik hem zowel als aan de hendel pakken als dat ik niet bang hoefde te zijn dat hij de riem los trok of doorbeet. Dan loop je al een heel stuk prettiger

 

Trainingen hebben vooral thuis plaats gevonden met ons in het begin. Wij moesten eerst zijn vertrouwen winnen en zorgen dat hij iets voor ons wilde doen, voordat we een stapje verder konden gaan. Dat was wandelen aan de lijn, watch me en touch/targettraining. Pas daarna zijn begonnen met andere dingen te introduceren, mensen, kinderen, honden en objecten.

 

Toen heeft het echt wel nog een tijdje geduurd want mijn gevoel met wandelen was dusdanig angstig dat er wat gebeuren zou? Dat het zijn zijn gedrag helemaal niet ten goede kwam. Pas op het moment dat ik dat ik het gevoel kon opbrengen niets te voelen en de controle hebben om hem te houden? Verbeterde zijn gedrag ook enorm. Dat is een ontzettende moeilijke omschakeling om te maken, zeker als je al bepaald fout gedrag al hebt gezien. Hij is ook echt een waker want als ik iemand niet vertrouw? Dan laat hij zijn tandjes zien. Mijn vrouw is bang van grote honden en ook daar reageert hij feilloos op.

 

Hier moest ik vooral naar mezelf kijken en welke emotie ik had, verder is Botty een hond die het ontzettend goed doet op opdrachtjes onder de wandeling, dat gaat van speuren tot agility, zolang hij maar bezig is met ons en blije gezichten ziet. Misschien heeft Bibi ook wel een talent voor iets en heb je het nog niet gezien omdat je nu continu in die spanning loopt.

 

 

 

 

Mijn hond is klein en niet sterk, maar dat zeg ik toch ook nergens? 

 

Wat ik bedoel met meevallen is meer dat ik de opmerkingen over het in laten slapen in deze situatie niet passend vind. Het klinkt niet als een levensgevaarlijke hond, wel als een hond waar heel goed doordacht mee omgegaan moet worden. Dat dat in de omgeving van ts lastig is en dat het gedrag ongewenst is begrijp ik ook. Honden zijn veerkrachtig dus ik zou er ook niet meteen vanuit gaan dat het nooit meer gaat veranderen, misschien draait ze wel wat bij en is ze over een tijdje wat makkelijker te sturen in haar gedrag.

Ik reageerde meer op dat je zelf opperde een hesje met niet aaien, en dat je met 1 hand je grommende hond weghield van mensen die toenadering zochten.  Je zegt inderdaad nergens dat je een grote hond hebt.

Maar de vergelijking die je maakte als voorbeeld viel mij wat krom. Ik bedoel er verder ook niets lulligs mee.

 

Zelf zit ik ook meer dat de hond al ruim een jaar bij TS is, en het gedrag verergert zo het lijkt alleen maar ipv dat het verbetert ondanks hulp en meekijken van buitenaf. 

 

Ja honden zijn veerkrachtig, en veel buitenlandse en of herplaatste honden hebben al de nodige levenservaring van waaruit ze reageren. Ik heb de mazzel dat wij geen reactieve of angstige honden in huis hebben gekregen eerlijk gezegd. Maar moet ook wel zeggen dat wij ook vrij rap inspelen op bepaald gedrag wat ik niet ok vind, of ze er nu net zijn of niet.

 

Maar buiten moesten wij ook maar eerst goed zien hoe de reactie was op van alles en nog wat. Die kleine heeft wel de neiging om huis te willen verdedigen. Ik wil dat niet hebben, ze reageert nu op de buurhonden die uitgelaten worden, dus haal ik haar weg bij raam als ze niet stopt met grommen en blaffen. Idem deed ik met de grotere andere hond.

 

Maar heb zelf het idee dat TS prima honden weet te lezen, en dat ze echt wel met de handen in het haar staan om dit gedrag. 

Zou zelf ook niet lekker lopen met een hond die ineens bewust op mens of hond af zou vliegen om daadwerkelijk te bijten, zeker niet als je de hond al een jaar hebt en al best veel hebt gedaan om gedrag om te buigen of om gedrag te voorkomen.

ik vraag me af of die hulp van buitenaf wel de juiste is, mij bevalt de gedachte niet dat dit zelfbelonend gedrag zou zijn.

Ik denk dus niet dat een hond gaat denken, o daar is een lekker stukje kipfilet, laat ik dan maar die andere hond of dat mens negeren want dat vind ik een betere beloning. Maar goed, makkelijk praten natuurlijk vanaf hier. Het is alleen niet een methode die bij Lola of Jenna had gewerkt.

Een hesje met pas op hond bijt kan wel zorgen dat mensen het in ieder geval serieus nemen, dat lost natuurlijk niet alle problemen op maar in combinatie met een muilkorf lopen mensen er dan uit zichzelf misschiren wat ruimer omheen. 

 

Met het voorbeeld van het wegduwen van andere honden bedoelde ik dat dat dus niet een situatie is die werkt (ook met een kleine hond niet). Hiermee bedoel ik niet dat die situatie één op één vergelijkbaar is met die van ts. In dat geval is het dan roepen tegen de fietser op de stoep: "ga weg, hij bijt". De tip die ik gaf was juist vooraf heel duidelijk en assertief zijn, ook wanneer dat soms wat minder beleefd of gepast is om vervelende situaties (hoe die er dan ook precies uit zien te voorkomen). 

 

Dat de hond nu niet verbetert in gedrag kan bijvoorbeeld ook komen omdat de huidige methode niet aansluit bij de situatie. Misschien is het voor ts toch interessant om zich te verdiepen in andere methodes. Maar het blijft een lastige situatie...

Jouw verhaal is mijn verhaal. Ik heb een hele tijd niet meer gereageerd op dit forum omdat wij uiteindelijk besloten hebben onze lieve Boi een ander thuis te gunnen.

Onze omgeving was te druk, te eng, en er gebeurde te veel. Wat we ook probeerden het is niet gelukt. Uiteindelijk viel hij zelfs  mijn kinderen aan (die hem altijd al met rust lieten) en kon niemand zich hier in huis meer vrij bewegen behalve ik, zijn veilige haven.

Niet 1 maar 4 gedragsdeskundigen, intensief traject bij de Zwerfhondenschool, kosten noch moeite, we hadden het allemaal voor hem over. En hij voor ons want hij deed zo zijn best. Maar het lukte niet. Uiteindelijk na lang en intensief zoeken een plek gevonden zonder de prikkels van hier die hem zo triggerden. Boerderij, stukje bos, roedeltje, vrijheid. En wat gaat het goed met hem! Terug naar de basis naar waar hij zich het prettigst bij voelt.

De stichting (FKK Animal Rescue) gaf ook hier onvoldoende thuis. Hij had om te beginnen al nooit geplaatst mogen worden bij een gezin in een woonwijk. Het is geen gezelschapshond maar een hond met serieus trauma. Achteraf gezien waren er al alarmbellen. Geen huisbezoek, onvoldoende nazorg. Geen contract! Het ging zogenaamd met alle honden van daar uitstekend behalve met die van ons dus lag het vast aan ons. Klopte ook volgens de FB pagina, maar toen wist ik nog niet dat alle nagetieve berichten daar snel gewist werden en dat deze stichting overal op social media mensen heeft zitten die de boel rechtbreien (waarschijnlijk ook hier op dit forum) Ik heb dat oprecht ook geloofd. Totdat de beerput openging en bleek dat wij zeker niet de enigen waren met dit probleem.

Wij kozen er toen zelf voor, in het belang van Boi, zijn herplaatsing niet via deze stichting te doen. Ik vertrouwde dat niet en wilde voor hem de beste plek en niet nog een kansloze situatie waarbij hij van huis naar huis zou gaan. Ik heb me zo schuldig gevoeld dat ik blindelings deze stichting vertrouwde. Zo stom. 

Uiteindelijk gaat het nu goed met hem, beter dan dat hij het hier bij ons deed. Al mis ik hem na 5 maanden nog elke dag en was het verdriet van deze beslissing echt enorm groot, het was het beste voor hem.

Ik wil je zeker niet een kant op praten maar wel mijn verhaal even gedaan hebben. Succes en sterkte met Bibi

oh afgelopen november was je nog zo positief, las dat het steeds beter ging... en sindsdien zoveel gt`s en trainingen dus...heel jammer dat het allemaal niet gelukt is, hopelijk heeft Bo nu zijn plekje gevonden.

Mijn ervaring is: juist zo min mogelijk trainingen, en  rust gaan brengen in hond, al snap ik dat je het je zo niet voorstelt als je een hond in huis haalt. 

Gelukkig heeft Bo nu dus blijkbaar zijn gouden mandje gevonden, fijn.

 

Maar een stichting met undercovermensen op hondenforums, die agressieve honden verhandelen en dit goed praten? 

 

Ik wilde vooral positief zijn, wilde zo graag dat het zou lukken! En niet sinds november zoveel gt's, dit is over de hele periode geweest dat hij bij ons is geweest (1,5 jaar). De trainingen waren inderdaad vooral bedoeld om rust te brengen, vooral het traject bij de zwerfhondenschool. Dit was ook het enige echt goede en passende traject voor Boi. Maar rust in een drukke omgeving met buitenspelende kinderen op fietsjes, stepjes, rennend. op tijden wandelen dat er niemand buiten was, geen probleem alles voor hem. Echter is hier altijd wel iemand buiten en het was gewoon gevaarlijk. Constant de achterdeur op slot moeten houden en de gordijnen dicht. Stel je voor ik zou 1x vergeten de achterdeur op slot te doen en er zou een vriendje van 1 van de kids binnenkomen. Mijn eigen kinderen die niet meer veilig waren in hun eigen huis, en die arme Boi die zoveel stress had en zo bang was dat hij geen andere keuze zag dan agressie inzetten. Nachtmerries. Ach het verhaal is zo lang en zo veel omvattend dat ik het eigenlijk ook niet goed genoeg op papier zal krijgen. Maar iedereen die mij kent en dit heeft gezien weet dat mijn hond herplaatsen hetgeen is wat ik echt als aller allerlaatste zou doen en in dit geval ook echt beter is geweest voor Boi. Want opgeven komt doorgaans niet in mijn woordenboek voor. 

 

En de stichting...tja, Boi is niet agressief maar getraumatiseerd en bang en koos er uiteindelijk voor agressie in te zetten omdat hij maar geconfronteerd bleef met zijn grootste angsten (mensen en kinderen). Maar in wezen is hij heel gevoelig en zacht. Deze hele ellende had voorkomen kunnen worden als zij eerlijk waren geweest over de trauma's, op zijn minst naar onze thuissituatie gekeken hadden, hun hondjes eerst in een gastgezin of in een speciale opvang (die zijn er) zouden plaatsen zodat het in ieder geval duidelijk is wat werkt voor deze hondjes.  

Inmiddels weet ik meer dan toen, ook over de situaties in de shelters op Bonaire. Ook over de rassen en achtergrond van de hondjes die naar Nederland komen. Het zijn doorgaans honden die ooit gebruikt zijn voor gevechten en deze met elkaar gekruisd. Pittige rassen door elkaar met slechte ervaringen met mensen en niet gesocialiseerd. Dat is heftig. En het gaat vaak goed hoor, maar bijna net zo vaak niet. En inderdaad de stichting verbloemd dit.

 

 

Dankje voor de toelichting.

Treurige toestanden wb die honden die voor gevechten misbruikt worden, vreselijk.

Juist dan zou er een goede begeleiding voor de mensen nodig zijn. Honden reageren ook plaatsafhankelijk, het kan natuurlijk zijn dat het in Bonaire goed ging tussen de honden onderling en hun reakties naar mensen. Dat is natuurlijk iets anders dan ergens in een vreemde omgeving, met allerlei drukte en geluiden. Dat zou veel meer duidelijk gemaakt moeten worden, dat er alleen gezegd kan worden hoe de hond reageerde onder de omstandigheden daar, maar dat dit nog niets zegt over hoe de hond ergens anders in heel andere omstandigheden zou reageren.

Opnieuw socialiseren moet je, je ook 200% voor inzetten en idd in sommige situaties kan dat helemaal niet zonder dat je zelf verzaakt. Laat staan dat je misschien een aanpassing moet maken die voor de rest van je leven is. Gebeurt gelukkig maar weinig maar toch. Dat siert ook omdat te kunnen toe geven. Is echt niet lelijk bedoeld maar we willen wel eens te mooi denken over ons eigen kunnen en dat rochel ik wel even.

Opnieuw socialiseren bestaat niet. Er zijn fases in de puppentijd die je niet over kunt doen. 

Sorry maar ik vind dit verhaal absoluut niet meevallen. De loodgieter die zichzelf totaal niet bemoeit met jou of een ander waar naar toe gerend wordt om hem te bijten. Dat is geen angst…. 

En ja, ik heb zelf ook een bijter gehad tot het eind. Want ik ben eigenwijs. Elke GT adviseerde me haar in te laten slapen, lekker niet gedaan. Het heeft me wel 10 jaar van mijn leven gekost. Dat had ik niet anders gedaan als ik het terug kon draaien maar dit is wel de realiteit. Mijn hond werd na een paar jaar beheersbaar maar bleef tot het eind gewoon bijten. Dat wist ik ook. Man in mijn buurt die haar niet aanstond? Ja pech. Hond in mijn buurt? Bam. Ze heeft nooit een buitenstaander kunnen verwonden (al heeft het vaak op een haar na gescheeld)  maar over gaat het niet. Deze hond is geen 2 jaar oud maar 4 zoals de DA zegt (en misschien wel ouder) en dit gaat niet anders worden. 

De realiteit is dat je het hele leven van de hond rekening moet blijven houden met de gebruiksaanwijzing van je hond. Geen bezoek voor de hond weg is, bezoek weghouden bij hond, bezoek niet naar hond laten kijken, niet naar drukke plekken wandelen met de hond, altijd opletten of mensen niet zomaar willen aaien. Kinderen ontwijken, plekken waar kinderen veel zijn ontwijken, plekken waar andere honden (en dus hun baasjes) zijn ontwijken. Ik kan nog wel even doorgaan… 

 

Mijn kinderen konden haar echt niet recht in haar ogen aanstaren of denken haar zomaar even te kunnen knuffelen. Het is eigenlijk een serieus risico dat je neemt om een dergelijke hond te hebben. 

Ik persoonlijk heb ondanks alles van haar genoten maar nooit meer. Besef je dat je ook nog eens naar de dierenarts moet waarin je via de achteringang je hond moet brengen, die je waarschijnlijk slapend terug krijgt (ze lieten mijne echt niet wakker worden daar) en al dat soort dingen. 

Nu ik weer een hond heb zonder rugzak waar alles mee kan zet het me ook vaak aan het denken. Eigenlijk is het niet normaal om zo te leven. Mijn vorige hond had verder nog een leuk leven omdat thuis voor haar alles was. En ja ik maakte ook alles voor haar. Van zwembaden van een paar meter tot springpole’s en wat niet. Die kon functioneren. Maar als dit niet het geval is en jij als baas ook nog continu wakker ligt hiervan ja…

 

Het mag ook ophouden, dat maakt je dan geen slecht mens. Overdragen naar een ander is heel erg lastig en zo’n stichting is echt verschrikkelijk blijkt. Maar het is ook wat het is. Vind de naald in de hooiberg maar… 

 

Zó herkenbaar wat je schrijft.
Wij hebben ook alles al geprobeerd, Jantje zegt lavendel, pietje zegt kalmerende pillen van biofood, weer iemand zegt dat brandnetel uit de vriezer door de voeding, masseren, speciale shirtjes voor meer druk, flexilijn om druk te voelen of juist een sleeplijn, tuigje of halsband, haar dingen uitleggen, op onmogelijke tijdstippen en plekken wandelen (industrie terrein enzo), veel los laten lopen of juist veel aan de korte lijn, touch en target, prikkels ombuigen naar iets positiefs, haar behoeden voor allerlei prikkels tot overwegen om te verhuizen of zelfs emigreren naar een rustige plek.
We hebben ondertussen ook weer contact gehad met de stichting. We zijn er eigenlijk wel best boos over dat ze een kettinghond die niks gewend is, in een stad plaatsen. Ze is getraind om territoriaal te zijn en te vechten voor haar plek en eten. Ze heeft misschien nog nooit een kind gezien in haar leven en al helemaal niet zo veel bij elkaar en op stepjes en fietsjes zoals er hier zo veel van zijn. Maar de stichting ziet zich niet verantwoordelijk. Hoe kunnen ze zonder iets te testen,zonder überhaupt de hond te hebben gezien, haar ergens plaatsen. Ja er was twee weken bedenktijd, maar iedereen weet dat je in twee weken nog niks kan zeggen over hoe zo'n hond is. Ze was alleen al bang voor onze vloer dus ze lag alleen maar, keurige, rustige hond zou je dan denken. De stichting wil haar ook niet op hun website plaatsten om een groter draagvlak te hebben voor hulp of een goede plek voor Bibi. Ze zeggen dat zij dan weer verantwoordelijk zijn over Bibi en dat willen ze niet (wij ook niet, iedereen weet dat het vroeg of laat goed mis kan gaan). Het loopt dus allemaal een beetje vast. Nu zijn we al aan haar gehecht en zijn we toch iets met haar aangegaan. Dat geef je niet zomaar op, hoe vreselijk zwaar het ook is. Zij is ook gehecht aan ons, en vooral aan onze andere hond. Ze toont nooit echt liefde naar onze andere hond, zij mag niet eens bij haar in de buurt komen vaak. Maar zonder haar is ze niks, durft ze niks, wil ze niks en is ze vreselijk ongelukkig. Er zijn inmiddels wel wat mensen die hebben laten weten interesse in Bibi te hebben, maar waar het in het begin wel goed klinkt, komen er uiteindelijk toch wel weer dingen bij die me bang maken. Dat verantwoordelijkheidsgevoel over haar en wat zij kan doen zal wel bij mij blijven zolang ze leeft.
Het klinkt naar, maar als ik toch eens de tijd terug kon draaien...

Ik hoor een hele lange weg, in heeeeul veel clipjes van Stilwell en artikelen, boeken over dit fenomeen. Misschien doet Bibi het beter in een gezin zonder afleiding van honden, kinderen of weet ik veel wat. Je kunt allicht een contractje opstellen voor een jaar met bezoekersrecht. Het siert je wel om er toch mee door te gaan. Meeste van die kronkeltjes gedijen uitermate goed naar langere tijd in hun eigen roedel/familie met hard werken. Dat moet je ook maar kunnen.

Dat is toch niet raar.. als je had geweten dat ze dit gedrag zou ontwikkelen, en vanwege je woonomgeving je haar dus niet beter kunt begeleiden of kon begeleiden, dan had je niet voor haar gegaan.

Idem dat de honden elkaar accepteren maar niet echt de grootste maatjes zijn.

 

Onze eerste uit buitenland kwam ook zo direct van Schiphol, maar had wel bij gastgezin in buitenland gezeten. Waar ze ook niet helemaal eerlijk zijn geweest want de filmpjes waren mooi en leuk, maar haar gedrag rondom eten en haar gestel op dat moment was schrikbarend en niet vermeld. Gelukkig bleek de rest van haar karakterschets wel te kloppen.

Idem met onze huidige, die op straat heeft geleefd. Naar Nederland is gehaald daar 2 weken door een ervaren persoon is geobserveerd en meedraaide in het leven daar alvorens wij haar ophaalden en 3 weken proeftijd hadden. Er zijn soms dingetjes die haar angst in boezemen maar niet onoverkoombaar en ze trekt zich enorm op aan de huidige honden en ze hebben alledrie een enorme klik met elkaar.

 

Had dat niet geweest dan had het wellicht ook een andere wending kunnen nemen in gedrag. Idem bij de hond die te mager was, wij zaten vanwege het gedrag al met de handen in het haar maar door tips en tricks en eigen inzicht is dit gelukkig goed gekomen. Als ze bij (onervaren) mensen had gekomen met kinderen had dat helemaal fout gegaan.

 

Ik vind het knap dat je zoveel probeert, en niet zomaar haar meegeeft aan mensen die interesse tonen. Anderzijds zou ik het wel heel reëel vinden en misschien ook wel eerlijker naar de hond toe als ze wel de kans krijgt om op een rustige plek te kunnen wonen. Of in het ergste geval toch nadenken  over inslapen. Hoe schat da haar in, en de verschillende gedragstherapeuten. Je weet dat ze echt bijt als ze de kans krijgt. Je kunt toch niet eeuwig op scherp staan, is voor je gezin niet fijn maar lijkt me ook voor je andere hond gewoon ronduit vervelend al die extra aandacht die je nu aan deze dame moet besteden om het maar in goed banen te blijven leiden.

Wat een moeilijke situatie en heftig natuurlijk, als je geen fijne wandelingen kan doen met je hond en ook nog samen met een andere hond leeft. Het zijn natuurlijk ontzettend veel prikkels voor de hond, buitenland, totaal ander leven en hele andere ervaringen op gedaan. Misschien is een stad, niet de meest handige plek voor haar en kan ze gedijen onder andere wat rustigere omstandigheden en omgeving. Niet zo handig van de stichting omdat niet mee te nemen, maar ik weet niet hoe haar gedrag toen was natuurlijk, want natuurlijk is ze in the end, een hele lieve hond. Je kan de beste gedragsdeskundige erop sturen, maar dat wil niet zeggen, dat alle problemen kunnen worden opgelost door training. Ik denk dat misschien de oplossingen kunnen zitten in inderdaad weer met de stichting praten of er een mogelijkheid is tot herplaatsing of zelf een goed tehuis voor haar zoeken, maar mocht je toch je tijd, energie en liefde willen stoppen met haar, dan vergt dat ook veel geduld en misschien kan je de wandelingen in wat rustiger gebied gaan uit proberen en stap voor stap, dit gaan doen met enkele prikkels erbij...maar misschien krijg je het nooit helemaal goed, dus dat voor ogen houdend en of je dit kan of wilt blijven trainen voor jaren, is de vraag die je jezelf moet stellen.....

 

Wat een mooi, oprecht verhaal. Respect.

 

Aan Baasje van Sterre en Bibi: Ik heb geen tips voor je, maar ik wil je wel sterkte wensen. Er is niemand die in die situatie wil zitten. Moeilijk hoor...

Ik ken verder de stichting niet. Maar ik vind toch echt dat zij er meer mee moeten doen (ken ik hun kant vh verhaal uiteraard niet). Wie heb je daarvan gesproken? Alleen de screener of ook de voorzitter?