Puppy met baknijd/grommen bij snack

Hallo, 

Hier een verdrietig baasje die het niet meer weet. Wij hebben sinds twee weken een pupje in huis, nu 10 weken oud, ze is heel lief, maar heeft erge voernijd en snacknijd.

De foto is niet ons hondje. We hebben nu een clumber spaniel pupje. 

Wij hebben bewust gekozen voor een hond en keken hier ook 1,5 jaar naar uit, tranen van blijdschap dat we haar mochten ophalen. Maar dit valt ons zo tegen, ik vind het spannend en we weten echt niet wat we ermee moeten. 

Onze vorige hond was een leonberger, zo lief, ook vanaf puppy bij ons in huis gekomen. Zij had helaas met 4,5 jaar een hartstilstand en is 1,5 jaar geleden onverwachts overleden. Ook zij was een pittig pupje, maar ze heeft nooit gebeten/gegromd met voer 

Al die tijd getwijfeld of we weer een pup zouden nemen, en na lang wachten toch de knoop doorgehakt! We willen graag een hond in ons gezin. Wel een ander ras, ivm de grootte en ons zoontje van 1,5 jaar. 

Het advies van de fokster was dit hondje,  ze was het kleinstje hondje uit het nest, heel rustig en meegaand. Maar bij ons thuis is het hondje dit totaal niet als het gaat om eten/snack. 

Na vier dagen tobben met de zindelijkheid viel mij op dat het echt wel bizar was hoeveel ze plaste, op ons, in de bench en binnen. Ondanks onze strakke planning met uitlaten (na eten, slapen, spelen en ook tussendoor). Ik sliep ook naast de bench 8 dagen lang, maar nog steeds alles onderplassen. Wat bleek: ze had erge blaasontsteking. De antibiotica werkte niet, dus opnieuw zit ze aan een kuur. Het was even een teleurstelling en het is best pittig, maar kan gebeuren. We nemen ook niemand iets kwalijk, ook de fokker niet. Als de kuur weer niet werkt dat krijgt ze een echo van haar blaas of het inwendig inorde is. Nogmaals: hier kan niemand iets aan doen! 

Het enige is dat ze echt erge baknijd heeft. Het begon met haar voerbak en nu gromt ze ook met een snack. Een voorbeeld: ze had een snackje gehad van de buurman. Mijn man wilde haar aanlijnen omdat er een fietser kwam en hij kwam dichterbij ze ging hard grommen. 

Als wij in de buurt komen van haar voerbak lijkt het echt een grote volwassen hond in een puppylijfje. Ze gromt, gilt, blaft en bijt uiteindelijk :( 

Ik vind het zo niet leuk. Wij hebben een zoontje van 1,5 jaar en ik ben nu al bang dat hij perongeluk iets laat vallen en wat dan? Over twee maanden is ze een stuk groter.

We zijn bereid om hierin te trainen/oefenen. Maar ik lees ook heel vaak dat bij honden met baknijd het altijd een "spanning" blijft als het gaat om voer/eten of iets anders. Kan iemand hier iets over toelichtend?

 Ook krijgen we wisselende adviezen: 

- hondenschool zegt: trainen

- fokker zegt: laten gaan, haar rustig laten eten in de bench of gang gaat vanzelf over. Met trainen trigger je het en wordt het erger.

Heeft iemand advies? :( ik denk steeds meer: als ze zo gromt en bijt is het niet passend in ons gezin, dit is zo onvoorspelbaar. 

Hoe reageer je als ze gromt en hoe doe je zelf rondom eten?

Voerbak zou ik sowieso gerust laten. Snacks kun je op gaan werken door te ruilen, stukjes bij te gooien etc en haar uiteraard niemand iets laten geven zolang je er aan aan het werken bent.

Met je zoon inderdaad opletten, dus 1ls hij iets eet, zorgen dat de pup elders zit en goed zorgen dat alle opgeruimd/op is na het eten.

Wij geven haar voer in de bench. Als we langslopen gaat ze schrokken. Het grommen/gillen/bijten heeft ze al drie keer gedaan. Dit was op momenten dat ze niet in de bench zat en we haar aaiden.

Dit deden we met onze vorige hond ook, zelfs toen ze volwassen was. Zodat zij altijd wist dat als ze at, wij ook onverwachts langslopen/aanraken etc 

Aaide je haar dan terwijl ze aan het eten was?

Uit de hand voeren om haar duidelijk te maken dat jij de brenger van voer bent.

Tevens een goede manier om een clicker aan te leren.

" Aaide je haar dan terwijl ze aan het eten was? "

Kees

Ja klopt

Ja dat zou ik dus ECHT niet doen. Gewoon helemaal met rust laten als er al spanning is, desnoods in een andere ruimte in plaats vd bench als ze daar ook spanning ervaart.

Van een blaasontsteking kunnen ze flink last hebben, best mogelijk dat dat meespeelt in de stress.

Hier nog eentje

En hoe gaat het nu?  Heb je ook kinderen? 

De aanleiding voor het grommen is wel duidelijk (aan haar zitten terwijl ze eet). Het is geen raar hondengedrag dat ze zo reageert. Daarnaast testen pups gedrag uit, en is dit ook geen toekomstvoorspeller hoe ze zal reageren als ze volwassen is. Er is dus nog geen man overboord. Het is wel belangrijk dat je hier goed mee omgaat. De spanning omtrent eten moet weg, en zij moet vertrouwen krijgen dat ze rustig kan eten. Aaien tijdens het eten is een absolute no go. Op andere manieren klooien met het voer (zoals expres aan de voerbak gaan zitten) ook echt niet doen. Wat zou jij er van vinden als iemand opeens z’n hand door jouw bord avondeten zou halen? Ja, niet fijn dus. Wat je wel kan doen is haar met rust laten. Als de boel weer wat bedaard is zou je af en toe wat extra lekkers aan haar kunnen geven tijdens het eten. Kies hier wel het juiste moment voor uit, zodat het niet alsnog als bedreiging voelt. En zodra je wat hebt gegeven uiteraard niet blijven loeren haha. Het moet fijn worden, niet ongemakkelijk. 

Maar waarom val jij haar lastig tijdens het eten dan? Ik hou er niet van om mensen met honden te vergelijken, maar als iemand steeds mijn eten probeerde af te pakken of mij steeds aanraakt als ik aan het eten ben, wordt ik ook pissig. 

Je bent er nu ontzettend een ding van aan het maken, en dan wordt het ook een ding voor de hond. Het beste is om haar gewoon te voeren op een rustige plek en haar verder niet lastig te vallen. Als zij door heeft dat ze in alle rust kan eten zonder gestoord te worden, gaat ze steeds minder de behoefte hebben haar eten te beschermen. 

Wanneer je een botje geeft en je wil het afpakken, ruil het dan met iets. Zorg dat er iets lekker tegenover staat. Als mijn honden een grote kluif hebben en ik wil het na een half uur af pakken, pak ik een stukje kaas of een lekkere beloning, houdt dat voor hun neus, geef het en pak intussen de kluif weg. 

Ik denk dat de fokker dus gelijk heeft, met trainen ga je juist heel erg de druk op het voedsel leggen terwijl je hond juist ontspannen zou moeten zijn. Wat je nog kan doen als ze iets te kluiven krijgt, zelf het kluifje vasthouden en haar laten knabbelen. Op die manier wordt het eten met jou als positief geassocieerd. Je zou je hond nog met de hand kunnen voeren, dus steeds een paar brokjes (als ze brok krijgt) in de bak laten vallen, als ze die op heeft doe je er weer wat bij. Op die manier is een mens ook leuk, want die zorgt voor meer eten. Maar dit zou ik dan pas doen nadat ze eerst volledig rustig is, dus zonder haar de komende weken vooral af en laat haar met rust tijdens het eten. 

Deze mensen hebben geen kinderen maar dit is een voorbeeld van wat je zou kunnen doen voor de baknijd. Je kind moet je voorlopig zorgen dat het gescheiden blijft. Babyhekjes kunnen hierbij helpen en je hebt er vast al eentje  Eet je kind? Hond achter het babyhekje, eet je hond? Kind achter het babyhekje.

Zelf heb ik met mijn herplaatser hard getrainned op het commando "touch" want heb best veel kleine neefjes en nichtjes. Touch is een commando waar je hond zijn/haar neus tegen je hand aanduwt en krijgt daarvoor een snoepje. Begint bij 1:46 https://www.youtube.com/watch?v=wIGr7OLXJfc Inmiddels kunnen ze aan zijn staart trekken, wat ik natuurlijk niet toesta haha maar goed hij schrikt er niet meer van, onverwachtse bewegingen van kinderen. En hier de volledige uitleg van een ander https://www.youtube.com/watch?v=aHlaPazDkNY

Je moet wel eerst de voedsel agressie aanpakken.

Bakje eten geven, hondje vooraf laten zitten, en dan neerzetten, eet smakelijk en er bij weg blijven. Een hond moet het vertrouwen krijgen dat hij het eten op zijn gemakje kan oppeuzelen. 

Baknijd wakker je nu juist aan door steeds er naar toe te gaan, aan de hond te zitten.

Bedenk, jij hebt een lekker gebakje en iedereen komt steeds langs, om het af te pakken, om over je hoofd te aaien, dan zeg je toch ook, schiet op, laat me even genieten. En als het iedere keer afgepakt wordt, dan ga je ergens anders zitten om het op te eten. Dat kan een hond niet doen, die zegt grauw grauw, van mij, blijf af, ik heb ook recht op rustig eten.

Om dit weer af te leren is moeilijker. Maar ga met een kluif bij je hond zitten en houd de kluif vast zodat de hond lekker kan knabbelen,  maar je blijft het vasthouden, na verloop van tijd zeg je, klaar  en los,en je ruilt de kluif voor een brokje. 

Zo leer je je hond het commando los, en weet je hond dat samen met een kluif heel gezellig is,

In de wolvenwereld werkt het zo.

Pa wolf begint met de prooi en laat al snel mawolf met jongen er bij. Pas als zij volgegeten zijn mogen de andere familieleden van de groep eten. Maar dan zal pa wolf en ma wolf nooit meer langs Lopen en de prooi weg willen halen, of de etende groepsleden gaan likken of noem maar op. Nee eenmaal mogen  eten is aan het eten blijven,

Waarbij ik niet zeg dat de hond een wolf is, want dat is niet waar.

 Goede uitdrukking is ook, eens gegeven blijft gegeven,

Bedankt allemaal voor de reacties! Vind het heel fijn dat alle reacties zo goed bedoelt zijn en alles wat er geschreven staat klinkt heel logisch. Dus echt bedankt!

Het enige wat ik echt niet fijn vind hierbij is dat alles qua voer/snack nu apart moet en op een rustig plekje. Bij onze vorige hond hadden we ook echt de afspraak dat kinderen haar met rust laten, maar... ons nichtje en neefje konden alles doen met haar rondom haar eten omdat we dit geoefend hadden. Ze konden brokjes geven uit hun hand terwijl onze hond kwijlend op de rug van de kleinste rustig alles aanpakte. Natuurlijk zijn alle honden anders, dit begrijp ik maar al te goed. Persoonlijk vind ik het wel belangrijk dat je altijd, maar dan ook altijd haar voer mag wegnemen. Stel er gebeurd een keer iets of er valt een boterham dan krijg je ook dit gedrag. Maar ik zal daar anders in zijn qua gedachte omdat ik dit ook gewend ben van mijn andere hond. Misschien ligt hier ook het probleem, dat ik teveel hoop dat deze hond ook zo lief is qua eetmomenten. 

Ik vind het best een dingetje dat een puppy dit nu al doet, het zal een logische reactie zijn volgens de hondenregels, maar... we hebben bewust voor een puppy gekozen met dit karakter vanwege de reden dat we haar zo veilig mogelijk konden opvoeden voor ons zoontje... maar wel altijd de regel; met eten last je haar met rust. De reden dat wij haar alleen wilde aaien tijdens het eten is dat er altijd iets onvoorspelbaars kan gebeuren, ook tijdens het eet moment. Je kan het nooit 100% afzetten of gedcheidden houden. Stel je bent een keer op de camping of vakantie ofzo dan kan het ook niet allemaal met traphekjes. + ik vind dat de hond gewoon in zijn mandje een kluifje kan eten, maar het kan voorkomen dat er iemand langsloopt of  dat ons zoontje toevallig langsrent. 

Dat ze gister al begon met grommen toen ze een snackje kreeg van de buurman terwijl mijn man alleen dichterbij stapte vind ik echt heel wel gevaarlijk. Want ik heb haar pas drie keer naast haar gezeten met het eet moment. En alle drie de keren was het grommen/bijten en gillen/blaffen.

Ik begrijp dat het te trainen is. Maar als het de bedoeling blijft dat we haar altijd apart moeten zetten met eten en dat ons zoontje altijd apart moet met een koekje vind ik dit alsnog gevaarlijk en onvoorspelbaar :( en dit vind ik niet alleen voor mijn zoontje, maar ook voor andere kinderen. We wonen in een kinderrijke buurt, nichtjes en neefjes en nog een dreumes in huis. 

Lastig hoor!  Maar nogmaals bedankt voor de vele reacties!! ?

Ga eerst even kijken hoe het gaat, er zijn veel tips gegeven! Dit is ook een moment opname. Als je nu teveel gaat denken in dat het sowieso niet gaat werken omdat… zou dat wel sneu voor de hond vinden. 

Honden en (jonge) kinderen moet je sowieso nooit alleen laten. 

Volgens mij wordt dat helemaal niet gezegd in de tips, dat het vanaf nu altijd moet. Pascale bijvoorbeeld heeft het over "de komende weken". Het gaat er denk ik om dat de pup nu eerst rust krijgt en door heeft dat ze bij jullie veilig en rustig kan eten. Daarna kun je dus gaan opbouwen met positief associëren van mensen dichtbij haar eten. Zoals hierboven dan staat: brokjes erbij geven tijdens het eten, samen een kluif vasthouden of ruilen voor iets anders. Op die manier leert de pup denk ik dat het iets positiefs is als er iemand bij het eten komt en dat is wat je wilt. Je omschrijft dat er altijd iets kan gebeuren bijvoorbeeld dat er iemand langs loopt of rent, dat is dan geen probleem meer. Maar dat kost wel tijd denk ik. Wel fijn dat dat bij jullie vorige hond zo goed ging! Kan ook goed gaan bij deze pup maar misschien moet je daarvoor een andere aanpak gebruiken?

Als het gaat om de boterham die op de grond valt, is dat niet ook iets anders? Dan pakt ze eten wat niet perse gegeven is. Je kunt ook trainen dat ze eten pas mogen pakken bij toestemming, de rest is dus verboden. 

Je vind het een dingetje dat ze dit nu al doet, maar waarschijnlijk komt dit omdat ze al te vaak is lastig gevallen bij jullie dus een heel logische reactie. 

Als je dit heel belangrijk vindt, dan reken je er maar op dat de voedselagressie van je hond alleen maar erger wordt. Natuurlijk moet je iets weg kunnen halen, maar dit kan pas als je hond jullie volledig vertrouwd rondom eten. Dat vertrouwen is nu geschaad. Laat haar dus de komende maanden gewoon met rust. Ze moet weer het idee hebben dat ze veilig kan eten zonder gestoord te worden. En als de uitzondering dan een voorkomt dat ze iets pakt wat niet mag, zou je dat zonder problemen snel weg moeten kunnen halen. Maar ga vooral niet constant oefenen op dingen weg pakken. Dan leert je hond zijn eten alleen maar te verdedigen. 

Trouwens. Bij mij werkt het heel anders. Alles wat ik aan mijn honden geef, mogen ze houden. Ze weten écht wel dat het anders is wanneer ze buiten een boterham van de straat jatten. Dat heb ik ze niet gegeven en dus moeten ze los laten. 

Verder is het inderdaad heel logisch voor een pup dat zich niet op zijn gemak voelt, met rust gelaten te willen worden tijdens het eten. 

Ik heb in de 20 jaar honden echt nog nooit problemen gehad om te scheiden met eten.

Als er kinderen zijn, gaan de honden gewoon buiten om te eten of ze krijgen pas eten als de kinderen gaan slapen zijn/weg zijn. Dat is écht niet moeilijk. 

Het vraagt wat inspanning ja, maar het is niet eerlijk om te doen alsof je een kant en klare pup besteld hebt en er van jullie niets meer verwacht dient te worden. En al helemaal niet als je gaat verwachten dat je een copy van de vorige hond wilt hebben.

Er zijn inderdaad zat honden waarbij je met eten mag klooien, maar er zijn er zat genoeg waarbij dat niet kan. Toen mijn voedselagressieve hond ooit eens een rat te pakken had en die naar binnen wou schrokken, heb ik gewoon in een reflex mijn hand in zijn keel gestoken en die rat eruit getrokken. 

Eigenlijk gaat het over het aanleren dat mensen in haar buurt geen bedreiging zijn. Net zoals je een hond zou leren dat borstelen of oortjes nakijken helemaal niet onprettig is. 

Dat je nu naast de hond gaat zitten en hij daarbij gromt, bijt en blaft, dat is geen goeie training. Want de associatie is negatief. De hond ervaart: een mens die bij me komt zitten tijdens het eten = onprettig en bedreigend.

En daar zit de kern van je probleem. Van hieruit kan je niet opbouwen, want dan maak je het erger en erger. Je moet dus een stap terug doen om eerst de juiste stemming te bekomen.

Ik denk dat dit de eerstvolgende tijd idd is dat je de hond even helemaal zijn ruimte en rust moet geven.

Pas als je merkt dat ze de nare ervaring kwijt is, kan je op een positieve manier gaan opbouwen. Door bijvoorbeeld een keertje uit je hand te voeren. Of een snackje uit de hand te laten opknabbelen. De eetkom tussen jullie in te zetten en er steeds brokjes bij te voegen. Let daarbij op haar lichaamstaal. Dat ze zich ontspannen en fijn voelt, niet onzeker of schrokkerig. Zo ontstaat er een positieve link tussen de aanwezigheid van mens en voedsel. En van daaruit kan je verder opbouwen.

Maar eerst dus een stap terug zetten en kijken naar hoe de hond zich voelt. Dat moet in de eerste plaats juist zitten.

Ik ben opgegroeid in een gezin met 7 kinderen en een hond. De bak van de hond stond in de keuken, en dat was voor ons verboden terrein als er eten in de bak zat.

Andersom mocht de hond nooit bij tafel of bij ons als we iets aten. En die hond had niet eens stress met eten, maar zo is t ook nooit ontstaan. Soms is t gewoon heel handig om problemen te voorkomen als je er niet altijd zicht op hebt.

" Eigenlijk gaat het over het aanleren dat mensen in haar buurt geen bedreiging zijn. Net zoals je een hond zou leren dat borstelen of oortjes nakijken helemaal niet onprettig is. 
Dat je nu naast de hond gaat zitten en hij daarbij gromt, bijt en blaft, dat is geen goeie training. Want de associatie is negatief. De hond ervaart: een mens die bij me komt zitten tijdens het eten = onprettig en bedreigend.
En daar zit de kern van je probleem. Van hieruit kan je niet opbouwen, want dan maak je het erger en erger. Je moet dus een stap terug doen om eerst de juiste stemming te bekomen.
Ik denk dat dit de eerstvolgende tijd idd is dat je de hond even helemaal zijn ruimte en rust moet geven.
Pas als je merkt dat ze de nare ervaring kwijt is, kan je op een positieve manier gaan opbouwen. Door bijvoorbeeld een keertje uit je hand te voeren. Of een snackje uit de hand te laten opknabbelen. De eetkom tussen jullie in te zetten en er steeds brokjes bij te voegen. Let daarbij op haar lichaamstaal. Dat ze zich ontspannen en fijn voelt, niet onzeker of schrokkerig. Zo ontstaat er een positieve link tussen de aanwezigheid van mens en voedsel. En van daaruit kan je verder opbouwen.
Maar eerst dus een stap terug zetten en kijken naar hoe de hond zich voelt. Dat moet in de eerste plaats juist zitten. "

Alaska's Finest!

Precies! 

Ik had een vergelijkbaar verhaal getypt maar dubbelop us niet nodig.

Al met al moet er vertrouwen opgebouwd worden. Vanuit rust en vertrouwen kan de hond leren... 

Hoihoi! 

Nee zeker niet vaak! In de twee weken dat ze er is heb ik 1x binnen naast haar gezeten en 2x  (op één dag) op de camping, maar de reden dat ik op de camping naast haar ging zitten was meer omdat er meer kinderen rondliepen en ik mij eigenlijk schaamde dat de hond dit gedrag liet zien. Uit voorbode dat de kinderen rondliepen ben ik naast haar gaan zitten. Voor de rest heeft ze altijd netjes in de bench gegeten. 

Maar ik zal haar met rust laten vanaf nu en eerst ervoor zorgen dat ze de bench niet inrent/vliegt en rustig word voordat ze mag eten. Vanmorgen geprobeerd dat ze eerst rustig ging wachten tot ik zei: ga maar (zoals wij ook met onze andere hond deden), maar ze heeft ruim 10 minuten onophoudelijk gepiept geblaft en gesprongen om maar in de bench te mogen voor haar voer, oeps! Uiteindelijk ging ze liggen en mocht ze van mij eten. Wie weet gaat dit binnen kort beter. We gaan maar duimen! 

Voor de andere reacties nogmaals bedankt! :) ik zal haar met rust laten met eten en na een paar weken haar proberen uit de hand te laten eten. 

Het is zeker niet dat ik het geen kans wil geven. Ik ben gewoon ontzettend geschrokken en moet mij eigen kind ook beschermen :) dus had ik een moederinstict die riep: "dit kan gewoon niet" en ook omdat ik dit niet had verwacht bij een pup. Ik vind gewoon echt dat een hond niet mag bijten uit boosheid, ondanks dat ze verder lief is. 

Dat zou ik ook niet doen, een pup 10 minuten laten blaffen en springen, omdat ze weet dat haar eten er staat.

Zo wordt het hele eten gebeuren voor haar nog iets extra om verschrikkelijk opgewonden van te raken.

Stel dat een kind een hondenkoekje mag geven, je hond schiet meteen hoog in de opwinding/stress.

Hier ook meerdere honden gehad.

Kleine hondje wat we nu hebben, springt heel hoog met een schelle blaf erbij, als je je omdraait van het aanrecht om zijn eten neer te zetten.

Maar we hebben er eigenlijk nooit aandacht en hij doet het ook al lang niet meer,  het is vanzelf uitgedoofd.

Heel soms maakt hij nog een heel klein sprongetje, maar dan is het eerder grappig.

Niet dat jij het ook zo moet doen, elke hond is weer anders.

Maar in ieder geval zou ik bij een hond die al baknijd heeft, nooit hem 10 minuten laten blaffen/piepen om hem zo te dwingen rustig te worden, voordat hij mag eten.

Volgens mij maak je het dan nog alleen maar erger.

Nou het is ook best wat, pupje is net twee weken in een nieuw gezin, ook nog eens met jonge kinderen, en dan ookal mee naar de camping.. Ik zou de komende tijd vooral rust en ontspanning inbouwen rond etenstijd, misschien soms van gepaste afstand heel nonchelant een stukje kipfilet in haar richting gooien wanneer ze aan het eten of kluiven is, en er verder niet te veel een ding van maken. 

Mijn hond is ook lastig met voedsel, en als er een keer een boterham valt en zij is er sneller bij dan ik? Pech voor mij, geluk voor haar. Van een boterhammetje zal ze weinig leiden en bovendien is het in vier jaar tijd nog niet voorgekomen. Deze situatie kun je overigens in scene zetten en op die manier trainen dat ze niet zomaar op voedsel duikt dat op de grond valt.

Ik vind dat je wel een beetje snel  gaat en veel eist van een pup. Beessie is nog maar 10 weken. Als je al zou trainen, zou  het met seconden werk moeten gaan en niet 10 minuten laten wachten. Zo wordt het eten nog meer een belangrijk ding voor de pup. Ik zou de pup nu gewoon met rust laten en ook helemaal nix doen. 

Ik heb ook een pup gehad met baknijd. Dat heb ik op de volgende manier opgelost. Als pup bijna eten op had, gooide ik er gewoon wat bij of naast de bak als pup rustig aan het eten. Ik stond er dan ook niet pal naast. Kostte mij wel wat tijd, maar ik kon er op een gegeven moment wel gewoon langs lopen en naast staan, omdat ze wist dat ik het niet af ging pakken of mee ging zitten klieren. 

En met kluifjes geven net zo, eerst in de hand samen laten kluiven en van uit daar verder opbouwen. En als er eens een keer iets gejat was wat niet mocht, keek ik gewoon andere kant op, of ik zei gekscherend "grote boef, mag niet he" Tenzij het gevaarlijk wordt, zou ik niets doen.

:) prima! Ik zal haar dan niet meer laten wachten. Wat ik hoorde was dat ze niet in opgewonden (blaffen, springen) stand mocht rennen naar haar bak en dit kon lang duren werd mij gezegd zelfs wel 20 minuten. Dus: netjes blijven staan en wachten met de voerbak in mijn handen tot ze kalm word en gaat zitten of liggen, niet letterlijk 10 minuten natuurlijk. Ter grote beloning kreeg ze dan een blij: goedzo, knappe puppy !! En zet ik de bak in de bench en mag ze eten met de deur dicht. 

Dit had ik als advies gehoord. Dus vandaar dat wij dit ook zo deden. 

Mag vragen waar de pup vandaan komt? Want lees dat je eigenlijk een Leonbergerpup zou krijgen. Want als dat bij een gedegen fokker is dan zou je daar ook nog vragen aan kunnen stellen.

Ben het ook best eens met Sylvia, je hond dik in opwinding eten geven kan averechts werken. Verder hoeft dat gescheiden eten echt niet voor altijd. Met pups? Maakt iedereen weleens een foutje in de opvoeding, geloof me dat iedereen hier dat wel eens heeft gehad. Belangrijk is dat je het hersteld, toewijding hebt en bakken met geduld om het juiste gedrag aan te leren.

" prima! Ik zal haar dan niet meer laten wachten. Wat ik hoorde was dat ze niet in opgewonden (blaffen, springen) stand mocht rennen naar haar bak en dit kon lang duren werd mij gezegd zelfs wel 20 minuten. Dus: netjes blijven staan en wachten met de voerbak in mijn handen tot ze kalm word en gaat zitten of liggen, niet letterlijk 10 minuten natuurlijk. Ter grote beloning kreeg ze dan een blij: goedzo, knappe puppy !! En zet ik de bak in de bench en mag ze eten met de deur dicht. 
Dit had ik als advies gehoord. Dus vandaar dat wij dit ook zo deden.  "

Melissa

Melissa, zelfbeheersing aanleren is zeker erg belangrijk, en je plukt daar in 101 omstandigheden de vruchten van. Dus op zich is het prima dat je dit wil aanleren. Maar haast en spoed zijn zelden goed.

Je hondje zit nu in een negatieve emotie als het op eten aankomt. Dus geef het eerst even tijd, gun het dier ruimte en rust. Haal de angel eruit, zeg maar. En als je puppy weer wat 'normaler' doet bij het eten, ga dan met mondjesmaat inzetten op het rustig leren blijven. Stap voor stap. 

En dit kan je in allerlei omstandigheden toepassen. Zich leren beheersen als je op wandeling vertrekt, als het etenstijd is, bij het oversteken van de straat, als er bezoek komt... het is een leerproces dat een hele tijd duurt en dat dus tijd en energie maar ook dosering vraagt. En waarbij je steeds naar je hond kijkt, dat de juiste connectie wordt gemaakt. 

Neem je tijd en gun de puppy ook de tijd en de ruimte om te kunnen groeien vanuit vertrouwen, en dan komt dit allemaal goed, hoor!  

" prima! Ik zal haar dan niet meer laten wachten. Wat ik hoorde was dat ze niet in opgewonden (blaffen, springen) stand mocht rennen naar haar bak en dit kon lang duren werd mij gezegd zelfs wel 20 minuten. Dus: netjes blijven staan en wachten met de voerbak in mijn handen tot ze kalm word en gaat zitten of liggen, niet letterlijk 10 minuten natuurlijk. Ter grote beloning kreeg ze dan een blij: goedzo, knappe puppy !! En zet ik de bak in de bench en mag ze eten met de deur dicht. 
Dit had ik als advies gehoord. Dus vandaar dat wij dit ook zo deden.  "

Melissa

Raar advies. Van 20 minuten als zot te springen en te blaffen wordt het pupje alleen maar meer en meer gefrustreerd en gestrest. Misschien best een andere HS zoeken met betere adviezen. Ik ben het eens met alle reacties die zeggen dat jullie jullie pupje in ontspannende en rustige sfeer moeten laten eten. En de komende paar weken niks forceren, gewoon met rust laten. 

Wat ik ook een beetje vreemd vind is dat de fokker het kleinste pup als het rustigste aan jullie heeft verkocht. Normaal gezien als een pup een pak kleiner is dan zijn/haar broertjes en zusjes in het nest, dan kan het een indicatie zijn van een of andere gezondheidsproblemen. De fokker zou dit pupje eerst volledig moeten laten onderzoeken ipv direct te verkopen. 

Mag ik ook vragen of de pup al gewoon aan jullie was voor dat jullie haar hebben opgehaald? Zijn jullie daar vaak op bezoek geweest? Zijn de pups ook in een huiselijke omgeving bij de fokker opgegroeid of zaten ze soms in een schuur? Ik vraag het niet zomaar, dat zijn allemaal factoren die het gedrag van de pup bij jullie thuis bepalen.