hondje adopteren uit Spanje

Mijn zus heeft besloten om een hondje te adopteren ipv een puppy aan te schaffen. Ze heeft nu een hondje op het oog die in Spanje in een opvanggezin verblijft met kinderen en andere honden. We hebben ook korte filmpjes gezien en een omschrijving gelezen en het lijkt een vrije ongecompliceerde hond. Heeft iemand van jullie een hond op basis van foto omschrijving geadopteerd uit het buitenland? Was de hond zoals omschreven? Uiteraard snappen we dat een hond moet wennen aan een nieuwe situatie. 

Het zou niet mijn keuze zijn maar zus is helemaal verliefd op het hondje en op basis van de omschrijving lijkt het een match made in heaven.

Mijn vriendin heeft een hondje uit Griekenland, ook verliefd geworden op de foto en beschrijving.

Ze heeft hem zelf van Schiphol gehaald toen het hondje naar Nederland kwam.

Ze heeft het hondje nu al 3 jaar en is precies zoals de beschrijving was, een heel zacht en lief karakter.

En ook redelijk ongecompliceerd, maar je kan wel merken dat ze een rugzakje heeft.

Wat terughoudend naar vreemde mensen, wat gespannen in de auto en meer zulke dingen.

De dochter van mijn tweelingzus, heeft een hond zonder te zien uit spanje geadopteerd, zeven maanden oud, een lieve vrolijke hond.....mijn keuze is het niet, ik doe alle moeite voor een pup, maar ik respecteerde dr keuze....en het is een makkelijke hond, ze zijn er heel blij mee..ook de kinderen...

Ok heel erg bedankt voor de reactie. Dit stemt mij toch hoopvol. Dat de hond wat kleine dingetjes heeft, dingen niet gewend is of moeten wennen snappen we uiteraard. Ik ben gewoon een beetje bang voor een hond die 2x keer zo groot is als de beschrijving, een hekel heeft aan kinderen en andere honden etc maar ja ik ben een beetje een doemdenker .

Ik heb er 2 zonder te zien gehad, ik heb er nog 1, maar de eerste hond was nog liever dan we dachten, de 2de had wat opstartproblemen, ik zeg dan reken er op dat na een maand of 3 ze hun eigen ik laten zien, en reken er op dat het ook kan dat het een bange hond is door de veranderingen.

Maar ik ken er genoeg waar het gewoon goed is gegaan, ik zal het nooit anders doen, ik hou niet van puppy's dus.

Alles valt op te lossen, ken ook een hoop buitenlandse hondjes hier. Is allemaal goed gekomen. Op paar na, die hebben een gekke kronkel af en toe maar niets gevaarlijks en absoluut geen muilkorf materiaal. De ene heeft wat meer tijd en energie nodig dan de andere. Dat geldt denk ik ook voor de pupperwereld. Socialisatie proces gaat geloof ik wel wat langzamer dan met een pup. Meer geduld hebben op een andere manier, als je begrijpt wat ik bedoel.

June komt uit Griekenland en was zoals omschreven tamelijk gecompliceerd... Uiteindelijk helemaal goed gekomen maar wel veel aanpassingen voor haar moeten doen. 

Er zijn komen best wat ongecompliceerde hondjes uit het buitenland, maar dit weet je nooit helemaal op voorhand. Zelf woon ik inmiddels in Bulgarije en zie hier veel straathonden om me heen die heel makkelijk lijken. Hier zijn ze dat ook, maar als ze in het drukke volle Nederland komen, kan dat echt anders uitpakken. Misschien goed om te informeren in wat voor een omgeving de hond nu zit (denk aan verkeer, veel mensen op straat of buitenaf), dan kan je zus kijken of dat wat overeenkomt met haar leefomgeving. 

Het gevaar zit er denk ik wel in dat mensen de verhaaltjes helemaal geloven, en het kan zijn dat de waarheid wat verdraaid is, of veranderen in een andere omgeving. Heeft ze dan ook de mogelijkheid om hier mee om te gaan (angst, uitvallen aan de lijn, blaffen bij het alleen zijn, slopen etc)?

Dat is helemaal waar! En daar hoef je niet eens buitenlandse herplaatser voor te hebben. Het heel goed beseffen dat het wat meer tijd, energie en ook misschien geld kan kosten? Is denk ik wel het belangrijkste uitgangspunt.

Ik klink een beetje negatief misschien maar dat heeft ermee te maken dat ik onder andere hier vaak lees dat het toch niet werkt en een hond weer herplaatst wordt. Ik zou het overigens zo weer doen. Het ligt gewoon heel erg aan iemands instelling en hoe flexibel iemand kan zijn. 

Ja zowel Lola als Jenna heb ik van een foto en heel korte beschrijving gekozen. Er was juist voor een korte beschrijving gekozen door de stichting omdat er gewoon niet echt veel te vertellen valt over een hond die al een tijd in een asiel verblijft. Alleen dat wat de verzorgers zagen. Zo kon Lola daar los meelopen op de wandelingen maar hier heeft dat nog een hele tijd geduurd voordat dat kon.

Jenna is getest in het asiel op hoe ze met katten omging, daar negeerde ze ze, maar eenmaal hier gewend, ging ze toch als ze kon achter katten aan die in de tuin kwamen.

"Jullie" hond zit bij een gastgezin, met andere honden, dus op basis van de ervaringen van dat gezin kunnen ze iets vertellen over de hond. Dat hoeft niet perse te zijn dat de hond zich eenmaal bij jouw zus, zich precies zo zal gedragen. Een hond gedraagt zich aan de hand van de situatie, of dat bedreigend is, of dat hij zich veilig voelt.

Dus het kan goed zijn dat de hond eerst maar goed moet wennen en zich niet gedraagt zoals bij het gastgezin.

Jep. 2 adopties en een aantal opvangers. Mijn 1e adoptie was de beste beslissing ever. 

Dit, dit zegt alles, het ligt vooral aan jezelf, loop je tegen een probleem met je hond, dan probeer je het op te lossen met of zonder hulp.

Een pup opvoeden is ook heel veel werk, en pupjes kunnen ook uitvallende honden worden, kijk maar om je heen.

Het enige wat je kan doen is, niet te veel verwachten, rustig aan, laat je hond langzaam wennen, kijk goed naar je hond, ga je te snel, kan je meer ja of nee, dat soort dingen, en vraag om hulp als je er zelf niet uit komt.

Dit is een goede leidraad voor het "adopteren" van een buitenlandse hond:

https://www.licg.nl/de-aanschaf-van-een-buitenlandse-zwerfhond-of-kat/

Bedankt voor de reacties. We (of vooral mijn zus en familie) gaan niet opgeven als het niet direct op rolletjes loopt. Ze zijn toby ook voor een groot deel gewend en hij is ook niet de gemakkelijkste hond die er rondloopt. Er is goed over nagedacht qua werk en in het begin niet alleen laten, mijn zwager kan de eerste maanden meer van thuis uit werken en als het lukt met Toby kan ik ook opvangen. Ze zijn al aan het rondkijken voor een goede hondenschool als de hond het wat gewend is. 

Mijn tip is ook om goed te kijken wat de stichting bij andere honden schrijft. Lijken alle teksten op elkaar en zijn alle honden ongecompliceerd of zijn de teksten per hond heel persoonlijk en staan er ook negatieve punten in. Ik wantrouw stichtingen waarbij alle honden goed zijn meet kinderen en katten. Dan wordt het meer een verkooppraatje. Verder lees ik hierboven dat alles op te lossen is. Zelf zie ik dat niet zo. Er zijn dingen bij mijn herplaatsers die ik niet kan ombuigen en waarmee ik gewoon leer leven en mijn plannen wat bijstel. Niet alles is opvoeding. Een hond is ook een individu met zijn eigen nukken en ze zijn zelden perfect in alles. Gelukkig maar. ;)

Zelf hebben wij ook een hond geadopteerd uit Spanje, Storm was een maand of vier/vijf toen hij bij ons kwam en is ook opgegroeid bij een gastgezin. Ondanks dat hij omschreven werd als 'ongecompliceerd' en opgroeide tussen andere honden, was hij de eerste jaren erg moeilijk. Hij heeft ons (en anderen) meerdere keren gebeten, viel andere honden aan, ... Ik heb nog steeds contact met het gastgezin en ben ervan overtuigd dat er iets is misgelopen tijdens het transport naar België. Ik zou jullie willen aanraden om vooral de organisatie waarbij hij/zij ter adoptie wordt gesteld op voorhand goed uit te pluizen, indien mogelijk zou ik de hond zelf gaan ophalen in Spanje.

Momenteel gaat het veel beter met Storm, drie en een half jaar later, maar occasioneel bijt hij nog steeds (wel niet meer naar ons) - en onbekende honden zou hij het liefst meteen in de nek grijpen. Hij heeft een lange weg afgelegd en blijft groeien, maar de ongecompliceerde hond die ons beloofd werd, zal hij waarschijnlijk nooit worden. Wij vinden het niet erg om onze levensstijl aan te passen aan hem, maar ik kan begrijpen dat dat voor veel mensen een te groot offer zou zijn.

let er wel op dat honden uit spanje Leishmania bij zich kunnen dragen,

ook al word er op getest en is er niks te vinden, het kan altijd op latere leeftijd opeens actief worden....

https://mcvoordieren.nl/kennisbank/leishmania/

Dat is wel een goede, ik heb mijn eerste hond elk jaar getest, en mijn 2 de hond elke 2 jaar, tenzij vage klachten, dan test ik meer.

Meestal staat er goede informatie op een site van een goede stichting.

En nog 5 andere ernstige aandoeningen

https://mcvoordieren.nl/kennisbank/infectieziekten/honden-uit-het-buitenland/

Onze ho d Bo komt ook uit Spanje. Inderdaad uitgekozen op basis van foto's, beschrijving van karakter en een kort filmpje.

Na adoptie bleken wel een paar eigenschappen anders dan in de beschrijving stond.

Hij zou met katten kunnen en geen jachtinstinct hebben. Nou dat klopte dus niet. Buiten dat hebben we echt een fantastisch leuke hond aan Bo, zou hem voor geen goud meer willen missen.

Het is belangrijk dat je zus zich goed inleest over adopteren van een hond uit het buitenland en dat ze het via een betrouwbare stichting doet. Een betrouwbare stichting doet in elk geval een intake gesprek en biedt nazorg.

Wat ook belangrijk is om te weten is of de hond getraumatiseerd is of niet. Bij een getraumatiseerde hond is het vaak een lang proces voor hij zich veilig voelt.

Kort gezegd: doe onderzoek en lees je in voor je een buitenlandse hond adopteert! Alleen dan kun je weten waar je aan begint.

Succes!