Vaarwel, Nanu

Wat vreselijk. Een week geleden steunde jij mij nog in mijn topic over mijn verlies en nu ben jij zo onverwachts je lieve hondenkind kwijt. Wat een shock moet dat zijn. En dan die hartverscheurende reactie van Nukka. Ik zit alweer te huilen. Heel heel veel sterkte en knuffels.

Dank jullie wel.

De pijn is zo immens.

Ik weet dat er ooit een dag komt dat ik met een glimlach aan haar kan terugdenken, maar nu zijn alle herinneringen inktzwart en oh zo ondraaglijk.

Het medeleven is troostend, dank je wel. 

" Dank jullie wel.
De pijn is zo immens.
Ik weet dat er ooit een dag komt dat ik met een glimlach aan haar kan terugdenken, maar nu zijn alle herinneringen inktzwart en oh zo ondraaglijk.
Het medeleven is troostend, dank je wel.  "

Alaska's Finest!

Ik begrijp je heel goed. Mijn pijn is ook nog steeds enorm en ben bang dat dat nog lang zo zal zijn. Weet ook nog steeds niet wat erger is, in laten slapen of opeens weg. Ik twijfel nog steeds of ik het goed heb gedaan maar heb in ieder geval wel afscheid kunnen nemen. Dat heb jij niet kunnen doen. Maakt dat het moeilijker voor je?

Was je erbij toen het gebeurde? Hoe gaat het nu met Nukka?

Ach nee, wat erg. Heel veel sterkte met dit onverwachte verlies.

Heel veel sterkte met dit enorme verlies, ik weet nog dat jij mij vorig jaar troostte toen ik mijn geliefde Noa verloor op 9 november....ze had ineens een stembandverlamming.

Het doet nog steeds pijn, dus heel veel sterkte, ze heeft een prachtig leven gehad bij jullie, daar kan je troost uit putten

Nanu is ook ingeslapen, maar het ging allemaal zo snel. Ze werd onrustig, kwam naar me toe om haar te aaien, haar staart tussen de benen. Ik zag dat haar buik dik stond, helemaal opgespannen. Mijn eerste gedacht was: een maagkanteling! Dus meteen DA gebeld, we mochten komen. Bleek het geen maagkanteling te zijn, maar een enorme tumor op de milt die al was gaan bloeden. Er was niks meer aan te doen. Dus hebben we haar bij de DA laten inslapen.

Nukka heeft haar nog gezien, toen ze al ingeslapen was. Ik denk dat dat goed is, al is ze nog steeds zoekende.

Ik slaap 's nachts bij haar, op de bank. De eerste uren van de nacht gaan goed, maar dan gaat ze rondlopen. Ik zie haar dan naar de gang lopen, en naar het zeteltje waar Nanu veel lag. Daar staat ze dan naar te staren en haar staart gaat zachtjes heen en weer. 

Sterkte ook voor jou. En voor de anderen die hun lieve vriend verloren hebben. Het afscheid is zo moeilijk en hard. 

" Nanu is ook ingeslapen, maar het ging allemaal zo snel. Ze werd onrustig, kwam naar me toe om haar te aaien, haar staart tussen de benen. Ik zag dat haar buik dik stond, helemaal opgespannen. Mijn eerste gedacht was: een maagkanteling! Dus meteen DA gebeld, we mochten komen. Bleek het geen maagkanteling te zijn, maar een enorme tumor op de milt die al was gaan bloeden. Er was niks meer aan te doen. Dus hebben we haar bij de DA laten inslapen.
 
Nukka heeft haar nog gezien, toen ze al ingeslapen was. Ik denk dat dat goed is, al is ze nog steeds zoekende.
Ik slaap 's nachts bij haar, op de bank. De eerste uren van de nacht gaan goed, maar dan gaat ze rondlopen. Ik zie haar dan naar de gang lopen, en naar het zeteltje waar Nanu veel lag. Daar staat ze dan naar te staren en haar staart gaat zachtjes heen en weer. 
 
Sterkte ook voor jou. En voor de anderen die hun lieve vriend verloren hebben. Het afscheid is zo moeilijk en hard.  "

Alaska's Finest!

Ach die Nukka hartverscheurend om te lezen. Ik snap dat je s nachts bij haar wil blijven. Moet bekennen dat ik nog om de 2 nachten op de bank slaap ook al is Shep er niet meer. Ik wil dan gewoon niet naar boven. 

Ik wist niet dat hij nog was ingeslapen. De hond van een kennis werd vorig jaar opeens niet goed tijdens boswandeling en die stierf daar ter plekke. Was ook tumor milt die was geknapt.

Had je een heel kort afscheid. Al is afscheid altijd te kort. In ieder geval heeft hij een super mooi leven bij jullie gehad. Al zal die wetenschap nu nog niet veel troost geven. Eerst het grote verdriet en ongeloof.

Wat erg! Heel veel sterkte!

Hey, denk aan jullie en wat is het moeilijk niet? Nogmaals veel sterkte en zorg goed voor Nakku. Meisje heeft het zwaar want alles is voor altijd anders.

Wat ontzettend verdrietig, heel veel sterkte 

Sterkte ! 

Heel veel sterkte. Ik weet dat je een bijzondere band met Malamutes kunt krijgen en vind het altijd prachtige honden. Wat een gemis zal het zijn. 

Wat schrik ik hiervan ... hier gemist maar zag je in ander topic voorbij komen en dacht nee toch .. heel veel sterkte komemde tijd .. dikke kus en knuf 

Heel veel sterkte.

Dank jullie voor je berichtjes.

Rouw is rauw. Het komt in vlagen. Het verteert je. Het maakt dat je gekke dingen doet.

Op de loopplank (voor de autoritten) zag ik haar slijkevoetjes van de laatste wandeling nog staan. Ik heb die gefixeerd met een spray en die loopplank veilig opgeborgen zodat die pootafdrukken nooit meer zullen verdwijnen. Opeens is zoiets dan mega belangrijk.

Maar ik kan weer naar haar foto's kijken en op een normale manier huilen, zonder te krijsen als een zottin.  Ooit komt het vast weer goed...

" Dank jullie voor je berichtjes.
 
Rouw is rauw. Het komt in vlagen. Het verteert je. Het maakt dat je gekke dingen doet.
Op de loopplank (voor de autoritten) zag ik haar slijkevoetjes van de laatste wandeling nog staan. Ik heb die gefixeerd met een spray en die loopplank veilig opgeborgen zodat die pootafdrukken nooit meer zullen verdwijnen. Opeens is zoiets dan mega belangrijk.
 
Maar ik kan weer naar haar foto's kijken en op een normale manier huilen, zonder te krijsen als een zottin.  Ooit komt het vast weer goed...
 
  "

Alaska's Finest!

Die gekke dingen doen snap ik. Zo kwam ik de dag na inslapen Shep beneden en stond haar waterbak er nog. Daar heb ik mijn tong ingestoken en iets uit gedronken want dat water was met haar in contact geweest. 

Knuffel

Ach, lieverd toch. Knuffel voor jou!

Een vriend van me vertelde dat ie meermaals op het punt heeft gestaan zijn hond weer op te graven, om toch nog een keer die zachte vacht tegen zijn gezicht te kunnen voelen.

We doen gekke dingen in tijden van rouw...

" Ach, lieverd toch. Knuffel voor jou!
Een vriend van me vertelde dat ie meermaals op het punt heeft gestaan zijn hond weer op te graven, om toch nog een keer die zachte vacht tegen zijn gezicht te kunnen voelen.
We doen gekke dingen in tijden van rouw... "

Alaska's Finest!

Oh jee dat heb ik juist niet. Ik zie regelmatig beelden van hoe ze er nu dan uit zou zien. Daar word ik echt naar van. Dan bedenk ik snel dat dat alleen nog maar haar lijf is en haar ziel hopelijk op een mooie plek is waar ze kan zien dat ik iedere avond de kaarsjes op haar graf aansteek.

Maar inderdaad rare dingen. Op één of andere manier wil je nog niet loslaten. Ten minste dat heb ik. Er lagen bijvoorbeeld nog allemaal volle poepzakjes in de kliko en ik had ze er bijna uitgehaald omdat het nog iets tastbaars van haar is.

Hoe gaat het nu met je andere hond? Slaap je nog beneden?

Ja, dat heb ik ook, haar dekentjes mogen niet in de wasmachine. Haar eetkom staat hier nog.

Ik ben heel blij dat ik alle wol uit de rui al die jaren heb bijgehouden, dat zijn vele zakken vol. Daar ga ik iets moois van maken, een trui of een vilten deken of zo. 

Ik slaap nog steeds op de bank. Ik heb 1 nacht weer es boven in mijn bed geslapen en toen werd ik zo nerveus en had ik nachtmerries, kletsnat in het zweet. Als ik beneden slaap, ben ik rustiger. Soms houdt mijn brein me voor de gek en hoor ik de voetstapjes van Nanu door het huis. 

aaah ja, zo herkenbaar, ik ben 3 maanden niet buiten geweest, ik miste hem naast mijn zij, en kon niet de vragen aan.

Wel mooi, toen ik Sam net had, toen hoorde ik schudden en de penning rinkelen, ik dacht, Sam heeft zijn riem nog om, maar dat was dus niet zo, heel apart.

Het troost mij bij de gedachte dat hij er even was, even iets van zich laten horen.

" Ja, dat heb ik ook, haar dekentjes mogen niet in de wasmachine. Haar eetkom staat hier nog.
Ik ben heel blij dat ik alle wol uit de rui al die jaren heb bijgehouden, dat zijn vele zakken vol. Daar ga ik iets moois van maken, een trui of een vilten deken of zo. 
 
Ik slaap nog steeds op de bank. Ik heb 1 nacht weer es boven in mijn bed geslapen en toen werd ik zo nerveus en had ik nachtmerries, kletsnat in het zweet. Als ik beneden slaap, ben ik rustiger. Soms houdt mijn brein me voor de gek en hoor ik de voetstapjes van Nanu door het huis.  "

Alaska's Finest!

Ik herken het allemaal. Dekentjes mogen niet in de was nee. De deken waarop ze altijd op de bank lag heeft nog steeds haar geur en daar steek ik iedere dag mijn neus in. Wat fijn dat je al die wol nog hebt en er iets moois en tastbaar van kan maken.

En ik heb dan nu wel helemaal geen hond meer in huis maar ik slaap nog regelmatig op de bank. Dan wil ik niet naar boven. Beneden voelt ze dichterbij. Hoe raar dat misschien ook klinkt.

Ook hier zo herkenbaar, we gingen het hele dekbed af met onze neus op zoek naar een spoortje Murph geur. Haar pootafdrukken die we nog vonden hebben we talloze foto’s van. Haar halsband is mee op reis, want nu mag ze overal mee naartoe. 
Veel liefs en sterkte 

Wat een verdriet en een gemis voor jullie. Heel veel sterkte! Ik vind het aangrijpend om te lezen wat een lege plek ze achterlaat, kan me niet voorstellen hoe het voor jullie voelt. Virtuele knuffel van ons voor jullie 

Ik snap je helemaal...

Hier de kofferbak na 1 jaar nog steeds niet uitgestofzuigd en slaap nog steeds met het dekentje waar we Malaika mee weg brachten. Het doet nog steeds zoveel pijn en verdriet, mis haar ontzettend

Heel veel sterkte toegewenst

Heel veel sterkte, ik schrik erg van dit topic. Ik had jullie wat anders gegund. 

Dank, allemaal.

Vandaag is het drie weken geleden dat ze stierf. Sindsdien heb ik het altijd koud. Het gemis is enorm. 

Ik zou alles geven om haar weer in m'n armen te kunnen sluiten. 

Maar dat gaat niet, ze is weg. 

Sterkte ook aan ieder van jullie die treuren om hun lieve vriend.

Ach ik voel me precies zo lieverd. Morgen Shep precies 4 weken geleden laten gaan. Bij iedere knal vuurwerk schiet ik overeind want daar was ze zo bang voor. Om er steeds weer achter te komen dat er niemand meer is die ik gerust moet stellen. Knuffel

" Dank, allemaal.
Vandaag is het drie weken geleden dat ze stierf. Sindsdien heb ik het altijd koud. Het gemis is enorm. 
Ik zou alles geven om haar weer in m'n armen te kunnen sluiten. 
Maar dat gaat niet, ze is weg. 

 
Sterkte ook aan ieder van jullie die treuren om hun lieve vriend.
 
  "

Alaska's Finest!

Hou de herinneringen vast, blijft ze dichtbij bij je in de buurt......

Ik had dit topic nog niet eerder geopend, omdat ik memorial-topics zo verdrietig vind en daar kan ik eigenlijk niet tegen.  Nu (moed verzameld om te klikken) zie ik pas dat er in korte tijd veel lieve forumhonden helaas zijn overleden. Wat een gemis!! Ik wens jullie veel sterkte, ook voor Murphy en Caroline.

Voor Nanu wil ik graag een filmpje delen, waar ik aan moest denken. Het komt uit een tekenfilm, het verhaal is gebaseerd op een Noord-Amerikaanse inheemse stam. Een jongen doodt ten onrechte een beer, en het geestelijke dierenrijk leert hem een les door hem zelf in een beer te veranderen. In dit stukje zie je een prachtige vertolking van “de dierenhemel” zoals deze gezien werd door de stam. De malamute zal misschien ook wel haar roots bij deze of naaste culturen hebben liggen. Ik zie Nanu al rondrennen in het noorderlicht. 

https://youtu.be/a58i4GP--gs

(De context van het filmpje is trouwens een beetje treurig, de jongen heeft net de beer gedood, maar de beelden zijn wel erg mooi. Ik hoop dat dit niet misplaatst is om te delen)