Een ander hondenvriendje, zoveel vragen en ook twijfels...

Hallo allemaal...

Een nieuw begin, zo voelt het voor mij nu ik dit bericht typ. En het is ook even een drempel waar ik overheen moet stappen. Spannend, zal ik wel, zal ik niet? Toch wel, want hoewel het voelt alsof ik het ene echt afsluit terwijl ik aar nog niet aan toe ben, lonkt er ook een soort verlangen en voel ik erg de behoefte hieraan te voldoen. Het is troostend...

Morgen is het 2 weken geleden dat wij onze lieve bruine labje Mieke hebben laten gaan. 11 jaar bijna, is zij geworden. Jullie hebben hier misschien over gelezen...

We missen haar enorm. en vooral ik. Ik ben mezelf niet helemaal... Een kort lontje, verdrietig, onzeker soms. Mijn man opperde dit gisteren en hoewel ik dacht Pfff... Wist ik dat hij gelijk had maar schrok ik er ergens ook weer van. Dit is nml zo sinds Mieke er niet meer is. Ja, ik mis haar. En ík mis haar het meeste. Dat klinkt vreemd, maar het is waar. Ik had de hechtste band met Mieke, ze was míjn hond, zeg ik liefkozend.

De vraag of ik / wij wer een andere hond wilden ooit, als Mieke er niet meer zou zijn, kon ik alleen maar heel duidelijk over zijn: JA!

Ik hou van honden, Mieke was onze eerste hond en ik was zó blij met haar, ik zou altijd een hond willen! Gelukkig denken mijn man en ook onze 4 kinderen er zo over.

Wel hebben we na Mieke's overlijden gezegd, we zien wel wanneer...

En hoewel ik er enerzijds heel verdrietig van word omdat het nog zo vers is, voelt het toch ook zo troostend om toch vast weer wat te lezen, weer te bedenken hoe en wat je het wilt gaan doen, enz.

We willen graag een labrador, een zwarte dit keer. Heel bewust; mijn droom was altijd een bruine lab. Mieke heeft die droom ingevuld. Dus... een andere kleur. En prachtig vind ik ze, die zwarte labs...!!

Wij wonen nu veel ruimer. We hebben een vrij groot huis, een grote omheinde tuin van ca 3500m2 met soort 'privebos', en voor huis water, waar lekker gezwommen kan worden. Zonder eigenwijs te doen; qua omgeving komt de hond hier in de hemel op aarde.

Maar nu, twijfels zijn er ook. Hoe pakken we alles weer aan? Want ook ons leven is veranderd. Zo werkte ik niet toen Mieke kwam, maar werk ik nu wel.

Ik werk 20 uren, verspreid over 2 hele dagen en 1 ochtend. 1 hele dag en 1 ochtend mag/ kan ik thuiswerken en dat doe ik dan ook. ! dag ga ik naar kantoor. Mijn man heeft een eigen bedrijf naast ons huis, komt tussen de middag lunchen en is dus ook eigen baas. De kinderen zijn iets groter (15, 12, 9 en bijna 5 jaar).

En dan denk ik... Maar kan ik nu wel een pup aan? Hoe doe ik dat met werken? Krijg ik dat wel rond?

Herkennen jullie dit? Als jullie mijn verhaal zo horen en mijn werkschema... zeggen jullie dan van aiiiii niet doen?

We denken eraan om rond het voorjaar echt gericht te beginnen met zoeken, en ergens in april/ mei zou ik ons nieuwe vriendje dan graag in huis verwelkomen...

Zijn mijn twijfels/ bezorgdheden terecht?

Ik zal naar puppycursus gaan, en daarna een opvolgende cursus en misschien zelfs een echte sport met hond. En wandelen, ik hou ervan... dus dat gaan we ook veel doen!

De opvoeding van de pup is voornamelijk voor mij, en dit is geen enkel probleem. Mijn man zal natuurlijk bijspringen en zijn bijdrage leveren in de lunchpauze, af en toe wandelen. Ook onze oudste zoon van 15 geeft aan te willen helpen met voornml de zindelijkheidstraining.

Wat vinden jullie?

Ik besef dat het een heel lang verhaal geworden is. Voor degene die dit ellenlange verhaal helemaal gelezen heeft, bedankt!! Ik wilde eigenlijk mijn hele gevoel erover eens opschrijven en aan mensen voorleggen die er álles van snappen... Dank alvast!

Gecondoleerd met het verlies van jullie Mieke! Dat je aangeeft haar zelf het meest te kiezen herken ik wel. Hier is het alweer bijna 2 jaar geleden, maar ik kan ook met zekerheid zeggen dat het verlies op mij het meest impact heeft/heeft gehad.

Zoals ik het lees zou de hond maar 1 dag in de week alleen thuis zijn? Waarop je man in de middag naar huis kan? Voor een volwassen hond zie ik daar geen enkel probleem. Maar straks met een pup zou ik toch wel zorgen dat je eerst een aantal weken thuis bent, ook niet een hele dag aan het thuiswerken waarbij zo'n pup alleen maar afleidt en aandacht opeist, maar waar er echt even de tijd is voor de pup. Zindelijkheid, thuisblijven, een band ontwikkelen.

Kan je man in het begin vaker naar huis? Of is je oudste zoon bijvoorbeeld eerder terug van school? 

En als je zelf de hele dag thuis werkt, is dit dan in te delen? Of zit je echt aan tijden vast?

Dankjewel!!

Jahe? Dat is hier dus ook, maar nu was Mieke ook echt we míjn hond. Nu is ons gezin veranderd, zijn bijv de kinderen ook meer betrokkken.

Klopt, in de praktijd betekend het dat ik 1 dag per week echt een lange dag van huis ben. Op deze dag werkt mijn man naast huis, en brengt de kinderen naar school, is met lunch thuis en na 14u is mijn moeder hier op de kinderen te passen die middag.

De andere héle dag, werk ik thuis. Van 8 tot half 5. Ik zit dan 2c per dag een blok aan de telefoon. Dan moet niemand mij storen. De andere 4 uren kan ik snel wel even een brandje blussen als hoognodig. Deze dagindeling varieert.

Ik werk op dinsdag een hele dag thuis, woensdagochtend thuis, en donderdag een hele dag kantoor.

Echt 2 a 3 weken vrij nemen gaat mij helaas niet lukken, op de zomervakantie na.

Voordeel van mijn werkdagen zijn wel, wanneer ik 1 week vrij neem, ik al 11 dagen aaneengesloten vrij ben.

Een week of twee 1 dag per week vrij af nemen zou nog een optie kunnen zijn.

Ik vind het lastig. Het voelt ook soms l zó lang geleden, ik weet ook niet alles meer van Mieke toen...

Je kunt er niet vanuit gaan dat je pup na 2 weken al 4 uur alleen thuis kan blijven, zou er evt een oppas mogelijk zijn? Dat je moeder in het begin al eerder in jullie huis is voor de hond?

Daarbij, is het nog steeds een aardig gekkenhuis. Ik zou dus gerust alvast gaan rondkijken bij/naar fokkers die jullie aanspreken en vragen wanneer zij een nestje verwachten. Helemaal aangezien je ook graag een zwarte pup, weer een teef? Wilt, heb je natuurlijk minder opties.

Dat realiseer ik me. Ze zou wel bij mij mogen zijn in mijn kantoortje thuis, met bench.

Veel is al weggezakt. Zo weet ik nml ook niet zo goed meer hoe we het alleen- zijn van Mieke hebben opgebouwd. Mieke was een erg gemakkelijke hond, en dit ging heel vanzelf.

Mijn moeder staat te springen om af en toe te helpen inderdaad. Dit deed ze ook al weleens bij Mieke tijdens vakantie of dagjes weg etc.

Toch vind ik het fijn om het veelal zelf te doen.

Vandaar mijn vragen en twijfels ook...

Ik denk dat ik beter mijn zomervakantie kan verplaatsen naar voren, zodat we meer tijd samen hebben... volledig.

Snap ook wel dat je veel zelf wilt doen hoor! Maar na de vakantie je moeder extra achter de hand is natuurlijk wel handig en heel fijn toch?

Ik denk dat het als jullie dit stukje goed regelen, echt wel prima moet kunnen. 

Heb je al wel rondgekeken naar fokkers?

Ik denk echt wel dat het moet lukken als jullie het alleen zijn van de pup langzaam opbouwen! Wel zou ik nu al opzoek gaan naar fokkers. Door de grote vraag naar puppies door covid zijn veel wachtlijsten bij verantwoorde fokkers een jaar of langer. Bij een lab is dat misschien iets minder lang omdat het een populair ras is en er meer fokkers zijn. Maar nu al aanschrijven en een band opbouwen met een fokker kan nooit kwaad 

Sterkte nog met het verwerken van het verlies 

Dank. Het zou moeten lukken zo toch? Ik denk ook wel dat het goedkomt, maar het is ook weer heel spannend omdat ons leven nu dus wel iets veranderd is. Ze zal nooit echt een hele dag alleen zijn. Onze beide zoons zullen ook wisselend schooltijden hebben. Nu kan ik natuurlijk nog niet voorzien wélke tijden precies.

Wat betreft fokker... we hebben contact met een fokker hier in de buurt. De mensen kennen we persoonlijk en zij willen graag een nestje in het voorjaar. We zijn goed bevriend, dikke kans van slagen hier. Speur wel ook nog verder...

Ik zou niet zonder hond kunnen dus moesten ze hier vandaag alle 3 prompt dood vallen, kijk ik meteen voor een andere.

Ik werk full-time en sta er alleen voor.

Verder ben ik niet zo overgevoelig aan een hond alleen laten. Mijn honden zijn daar gelukkig ook niet zo overgevoelig aan ;)

Wie zich bezig houdt met daar commentaar over te geven, heeft op die moment ook zijn hond niet op plaats 1 staan denk ik dan maar, die steekt liever zijn tijd in mij, een totaal onbekende 

De laatste pup heb ik 3 weken vrij genomen. Laat dat nou net diegeen zijn die het minst graag alleen is. Een volgende pup laat ik dus gewoon weer veel sneller alleen. 

Ik neem ze wel mee naar het werk. Pups tot nu toe zaten dan steeds in de auto. 

Ik maak me er ook niet gigantisch veel zorgen over. Vind het alleen spannend, weer helemaal bij 0 beginnen. Ben er vrij zeker van dat een nieuwe hond hier veel liefde gaat ontvangen en een geweldig leven gaat krijgen.

Éen dag per week iets langer alleen is eigenlijk gewoon peanuts natuurlijk. Maar punt is dat we daar naartoe moeten gaan werken. En hoe we dit weer gaan doen, nu ik ook werk, in vergelijking, vind ik wat spannend...