Dwergkeesje valt uit naar andere honden in huis

Hallo allen,

Wij hebben 3 teefjes; een grote witte herder, een middenmaat boerenfox en een klein dwergkeesje. 

Vanaf de eerste dag sinds we haar als pup haalden, trok de kleine naar de witte herder en zijn ze eigenlijk hele dikke maatjes geworden. De fox houdt zich wat afzijdig en is rustig veel in haar mand.

Die kleine wordt steeds feller; als een van de andere 2 net iets te dicht bij komen naar haar zin dan begint mevrouw te grommen en soms zelfs gaat ze helemaal loos blaffen en uithalen naar de poten van de ander. 

Dan sturen we die kleine direct naar haar mand, en dan gaat ze ook wel. 

Maar hoe kunnen we haar wat relaxter krijgen zodat ze überhaupt niet gromt en uitvalt?

Grommen accepteren we niet, een grom is hop op je plaats. 

is dat juist goed of juist niet?

Hoor graag tips!

liefs anneke

Dat is vanaf een beeldscherm lastig beoordelen, wie nu wie aan het uitdagen is bijv.

Op zich mag m.i. een hond aangeven dat ze afstand wil, door het grommen maakt ze dat duidelijk. Als dat vervolgens door de anderen genegeerd wordt, dan blijft haar geen andere keus dan uitvallen en uithalen.

Misschien een gt mee laten kijken?

Ik ben zelf voor even geruststellen bij grommen, dat kan natuurlijk ook door naar de mand sturen, als het maar rust brengt. Maar zoveel mogelijk voorkomen van zulke situaties is natuurlijk het best. Dus ook de anderen begeleiden, mogelijk zit in hun gedrag ook uitdaging voor de kleine.

Ik ben voor harmonie in het huishouden, als er niets is gebeurd dan grommen en uitvallen is hier ongewenst, gebeurd het toch dan wordt degene apart gezet. 

Eens met Dobry, doe eens een sessie met een gedragstherapeut. Het is zo ie zo goed om je hondje uit de situatie te halen, ze geeft toch ergens aan met het grommen dat ze het niet fijn vind.

Het belangrijkste is te achterhalen waarom je dwergkees gromt. Naar de mand sturen kan even een vorm van deescalatie zijn, maar lost niets op op de lange termijn. De Kees voelt zich niet fijn, dat is duidelijk. Grommen is overigens  een normale manier van communiceren van honden. Het is uiteraard negatief bedoeld; "geef mij ruimte" "Ik vind het niet fijn" "dit is van mij", maar wel normaal.

Allereerst zou ik een check laten doen bij de dierenarts. Een hond die steeds "snibbiger" reageert heeft misschien wel pijn. 

Als een lichamelijke oorzaak uitgesloten is; is het denk ik inderdaad verstandig is een gedragsdeskundige mee te laten kijken. Mogelijk kan deze achterhalen waarom je Kees doet, wat hij doet.

Hoe oud is de dwergkees nu? Is het nog een pup of al volwassen?

Kijk eens naar het groter geheel, wat eraan vooraf gaat, de hele setting. Dat kan het een en ander verduidelijken qua motivatie.

Wat doen de honden voor, tijdens en na dat de dwergkees zo fel wordt?

Wanneer gebeurt het (bij verveling, na activiteit, maaltijd,...)?

Op bepaalde plaatsen of overal?

Hoe gaat het buitenshuis tussen de honden, tijdens wandelingen? 

Hoe duidelijker je het hele kader hebt, hoe beter je conclusies kan trekken en dus ook oplossingen kan zoeken.

Mijn hond gromt ook wel eens naar de honden van mijn ouders. Maar die zijn haar dan aan het vertrappelen/verdrukken, en door het grommen worden ze nog drukker, dus ik pas de situatie zo aan dat ze haar niet klem kunnen zetten en daardoor kunnen vertrappelen. Of als het alsnog gebeurt, pak ik de labrador met de grootste plaat voor de kop even vast zodat mijn hond kan vluchten. Ze bedoelen het niet beroerd, maar ze zijn wat hondsociaal gestoord Dus ik geef mijn hond dan niet op haar kop voor het grommen.

Ze gromt ook bijvoorbeeld in bed als ze vermoedt als ik over haar rol. Dat is op zich niet erg, soms slaap ik blijkbaar te diep en word ik wakker omdat ze gromt waardoor ik nog op tijd kan stoppen met op haar rollen (ze is 7kg). Maar ze legt me ook wel eens klem, als ze dan alsnog gromt terwijl ik duidelijk van tevoren laat weten dat ik haar aan ga raken en wil dat ze verplaatst; reageer ik wel poeperig op haar gegrom. Ze mag me heus een seintje geven. Maar niet willen verliggen terwijl ze me zo klemgelegd heeft tussen muur en haarzelf dat ik met nekpijn wakker wordt? Pech gehad wieberen!

Hangt dus af van de situatie af hoe ik op haar gegrom reageer.

Hoe komt het toch dat alle dwergkeesjes die ik ken en over hoor hetzelfde gedrag vertonen? Allemaal zijn het uitvallers naar anderen honden en/of mensen. Is dat ook misschien een raseigenschap of een erin gefokte flaw? 

Ik ken er hele leuke en ik heb zelf een klein Kees gehad die dit niet had. 

Moet je eens voorstellen? Zo klein, in zo'n grote wereld... Als een klein fluffig hondje twee keer aan zijn lip likt is de kans klein dat je je bedenkt over wat je aan het doen bent. Een hond van 50 kilo neem je toch iets sneller serieus. Dit is echt iets wat aan de grondslag ligt van 'kleine keffers'. 

Overigens zijn Dwergkeesjes wel gefokt om aan te slaan bij onraad. Maar dat is in huis en moet je niet verwarren met uitvalgedrag naar mensen en/of andere honden.

Edit: even een kleine toevoeging. Ja, er zijn vocale rassen en niet vocale rassen. Corgi's zijn bijvoorbeeld ook vocaal. Maar het feit dat mijn Corgi blaft naar een man met een gitaar op zijn rug, betekent nog steeds dat ik daar iets mee moet. Hij vond de man duidelijk een beetje gek. Misschien dat een andere hond niet blaft, maar alleen andere stresssignalen geeft. 

We zijn eerder geneigd de dreiging in te zien als een grote hond blaft, dan als een kleine hond dat doet. Mijn Corgi blaft steeds minder op straat, omdat ik wat met het blaffen doe. Veel mensen zijn gewend het blaffen van kleine (vocale) rassen weg te wuiven, terwijl er ook gewoon wat mee bedoeld wordt. 

Vaak is het angstagressie, vergelijkbaar met de Chihuahua. Komt ook omdat mensen vaak alle voorafgaande signalen van zo'n hondje volledig negeren. Want hij moet geaaid worden en hij zal met vreemde honden spelen.

En andere honden zijn rustig 10x zo zwaar. Alsof je huiskat met een enorme tijger speelt. Daar gaat de lol snel vanaf.

Zou proberen erachter te komen wanneer ze het doet. Net als Alaska's Finest zegt. Ben ook wel benieuwd naar de leeftijd.

En is ze hier recent mee begonnen of is dat er langzaam ingegroeid.

Pijn zou ik zelf ook willen uitsluiten, het kan goed zijn dat ze pijn heeft en daarom de anderen niet bij haar in de buurt wil hebben.

Hier hadden we echter een teefje dat domweg de broek aan wilde hebben in huis. En dat uitte zich door de andere teef eigenlijk niets te gunnen. Die mocht niet bij de bazen in de buurt komen, voorbij lopen terwijl ze ergens lag werd al niet geaccepteerd. Was dan wel in een nieuwe samenstelling, maar we merkten echt dat het claimgedrag werd, en dat hebben we de kop in gedrukt. Inderdaad door haar gedrag negatief te benaderen. Wij bepaalden en niet zij.

De herder teef deed gelukkig niets terug in huis, anders hadden we ze echt niet samen kunnen houden. Gelukkig draaide de kleinere bij, en accepteerde ze nadat we de regels hadden aangescherpt de herder.

Later met een herderpup erbij deed ze soms hetzelfde. Uiteraard accepteerde die veel van haar. Tot hij zelf groot en sterk was. Toen kwam er een moment dat als zij ineens uitviel puur omdat hij alleen maar passeerde, dat hij het zat was en haar terug een grote bek gaf. Daar wil ik je dus voor waarschuwen als die kleine dit puur doet om de boel te regelen, er kan een moment komen dat een van je andere honden het zat wordt, en eigenlijk wil je dat voorkomen.

Hier pakte het wel goed uit, in combi met dat wij af en toe haar op gedrag aan bleven spreken en dus de keer dat eigen hond het zat was en even heel duidelijk zijn eigen grens aangaf, was het haar ook weer duidelijk waar de grenzen in huis lagen.

Uiteraard mochten beide honden elkaar bij treitergedrag of uitdagen tot spel wel elkaar duidelijk maken ergens geen trek in te hebben. Dus volledig de communicatie verbieden hebben we nooit gedaan. Maar plekjes claimen of een ander niet vrij door het huis laten bewegen dat is/was een no go hier. Daarbij wil ik geen honden apart van elkaar moeten zetten als we zelf van huis gaan, dus wil ik erop kunnen vertrouwen dat ze bij onmin elkaar niet in de haren vliegen en beschadigen.

Hier mogen ze best grommen naar elkaar om grenzen aan te geven.

Dat negeer ik verder ook, maar uitvallen mag alleen als je pijn gedaan word en vechten mag gewoon nooit.

Mijn herder teven zijn best pittig en vocaal. Mijn reuen hoor je eigenlijk nooit.

Als een hond hier gromd ivm pijn of evt angst om pijn gedaan te worden bv mijn teefje met spondylose in haar rug, dan mag dat best aangegeven worden maar ik neem haar dan wel direct in bescherming als de andere hond haar niet serieus neemt. En ik let er in het vervolg beter op dat voordat ze gaat grommen al probeert weg te lopen oid haar al in bescherming te nemen. Als de jonge honden druk zijn zet ik haar bv op de gang of roep haar bij me op de bank.