Wat te doen? En herplaatser depressief?

Ik heb me hier aangemeld om even te kunnen sparren en mijn hart te luchten. Ik zit met het volgende. 

Ik heb heel lang nagedacht of ik een hond wilde. Dan heb ik het over jaren. Veel gelezen. Ook opgepast op andermans honden, uitgelaten voor anderen en dergelijke. Steeds meer raakte ik overtuigd een hond te willen, want ik vond het altijd jammer als een hond weer terug naar de baas ging. Ik besloot voor een pup te gaan, ergens na de zomervakantie en nu alvast te zoeken waar er eventueel nestjes zouden zijn / komen. 

Toen ik informeerde naar een puppy, werd er aangegeven dat er geen pups waren maar wel een jonge herplaatser. Het is een actief ras (ik zeg even niet welke, vanwege herkenbaarheid). Ik heb een heel verhaal gehouden over wat ik met de hond wil doen en zij een heel verhaal over deze hond. Dat leek een match  en ik besloot eens op bezoek te gaan. De hond mocht op proef komen. Om een lang verhaal kort te maken: Alles ging heel snel en nu heb ik de hond op proef in huis. 

Nu blijkt dat wat mij over de hond is verteld dus óf niet klopt óf de hond laat hier op alle vlakken ander gedrag zien. Ik ben dus gaan twijfelen of ik hier goed aan heb gedaan. Geen man over boord want de hond mag terug. Maar... 

Nu zegt iedereen dat ik bij een herplaatser niet binnen die maand te zien krijg hoe de hond is en het maanden kan duren voordat de hond zichzelf is en dus zijn eigen gedrag laat zien. Ik vraag me nu af hoe ik dan in hemelsnaam moet bepalen in die maand of deze hond bij mij past.
En ik voel me ook nog heel slecht dat ik klaag terwijl de hond eigenlijk geen probleemgedrag laat zien. Maar hij doet (buiten dat hij echt duidelijk niets gewend is en daaraan gewerkt moet worden) veel heel goed, maar 'er zit niets in'. Geen energie, geen levenslust. 

Hij heeft problemen met alleen zijn. Prima, daar kun je dan aan werken. Mijn idee was om de hond dan moe te maken voordat ik wegga. Maar deze hond valt niet moe te maken, omdat hij niet in actie komt. Kluifjes en speelgoed doen hem niets (niet nieuwsgierig ernaar), dus hij is ook niet bezig te houden. Ik zie deze hond helemaal bij een ouder iemand die gewoon gezelschap wil (hond die onder de tafel ligt) en een dagelijks blokje om. Maar ik heb aangegeven dat ik ermee wil gaan trainen, sporten, fietsen, balletjes gooien etc. Ik weet nu niet goed wat te doen, want als de proeftijd voorbij is en ik geef het langer de tijd, maar dit blijkt echt het karakter van de hond.... dan heb ik iets wat ik niet vol ga houden de komende 10 jaar. 

Sterker nog, ik merk dat ik nu zo onzeker erover raak dat ik uberhaubt opeens twijfel of ik wel een hond moet nemen. Puur omdat nu ik er eindelijk één in huis heb het mij niet enthousiasmeert. Terwijl ik ergens het vermoeden heb dat het deze hond is die dat met mij doet en waar ik dus de zogeheten 'klik' toch niet mee heb. 

Kan het zijn dat de hond depressief is? Want dat zou een beetje weerspiegelen wat ik zelf nu voor gevoel ervan krijg als ik hem observeer. Hij hangt wel erg aan me, komt wel een knuffel vragen en als ik hem dan blij toespreek kwispelt hij wel even, maar dat is het. Op straat loopt hij wel in een redelijk opgewekte houding, maar dat lijkt vooral te zijn uit alertheid, al kwispelt hij ook wel als ik de riem pak. 

Tuurlijk kan hij een soort van rouw doormaken. 

Je zou Bachbloesem kunnen proberen, de herplaatsersmix of hoe ze t noemen. En verder t beestje inderdaad wat meer tijd geven en je verwachtingen wat bijstellen. 

Als ik het goed begrepen heb, is dit een hond van de fokker waar je eigenlijk om een pup ging? Dus deze hond leefde bij de fokker, of was de fokker enkel de bemiddelaar?

Als de hond bij de fokker leefde, dan zou ik eens afspreken met de fokker (of de vorige eigenaar) en er samen op uit trekken. Kijken of de hond dan openbloeit (omdat hij terug bij vertrouwd volk komt) en levenslustiger gedrag laat zien, of dat hij dan net hetzelfde is als bij jou. Dat kan je al heel wat vertellen, denk ik, zodat je beter kan beslissen wat je keuze zal zijn.

Hoe lang is de hond nu bij je? Hoe oud is hij?

Ik denk dat bij een hond aanschaffen je er vooral open in zou moeten gaan en gewoon goed kijken naar wat de hond aangeeft aan te kunnen.

Een herplaatsing kan veel indruk maken, alles is ineens anders, je weet niet waar je aan toe bent als hond, je mist je oude leven als dat een goed leven was, je mist je mensen, je vertrouwde omgeving. 

En dan komt er een ander lief mens dat graag met je wil spelen en ravotten en wandelingen maken, iets wat je nu nog niet aan kan allemaal. Alle nieuwe indrukken en het loslaten van het oude leven, moeten eerst maar verwerkt worden. Pas dan kan je als hond verder.

Het achternalopen bewijst dat hij nog helemaal niet op zijn gemak is en nog veel bevestiging nodig heeft. 

Ik zou hem rustig de tijd geven die hij nodig heeft zonder druk te maken. Komt vast goed.

Ik herken het ook wel een beetje hoor, ik dacht toen ik mijn 1e herplaatser kreeg, die vier jaar in een asiel gezeten had, een plezier te doen met heerlijke wandelingen in de natuur,  en haar ook veel knuffels geven, maar daar was zij nog helemaal niet aan toe, dat heeft echt wel een tijdje geduurd. 

Ik lees niets geks hoor , een herplaatsing is voor vele honden zeer indrukwekkend en stressvol 

Ik heb ze wel gehad die na 1,5 tot 2 jaar nog steeds veranderden , in positieve zin .

Vaak moet de stressemmer eerst volledig leeg 

Ik heb met sommige herplaatsers wel een week , soms twee weken op de bank gezeten . En hondlief maar slapen 

Een herplaatser vraagt heel veel geduld , maar ze waarderen het ook . Als je het vertrouwen eenmaal gewonnen hebt . Vaak is de onderlinge band heel sterk 

Dat vind ik persoonlijk een heel mooi aspect 

Als er goed contact mogelijk is met de vorige eigenaar dan zou i k daar zeker gebruik van maken 

Mits je het natuurlijk ziet zitten om verder te gaan met deze hond 

" Tuurlijk kan hij een soort van rouw doormaken. 
 
Je zou Bachbloesem kunnen proberen, de herplaatsersmix of hoe ze t noemen. En verder t beestje inderdaad wat meer tijd geven en je verwachtingen wat bijstellen.  "

Kees

Ik begrijp wat je zegt, maar het voelt soms een beetje als een dooddoener. Ik wist heel goed wat ik wil en ik ben bang nu te eindigen met het tegenovergestelde.  Dat gaat niet over de eerste weken / maanden, want de hond mag zeker wennen en daar gaan we dan wel doorheen, maar de angst zit erin dat dit het uiteindelijke karakter kan zijn. En dan ben ik straks degene die met de nek aangekeken gaat worden, omdat ik een hond opnieuw ga herplaatsen en dus ervoor zorg dat de hond nog een keer door zo'n gewenningsfase moet elders. Ik wil dat voorkomen voor de hond.. maar niet door mezelf 10 jaar of langer te schikken. Ik heb nog aangegeven dat ik twijfelde over een herplaatser, omdat ik geen ruimte had voor een 'project' op dit moment (ook niet voor een pup, maar het was dan ook voorinformeren). De fokker vond het onzin: "Mensen betuttelen hun honden. Een hond kan dat prima hebben en is zo op zijn plek."

En daar zat m.i. wel wat in, want als het over herplaatsing gaat is de reactie dat het maanden kan duren voordat een hond dusdanig gewend is dat je enigszins het karakter ziet. Maar hoe zit het dan met wanneer mensen hun hond wegbrengen naar een oppasadres voor vakantie e.d.? Die honden zijn er toch niet bewust van dat ze na een paar dagen weer terug gaan naar de baas? En ik hoor zelden dat honden daar gedurende die vakantie wegkwijnen. Die spelen uiteindelijk ook gewoon, waarvan de baas fijne geruststellende filmpjes ontvangt. 

" Als ik het goed begrepen heb, is dit een hond van de fokker waar je eigenlijk om een pup ging? Dus deze hond leefde bij de fokker, of was de fokker enkel de bemiddelaar?
Als de hond bij de fokker leefde, dan zou ik eens afspreken met de fokker (of de vorige eigenaar) en er samen op uit trekken. Kijken of de hond dan openbloeit (omdat hij terug bij vertrouwd volk komt) en levenslustiger gedrag laat zien, of dat hij dan net hetzelfde is als bij jou. Dat kan je al heel wat vertellen, denk ik, zodat je beter kan beslissen wat je keuze zal zijn. "

Alaska's Finest!

Van een fokker inderdaad. Maar een fokker die dus niet wandelde (vanwege fysieke klachten en... vermoed ik.. teveel honden). Ik heb niet het idee dat er iets mee gedaan is. 

Nou, als de fokker nooit iets met de hond ondernomen heeft, hoe verwacht je dan dat de hond het begrip ondernemen kent?

Ik heb hier nu sinds vorige week een logeerhond. 1ste dagen wat timide, maar ondertussen past hij hier perfect, loopt los op wandeling, speelt...

Maar goed, hij is dan ook wel welkom en hij is hier niet omdat ik een ideaalbeeld heb waaraan hij moet voldoen.

Ik vind je eigen instelling ook nogal ongevoelig overkomen. Hond moet zich maar volledig schikken naar jouw wensen en vanaf minuut 1 perfect zijn..nou zo werkt het dus niet, een hond heeft ook een persoonlijkheid en gevoelens die jij van jezelf uit moet leren kennen en aanvaarden. 

" Hoe lang is de hond nu bij je? Hoe oud is hij?
 
Ik denk dat bij een hond aanschaffen je er vooral open in zou moeten gaan en gewoon goed kijken naar wat de hond aangeeft aan te kunnen.
Een herplaatsing kan veel indruk maken, alles is ineens anders, je weet niet waar je aan toe bent als hond, je mist je oude leven als dat een goed leven was, je mist je mensen, je vertrouwde omgeving. 
En dan komt er een ander lief mens dat graag met je wil spelen en ravotten en wandelingen maken, iets wat je nu nog niet aan kan allemaal. Alle nieuwe indrukken en het loslaten van het oude leven, moeten eerst maar verwerkt worden. Pas dan kan je als hond verder.
 
Het achternalopen bewijst dat hij nog helemaal niet op zijn gemak is en nog veel bevestiging nodig heeft. 
Ik zou hem rustig de tijd geven die hij nodig heeft zonder druk te maken. Komt vast goed.
 
 
Ik herken het ook wel een beetje hoor, ik dacht toen ik mijn 1e herplaatser kreeg, die vier jaar in een asiel gezeten had, een plezier te doen met heerlijke wandelingen in de natuur,  en haar ook veel knuffels geven, maar daar was zij nog helemaal niet aan toe, dat heeft echt wel een tijdje geduurd. 
 
 
  "

Dobry

Hij is 3,5 en 2 weken hier. Persoonlijk heb ik niet het idee dat ik de hond overvraag eerlijk gezegd. Ik laat hem vooral naar mij toe komen, laat hem bepalen of hij wil knuffelen en dat wil hij, want hij komt wel steeds naar me toe, springt dan tegen de stoel om geaaid te worden. Er komt geen bezoek over de vloer etc. In de nacht is hij gewoon stil en kan dat wel alleen. De eerste dagen sprong hij wel op als ik bewoog. Dat doet hij niet meer. Hij blijft nu liggen. Maar pak ik een speeltje, dan kwispelt hij en kijkt het na. Verder niet. 

Wauw.. wat een reactie. Je zegt het zelf... 'de eerste dagen wat timide' en daarna speelt de hond. De eerste dagen is niet de eerste twee weken toch? Ik zeg ook helemaal niet dat hij nu aan een ideaalbeeld moet voldoen. Maar als ik een hond wilde waarmee ik niets kan ondernemen had ik een herplaatser van 10 een goed huis gegeven. Die zitten er namelijk te over in het asiel en hebben weinig kansen. Ik kies niet voor een oude hond om exact dezelfde reden, waarom ik aan deze hond twijfel. En volgens mij is het mijn goed recht om daarin wensen te hebben (die op termijn dan waargemaakt moeten worden - niet ala minute! Dat zeg ik nergens). Verder dwing ik de hond nergens toe en ben ik gewoon lief en vrolijk tegen de hond. Ik geef alleen maar aan dat ik merk dat er bij mij een gevoel van twijfel is ontstaan. 

Mag ik vragen hoe je dan bij deze fokker terecht kwam? Als je net heel erg op zoek was naar een sportieve, energieke, actieve hond? Ik zou denken dat zich dat toch vertaald in de fokker, zijn fokbeleid en hoe die met zijn honden omgaat...?

Klopt, wel heel vaak laat de hond  na 3 maanden zijn of haar echte gedrag zien. Niet altijd, maar de hond is van een fokker, met meerdere honden naar een huis gegaan waar hij alleen hond is. Ander huis, andere baas, en geen honden om hem heen.

Wellicht een hond die niet veel meer gezien heeft dan het huis van de Fokker dus?

Maak een keuze, niet te lang wachten want dat is alleen sneu voor de hond als hij uiteindelijk toch terug gaat. Maar ook voor jou, want je gaat je toch hechten,

Of doorzetten en er erg veel tijd insteken. Een herplaatser is vaak net zoveel werk als een pup.

Mijn advies, bel de Fokker en ga een eerlijk en open gesprek aan. 

Mijn ervaring wil ik nog even zeggen. Mijn herplaatser, rond een jaar gekregen, de eerste dagen zo heerlijk rustig, veel slapen , dat werd na een aantal dagen anders. Een fijne hond. Na zes weken was het of hij er, altijd geweest was. Ik heb twee herplaatser gehad, van twee fokkers die ook niet veel met de hond deden, bij beide dezelfde ervaring. De eerste dagen die rust gegeven, die nodig was en daarna meer gaan doen met de honden,

" Mag ik vragen hoe je dan bij deze fokker terecht kwam? Als je net heel erg op zoek was naar een sportieve, energieke, actieve hond? Ik zou denken dat zich dat toch vertaald in de fokker, zijn fokbeleid en hoe die met zijn honden omgaat...?
 
  "

Alaska's Finest!

Klopt. En deze fokker blijkt zich heel anders te presenteren dan wat het later in de praktijk bleek. 

Dat is jammer.

Tuurlijk is het je goed recht om duidelijke wensen te hebben! Tenslotte zoek je een hond waar je jarenlang je leven mee wil delen, dan is het net goed om het voor jezelf duidelijk te hebben wie je bent, wat je wil, hoe je leven eruit ziet,... en dan voor een goeie match te gaan.

Dat veel tijd erin steken zou ik best willen als ik weet dat het daarna zijn vruchten afwerpt. Dat is dus een gok en geen garantie, dat begrijp ik ook. Het is wat je zegt.... hoe langer ik wacht hoe lastiger het mij lijkt voor de hond. Maar tegelijk zeggen mensen..geef het tijd. Dus dat is wat het nu moeilijk maakt. Puur gevoelsmatig zeg ik dat er geen klik is. Ik heb contact met de fokker gehad daarover en die zegt dat het op korte termijn wel komt. En dan komt mijn gebrek aan ervaringen misschien om de hoek kijken en / of de onzekerheid van een eerste hond.. geen idee. 

Denk niet te makkelijk over alleen zijn aan leren......... hij is nooit alleen gewesst, altijd ook andere honden om zich heen....... vraag desnoods een langere periode als proef.

" Dat is jammer.
Tuurlijk is het je goed recht om duidelijke wensen te hebben! Tenslotte zoek je een hond waar je jarenlang je leven mee wil delen, dan is het net goed om het voor jezelf duidelijk te hebben wie je bent, wat je wil, hoe je leven eruit ziet,... en dan voor een goeie match te gaan.
  "

Alaska's Finest!

Precies. Ik vind het ook niet eerlijk tegenover de hond om jaren met tegenzin het blokje om te gaan lopen. Terwijl ik weet dat ik er wél heel erg van geniet om met onze oppashonden te trainen, balletjes te gooien aan het water etc. En dat doet niets af aan deze hond in die zin dat ik denk dat dit een fantastisch hondje voor iemand is. Alleen wellicht niet voor mij. 

Nee, hij bloeide snel open omdat ik er net direct dingen mee begon te ondernemen. 1ste dag meteen op een lange wandeling, dag erop gewassen, gaan wandelen met andere hond, buiten bbq'en en lekker samen een ganse dag rondscharrelen, maandag mee naar het werk... Het initiatief om dingen te ondernemen en te zorgen dat er ook vraag naar komt, zal toch wel vanuit jezelf moeten komen.

Nu, als jezelf inziet dat er geen beginnen aan is, dan moet je er ook niet aan beginnen en dan breng je de hond terug. Dan kun je terug beginnen te zoeken naar een fokker die zelf ook een wat realistischer beeld zal geven van zijn honden en er misschien ook wat meer mee begaan is.

Ik was dus op zoek naar een pup voor ergens in de herfst. Omdat ik wist dat ik er nu geen tijd voor had, omdat ik afspraken heb waar ik niet onderuit kan en op dit moment geen of onvoldoende oppas kon regelen om dit op te vangen. Die afspraken vallen over een tijdje weg, waarna ik wel alle tijd heb. Ook dit is duidelijk besproken met de fokker, die bleef volhouden dat dit hondje niet meer dan een week, max 2 nodig zou hebben om een uurtje alleen thuis te zijn. Ze vonden het allemaal onzin en betutteling dat mensen dat langzaam op gaan bouwen. Dat lag dan aan de opvoeding van de hond. Hun honden konden daar allemaal mee omgaan. Ze zijn aangesloten bij de rasvereniging, fokken al erg lang en ik dacht dat zij het dan wel zouden weten. Maar goed.. dat alleen zijn is een obstakel maar lukt tot nu toe wel om daar iets op te vinden. Het gaat me meer om de inactiviteit. Of ik nu een balletje pak, een piepspeeltje, een knuffeltje, een kluifje. De hond raakt nergens geprikkeld door / opgewonden van.  

Moet niet gekker worden. Ik krijg juist overal het advies om niet teveel met de hond te ondernemen, omdat het hem overprikkeld. Elders kreeg ik al commentaar dat ik sowieso een  boswandeling had gemaakt in dit stadium en werd er gezegd dat ik met de hond 3 maanden hetzelfde stukje in de straat moest lopen en alleen inzetten op vertrouwen. Hoe dan ook, ik doe wel degelijk wat met de hond. Hij kan tenslotte niet alleen zijn he dus hij moet wel mee. Maar ik beperk dat wel. Hij is bang voor verkeer, bang voor honden, bang voor mensen, blaft alles bij elkaar of verstopt zich achter mij. Ik stel hem daar gedoseerd aan bloot en in huis en tuin, waar hij dan ook meer focus heeft op mij en niet naar 20 kanten tegelijk wil kijken omdat er dingen om hem heen gebeuren, probeer ik met hem kleine spelletjes te doen. En daarin is hij niet te activeren. Hij sjouwt rond en ploft neer. Dus ik push dat nu inderdaad niet de hele tijd, omdat ik er vanuit ben gegaan dat hij die prikkels van de activiteit buitenshuis moet verwerken op die momenten. Ik zie alleen geen progressie. Dat ik aangeef dat ik vaak wacht op zijn initiatief is wat betreft het knuffelen etc.  Ik praat veel tegen hem en als hij in is voor die knuffel staat hij dan op en komt naar me toe. Ik hoeft mezelf niet op te dringen. 

Mocht ik niet doorgaan met deze hond, gaat er ook geen herplaatser meer komen. Dan wordt het alsnog wachten op een pup. 

Als hij overal bang van is, zal hij inderdaad helemaal niets meegemaakt hebben en is het in feite een hele zielige hond. 

Zonder ervaring met honden (en zelf met) zal dit inderdaad een hele moeilijke kwestie worden vrees ik. Angst gaat niet zomaar weg.

Ik zou de hond terugbrengen, zo voorgelogen worden heb je ook niet om gevraagd.

Het maakt jou overigens geen onmens, alleen een ervaring rijker die je in de toekomst kunt meenemen in je zoektocht.

Ik moet zeggen dat juist dit stukje me niet zo afschrikt. In die zin dat ik wel moeite ermee zou hebben als ik angstbijten zou voorzien, hij heeft tot nu toe de neiging tot vluchten. Dat maakt wel dat hij minder gemakkelijk overal mee naar toe te nemen is inderdaad. Ik heb nu na 2 weken het eerste bezoek thuis gehad en dat was ook 25 minuten blaffen. En ook wanneer ik bij een verenging zou willen sporten of een cursus doen is dat natuurlijk een obstakel. Ik weet rationeel dat het mij geen onmens maakt, maar ik voel me wel schuldig naar de hond. We weten hier allemaal hoe ze je kunnen aankijken met zo'n schuin koppie dat je denkt... och mannetje... kom maar hier. Want dat gevoel is er óók. 

je doet het goed hoor in mijn ogen. Je hoeft ook niet in een schema te denken, 3 maanden alleen een klein rondje lopen moet niet perse zo zijn. Gewoon naar de hond kijken. En wie weet kann hij als hij wat spieropbouw gekregen heeft wel heerlijk een langere wandeling in een rustig bos aan oid 

het lijkt idd alsof de hond niets kent, niets, of niet veel meegemaakt heeft in die drie en half jaar tijd. Spelen kent hij blijkbaar niet, noch wandelen dus het is niet alleen wennen aan een nieuwe omgeving, ook aan dingen doen die hij niet kent

Met mijn beide herplaatsers heb ik wel de eerste tijd gehad dat ze achter me aan liepen in huis. Maar ze hebben beiden geen verlatingsangst gehad. Wel heb ik hen natuurlijk de eerste tijd helemaal niet alleen gelaten, en het alleen zijn heel langzaam opgebouwd.

Persoonlijk heb ik niet de ervaring dat een herplaatser heel veel werk is, in het begin is het vooral juist rustig aan doen en niet teveel doen. Met een pup ben je dan juist wel weer de hele dag in de weer. Wel is het goed om je in te lezen in communicatie van honden. Maar dat heb je zo te lezen ook al gedaan.

Ik vind het verhaal van je fokker maar vaag, hoor. Ten eerste heeft een herplaatser gemiddeld (dus kan minder, maar ook meer) 3 maanden de tijd nodig om te wennen aan de nieuwe omgeving en zijn karakter te laten zien. Het is pas als je hond zich thuis voelt, dat die zichzelf durft te zijn. Dus de proefperiode is sowieso niet een realistisch. Daarnaast wordt er door die korte deadline druk op jou uitgeoefend en dat straalt ook uit naar je hondje. Honden voelen dat hoor als iemand ze niet leuk vindt…

" je doet het goed hoor in mijn ogen. Je hoeft ook niet in een schema te denken, 3 maanden alleen een klein rondje lopen moet niet perse zo zijn. Gewoon naar de hond kijken. En wie weet kann hij als hij wat spieropbouw gekregen heeft wel heerlijk een langere wandeling in een rustig bos aan oid 
 
het lijkt idd alsof de hond niets kent, niets, of niet veel meegemaakt heeft in die drie en half jaar tijd. Spelen kent hij blijkbaar niet, noch wandelen dus het is niet alleen wennen aan een nieuwe omgeving, ook aan dingen doen die hij niet kent
 
Met mijn beide herplaatsers heb ik wel de eerste tijd gehad dat ze achter me aan liepen in huis. Maar ze hebben beiden geen verlatingsangst gehad. Wel heb ik hen natuurlijk de eerste tijd helemaal niet alleen gelaten, en het alleen zijn heel langzaam opgebouwd.
Persoonlijk heb ik niet de ervaring dat een herplaatser heel veel werk is, in het begin is het vooral juist rustig aan doen en niet teveel doen. Met een pup ben je dan juist wel weer de hele dag in de weer. Wel is het goed om je in te lezen in communicatie van honden. Maar dat heb je zo te lezen ook al gedaan.
 
 
 
  "

Dobry

Ik heb me ingelezen tot ik er scheel van zag ;) Daarom baal ik ook zo dat ik nu toch in een situatie terecht ben gekomen, waarin ik het allemaal niet weet. Ik denk dat ik de fout heb gemaakt om me te laten verleiden. Ik heb vooraf gekeken naar herplaatser, pup, buitenlandse hond. Ik heb bewust gekozen voor een pup en ga alsnog voor de herplaatser en die dan ook nog meegenomen meteen bij de 'bezichtiging'. Dat is geen goede stap geweest denk ik. Ik heb daarnaast volledig op de fokker vertrouwd er vanuit gaande dat een fokker die is aangesloten bij een rasverenging en het al jaren doet ook het beste wil voor de hond. Terwijl ik achteraf door verschillende dingen (ook die ik hier niet schreef i.v.m. herkenbaarheid) het gevoel heb dat de hond gedumpt moest worden nu hij niet meer voldeed voor de fok. Ik had gewoon beter moeten kijken, luisteren en doorvragen, maar werd vertederd door de snuitjes die er rondliepen. Iets waarvan ik had gezegd dat mij dat niet zou gebeuren. 

Zeg dus nooit nooit. Laat het een troost zijn. Je bent niet de 1e en zal ook de laatste niet zijn.

Wat ik vreemd vind is een fokker die de hond meteen meegeeft. Vaak mag , moet je nog even nadenken.

Wij hebben ook een (buitenlandse) herplaatser van 7 jaar en alles wat ik lees is zeer herkenbaar. De eerste weken was ze heel timide. Ze deed niets buiten slapen en op haarzelf zijn. Zelfs spelen deed ze niet, hoe hard we ook haar probeerde te verleiden met iets. Nu zijn we bijna 6 maand verder en is het een heel andere hond. We zien ze steeds meer en meer openbloeien. Nu gaat ze zelf haar speelgoed halen en speelt ze op haar zelf of als wij aanstalten doen om te spelen zal ze vaak meedoen. Het alleen laten was ook een enorm probleem maar vanaf ze doorhad dat dit haar 'thuis' was en dat we altijd terugkwamen ging het plots heel snel goed en dat lukt nu prima. Tijdens het wandelen was ze eerst heel zenuwachtig en piepen en jammeren, nu loopt ze vrolijk snuffelend rond.... Ik denk dat het inderdaad moeilijk is om op zo'n korte tijd een goede indruk te krijgen van de hond. Ik geloof wel in het feit waarom deze hond op jouw pad terecht is gekomen. Misschien is het niet de hond die je wilt maar wel de hond die je nodig hebt. We kunnen nog veel leren van deze mooie dieren.

" Ik heb me ingelezen tot ik er scheel van zag Daarom baal ik ook zo dat ik nu toch in een situatie terecht ben gekomen, waarin ik het allemaal niet weet. Ik denk dat ik de fout heb gemaakt om me te laten verleiden. Ik heb vooraf gekeken naar herplaatser, pup, buitenlandse hond. Ik heb bewust gekozen voor een pup en ga alsnog voor de herplaatser en die dan ook nog meegenomen meteen bij de 'bezichtiging'. Dat is geen goede stap geweest denk ik. Ik heb daarnaast volledig op de fokker vertrouwd er vanuit gaande dat een fokker die is aangesloten bij een rasverenging en het al jaren doet ook het beste wil voor de hond. Terwijl ik achteraf door verschillende dingen (ook die ik hier niet schreef i.v.m. herkenbaarheid) het gevoel heb dat de hond gedumpt moest worden nu hij niet meer voldeed voor de fok. Ik had gewoon beter moeten kijken, luisteren en doorvragen, maar werd vertederd door de snuitjes die er rondliepen. Iets waarvan ik had gezegd dat mij dat niet zou gebeuren.  "

Dexba

ja en dat gevoel over de oneerlijkheid van de fokker en het gevoel tot min of meer gedwongen nu met een hond te zitten die je eigelijk niet zelf uitgekozen hebt, het gevoel erin geluisd te zijn, speelt natuurlijk enorm mee nu. Ik hoop dat je daar de kracht voor hebt eroverheen te stappen en misschien juist het gevoel kan krijgen dat deze hond misschien om een reden op je pad gekomen is. Dat jullie misschien wel iets moois samen kunnen opbouwen. 

Ik weet het natuurlijk niet hoor. Je moet doen wat jou zelf het juiste lijkt om te doen.

Als ik hier een beetje de verhalen lees over herplaatsers? Is de ene super timide, de andere heeft een tasmanian devil maar verloop van tijd komt dat uiteindelijk goed. Ik denk ook dat je bij een herplaatser je het echt langer de tijd moet nemen. Jij hebt een maand gekregen. Een rede waarom er niet gelijk een klik is? Kan zijn omdat je al een hond gehad hebt en ondanks dat die niet aan jouw wensen voldeed, heb je daar uiteraard enorm van gehouden. Rede waarom ie niet zo speels is? Kan ook zijn dat ie gewend is te spelen met andere honden ipv mensen.

Ik krijg ook een beetje de kriebels van "probeer hond". Zelf heb ik hier ook een herplaatser. Die hebben we meegenomen uit een niet ideale situatie maar wel met het doel dat hij hier zou blijven. Alleen als het echt niet zou gaan, dan zouden we pas gaan zoeken naar een betere woonplek.

Vind het moeilijk om advies te geven, gezien je wens lijst. Je hebt bepaalde verwachtingen en als deze hond daar niet aan voldoet? Dan krijg je een ongelukkige baas en uiteindelijk een ongelukkig hond. Eerlijk gezegd geef ik je wel gelijk dat het misschien beter is voor de hond om dit als logeerpartijtje te zien en voor jou misschien dan toch een newborn pup te nemen.

Ik heb nog geen hond gehad. Dit is de eerste. Kijk, het is niet dat ik de lat voor deze hond hoog wil leggen. Het gaat mij ook raken als hij terug gaat, want het is een liefie. Maar je gaat niet voor niets voor een bepaald ras. Je doet eerst zorgvuldig onderzoek of het ras bij je past. En misschien heb ik er net één binnen dat ras getroffen die qua energie / gedrag niet voldoet aan die standaard. Dat kan, maar in geval van een herplaatser had ik dat dan graag vantevoren geweten. Wat ik nu heel erg merk... het is een prachtige hond. Mensen in de omgeving hebben zoiets... Ik zou hem houden op basis van het mooie plaatje. Maar het is wat dat betreft net als met de liefde... daar ga ik ook niet voor het uiterlijk.

Ik ga nog eens goed afwegen. En hoe lang hij hier ook is... natuurlijk geef ik hem alle liefde