Veel te vroeg...

Half april hebben wij afscheid moeten nemen van ons gezinslid, ons liefste vriendje, hij mocht maar 9 jaar worden... Vorig jaar juli werd een milt tumor gevonden en is hij geopereerd, het ging toen al bijna mis en heeft hij veel bloed verloren. We kregen hem de volgende dag mee naar huis met de mededeling dat we hem maar goed moesten verwennen want ze gaven hem niet veel langer dan een paar weken... hij knapte echter snel en heel goed op en mocht alsnog ruim 8 maanden bij ons blijven, tot 16 april, hij kreeg in de ochtend een aanval waarvan ze vermoeden dat hij inmiddels ook uitzaaiingen had in zijn hoofdje en dat daardoor de aanval veroorzaakt werd. Ook van die aanval knapte hij weer op maar hij liep al weken op pijnstillers dus schijn bedriegt in zo'n geval. De arts gaf aan dat dit pijnlijke aanvallen zouden zijn als we hem door zouden laten lopen en dat zijn buikje ook vol zat met uitzaaiingen dus hebben we de beslissing moeten nemen hem de pijn te besparen en ook te behoeden voor een langzame en eenzame dood als dit 's nachts nog eens zou gebeuren. Ben er nog altijd kapot van en kan dit ook niet schrijven zonder ogen gevuld met tranen... wat missen we je kleine boef... Het schuldgevoel, hebben we het niet te vroeg gedaan... de vragen, die blijven maar komen.. Inmiddels hebben we een nieuwe pup, erg snel maar dat is door omstandigheden zo gekomen, en nee... onze Chip is nooit te vervangen maar deze kleine puppy is ook weer zeer welkom. 

Zo verdrietig, geen schuldgevoelens hoor, je geeft aan dat zijn kleine lichaampje vol zat met uitzaaiingen en dat je gezorgd hebt dat je lieverd geen pijn zou hebben...altijd een beslissing die je zo graag wilt terug draaien, je hebt een goed besluit genomen en ook je dierenarts heeft dat aangegeven, voor jou zoveel sterkte met het verlies van je lieve vriendje.

Heb op je topic gereageerd dat je nu een kleine pup hebt...dat zal de pijn wat verzachten van het verlies van je kleine vriend.

" Zo verdrietig, geen schuldgevoelens hoor, je geeft aan dat zijn kleine lichaampje vol zat met uitzaaiingen en dat je gezorgd hebt dat je lieverd geen pijn zou hebben...altijd een beslissing die je zo graag wilt terug draaien, je hebt een goed besluit genomen en ook je dierenarts heeft dat aangegeven, voor jou zoveel sterkte met het verlies van je lieve vriendje. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

dank je wel, doet altijd goed om dat van iemand anders te horen... 

Dim, dat hebben we allemaal....het is nooit te vroeg, als we van onze vriend afscheid moeten nemen als er een ziekte is of hele ouderdom...hoe moeilijk het ook is, geen schuldgevoelens, nergens voor nodig hoor.

Hebben we inderdaad allemaal last van! En al die vragen! Virtuele knuffel voor jullie! Sterkte!

Vreselijk verdrietig.  Toen bij mijn hond een milttumor werd gediagnosticeerd, toen moest hij meteen ingeslapen worden. Het is hoe dan ook een rotziekte. Je hebt 8 maanden extra met je vriendje mogen hebben, misschien helpt dat een beetje met het verlies. Sterkte x

Beste Chantal, ben ook echt heel dankbaar dat we nog 'extra' tijd hebben gekregen, we leefden tussen hoop en vrees in die maanden omdat niet zeker was of het wel of niet terug zou komen, helaas deed dat het uiteindelijk wel ..maar we hebben wel nog mogen genieten samen, hem verwennen en samen afscheid kunnen nemen. Ik kan me zo voorstellen hoe je je gevoeld hebt bij die diagnose, toen ik onze Chip achter moesten laten voor de operatie was er ook niet duidelijk of hij het zou overleven en het was ook kantje boord, was een spannende nacht toen maar gelukkig kregen we hem nog terug... Zo ineens afscheid nemen, zoals bij jou, is echt intens verdrietig...

9 jaar? Oh die van mij was 8 en ik Weet dat ik jullie niet echt kan opfleuren en het blijft heel erg snap jullie heel erg maar jullie wisten het al even en wat het was. Wij weten van de dag tot vandaag niet wat het was. Die van ons werd ziek en eerst dachten ze te weten wat het is werd behandeld en werd matig tot er een oogoperatie tussen kwam en echt in 1 maand super erg achteruit ging. Ze dachten darmontsteking.... was uiteindelijk ene verdikte maagwand, maar wat het voor ziekte was wisten we niet ook geen medicatie voor! Alles geprobeerd maar hellaas :(. Had ik maar geweten hoeveel tijd ze zou hebben...... Ik Weet hoe jullie je voelen ! Veel sterkte. Ik heb wel geleerd dat na ieder einde een mooi nieuw verhaal komt. Jullie hebben een nieuwe pup, nieuwe uitdaging, ander karakter, nieuwe weg van opvoeden. Wij hebben ook een pup en nu bekijk ik het wel positief eigenlijk... Ik heb 4x in de week over Coco gedroomd en toen we ons pup kregen niet meer?? Hmm.... Mij hielp erg het idee dat ze waarschijnlijk Fado de opdracht gaf om mij te beschermen en stuurde zij hem hierheen. Kan dat jullie ook helpen? Verdriet blijft altijd, maar begin positief op te kijken ;). Nogmaals veel sterkte nog! <3 geef jezelf de tijd! En geniet van de mooie tijd met jullie pupp