Pup uit Portugal?

Ik lees al een tijdje mee op dit forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt om mijn vraag te kunnen stellen.

Ik ga in het najaar een maand vrijwilligerswerk doen in Portugal bij een hondenasiel. Na deze reis wil ik graag mijn droom waarmaken en zelf een hond in huis nemen. Ik sta hierom ook al op de wachtlijst van een labrador fokker. Nu heb ik gehoord dat er veel vrijwilligers zijn die na hun vrijwilligerswerk in Portugal zelf een hond adopteren. Het lijkt mij heel mooi om een hond uit Portugal zelf een fijn thuis te kunnen geven, maar ik vraag me af of mijn situatie daarvoor geschikt is, omdat ik best wel wat wensen aan een hond heb. Zouden jullie met mij mee willen denken? Als ik een hond uit Portugal mee zou nemen zou ik graag voor een puppy gaan, omdat deze over het algemeen nog minder trauma's hebben meegemaakt en nog beter aan een nieuwe situatie kunnen wennen. In verband met de rabiës inenting kan ik de pup dan wel pas vanaf 15 weken mee naar huis nemen. Ik twijfel dus over of mijn situatie geschikt is voor een pup uit Portugal of dat ik toch beter voor een labrador pup uit Nederland kan gaan.

Ik woon samen met mijn vriend in een appartement met een balkon, maar zonder tuin. Omdat we in een stad wonen is het wel belangrijk dat de hond niet al te bang is voor vreemde mensen en geluiden. Mijn vriend is opgegroeid met honden en ik heb ook al wat ervaring door een stage met hulphonden en hiernaast pas ik wekelijks op een hond. De hond kan twee dagen per week met mijn vriend mee naar kantoor en voor de rest ben ik thuis. De hond hoeft dus niet vaak alleen te zijn. Wij hebben thuis wel een kat waar de hond niet achteraan mag gaan, maar dit valt een pup wel te leren denk ik. Verder vinden wij het belangrijk dat de hond niet erg waaks is. Het liefst hebben we dat er niet geblaft wordt als er iemand langs loopt of iemand op bezoekt komt. Wij zouden het fijn vinden als de hond andere mensen leuk vind, zodat er af en toe iemand op de hond kan passen als wij te lang van huis zijn. Ook zou ik het erg leuk vinden als de hond met de juiste training los zou kunnen lopen. Tot slot wandelen mijn vriend en ik graag veel met de hond en zou ik na de gehoorzaamheidscursussen graag een hondensport zoals agility, speuren of jacht gaan doen.

Denken jullie dat ik in Portugal een geschikte hond voor onze situatie zou kunnen vinden? Of heb ik te veel wensen waar een een rescue pup nooit aan zou kunnen voldoen? Ik sta open voor adviezen over mijn situatie. Zijn er hier toevallig mensen die zelf een pup uit het buitenland hebben meegenomen en willen delen hoe dat is gegaan? Ik vraag mij vooral af of de pup bijvoorbeeld niet ineens heel angstig word als je eenmaal in Nederland bent.

Dit is mijn rescuedog uit Portugal als pup. Een kruising Podengo-Siberische husky. Ik kreeg hem toen hij 15 maanden was en ben zijn tweede baas in Nederland. Hij kwam als pup naar Nederland via een stichting.

Geen angstige hond, maar wel een hond met een gebruiksaanwijzing. Hij heeft een groot jachtinstinct (gaat wel goed met mijn 3 katten) en kan niet meer los. Ook maakte hij in zijn eerste levensjaren de keukenkastjes en koelkast open, haalde echt alles overhoop. De vuilnisemmer in de keuken werd door hem regelmatig geleegd. Vanaf zijn 7e levensjaar nam dat af. Hij is nu 9,5 . Geen geschikte hond voor op een appartement, heeft een hoog omheinde (grote) tuin nodig. Blaffen doet hij zelden of nooit. Hij heeft verlatingsangst, maar hij leeft met een andere hond samen en dan gaat het goed. Verder een lieve en fijne hond, sociaal naar alle mensen (niet naar honden), die geniet van lange wandelingen aan de lange lijn, de hondenschool en hersenwerk.

Portugal heeft de Portugese Podengo als nationaal ras. Velen worden door jagers afgedankt en belanden in het asiel. Het zijn niet de makkelijkste honden, dus kijk uit of er geen Podengobloed in de pup zit (tenzij je de uitdaging aan wilt gaan natuurlijk ).

Ik kan alleen mijn eigen ervaring delen. Alle honden en pups hebben een eigen persoonlijkheid, ook in Portugal. Van kruisingen is het al helemaal moeilijk te voorspellen.

Wat fijn dat je een maand vrijwilligerswerk kan/mag gaan doen iin een asiel.

Ik zou afwachten met wat je in die maand meemaakt, welke honden er op je pad komen en of je daar misschien een hond vind die je niet achter wil laten en goed bij jullie past.

Het is natuurlijk met elke hond wel zo dat je hem of haar moet begeleiden, en dan nog zullen verwachtingen misschien weleens bijgesteld moeten worden, ook met een pup van een nederlandse fokker. Iedere  hond heeft een eigen karakter, maar reageert ook gewoon op situaties. De een weer anders als de andere. Vandaar goed inlezen over hoe honden communiceren, goed kijken naar wat de hond wel of niet aankan, vertrouwen opbouwen.

Als je voor een jachthondachtige gaat zou ik incalculeren dat er misschien niet losgelopen kan worden. 

Ik ben benieuwd naar je ervaringen daar.

Volgens mij zijn hier idd wel een paar mensen die via vrijwilligershulp een hond vandaaruit meegenomen hebben.

Wat leuk dat je in een asiel in Portugal gaat werken! 

5 jaar geleden heb ik 6 weken stage gelopen in een Spaans asiel, waar ik toen Puck heb geadopteerd. Het voordeel van daar werken en een hond adopteren js dat je ze heel goed leert kennen. Je kiest echt op karakter en niet via een plaatje. 

Het is wel zo dat een hond in het asiel anders kan zijn dan eenmaal thuis. Op mijn vrije dagen ging ik wel eens met Puck wandelen naar het dorp en zee, en merkte toen wel al dat ze terughoudend was naar andere mensen, waar in het asiel niks van was te merken. 

Eenmaal in NL vond ze in het begin vanalles spannend, wat zich uitte in blaffen. Dit werd na een paar dagen al minder en al snel compleet weg. Ze heeft zich fantastisch aangepast. 

Het is trouwens niet per definitie zo dat een pup minder trauma's heeft dan een volwassen hond. Er zijn pups die allerlei angsten hebben en volwassen honden die afschuwelijk zijn behandeld die nog geen trauma's hebben. 

Ik denk dat het wel mogelijk is om een hond te vinden die aan je wensen voldoet. (Daar heb ik er nl meerdere van opgevangen voor de stichting) Maar als de mogelijkheid er is zou ik zeker "testen" buiten het asiel. 

Ik zou idd ook afwachten wat je in het asiel allemaal ziet. De kans is heel groot dat je verliefd wordt op een hond, of dat nou een pup is of niet.  Bij mij was het vanaf dag één ook al duidelijk 

Ik denk dat het gewoon op je af gaat komen. Heb je een klik met een pup? En ik zou voor een pup gaan, die kan je nog helemaal opvoeden en overal kennis mee laten maken, zodat hij of zij wordt wat je er van verwacht.

minder kans op een rugzakje. 

Als je veel eisen hebt, of je leefsituatie (of jijzelf) niet erg flexibel is, is het handig om voor een hond te kiezen waarvan veel bekend is (karakter, aard, achtergrond, voorouders...). Zo verhoog je de kansen op een goeie match, waar zowel de hond als jezelf zich goed bij kunnen voelen.

Als je onbevangen bent en je leven (of jezelf) makkelijk kan aanpassen aan de noden van een hond, dan hoeft de hond niet zo te 'passen' in het plaatje. Dan stap je erin met weinig of geen verwachtingen en stel je je open voor al wat komt.

De ene keuze is niet beter dan het andere, maar kies bewust en verantwoord, dus maak je beslissing vanuit je eigen situatie. Jij weet het best hoe flexibel je bent, of hoe makkelijk je bepaalde wensen of eisen kan bijstellen of opzij schuiven.

Het hoeft niet persé zo zijn dat een pup geen last van trauma's heeft.

Mijn vriendin heeft een pup uit Griekenland, moeder met het nestje is gevonden op een vuilnisbelt en is gered.

De pup van mijn vriendin is dus met zo'n 8 of 10 weken oud in het asiel gekomen en via een stichting heeft mijn vriendin één van de pups gekregen.

Het is een leuke hond, maar wel met angsten en wantrouwen naar vreemde mensen en dingen.

Maar het hangt ook van de hond zelf af, een andere vriendin heeft ook een hond uit Griekenland en dat hondje was al anderhalf toen ze hier kwam.

Dat hondje moest een paar weken wennen en daarna werd het een heel open en blij en vrolijk hondje.

Ik denk als je daar in het asiel bent, je vanzelf een klik met een hond krijgt, of dat nu een pup  of volwassen hond is. 

Je moet het niet afdwingen dat je persé met een hond naar huis moet.

Als ik jou was zou ik gewoon op de wachtlijst voor een labrador blijven staan en met een open blik je vrijwilligerswerk gaan doen.

Dan zie je vanzelf hoe het gaat en wat je wilt. 

Bedankt voor jullie antwoorden! Ik heb hier erg veel aan.

Ik ga het inderdaad gewoon op me af laten komen, maar ik wil er wel van te voren goed over na hebben gedacht. Als ik daar eenmaal verliefd ben geworden op een hond is het namelijk lastig om nog goed te blijven nadenken :) Dus is het van te voren wel handig om goed te weten wat ik een hond kan bieden en waar ik op moet letten.

Als er nog forummers zijn met meer tips of ervaring met honden uit het buitenland hoor ik dat graag!

Ik zou zeker afwachten, je gaat daar de honden leren kennen, misschien mag je er zelfs mee wandelen, misschien krijg je een enorme klik met een hond daar.

Ik ken heel veel buitenlandse honden, de meeste zijn gewoon goede leuke honden, behalve uit de oostbloklanden, maar ook daar zitten leuke tussen.

Podenco's vind ik helemaal niet moeilijk, jachtinstinct kunne ze hebben, mijn vorige hond kwam met 8 jaar hier, Podenco/staff mis, heerlijke hond , heel bijzonder, maar wel jachtinstinct.

Nu heb ik een Podenco/herder (mechel) kwam met 1 1/5 hier, was echt bang, gaat wel achter Fasanten aan, maar dat doen heel veel honden, hij luistert heel goed, wil graag werken voor je, hij was wel heel bang in het begin, maar nu heb ik echt een heerlijke hond.

nu ga je daar werken, ik denk dat je heel goed kan inschatten hoe een hond is, zeker als je juist geen pup neemt.

Hi. Ik denk dat je het allemaal daar eerst moet gaan meemaken. De ervaring zal je antwoorden geven waar je naar zoekt  

Heb de antwoorden niet gelezen maar ondanks dat je rete veel tijd hebt? Die pups worden niet in een grote stad gehouden en je mist dan al wat weken. Als je wilt? Moet rekening ermee houden dat je er ontzettend veel tijd in moet steken. Dat gezegd? Als je er eenmaal bent geweest dan ga dat ook snappen. Waar je echt rekening mee moet houden is dat de kosten voor bepaalde middellandse zee ziektes hier niet vergoed worden. Dat is het enige minpuntje. Als je een zee van tijd en gigantisch vermogen van toewijding hebt? Zo ik niet weten waarom het niet zou lukken.

T is maar één hond, maar ons gast hondje uit Roemenië kon al supersnel loslopen, was een schat, kon heel snel leren, meteen zindelijk... (Herdermixje). Maar hij was wel heel wantrouwig naar vreemden toe en blafte daardoor als een malle als er mensen in huis op bezoek kwamen en ook naar mensen op straat. 

Familie heeft een berghond uit Portugal, zo'n grote, en dat is een heel relaxte hond, geen trauma ondanks dat ze maanden gezworven heeft en mishandeld is. Maarrrr bij de raseigenschappen hoort waaksheid en dus goed opletten en situaties beheersen bij bezoek.