Mechelaar? Update

De Mechelse herder, wat een prachtig ras! Ja wij zijn erg enthousiast geraakt na echt kennis te hebben gemaakt met deze honden. Toen onze zoektocht naar een ras voor de toekomst begon, waren we vooral op zoek naar een ras met eenzelfde soort passie en energie om met de baas te werken als de border collie. Dat heb ik namelijk met onze hond Billie altijd met veel plezier gedaan. Geen voorkeur voor een specifieke hondensport overigens, ik zie graag dat de hond en ik samen veel plezier hebben in wat we doen. Maar met het doel om zo actief te kunnen zijn met onze toekomstige hond, vonden we het belangrijk een sterk werkras uit te kiezen dat nog gezond en goed gebouwd was. En als we dan toch voor een heel ander ras willen kiezen, zou waaksheid en een functionele vacht ook welkom zijn. Dat zien we zeker in de Mechelaar. Dat heb ik altijd prachtige honden gevonden, maar je hoort altijd standaard dat je daar maar beter niet aan kan beginnen. Daarom besloten wij om eigenaren van Mechelse herders aan te spreken, en ze te informeren over hun ras. En ieder spreekt er met veel passie over, je ziet hun ogen gewoon oplichten als ze vertellen. Maar altijd eerst dezelfde soort waarschuwingen: "Je hebt je handen er vol aan, je moet ze echt bezig houden mentaal en fysiek. Duidelijke behoefte aan kauwen/bijten/drammen. En je moet ook wel duidelijk en consequent grenzen stellen, enz." maar dat soort uitdaging klinkt tot nu toe precies als wat we zoeken en in de behoeftes van de hond willen we graag voorzien. Voor ons zijn honden in eerste plaats wel huisdieren, we willen graag zoveel tijd en energie in honden steken om een hechte band op te kunnen bouwen en te kunnen onderhouden. Wij hebben gelukkig een fokker gevonden met dezelfde kijk daarop. Omdat we nogal wat wensen hebben met onze hond hebben we ook nogal wat eisen wat betreft de manier van fokken (o.a. lettende op stambomen, gezondheid/testen, karakter, socialisatie enz), en dat zit helemaal goed. Dus ja, wij zijn nu echt om, helemaal gek op de Mechelse herder!! Maar je kan maar beter te goed voorbereid zijn, en dit is zo'n enorm forum: zijn er daarom nog dingen die voor ons belangrijk zijn? Wat moeten we ons nog meer goed realiseren bij het verwelkomen van een Mechelaar in ons leven? We wonen nu nog op een appartement en hopen wel verhuisd te zijn naar meer groen en een huis met tuin voordat er weer pups geboren worden, alleen nu zijn we nog zoekende. We kunnen het geduld hebben om te wachten tot dat zover is, maar onze vriend Billie is wel al bijna 11 jaar en nu is hij gelukkig nog fit. Zijn er mensen die wel met hun Mechelse herder op een appartement wonen? Zo ja, hoe bevalt dat (en hoe is het contact met je buren ?) We zijn natuurlijk geen beginners, we hebben het nodige geleerd van en met Billie, een ander werkras. We zijn iig benieuwd naar meer ervaringen van mensen met deze honden.

Het aller belangrijkste is dat je weet uit welke lijnen je toekomstige pup komt. Qua uiterlijk lijken ze vaak erg op elkaar maar echt er is zoveel verschil tussen mechelse herder lijnen dat je het wel aparte rassen kunt noemen. 

Verder op een appartement zolang ze geen of niet vaak trappen hoeven te lopen, waarom niet. Je onderneemt er genoeg mee volgens mij. Hier is het thuis slapen en buiten gek doen/werken. Maar dat houd wel in hier dan, sochtends steppen/fietsen, smiddags of trainen of mee naar werk waar ze letterlijk als speurhond werken. 

En savonds nog een kleiner rondje lopen. 

Een dag minder is voor de meeste geen probleem maar ik heb er ook eentje die na 2 dagen alleen kort plas rondjes te lopen, ineens zelf bezigheden gaat zoeken zoals op straat mensen bijten en provoceren wat hij anders echt niet in zn hooft haald.

Mijn ervaring is dat een mechel pup (afhankelijk van de lijn) heel anders is als een werklijn kelpie of border collie pup. ik heb namelijk beide gehad. 

Maar nogmaals ik heb honden uit pure praktijklijnen en dat is al weer heel erg anders dan gewone werk lijnen. 

Ik zou als ik jou was dit met de fokker bespreken die kent de lijn en weet hoe de pups zijn en wat voor hun werkt als ze zelf een pup hebben.

Hou er wel rekening mee dat veel mensen voor je om gaan lopen ook al heb je nog maar een pup. Ik hoor geregeld van pup kopers dat iedereen het hondenstrandje afremt of hun hond optilt als ze met hun pup van 4 maanden aan komen lopen. 

Ik volg!!

Ik heb niet veel verstand van rassen maar je kan best op een flatje wonen. Als je maar de ruimte hebt om te wandelen in een polder, bosrijke of landbouw gebieden. Als je dat niet hebt? Moet je bereid zijn elke dag erheen te rijden en niet steeds hetzelfde rondje om de kerk/lapje grond. Dat heb je al met kleine rassen hihi. Pas als ze senior zijn worden ze kalmer, eigenlijk net als wij

Wat ik ook merk dat het een wereld van verschil is tussen mechelaars die dagelijks van 7 weken oud in losloopgebieden komen en die er van pup af maar 2x per maand komen. Die laatste reageren toch vaak op een gegeven moment niet meer leuk op andere honden terwijl die eerste wel sociaal blijven.

Herders zijn vaak jagers, en willen alles en iedereen regelen. Dus hier begin ik vanaf 7/8 weken al met hier komen te trainen, ook als ze met een andere hond spelen. En met andere honden van de zelfde leeftijd als pup, is met 3 maanden al over want ze gaan dan al vervelend doen en overheersen. Dus vanaf die leeftijd word er alleen gespeeld met oudere sociale honden die een pup een snauw durven geven maar wel gedoseerd natuurlijk, en niet te drukke honden ivm de groei.  

Ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken over het appartement gedeelte. In mijn ervaring heb ik gezien dat honden met tuin veel minder wandelingen kregen dan honden zonder tuin 

Dankjewel voor je uitgebreide antwoord Michelle! Bedoel je met de enorme verschillen in lijnen dan ook showlijn/werklijn of echt de enorme verschillen in werklijn alleen al? En hoe kom ik er dan achter waar ik op moet letten? Tot nu toe hebben we vooral gelet op het type werklijn, maar we vinden het ook belangrijk dat de fokker waarde hecht aan het karakter buiten het werken. 

Verder klinkt het allemaal goed! Met Billie was ik ook zo actief, en nu hij oud aan het worden is en niet meer altijd mee wilt, zijn we op een andere manier actief. Maar ik verlang er enorm naar om weer zo actief met een hond te kunnen zijn. Als ik je hoor praten word ik al helemaal enthousiast dus ;-). Goed ook dat ik je hoor zeggen over dat appartement, want we willen ook niet zo lang wachten om erachter te komen dat Billie er te oud voor geworden is. En met die huizenmarkt van tegenwoordig weet je het nooit. We beseffen ons wel goed dat een Mechelaar heel wat anders zal zijn dan een border collie. Maar we zullen ook moeten ervaren natuurlijk. We zijn iig zeker niet bang voor een uitdaging, we vinden het zelfs wel interessant. Echt waar, handen vol is van harte welkom! En over dat mensen je gaan vermijden ervaren we nu ook al. Billie draagt wel eens een muilkorf tijdens wandelingen in gebieden waar veel te eten ligt, hij kan namelijk niet alles meer verteren. Zonder muilkorf is het tegenovergesteld: mensen vinden Billie altijd zo lief en mooi dat ze dat automatisch een uitnodiging vinden om aan hem te zitten. Eerlijk gezegd omarmen wij het vermijden ;-)  maar dat is slechts een bijkomend voordeel. Het afschrikkende uiterlijk is niet iets wat we belangrijk vinden. 

Ook aan de rest bedankt voor jullie reacties! Over de waaksheid hoeven we ons op een appartement geen zorgen te maken? Wij werken vanuit huis, maar je hoort natuurlijk overal gerommel en Billie is totaal niet waaks en slaat dus nooit aan. We willen ook graag die waaksheid, maar we willen ook niet dat de buren gek worden. Vandaar onze twijfel voor het appartement, terwijl het met Billie erg goed gaat. We zullen overigens elke dag volop wandelen in rustige gebieden. En volop fietsen door de polder.. We wisselen nu nog graag gebieden af, maar de bedoeling is wel in een bosrijker gebied te gaan wonen. En het sporten kijk ik ook naar uit. Maar geduld hè, eerst tot de pup geboren is en dan tot hij of zij oud genoeg is ;-)...  

In de werklijnen onderling zit los van de show lijn, echt onwijs veel verschil. Van iedereen en alles inclusief baas bijten (en dan inc ziekenhuisbezoek) bij de minste beweging tot knuffelen met iedereen ook vreemde. 

Van onwijs graag met de baas willen samenwerken tot 0% will to please en geen drive naar voer en spelletjes. 

De manier om daar achter te komen is beide ouders zien in privé sfeer. Dus niet alleen de moeder. En daarnaast kijken naar de afstammelingen, de opa en omas en zelfs verder. Gelukkig word dit bij stamboom en ook bij de kruising werklijnen zeer goed bijgehouden op Bloedlijnen.nl.  Er zijn een aantal lijnen wat je echt niet moet willen in je hond zn familie, waar zelfs vele knpvers ver van vandaan blijven.

Als je wilt kan ik je via pb wat meer over bepaalde lijnen vertellen. 

Over het waaks zijn, dat is ene combie van trainen en aanleg. Bij mij blaft er maar 1 van de 9 als er aangebeld word of iemand bonnen komt. Mn zus heeft een nestgenoot van een van mijn honden en die blaft om heel erg veel dingen terwijl die van mij niet eens op kijkt. Dus ja herders kunnen waaks zijn en dan blaffen maar dat kan een border collie ook haha. Hoe extreem ze het niet of wel doen is van de hond en opvoeding afhankelijk. En wat ik heb gemerkt dat een pup die alles gelijk vanaf dag 1 meemaakt die reageerd ook later niet op die normale dingen.

Wat fijn dat je zo uitgebreid antwoord geeft Michelle, daar hebben we zeker iets aan. Nu je dit zo benoemt besef ik ook dat de fokker waar we een goed gevoel bij hebben, hierover heeft gesproken met ons toen ze ons vertelden over hun fokbeleid. Ook hebben we zowel binnenshuis als buiten kennis gemaakt met hun honden, en gelet op hoe de honden op situaties reageren en dat was allemaal goed. Natuurlijk ligt het ook aan onze opvoeding, en we realiseren ons dat we daar zelf ook echt een hoop tijd en energie in moeten steken en dat willen we dus ook graag. Maar ik zou niet weten bij welke bloedlijnen we ver weg moeten blijven. Het lijkt me wel waardevolle informatie, ook voor de toekomst. Wil je dat inderdaad via PB laten weten?

Zou het in jouw ervaring naïef van ons als pupkopers zijn om de fokker te vertrouwen indien ze uit zichzelf aangeven hoe nauwkeurig ze zijn in hun fokbeleid, of moet je als je een Mechelaar als huishond en sportmaatje wilt houden echt zelf ook dat nauwkeurige onderzoek gaan doen? Kennis maken met zoveel mogelijk ouderdieren in de lijn bijvoorbeeld? Of staat alles gewoon open en bloot op bloedlijnen.nl? Ik heb even snel gekeken en zag voornamelijk stamboek, test en sportuitslagen staan. Goed om die informatie alvast te hebben! 

Het is zeker niet alleen opvoeding. Sommige lijnen zijn gewoon pittiger dan de andere. Natuurlijk kan je veel bijsturen met opvoeding maar niet alles. Ik vind dat bij mijn ras ook lastig. Fokkers zijn toch vaak trots op hun lijnen en hebben dan wat minder oog voor de nadelen. je leert vaak meer door met eigenaren van vorige nesten te praten maar die moet je maar net kennen. Het helpt inderdaad om de hulp in te schakelen van iemand die het ras en de lijnen goed kent.

Hoi Klara, ik ken het zelf ook van het ras border collie wel, dat fokkers trots kunnen zijn en daarmee ook wel eens niet helemaal of helemaal niet open en eerlijk zijn. Maar als wij ons bijvoorbeeld zouden gaan oriënteren naar een goede werklijn fokker voor een border collie, omdat we een hond willen aanschaffen met hetzelfde doel (actief maatje om volop mee te sporten), dan zou het niet in ons opgekomen zijn om zoveel mogelijk honden in die lijn op te gaan zoeken om mee kennis te maken. Dan kijken we echt naar de fokker, hoe die naar gezondheid/bouw/karakter/opvoeding e.d. kijkt en praat. Vaak hoor je nog wel verschil tussen praten vanuit ego en vanuit het hart. En pas als we ons daar in kunnen vinden, geen twijfel voelen en alle testen daadwerkelijk in orde blijken te zijn, zouden we ons met wederzijds goedkeuren op hun wachtlijst laten plaatsen, en erop vertrouwen dat de beste basis iig gelegd wordt in handen van die fokker. Zo hebben we dat ook in gedachten bij de aanschaf van een Mechelse herder. En ik vraag me dan ook open af, voor ons maar ook voor anderen die in de toekomst een herder overwegen, of zoiets naïef is bij een ras als de Mechelaar. Kan je dan beter niet voor dit ras kiezen als je geen verstand hebt van de juiste bloedlijnen en niemand die je persoonlijk kent die je daarin kan begeleiden? 

Hoi, ook wij zijn gevallen voor een Mechelaar.

Geen ervaring met honden en uiteraard afgeraden door familie.

Faicko is nu bijna een half jaar en we zijn er zoo blij met onze stoere hond.

Faicko is een zogenaamde boerderij hond, zonder stamboom, is in week 7 bij ons gekomen en komt uit een nestje van 10.

De eerste 2 weken heb ik echt door moeten komen. Ik bedoel wist ik veel dat een pup zoveel bijt in handen, broekspijp alles wat beweegt en uitdagend blaft en hapt naar me. Ook mijn vrouw en kinderen van 6 en 14 werden gegrepen als ik het niet voor was. Kortom heel veel onzekerheid of dit wel normaal was. Ik sprak buren in de wijk die trainen met Mechelaars en ze als huishond hebben gehad die mij verzekerden dat dit heel normaal gedrag was.

Faicko heeft 2 spijkerbroeken van me verscheurd, in die 2 weken dus zet je maar schrap.

In de bench wilde hij niet, janken,piepen,graven en blaffen dus was hij los beneden. Dit was niet handig want mijn jongste zoon werd dan gepakt in de ochtend als ik zijn brood klaarmaakten voor school. Ik heb toen een puppyren aan de bench gebouwd van stijgerhout om hem hierin te zetten voor de ochtend, zodat mijn zoon niet bang hoefden te zijn. Dit was een goede oplossing. Ik zetten hem er ook in voor de nacht en Faicko heeft tot vandaag de dag nooit bezwaar gemaakt tegen de bench met ren waar hij in slaapt.

Een Mechelaar heeft enorme bijt behoeften. Dus veel verschillende kluiven/botten en speeltjes met een pieper heeft ons geholpen. Als hij hard in je handen bijt of knauwd “au” zeggen en negeren en of een bot of speeltje in zijn bek geven. Hetzelfde geld voor broekspijp bijten en uitdagen. Dan zeg je niks en draait je om en/of kijkt omhoog.( doen honden ook ) Als hij hard bijt in je enkel, sleep je hem mee naar de deur, je gaat er zelf door en laat hem alleen achter, voor 20 seconden. Dit werkt echt. ( duurd wel een paar weken ) Je kunt ook 1x in je handen klappen of wanneer je man gebeten word, jezelf tussen je man en de pup draaien en andersom want hierdoor raakt hij in de war en uit dit door zich te gaan krabben  alsof hij vlooien heeft. Als hij erg fel word, ook voor 20 seconden rustig in de bench zetten en negeren als hij meteen weer begint is hij waarschijnlijk overprikkeld en word het tijd om te slapen. Geef hem voer uit je hand en gooi het nog niet op de grond, hij moet van jou afhankelijk zijn. Mijn vrouw heeft 9 weken met leren laarzen in huis gelopen. De pup moet gewoon aan jullie wennen en weten wat zijn plaats in het gezin is, opeens is het over.

Straffen en boos worden helpt niet, wij hebben het ook zonder op de rug leggen gedaan, het kan echt zonder. 

Faicko is een ontzettende knuffel hond geworden mag op de bank en komt op schoot, ook bij de kinderen. Op straat wil door iedereen geaaid worden.

Ook ik ben van mening dat een tuin niet noodzakelijk is of benedenwoning omdat je de energie er uit moet halen met uitlaten en vooral losloop gebieden en als hij ouder is sport. Goed uitlaten en rust geven is erg belangrijk de eerste 4 maanden omdat hij zijn rust niet altijd zelf pakt. Dan is hij binnen rustig. Het is wel handig om niet in een flat te wonen want als jonge pup kon hij zijn plas maar 1 uur ophouden. Doet hij nu 3 uur en met slapen makkelijk 10 uur over.

Veel hp lezen, heb je nodig doe ik ook. Veel plezier gewenst met jullie pup.

Bedankt voor je uitgebreide reactie en tips P/J! Wat leuk dat jullie ook zo gevallen zijn voor de Mechelse herder! En altijd leuk om ervaringen te lezen, hoewel het nog wel even gaat duren voordat de pup er is, voelt het voor ons al alsof de Mechelaar al helemaal in ons leven hoort. Ik kijk ontzettend uit naar het actieve sportleven te kunnen delen met mijn hond, en wij kijken er ook naar uit om een hond te trainen en te laten opbloeien zoals we dat met onze Billie ook altijd gedaan hebben (en eigenlijk ook nog steeds doen). En omdat het een heel ander ras is, voelen we ook dat we volledig blanco kunnen beginnen met een pup. Geen vergelijkingen, we ontdekken wel hoeveel bijtbehoefte de pup heeft, of er veel zal sneuvelen (wat dat betreft komt het wel goed uit als de pup geboren wordt voor de verhuizing). We hebben alle geduld, de nodige ervaring, de tijd en de zin en energie om een Mechelaar te trainen en om de hond en daarmee ook onszelf heel gelukkig te maken. Vinden wij althans  maar zoals je merkt, we kijken er echt naar uit!

ik vraag me ook af of billie daadwerkelijk een 100% werklijn is of meer een sportlijn of zelfs showlijn en ook bij border collies zit er veel verschil in de lijnen je hebt de gevoelige lijnen de harde lijnen de praktijk lijnen de trail lijnen en de fell lijnen en vanalles daar tussenin

ik ben een echt bc mens maar een harde werklijn zou ik niet kunnen handelen daarentegen ken ik ook veel bc mensen die totaal niet overweg kunnen met gevoelige fell lijnen zoals ik heb 

ik moet bekennen dat ik heel weinig van mechelaars weet en er maar een paar en zeer oppervlakkig heb gekend maar die ervoer ik toch als totaal anders in hun drive dan mijn honden

Als je de mechel bij een fokker koopt die achter zijn fok staat, zullen ze je echt niet een hele scherpe pup meegeven als je eerlijk bent dat je niet de kant van bewaking of verdedigings hond op wilt gaan. Meeste herder pups (mechel en duitsers en hollanders werken wel wat meer met hun bek, dus daar moet je even op in kunnen spelen, maar met de juiste manier van omgang is dat ook prima te doen. Je bent al bekend met trainen van honden, dus daar kun je je ervaring uit halen.

Jaren geleden (echt járen) deed ik een blauwe maandag behendigheid met mijn eerste Duitse herder werklijn. Op een dag was daar ineens een jong jongetje met een Mechelse herder teefje. Herplaatser dame. Ze bleek niet geschikt voor de bewaking (had wel training daarvoor gehad) en was bij dat gezin terecht gekomen, en de jongen ging behendigheid met haar doen. Was zo mooi om te zien hoe snel die hond en die jongen al een band met elkaar hadden gekregen. Het dreigde alleen even mis gegaan toen vanuit behendigheid begeleiding werd aangemoedigd tot meer enthousiasme. Dat maakte dat de hond dusdanig druk werd dat ze ging bijten, ook in die jongen.

Die "fout" hadden ze daar met mij en mijn hond ook gemaakt (en ik was ook een beginner met een werklijn herder) veel van die honden kun je beter uit rust belonen, of met een bijtrol. Als je gaat lopen juichen en met je armen gaat zwaaien om aan te geven hoe goed ze het doen raken veel van die honden vaak helemaal hyper en dan gaan ze hun bek gebruiken.

Het is soms dus even goed kijken naar je hond, en hoe ze op beloningen reageren en dan kun je zoveel met ze bereiken is mijn ervaring.

Vind het fantastische honden, de Mechelse (en duitsers en hollanders..) maar soms vind ik mensen wel wat gemakkelijk als het gaat om de opvoeding of bepaalde dingen signaleren en om buigen. Als ze leuk opgevoed zijn heb je er zulke leuke en betrouwbare honden aan, maar het heeft even wat werk nodig zeker van pup af tot een jaar of anderhalf.

Wat fijn dat je hier je ervaring deelt Blondie! We hebben onze wensen met een hond heel goed besproken met de fokker. We kwamen in eerste instantie kennis maken om ook met het ras zelf kennis te maken. Zij waren/zijn heel open over hun ras (en hun lijn, zij gaven ook al aan dat er verschillen zijn) zodat we wel goed beseffen waar we aan zullen beginnen. En toevallig was er gewoon een hele goede klik. Met hun visie/fokwijze/opvoeding, met hun honden. We wilden in eerste instantie verder kijken, misschien met een ander ras kennis maken. Maar dit voelt gewoon goed. 

Maar wat een bijzonder verhaal vertel je over die jongen met zijn herplaatser zeg... Wat jammer dat er niet meer gekeken is naar de individuele hond en jongen zelf. Goed dat je het benoemt! Maar zo'n soort ervaring heb ik zelf ook gehad. Ik was nog jong toen ik Billie kreeg, en mensen hadden nog al wel eens de neiging om zich met de opvoeding te bemoeien. En omdat ik jong was, liet ik mensen ook bemoeien. Dat ging zo ver dat de tips van de hondenschool onze band juist alleen maar aantastte ipv verbeterde. Nadat we overstapten naar een andere hondenschool ging het direct veel beter, en heb ik geleerd heel sterk mijn eigen gevoel en intuïtie te volgen. En veel over honden gedrag, wij kunnen honden redelijk lezen en aanvoelen, en weten ook wat ze nodig hebben. Maar toch hebben we echt wel geprobeerd 2 keer na te denken omdat je zoveel negatieve verhalen hoort over de Mechelaar. En nu we helemaal verliefd zijn, proberen we ons zo best mogelijk verder in te lezen ;-). 

@ Liz: ik weet niet wat voor toegevoegde waarde het nu precies heeft om Billie zijn lijn te benoemen. Billie is en was mijn eerste eigen hond, waarmee ik geleerd heb en die mijn beste vriend is geworden. We zijn volop actief (geweest), in zijn jongere jaren was hij een hond waarbij niets te gek was of te lang duurde. We hebben volop gesport, en hij had volop energie! Na een wedstrijddag nog mee voor een ander sport rondje? Helemaal te gek! Echt een border collie, maar hij is ouder, en zijn lichaam kan niet meer alles wat hij wilt. En inmiddels mis ik die leuke tijd, zijn we toe aan een nieuw maatje. Geen border collie, Billie is onvervangbaar voor ons en we zijn op zoek naar een ander ras. Maar wel een ras dat die mate van activiteiten wel aan kan. Een hond die net zoveel met ons wilt doen als wij met haar/hem. En zodoende zijn we verliefd geworden op de Mechelaar. Ik hoor tot nu toe niemand van de herder eigenaren die ik gesproken heb zeggen dat dit dan niet de juiste hond voor ons is. Volgens mij zit het wel goed met de drive 

Als het goed voelt moet je het gewoon doen. En graag gedaan. 

En ik heb ook wel getwijfeld soms hoor, of ik wellicht geschikt zou kunnen zijn voor een Mechelse herder bij kenners, ook getwijfeld over kruising Mechel/Hollander waarvan ik met name de Mechel Papa enorm geweldig vond.

In mijn geval twijfelde ik altijd of ik met het in mijn ogen zeer drukke gedrag van de Mechel wel overweg zou kunnen. Ik vond ze altijd wat energieker dan de Duitse herders namelijk.

Maar goed, als tiener liet ik ook de KNPV mechel uit, en dat beest was gek op mij en visa versa dus dat zou al een graadmeter moeten zijn. En de persoon die ik benaderde moest eigenlijk wat lachen omdat ze de beschrijvingen van 2 van mijn Duitse herders kende. Die zijn eigenlijk vergelijkbaar met hoe bepaalde Mechelse herders kunnen zijn whaha. Ik heb ook altijd (nu de derde) werklijn Duitse herders gehad.

En nu gevallen voor een kruising (iets met DH en windhondachtig) dus ik hoef voorlopig niet op zoek hoop ik.

Ja het voelt zeker goed! We hebben ook al besloten hoor, zowel dat we voor dit ras willen gaan en voor de fokker met wie we kennis gemaakt hebben. Ik zei het al eerder, het voelt al ergens alsof de Mechelaar al bij ons hoort, al zullen we nog even op de komst moeten wachten. En rekening houdend met dat we het nu wel heel goed gewend zijn met onze Billie, met wie we al jaren kunnen lezen en schrijven, zijn we nu juist nieuwsgierig naar ervaringen van anderen. Het is toch een ander ras, maar dat helpt ons ook om open en opnieuw te beginnen. Maar in Billie heb ik de eerste anderhalf jaar ook heel veel energie in zijn training en opvoeding moeten steken, dus we zijn niet zo snel bang voor wat anderen met ons delen. Als we extra voorbereidingen moeten treffen voor de komst van de pup, dan zullen we dat doen. Maar dat lees ik nu niet. Dankzij de tips van Michelle hierboven weet ik waar veel informatie te vinden is en bij welke stambomen we weg moeten blijven. En verder hebben we alle vertrouwen dat het goed komt, dat wij heel gelukkig worden met een Mechelse herder en de herder ook met ons. Maar we zijn nog altijd nieuwsgierig naar ervaringen van anderen! Ik ben inmiddels ook wel nieuwsgierig naar jouw honden Blondie, ik had even gespiekt op je profiel maar je hebt geen foto's ;-) 

Huidige duo, Voorste is Chara uit Rusland, eind januari kwam ze ons gezin onveilig maken. Achter zit Aki.

Finn en Bluf die zijn er allebei niet meer, mijn eerste herderduo. Heb inmiddels wat foto's bij mijn profiel gezet van ook Jol (kruising border x stabij) 

Na een tijdje radio stilte van mezelf wil ik graag een update geven, en m'n eigen ervaring hier delen. Of nou ja, "graag" een update willen geven is het ook niet helemaal, want het is niet alleen maar vreugde. Het is bijna een jaar geleden dat ik hier was, en er is een hoop gebeurd. Vorig jaar hebben wij toch nog wel redelijk onverwacht onze border collie laten inslapen. Ik vind dat nog moeilijk om te vertellen, hij was me zo dierbaar. Billie en ik hadden een hele speciale band, ik zal herinneringen aan hem altijd blijven koesteren. Maar goed, Billie is 11 jaar geworden. Op zijn 9e levensjaar heeft hij 2 maal een acute alvleesklierontsteking gekregen, daar is hij officieel van genezen verklaard, maar chronisch bleef die alvleesklier toch steeds opspelen, op een veel minder hevige manier, maar we moesten altijd heel voorzichtig blijven met wat we hem voerden. In zijn laatste tijd zagen we dat hij wel echt een senior werd. Maar voor zijn leeftijd deed hij het heel goed, verder was hij fit en vrij actief. Dat bevestigde de dierenarts ons ook, na een grondige controle was de conclusie dat Billie nog jaren mee zou gaan, een pup erbij zou hij fysiek zeker wel aankunnen! En 9 weken later is hij toch ingeslapen. We gingen nogmaals op controle omdat we vonden dat zijn standaard "ouderdoms"klachten wel erg snel leken toe te nemen. Hij kreeg last van een verzwakte achterhand. Trok z'n achterpoot ineens op als hij stond te eten. Bleef steeds op dezelfde plek slapen. Maar hij stond ook in de ochtend nog te drammen om lekker naar buiten te gaan, daar was er niets aan de hand. Bij de dierenarts bleek vervolgens dat hij heel veel pijn had, zijn knie knakte bij aanraking, wat deed vermoeden dat zijn knieschijf gescheurd was (hoe dan, vragen we ons nog af). Uiteindelijk had Billie medicatie nodig tegen de pijn die zijn alvleesklier zouden gaan belasten, en we wisten gewoon dat dat niet goed zou gaan. Die alvleesklier reageerde overal op. Dus lieten we hem gaan... Een hele moeilijke beslissing, maar in ons hart wisten we dat het de juiste was. 

Wat volgde was een moeizame periode. Naast Billie miste ik ook gewoon een hond. Alleen wandelen is toch wat minder leuk... Maar we wisten wat we graag willen, dus we bleven geduldig wachten en begin december kwam dan het vreugdevolle nieuws!! Ons herder pupje is eindelijk geboren, in een nestje van 10 pups, dus er zat absoluut een meisje voor ons bij! Inmiddels is ze al een paar weken thuis, en zijn we heel blij en dankbaar met onze Monkey! Een echte ontdekker/klimmer/springer, dus de naam past haar goed . Het was de eerste 2 weken toch wel zoeken naar een balans. Ze was nog heel erg onder de indruk van buiten, en binnen was ze veel te druk dan goed voor haar was. En als deze meid iets in haar koppie heeft zitten ..  Een lekkere deugniet, hele barricades hebben we moeten maken (en vervolgens moeten aanpassen, want ze vond toch weer een manier). Rust kende ze in het begin helemaal niet. En de bench? Die is niet leuk zonder haar broertjes en zusjes, met een nestgeur bedonder je haar niet, ze vertikte het om erin te gaan. Maar inmiddels hebben we het ontdekt. We zijn gewoon lang genoeg buiten in de ochtend, of bezig met socialiseren (indrukken opdoen mag inmiddels ook wel wat langer duren dan de gemiddelde pup), of gewoon rustig de natuur verkennen, een beetje rondhangend in hetzelfde gebied met afwisselend hersenwerk en/of training, waar ze behoefte aan heeft. Monkey beweegt dan gewoon zoveel rustiger. En als ze nu maar buiten voldoende wordt uitgedaagd, slaapt ze ook lekker binnen. Zo'n bench blijkt dan ook best prima te liggen.. Ik heb alle richtlijnen iig gewoon los gelaten, ik let er vooral op dat er meer rust komt (zowel buiten als binnenshuis). Ook moesten we even wennen aan het bijten, maar dat is denk ik sowieso bij een puppy. Zo scherp, die tandjes! Ik heb niet het gevoel dat ze nu zoveel meer bijt voor een pup, maar het is vaak wel heel intuïtief. Echt als een politiehond, (drijven), bijten en vasthouden. Maar dat is op zich prima te corrigeren en af te leiden. Ik hou wel van haar pit! Monkey zal opgeleid worden tot therapie hond, en we gaan uiteraard volop sporten later. Bedankt voor al jullie tips en uitgebreide adviezen, we zijn nu al heel gelukkig met onze Belg . 

Wat een leuke update...verdrietig dat je de border hebt moeten inslapen, het heeft tijd nodig om dit verdriet te verwerken, ondertussen en nieuw huisgenootje en wat ik van je lees een kleine topper..heel veel geluk en plezier met je nieuwe aanwinst.